Ἡ αὐταπάρνηση πού μᾶς ζητάει ὁ Κύριος- Ἡ καταπολέμηση τοῦ ἀτομισμοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ αὐταπάρνηση πού μᾶς ζητάει ὁ Κύριος- Ἡ καταπολέμηση τοῦ ἀτομισμοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, 14-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ μέ ἐπίγνωση ἡσυχία Β'- Ποιά εἶναι, ποιοί τήν κατορθώνουν καί πῶς, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Ε΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μέ ἐπίγνωση ἡσυχία Β'- Ποιά εἶναι, ποιοί τήν κατορθώνουν καί πῶς, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Ε΄, 13-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν ταλάντων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.25,14-30]

Εάν στον ευαγγελιστή Λουκά εκτίθεται με άλλον τρόπο η παραβολή των ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει να λεχθεί ως απάντηση το εξής, ότι άλλη είναι η παραβολή αυτή και άλλη εκείνη· διότι σε εκείνη μεν από το ίδιο κεφάλαιο προήλθαν διάφορα έσοδα· διότι από ένα χρυσό νόμισμα των εκατό δραχμών(μία «μνᾶ») ο μεν ένας παρουσίασε πέντε, ενώ ο άλλος δέκα, και γι' αυτό και δεν αμείφτηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. Εδώ όμως συνέβη το αντίθετο, γι' αυτό και η βράβευση ήταν ίση· διότι εκείνος που έλαβε δύο τάλαντα, έδωσε δύο, και εκείνος που έλαβε τα πέντε τάλαντα πάλι το ίδιο. Ενώ εκεί, επειδή υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο μεν ένας παρουσίασε περισσότερα, ενώ ο άλλος λιγότερα έσοδα, ορθώς και στα έπαθλα δεν τιμώνται και οι δύο εξίσου.

Πρόσεξε επίσης ότι παντού δεν απαιτεί αμέσως αυτά που τους εμπιστεύθηκε. Διότι στην παραβολή του αμπελώνα[βλ. Ματθ.21,33: «Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν(:άλλη παραβολή ακούστε: Ήταν κάποιος νοικοκύρης (:ο Θεός δηλαδή), ο οποίος φύτεψε αμπέλι(:δηλαδή το ιουδαϊκό έθνος). Κι έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτό. Έβαλε δηλαδή τριγύρω του φράκτη κι έσκαψε μέσα σε αυτό πατητήρι, έκτισε πύργο για να μένουν οι φύλακες και εργάτες, και το εμπιστεύθηκε σε γεωργούς (:στους αρχιερείς και στους άρχοντες του λαού), και αναχώρησε σε άλλη χώρα)»], αφού τον παρέδωσε στους γεωργούς, αποδήμησε· και στη σημερινή παραβολή των ταλάντων εμπιστεύθηκε τα τάλαντα και αποδήμησε, για να μάθεις τη μακροθυμία Του.

Εγώ πάλι νομίζω ότι λέγοντας αυτά υπαινίσσεται και την Ανάσταση. Μόνο που εδώ δεν αναφέρονται πλέον γεωργοί και αμπελώνας, αλλά όλοι είναι εργάτες· διότι δεν αναφέρεται μόνο στους άρχοντες, ούτε στους Ιουδαίους, αλλά σε όλους. Και εκείνοι μεν που προσφέρουν, ομολογούν με ευγνωμοσύνη και τα δικά τους αλλά και όσα τους έδωσε ο δεσπότης. Έτσι ο μεν ένας λέγει: «Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας(:Κύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες)»,ο δε άλλος λέγει:«Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας(:‘’Κύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες)», δείχνοντας ότι από Εκείνον έλαβαν το κεφάλαιο της εργασίας τους και Του αναγνωρίζουν μεγάλη χάρη και αποδίδουν το παν σε Αυτόν. Τι λέγει λοιπόν ο δεσπότης; «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ!(:Πολύ καλά, δούλε καλέ και πιστέ!)»-διότι αυτό είναι γνώρισμα του αγαθού, το να βλέπει στον πλησίον- «ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου (:σε λίγα ήσουν πιστός, σε πολλά θα σε εγκαταστήσω. Μπες μέσα για να απολαύσεις την ίδια χαρά με τον κύριό σου. Αφού φάνηκες πιστός στα πέντε τάλαντα, έλα να γίνεις συγκυρίαρχος στη μεγάλη περιουσία μου. Έλα να απολαύσεις την απεριόριστη μακαριότητα του ουρανού)»[Ματθ.25,23], δηλώνοντας με την απάντηση αυτήν όλη τη μακαριότητα.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά την παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ.25,1-13]

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, όταν δηλαδή έλθει ο Μεσσίας κατά τη δευτέρα Του παρουσία, η έλευση αυτής της ουράνιας βασιλείας Του και όσα θα συμβούν τότε, θα μοιάζουν με ό,τι έγινε σε δέκα παρθένες. Αυτές λοιπόν, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να υποδεχτούν τον γαμπρό, που θα ερχόταν τη νύχτα να παραλάβει τη νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε όμως απ’ αυτές ήταν φρόνιμες και μυαλωμένες, ενώ οι πέντε άλλες ήταν ασυλλόγιστες και ανόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:και οι ανόητες αυτές, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους και λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οι φρόνιμες όμως μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους πήραν και λάδι στα ειδικά δοχεία τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:επειδή όμως αργούσε τη νύχτα να έλθει ο γαμπρός, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν)»[Ματθ.25,1-5].

Οι παραβολές αυτές μοιάζουν με την προηγούμενη, την παραβολή του έμπιστου δούλου και του αχάριστου, ο οποίος κατέφαγε την περιουσία του δεσπότη. Διότι τέσσερεις είναι όλες οι παραβολές, που μας προτρέπουν για τα ίδια πράγματα με τρόπο διαφορετικό. εννοώ δηλαδή τη φροντίδα της ελεημοσύνης και της ωφέλειας του πλησίον με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο που μπορούμε να μετέλθουμε, διότι δεν είναι δυνατό να σωθούμε με άλλο τρόπο.

Στην παραβολή των ταλάντων ομιλεί γενικότερα για κάθε ωφέλεια που πρέπει να επιδιώκουμε προς τον πλησίον. Στην παραβολή όμως των παρθένων μιλάει ειδικά για την ελεημοσύνη, η οποία γίνεται με χρήματα, και μάλιστα με περισσότερη έμφαση από ό,τι η προηγούμενη παραβολή του πιστού και του κακού και αχάριστου δούλου. Διότι σε εκείνη μεν τιμωρεί εκείνον που κτυπά και μεθά και σκορπίζει και σπαταλά την περιουσία του δεσπότη του, ενώ εδώ τιμωρεί και εκείνον ο οποίος δεν ωφελεί, ούτε δίνει με αφθονία στους φτωχούς όσα έχει· διότι οι ασύνετες παρθένες είχαν λάδι, αλλά όχι άφθονο και γι΄ αυτό τιμωρούνται.

Φῶς καὶ σκότος στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου!

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε να διαδραματίζονται μιά σειρά από επιθέσεις σε Ορθοδόξους χριστιανούς, συνειδητούς ή μή πιστούς, ελέω μιάς ακραίας κομπλεξικής, καθεστωτικής και ορθοδοξοφοβικής νέας υποκουλτούρας που υποβάλλει σε ζωντανούς “νεκρούς” – κυρίως – την άθεη φιλοσοφία της. Στηριγμένη ή όχι στην εξ εσπερίας ορμωμένη woke στάση ζωής.

Έτσι, κάθε φορά που Ορθόδοξοι πιστοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην κοινωνία μέσω διατύπωσης της γνώμης τους ή ενίοτε μέσα από την όποια αντίδρασή τους, ξεβολεύονται όλοι αυτοί θολοκουλτουριάρηδες, ξεχασμένης επιλογής “καλλιτέχνες” και ψευτοδημοκράτες (στο βάθος τους φαίνονται πιό συνεπείς ως νεοφασίστες) – που το χειρότερο είναι πως θεωρούν τους εαυτούς τους ακραιφνείς Ορθοδόξους πιστούς- και εφορμούν με “εφ’ όπλου λόγχες”.

Είναι σαν να έχουν καταπιεί ιδεολογικό συναγερμό που ενεργοποιείται μόνο όταν κάποιος χριστιανός εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του σχετική με την πίστη του, την Εκκλησία, την πνευματική ζωή, την πολυτιμότατη συμβολή των Αγίων στη σωτηρία της ψυχής του, την Κρίση, την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, την μέλλουσα ζωή, την αντικειμενική αντίληψη της παρουσίας του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων στη ζωή του, κλπ.

“Υπερσυντηρητικούς” μας ανεβάζουν, “σκοταδιστές” μας κατεβάζουν.

15 Ἀπριλίου. † Μεγάλη Τρίτη. «Ἡ παραβολὴ τοῦ Κυρίου περὶ τῶν δέκα παρθένων». Κρήσκεντος μάρτυρος. Λεωνίδου μάρτυρος (ἐπισκόπου Ἀθηνῶν), Ἀνανίου ἱερομάρτυρος (†1764). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὄρθρου (Μτθ. κβ´ 15 - κγ´ 39).

Ματθ. 22,15       Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ.

Ματθ. 22,15             Τοτε έφυγαν οι Φαρισαίοι και έκαμαν συμβούλιον και απεφάσισαν να παγιδεύσουν τον Ιησούν με συζήτησιν, που θα άνοιγαν μαζή του.

Ματθ. 22,16       καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων·

Ματθ. 22,16             Και στέλνουν εις αυτόν τους μαθητάς των μαζή με τους οπαδούς του Ηρώδου, που ήσαν φίλοι των κατακτητών Ρωμαίων, και του είπαν· “διδάκαλε, γνωρίζομεν καλά ότι είσαι φιλαλήθης και ειλικρινής και ότι τον δρόμον του Θεού με κάθεν αλήθειαν διδάσκεις και δεν σε μέλει για τίποτε, διότι δεν αποβλέπεις, πως να φανής ευχάριστος στους ανθρώπους·

Ὄρθρος Μ. Δευτέρας, Μ. Τρίτης καί Μ. Τετάρτης:«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται»«, π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Μ.ΤΡΙΤΗΣ και Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-4-1986]

Κεντρικόν σημείον, αγαπητοί μου, των τριών πρώτων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος είναι το τροπάριον «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν» κ.λπ. Το τροπάριον αυτό πραγματικά έρχεται να δώσει έναν τόνον εις τους πιστούς μιας εντόνου προετοιμασίας δια την υποδοχή του Πάσχοντος Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε να προπαρασκευαστεί ο λαός και για την Ανάσταση. Μια πάρα πολύ σύντομη ανάλυσή του θα μπορούσε να μας βοηθήσει.

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Ολόκληρη αυτή η φράσις είναι παρμένη από την παραβολή των δέκα παρθένων. Όταν ο ίδιος ο Κύριος μίλησε και είπε ότι μοιάζει η Βασιλεία του Θεού με ένα γάμο. Γι'αυτό και αποκαλεί τον Νυμφίον, ή μάλλον, τον εαυτόν Του, με Νυμφίον και τους πιστούς, την Εκκλησία, με νύμφη. Ο γάμος αυτός είναι άγνωστον σε ποια στιγμή θα λάβει χώρα. Γι'αυτό λέγει: «Να, ο Νυμφίος έρχεται κάπου την νύκτα», «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Αυτό σημαίνει ότι ο Νυμφίος Χριστός ήρθε εις τον κόσμον αυτόν ο οποίος είναι περίοδος νύκτας. Η παρούσα ζωή, ο προ-χρόνος μέσα στον οποίο ευρισκόμεθα, είναι χρόνος νυκτός, σκοταδιού. Δεν είμεθα πλέον εις τον Παράδεισον, όπως ήτο ο Αδάμ. Είμεθα εἰς τὴν «κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος». Και λέγεται η ζωή αυτή «νύκτα», γιατί εχάσαμε τον Θεό από τον ορίζοντα τον οπτικό μας. Γι'αυτό τον λόγο, ο πιστός όταν φεύγει από τον παρόντα κόσμο, φεύγει από το σκότος και έρχεται εις το φως.

Είναι χαρακτηριστική εδώ η πρόσκλησις «Ιδού!», που σημαίνει «Να!», «Προσέξτε, ιδού, να, ο Νυμφίος έρχεται μέσα σε αυτόν τον σκοτεινό μας κόσμο – σκοτεινός γιατί υπάρχει η αγνωσία του Θεού· και όταν υπάρχει η αγνωσία του Θεού, υπάρχει σκότος στις ψυχές. Υπάρχει σκότος στα μάτια της ψυχής. Και σ’ αυτό το σκοτάδι μας έρχεται ο Υιός του Θεού, αφού ενηνθρώπησε. Και λέγεται «Νυμφίος» γιατί έρχεται να δημιουργήσει σύζευξη του λαού Του με τον εαυτό Του. Και αυτή η σύζευξις, αυτή η ζεύξις λαού και Θεού ενανθρωπήσαντος λέγεται «γάμος». Αν το θέλετε, ο γάμος αποτελεί έναν τύπο – ο γάμος, ο γνωστός γάμος που γίνεται μεταξύ δύο ανθρώπων, ενός ανδρός και μιας γυναικός- αυτός ο γάμος αποτελεί ένα τύπο, τον τύπο ενώσεως του Θεού, συγκεκριμένα, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μετά του λαού Του, που είναι η Εκκλησία. Γι'αυτό η Εκκλησία λέγεται «νύμφη» και Εκείνος λέγεται «Νυμφίος».

Μεγαλοβδομαδιάτικο Ἀντίφωνο

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

Ὁ λειτουργικός χωροχρόνος τῆς Ἐκ­κλησίας μας ἀναδίδει τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας τήν πιό εὐ­ω­διαστή του δόξα, καθώς κοσμεῖται ἀπό ἄρρητο ἐκφραστικό ὕψος ὕμνων. Στούς ὀρθόδοξους ναούς, μέσα στό κλί­μα τῆς κατάνυξης πού δημιουργοῦν οἱ ὕμνοι καί τά ἀναγνώσματα, αἰσθάνεται κανείς νά μεταρσιώνεται καί νά μεταφέρεται νοερά στόν τόπο ὅπου ὁ Χριστός ἔπα­θε, σταυ­ρώ­θηκε, θυσιάσθη­κε ὡς ἐ­θελόθυτο θύμα ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου σωτη­ρίας, καί ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς νικητής καί τροπαιοῦχος.

Ποιητικό ὕφος, πνευματική εὐαισθησία, μυσταγωγική εὐσέβεια, θρηνῶδες βίωμα, κατάνυξη συναντῶνται σέ ὅλους τούς ὕμνους. Μέ τήν ἐκφραστική τους δύναμη, τόν λυρισμό, τή δραματικότητα, τόν ποιητικό λόγο καί τήν ἐξαίσια μουσική τους συνεπαίρνουν τόν πιστό στίς Ἀκολουθίες καί τόν βοηθοῦν στή βίωση τοῦ θείου δράματος, μέ ἀποκορύφωμα τόν σταυρό καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὑμνογράφοι ὅπως οἱ ἅγιοι Κο­σμᾶς ὁ Μελωδός, Ἰωάννης Δαμα­σκηνός, Ἀνδρέας Κρήτης, Ρωμανός ὁ Με­λω­δός, Θεόδωρος Στουδίτης, Ἰωσήφ ὑ­μνογράφος, Κασσιανή κ.ἄ. συνέθεσαν τούς περισσότερους ἀπό τούς ὕμνους τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Ἀναντίρρητα, οἱ δη­­μιουργοί κατεῖχαν ἀπόλυτα τή θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ποιητική τέ­χνη, τήν ἑλληνική γλώσσα καί συγ­χρό­νως ὑπῆρξαν ἄριστοι μουσικοί.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐλέγχει καί ἀκυρώνει τόν ὀρθολογιστικό ἀγνωστικισμό τῆς Δύσεως.

Ἀπέναντι στόν ὀρθολογιστικό Ἀγνωστικισμό τοῦ Βαρλαάμ, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς παρουσίασε τήν ἐμπειρική ὁδό γνώσεως τοῦ Θεοῦ πού ἀπαιτεῖ ὄχι κάθαρση ἀπό τήν ἄγνοια, διότι τότε οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι θά ἦσαν θεοπτικότεροι τῶν προφητῶν, τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων, ἀλλά κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀπό τήν ἁμαρτία, κατόρθωση τῆς ἀπαθείας.

Χωρίς τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη ὁ νοῦς σκοτίζεται καί δέν εἶναι κατάλληλος χῶρος γιά νά ἐπιλάμψει τό θεϊκό φῶς, τό ὁποῖο φωτίζει ἀναλογικά τούς Χριστιανούς κατά τόν βαθμό τῆς καθάρσεώς τους.

Ὁ φωτισμός αὐτός δέν εἶναι αἰσθητός οὔτε διανοητικός, ἀλλά πραγματικός θεϊκός φωτισμός, ἐνέργεια φωτιστική τοῦ Θεοῦ.

Τό φῶς τῆς Θείας Μεταμορφώσεως δέν ἦταν κτιστό καί αἰσθητό, ἀλλά θεϊκό καί ἄκτιστο, μέσῳ τοῦ ὁποίου οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν πράγματι τήν θεϊκή δόξα, τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τήν κρυπτομἐνη κάτω ἀπό τήν ἀνθρώπινη φύση του.

Βλέποντας τοὺς ἀνθρώπους τόσο ὑποταγμένους στὴν τιμωρία τοῦ θανάτου ''ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς''»...!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«Ενώ ο λαός έκλαιγε για τον Λάζαρο, επειδή εκείνος είχε πεθάνει, ο Χριστός έκλαιγε όχι λόγω του θανάτου του Λάζαρου (αφού, Αυτός ήρθε να τον Αναστήσει), αλλά λόγω της τυραννίας του θανάτου, που καταπίεζε όλους τους παρευρισκόμενους!

Πώς οι άνθρωποι … φτιαγμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση του Ζώντος Θεού, στου Οποίου τη Βασιλεία δεν υπάρχουν νεκροί … πώς έγινε να χάσουν την Πίστη στη ζωή και στη Δύναμη του Θεού επάνω στον θάνατο;

Ἡ ἀρχαία εἴσοδος στὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως

Η αρχαία είσοδος στον Ναό της Αναστάσεως . Από εδώ εισήρχοντο οι προσκυνητές

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία βρισκόταν κατά την παράδοση στο σημείο που βρίσκεται μέσα στον απέναντι Ι.Ναό του Αγ. Ιακώβου όπως διαφαίνεται στο πιο κάτω βίντεο με το προσκυνητάρι της Οσίας Μαρίας .