Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος, Μεγάλη ἀτιμία εἰς βάρος τῆς πίστεως ἡ ἁγιοποίησις τοῦ Κορανίου ὑπό Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων καί Ἐπισκόπων

ΜΕΓΑΛΗ ΑΤΙΜΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ἀτιμία εἰς βάρος τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἡ ἀναγνώρισις τοῦ Κορανίου ὡς ἁγίου βιβλίου ὑπό τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου, ἄλλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιεπισκόπων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν

Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου–Φιλολόγου

ΣΤΟΥΣ χαλεποὺς καιρούς μας συμβαίνουν πράγματα, τὰ ὁποῖα στὶς προηγούμενες ἐποχὲς ἦταν ἀδιανόητα, οὔτε ἀπὸ τὴ φαντασία ἦταν δυνατὸ νὰ περάσουν. ῞Ενα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ ἀδιανόητα καὶ ἀφάνταστα πράγματα θὰ ἀναφέρωμε ἐδῶ.

Ὁ ἕνας τῆς Τριάδος, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησί του ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ δύο κυρίως λόγους· Γιὰ νὰ κηρύξῃ τὴν ἀλήθεια, καὶ νὰ θυσιασθῇ. Καὶ τὰ δύο γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο, ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός, διακήρυξε· «᾿Εγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (᾿Ιωάν. ιη´37).᾿Εγὼ γι᾿ αὐτὸ γεννήθηκα καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦλθα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ δώσω μαρτυρία γιὰ τὴν ἀλήθεια. Καθένας, ὁ ὁποῖος εἶναι τέκνο τῆς ἀληθείας,παραδέχεται τὴ διδασκαλία μου.

῾Η ἀλήθεια, τὴν ὁποία δίδαξε ὁ Χριστός, «ὁ ᾿Αμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινός» (᾿Αποκ. γ´ 14), ὀνομάζεται Εὐαγγέλιο. Περιέχεται δὲ στὸ βιβλίο, ποὺ ἐπίσης φέρει τὸ ὄνομα Εὐαγγέλιο. Εἶνε τὸ ὡραιότερο ὄνομα βιβλίου. Τὸ Εὐαγγέλιο διδάσκει ὅλα τὰ καλά, καὶ κανένα κακό· ὅλα τὰ ὠφέλιμα, καὶ τίποτε τὸ ἐπιζήμιο. Χρυσὸ βιβλίο τὸ Εὐαγγέλιο, πάγχρυσο, ἀφοῦ ὅλα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ εἶνε χρυσά. ᾿Αστυνομικὰ ὄργανα τῶν ἐχθρῶν τοῦ ᾿Ιησοῦ ἀπεσταλμένα νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν των, ὅταν ἄκουσαν τὰ λόγια του ἀφωπλίσθηκαν καὶ ὡμολόγησαν·«Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (᾿Ιωάν. ζ´46). Καὶ μεγάλοι συγγραφεῖς τοῦ κόσμου, ἀκόμη καὶ πατριάρχες τῆς ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας, κατακυριευόμενοι ἀπὸ τὴ δύναμι τῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου ὡμολόγησαν ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀσύγκριτο καὶ ἄφθαστο.

῞Ενας ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶπε· ῍Αν ὑπάρχουν λογικὰ ὄντα σὲ ἄλλους πλανῆτες, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχουν Θρησκεία ἀνώτερη ἀπ᾿ αὐτή, ποὺ θεμελίωσε ὁ᾿Ιησοῦς παρὰ τὸ φρέαρ Συχάρ. Μόνο μικροὶ ἄνθρωποι, ἀμαθεῖς μὲ τὴ βαθύτερη ἔννοια τῆς λέξεως, ἀπνευμάτιστοι, ποὺ κατάργησαν τὸ πνεῦμα καὶ ζοῦν γιὰ τὴ σάρκα, τὴ γαστέρα καὶ τὰ ὑπογάστρια, ὅπως οἱ πλεῖστοι πολιτικοὶ τῆς ᾿Ορθόδοξης Χριστιανικῆς ῾Ελλάδος, δὲν εἶναι σὲ θέσι νὰ ἐκτιμήσουν τὸ Εὐαγγέλιο. Δυστυχεῖς ἄνθρωποι, ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι. Συνέφερε νὰ μὴ εἶχαν γεννηθῆ.

῾Ο Παῦλος, ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος, στόμα Χριστοῦ, ἔγραψε γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο· «Οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ· δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, ᾿Ιουδαίῳ τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνι» (Ρωμ. α´ 16). Δὲν ἐντρέπομαι γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐπειδὴ εἶναι δύναμι Θεοῦ πρὸς σωτηρίαν γιὰ καθένα, ὁ ὁποῖος πιστεύει, τὸν ᾿Ιουδαῖο πρῶτα καὶ ὕστερα τὸν ῞Ελληνα (τὸν εἰδωλολάτρη). Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι δύναμι, ποὺ σῴζει. ᾿Αλλ᾿ οἱ μικροὶ ἄνθρωποι, καὶ μεταξὺ αὐτῶν οἱ πλεῖστοι πολιτικοὶ δὲν τιμοῦν τὴ σωτηριώδη δύναμι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ δουλεύουν στὶς ἀδυναμίες τους, ποὺ ὁδηγοῦν σὲ ὄλεθρο.

Γιατί τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι δύναμι Θεοῦ πρὸς σωτηρίαν; Γράφει ὁ μέγας Παῦλος γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο· «Οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον… ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α´ 11-12). Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλ᾿ ἀποκάλυψι ἀπὸ τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἁπλῶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ Θεὸς ἐνανθρωπήσας, Θεάνθρωπος. Στὸ Εὐαγγέλιο ἀποκαλύπτονται οὐράνιες ἀλήθειες, ποὺ πρέπει νὰ πιστεύῃ ὁ ἄνθρωπος, καὶ τὸ θεῖο θέλημα, ποὺ πρέπει ν᾿ ἀγωνίζεται νὰ ἐφαρμόζῃ, γιὰ νὰ τύχῃ σωτηρίας. ᾿Επειδὴ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἐξ ἀποκαλύψεως, γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχει οὔτε ἕνα τρωτὸ σημεῖο· γι᾿ αὐτὸ περιέχει ὅλα τὰ καλά, «ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος» (Φιλιπ. δ´ 8)· γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔχει τὴ δύναμι νὰ σῴζῃ.

«Μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ», εἶπεν ὁ Χριστὸς στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεώς του (Μάρκ. α´ 15). Ν᾿ ἀλλάξετε μυαλὰ καὶ νὰ πιστεύετε στὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ στὸ τέλος τῆς παρουσίας του στὴ γῆ εἶπε στοὺς μαθητάς του· «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ῾Ο πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ´ 15-16). Νὰ πᾶτε σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο καὶ νὰ κηρύξετε τὸ Εὐαγγέλιο σ᾿ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. ῞Οποιος θὰ πιστεύσῃ καὶ θὰ βαπτισθῇ, θὰ σωθῇ. ᾿Ενῷ ἐκεῖνος, ποὺ δὲν θὰ πιστεύσῃ, θὰ καταδικασθῇ.

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η δὲ θεοπνευστία του βεβαιώνεται μὲ ἐκπλήρωσι προφητειῶν, μὲ τέλεσι θαυμάτων καὶ μὲ δημιουργία ἑκατομμυρίων ἁγίων, μαρτύρων καὶ θαυματουργῶν, τῶν ὁποίων καὶ τὰ ὀστᾶ ἀναδίδουν ἄρωμα Χριστοῦ.

᾿Ερχόμεθα τώρα στὸ ἀδιανόητο καὶ ἀφάνταστο φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ εἴπαμε στὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου ὅτι θ᾿ ἀναφέρωμε. Ποῖοι πρῶτοι ἀπ᾿ ὅλους ἔπρεπε νὰ τιμοῦν τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ θεόπνευστο καὶ ἱερὸ καὶ ἅγιο καὶ σωτήριο κείμενο τῆς ᾿Εκκλησίας; ᾿Ασφαλῶς οἱ ἐκπρόσωποι καὶ προκαθήμενοι τῆς ᾿Εκκλησίας. «Σοφία, ὀρθοί!», ἀναφωνεῖ ὁ λειτουργὸς τῆς ᾿Εκκλησίας ὑψώνοντας τὸ Εὐαγγέλιο ἐν μέσῳ τοῦ ναοῦ. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι «σοφία», ἡ ἀληθινὴ σοφία, καὶ προτρέπονται οἱ ἄνθρωποι τῆς ᾿Εκκλησίας νὰ σταθοῦν «ὀρθοί», γιὰ νὰ τιμήσουν τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ βεβαίως τυπικῶς, μὲ τὴν ὀρθία στάσι τοῦ σώματος, οἱ ἐκκλησιαζόμενοι τιμοῦν τὸ Εὐαγγέλιο. ᾿Αλλ᾿ οὐσιαστικῶς, μὲ ὀρθὴ στάσι στὴ ζωή, πόσοι βαπτισμένοι χριστιανοὶ τιμοῦν τὸ Εὐαγγέλιο; ᾿Ολίγοι δυστυχῶς, «τὸ μικρὸν ποίμνιον», «τὸ λεῖμμα», οἱ συνειδητοὶ χριστιανοί. Οἱ ἄλλοι, οἱ πολλοί, «ὁ κόσμος», δὲν τιμᾷ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ τὸ περιφρονεῖ, καὶ μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ καὶ ἀσεβῆ ζωή του τὸ καταπατεῖ.


Στοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, τοὺς καταφρονητὰς καὶ καταπατητὰς τοῦ Εὐαγγελίου, ἀνήκουν δυστυχῶς, δυστυχέστατα, καὶ μεγαλόσχημοι ρασοφόροι. Τρεῖς δὲ Πατριάρχες ἔφθασαν καὶ στὸ ἑξῆς ἀδιανόητο καὶ ἀφάνταστο σημεῖο. ῾Ο Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, ὁ Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Θεόδωρος καὶ ὁ Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων Θεόφιλος σὲ πρόσωπα τοῦ Μουσουλμανικοῦ κόσμου ἀντὶ τοῦ Εὐαγγελίου προσέφεραν τιμῆς ἕνεκεν τὸ Κοράνιο, τὸ ὁποῖο μάλιστα ἡ λεγομένη Κορυφὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας  Βαρθολομαῖος χαρακτήρισε «ἅγιον»!

Τὸ νὰ τιμοῦν τὸ Κοράνιο οἱ ᾿Ισλαμισταί, τὸ καταλαβαίνουμε. ᾿Αλλὰ νὰ τὸ τιμοῦν καὶ νὰ τὸ προσφέρουν τιμῆς ἕνεκεν ὡς δῶρο Πατριάρχες τῆς ᾿Εκκλησίας, αὐτὸ εἶναι ἀτιμία εἰς βάρος τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως· αὐτὸ εἶναι ἄρνησι καὶ προδοσία τοῦ Χριστιανισμοῦ· αὐτὸ εἶναι ἀδιανόητον τῶν ἀδιανοήτων, καὶ ἀφάνταστον τῶν ἀφαντάστων. Μὲ τὴν προσφορὰ στοὺς Μουσουλμάνους «τοῦ ἁγίου Κορανίου» καὶ ὄχι τοῦ Εὐαγγελίου οἱ Πατριάρχες τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι σὰν νὰ λέγουν σ᾿ αὐτούς· Δὲν χρειάζεται νὰ σᾶς κηρύξωμε τὸ Εὐαγγέλιο. Δὲν χρειάζεται νὰ γίνετε Χριστιανοί. Τὸ Κοράνιο εἶναι ἅγιο καὶ ἡ Θρησκεία σας εἶναι ἀληθινὴ καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἁγιωσύνη καὶ στὴ σωτηρία. Καθῆστε λοιπὸν ἐκεῖ, ὅπου βρίσκεσθε. ῾Ο Χριστὸς κακῶς μᾶς διέταξε νὰ κηρύξωμε τὸ Εὐαγγέλιο σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ ψευδῶς εἶπε, ὅποιος ἀκούει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν πιστεύει, αὐτὸς θὰ καταδικασθῇ.

Δυστυχεῖς, εἴπαμε, ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι ὅσοι δὲν ἐκτιμοῦν τὸ Εὐαγγέλιο. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ οἱ πλεῖστοι πολιτικοί. Περισσότερο δὲ αὐτοί, διότι, ὄχι μόνο δὲν ἐκτιμοῦν τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ καὶ νομοθετοῦν ἀντιθέτως πρὸς τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἐσχάτως καταβαράθρωσαν τὴν ῾Ελληνικὴ Πατρίδα. Οὐαὶ στὸν ἀποστάτη λαὸ μία φορά. Οὐαὶ στοὺς πολιτικοὺς ἄρχοντες δύο φορές. ᾿Αλλὰ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι καταφρονοῦν καὶ καταπατοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀντ᾿ αὐτοῦ προσφέρουν δῶρο τὸ Κοράνιο, τρεῖς φορὲς οὐαί.

᾿Ανυπόφορο γιὰ τοὺς συνειδητοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἀληθεῖς λάτρες τοῦ Θεοῦ νὰ προσφέρουν Πατριάρχες δῶρο ἀντὶ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου «τὸ ἅγιον Κοράνιον». Αὐτοὶ οἱ Πατριάρχες ἐξέπεσαν τῆς πίστεως, ἐὰν εἶχαν πίστι, καὶ ἐξέπεσαν τῆς χάριτος, ἐὰν εἶχαν χάρι. Καὶ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θὰ καταλάβουν τὸν πυθμένα τῆς Κολάσεως, στὴν ὁποία βεβαίως δὲν πιστεύουν, ἀλλ᾿ ἡ ὁποία εἶναι ὑπαρκτή. ῾Η ῾Αγία Γραφή, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ γιὰ Κόλασι, ἀποδεικνύεται θεόπνευστη καὶ ἀληθὴς μὲ πλῆθος ἀδιάσειστα ἐπιχειρήματα. 
᾿Αποροῦν δὲ οἱ πιστοὶ καὶ ἐξίστανται, πῶς Πατριάρχες δὲν πιστεύουν.

Οἱ καλοὶ ῾Ιεράρχες, γιὰ νὰ μὴ πᾶνε καὶ αὐτοὶ στὴν Κόλασι, ὀφείλουν νὰ ἐξεγερθοῦν, καὶ δημοσίως καὶ ὀνομαστικῶς καὶ «ἀποτόμως»(Τίτ. α´ 13), σφοδρότατα, νὰ ἐλέγξουν τοὺς ἐν λόγῳ Πατριάρχες καὶ νὰ ζητήσουν τὴν καταδίκη καὶ καθαίρεσί τους. Αὐτὸ ἐπιτάσσει τὸ Εὐαγγέλιο. Αὐτὸ περιμένουν οἱ συνειδητοὶ Χριστιανοί. Αὐτὸ νὰ πράξουν οἱ καλοὶ῾Ιεράρχες.

Ορθόδοξος Τύπος ,22/06/2012

http://aktines.blogspot.gr/2012/06/blog-post_4936.html