«Οἱ Χριστιανοί μέσα στόν κόσμο» μέρος ιβ΄ τελευταῖο

ΟΜΙΛΙΑ 2η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Οἱ Χριστιανοί μέ τή ζωή τους ξεπερνοῦς τούς

πολιτειακούς νόμους.

Ὄγδοο, καί τελευταῖο. «Πείθονται τοῖς ὡρισμένοις νόμοις –οἱ Χριστιανοί– καί τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τούς νόμους¹». Τί ὡραῖο! Πείθονται, λέει, στούς ἀνθρώπινους νόμους, τούς νόμους τῆς πολιτείας· ἀλλά μέ τόν τρόπο πού ζοῦνε ξεπερνοῦνε τούς νόμους. Αὐτό ἀποτελεῖ θέση ἰδεώδους πολιτείας, ὅπου οἱ νόμοι μένουν ἀργοί ἐπειδή δέν ὑπάρχει παραβάτης!

Ὁ Πλάτων θά ζήλευε! κι αὐτός εἶχε ὀνειρευτεῖ μία τέτοια πολιτεία· ἀλλά ἡ ἰδεώδης πολιτεία, ὅπως τήν ὀνειρεύτηκε καί ζήλεψε, ἔμεινε γι᾿ αὐτόν καί γιά τούς ἐπιγόνους του μία οὐτοπία. Τήν ἰδεώδη πολιτεία μόνον οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί μποροῦν νά τήν ἐπιτύχουν. Ἄν ὅμως στίς χριστιανικές μας κοινωνίες, κατά δυστυχίαν, ὑπάρχει ὁ νόμος καί ὁ χωροφύλακας, εἶναι γιατί δέν ζοῦμε εὐαγγελικά.

Οἱ Χριστιανοί ἔχουν ὑποχρέωση νά τηροῦν τούς νόμους τῆς πολιτείας, ἐφ᾿ ὅσον ὅμως αὐτοί οἱ νόμοι δέν ἀντίκεινται στόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό οἱ Χριστιανοί εἶναι νομοταγεῖς, εἶναι οἱ πλέον νομοταγεῖς πολίτες. Ἀλλ᾿ ὅταν ὁ νόμος τῆς πολιτείας ἀντίκειται στόν νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε ἀρνοῦνται, καί μεταβάλλονται σέ Μάρτυρες.

Ἡ εὐαγγελική ζωή δέν εἶναι σέ καμιά περίπτωση οὐτοπία· ὁ καθένας μπορεῖ νά τή ζήσει, ἐάν θέλει.

Ἀγαπητοί μου, ἡ εὐαγγελική ἐφαρμογή σέ κάθε ἐποχή δέν εἶναι οὐτοπία. Ὅταν πηγαίνουμε καί παρακολουθοῦμε ἕναν κύκλο μελέτης Ἁγίας Γραφῆς καί ὅταν ἐκκλησιαζόμαστε καί προσευχόμαστε, δείχνουμε ὅτι ἐπιθυμοῦμε νά ζήσουμε τήν εὐαγγελική ζωή· ἀλλά μή γεννηθεῖ μέσα μας ἡ ἀντίληψη ὅτι αὐτή ἡ εὐαγγελική ζωή εἶναι μία οὐτοπία· εἶναι θέμα σωστῆς πίστεως. Ἀπ᾿ τή στιγμή πού θά πιστέψω σωστά καί θά πάρω σωστά τά πράγματα, θά ξεκινήσω καί θά βρῶ ποιά θά εἶναι ἡ θέση μου στήν παροῦσα ζωή μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο διεφθαρμένο, πού ὁλοταχῶς ἀποστατεῖ ἀπό τόν Θεό.

Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν ἀποτελεῖ ἕνα διαρκές ἱστορικό θαῦμα, καί οἱ νέοι ἄνθρωποι –πρό παντός οἱ νέοι, καί κάνω ἔκκληση στούς νέους– μποροῦν νά ζήσουν αὐτό τό θαῦμα, ἀρκεῖ νά τό θέλουν. Εἶναι ἐκεῖνο πού γράφει, πού σημειώνει στήν πρώτη του ἐπιστολή ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης· «καί αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστης ἡμῶν»². Καί μέ τήν πίστη αὐτή στόν Ἰησοῦ Χριστό, νικοῦν τόν κόσμο.

«Ὅπως εἶναι ἡ ψυχή στό σῶμα, εἶναι καί οἱ

Χριστιανοί στόν κόσμο»!

Χωρίς νά ἀναλύσω, θά σᾶς διαβάσω καί μερικά ὑπόλοιπα ἀπό τήν Πρός Διόγνητον ἐπιστολή.

«Ἀγαπῶσι πάντας –Χριστιανοί– καί ὑπό πάντων διώκονται.

»Ἀγνοοῦνται, καί κατακρίνονται· θανατοῦνται, καί ζωοποιοῦνται.

»Πτωχεύουσι, καί πλουτίζουσι πολλούς· πάντων ὑστεροῦνται, καί ἐν πᾶσι περισσεύουσιν.

»Ἀτιμοῦνται, καί ἐν ταῖς ἀτιμίαις δοξάζονται· βλασφημοῦνται, καί δικαιοῦνται.

»Λοιδοροῦνται, καί εὐλογοῦσιν· ὑβρίζονται, καί τιμῶσιν.

»Ἀγαθοποιοῦντες ὡς κακοί κολάζονται· κολαζόμενοι χαίρουσιν ὡς ζωοποιούμενοι.

»Ἁπλῶς δ᾿ εἰπεῖν, ὅπερ ἐστίν ἐν σώματι ψυχῇ, τοῦτ᾿ ἐστιν ἐν κόσμῳ Χριστιανοί³», καί μέ λίγα λόγια, λέει ἡ Πρός Διόγνητον, κλείνοντας τό θέμα μας, ὅπως εἶναι ἡ ψυχή στό σῶμα, ἔτσι εἶναι καί οἱ Χριστιανοί στόν κόσμο.

Οἱ Χριστιανοί εἶναι τό «ἅλας τῆς γῆς» καί τό «φῶς» τοῦ κόσμου»!

«Αὐτοί δέ συνέχουσι τόν κόσμον»⁴. Ἄν ὁ κόσμος ὑπάρχει ἀκόμα, ἄν ὁ κόσμος αὐτός, πού ὁλοταχῶς φεύγει ἀπό τόν Θεό σάν ἕνας διάττοντας ἀστέρας, ἄν αὐτός ὁ κόσμος ἀποστατεῖ καί δέν καταστρέφεται ἀκόμα, εἶναι γιατί ὑπάρχουν οἱ Χριστιανοί, εἶναι γιατί αὐτοί συνέχουν, συγκρατοῦν τόν κόσμο!

Ἀγαπητοί, αὐτή εἶναι ἡ θέση τῶν Χριστιανῶν στόν κόσμο. Οἱ Χριστιανοί εἶναι τό «φῶς τοῦ κόσμου», εἶναι τό «ἅλας τῆς γῆς»⁵.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ. Μ. Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07 Στόμιον Λαρίσης.

Τηλ. & Fax.: 24950.91220.

1 Πρός Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 10. Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1955, σ. 235.

2Α΄ Ἰωάν. Ε΄ : 4.

3 Πρός Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 11. Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1955, σ. 235.

4 Πρός Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 7. Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1955, σ. 235.

5 Βλ. Ματθ. Ε΄ : 13–14.