Σήμερα θα πούμε ένα ακόμα χαρακτηριστικό του υγιούς πνευματικά ανθρώπου, πάντα βέβαια με την χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα, το ότι ο πνευματικά υγιής ζει από δω τον παράδεισο. Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε μια αντίληψη πως ο παράδεισος είναι ένας ωραίος κήπος, ένας τόπος ευτυχίας, αλλά ο παράδεισος δεν είναι ένας τόπος ευτυχίας, αλλά είναι το να είσαι με τον Χριστό. Ουσιαστικά είναι ο ίδιος ο Χριστός ο παράδεισος, και ο άνθρωπος που είναι πνευματικά υγιής ζει αυτή την κοινωνία και την ένωση με τον Χριστό, και έχει κάνει ως κύριο έργο της ζωή του αυτό που λέει ο Κύριος ζητείται πρώτα την βασιλεία του Θεού, και την δικαιοσύνη Αυτού. Ζητά την Βασιλεία σημαίνει ότι ζητάει να βασιλεύσει ο Θεός μέσα του- αυτό σημαίνει ζητάω την Βασιλεία του Θεού και ο Κύριςο είπε πρώτα θα ζητάτε την Βασιλεία και δεν είπε τίποτε άλλο, δεύτερο, τρίτο ας πούμε και όλα τα άλλα τα βιωτικά που μας χρειάζονται για να συντηρήσουμε την ζωή μας θα μας τα δώσει εκείνος, «ταύτα πάντα προστεθίσαντε» γι’αυτό, συνεχίζει ο Κύριος «μη ουν μεριμνήσετε την αύριο»- δεν πρέπει να μεριμνάτε για το αύριο, για το πως θα ζήσετε, τι θα φάτε κλπ διότι εγώ θα μεριμνήσω γι’αυτό δηλαδή εμένα τον ίδιο να βασιλέψω μέσα σας. Και όταν λέει βασιλεία του Χριστού αυτός είναι ο παράδεισος, γιατί ο παράδεισος είναι εκεί που βασιλεύει ο Χριστός, όταν λοιπόν ο Χριστός βασιλεύει μέσα μας γίνεται μέσα μας παράδεισος, και μπορούμε να πούμε, επίσης, ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η Θεία Χάρις, η οποία πάλι είναι ο Χριστός, γιατί ο Χριστός, ξέρετε ότι έχει ουσία και ενέργεια, και η ενέργεια του Θεού λέγετε Θεία Χάρις, αυτή η ενέργεια του Θεού είναι που ενώνεται μαζί μας, δεν ενωνόμαστε με την ουσία του Θεού, αλλά μετέχουμε στις ενέργειες του Θεού, και μοιάζουμε κατά αυτόν τον τρόπο στον Θεό, επειδή ενεργούμε όπως και ο Θεός.
Ο άνθρωπος, τώρα λοιπόν, έχει κρυμμένη την Βασιλεία του Θεού μέσα του, γι’ αυτό είπε κάπου ο Χριστός ότι η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί, και εννοούσε και οι πατέρες το ερμήνευσαν- ότι η Χάρις του Θεού υπάρχει μέσα σας. Βεβαίως όταν το έλεγε, εννοούσε ότι εγώ είμαι και είμαι ανάμεσα σας, μην ψάχνετε για αλλού, ανάμεσα σας η Βασιλεία αλλά από την στιγμή που βαπτιστήκαμε και μετά είναι και μέσα μας και γι’ αυτό λέει ζητάτε την Βασιλεία, ψάξτε να την βρείτε είπε την παραβολή του κρυμμένου μαργαρίτη, του πολύτιμου μαργαρίτης ο οποίος, ανακαλύπτετε από κάποιον και αυτός ο κάποιος πάει και πουλάει την περιουσία του όλη, για να αγοράσει τον πολύτιμο μαργαρίτη, και αυτός ο πολύτιμος μαργαρίτης είναι η Χάρις του Θεού, που έχει κρυφτεί μέσα μας, από τον Θεό, και είναι η Θεία Χάρις. Το πρόβλημα είναι με μας ότι την έχουμε θάψει κάτω από πολλές αμαρτίες και αυτό γίνεται με το ξεθάψιμο, το βγάλσιμο των μπάζων, τουτέστι με την μετάνοια, όσο κανείς κλαίει και μετανοεί για τις αμαρτίες του, αποβάλλει μισεί τις αμαρτίες του, τόσο φανερώνει αυτή την κρυμμένη Βασιλεία του Θεού.
Αφού ο άνθρωπος την ανακαλύψει σύμφωνα με την παραβολή του πολύτιμου μαργαρίτη, μετά καλείται να την διαφυλάξει, και να την αξιοποιήσει, να την κρατήσει ενεργό, γιατί μπορεί να την ανακαλύψει και να την ξανα-χάσει πάλι, αν δεν προσέξει ξαναγυρνάς στην ίδια κατάσταση, του μπαζομένου ανθρώπου, του άρρωστου ανθρώπου, θα πρέπει να την έχουμε ενεργό, ώστε αυτή να τον ζωογονεί, να τον φωτίζει, να τον τρέφει.
Είπε ο Κύριος ότι θα ρεύσουν ποταμοί ύδατος ζώντος, ζωντανοί ποταμοί θα ρεύσουν από τον άνθρωπο εκείνο, ο οποίος έχει αυτή την θεία Χάρη ενεργό, και βλέπετε πως οι Άγιοι είναι πραγματικά ποτάμια που ξεδιψάνε τους ανθρώπους.
Επομένως, το έργο μας το κύριο είναι να βρούμε ένα τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι δεδομένος είναι η μετάνοια, αλλά να την κάνουμε σωστά την μετάνοια ώστε να μπούμε μέσα σε αυτό το φως, που υπάρχει μέσα μας το φως του Θεού το Άκτιστο Φως, αλλά αυτό δεν είναι έργο μόνο του ανθρώπου είναι συνεργασία με τον Θεό και δεν πρέπει να μένουμε στα τυπικά, πολλοί άνθρωποι σου λέει πάω στην εκκλησία, δεν κάνω πολλές αμαρτίες, καλός άνθρωπος είμαι τι άλλο να κάνω; Δεν έχει τίποτα άλλο. Όχι. Πρέπει να μπούμε στα βαθιά νερά και να γίνουμε 100% του Χριστού. Έλεγε χαρακτηριστικά ο Γέροντας Πορφύριος, τι είναι ο παράδεισος; Και απαντούσε ο ίδιος. Ο Χριστός είναι. Από εδώ αρχίζει ο παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στην γη, ζουν τον Χριστό, ζουν τον παράδεισο.
Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε ένα τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά, να μπούμε σε μια ιεροτελεστία, σε μια ιεροτελεστία, σε μια τυπολατρία, σε μια καθημερινή ενασχόληση αλλά χωρίς συμμετοχή της καρδιάς, χωρίς συμμετοχή του όλου ανθρώπου, καθημερινή θρησκευτική ενασχόληση, κοντά σε όλα τα άλλα κάνω και την προσευχή μου κάνω και το αγιογραφικό μου και τελειώσαμε; Δεν τελειώσαμε γιατί θα πρέπει να μπει όλος ο εαυτός στον Χριστό. Η ουσία έλεγε ο Γέροντας είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό, να ξυπνήσει η ψυχή και να αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει Αγία. Να επιδοθεί στον Θείο Έρωτα, έτσι θα μας αγαπήσει και εκείνος. Θα είναι τότε η Χαρά αναφαίρετη.
Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός να μας γεμίζει από χαρά γιατί είναι η πηγή της χαράς, ενώ βλέπετε ο διάβολος θέλει να μας γεμίζει με θλίψη και κατάθλιψη, γιατί είναι πηγή της λύπης και του σκοταδιού. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού, μέσα σε αυτή την χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό, δεν μπορούμε να τον γνωρίσουμε αν εκείνος δεν μας γνωρίσει. Πως το έλεγε ο Δαυιδ, «Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήση οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες’ ἐάν μή Κύριος φυλάξη πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων», έτσι, θα πρέπει ο Χριστός να μας γνωρίσει δεν μπορούμε εμείς να τον γνωρίσουμε, και είπαμε πολλές φορές ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να ελκύσουμε τον Χριστό, είναι έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος η ταπείνωση και η αγάπη, θα πρέπει λίγο ο άνθρωπος να κινηθεί, να αγαπήσει και να ταπεινωθεί για να έρθει ο Χριστός μετά και να του γνωριστεί. Γι’ αυτό έλεγε ο Απόστολος Παύλος δεν τον γνωρίσαμε μας γνωρίστηκε ο Χριστός. Η βίωση στην Βασιλεία του Θεού σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες γίνεται σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων με την Θεία Λατρεία, εκεί κατεξοχήν ο πιστός βιώνει την Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό βλέπετε πως αρχίζει η Λατρεία, η Θεία Λειτουργία με το Ευλογημένη η Βασιλεία, μπαίνουμε στην Βασιλεία του Θεού δηλαδή, όταν μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, ζούμε στη Βασιλεία του Θεού όταν είμαστε μέσα στην Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα η Θεία Λειτουργία και με τίποτα δεν πρέπει να την χάνουμε, τουλάχιστον την Κυριακάτικη. Και αυτή η Βασιλεία του Θεού αρχίζει από αυτήν εδώ την ζωή και συνεχίζετε στην αιωνιότητα και η θεία Λειτουργία είναι ακριβώς η Βασιλεία του Θεού στην γη, αλλά την ίδια στιγμή που γίνεται η λειτουργία στην γη γίνεται και στον ουρανό, γι’ αυτό λέμε Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό έλεγε ο Γέροντας ότι ζούμε στον παράδεισο όταν λατρεύουμε τον Θεό. Έτσι, κατ΄ εξοχήν μπαίνουμε στην Βασιλεία του Θεού και ζούμε την ζωή Του Θεού, τον Παράδεισο, όταν μετέχουμε στην λατρεία, να γιατί ας πούμε ο μοναχισμός και ο αγιορείτικος μοναχισμός, που όπως ξέρετε γιορτάζουμε αύριο, αύριο γιορτάζουμε όλους τους Αγίους Πατέρες του Αγίου Όρους, είναι κατεξοχήν λατρευτικός, κάθε μέρα στα μεγάλα μοναστήρια τουλάχιστον γίνεται Θεία Λειτουργία, και σε πολλά μικρά όπου έχουν ιερέα οι άνθρωποι, πολύ συχνά κάνουν λειτουργίες, γιατί εκεί μέσα στην λατρεία ζεις την Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό και βλέπετε ένας άνθρωπος που είναι δαιμονισμένος δεν αντέχει να μείνει στην Θεία Λειτουργία, σκούζει, φωνάζει, γιατί ο διάβολος ακριβώς μισεί, Το Θεό και την Βασιλεία Του. Αλλά και άνθρωποι κοσμικοί σου λέει δεν αντέχω με έπνιξε το λιβάνι ας πούμε, ούτε 5 λεπτά δεν αντέχει να μείνει στη Θεία Λειτουργία. Δεν είναι ότι τον πειράζει το λιβάνι, είναι ότι δεν έχει αγαπήσει τον Θεό, οπότε δεν ζει δεν έχει ενεργό την Βασιλεία του Θεού μέσα του, και δεν ευχαριστιέται την Θεία Λειτουργία σου λέει τι κάνουμε τώρα εδώ πέρα; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ενώ ο άνθρωπος που έχει ενεργοποιήσει την Χάρη μέσα του με την μετάνοια, έχει φανερώσει, τον Χριστό που υπάρχει μέσα του και τον ζει λίγο τον Χριστό μέσα του, χαίρεται να είναι στη Θεία Λειτουργία, γιατί εκεί ακόμα περισσότερο βιώνει τον Χριστό και την Βασιλεία του Θεού. Άμα γνωρίσεις, έλεγε ο Γέροντας και αγαπήσεις τον Χριστό, ζεις στον Παράδεισο, ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Ο Παράδεισος αρχίζει από δω. Η Εκκλησία είναι ο επί γης παράδεισος ομοιότατος με τον εν ουρανοίς. Όπως δηλαδή λειτουργούμε στην εκκλησία έτσι λειτουργούνε και στον Ουρανό, είναι πολύ όμοια τα πράγματα, είναι ουράνια δηλαδή αυτά που ζούμε μέσα στη Θεία Λειτουργία και αυτά, που γίνονται και ξέρετε ότι η Θεία Λειτουργία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, να κάτσω εγώ τώρα να φτιάξω μια Θεία Λειτουργία, είναι Θεοδίδακτη, ο ίδιος ο Θεός μας έχει διδάξει πως να την κάνουμε. Ο Παράδεισος λοιπόν που είναι στον Ουρανό, ο ίδιος είναι και εδώ στη γη, εκεί στον παράδεισο όλες οι ψυχές είναι ένα, όπως η Αγία Τριάδα είναι Τρία Πρόσωπα, αλλά είναι ενωμένα και αποτελούν ένα, βλέπετε πως θεολογεί ο Γέροντας τώρα, με βάση την δογματική της εκκλησίας, και τι σημασία έχουν τα δόγματα, το δόγμα της Αγίας Τριάδας: Τρία Πρόσωπα- Ένας Θεός. Αυτό έχει επέκταση και επίπτωση στην δική μας βιωτή. Όπως η Αγία Τριάδα είναι Τρία Πρόσωπα και Ένας Θεός, έτσι και εμείς είμαστε πολλοί και πρέπει να γίνουμε ένας άνθρωπος και αυτό γίνεται πάλι μέσα στην Λατρεία, μέσα στη Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό βλέπετε λέμε, «Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν», πρέπει να αγαπηθούμε να ασπασθούμε ο ένας τον άλλον, όπως το κάνουν οι ιερείς, βλέπετε και παλιά το κάνανε και οι Χριστιανοί, οι άντρες με τους άντρες και οι γυναίκες με τις γυναίκες, για να ζήσουμε αυτή την ενότητα ότι είναι ένα και εν ομονοία θα ομολογήσουμε τον Θεό, ο οποίος είναι Τριάδα αλλά είναι Ένα. Κατεξοχήν ο Θεός ευαρεστείτε όταν είμαστε όλοι μαζί παιδιά είναι πολύ σημαντικό αυτό, είμαστε όλοι μαζί στην λατρεία στην Θεία Λειτουργία, εντάξει και στο σπίτι μπορείς να κάνεις ακολουθία αλλά δεν μπορείς να κάνεις λειτουργία μόνος σου, πρέπει και οι άλλοι να ζήσεις το μυστήριο της εκκλησίας που πραγματώνεται μέσα στην Θεία Λειτουργία. Θα έλεγα ότι η μεγάλη χαρά του Χριστού είναι να μας βλέπει να είμαστε όλοι μαζί με μια ψυχή όμως και μια καρδιά, όχι μαζί με πολυφωνία, όπως λένε οι οικουμουνιστές σήμερα, σου λέει πολυφωνία, όχι στην εκκλησία δεν έχουμε πολυφωνία, έχουμε μονοφωνική μουσική, έτσι δεν είναι, έχουμε μια φωνή και αυτό έχει λόγο, οι τετραφωνίες και αυτά είναι από τη Δύση είναι από την αίρεση. Η μονοφωνία που έχουμε εκφράζει ακριβώς την μια καρδιά, μια ψυχή. Γι’ αυτό και είπε ο Χριστός, με μια ψυχή, με μια καρδιά να με επικαλείστε, «Καί δός ἡμῖν ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ δοξάζειν καί ἀνυμνεῖν τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομά σου»
(μήπως σε χτυπάει κάτσε εδώ μην κρυώσεις (15:35)).
Όποιος λοιπόν ζει στην εκκλησία ζεί αυτό το μυστήριο της ενότητας, ότι είμαστε όλοι ένα, και αυτό γίνεται μόνο δια της εν Χριστό αγάπης να γίνουμε ένα, όχι δια της κοσμικής αγάπης, της κοσμικής αγάπης οι άνθρωποι χωρίζονται δεν ενώνονται, και φαίνεται αυτό, έτσι, πόσο εύκολα είναι τα διαζύγια σήμερα, πόσο εύκολα χωρίζουν οι άνθρωποι, μαλώνουν , τσακώνονται με το παραμικρό, και αυτοί που υποτίθεται είναι μαζί σύζυγοι, σκοτώνονται κάθε μέρα, σε αυτό δεν υπάρχει ενότητα, που ακόμα συμβατικά είναι στο ίδιο σπίτι, πιο πολύ δεν είναι, χωρίζουν και τώρα τελευταία λέει υπάρχει μια μόδα, να μένουν και σε ξεχωριστά σπίτια κατά τα άλλα θεωρούνται παντρεμένοι, τώρα πως γίνεται αυτό;
Αλλά βλέπετε στην εκκλησία, που ζούμε τον Χριστό, ζούμε, με αυτή την ενότητα, και μπορούμε να μαζευτούμε από όλο τον κόσμο και να νιώθουμε ένα, γιατί ακριβώς έχουμε την ίδια ψυχή έχουμε το ίδιο πνεύμα, έχουμε τον ίδιο στόχο τον Χριστό, την ίδια αγάπη τον Χριστό, τις ίδιες εντολές, τις ίδιες οδηγίες, τον ίδιο τρόπο ζωής, και προπάντων το ίδιο θέλημα. Αυτό που κατεξοχήν ενώνει τους ανθρώπους δηλαδή ή τους χωρίζει είναι τα θελήματα, αν έχεις πολλά θελήματα και ο άλλος έχει άλλα θελήματα ούτε με τον εαυτό σου δεν είσαι ενωμένος, αλλά ούτε και με τους άλλους, είσαι χίλια κομμάτια.
Όποιος ζει τον Χριστό, λέει ο Γέροντας Πορφύριος, γίνεται ένα μαζί Του, γίνεται ένα με την εκκλησία του, και γίνεται ένα και με τους πιστούς και με τους Αγίους, και κοινωνεί με τους Αγίους ζει αυτή την ενότητα, γι’ αυτό ουσιαστικά δεν έχουμε δύο εκκλησίες, μια στρατευομένη και μια θριαμβεύβουσα, το λέμε σχηματικό είναι αυτό όμως. Μία είναι η εκκλησία, γι’ αυτό και πολλές φορές βλέπουμε στα συναξάρια των Αγίων που συναντούν άλλους Αγίους, που έχουν κοιμηθεί πριν από χρόνια και συνομιλούν κλπ. Βλέπετε ο πάτερ Παίσιος με την Αγία Ευφημία, η Αγία Ευφημία μαρτύρησε πριν από 1700 χρόνια, και όμως ήταν εκεί ζωντανή πήγε στο κελί του μιλήσανε, πως ζουν αυτή την ενότητα οι Άγιοι ακριβώς επειδή έχουν μπει μέσα στον Χριστό οπότε δια του Χριστού ζουν αυτή την ενότητα με όλους. Όποιος, λοιπόν, ζει με τον Χριστό γίνεται ένα μαζί Του και ένα με την εκκλησία Του, και ζει μια τρέλα, πραγματικά για τον κοσμικό άνθρωπο, ο Χριστιανός είναι τρελός, τελείως τρελός. Σας έλεγα για το περιστατικό, έτσι, του πατέρα Πορφύριου, είχε μια ομάδα πνευματικά του παιδιά και φτιάχνανε τον κήπο, είχαν τόσο ζήλο, τόσο ενθουσιασμό, και πέρασαν απέξω δυό παιδιά ένα αγόρι και ένα κορίτσι και λέει, τι είσαστε εσείς; Τους έκανε εντύπωση και λέει ο Γέροντας Πορφύριος, είμαστε μια ομάδα τρελών, μας έχει τρελάνει ο Θεός και πάμε ας πούμε στην εκκλησία, και του λέμε του λέμε του λέμε, ε αυτό ήταν έφυγαν γελώντας μετά από δύο τρία χρόνια το κορίτσι γύρισε εν μετανοία και πολλά άλλα ζω και ανθρώπους που μεταστρέφονται με αξιώνει ο Θεός και μου λένε ότι με βλέπουν σαν τρελό, σαν τρελοί, και μέσα από το σπίτι τους, ο σύζυγος τα παιδιά, είμαι τρελή, είμαι τρελός, για τον Χριστό είμαστε τρελοί για τους κοσμικούς τους κοσμικούς είμαστε τρελοί για τον Χριστό είμαστε τρελοί από αγάπη γι’ αυτόν. Είναι μια ζωή, έξω από αυτή τη ζωή να το πούμε έτσι, και ζεις στον κόσμο σου όπως λέει λαϊκά ο κόσμος, αλλά δεν ζεις στον κόσμο, ζεις στον κόσμο του Θεού, οποίος ακριβώς δεν έχει σχέση με τον κόσμο, τον κοσμικό κόσμο, σου λέει γι’ αυτό είσαι τρελός- είσαι εκτός του κόσμου τούτου δηλαδή, δεν επικοινωνείς και όμως επικοινωνείς μια χαρά, «ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς»(19:43) ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει πάντας τους καταλαβαίνεις όλους αλλά δεν τον καταλαβαίνει κανένας, δεν μπορεί να καταλάβει τι ζει ο πιστός, ένας άπιστος, ένας κοσμικός, ένας που είναι μέσα στο κοσμικό ας πούμε μοντέλο ζωής, δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από Χριστιανισμό, αν δεν μετανοήσει αν δεν βγει από αυτό.
Η ζωή αυτή, συνεχίζει ο Γέροντας Πορφύριος, είναι διαφορετική από την ζωή των άλλων ανθρώπων, είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση, όλα τα ωραία, αγαλλίαση, αγαλλίαση σημαίνει μια πολύ μεγάλη χαρά, σου λέει αγαλλίασε η ψυχή μου, μια χαρά, που έχει μέσα και ειρήνη, έχει γλυκύτητα, και είναι και ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, η Βασιλεία του Θεού.
Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί, αυτά τα ωραία ζει ένας πνευματικά υγιής άνθρωπος και κατ’ εξοχήν αν θέλετε σαν ανακεφαλαίωση να το πούμε, πνευματικά υγιής άνθρωπος, είναι αυτός που ζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, έχει τον καρπό του Αγίου Πνεύματος ενεργό, αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια.
Αυτά τα ζει συνεχώς, ο πνευματικά υγιής άνθρωπος, θες να καταλάβεις αν είναι πνευματικά υγιής, θα δεις αν έχει αγάπη πρώτο, εν Χριστώ αγάπη, όχι αγάπη κοσμική, η οποία είναι μίσος ουσιαστικά δεν είναι αγάπη, γιατί σπρώχνει τον άλλον στην κόλαση, εν ονόματι της αγάπης σου λένε οι ομοφυλόφιλοι να αποδεχτείς και εμάς και την αμαρτίας μας, σας αγαπάμε εσάς ως πρόσωπα αλλά την αμαρτία σας δεν μπορούμε να την αγαπήσουμε η οποία καταστρέφει το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου έτσι. Να παραδεχθούμε αυτόν τον τρόπο ζωής ως φυσιολογικό, αυτή είναι κοσμική αγάπη ουσιαστικά είναι μίσος, είναι σαν να τον λές τον άλλον καλά κάνεις που αυτοκτονείς, είναι αγάπη αυτό; Όχι. Κάθε άλλο. Θα δεις μετά αν έχει χαρά- πολύ βασικό αυτό- ο άνθρωπος του Θεού, έχει πάντα χαρά μα χίλιες μύριες τρικυμίες να ξεσηκωθούν στη ζωή του δεν χάνει την χαρά του, έχεις ειρήνη, ποτέ δεν χάνεις την ειρήνη σου αν είσαι πνευματικά υγιής και τα υπόλοιπα που λέει. Εγκράτεια, βλέπετε γιατί δεν μπορούμε να συμμαζευτούμε, να μαζέψουμε τα κιλά μας, γιατί και αυτό είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος- πρέπει να έχεις ενεργό το Άγιο Πνεύμα για να το καταφέρεις, εγκράτεια, να συγκρατείς τον εαυτό σου και από τις τροφές και από τα πάθη τα άλλα βέβαια που έρχονται μετά από την γαστριμαργία και την λαιμαργία, έρχονται τα σαρκικά πάθη. Γιατί δεν μπορούμε να συμμαζευτούμε σήμερα και βλέπετε έχουν πέσει όλοι οι έλληνες στην ανηθικότητα; Γιατί έχουν απενεργοποιήσει το Άγιο Πνεύμα, ενώ το έχουνε ως βαπτισμένοι αλλά το έχουνε θαμμένο, και αυτό που γίνεται τώρα που ζοριζόμαστε λιγάκι είναι καλό, είναι μια ευκαιρία μας δίνει ο Θεός και να μας πει κοιτάξτε δεν πάτε καλά.
Πριν πάμε στον ασθενή άνθρωπο όπως τον βλέπει ο Γέροντας Πορφύριος, μήπως θέλετε κάτι πάνω σε αυτά ή από προηγούμενα μαθήματα, κάτι να συζητήσουμε, πάνω στα χαρακτηριστικά του υγιούς ανθρώπου;
Ερώτηση: Είπατε ο άνθρωπος του Θεού έχει εγκράτεια. Αν παρόλα αυτά υπάρχουν ένα δύο παθήματα, ας πούμε, στα οποία επιμένει να πέφτει συνέχεια σε αυτά. Τι μπορούμε να κάνουμε; Γενικά έχει μια εγκράτεια, αλλά έχει δύο πολύ έντονες αδυναμίες, οι οποίες δεν εγκρατεύετε.
Απάντηση: Θα πρέπει να πούμε να κάνει περισσότερο αγώνα, περισσότερη ενεργοποίηση της Χάρης, να μπει πιο πλούσια μέσα στο φως του Χριστού, ώστε να εξαλείψει αυτό το Φως όλες τις κηλίδες, βλέπετε πλένεις το ρούχα αλλά μπορεί να μείνουν και κάτι στίγματα, εκεί πρέπει πιο πολύ να το τρίψεις, για να φύγουνε και αυτά, κάπως έτσι είναι και η ψυχή.
Ερώτηση: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν τα έχει μισήσει ίσως ακόμα;
Απάντηση: ίσως και αυτό. Ναι. Δεν τα έχει μισήσει. Δεν τα έχει μισήσει στον βαθμό που πρέπει, για να τα αποφύγει ή δεν λαμβάνει τα σωστά μέτρα δεν κόβει τον αρραβώνα. Πριν κάνουμε μια αμαρτία, πριν κάνουμε γάμο με τον διάβολο κάνουμε τον αρραβώνα. Νομίζω το έχουμε πει αυτό και ο αρραβώνας, τι είναι; είναι αυτά τα πράγματα που σπρώχνουν στην αμαρτία, τα οποία αν δεν τα απομακρύνεις αν δεν τα κόψεις θα πέσεις στην αμαρτία σχεδόν αναπόφευκτα. Να πω ένα παράδειγμα έχεις πρόβλημα με τα σαρκικά πάθη. Δεν μπορώ να συγκρατηθώ, γιατί δεν μπορείς να συγκρατηθείς διότι δεν προσέχεις τα πριν, δεν προσέχεις την φαντασία σου ας πούμε, την αφήνεις να τρέχει όπου να’ ναι. Δεν προσέχεις τα μάτια σου, δεν προσέχεις, δεν προσέχεις τι ακούς; Δεν προσέχεις τι διαβάζεις; Με ποιους συναναστρέφεσαι; Αν όλη μέρα σου μιλάνε για σαρκικά πράγματα, μετά θα πειρασθείς, δεν είσαι Άγιος και απαθής που και οι Άγιοι δεν το κάνουν αυτό, να μπλέκουν με τον οποιοδήποτε. Έτσι αν κόψεις τον αρραβώνα τότε πολύ πιο εύκολα κόβεται η αμαρτία.
Γι’ αυτό πρέπει κανείς να κάνει μια στρατηγική. Έχουμε να κάνουμε με μάχη, θα βάλεις τα πράγματα κάτω, έχω το πάθος αυτό- πρέπει να κάνω συστηματική προσπάθεια. Αυτό το πάθος, πως έρχομαι σε αυτό το πάθος- κάτι άλλο με οδηγεί σε αυτό το πάθος- λοιπόν τι είναι αυτό που με σπρώχνει, αυτό αυτό και αυτό τα κόβω αυτά, πολύ εύκολο. Άλλο να έχεις να παλέψεις με το διάβολο και άλλο να έχεις να παλέψεις με αυτά τα προκαταρτικά- τα οποία εύκολα τα κόβεις τα ξεριζώνεις. Ενώ όταν κυριαρχήσει μέσα σου το πάθος, μετά δύσκολα να το σταματήσεις.
Ερώτηση: Είναι αυτό που έλεγε ο πάτερ Παΐσιος να έχουμε καλούς λογισμούς;
Απάντηση: Βασικά όλες οι αμαρτίες από τους λογισμούς ξεκινάνε, αν οι λογισμοί μας, είναι πάντα καλοί, δεν θα πέφτουμε. Γι’ αυτό και οι πατέρες μιλάνε για αδιάλειπτη προσευχή. Όταν ο νους είναι στη προσευχή δεν πάει στα άλλα στα κακά, γιατί ο νους είναι αεικίνητος, αν δεν έχει να αλέθει το όνομα του Χριστού, να σκέφτεται τον Χριστό, θα αλέσει κοπριά θα αλέσει αυτά που θα του βάλει ο διάβολος και μετά βέβαια θα έχεις τις παρενέργειες. Άμα φας ακαθαρσίες βέβαια μετά θα βγάλεις και ακαθαρσίες, θα έχεις και κακιές επιθυμίες, και κακές ενέργειες και κακές καταστάσεις.
Ερώτηση (26:58): Τι έλεγε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ειδικά για τα σαρκικά, είναι καλό να μην στρέφουμε τον πόλεμο κατά μέτωπο σε αυτά.
Απάντηση: όταν έρχεται ας πούμε το πάθος, να μην λες φύγε δεν σε θέλω κλπ, αλλά μην κατά μέτωπο προσπαθείς να τα εξαλείψεις με το να τα αφήνεις να μπαίνουν μέσα σου και να τα χτυπάς, το καλύτερο είναι να τους γυρνάς την πλάτη και να στρέφεσαι στον Χριστό, με την περιφρόνηση, εννοεί, αλλά βεβαίως, θα πρέπει να κόβεις τις αιτίες- γιατί άμα δεν κόψεις τις αιτίες και σου’ ρθει το πάθος, μετά και να το περιφρονήσεις είναι δύσκολο, γιατί έχει ήδη αρχίσει μέσα σου να ξεσηκώνεται η κατάσταση η κακή και δεν μπορείς και να το περιφρονήσεις και εύκολα. Ενώ αν προσέξεις τις αιτίες είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα. Γίνεται λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος «νίκη δίχα αγώνος», νικάς χωρίς σχεδόν να πολεμήσεις. Αν προσέξεις τα μάτια, προσέξεις τα αυτιά, προσέξεις τις αισθήσεις, πολύ πιο εύκολος δεν είναι ο αγώνας; Βλέπετε πάτε στο Άγιο Όρος, πόσο πιο εύκολα είναι τα πράγματα εκεί; Δεν βλέπεις δεν ακούς άσχημα πράγματα, αλλά μπορείς και εδώ στον κόσμο άμα προσέχεις να μην βλέπεις- ένας Δεσπότης- Πατριάρχης ο προηγούμενος της Σερβίας- ήταν πολύ, φήμη Αγίου είχε, ο Παύλος, ήταν να πάει, είχε μια αποστολή μια υπηρεσία, να πάει και του είπε του διάκου πάμε- με το λεωφορείο άμα πάμε, ήταν και καλοκαίρι, θα περάσουμε από περιοχές που οι άνθρωποι δεν ντύνονται σωστά, και λέει τι ότι θέλει ο καθένας βλέπει, εμείς θα κάνουμε την δουλειά μας. Δεν είναι να σκανδαλισθείς- αν προσέχεις δεν σκανδαλίζεσαι. Αυτό που λέει ο Άγιος Νικόδημος, είναι να μην ασχολείσαι γιατί λέει και μια τακτική για τα πάθη, λέει να τα ξαναφέρνεις λίγο και να τα πολεμάς, όταν την πρώτη φορά τα αποφύγεις τα νικήσεις, μετά για να τα νικήσεις τελείως λέει να τα ξαναφέρνεις, στην μνήμη σου και να τα ξαναχτυπάς. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τα σαρκικά πάθη, ισχύει για τα άλλα, κάτι που σε θύμωσε το ξεπέρασες, αλλά για να το ξεπεράσεις τελείως μπορεί να το ξαναφέρεις να το θυμηθείς και να το ξαναχτυπήσεις έτσι για να το εξουδετερώσεις τελείως να το αποτελειώσεις. Αλλά στα σαρκικά ποτέ δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό- να τα ξαναθυμόμαστε δηλαδή τα σαρκικά ποτέ.
Ερώτηση: αυτό που λέτε να τα ξαναφέρουμε στη μνήμη μας/ στη σκέψη μας και να τα πολεμούμε ισχύει στην περίπτωση που έχουμε νικηθεί από κάποιο;
Απάντηση: Άμα έχεις νικηθεί καλύτερα να μην το φέρνεις καθόλου. Άμα νικήσεις, άμα νικήσεις, γιατί άμα έχεις νικηθεί πρέπει να το εξομολογηθείς και μετά να προσέχεις. Βασικά παιδιά το καλύτερο είναι να προσέχουμε τις αιτίες, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη και στην ιατρική το λέμε αυτό, πολύ πιο καλά είναι τα πράγματα αν τα προλαβαίνουμε. Πήγε κάποιος στον Αββά Ποιμένα και του λέει, Γέροντα γιατί δεν φεύγουν τα πάθη; Δως τους τον αρραβώνα και θα φύγουν. Ο αρραβώνας είναι ακριβώς αυτά τα προκαταρκτικά που κάνουμε. Πριν κάνεις μια αμαρτία κάνεις κάποια προκαταρκτικά, τα οποία φαίνονται ότι δεν είναι αμαρτία, είναι και αυτά αμαρτία. Ένας κακός λογισμός είναι αμαρτία, αλλά μας ξεγελάει ο διάβολος, σου λέει δεν πειράζει αυτό, δεν πειράζει εκείνο, τι πειράζει να δω και αυτό, τι πειράζει να πάω και εκεί πέρα, να κάνω παρέα και με αυτόν, αλλά έτσι ρίχνεις τον εαυτό σου σε πειρασμό. Την στιγμή που λέμε «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν» λέμε μετά το κάνουμε μόνοι μας.
Ερώτηση: Έχω παρατηρήσει ότι εν ονόματι της ρεαλιστικότητας, γίνεσαι απαισιόδοξος, και αρχίζουν μετά οι κακοί λογισμοί, αλλά τελικά είναι μια παγίδα του διαβόλου γιατί λέει πίσω από κάθε λύπη υπάρχει
Απάντηση: Η πραγματική ρεαλιστικότητα δεν είναι αυτά που μας δείχνουν σαν ειδήσεις κάθε μέρα, η πραγματική πραγματικότητα είναι ο Θεός, ο οποίος τα κανονίζει όλα- τα πάντα ο Θεός τα ρυθμίζει σε τελευταία ανάλυση, αυτή είναι η πραγματική πραγματικότητα και ούτε ο Μπους ούτε δεν ξέρω πως τον λένε ο Μπιλ Λαντεν ο οποιοσδήποτε. Ο Θεός είναι από πίσω από όλα αυτά οπότε αν το έχεις αυτό είσαι πραγματικά ρεαλιστής, δεν θα ανησυχείς ποτέ γιατί ο Θεός θα σε φυλάξει, θα σε βεβαίως εννοείται ότι και εσύ είσαι μέσα στον Θεό, όχι φεύγεις από το Θεό και κάνεις ότι σου κατέβει και μετά λες ο Θεός να με φυλάξει. Αν εσύ είσαι μέσα στις εντολές του Θεού, δεν υπάρχει περίπτωση να βλαφτείς, μόνο ένας βλάπτετε αυτός που βλάπτει τον εαυτό του μόνος του. Το λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει, αν δεν βλάπτουμε μόνοι μας και εννοεί ακριβώς αυτό, ότι φεύγουμε από τον Θεό, και αν φύγεις από το Θεό μετά φυσικά έχει συνέπειες, έχει θάνατο, η απομάκρυνση από τον Θεό σημαίνει θάνατος, είναι σαν το φυτό που το ξεριζώνεις, του κόβεις τις ρίζες, η ρίζα μας είναι ο Θεός.
Να πάμε παρακάτω; (32:41)
Να δούμε και τα χαρακτηριστικά του ασθενούς ανθρώπου, του άρρωστου ανθρώπου, και τα μέσα της θεραπείας τα οποία, νομίζω είναι πολύ ενδιαφέροντα, πάλι σύμφωνα με τον Πατερά Πορφύριο.
Και σας είπα ότι διάλεξα τον Πατέρα Πορφύριο, γιατί είναι σύγχρονος μας και ακριβώς ξέρει την ψυχολογία μας και τις δυσκολίες μας, αφού και ο ίδιος τα έζησε.
Ο ασθενής πνευματικά άνθρωπος είναι κατά την έκφραση του Γέροντα ο μπερδεμένος. Η αμαρτία έλεγε ο Γέροντας μπερδεύει τον άνθρωπο, δηλαδή τον κάνει εγωιστή. Αυτή η λέξη είναι λέξη, ας το πούμε, πως τις λένε αυτές τις λέξεις που σημαίνει κάτι συγκεκριμένο, ας το πούμε σαν λέξη κλειδί, ή σαν τεχνικός όρος πιο σωστά, τεχνικός όρος.
Για τον Γέροντα η λέξη μπερδεμένος σημαίνει εγωιστής, δεν το έλεγε εγωιστής για να μην ίσως είναι αποκρουστικός. Ο άνθρωπος ο μπερδεμένος, δηλαδή ο εγωιστής αντί να βλέπει προς τον Θεό, βλέπει προς τον εαυτό του. Αυτός είναι ο εγωιστής. Έτσι έχει κάνει κέντρο τον εαυτό του και προσπαθεί να βρει φως στον εαυτό του, δεν μπορεί να βρει φως από μόνος του, δεν έχεις φως δεν είμαστε αυτόφωτοι, οπότε επειδή φεύγει από τον Θεό, χάνει το φως και είναι μες στο σκοτάδι. Η πίστη και η ζωή, το δόγμα και το ήθος αλλιώς, η πίστη αυτό που πρέπει να αποδεχτούμε, το πιστευτεό, και ζωή αυτό που ζούμε, είναι αλληλένδετα είναι οι δύο όψεις του ίδιου πράγματος. Συνδέονται πάρα πολύ, ενώ αν πάτε στους αιρετικούς, θα σας πούνε ότι δεν συνδέονται καθόλου, το δόγμα με την ζωή. Τεράστιο λάθος. Δηλαδή, ένας προτεστάντης μπορεί να λέει για την Αγία Τριάδα, ξέρω γω και αυτά και κατά τ’ άλλα να κάνει όλες τις αμαρτίες και να είναι χωρισμένος απ’ όλους να μην ζει το τριαδικό δόγμα. Γιατί όταν κάνεις αμαρτίες αυτό κάνεις, χωρίζεσαι από όλους.
Αν κάποιος δεν πιστεύει ορθόδοξα, αν σφάλει στο δόγμα, οπωσδήποτε θα αποτύχει και θα μπερδευτεί και στην ζωή του γιατί δεν έχει μπούσουλα, δεν έχει πρότυπο, δεν έχει κανόνα, με τον οποίο να περπατήσει. Το δόγμα είναι ο μπούσουλας είναι ο οδοδείκτης, είναι οι οδηγίες χρήσης αν θέλεις, πορείας, στην ζωή σου, αν δεν έχεις λοιπόν, σωστό δόγμα δεν έχεις σωστή πυξίδα. Ακόμα όμως και αν δεν σφάλλει κάποιος ως προς το δόγμα, δηλαδή ακόμα και αν έχει ορθή θεωρητική πίστη, η ζωή του όμως είναι αλλοτριωμένη από την «όντως ζωή», που είναι ο Χριστός, δηλαδή έχει ζωή αμαρτωλή, τότε και πάλι μπερδεύεται και δυστυχεί. Δηλαδή μπορεί να είσαι ορθόδοξος, να έχεις ορθή την θεωρητική πίστη, αλλά αν η ζωή σου δεν είναι σωστή, πάλι είσαι δυστυχισμένος, πάλι είσαι μπερδεμένος, πάλι έχεις χάσει το φως. Έλεγε ο Γέροντας υπάρχουν άνθρωποι, που ενώ δεν αρνούνται την αλήθεια, είναι δηλαδή ορθόδοξοι, το παραδέχονται λένε το πιστεύω σωστά, εν τούτοις είναι μπερδεμένοι και άρρωστοι ψυχικά- πάρα πολλοί. Το βλέπουμε συνεχώς γύρω μας στους ορθοδόξους. Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο, πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα γίνεται από την αμαρτία, το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα, μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Γι’ αυτό αν κανείς δεν μετανοήσει, ακολουθώντας το κήρυγμα του Κυρίου «μετανοείτε» δεν μπορεί να δει το φως. Δεν μπορεί να δει τον Χριστό και την Αληθινή ζωντανή πίστη. Ο αμετανόητος άνθρωπος, προσπαθεί να απωθήσει στα βάθη της ψυχή του, τις ενοχές του. Προσπαθεί να «ξεχάσει» ακολουθώντας μια ολέθρια τακτική. Ξέρετε και η τακτική της ψυχοθεραπείας, είναι ακριβώς αυτή- να πας στον ψυχολόγο να σε απενοχοποιήσει- γιατί σου έχουν δημιουργήσει ενοχές οι γονείς σου, ή το σχολείο, ή η εκκλησία, ή οι παπάδες, οι πνευματικοί, οι τόσο επικίνδυνοι άνθρωποι και σε έχουν κάνει δυστυχισμένο, αν τις πετάξεις τις ενοχές, θα είσαι ευτυχισμένος, αλλά δεν μπορείς να τις πετάξεις τις ενοχές μπορείς μόνο να τις απωθήσεις, να τις διώξεις, να τις βάλεις κάπου βαθιά στην ψυχή σου, αλλά αυτό εκεί συνεχίζει να δουλεύει είναι υπαρκτό, δεν μπορεί να στις εξαλείψει τις ενοχές σου ο ψυχολόγος, απλώς θα τις απωθήσεις, θα τις σπρώξεις κάπου, βαθιά στην ψυχή σου, αλλά αυτό λέει ο Γέροντας κάποτε θα μας εκθέσει, θα μας ρεζιλέψει δημοσίως κατά την ημέρα της κρίσεως, που θα ανοιχθούν οι βίβλοι, όλες οι πράξεις μας θα φανερωθούν και θα φανερωθούν και τα κρυπτά των διανοιών μας τότε, όχι μόνο οι πράξεις, αλλά και οι σκέψεις και οι φαντασίες που κάναμε. Αυτό το παλιατσίδικό μας θα πρέπει να αδειάσει με την μετάνοια και εξομολόγηση. Έλεγε ο Γέροντας πολλές από τις γυναίκες, αλλά και για τους άντρες ισχύει βέβαια, ότι κατεστραμμένο και άχρηστο έχετε παλιά και τρύπια κατσαρολικά, έπιπλα, παπούτσια και άλλα φθαρμένα πράγματα, πάτε και τα πετάτε, σε κάποια απόμερη αποθήκη σας κλειδώνετε την πόρτα και ησυχάζεται. Δεν ξέρετε όμως πως θα’ ρθει στιγμή που αυτό το παλιατζίδικό σας θα το βρουν και θα εκτεθείτε, έτσι κάνει μια αλληγορία για την απώθηση των ενοχών και των αμαρτιών βέβαια (39:22) που τις σπρώχνεις κάπου και λες να τις ξεχάσω δεν ξεχνιούνται, δουλεύουν κρυφά, έμεινα έκπληκτος διηγείται ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα από αυτά τα λόγια, διάβαζα εκείνες τις μέρες βιβλία ποιμαντικής ψυχολογίας, που μιλούσαν για απώθηση τραυματικών βιωμάτων, και η αμαρτία είναι ένα τραυματικό βίωμα, από τον συνειδητό στον ασυνείδητο χώρο της ψυχής, και για ανάδυση τους σε απροσδόκητο χρόνο, κάποια στιγμή αυτό ωπ ξανααναδύεται, και βέβαια δεν συμφωνώ τόσο με τον όρο ασυνείδητο, το χρησιμοποιεί αυτό το παιδί εδώ, αυτό το πνευματικοπαίδι του Γέροντα, γιατί τι θα επι ασυνείδητο; Έτσι όλα μπορούνε να μπούνε μέσα στο φως του Χριστού, η Χάρις του Θεού όταν μπει στη ψυχή φωτίζει, τα πάντα, και ο Θεός σου αποκαλύπτει σιγά- σιγά βέβαια σταδιακά δεν στα αποκαλύπτει όλα με μια γιατί θα πάθουμε σοκ, άμα δούμε τον εαυτό μας πως είμαστε τι χάλια έχουμε, αλλά σιγά- σιγά μας τα αποκαλύπτει, και έτσι δεν υπάρχει χώρος που είναι ασυνείδητος, που ποτέ δεν μπορείς να μπεις εκεί, μπαίνεις, αλλά πρέπει να μπεις με την βοήθεια του Χριστού, μόνος δεν μπορείς να μπεις γιατί για να μπεις πρέπει να έχεις τη Χάρη, αλλά πρέπει να έχεις και φως, για να δεις, και το φως είναι πάλι του Χριστού. Να γιατί η μετάνοια είναι έργο και του ανθρώπου αλλά και του Χριστού. Η ολοκληρωμένη μετάνοια. Το ζωντανό παράδειγμα του Γέροντα, για την αποθήκη απορριμμάτων, μου έλεγε πολύ περισσότερα απ’ ότι τα επιστημονικά εγχειρίδια. Ήταν σαφής ο συμβολισμός, ο αναφερόμενος στα αμαρτήματα μας, που δεν εξαλείψαμε με την μετάνοια και την εξομολόγηση μας, αλλά τα πετάξαμε βιαστικά στην αποθήκη της λήθης, για να απαλλαγούμε από την ενοχλητική παρουσία τους, και που θα τα βρει ο Θεός να τα επαναφέρει στην μνήμη μας εν ημέρα κρίσεως. Ήδη τα γνωρίζει ενώ εμείς τα αγνοούμε. Γι’ αυτό είπαμε ότι εκεί θα γίνει πολύ μεγάλο ρεζίλεμα, αν κανείς δεν έχει καθαρίσει σωστά τον εαυτό του. Αν ο άνθρωπος, δίδασκε ο Γέρων ο γεμάτος πείρα, Γέροντας δεν αγωνίζεται για να αγαπήσει τον Θεό, γεμίζει με το κακό και την κατάθλιψη, αν δεν αγωνιστής για να αγαπήσεις το καλό, τον Θεό, θα πας στο κακό, θα γεμίσει με το κακό, δεν έχει κάτι ενδιάμεσο να είσαι ας πούμε, ουδέτερα, ή θα είσαι με το φως ή θα είσαι με το σκοτάδι.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πολύ εγωισμό, δέχεται τους λογισμούς της κενοδοξίας και της υπερηφάνειας, γι’ αυτό πολύ γρήγορα πέφτει σε κατάθλιψη. Η έλλειψη αγάπης που έχει προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο, το εγωιστικό κλείσιμο στον εαυτό του, είναι κίνηση ενάντια στην «όντως ζωή», και στις προδιαγραφής της αληθινής ζωής του δημιουργού μας, γι’ αυτό και συνεχώς βιώνει το υπαρξιακό κενό και τελικά την κατάθλιψη, και τον προ του βιολογικού θανάτου, τον ψυχικό θάνατο. Θυμάστε που σας έλεγα γράφουν τα παιδιά στους τοίχους, πεθαίνουμε στα 18 και μας θάβεται στα 80. Ζει το παιδί αυτό τον θάνατο, από τώρα, αλλά τον υπαρξιακό θάνατο, γιατί μια ζωή χωρίς θεό είναι ζωή χωρίς σκοπό, έτσι χωρίς έννοια και οι φιλόσοφοι σήμερα το λένε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου είναι ότι δεν βρίσκει νόημα στην ζωή του. Γιατί ζω; Δεν έχει νόημα η ζωή μας. Γι’ αυτό και πολύ ψάχνουν να αυτοκτονήσουν. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες σελίδες υπάρχουν στο ιντερνετ που σε βοηθάνε να αυτοκτονήσεις, το ξέρετε; κάπου 100.000; ίσως και παραπάνω και τις διαβάζουν και μικρά παιδιά κλπ, γιατί ακριβώς δεν βρίσκουνε νόημα οι άνθρωποι στη ζωή τους. Γιατί για να βρεις νόημα πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι καταρχήν. Να ξέρεις ποιες είναι οι προδιαγραφές σου, και ποιος σε έπλασε, ποιος είναι ο κατασκευαστής σου και τι σου έχει βάλει μέσα σαν σκοπό , σαν προδιαγραφές, γιατί σε έφερε στην ύπαρξη. Αν ο άνθρωπος δεν ασχολείται με τον Θεό τότε γεμίζει με κατάθλιψη, όταν ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να αγαπήσει, αρρωσταίνει.
Να αγαπήσει, εν Χριστώ έτσι, οι άλλες αγάπες είπαμε δεν λυτρώνουν τον άνθρωπο τελικά μάλλον τον αρρωσταίνουν, ακόμα περισσότερο, οι ανθρώπινες αγάπες, και βλέπετε πόσο εύκολα μεταστρέφονται σε μίσος, οι ανθρώπινες αγάπες και πόσο εύκολα τις βαριέσαι κορένονται δηλαδή και σου λέει κορέστηκε αυτό πάμε να κάνουμε άλλη σχέση τώρα. Τέλειωσε και εκείνη, την πετάμε, άλλη, άλλη, άλλη, και τελικά ανικανοποίητοι είναι, γιατί ακριβώς είναι ανθρώπινα. Ο άνθρωπος δεν γεμίζει με ανθρώπινα πράγματα, γεμίζει με θεανθρώπινα, γεμίζει μόνο με τον Θεό και με την εν Θεό αγάπη, την εν Χριστώ αγάπη.
Έλεγε λοιπόν ο Γέροντας, αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείστε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και με το κακό, είδατε πόσο απλά αλλά και πόσο σοφά είναι, πολύ σοφά είναι. Η θα’χεις τον Χριστό και την αγάπη για τον Χριστό ή θα’χεις μελαγχολία και το κακό. Την ψυχή την παρομοίαζε με ένα δωμάτιο που θα πρέπει να το γεμίσουμε με το καλό, οπότε δεν βρίσκει χώρο να μπει το κακό. Έλεγε όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δυο άλλα και τον γεμίζουν. Ζήλειες, μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές και προσπαθεί με αυτά να γεμίσει. Αλλά πάλι δεν γεμίζει, για λίγο προς στιγμή ας πούμε, και βλεπεις κοσμικοί άνθρωποι άμα τους στερήσεις και αυτές τις μικροχαρές, που λένε, να πάν να χορέψει, να πάει να γλεντήσει, τρελαίνετε, σου λέει δεν αντέχω, ή ο άλλος να καπνίσει έτσι και δεν καπνίσει πάει χάθηκε, κλπ κλπ. Αλλά πάλι ζει το κενό, ζει το ανικανοποίητο, γιατί είναι άδειος από Χριστό. Προσπαθήστε να γεμίσετε την ψυχή σας με τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια. Η ψυχή μας μοιάζει με μια δεξαμενή, γεμάτη νερό, αν το νερό το ρίξει προς τα λουλούδια, δηλαδή τις αρετές, το δρόμο του καλού, θα ζεις την αληθινή χαρά, και θα ατροφήσουν οι κακίες και τα αγκάθια. Να αυτό είναι που σας έλεγα προηγουμένως για τα πάθη, πρέπει να τα περιφρονήσεις, μην ασχοληθείς με τα αγκάθια, μην ρίξεις δηλαδή νερό στα αγκάθια, μη δείξεις προσοχή στα αγκάθια, μην σκεφτείς τα αγκάθια, μην σε απασχολήσει καθόλου το αγκάθι, ρίξε όλη σου την δύναμη, όλο το νερό, ρίξτο στα λουλούδια, δηλαδή στις αρετές, στο πως θα αγαπήσεις τον Χριστό, στο πως θα προσευχηθείς θερμά, μπορεί να μην προσευχηθείς πολύ αλλά να προσευχηθείς με όλη σου την καρδιά, έστω αυτά τα πέντε λεπτά που θα κάνεις προσευχή, και ξέρετε πόσο γεμίζεις και με πέντε λεπτά αν κάνεις σωστή προσευχή, μπορεί και να σε κρατήσει και μια μέρα ολόκληρη, η Χάρη που θα πάρεις, εκεί πρέπει να ρίξουμε την δύναμη μας, να κάνεις λένε οι Αγιορείτες προσευχή με λαχτάρα, και έτσι μετά αφενός μεν θα αυξηθούν τα λουλούδια, αφού τα ποτίζεις και θα μαραθούν τα αγκάθια, ενώ αν πας να ξεριζώσεις τα αγκάθια το πιο πιθανόν, να ματώσεις, να βλαφτείς και εσύ δηλαδή. Γι’ αυτό έλεγε ο Γέροντας, μην ασχολείστε με τα πάθη, αφήστε τα πάθη, ασχοληθείτε με τον Χριστό αγαπήστε τον Χριστό και έτσι θα ζεις τις αρετές την αληθινή χαρά και θα ατροφήσουν οι κακίες και τα αγκάθια. Αν όμως, ρίξεις το νερό προς τα αγκάθια, αυτά θα αναπτυχθούν και θα σε πνίξουν και θα μαραθούν όλα τα λουλούδια. Όλα να τα μεταρσιώνεται έτσι θα ζείτε την χαρά, με την Χάρη του Θεού.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό, που έχει ο άρρωστος άνθρωπος, είναι αυτό που λέμε ανασφάλεια, εκτός την μελαγχολία, έτσι, που είπαμε, που αν δεν έχεις Χριστό θα έχεις μελαγχολία, και αυτά τα απωθημένα αμαρτήματα, ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι που υπάρχει ανασφάλεια, βλέπετε όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο είναι ανασφαλείς, δώς του να κάνουμε ασφάλεια ζωής, να πάρουμε πόρτες ασφαλείας, να έχουμε σύνταξη να έχουμε δουλειά, πάνω από όλα η ασφάλεια. Και βλέπετε εν ονόματι της ασφάλειας μας φοράνε τους νόμους τους τάχατες αντιτρομοκρατικούς, που ουσιαστικά είναι ένα ψέμα, όλη αυτή η ιστορία ξέρετε, με την τρομοκρατία, δεν υπάρχει τρομοκρατία, όλα αυτά είναι φτιαχτά, από τους ίδιους, για να μας περάσουνε νόμους να μας έχουν έτσι, σαν πρόβατα να μας πηγαίνουν όπου θέλουν αυτοί, υπό συνεχή παρακολούθηση, σαν τις αγελάδες, ας πούμε, που τους βάζουν στο αυτί το τσιπάκι, αλλά εκμεταλλεύονται ακριβώς αυτό, ότι όλοι ζουν μια ανασφάλεια, και σου λέει πάνω από όλα η ασφάλεια. Ποιος στο είπε ότι πάνω από όλα η ασφάλεια; Πάνω από όλα είναι ο Θεός, και η ελευθερία που σου έχει δώσει ο Θεός, αλλά εν ονόματι της ασφάλειας έτσι σου καταλύω την ελευθερία. Αλλά φταίμε και εμείς οι άνθρωποι που αφήσαμε την αληθινή πηγή της ελευθερίας που είναι το Άγιο Πνεύμα, οπότε υποδουλωνόμαστε μετά. Έλεγε ο Γέροντας λοιπόν, ότι η λεγόμενη ανασφάλεια, είναι δαιμονική επήρεια, προσέξτε και αυτό είναι πολύ σημαντικό, αυτό το βίωμα της ανασφάλειας, που πολύ άνθρωποι το ζούνε, σου λέει φοβάμαι, αυτό είναι δαιμονική ενέργεια. Ο σύγχρονος άνθρωπος επειδή έχει απομακρυνθεί από την κοινωνία με τον ζώντα Θεό, που είναι παντοδύναμος, πανάγαθος, πάνσοφος, γι’ αυτό και έχει γεμίσει με ανασφάλειες, ενώ όταν πιστεύεις στο Θεό που είναι παντοδύναμος, πάνσοφος τι έχεις να φοβηθείς, τι έχεις να φοβηθείς; Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς. Επειδή, όμως, υπάρχει αυτή η έλλειψη της ζωντανής πίστης, έχει γεμίσει με όλες αυτές τις φοβίες και το άγχος και δεν έχει καθόλου αισιοδοξία. Ο πονηρός εργάζετε πάρα πολύ αποτελεσματικά, σε μια ολιγόπιστη ή τελείως άπιστη ψυχή. Έλεγε ο Γέροντας και με αυτό να τελειώσουμε, συμβαίνει πάρα πολλές φορές σήμερα ο άνθρωπος, να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ακηδία, ξέρετε τι θα πει ακηδία έτσι; αφροντισιά για όλα, δεν με νοιάζει τίποτα, βαριέμαι κλπ, και όλα τα σατανικά, να είναι θλιμμένος, να κλαίει να μελαγχολεί, να μην δίνει σημασία στην οικογένεια του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές, για να πάρει φάρμακα, αυτά οι άνθρωποι, τα λένε ανασφάλεια. Η θρησκεία μας, πιστεύει ότι αυτά είναι πειρασμικά πράγματα, βλέπετε όλα αυτά που ο κόσμος τα λέει ανασφάλεια είναι πειρασμικά δηλαδή δαιμονικά, μπαίνει κανείς σε αυτόν τον κύκλο τον δαιμονικό λόγω της ολιγοπιστίας, δεν εμπιστεύεται τον Θεό, την πρόνοια του Θεού δηλαδή, το ότι ο Θεός έχει μετρήσει και τις τρίχες μας ακόμα, έχει φροντίσει και φροντίζει για τα πάντα, αρκεί εσύ να φροντίσεις για το ένα την Βασιλεία του Θεού δηλαδή, που είπαμε στην αρχή, δεν τα πιστεύει αυτά ο άνθρωπος ο σύγχρονος, οπότε έχει γεμίσει με όλες αυτές τις δαιμονικές επήρειες. Αυτά για σήμερα, και αν θέλει ο Θεός θα ξανά συνεχίσουμε κα με άλλα χαρακτηριστικά, του πνευματικά ασθενούς ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου