Το παιδί μου ιερέας;! Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη, 2)Ιερωσύνη: Η ιερουργία της σωτηρίας του κόσμου

1)Το παιδί μου ιερέας;! 

Πιστέψτε με, δεν είναι ανέκδοτο. Συνέβη σ' ένα πολύ γνωστό μου ζευγάρι, ένα πιστό ζευγάρι. Γέννησε ή γυναίκα το πρώτο τους παιδί κι ό σύζυγος την έκτη μέρα, όπως γίνεται πάντα σ' ένα φυσιολογικό τοκετό, παρέλαβε από την κλινική μάνα και βρέφος. Πρίν πάνε σπίτι τους,πέρασαν από ένα έξωκκλήσι πού ταχτικά τους φιλοξενούσε το δύσκολο καιρό της εγκυμοσύνης.
Η γυναίκα με το βρέφος έμεινε εκεί έξω στο σκαλάκι, ό άντρας άφοϋ άναψε τρία κεράκια για την τριμελή πια οίκογένεια επέστρεψε κοντά τους. Καί φωναχτά κι από καρδιάς ευχαρίστησε το Θεό γιατί τελείωσε ή περιπέτεια της γέννας, γιατί μάνα καί παιδί ήταν γεροί, γιατί αξιώθηκαν να γίνουν γονεις, μετά ζήτησε τη συνέχεια της ευλογίας Του πάνω στην οικογένεια. Καί κατέληξε:
«Δεν θέλουμε παρά να φωτίζεις αυτόν τον καινούριο πολίτη του ουρανού. Να γίνει δικό σου παιδί" μόνο αυτό. Εσένα να ακολουθεί κι ας γίνει ό,τι θέλει. Ακόμα καί... παπάς».
Είμαι μάνα πολλών παιδιών καί άκουσα, σαν κάθε μάνα, πολλά όνειρα. Καί γονιών καί παππούδων καί γιαγιάδων όνειρα, όπως θ'άκουσες καί συ. Από πολύ νωρίς κάποιος άπ' αυτούς λέει με λαχτάρα
«"Εχει αγάπη στα βιβλία. Θα προκόψει στα γράμματα. Έχει σπουδαίο λέγειν καί πειθώ. Δικηγόρος θα γίνει».


«Καλά, δε βλέπεις δεξιοτεχνία; Μηχανικός θα γίνει, να μου το θυμηθείτε».
Τόσο χρονώ γυναίκα που'γινα δεν άκουσα κάποιον να πεί:«Αυτό το παιδί έχει εξυπνάδα, κρίση,
εντιμότητα έχει πολλά χαρίσματα. Θα γίνει παπάς».
Όχι, κάτι τέτοιο δεν τόχω ακούσει.
"Εχω δει πρόσωπα να τα αυλακώνει ή έγνοια για το αν το παιδί τους έχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Δε μοϋ'χει τύχει όμως να δώ αυτή την έγνοια για το αν δόθηκε από Θεού ή σφραγίδα.
Δωρεά πού θα δείξει στο γονιό πώς το παιδί του είναι ό κλητός, ό εκλεκτός, αυτός πού κάποτε θα κρατήσει το άγιο Δισκοπότηρο στα χέρια του. Όχι, κάτι τέτοιο για το παιδί τους για το μέλλον του. Το κάνουν να αγαπήσει το επάγγελμα πού οι ίδιοι προτιμούν, με συζητήσεις, με προβολή επιτυχημένων ανθρώπων. Αυτό όμως δεν τό'χω ακούσει. Κι οί πιο «δημοκρατικοί» γονείς, πού δεν επεμβαίνουν στον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών τους, κρυφά ποθούν να γίνει γιατρός, δικηγόρος, αρχιτέκτονας το παιδί τους.
Έντεχνα καί υπογείως το ετοιμάζουν να διαλέξει με παράθεση των θετικών σημείων πού έχει ένα τέτοιο επάγγελμα. Καί θετικά σημεία είναι ή κοινωνική προβολή καί οί υψηλές αποδοχές, Κι αυτά, αλίμονο, ένας παπάς, δεν τα έχει.
Άλλα καί οί πιστοί γονείς, πού θέλουν να συνυπάρχει το επάγγελμα με την προσφορά, πού βαπτίζουν το επάγγελμα«εργασία στην υπηρεσία του ανθρώπου» ή το ονοματίζουν «λειτούργημα» κι αυτοί ακόμα δε θέλουν να γίνει παπάς το παιδί τους. "Ακουγα μια μάνα πιστή να λέει:

«Γίνε γιατρός, θα κάνεις καλό το σώμα του άρρωστου καί ταυτόχρονα θα του γιατρεύεις την ψυχή του. Μαζί με την ένεση καί τα φάρμακα θα του δίνεις Χριστό".
Ναι, να προσφέρει το παιδί μας, αλλά σαν επιστήμονας όχι σαν Ιερέας.
Βέβαια, δεν αναφέρομαι στα βιβλία ή στους σταθμούς πού ασχολούνται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό καί πού αγνοούν τον ιερατικό κλάδο. Έχει ή παιδεία μας μια υλιστική στάση για τη ζωή. Ή κοινωνία μας εκτιμάει την κατάθεση στην Τράπεζα, την ιδιόκτητη κατοικία, σέβεται τις πολλές σπουδές καί δε μπορεί να συλλάβει το τι προσφέρει ό παπάς. Καλά ή κοινωνία μας. Άλλα εμείς;
Εμείς, αν θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά, καί τις σπουδές στη θεολογική Σχολή απλώς τις ανεχόμαστε για τα παιδιά μας. Γνωστής μου οικογένειας ό γιος είπε πώς θα πάει στη Θεολογική. Καί κάποια φίλη, πιστή φίλη, παρηγόρησε τη μάνα:
«Μη στενοχωριέσαι. Πολλοί στα παιδικά μας είπαμε πράγματα πού δεν τα ακολουθήσαμε ποτέ».
Κι άλλη περίπτωση πιστής μάνας:
«Με τέτοιο μυαλό θα δώσεις, παιδί μου, Θεολογία; Την Ιατρική καί το Πολυτεχνείο έχεις στην τσέπη σου».
«Γεννηθήτω το θέλημα Σου», λέμε κάθε μέρα. Ναί, να γίνει το θέλημα του Κυρίου, αρκεί βεβαίως το θέλημα Του νάναι απόλυτα συνταιριασμένο με το δικό μας. Καί εμείς θέλουμε να γίνει το παιδί μας ό,τιδήποτε εκτός από ιερέας.

Κι έτσι με αύτή τή δικιά μας υποτίμηση απομακρύνονται δικαίως τα παιδιά μας από το να γίνονται υπηρέτες του Θυσιαστηρίου. Μ' αυτό τον τρόπο έχουμε περιπτώσεις πού γίνεται ιερέας κάποιος πού «έτσι τοφερε ή ευχή ή ή κατάρα» ή άτομα δεύτερης, ας πούμε, διαλογής.
Οι μανάδες πολλές φορές τη μέρα προσευχόμαστε για τα παιδιά μας. Είναι μια συγκινητική προσευχή πού αρχίζει από τότε πού νιώθουμε το πρώτο σκίρτημα του. Καί όπως μεγαλώνει εκείνο καί μεγαλώνουν καί οί δυσκολίες μας, τόσο καί πιο θερμές γίνονται οί προσευχές μας για φωτισμό. Σκέπτομαι πώς ίσως στις προσευχές μας αυτές, λείπει το αίτημα για να κληθεί το παιδί μας να υπηρετήσει στο Θυσιαστήριο. Να ευλογηθεί αυτό το παιδί, για να κάνει εκείνο πού κανείς άλλος δε μπορεί να πετύχει: τη μετουσίωση του ψωμιού καί του κρασιού σε Σώμα καί Αίμα του Κυρίου μας.
Καί λείπει το όνειρο της αγιασμένης ώρας πού προχωρώντας προς την Ωραία Πύλη, άπ' τα χέρια του δικού μας παιδιού θα πάρουμε το Σώμα καί το Αίμα του Κυρίου μας.
Σκέφτομαι κείνη την ευλογημένη μάνα πού όταν κάποτε θα ψελλίσει το «ιδού εγώ καί τα παιδία μου...», κάποιο άπ'αυτά τα παιδιά της θαναι εκείνο πού από τη γη ακόμα θα φορούσε το αγγελικό ένδυμα.

Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη
περιοδικό ''Πειραική Εκκλησία

proskynitis.blogspot.com 

2)Ιερωσύνη: Η ιερουργία της σωτηρίας του κόσμου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΔΑΜΕΡΙΟΥ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΩΝ
«Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΚΥΛΙΝΑ»


Η΄ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ
ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
26 ΙΟΥΛΙΟΥ – 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010

«ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙ ΜΕ»
Ιερωσύνη: Η ιερουργία της σωτηρίας του κόσμου

Ο λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου ότι σκοπός της ιερωσύνης είναι «να πτερώσει την ψυχή και να την δώσει στον Θεό» και η αναφορά του Αγίου Σιλουανού , «αν ο κόσμος μπορούσε να δεί με τι δόξα και τι φως περιβάλλεται ο ιερέας όταν λειτουργεί θα έπεφτε με το πρόσωπο στη γη να τον προσκυνήσει. Και αν ο ιερέας γνώριζε την δόξα αυτή τότε θα γινόταν μεγάλος ασκητής και νηστευτής της ερήμου», ήταν καθοδηγητικά σε όλη την διάρκεια της Η΄ Λειτουργικής Συνάντησης Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου στο Ιερό Προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικής με θέμα «ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙ ΜΕ. Ιερωσύνη: Η ιερουργία της σωτηρίας του κόσμου».

Λειτουργικό ήθος δημιούργησε η καθημερινή συμμετοχή στις ακολουθίες του Όρθρου, της Θείας Λειτουργίας, του Εσπερινού, του Αποδείπνου και των Χαιρετισμών. Παράλληλα έγιναν εισηγήσεις πάνω στο θέμα της ιερωσύνης. Παρόλο που το θέμα ήταν εξειδικευμένο, παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον και έγιναν πολλές γόνιμες συζητήσεις. Η ιερωσύνη μπορεί να δίδεται στους ιερείς, αλλά αφορά όλα τα μέλη της εκκλησίας. Η επιτυχία οφείλεται σε αυτό καθεαυτό το θέμα, αλλά και στους καλούς εισηγητές.

Οι νέοι που συμμετείχαν επισκέφτηκαν την δυτική περιοχή της Μητροπόλεως και προσκύνησαν στο Μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας τα λείψανα της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας και του Αγίου Θεωνά, στην Περιστερά τα λείψανα του Οσίου Ευθυμίου του Νέου (898), στο Βυζαντινό ναό του Αγίου Ανδρέα (871), στην οικία και στο Ναό της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης (1764) στο Ζαγκλιβέρι. Συμμετείχαν επίσης σε Ιερά Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού Ολυμπιάδος.

Επισκέφτηκαν τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Στεφάνου στην Αρναία, που αναστηλώθηκε μετά την καταστροφή του το 2005, την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού στο Χολομώντα, το Ίδρυμα Αγάπης όπου φυλάσσεται η Εικόνα της Παναγίας «των Διψώντων την Ζωήν» που ελευθερώνει από τις εξαρτήσεις.


Σύμφωνα με το πρόγραμμα έγιναν οι εξής εισηγήσεις:

    1η Εισήγηση: «Η Ακολουθία της χειροτονίας, Διακόνου, Πρεσβυτέρου, Επισκόπου» από τον Αρχιμ. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, Πρωτοσύγκελλο.  

    2η Εισήγηση: «Η Ιερωσύνη του Χριστού» από τον Αρχιμ. Ιγνάτιο Ριγανά, Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο Ι.Μ. Ιερισσού.

    3η Εισήγηση: «Πως θέλουμε τον ιερέα στην εποχή μας» από τον Αρχιμ. Μεθόδιο Αλεξίου.

    4η Εισήγηση: «Οι κατώτεροι κληρικοί» από τον κ. Κωνσταντίνο Πνευματικό, Θεολόγο.

    5η Εισήγηση: «Η Ιερωσύνη των λαϊκών» από τον π. Κωνσταντίνο Πλευράκη.


Πορίσματα

Μετά από τις εισηγήσεις και τις συζητήσεις βγήκαν τα εξής πορίσματα:

Α . Ο ιερεύς είναι διάκονος της ιερωσύνης του Χριστού

•    Η ιερωσύνη στην Εκκλησία είναι η ιερωσύνη του Χριστού.

•    Ο ιερέας είναι διάκονος της ιερωσύνης του Χριστού, που δανείζει τα χέρια του, το στόμα του και όλο τον εαυτό του στο Χριστό.

•    Ο Χριστός ιερουργεί τα μυστήρια, ενώ το Άγιο Πνεύμα τα τελεσιουργεί.

•    Η ιερωσύνη είναι το σημάδι της παρουσίας του Θεού στον κόσμο και η έκφραση της αγάπης Του, είναι μεγάλη ευλογία και σπουδαίο δώρο του Θεού για τον κόσμο.

•    Η σωτηρία μας δεν εξαρτάται από την αγιότητα του ιερέως, αλλά από την ιερωσύνη του Χριστού που ενεργείται μέσα στην Εκκλησία.

•    Η αλήθεια μέσα στην Ορθοδοξία δεν χάνεται, γιατί μέσα στην Εκκλησία δια της ιερωσύνης υπάρχει το Άγιο Πνεύμα.

•    Οι κληρικοί είναι ο αυχένας που συνδέει την κεφαλή της Εκκλησίας, το Χριστό, με το σώμα της Εκκλησίας, που είναι οι πιστοί.

Β. Η ιερωσύνη

•    Ο χριστιανός πρέπει να έχει την πίστη του και την ελπίδα στο Χριστό. Γι’ αυτό ο ιερεύς δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει τους χριστιανούς ούτε με την αμαρτωλότητά του, ούτε με την καλοσύνη του. Ο ιερέας θα πρέπει να είναι διάφανος, ώστε να οδηγεί τον πιστό στον Χριστό, χωρίς να σκανδαλίζει με τα λάθη του, η να ενισχύει την προσωπολατρεία με τις αρετές του.

•    Η ιερωσύνη χειραγωγεί τον άνθρωπο προς την ουράνια ζωή.

•    Ο ιερέας θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι αρεστός στον Θεό κι όχι στον κόσμο. Θα πρέπει να έχει πίστη, προσευχή, ταπείνωση, πνεύμα θυσίας, να εξομολογείται και να είναι άριστος γνώστης των Θείων Γραφών και της Παράδοσης της Εκκλησίας, ώστε η ζωή του να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.

•    Ο τρόπος έκφρασης και τα μέσα που χρησιμοποιεί για τη μετάδοση του ευαγγελικού κηρύγματος, θα πρέπει να είναι σύγχρονα με την εποχή του, χωρίς όμως να επιτρέπει την παραμικρή αλλοίωση της εκκλησιαστικής παράδοσης.

•    Ο ιερέας θα πρέπει να είναι εκφραστής της αγάπης του Θεού, να ασκεί την ελεημοσύνη και να προσεγγίζει τους πιστούς με πραότητα και έμπρακτη αγάπη.

Γ.  Η οικογένεια του ιερέως

•    Η οικογένεια του εγγάμου ιερέως θα πρέπει να είναι μια κατ’ οίκον εκκλησία. Η προσευχόμενη οικογένεια του ιερέως της ενορίας είναι αυτή που μπορεί να ζυμώσει και να οδηγήσει σε πνευματική πρόοδο όλη την ενορία.

•    Ο έγγαμος ιερέας δεν θα πρέπει να παραμελεί την οικογένειά του, χάριν των ιερατικών του καθηκόντων, αλλά θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και ένας καλός οικογενειάρχης σύμφωνα με τους λόγους του Αποστόλου Παύλου.

•    Η θέση της πρεσβυτέρας είναι πολύ σημαντική. Η πρεσβυτέρα είναι η γυναίκα που αποφασίζει να συμπορευθεί με τον ιερέα στο έργο του με υπακοή, σεβασμό, εξαγνισμένη αγάπη και σταθερή πίστη.

•    Η πρεσβυτέρα έχει τη δυνατότητα να αναδείξει τα χαρίσματα του ιερέα και να συνεπικουρήσει στο ποιμαντικό έργο του.

•    Γι’ αυτό η πρεσβυτέρα θα πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι καλή χριστιανή.

Δ. Γενική ιερωσύνη

•    Πολύ σημαντικός είναι και ο ρόλος των πιστών μέσα στην Εκκλησία. Οι λαϊκοί μετέχουν της ιερωσύνης και ιερουργούν τη σωτηρία του κόσμου, ως μέλη της Εκκλησίας, με σκοπό την «εκκλησιαστικοποίηση» της κοινωνίας, δηλαδή τη μεταμόρφωση του κόσμου σε Εκκλησία.

•    Ο λαϊκός χριστιανός μετέχει της γενικής ιερωσύνης, όταν λειτουργεί μέσα στην κοινωνία. Σε μια εποχή που κάποιοι θέλουν να θέσουν την Εκκλησία μας και την πίστη μας στο περιθώριο, οι χριστιανοί εκτελώντας το καθήκον τους στη θέση που κατέχουν και ομολογώντας με έργα και λόγους την πίστη τους, λειτουργούν την σωτηρία του κόσμου. Οι χριστιανοί μέσα στην κοινωνία «εκκλησιαστικοποιούν» τον κόσμο. Γίνεται πραγματικότητα αυτό που έχει τονίσει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος «λειτουργία μετά την λειτουργία».

Ε. Η Ενορία

•    Η ενορία θα πρέπει να λειτουργεί ως οικογένεια. Ο ιερεύς να εκπληρώνει τον πατρικό του ρόλο και οι λαϊκοί να τον αγαπούν και να προσεύχονται για τον ιερέα τους. Να τον βοηθούν στο ποιμαντικό του έργο και να του συμπεριφέρονται ως πνευματικό πατέρα. Ακόμα και σε περίπτωση κάποιας πτώσης του, να μην σκανδαλίζονται, αλλά να τον βοηθούν να θεραπευθεί και να συνεχίσει το ιερατικό του έργο.

•    Δεν θα πρέπει να δεχόμαστε εύκολα κατηγορία εναντίον ιερέως και να οδηγούμαστε στην ιεροκατηγορία, που είναι θανάσιμο αμάρτημα σύμφωνα με τους πατέρες.

•    Δυστυχώς, στις μεγάλες πόλεις είναι δύσκολο η ενορία να λειτουργήσει ουσιαστικά ως οικογένεια, κι αυτό είναι ένα ζήτημα για το οποίο θα πρέπει να αναζητηθούν καίριες λύσεις.

ΣΤ. Το μυστήριο

•    Η γνώση της ακολουθίας της χειροτονίας από τους λαϊκούς τους βοηθά να κατανοήσουν τη σπουδαιότητα της ιερωσύνης.

•    Κατά τον λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου το Άγιον Πνεύμα «δια πάντων ενεργεί, αλλά ου πάντας χειροτονεί». «Το Άγιον Πνεύμα δια πάντων ενεργεί ει και αναξίων όντων των ιερέων».

•    Η ακολουθία της χειροτονίας θα πρέπει να είναι λιτή, για να είναι και κατανυκτική.

•    Είναι ανάγκη για το κύρος της Εκκλησίας στον κόσμο και την προσωπική ωφέλεια του χειροτονούμενου να τηρούνται οι προβλεπόμενες από τους Ιερούς Κανόνες προϋποθέσεις.

•    Δεν πρέπει να εισέρχονται στις τάξεις του κλήρου ανάξιοι και απροετοίμαστοι υποψήφιοι, όσο και αν έχει ανάγκη η Εκκλησία να καλύψει εφημεριακά κενά.

•    Θα πρέπει να ενθαρύνονται οι ευσεβείς χριστιανοί νέοι, να προσέρχονται στον Ιερό κλήρο.

Ζ. Κατώτερος κλήρος

•    Θα πρέπει να ενθαρρυνθεί η παραμονή των διακόνων στην τάξη αυτή.

•   Όσοι λαϊκοί διακονούν στον Ναό, ψάλλουν, αναγινώσκουν κ.α. θα πρέπει να έχουν χειροθεσία.

•    Θα πρέπει να υπάρχει ενθάρρυνση των χαρισματούχων πιστών, να μετέχουν στις τάξεις των κατώτερων κληρικών.

•    Είναι ανάγκη να αναβιώσει ο θεσμός του υποδιακόνου και των διακονισσών, ώστε να διευκολυνθεί η εύρυθμη λειτουργία του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας.http://www.impantokratoros.gr/megalh_panagia_synanthsh.el.aspx