Γάμος καί παρθενία

Ὁ Γάμος εἶναι ἄξιος τιμῆς ἀλλά πιό πολύ ἡ παρθενία. Ὁ γάμος εἶναι «συγγνώμη πάθους». Ὁ κόσμος (ΟΛΟΙ ΜΑΣ) πρέπει νά μεταβεῖ στήν τελειότητα πού εἶναι ἡ ἁγνεία.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη

Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: Τίμα τόν γάμο· πρό πάντων ὅμως τήν ἁγνότητα. Διότι «ὁ γάμος εἶναι συγγνώμη πάθους». (Δηλαδή εἶναι μία παραχώρηση τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία). Εἶχε τά πρωτεῖα στόν καιρό τοῦ νόμου καί τῶν σκιῶν· ὅταν πνευματικά ὁ κόσμος ἦταν νήπιο. Ἀλλά ὅταν ξεπεράστηκε τό γράμμα, ἀντ' αὐτοῦ εἰσῆλθε τό πνεῦμα. Τότε ἔπαθε ὁ Χριστός ἐν σαρκί. Τότε ἔλαμψε ἡ ἁγνότητα συντέμνουσα τόν κόσμο. «Ἐκεῖ πρέπει νά μεταβεῖ καί ὁ κόσμος καί νά συνανέλθει μέ τόν Χριστό»[1]. 

ΓΙΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ. ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΥΤΟΝΟΜΕΙΤΑΙ Η ΝΟΜΙΜΗ ΗΔΟΝΗ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΟΠΟΙΪΑ. Ὁ ἰδανικός καί σύμφωνος μέ τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας στόχος πρός τόν ὁποῖο ὁφείλουν νά κατευθύνονται οἱ πιστοί, εἶναι ἡ ὑπερνίκηση τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος. Ὅπως ἀπό τούς ἀγάμους  (σ' αὐτούς περιλαμβάνονται καί οἱ μνηστευμένοι) ἀπαιτεῖται ἡ καθολική ἁγνότητα, ἔτσι καί ἀπό τούς ἐγγάμους ἀπαιτεῖται ὁ ἀπόλυτος σεβασμός τῆς συνδέσεως τῶν σαρκικῶν σχέσεων μέ τήν τεκνογονία[2]. Γιαυτό καί πολλοί Χριστιανοί σύζυγοι μετά τήν ἀπόκτηση μερικῶν παιδιῶν ζοῦσαν (καί σήμερα ζοῦν) σάν ἀδέλφια, ἐντείνοντας τήν πνευματική τους ζωή καί ὑπερνικώντας τό σαρκικό φρόνημα. Αὐτό κατανοεῖται, ὅταν ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι καί ἡ νόμιμη στόν γάμο ἡδονή δέν παύει νά ἀποτελεῖ σαρκικό στοιχεῖο[3].

Πηγή εἰκόνας:Ἱ. Ἡσ. «Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς», Ἅγ. Βασίλειος-Λαγκαδᾶ.

---

[1]Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἠθικά, Πρός Παρθένους παραινετικός, ΕΠΕ, τ. 9, σελ. 110-113, PG 37, 632 , ΤLG, : Work #060 634.7  to     Work #060 635.8 Αἰνείσθω σοι καὶ γάμος͵ πρὸ γάμου δ΄ ἀφθορία· Γάμος συγγνώμη πάθους͵ ἁγνεία δὲ λαμπρότης· Γάμος πατὴρ ἁγίων͵ ἁγνεία δὲ λατρεία. Ταύτην καὶ τότε καιροῖς ἐτίμων τοῖς εὐθέτοις͵ Ἀδὰμ ἐν παραδείσῳ. Μωσὴς ἐν ὄρει Σινᾶ͵ Λειτουργῶν ὁ Ζαχαρίας͵ ὁ πατὴρ τοῦ Προδρόμου. 635 Γάμος καὶ παρθενίας ῥίζα τῆς Θεῷ φίλης͵ Ἀλλ΄ ἔστιν ὁμῶς σαρκὸς καὶ βράσματος δουλεία. Ὅτ΄ ἦν νόμος͵ καὶ σκιαὶ͵ καὶ πρόσκαιροι λατρεῖαι͵ Τότ΄ εἶχε πρῶτα καὶ γάμος͵ ὡς ἔτι νηπιώδης· Ὅτε δ΄ ὑπεξῆλθε τὸ γράμμα͵ τὸ πνεῦμ΄ ἀντεισήχθη͵ Καὶ Χριστὸς ἔπαθε σαρκὶ͵ προελθὼν ἐκ Παρθένου͵ Τότ΄ ἐξέλαμψεν ἁγνεία συντέμνουσα τὸν κόσμον͵ Ὃν ἐκεῖ δεῖ μεταβῆναι Χριστῷ συνανελθόντι».

[2] PG90,989ΑΒ, Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: Κεφάλαια περί ἀγάπης 2,17, Κακία ἐστίν ἡ ἐσφαλμένη κρίσις τῶν νοημάτων, ᾗ ἐπακολουθεῖ ἡ παράχρησις τῶν πραγμάτων. Οἷον ὡς ἐπί τῆς γυναικός, ἡ ὀρθή κρίσις τῆς συνουσίας ὁ σκοπός ἐστι τῆς παιδοποιίας. Ὁ οὖν εἰς τήν ἠδονήν ἀποβλεψάμενος ἐσφάλη περί τήν κρίσιν, τό μή καλόν ὡς καλόν ἡγησάμενος. Ὁ γοῦν τοιοῦτος παραχρῆται γυναικί συνουσιαζόμενος.

[3] Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων 1,1,22 ἔκδ. Π. Χρήστου, Γρηγορίου Παλαμᾶ Συγγράμματα, τόμ. 1, σ. 385: Ὡς γάρ ἡ ἐπί παιδοποιΐᾳ κατά τούς νομίμους τῶν γάμων ἡδονή θεῖον Θεοῦ δῶρον ἥκιστ' ἄν κληθείῃ, σαρκικόν γάρ καί φύσεως, ἀλλ' οὐ χάριτος τό δῶρον, καίτοι τήν φύσιν ὁ Θεός ἐποίησεν.

Τῼ ΔΕ ΘΕῼ ΔΟΞΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΑΜΗΝ!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
hristospanagia3.blogspot.com