(Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀθωνίτου,ἱδρυτοῦ τῆς Ἱ. Μ. Μ. Λαύρας)
Οἱ τελευταῖες του ἡμέρες «Βάζει μετάνοια» σέ ὅλους καί ἐξομολογεῖται.
Τ |
ό τελευταῖο διάστημα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, τόν εἶχαν μεταφέρει δύο-τρία κελλιά, πιό δίπλα ἀπό τό νοσοκομεῖο. Ὁ διακονητής κοιμόταν κάπου ἀνάμεσα.
Λίγες ἡμέρες πρίν τήν «ἔξοδό» του ἐκάλεσε ὅλους τούς πατέρες ἀπό τό Μοναστήρι, καθώς καί τούς παλιούς συμμοναστές του ἀπό τήν Βίγλα. Ἐνώπιον τοῦ Ἡγουμένου π. Προδρόμου «ἔβαλε μετάνοια», ζήτησε συγγνώμη ἀπό ὅλους καί τοῦ διαβάστηκε συγχωρητική εὐχή.
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΤΗΣ Μ. ΛΑΥΡΑΣ (http://1.1.1.1/bmi/mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/28282016.jpg)
Εἰρηνική κοίμηση
Λ |
ίγο πρίν τήν κοίμησή του ἔπαθε κάτι σάν ἐγκεφαλικό καί δέν ἐπικοινωνοῦσε μέ τό περιβάλλον, γιά δύο ἡμέρες. Τά μάτια του ἦταν ἀνοικτά ἀλλά ἀκίνητα. Ὁ γιατρός, πού ἦλθε καί τόν ἐξέτασε, δέν εἶχε τίποτε νά τοῦ κάνει. Ἦταν ὁ Γέροντας μόνο φλέβες καί κόκκαλα. Ὡστόσο τοῦ ἔκανε μία ἔνεση.
Μετά τίς δύο ἡμέρες πάλι συνῆλθε.Τήν τελευταία νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ἔμεινε ὡς συνήθως μόνος ἀφοῦ, τόν περιποιήθηκε τό βράδυ ὁ διακονητής του. Εἶχε κοινωνήσει τό προηγούμενο Σάββατο. Τό πρωί ὅταν ξαναπῆγε ὁ διακονητής, ὅπως ἦταν ἡ τάξη, τόν βρῆκε νά ἔχει κοιμηθεῖ «ἐν εἰρήνῃ» τόν αἰώνιο ὕπνο καί μάλιστα ἐκτός τῆς κλίνης του. Ἦταν μία ἑβδομάδα μετά ἀπό τήν ἀλληλοσυγχώρηση μέ τούς Πατέρες...
Ἔφυγε ἀναπαυμένος, φορτωμένος μέ πλῆθος ἀσκητικῶν κόπων καί συγχωρημένος ἀπό ὅλους.
Μετέβη ἀπ’ αὐτήν τήν πρόσκαιρη, πολύκλαυστη ζωή, στήν «ἀβράδυαστη μέρα» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, πού τόσο ἀγάπησε καί γιά τήν Ὁποία τόσο μόχθησε, στίς ἡμέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του.
Ἡ νίκη κατά τῶν παθῶν
Ὁ |
Γερο-Εὐθύμιος ἦταν ἕνας ἀληθινά ἐλεύθερος ἄνθρωπος. Ἐλεύθερος ἀπό τά κτήματα, τά χρήματα, τά «βρώματα»[1], τήν φιλαυτία, τήν καλοπέραση, τήν ὑπερηφάνεια, τήν ραθυμία, τήν λήθη, τήν ἄγνοια, τήν φιλαργυρία, τήν φιλοδοξία, τήν ἀνθρωπαρέσκεια.
Ὁ Γέροντας εἶχε δώσει τό κύριο βάρος στήν ἡσυχία, στήν μόνωση, στήν σιωπή καί στήν περιεκτική ἐγκράτεια (ἐγκράτεια ὄχι μόνο ἀπό τίς πολλές καί ἡδονικές τροφές ἀλλά καί ἀπό τίς μετακινήσεις, τά λόγια, τούς λογισμούς, τίς φαντασίες).
Τό κλειδί τῆς ἐπιτυχίας στήν πνευματική ζωή εἶναι ἡ ἐσωτερική ζωή καί ἐργασία, πού κάνει ὁ χριστιανός μέσα στά βάθη τῆς καρδίας του.
Ὁ Κύριος μᾶς τό τόνισε: «Καθάρισε τό ἐσωτερικό τοῦ ποτηρίου καί τότε καί τό ἐξωτερικό θά εἶναι καθαρό»[2].
Ὁ Γέροντας ἀγωνιζόταν νά ἐφαρμόσει τό ὑπέροχο ἐκεῖνο ρητό τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου: «Ὅλην σου τήν προσπάθεια κατεύθυνέ την ἔτσι, ὥστε ἡ ἐσωτερική σου ἐργασία νά εἶναι κατά Θεόν, καί ἔτσι θά νικήσεις καί τά ἐξωτερικά πάθη»[3].
Ἡ μέ πολλή προσοχή καί βία ἐσωτερική ζωή, συνεργαζομένη μέ τήν Θεία Χάρη, ἔφερε τήν ποθητή κάθαρση ἀπό τά πάθη, τά ἐξωτερικά καί τά ἐσωτερικά.
Ὑπόταξε ὁ Γέροντας τούς τρεῖς κορυφαίους γίγαντες τῶν παθῶν:
α) τήν ραθυμία (σωματική καί πνευματική τεμπελιά),
β) τήν λήθη (λησμοσύνη τοῦ Θείου ὀνόματος, λησμοσύνη τῆς ἀδιάλειπτης ἐπίκλησης «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με») καί
γ) τήν ἄγνοια (ἀγνωσία τῆς κατά Χριστόν ζωῆς καί τελειώσεως).
Τά κατάφερε μέ:
α) τήν «ἀνένδοτο», ἀνυποχώρητη νηστεία πού ἔκανε,
β) τήν ἀδιάλειπτη - ἀέναη προσευχή ἡ ὁποία συνοδευόταν μέ καρδιακά πενθικά δάκρυα καί
γ) τήν δαψιλῆ, σέ βάθος πνευματική μελέτη τῶν συγγραμμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων ( Κλίμακας, Εὐεργετινοῦ καί Φιλοκαλίας).
Νίκησε τήν μητέρα τῶν παθῶν πού εἶναι ἡ φιλαυτία καί τά τρία ἀπαιχθῆ τέκνα της:
α) τήν φιληδονία,
β) τήν φιλοδοξία καί
γ) τήν φιλαργυρία.
Ἀπό αὐτά σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρας, στή συνέχεια γεννιοῦνται ὅλα τά ὑπόλοιπα πάθη. Ἄν κανείς νικήσει αὐτά ἔχει νικήσει καί ὅσα γεννιοῦνται ἀπό αὐτά, δηλ. ὅλα τά πάθη.
Ὁ Γέροντας:
α)Νίκησε τήν φιληδονία:
· μέ τόν πολύ σωματικό κόπο-πόνο,
· μέ τήν ἄκρα «περιεκτική»[4] ἐγκράτεια, ἰδιαίτερα δέ μέ τήν νηστεία-ἀσιτία καθώς καί μέ τήν ἀγρυπνία του, πού ἐπίσης ἦταν ἐξαντλητική.
β)Νίκησε τήν φιλαργυρία μέ:
· τήν ἄκρα ἀκτημοσύνη καί
· τήν ἀγάπη στήν εὐτέλεια. Τά ἐλάχιστα προσωπικά του εἴδη ἦταν εὐτελῆ.
Ἐφάρμοζε τό τοῦ Γεροντικοῦ: «Ὁφείλει ὁ Μοναχός νά ἔχει τόσο εὐτελῆ πράγματα ὥστε καί ἄν ἀκόμη τά ἀφήσει στό δρόμο γιά ἡμέρες, νά μήν τά παίρνει κανείς».
γ) Νίκησε τήν φιλοδοξία:
· μέ τό «ἀπρόϊτον» (δέν ἔβγαινε συχνά ἀπό τό κελλί του γιά νά ἐπισκεφθεῖ ἄλλα μοναστήρια ἤ τόν «κόσμο»). Ὅταν ἔμπαινε στό κελλί του, δύσκολα τόν ξαναέβλεπες. καί
· μέ τίς διά Χριστόν τρέλες του, οἱ ὁποῖες ἔκαναν τούς ἀνθρώπους νά τόν ἀποφεύγουν.
Ἀπολάμβανε ἔτσι ἡσυχία, ἀμεριμνία καί ζοῦσε ὡς ἄγνωστος στούς πολλούς, ἀκόμη καί στούς Ἁγιορεῖτες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ἦταν ἴσως ἀπό τούς μεγαλύτερους νηστευτές τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού πέρασαν.
Ἡ ἀγωνιστικότητά του εἶναι πρότυπο γιά ἐμᾶς τούς ράθυμους.
Ἡ σταθερότητά του παράδειγμα γιά ἐμᾶς τούς ἀσταθεῖς.
Ἡ πτωχεία καί ἡ ἀκτημοσύνη του μᾶς δείχνει τόν ἀληθινό μοναχικό δρόμο.
Ἡ ξενιτεία καί ἡ ἀπροσπάθεια του στούς συγγενεῖς, μᾶς παρακινεῖ στήν ὁλοκληρωτική ἀποξένωση ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἀπάρνηση τῆς φιλοσυγγένειας.
Ἡ πίστη του καί οἱ κατά Θεόν ἐμπειρίες του, τονώνουν τή δική μας χλιαρή καί ἀναιμική πίστη, πού μᾶλλον μέ ἀπιστία μοιάζει.
Ἡ ἐνεργητικότης, ἡ ζωντάνια, ἡ εὐαγγελική βία καί ἡ πολύ δυνατή προαίρεσή του γιά τόν Θεό, μᾶς ξεσηκώνουν σέ μία πλήρη ἀφιέρωση καί ἕνα ὁλοκληρωτικό δόσιμο στόν Κύριο.
Ἡ ἀγαπῶσα καρδία του, τό ἐνδιαφέρον του γιά τούς ἄλλους καί οἱ θερμές προσευχές του μᾶς δείχνουν τήν ἀληθινή κοινωνικότητα.
Ἡ ἐγκράτειά του εἶναι πρότυπο γιά τήν δική μας ἀκρατή ζωή.
Εἴθε νά ἔχουμε τήν εὐχή του. Εἴθε νά παρακαλεῖ γιά ὅλους τούς μοναχούς ἀλλά καί γιά ὅλα τά μέλη τῆς ἐπί γῆς καί ἐν πορείᾳ εὑρισκομένης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Εἴθε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι μέ τίς εὐχές τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τίς εὐχές ὅλων τῶν Ἁγίων και τοῦ μακαριστοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ Γέροντος Εὐθυμίου νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας· νά μᾶς δοθεῖ «μετάνοια ὁλόκληρη» καί νά ζήσουμε μαζί του στήν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ Μας!
Ἀμήν!
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
TLG, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη.
– Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ», Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, Β΄ ἔκδοση, Λεβαδειά 2007.
– Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, Τόμος Γ΄, Συναξάρι τῆς 8ης Μαΐου, Ἐκδόσεις δόμος, 2005.
– Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, « Κλῖμαξ».
– Ἐπισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου, Πόθος καί χάρις στόν Ἄθωνα, Ἅγιον Ὄρος 2000.
– Ἐπισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου, Πρόσωπα καί δρώμενα στόν Ἄθωνα, Ἅγιον Ὄρος 2001.
– Ἀποφθέγματα, Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου.
– Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Α΄ Ἑκατοντάς περί Ἀγάπης.
– Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ», Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, Β΄ ἔκδοση, Λεβαδειά 2007.
– Ἀβ. Σιλουανοῦ P.G. 65.
– Ε΄ Τόμος τῆς Φιλοκαλίας, ἔκδοση Παπαδημητρίου, Ἀθήνα 1976.
[1] Φαγητά
[2] Πρβλ.Ματθ. 23, 26: «Φαρισαῖε τυφλέ͵ καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου͵ ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτοῦ καθαρόν».
[3] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, Τόμος Γ΄, Συναξάρι τῆς 8ης Μαΐου, Ἐκδόσεις δόμος, 2005.
[4] Περιεκτική ἐγκράτεια σημαίνει ἐγκράτεια ἀπό ὅλα τά γήϊνα καί ἐν πολλοῖς περιττά: τροφές, σωματική ἀνάπαυση, ὕπνος, συνομιλίες, συναναστροφές, κινήσεις, σκέψεις, φαντασίες, ἐρεθισμούς τῶν αἰσθήσεων.
-«...»
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου: Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου