«Ἡ Μαγεία'' τῶν ἡμερῶν θά φύγει. Ὁ Χριστός θά μείνει;»

Ἀπὸ τὴν ἀπάτη τῶν Christmas στὴν γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων

Παναγιώτης Ἀσημακόπουλος, καθηγητὴς θεολόγος

.           Τὸ τοπίο θυμίζει ἔντονα αὐτὸ τῆς Ἀμερικῆς μετὰ τὸ μεγάλο οἰκονομικὸ κρὰχ τοῦ 1929. Ἡ μουδιασμένη τότε καὶ ἀπελπισμένη κοινωνία δεχόταν ἀσμένως τὴν πρὸ τριῶν ἐτῶν (1926) ἀνακάλυψη τῆς Coca Cola ὡς παυσίπονο στὰ δεινά της. Ἀναφέρομαι στὸν Santa Claus (τὸν ψευδεπίγραφο Ἄη Βασίλη), ὁ ὁποῖος προβλήθηκε – κυρίως στὰ παιδιά, τὸ καλύτερο ἀγοραστικὸ κοινὸ – ὡς ἡ ἐλπίδα μέσα στὶς δυσκολίες, ὡς τὸ ἀμυδρὸ φῶς μέσα στὸ σκοτάδι τῆς οἰκονομικῆς κατάρρευσης μὲ τὰ ὑλικὰ δωράκια ποὺ ἔφερνε μέσα ἀπὸ τὶς καμινάδες. Ἐμπόριο μὲ ἰσχυρὲς δόσεις καπήλευσης τῆς θρησκείας: τὸ καλύτερο ὄπιο γιὰ τὸ λαό. Πόσο δίκιο εἶχες, Κάρολε!!
.           Περνώντας τὰ χρόνια, ἡ χαζοχαρούμενη φυσιογνωμία τοῦ Santa ἐπιβλήθηκε ὡς σῆμα κατατεθὲν τῆς ἑορταστικῆς περιόδου ἀκόμη καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὸν καπιταλισμό, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀντιτίθενται στὸν ὁδοστρωτήρα τῶν πολυεθνικῶν…. Βάλαμε κι ἄλλα ἐμπορικὰ καὶ διανοητικὰ κατασκευάσματα, γιὰ νὰ «ἐμπλουτίσουμε» τὶς ἅγιες ἡμέρες. Ἔτσι φτάσαμε σήμερα σὲ μία γλυκανάλατη γιορτή, μὲ κούφιες καὶ μηχανικὲς εὐχὲς γιὰ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ὑγεία. Φτάσαμε στὸν ὡραῖο μύθο περὶ Χριστοῦ καὶ στὴ μαγικὴ νύχτα τῶν Χριστουγέννων. Ἔτσι, ἡ θρησκεία ποὺ φοράει «τὰ γιορτινά της» εἶναι μόνο μία ὡραία ἱστορία δίπλα στὸ τζάκι, ὁ Χριστούλης εἶναι ἁπλὰ ἕνα ροδοκόκκινο πλαστικὸ μωράκι, ἡ καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιὰ καὶ ἁπλόχερη (πρὸς φίλους καὶ συγγενεῖς βέβαια…). Ὡς συνέπεια, τὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ γιορτὲς εἶναι γιὰ τὰ παιδιὰ μὲ τὴ βασικὴ ἔννοια ὅτι σὲ αὐτὰ ἀρέσουν τὰ παραμυθάκια, εἶναι ἀναπόφευκτο.
.           Ὁ οἶκτος μας γιὰ τὰ παιδάκια ποὺ πεινᾶνε, εὔκολα παραμερίζεται μετὰ ἀπὸ δυὸ μπουκιὲς ροδοψημένη γαλοπούλα. Μπορεῖ νὰ ἀγοράσαμε καὶ εὐχετήριες κάρτες ἀπὸ φιλανθρωπικοὺς συλλόγους ἢ νὰ δώσαμε κατιτὶς στὸν ταλαίπωρο, ποὺ μᾶς καθάρισε τὸ τζάμι τοῦ αὐτοκινήτου στὸ φανάρι, χωρὶς βέβαια νὰ καταφέρουμε νὰ ἀπωθήσουμε ἀρκετὰ βαθιὰ τὴν ἀμφιβολία μήπως δὲν ἔχει πραγματικὴ ἀνάγκη. Ἔ, αὐτὲς τὶς μέρες ἡ φιλανθρωπική μας διάθεση φουντώνει, ἄσχετα ἂν λίγο πρὶν ἀναστενάξαμε, ὅταν πληροφορηθήκαμε πόσο κοστίζει τὸ καλάθι τῆς νοικοκυρᾶς. Χαρήκαμε ποὺ θὰ γίνουν ἀπὸ τοὺς δήμους ἑορταστικὰ συσσίτια γιὰ τοὺς ἀπόρους καὶ ἄστεγους, λὲς καὶ τὶς ἄλλες ἡμέρες τοῦ χρόνου ἔχουν ποῦ νὰ φᾶνε καὶ νὰ μείνουν. (Ἂς εἶναι καλὰ κάποιες ἐνορίες)…
.           Ὅλα αὐτὰ τὰ συναισθήματα λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν Πρωτοχρονιὰ θὰ τὰ κλείσουμε στὸ κουτὶ μὲ τὰ χριστουγεννιάτικα, γιὰ νὰ τὰ βάλουμε στὸ πατάρι ἢ θὰ τὰ ἀποθέσουμε στὸν κάδο ἀπορριμμάτων μαζὶ μὲ τὸ πλαστικὸ δεντράκι καὶ τὶς στιμμένες λεμονόκουπες γιὰ τὸ ψητό, ἐφ᾽ ὅσον τοῦ χρόνου θὰ ἀγοράσουμε καινούργια.
.           Δυστυχῶς, αὐτὴ τὴν γιορτὴ στὴν «ὀρθόδοξη» Ἑλλάδα τὴν ἔχουμε καταντήσει ἀγνώριστη. Μιὰ ματιὰ νὰ ρίξει κανεὶς γύρω του, ἐλάχιστα θυμίζουν τὴν παράδοσή μας καὶ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία περὶ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη καὶ τὰ λόγια ἀπὸ τὰ κάλαντα ἀντὶ νὰ γίνονται ἀντικείμενο προσοχῆς, συχνὰ χάνονται στὸν ἀέρα, καθὼς ἔχουμε ἄλλα πιὸ σημαντικὰ νὰ κάνουμε. Ἀλήθεια, ποιός ἐπιλέγει νὰ διαβάσει τὶς χριστουγεννιάτικες ἱστορίες τοῦ Παπαδιαμάντη ἀπὸ τὸ νὰ δεῖ τὰ «Μαγικὰ Χριστούγεννα» τῆς Disney;
.           … Μήπως ὅμως καὶ ἐμεῖς οἱ «ἐκκλησιαστικοὶ» (κληρικοί, θεολόγοι, πιστὸς λαὸς) χάσκουμε ἀποβλακωμένοι ἐνώπιον τῶν ψεύτικων λαμπιονιῶν ποὺ ἀναβοσβήνουν;
.           Εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός μας ποὺ γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ διώξει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει πάλι στὴν ζωὴ τοῦ Παραδείσου; Λέει κάτι στὴν προσωπική μας ζωὴ ἡ γέννησή Του; Στὴν γέννησή Του συγκλονίζεται κανένας ἢ οἱ προετοιμασίες μας περιορίζονται στὴν ἑτοιμασία τῶν μελομακάρονων, στὴν προμήθεια τοῦ ἄφθονου κρέατος καὶ στὴν ἀγορὰ τῶν ρούχων ποὺ θὰ κάνουν ἐντύπωση; Λίγο νὰ προσεγγίζαμε τὸ μυστήριο τῆς γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου μέσα ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας, θὰ κατανοούσαμε πόσο κενὸ εἶναι τὸ περίφημο «πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων» μπροστὰ στὴν ἀληθινὰ χριστουγεννιάτικη φράση ὅτι «ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο Θεό».
.           Τί ἔχουμε κάνει καὶ ὡς διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ ὡς χριστιανικὸ πλήρωμα, ὥστε νὰ προβάλουμε τὴν προσωπικότητα, τὸ ἔργο καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ ἀσκητῆ ἐπισκόπου Μεγάλου Βασιλείου ἀπέναντι στὸ χαζοχαρούμενο κατασκεύασμα τῶν πολυεθνικῶν κερδοσκοπικῶν ἐταιριῶν; Ἐνοχλεῖται κανεὶς ἀπὸ τὴν πλαστογράφηση τοῦ ὀνόματος τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ μεγάλου θεολόγου καὶ σπουδαίου κοινωνικοῦ ἀγωνιστῆ, στὸν ὁποῖο ἀποδίδονται ἰδιότητες προσβλητικὲς καὶ ἀντιχριστιανικές;
.           Ρώτησαν κάποιον τί σημαίνουν γι’ αὐτὸν τὰ Χριστούγεννα. Καὶ εἶπε: «Στὰ παιδικά μου χρόνια ἕνα ὡραῖο παραμύθι, γιὰ νὰ κοιμᾶμαι γλυκά, ἀργότερα ἄγχος καὶ τρέξιμο γιὰ νὰ προλάβω νὰ ἀγοράσω, νὰ στολίσω, νὰ φάω καὶ νὰ διασκεδάσω καὶ τώρα… τίποτα». Τελικά, μήπως νὰ ξανακοιταχτοῦμε στὸν καθρέπτη τῆς πίστης καὶ νὰ ἀναρωτηθοῦμε ἂν βλέπουμε πουθενὰ τὸ Χριστό; Φανταστεῖτε στὸ σπίτι μας νὰ πηγαίναμε στὸ παιδικὸ δωμάτιο, νὰ κοιτάζαμε τὴν κούνια καί… τὸ μωρό μας νὰ ἔλειπε. Νὰ μὴν βρίσκαμε τίποτα. Ἄραγε, τί θὰ κάναμε; Ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα ἡ φάτνη τῆς καρδιᾶς μας ἢ εἶναι ἄδεια; Σὲ λίγο ἡ περιλάλητη «μαγεία τῶν ἡμερῶν» θὰ φύγει. Ὁ Χριστὸς θὰ μείνει; Θὰ Τὸν ἀκολουθήσει κανείς μας μετὰ τὴν φάτνη ξέροντας ὅτι τὸν περιμένει σταυρός; Ἔχουμε κατανοήσει ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ γιὰ ὅσους τὴν ἐπιλέγουν δὲν εἶναι μία μαγικὴ θρησκευτικὴ ὑπόθεση, ἀλλὰ συνοδοιπόρευση μὲ τὸν Χριστό, μία σταυροαναστάσιμη πορεία; Θὰ φορτώσουμε πάλι στὴν πλάτη τοῦ Χριστοῦ τὰ λάθη τῶν Χριστιανῶν, ὥστε νὰ ἔχουμε ἕνα ὡραῖο πρόσχημα γιὰ νὰ Τοῦ κλείσουμε τὴν πόρτα; Θὰ κάνουμε καὶ τὰ φετινὰ Χριστούγεννα ἄλλο ἕνα ἀποπροσανατολιστικὸ ψυχοναρκωτικὸ ἢ θὰ γίνουμε πραγματικοὶ μαθητὲς Αὐτοῦ ποὺ εἶπε ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα μας;
.           Καλὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Ἂς μὴν εἶναι τὰ Χρόνια μας Πολλά, ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μαζί Του…

ΠΗΓΗ: thriskeftika.blogspot.com καὶ alopsis.gr
http://omothimadon.gr/?p=32616