Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (26ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Παρασκευή 28 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Ὁ Ἀμπελών τοῦ Γιαχβέ καί ἡ καταστροφή τῆς Βαβυλῶνος (27,2-5)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

1. Στήν περικοπή μας αὐτή, κατά τό κείμενό μας, τήν Μετάφραση τῶν Ο´, γίνεται λόγος γιά τήν Βαβυλώνα, ἡ ὁποία  παριστάνεται νά εἶναι πολιορκουμένη ἀπό ἰσχυρό ἐχθρό (στίχ. 3.4β). Εἶναι βέβαιη ἡ πτώση της, παρά τήν καλή γεωγραφική της θέση καί τήν δύναμή της (στίχ. 3) καί τίς πολλαπλές βοήθειες πού ἔχει δεχθεῖ γιά τήν προστασία της (στίχ. 4). Ἡ ἴδια ἡ Βαβυλών εἶναι ἀπογοητευμένη, θρηνεῖ γιά τά συμβαίνοντα στήν χώρα της κακά καί ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ τιμωρία της εἶναι ἀπό τόν Γιαχβέ γιά τά ἁμαρτήματά της (στίχ.4). Οἱ δέ στρατιῶτες της θά προτιμοῦσαν νά φρουροῦν μιά καλαμιά στήν πεδιάδα, παρά νά φρουροῦν τήν Βαβυλῶνα, λόγω τοῦ σκληροῦ πολιορκητοῦ ἐχθροῦ της (στίχ. 4), γι᾽ αὐτό καί ζητοῦν ἔντονα νά κάνουν συνθηκολόγηση μ᾽ αὐτόν (στίχ. 5).

2. Κατά τό Ἑβρ. ὅμως κείμενο ἡ περικοπή μας εἶναι ἕνας θελκτικός ὕμνος ἀναφερόμενος στόν ἀμπελῶνα τοῦ Γιαχβέ, τόν Ἰσραήλ. Ὁ Θεός, κατά τό κείμενο αὐτό, λέγει περί τῆς Ἱερουσαλήμ ὅτι θά τήν φυλάσσει, θά τήν ποτίζει καί θά τήν φρουρεῖ (στίχ. 3). Κανείς δέν θά βρεθεῖ νά σπείρει τριβόλους καί ἀκάνθας στόν ἀμπελῶνα αὐτόν τοῦ Κυρίου, γιά νά παραβλάψει τήν γονιμότητά του (στίχ. 4).

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς,

τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

27,2 Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά εἶναι ἕνας καλός ἀμπελώνας (ὁ Ἰσραήλ)·

ἀλλά μιά ἐπιθυμία ὑπάρχει,

νά ἀρχίσουμε ἕναν ὕμνο ἐναντίον μιᾶς πόλης (τῆς Βαβυλώνας):

3 «Ἐγώ εἶμαι μία ἰσχυρή πόλη (λέγει ἡ Βαβυλώνα),

μιά πόλη πολιορκουμένη».

«Μάταια τήν ποτίζω (λέγουν οἱ ποταμοί Εὐφράτης καί Τίγρης),·

γιατί θά κυριευθεῖ τήν νύκτα

καί τό τεῖχος της θά πέσει τήν ἡμέρα.

4 Δέν ὑπάρχει δύναμη, ἡ ὁποία δέν τῆς δόθηκε γιά τήν προστασία της».

«Ποιός θά μέ διορίσει (λέγει ἡ Βαβυλών),

 νά φυλάγω καλαμιά στήν πεδιάδα;

Ἀπορρίπτω αὐτή τήν θέση (τῆς φρουρᾶς τῆς πόλης),

λόγω αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ.

Λοιπόν, γι᾽ αὐτό ἔπραξε ὁ Κύριος ὅλα ὅσα διέταξε. Κατακάηκα»!

5 Ὅσοι κατοικοῦν σ᾽ αὐτή θά φωνάξουν:

«Ἄς κάνουμε εἰρήνη μαζί του, ἄς κάνουμε εἰρήνη»! α

α. Παραθέτουμε καί τό Ἑβραϊκό κείμενο τῆς περικοπῆς:

27,2 Ἐκείνη τήν ἡμέρα (θά εἶναι ὁ Ἰσραήλ) μιά ἀγαπητή ἄμπελος,

ψάλλετε σ᾽ αὐτήν (αὐτό τό ἆσμα):

3 «Ἐγώ ὁ Κύριος θά τήν φυλάττω,

κάθε στιγμή θά τήν ποτίζω,

γιά νά μήν τήν βλάψει κανείς,

νύκτα καί ἡμέρα θά τήν φυλάττω.

4 Ὀργή δέν ὑπάρχει σέ μένα·

ποιός θά ἀντέτασσε σέ μένα

τριβόλια καί ἀγκάθια στήν μάχη;

Θά περνοῦσα ἀπό ἀνάμεσά τους

καί θά τά κατέκαια ἀμέσως.

5 Ἤ, θέλει κανείς νά πιαστεῖ ἀπό τήν δύναμή μου

καί νά κάνει εἰρήνη μαζί μου;·

Ἄς κάνει μαζί μου εἰρήνη».

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

27,2-13. Τό τμῆμα αὐτό συντίθεται ἀπό διάφορα τεμάχια, τά ὁποῖα ἐκφράζουν τήν μελλοντική σωτηρία τοῦ Ἰσραήλ μέ χρήση ἀγροτικῶν εἰκόνων. 27,2-5. Κατά τό Ἑβρ. ὁ λόγος γιά τόν ἀμπελώνα τοῦ Γιαχβέ. Ὑπενθυμίζοντας ὁ προφήτης τό ἆσμα του περί τοῦ ἀμπελῶνος εἰς Ἡσ. 5,1-7, ὅπου εἶχε ἀπειλήσει τούς πατριῶτες του μέ τήν κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τίς διεστραμμένες πράξεις τους (βλ. τόν σχολιασμό στήν περικοπή) δίδει ἐδῶ τήν ὑπόσχεση ὅτι δέν θά ὀργισθεῖ πάλι κατά τοῦ λαοῦ Του καί ὅτι θά τόν προστατεύσει πρό τῶν ἄλλων ἐχθρῶν του («τριβόλους» καί «ἀκάνθας», στίχ. 4 κατά τό Ἑβρ.). Συγχρόνως ὅμως παροτρύνονται αὐτοί οἱ ἐχθροί νά δεχθοῦν τήν προσφορά εἰρήνης τοῦ Θεοῦ (στίχ. 5). Ἔχουμε δηλαδή στήν περικοπή μας ἐδῶ κατά τό Ἑβρ. τήν ἰδία εἰκόνα μέ τήν περικοπή 5,1-7, μέ ἄλλη ὅμως ἔννοια. Ἐδῶ ὁ Ἰσραήλ εἶναι ὑπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ καί θά ἔχει πολλή καρποφορία. Κατά τούς Ο´ ὅμως στήν περικοπή μας ὁ λόγος μόνο στήν ἀρχή (στίχ. 2α) εἶναι γιά τόν Ἰσραήλ, τόν ἀμπελώνα τοῦ Γιαχβέ, ἀλλά στήν συνέχεια ὁ λόγος εἶναι περί τῆς Βαβυλῶνος καί τῆς καταστροφῆς της. 27,4. Θά μπορούσαμε νά νοήσουμε τόν στίχ. ὡς ἀπάντηση τῆς ἀμπέλου προσωποποιουμένης.  
http://aktines.blogspot.gr/2015/08/26_29.html