Ἡ μέ ἐπίγνωση ἡσυχία-Ποιοί τήν κατορθώνουν καί πῶς, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄,...

«...μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου» - Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Λίγοι θά σωθοῦν... , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Ἡ γάρ σωματική γυμνασία πρός ὀλίγον ἐστίν ὠφέλιμος, ἡ δέ εὐσέβεια πρός πάντα ὠφέλιμος ἐστίν» , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἡ γάρ σωματική γυμνασία πρός ὀλίγον ἐστίν ὠφέλιμος, ἡ δέ εὐσέβεια πρός πάντα ὠφέλιμος ἐστίν» , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ἔχει διαφορά ἄν πᾶμε σέ ἄγαμο ἤ ἔγγαμο Πνευματικό ὁδηγό; -Ἡ ἀποφυγή τεκνογονίας εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἔχει διαφορά ἄν πᾶμε σέ ἄγαμο ἤ ἔγγαμο Πνευματικό ὁδηγό; -Ἡ ἀποφυγή τεκνογονίας εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό Δ΄- Πῶς ἀναπτύσσεται, πῶς ἐκφράζεται καί ποιά τά ἐργα της/ Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Δ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό Δ΄- Πῶς ἀναπτύσσεται, πῶς ἐκφράζεται καί ποιά τά ἐργα της/ Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ,  Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Δ΄, 6-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Καλλωπισμός, φτιασίδια, βαψίματα κλπ. , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἔκτακτο! Ἐκδόθηκε Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς ὅλους τοὺς Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν τοποθέτηση τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα

Ἔκτακτο! Ἐκδόθηκε Ἐγκύκλιος τῆς Ἱεράς Συνόδου πρὸς ὅλους τοὺς Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τήν τοποθέτηση τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα.

Δοξάζουμε τὸν Κύριο μας γιὰ τὴ νέα αὐτὴ νίκη κατὰ τῆς Εἰκονομαχίας ποὺ ἐξαπλώθηκε στὴν Μητρόπολη Περιστεριοῦ καὶ ἄλλου.

Δὲν παρεῖδε ὁ Θεὸς τοὺς ἀγῶνες, τὰ δάκρυα, τοὺς κόπους, τὶς θυσίες, τὶς μυστικὲς εὐχὲς τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί ἔδωσε τὴν ἀπάντηση! Τὶς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν

Ὁμιλία Θ: Στόν τετραήμερο Λάζαρο. Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Περί τοῦ Ὁμοουσίου

Ιερού Χρυσοστόμου, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ

Ομιλία Θ΄:ΣΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ ΛΑΖΑΡΟ

Ο Λάζαρος σήμερα με την ανάστασή του από τους νεκρούς, μάς χαρίζει την λύση πολλών και διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικά δεν ξέρω πώς το ανάγνωσμα αυτό έδωσε και στους αιρετικούς λαβή και στους Ιουδαίους αφορμή για αντιλογία, όχι επειδή πραγματικά υπάρχει τέτοια αφορμή, μακριά μια τέτοια σκέψη, αλλά επειδή εκείνοι είναι κακόψυχοι. Πολλοί δηλαδή από τους αιρετικούς λένε ότι ο Υιός δεν είναι όμοιος με τον Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ο Χριστός να προσευχηθεί για να αναστήσει τον Λάζαρο· εάν δεν προσευχόταν δεν θα μπορούσε να αναστήσει τον Λάζαρο. Και πώς», λένε, «μπορεί να είναι όμοιος εκείνος που προσευχήθηκε με εκείνον που δέχθηκε την παράκληση; Διότι ο μεν Υιός προσεύχεται, ενώ ο Πατέρας δέχτηκε την προσευχή από εκείνον που τον παρακαλούσε». Βλασφημούν όμως αυτοί μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η προσευχή έγινε από συγκατάβαση και εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί.

Πες μου δηλαδή, ποιος είναι ανώτερος, εκείνος που νίβει τα πόδια, ή εκείνος του οποίου νίβει τα πόδια; Οπωσδήποτε φυσικά ανώτερος είναι εκείνος του οποίου ένιψε τα πόδια εκείνος που τα ένιψε. Αλλά ο Σωτήρας ένιψε τα πόδια του προδότη Ιούδα, διότι αυτός ήταν μαζί με τους άλλους μαθητές [Ιω.13,5: «Εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος(: Έπειτα ρίχνει νερό στη λεκάνη που υπήρχε εκεί για το πλύσιμο των ποδιών και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών και να τα σκουπίζει με την πετσέτα με την οποία ήταν ζωσμένος)»]. Ποιος, επομένως, είναι ανώτερος· ο προδότης Ιούδας είναι ανώτερος από τον Δεσπότη Χριστό, επειδή ο Χριστός ένιψε τα πόδια αυτού; Μακριά μια τέτοια σκέψη. Αλλά τι είναι ταπεινότερο, το να νίψει τα πόδια, ή το να προσευχηθεί; Οπωσδήποτε βέβαια το να νίψει τα πόδια.

Νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί ὁ προσωπικός ἀριθμός, (Π.Α.): Ἕνα φλέγον, ζωτικῆς σημασίας θέμα μέ πνευματικές διαστάσεις.

Ιερά Μητρόπολις Κυθήρων και Αντικυθύρων

Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Ἐν Κυθήροις τή 7η Ἀπριλίου 2025

Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Ὑπευθύνου του Γρ. Αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν

Στούς ἐσχάτους καί ἀποκαλυτικούς αὐτούς χρόνους πού ζοῦμε, πολλές εἶναι οἱ σκοτεινές δυνάμεις, οἱ αἱρέσεις καί οἱ πλάνες, πρός τίς ὁποῖες καλεῖται νά ἀντιπαλαίσει ἡ Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖες ἀπειλοῦν νά ἀκυρώσουν τή σωτηρία μας. Πολλά εἶναι τά καυτά καί ζωτικῆς σημασίας πνευματικά θέματα, τά ὁποῖα ἀναφύονται διαρκῶς μέσα στόν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς, ἀπέναντι τῶν ὁποίων καλεῖται νά πάρει ὑπεύθυνη θέση ὁ κλῆρος καί ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ. Ἕνα ἀπό αὐτά, χωρίς ἀμφιβολία εἶναι καί τό θέμα τῶν νέων ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, τήν ἔκδοση τῶν ὁποίων ἤδη ἔχει δρομολογήσει ἡ Κυβέρνηση. Ἀναγκαῖο θεωρήσαμε νά ἐπαναφέρουμε τό θέμα αὐτό μέ τήν παροῦσα ἀνακοίνωσή μας, καθώς πλησιάζει ἡ λήξη τῆς προθεσμίας παραλαβῆς των, (Αὔγουστος 2026). Καί τοῦτο ὄχι μόνον διότι, ὅπως ἐπισημαίνουν πολλοί, (Σύλλογοι, Χριστιανικά Σωματεῖα καί διακεκριμένες προσωπικότητες), τό θέμα αὐτό ἔχει καί πνευματικές διαστάσεις, ἀλλά καί διότι μέχρι στιγμῆς δέν ἔχει πάρει ἐπίσημη θέση μέ ἀνακοίνωσή της ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία, πράγμα πού προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἀνησυχία στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα.

Εἶναι γνωστές οἱ ἐξελίξεις εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τό θέμα τῶν νέων ταυτοτήτων. Ἡ Κυβέρνηση ξεκίνησε ἤδη τήν ἔκδοσή των ἀπό τά τέλη τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 2023, μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες ἀναβολές καί παρά τίς ἀντιδράσεις ἑνός μεγάλου μέρους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἑνός ἀπό τά κόμματα τοῦ ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Εἶναι γνωστό ἐπίσης ὅτι τό θέμα αὐτό δέν εἶναι καινούργιο. Ἔχει μία ἱστορία δεκαετιῶν. Ἐδῶ καί 39 χρόνια, (ἀπό τό 1986), προσπάθησαν οἱ ἑκάστοτε Κυβερνήσεις ὅλων τῶν κομματικῶν παρατάξεων νά εἰσαγάγουν τίς νέες ταυτότητες, χωρίς ὅμως ἀποτέλεσμα, χάρις στή δυναμική καί σθεναρή ἀντίσταση κλήρου καί λαοῦ.

Ἐπιστολὴ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση στὸν π. Ματθαῖο Βουλκανέσκου.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς, Ἀριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη

Αἰδεσιµολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Ματθαῖον Vulcănescu, Ὀρθόδοξη Ἐνορία Ἁγίου Ἐδουάρδου τοῦ Μάρτυρα καὶ Ἁγίας Παρασκευῆς τῆς Ρωµαίας, Λίβερπουλ

Θεσσαλονίκη 31.3.2025

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ π. Ματθαῖε,

Σᾶς εὐχαριστῶ θερµά, γιατὶ µὲ ἐνηµερώσατε ἀδελφικά, στέλνοντας τὰ σχετικὰ ἔγγραφα, γιὰ τὶς διώξεις ποὺ ὑφίστασθε, ἐπειδὴ προχωρήσατε στὴν κατὰ πάντα δικαιολογηµένη ἱεροκανονικὴ ἐνέργεια νὰ διακόψετε τὴν µνηµόνευση τοῦ ὀνόµατος τοῦ οἰκείου µητροπολίτη Σιλουανοῦ, τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.

Ὑποστηρίζω καὶ ἐπαινῶ τὸ θάρρος σας νὰ ὁµολογήσετε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση, ἀκολουθώντας τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἐναντίον ὅλων τῶν αἱρέσεων, παλαιῶν καὶ νέων, µεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται οἱ ἀντιχαλκηδόνιοι Μονοφυσίτες, µὲ τοὺς ὁποίους δυστυχῶς τὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας εὑρίσκεται σὲ κοινωνία ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ἀναµειγνύοντας ἔτσι τὰ ἄµικτα, Ὀρθοδοξία καὶ αἵρεση, Ἀλήθεια καὶ πλάνη.

Εἰδικότερα τὴν διακοπὴ µνηµόνευσης τοῦ ὀνόµατος τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου συνιστοῦν καὶ προβάλλουν ὁ 31ος Ἀποστολικὸς Κανόνας καὶ ὁ 15ος τῆς Πρωτοδευτέρας (ΑΒ) Συνόδου τοῦ Μεγάλου Φωτίου (861). Ἡ τελευταία χαρακτηρίζει τοὺς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους ὡς ψευδεπισκόπους, καὶ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ ὕβρη, ὅπως ἰσχυρίζεται γιὰ σένα ὅτι τὸν ὑβρίζεις ὁ µητροπολίτης Σιλουανός, ἀλλὰ ἔλεγχο τῆς αἵρεσης. Στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ στὰ συγγράµµατα τῶν Ἁγίων Πατέρων πολὺ συχνὰ γίνεται λόγος γιὰ ψευδοπροφῆτες, ψευδαποστόλους καὶ ψευδοδιδασκάλους. Αὐτὸ δὲν εἶναι ὕβρις, ἀλλὰ ἔλεγχος πρὸς ἐπιστροφὴν τῶν κακοδόξων καὶ προστασίαν τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἀρχικὰ ἀντέδρασε µὲ ὀργὴ καὶ θυµὸ ὁ µητροπολίτης καὶ ὄχι µὲ πατρικὴ κατανόηση. Βιάσθηκε καὶ ἀποφάσισε µόνος τὴν καθαίρεσή σου, ἐνῶ αὐτὸ ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀλλὰ ἀκόµη καὶ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς νόµους, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ κατηγορούµενος νὰ ἀποφασίζει γιὰ τὴν κατηγορία, νὰ δικάζει ὁ κατηγορούµενος τὸν ἑαυτό του, αὐτὸς ποὺ κατηγορεῖται νὰ δικάζει αὐτὸν ποὺ τὸν κατηγορεῖ. Ὁ Κανὼν 107 (ΡΖ´) τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου ὁρίζει: «Ἤρεσεν ὥστε ἕνα ἐπίσκοπον µὴ ἐκδικεῖν ἑαυτοῦ διάγνωσιν». Καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδηµος Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο ἑρµηνεύοντας τὸν Κανόνα λέγει: «Ὁ παρὼν κανὼν διορίζει, ὅτι ἕνας Ἐπίσκοπος οὔτε Ἐπίσκοπον ἄλλον δύναται νὰ κρίνῃ, ἔχοντα πρὸς ἄλλον τινα κρίσιν, οὔτε Πρεσβύτερον ἔχοντα κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου διαφοράν τινα, οὔτε ἄλλον τινα κληρικόν, κατὰ τὸν θ´ τῆς δ´, ἀλλὰ οὔτε Πρεσβύτερον κατηγορούµενον παρ᾽ ἄλλου, ἤ διάκονον, δύναται νὰ καθάρῃ εἷς µόνος Ἐπίσκοπος, κατὰ τὸν ιβ´ τῆς παρούσης».

Τώρα βέβαια µὲ νεώτερη ἀπόφασή του, ὅπως σοῦ ἀνακοίνωσε µὲ ἐπιστολή (16.3.2025, ἀριθµὸς ὑποθέσεως 2024-02) σὲ παραπέµπει στὸ δικό του ἐπισκοπικὸ δικαστήριο, τοῦ ὁποίου τὰ µέλη διορίζονται ἀπὸ τὸν ἴδιο καὶ δέχονται ὅ,τι ὁ ἐπίσκοπος ἀποφασίσει. Ἑποµένως δὲν ἀλλάζει τίποτε οὐσιαστικά.

Σάββατο τοῦ Λαζάρου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ[:Ιω.11,1-45]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς(:Ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία, το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της). Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:Και ήταν η Μαρία εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που ασθενούσε, ήταν αδελφός της)»[Ιω.11,1-2].

Πολλοί από τους ανθρώπους όταν δουν κάποιους, που είναι αρεστοί στον Θεό, να πάσχουν από κάποιο κακό(όπως για παράδειγμα να έχουν αρρωστήσει ή να πάσχουν από φτώχεια ή από κάποιο άλλο παρόμοιο) σκανδαλίζονται, μη γνωρίζοντας ότι γνώρισμα των κατεξοχήν φίλων του Θεού είναι το να πάσχουν από αυτά· και ο Λάζαρος λοιπόν ήταν ένας από τους φίλους του Χριστού και ήταν ασθενής. Αυτό λοιπόν έλεγαν και εκείνοι που στάλθηκαν: «Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ (:Κύριε, να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς είναι άρρωστος)». Αλλά ας εξετάσουμε από την αρχή την περικοπή.

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας(:Ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία)». Δεν ανέφερε έτσι απλά και τυχαία από πού καταγόταν ο Λάζαρος, αλλά για κάποια αιτία, την οποία θα αναφέρει στη συνέχεια· τώρα ας εξετάσουμε το παρόν χωρίο. Και τις αδελφές του μάς τις αναφέρει προς μεγάλη ωφέλεια, και ακόμη, αυτό που επιπλέον είχε η Μαρία, προσθέτοντας και λέγοντας: «Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:Η Μαρία πάλι ήταν εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που αρρώστησε ήταν αδελφός της)».

Εδώ μερικοί απορώντας λένε: «Πώς», λένε, «ανεχόταν ο Χριστός γυναίκα να ενεργεί με τέτοιον τρόπο;». Κατά πρώτον λοιπόν πρέπει να μάθουμε εκείνο, ότι δεν είναι αυτή η πόρνη που αναφέρει ο Ματθαίος[Ματθ.26,7-13], ούτε αυτή που αναφέρει ο Λουκάς[Λουκ. 7,37-48], διότι άλλη είναι αυτή· καθόσον εκείνες μεν ήσαν πόρνες και γεμάτες από πολλά κακά, ενώ αυτή ήταν σεμνή και σπουδαία· διότι φρόντιζε για την υποδοχή του Χριστού. Δείχνει επίσης ο ευαγγελιστής ότι και οι αδερφές του Λαζάρου αγαπούσαν τον Κύριο και όμως επέτρεψε να πεθάνει ο Λάζαρος.

Και γιατί δεν άφησαν τον ασθενή αδελφό τους και να μεταβούν προς Αυτόν για να Τον παρακαλέσουν αυτοπροσώπως, όπως ακριβώς έκανε ο εκατόνταρχος [βλ.Ματθ.8,5-6 : «Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·. Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος(:Και όταν ο Ιησούς μπήκε στην Καπερναούμ, ήλθε κοντά Του ένας εκατόνταρχος, ο οποίος Τον παρακαλούσε και Του έλεγε: ’’Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος και παράλυτος στο σπίτι και βασανίζεται από τρομερούς πόνους’’)»] και εκείνος ο άνθρωπος που ανήκε στη βασιλική αυλή του Ηρώδη[βλ. Ιω.4,47: «Οὗτος ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱὸν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν(:Αυτός λοιπόν, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς είχε έλθει από την Ιουδαία στη Γαλιλαία, έφυγε από την Καπερναούμ και πήγε να τον συναντήσει˙ κι άρχισε να τον παρακαλεί να κατεβεί από την Κανά στην Καπερναούμ και να θεραπεύσει το γιο του˙ διότι ήταν βαριά άρρωστος και κινδύνευε να πεθάνει)»], αλλά στέλνουν άλλους; Είχαν πάρα πολύ θάρρος προς τον Χριστό και πολλή οικειότητα. Άλλωστε και γυναίκες αδύναμες ήσαν και κατέχονταν από το πένθος· διότι, το ότι δεν το έκαναν αυτό από περιφρόνηση, το απέδειξαν στη συνέχεια.

Το ότι λοιπόν δεν ήταν αυτή εκείνη η πόρνη[Λουκά 7,37-38: «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου, καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ(:Και ιδού, στην πόλη αυτή ζούσε μία γυναίκα που ήταν αμαρτωλή. Αυτή όταν πληροφορήθηκε ότι ο Ιησούς είναι καθισμένος και τρώει στο σπίτι του Φαρισαίου, έφερε ένα αγγείο από αλάβαστρο γεμάτο από μύρο, κι αφού στάθηκε κοντά στα πόδια Του, πίσω από το τραπέζι, όπως ήταν καθισμένος ο Κύριος, καθώς σκεπτόταν τις αμαρτίες της, ξέσπασε σε κλάματα. Και άρχισε να βρέχει τα πόδια Του με τα άφθονα δάκρυά της και τα σκούπιζε με τα μαλλιά της. Συγχρόνως μάλιστα φιλούσε με ευλαβική αγάπη τα πόδια Του και τα άλειφε με το μύρο)»] είναι ολοφάνερο.

11 Ἀπριλίου. Παρασκευὴ πρὸ τῶν Βαΐων. Ἀντίπα ἐπισκόπου Περγάμου (†92). Τρυφαίνης ὁσίας τῆς ἐν Κυζίκῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Ξς΄ 10-24).

Ησ. 66,10          εὐφράνθητι, Ἱερουσαλήμ, καὶ πανηγυρίσατε ἐν αὐτῇ, πάντες οἱ ἀγαπῶντες αὐτήν, χάρητε ἅμα αὐτῇ χαρᾷ, πάντες ὅσοι πενθεῖτε ἐπ᾿ αὐτῇ,

Ησ. 66,10                  Συν λοιπόν, η νέα Ιερουσαλήμ, ας πλημμυρίσης από χαράν και ευφροσύνην. Ας πανηγυρίσουν δι' αυτήν και εις αυτήν όλοι όσοι την αγαπούν. Χαρήτε χαράν μεγάλην, όσοι άλλοτε είχατε πένθος δια την κοταστροφήν της,

Ησ. 66,11          ἵνα θηλάσητε καὶ ἐμπλησθῆτε ἀπὸ μαστοῦ παρακλήσεως αὐτῆς, ἵνα ἐκθηλάσαντες τρυφήσητε ἀπὸ εἰσόδου δόξης αὐτῆς.

Ησ. 66,11                  δια να θηλάσετε τώρα και χορτάσετε από τον μαστόν της παρηγορίας της. Και αφού χορτασθήτε από το πνευματικόν τούτο γάλα της χαράς, να τρυφήσετε, όταν έλθη η δόξα αυτής.

Ὁ Μεγάλος Ἀρχιερεὺς τῆς Αἰωνίας Λυτρώσεως.

(Ἑρμηνεία στὴν Ἐπιστολὴ πρὸς Ἑβραίους 9:11-14 – Πέμπτη Κυριακὴ Νηστειῶν)

Κωφίδης Εὐάγγελος

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σήμερα, ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καλεῖ νὰ σταθούμε μετὰ δέους μπροστὰ στὸ ἄφθονο μυστήριο τοῦ Θεϊκοῦ Ἔλέους, ποὺ ἀποκαλύπτεται διὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου στὴν Ἐπιστολὴ πρὸς Ἑβραίους (9:11-14). Ὁ Χριστός, ὁ «μεγάλος Ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν», διαβαίνει τὰ σύμβολα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐμφανίζεται ὡς ἡ Τελικὴ καὶ Τέλεια Θυσία – ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

Ὁ Χριστός: Ὁ Ἀληθινὸς Ἱερεὺς καὶ Ἡ Θυσία

«Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν…» (Ἑβρ. 9:11). Δὲν ἔχομε πλέον τὴν παροδικὴ σκηνὴ τοῦ Μωϋσῆ, οὔτε τὰ αἵματα ταύρων καὶ τράγων ποὺ ἐκάλυπταν προσωρινὰ τὴν ἁμαρτία. Ἡ «μείζονα καὶ τελειοτέρα σκηνή» εἶναι ἡ Θεανθρώπινη Φύσις τοῦ Κυρίου – ὁ Λόγος ὁ σαρκωθεὶς ποὺ «ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. 1:14). Αὐτὸς προσφέρει ὄχι συμβολικὰ δῶρα, ἀλλὰ Τὸν ἑαυτό Του, ὡς Ἅγιον καὶ Ἀμόλυντον Θῦμα.

Τὸ Αἷμα τῆς Αἰωνίου Λυτρώσεως

«διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος» (Ἑβρ. 9:12). Ἡ λέξη «ἐφάπαξ» (ἅπαξ καὶ διὰ παντός) καταργεῖ κάθε ἀνθρώπινη προσπάθεια ἐπανάληψης τῆς θυσίας. Τὸ αἷμα τῶν προγόνων ἐκάθαριζε σωματικῶς, ἀλλὰ τὸ Πανάγιον Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει τὴν συνείδησή μας ἀπὸ «νεκρὰ ἔργα» (ἁμαρτία, θάνατος, ἀλλοτρίωση) – ὄχι ἐξωτερικῶς, ἀλλὰ μὲ θεία ἐνέργεια ποὺ φωτίζει τὴν ψυχή.

Ἡ Συνέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος

«διὰ Πνεύματος αἰωνίου» (Ἑβρ. 9:14). Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον – ἡ Τρίτη Ὑπόστασις τῆς Τριάδος – ἐνεργεῖ στὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἁγιάζοντας ἡμᾶς. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπλῶς «δύναμη», ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ποὺ μεταδίδει τοὺς καρποὺς τοῦ Σταυροῦ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ θυσία τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι ἱστορικὸ γεγονὸς μόνο, ἀλλὰ παρουσιάζεται μυστηριακὰ στὴν Θεία Εὐχαριστία, ὅπου ὁ Χριστὸς Τον ἑαυτό Του προσφέρει ὡς «Ἄρτον ζωῆς» καὶ «Ποτήριον σωτηρίας».

Λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος:

Λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ἡ ψυχή μας μοιάζει μέ μία δεξαμενή γεμάτη νερό. Ἄν τό νερό τό ρίξεις πρός τά λουλούδια, δηλαδή τίς ἀρετές, τόν δρόμο τοῦ καλοῦ, θά ζεῖς τήν ἀληθινή χαρά καί θ΄ ἀτροφήσουν οἱ κακίες, τ΄ ἀγκάθια.

Ἄν, ὅμως, ρίξεις τό νερό πρός τά ἀγκάθια, αὐτά θ΄ ἀναπτυχθοῦν καί θά σέ πνίξουν καί θά μαραθοῦν ὅλα τά λουλούδια».

Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει κάποιες δυνάμεις. Ἄν αὐτές τίς δυνάμεις τίς διοχετεύσουμε στό καλό, τότε θά μεγαλώσουν οἱ ἀρετές καί οἱ κακίες, τά ἀγκάθια, θά μαραζώσουν. Ἄν ὅμως τίς δυνάμεις αὐτές τίς ρίξουμε στό κακό, θά ἀναπτυχθοῦν οἱ κακίες καί θά μᾶς πνίξουν καί θά μαραθοῦν ὅλα τά λουλούδια.

Περί Θανάτου

❈ Ὁ θάνατος δέν εἶναι κακό πράγμα. Ὁ θάνατος εἶναι καλός καί γιά τούς καλούς καί γιά τούς κακούς.

Γιά τούς καλούς εἶναι καλό, γιατί πλέον σταματάει ὁ ἀγώνας, γιατί γιά νά φυλάξεις τήν καλοσύνη καί τήν ἀρετή, θέλει ἀγῶνα. Ἀπό τή στιγμή πού κοιμᾶται ὁ ἄνθρωπος, ἡσυχάζει, σταθεροποιεῖται στό καλό.