Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως λόγοι ποιμαντικοὶ ἐπιβάλλουν τὴ θεολογικὴ γλώσσα καὶ μέθοδο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κατὰ τὴν ἐπικοινωνία μὲ ἀλλόθρησκα περιβάλλοντα;[22]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»

Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

3. Μήπως λόγοι ποιμαντικοὶ ἐπιβάλλουν τὴ θεολογικὴ γλώσσα καὶ μέθοδο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κατὰ τὴν ἐπικοινωνία μὲ ἀλλόθρησκα περιβάλλοντα;

   Θὰ μποροῦσε πράγματι νὰ ὑποβληθεῖ ἡ ἀκόλουθη ἔνσταση: Μήπως αὐτὰ εἰπώθηκαν μ' αὐτὸ τὸν τρόπο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀκουστεῖ ἡ ὀρθόδοξη μαρτυρία, ἡ χριστιανικὴ ἀλήθεια στοὺς ἀλλόθρησκους; Εἶναι ἕνα δίκαιο καὶ καλόπιστο ἐρώτημα ποὺ χρήζει αἰτιολογημένης ἀπαντήσεως γιὰ νὰ γίνει φανερὸ ὅτι δὲν ἀδικοῦμε τὸ συγγραφέα τοῦ βιβλίου «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία».

Ἀπαντοῦμε: α) ἔχουμε παρόμοιο τρόπο, παρόμοιο θεολογικὸ λόγο ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Πατέρες;

Ποιοὶ Ἀπόστολοι καὶ Πατέρες πρότειναν στοὺς ἀλλόθρησκους ν' ἀνταλλάξουν θρησκευτικὲς ἰδέες καὶ ἐμπνεύσεις γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἀληθινὴ κοινωνία; Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε ὡς ὁδηγοὺς σὲ ὅλα μας τοὺς Ἁγίους, νὰ εἴμεθα «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», γιὰ νὰ μὴν ἀστοχήσουμε στὸ λόγο μας καὶ στὶς μεθόδους μας; ἢ εἴμαστε σοφώτεροι καὶ φιλανθρωπότεροι τῶν Ἁγίων;

β) Ἂν ὁ λόγος αὐτὸς ἀπευθυνόταν στοὺς ἀλλόθρησκους, γιατί μεταφράστηκε καὶ μπῆκε στὸν τόμο «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» καὶ δόθηκε στοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς ὡς πνευματικὴ τροφή;

γ) Μόνο πρὸς τοὺς ἀλλόθρησκους εἰπώθηκαν τέτοιες σκέψεις; Ὄχι! Ἤδη στὸν ἐπίλογο τοῦ βιβλίου τοῦ «Ἰσλάμ», ποὺ ἀποτελοῦσε ἐγχειρίδιο γιὰ τοὺς φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος μιλάει γιὰ ἀλληλοκατανόηση τοῦ πνευματικοῦ πλούτου τῶν δύο θρησκειῶν Χριστιανισμοῦ-Ἰσλάμ. Ἰδοὺ πὼς τελειώνει τὸ βιβλίο: «Ἡ οὐσιαστικωτέρα ἀλληλοκατανόησις τοῦ πνευματικοῦ πλούτου τῶν δύο κόσμων ἀποτελεῖ ἀμοιβαῖον χρέος — μ ε σ τ ὸ ν  π ρ ο σ δ ο κ ί α ς»⁹⁷. Ἀλλὰ καὶ στὸ βιβλίο «Π.Ο.» εἶναι διάχυτες αὐτὲς οἱ ἰδέες καὶ σὲ ὁμιλίες ποὺ ἀπευθύνονται μόνο σὲ ὀρθοδόξους. Ἔτσι π. χ. στὴν εἰσήγησή του «Θεολογικὴ κατανόηση τῶν ἄλλων θρησκειῶν», ποὺ ἔγινε στὸ Τρίτο Συνέδριο τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Η.Π.Α., ὁ συγγραφεὺς μίλησε γιὰ «ὀρθὴ κατανόηση τῶν ὑψηλότερων θρησκευτικῶν ἐμπνεύσεων τῆς ἀνθρωπότητος» (σ. 198), εἶπε ὅτι «ἕνας διάλογος» μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες «προϋποθέτει... κατανόηση καὶ ἀ ν α γ ν ώ ρ ι σ η  (δική μας ἡ ἀραίωση) τῶν ἐμπνεύσεων ποὺ ἐνυπάρχουν στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς ἐμπειρίες» (σ. 206).

Ἑπομένως οἱ διατυπούμενες θέσεις, ἡ μεθοδολογία τῶν διαλόγων, ἡ παράλειψη κλήσεως τῶν Ἐθνῶν στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀποτελοῦν ἀποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις τοῦ συγγραφέως, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ τὶς μεταδώσει παντοῦ, πάντοτε καὶ μὲ κάθε τρόπο, διαχέοντας ἕνα διαθρησκειακὸ κλίμα. Ἐξ ἄλλου ἡ παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας στὴ Βαβὲλ τῆς πανθρησκειακῆς συναντήσεως τῆς Ἀσίζης, ἡ μετὰ πολλῶν ἄλλων ἐκπροσώπων θρησκειῶν ἐναπόθεση καὶ ἀπ' αὐτὸν καιομένου λύχνου σὲ κοινὸ κηροστάσιο⁹⁸ ὑποδηλώνει ἔμπρακτα τὴν πίστη του στὴν κοινὴ θρησκευτικὴ ἐμπειρία, στὸ κοινὸ φῶς ὅλων τῶν θρησκειῶν, τὸ ὁποῖο αὐτὲς ἀπορροφοῦν «ἀπὸ τὴν παγκόσμια θεία ἀκτινοβολία» (σ. 193).

---

97. Τὸν ἐπίλογο αὐτὸ παραθέτει ὁ ἅγιος Ἀλβανίας στὸ «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» (σ. 160). Ἡ ὑπογράμμιση «μεστὸν προσδοκίας» εἶναι δική του καὶ ἐγείρει σοβαρὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὸ περιεχόμενο αὐτῆς τῆς «προσδοκίας». Τί προσδοκᾶ ἄραγε ὁ ὀρθόδοξος ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ τὴν ἀλληλοκατανόηση μεταξύ της ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τοῦ δυσώδους Ἰσλάμ, μὲ τόση λαχτάρα:

98. Ἐκτιμήσεις γιὰ τὴ συνάντηση τῆς Ἀσίζης βλ. στὸ Παράρτημα τὴ σχετικὴ διακήρυξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν, καθὼς καὶ τὸ μικρὸ ἀλλὰ περιεκτικὸ βιβλίο τοῦ Ν. Βασιλειάδη Πανθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός, Ἡ νέα ἀπειλὴ - Οἰκουμενικὴ Χάρτα. Ἀσσίζη 2002».

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

28  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2012

http://www.egolpion.com/8eologiki_glossa.el.aspx