Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό Ε΄- Πῶς ἀναπτύσσεται, πῶς ἐκφράζεται καί ποιά τά ἐργα της/ Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Δ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό Ε΄- Πῶς ἀναπτύσσεται, πῶς ἐκφράζεται καί ποιά τά ἐργα της/ Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ,  Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Δ΄, 7-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τί εἶναι γιά τόν Θεό λοιπόν καί στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου νά μᾶς δίνει τροφή;

❈ Ἐπικρατεῖ μιά ἀντίληψη ὅτι δέν πρέπει νά Κοινωνοῦμε συχνά. Αὐτό ἀποτελεῖ βλασφημία νά τό πεῖς. Ἴσα - ἴσα πού πρέπει νά Κοινωνᾶμε πολύ τακτικά γιατί ὑπάρχει κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, πού λέει: «Ὅποιος δέν Κοινωνεῖ, θά πρέπει νά δώσει λόγο γιατί δέν Κοινώνησε, διότι ποιεῖ ἀταξία». Εἶναι ἀταξία νά μήν Κοινωνήσεις. «Καί ἄν ὁ λόγος εἶναι εὔλογος, ἐντάξει. Ἄν ὅμως δέν εἶναι εὔλογος ὁ λόγος, ἄν εἶναι κληρικός καθαιρεῖται, ἄν εἶναι λαϊκός ἀφορίζεται». Εἶναι βαρύ πράγμα δηλαδή νά μήν Κοινωνᾶς!

Στούς πρώτους - σωστούς Χριστιανούς ὑπῆρχε ἡ τάξη, ἄν κάποιος δέν Κοινωνοῦσε, νά δώσει λόγο στόν Ἱερέα καί νά πεῖ γιατί δέν Κοινώνησε. Ἄν ὁ λόγος δέν ἦταν εὔλογος (π.χ. τεμπελιά), ἔπαιρνε ἐπιτίμιο. Τό ἐπιτίμιο δέν εἶναι τιμωρία. Ἕνα φάρμακο εἶναι γιά νά μπορέσει νά μετανοήσει καί νά Κοινωνήσει. Σήμερα ἰσχύει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο.

Ἄν κάποιος Κοινωνάει τακτικά, τόν κοιτοῦν κάποιοι περίεργα. Καί ὅμως αὐτό εἶναι τό σωστό. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει «τί πιό καλό τόν Χριστό πού εἶναι ἡ Ζωή, νά Τόν παίρνεις μέσα σου, ὅσο πιό συχνά γίνεται».

Ὁ Διάβολος τά ἔχει διαστρέψει τά πράγματα στίς συνειδήσεις μερικῶν, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι πραγματικοί Χριστιανοί.

Ἡ συμμετοχή μας βέβαια στή Θεία Κοινωνία δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀπροϋπόθετη. Τίς προϋποθέσεις καί τή συχνότητα θά μᾶς τά πεῖ ὁ πνευματικός μας. Ἐμεῖς ὅμως θά πρέπει νά φροντίζουμε νά ἀκολουθοῦμε τίς ὁδηγίες του, ὥστε νά μᾶς δίνει τήν ἄδεια νά Κοινωνοῦμε.

Γιατί σήμερα τά παιδιά δέν εἶναι στήν Ἐκκλησία;

❈ Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε, ὅτι ὁ ἔπαινος κάνει πολύ κακό στόν ἄνθρωπο. «Ἅμα ἐπαινεῖς ἕναν ἄνθρωπον, τόν κάνεις ἐγωιστή. Ὁ ἐγωιστής εἶναι μπερδεμένος, ὁδηγούμενος ὑπό τοῦ Διαβόλου. Ἔτσι, μεγαλώνοντας μέσα στόν ἐγωισμό, ἡ πρώτη του δουλειά εἶναι ν’ ἀρνεῖται τόν Θεό».

Ἑρμηνεύει δηλαδή τήν σημερινή ἀθεΐα τῶν παιδιῶν.

- Γιατί σήμερα τά παιδιά δέν εἶναι στήν Ἐκκλησία; Γιατί δέν εἶναι ἐδῶ; Βλέπετε πολλά παιδιά στήν Ἐκκλησία;

Ἐλαχιστότατα. Ὁ Ἅγιος τό ἑρμήνευε. Διότι ἀπό πολύ μικρά ἀκοῦνε συνέχεια «μπράβο, μπράβο, εὔγε, εὔγε». Τρέφεται μέσα τους τό πνεῦμα τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς ὑπερηφάνειας καί αὐτό τό δαιμονικό πνεῦμα καί φυσικά μετά δέν θά τά ἀφήσει νά πᾶνε στήν Ἐκκλησία. Δέν θά τά ἀφήσει νά μετανοήσουν.

- Πῶς θά ἐνθαρρύνουμε ἕνα παιδί;

Ἡ σωτηριολογία τοῦ Λουθήρου. (Ὁ ἐπίλογος τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη)

Ἡ σωτηριολογία τοῦ Λουθήρου

Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ὁ ἐπίλογος τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη:

Ἀπό τήν ὅλη ἔρευνα τοῦ θέματός μας προέκυψε, νομίζουμε, μέ σαφήνεια ὅτι ὁ Λούθηρος διαμόρφωσε καί εἰσηγήθηκε μιά νέα διαδικασία γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ διδασκαλία αὐτή, ἐνῶ εἶναι κατά βάθος διαμετρικά ἀντίθετη πρός τήν ἀντίστοιχη ρωμαιοκαθολική διδασκαλία, δέ θά μποροῦσε νά ταυτιστεῖ μέ τή σωτηριολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ἡ ἔρευνα στή σωτηριολογία τοῦ Λουθήρου περνᾶ ἀπαραίτητα μέσα ἀπό τήν ἀνθρωπολογική διδασκαλία του. Ὁ ἄνθρωπος μετά τήν πτώση εἶναι κατά τό Λούθηρο πλήρως καί βαθιά διεφθαρμένος, δέν ἔχει πλέον ἐλεύθερη ἀλλά δούλη καί διεστραμμένη λογική καί θέληση. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ ν' ἀποφασίσει ὅ,τί σχετίζεται μέ τή σωτηρία του, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἔργο αποκλειστικώς τῆς ἀμετάβλητης θελήσεως τοῦ Θεοῦ. Στήν ἀμετάβλητη αὐτή θέληση τοῦ Θεοῦ θεμελιώνεται ὁ ἀπόλυτος διπλός προορισμός. Ἡ ἄποψη αὐτή τοῦ Λουθήρου γιά τίς ἀνθρωπολογικές συνέπειες τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας δέ συμπίπτει καθόλου μέ τήν ἀντίστοιχη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία περιορίζει τίς ὀντολογικές συνέπειες τῆς πτώσεως στήν ἀμαύρωση τοῦ κατ' εἰκόνα. Ἀλλά τό ἀμαυρωμένο κατ' εἰκόνα καί ἀκόμη ειδικότερα τό ἀμαυρωμένο αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου ἔχει προσδιοριστική σημασία γιά τήν ὅλη μεταπτωτική πορεία τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή χάρη σ' αὐτό ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐπιλέξει ἤ νά μήν ἐπιλέξει τή σωτηρία του.

Εὐχή ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου:«Περί ἀγάπης», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα: «ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ»

[εκφωνήθηκε κατά τους Δ΄Χαιρετισμούς, στις 12-4-1986] [Δ42]

Αυτές τις μέρες που είναι Σαρακοστή, πάρα πολύ συχνά ακούγεται μια μικρή, κατανυκτική ευχή. Είναι του αγίου Εφραίμ του Σύρου· αυτός φέρεται ως συντάκτης, και που συνοδεύεται με ανάλογες μετάνοιες. Είναι η γνωστή εκείνη προσευχή «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς». Προσέξτε, αυτές οι πρώτες τέσσερις κατηγορίες, είναι αμαρτήματα. «Πνεῦμα ἀργίας», το να μην έχω να κάνω τίποτα, να είμαι αργός άνθρωπος, «πνεῦμα περιεργείας», να είμαι περίεργος άνθρωπος· «φιλαρχίας», να είμαι αυταρχικός και φίλαρχος, και «ἀργολογίας» να είμαι αργόλογος.

Αλλά ξεφύοντας τα πάθη, στη θέση τους πρέπει να φυτεύσομε αρετές. Γι'αυτό λέγει στη συνέχεια η ευχή του αγίου Εφραίμ: «Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ». Δηλαδή «χάρισέ μου, Κύριε, αυτές τις τέσσερις αρετές. Την σωφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την υπομονή και την αγάπη».

Με βάση αυτά, θα ήθελα να σας έλεγα εγώ λίγα λόγια για την τελευταία αρετή που αναφέρει ο άγιος Εφραίμ και που είναι η κορυφαία αρετή, και η οποία αποτελεί, θα λέγαμε, την βάση και την κορυφή όλων των άλλων αρετών· και η οποία σφραγίζει όλες τις άλλες αρετές, δίδει νόημα σ’ αυτές, δίδει και σκοπό. Διότι οτιδήποτε άλλο κάνομε, αλλά δεν διαπνέεται από την αγάπη, και η αγάπη πρέπει να είναι αγάπη προς τον Θεό και προς τα δημιουργήματά Του, τότε αντιλαμβάνεσθε ότι όλα δεν έχουν νόημα. Γι’ αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος εις την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του, στο 13ο κεφάλαιο, εκεί που συνθέτει τον ύμνον της αγάπης, ότι «Ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι». Δηλαδή «εάν έχω το χάρισμα της προφητείας, της θεολογίας, να γνωρίζω τα μυστήρια του Θεού, εάν έχω όλη την γνώσιν του Θεού, την θεογνωσίαν, εάν έχω όλη την πίστιν προς τον Θεό, αλλά δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτα». Προσέξτε: «Οὐδέν εἰμί»! Δεν είμαι τίποτα.

Βλέπετε, λοιπόν, ότι η αγάπη έρχεται να σφραγίσει πραγματικά όλες τις αρετές μας, όλο τον κόπο μας και όλο τον αγώνα μας. Χωρίς την οποία αγάπη, δεν μπορούμε, πράγματι, να κερδίσομε την Βασιλεία του Θεού.

Γι'αυτό θα πούμε πολύ λίγα λόγια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτά που θα πούμε θα εξαντλήσουν το θέμα περί της αγάπης. Ύστερα, πάρα πολλές φορές εσείς πρέπει να έχετε ακούσει λόγους πολλούς ή να έχετε διαβάσει για την αγάπη. Αλλά σας είπα, δεν εξαντλείται· κι αν υποτεθεί ότι ακούτε τα ίδια, θα σας έλεγα ότι δεν είναι παρά μία υπόμνησις. Αλλά δεν θα είναι τα ίδια. Διότι είναι ένα θέμα ανεξάντλητο η αγάπη.

Πῶς ἡ αἰώνια συζυγικὴ «ἀγάπη» ὁδηγεῖ σὲ αἰώνια ἀπώλεια

Πάνω από το 75% των Ολλανδών υποστηρίζει την ιδέα της «διπλής ευθανασίας» με τον/την σύζυγό τους

Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»

Η Ολλανδία είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη υποστήριξη της ευθανασίας σε όλο το κόσμο. Η αποδοχή της είναι τόσο ευρεία, ώστε πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ακόμη μεγαλύτερη προθυμία πολιτών της να αγκαλιάσουν την κουλτούρα του θανάτου.

Συγκεκριμένα, οι NL Times ανέφεραν ότι τα τρία τέταρτα των Ολλανδών πολιτών με συντρόφους, υποστηρίζουν την ιδέα της διπλής ευθανασίας, στην οποία και οι δύο σύντροφοι σκόπιμα πεθαίνουν μαζί με ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Η έρευνα έγινε με αφορμή τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού της Ολλανδίας Dries van Agt και της συζύγου του Eugenie, οι οποίοι πέθαναν μαζί με ευθανασία σε ηλικία 93 ετών πέρυσι τον Φεβρουάριο.(1) Λίγο καιρό μετά τον θάνατο αυτού του ζευγαριού, άλλο ένα ζευγάρι Ολλανδών - ο Jan Faber και η σύζυγός του Els van Leeningen – αποφάσισαν να πεθάνουν μαζί, παρόλο που κανένας από τους δύο δεν είχε κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Και οι τέσσερις θάνατοι σημειώθηκαν πέρυσι.

8 Ἀπριλίου. Τρίτη πρὸ τῶν Βαΐων. Ἀγάβου, Ῥούφου, Φλέγοντος, Ἑρμοῦ κ.λπ. ἀποστόλων. Κελεστίνου Ῥώμης (†432), Ἰωάννου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Κῷ (†1669). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΜΘ΄ 6-10).

Ησ. 49,6            καὶ εἶπέ μοι· μέγα σοί ἐστι τοῦ κληθῆναί σε παῖδά μου τοῦ στῆσαι τὰς φυλὰς Ἰακὼβ καὶ τὴν διασπορὰν τοῦ Ἰσραὴλ ἐπιστρέψαι· ἰδοὺ δέδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. -

Ησ. 49,6                   Ο Κυριος μου είπεν ακόμη· Είναι μεγάλη δια σε τιμή, να ονομασθής δούλος και υπηρέτης μου. Να αποκαταστήσης ελευθέρας τας φυλάς του Ιακώβ και να επαναφέρης τους ανά τα διάφορα έθνη διεσκορπισμένους Ισραηλίτας. Ιδού, εγώ σε έχω δώσει εις εκπλήρωσιν της διαθήκης μου προς το γένος το Ισραηλιτικόν. Ως φως δι' όλα τα έθνη. Να είσαι συ ο σωτήρ εις όλους τους λαούς, μέχρι και των περάτων της γης.

Διαμαρτυρία πιστῶν πρὸς Θεσσαλονίκης Φιλόθεο – κοσμικὲς ἐκδηλώσεις στοὺς Ναοὺς καὶ μὲ αἱρετικούς!

Προς τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης

κ.κ. Φιλόθεο.

Παναγιώτατε

Τελευταίως πληροφορηθήκαμε για το πρόγραμμα της λατρευτικής εβδομάδος, που έχει γίνει πλέoν ετήσιος θεσμός της μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν κυρίως χορωδίες σε διάφορους Ναούς.

Καταρχάς, οι Ιεροί Ναοί δεν είναι χώρος εκδηλώσεων, αλλά είναι Ιεροί χώροι όπου τελούνται θρησκευτικές ακολουθίες και κυρύσσεται ο λόγος του Θεού. Δεν έχει ανάγκη, Παναγιώτατε, ο Ορθόδοξος λαός μας από κοσμικές εκδηλώσεις μέσα στους Ναούς μας, αλλά από προτροπή σε πνευματικό αγώνα και μετάνοια.

Δυστυχώς μέσα σε όλες αυτές τις ανάμεικτες εκδηλώσεις υπάρχει και το δηλητήριο της αίρεσης εξαιτίας της συμμετοχής παπικής χορωδίας στον Ναό της ενορίας μας.

Παναγιώτατε γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι παπικοί είναι χωρισμένοι από τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό εδώ και αιώνες. Αποτελούν πλέον, δυστυχώς, αίρεση. Έχουν πλήθος κακοδοξιών που δεν θέλουν να τις αποβάλλουν. Εμμέσως, με την συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις αυτές, δημιουργείται συνειρμικά στο ποίμνιο σας η εντύπωση ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά με τους ορθοδόξους Χριστιανούς.

Δυστυχώς δεν υπάρχει η κατάλληλη κατήχηση πάνω σε θέματα αιρέσεων και έτσι πολλές φορές αμνηστεύουμε σοβαρά δογματικά ζητήματα σωτηριολογικού περιεχομένου.

«Θεέ μου, ἕνα θέλεις; Δέκα θά κάνω γιά Σένα»!

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος:

- Πολλές φορές πᾶμε στόν Θεό μέ ἕναν τρόπο λίγο «γύφτικο». Πᾶμε νά βροῦμε τό σημεῖο μέχρι ἐκεῖ πού δέν κολάζει. Γιά παράδειγμα, τώρα ἔρχεται ἡ Μεγάλη Σαρακοστή. Πότε ἀρχίζει ἡ νηστεία; 12:01 τό βράδυ. Λοιπόν... μέχρι 12 παρά 1 νά τρῶμε τά πάντα... Δέν κολάζει... ἀλλά εἶναι λίγο «γύφτικο»!