Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία
192. Ὁ φιλήδονος λυπᾶται στὶς κατηγορίες καὶ τὶς κακοπάθειες· ὁ φιλόθεος στοὺς ἐπαίνους καὶ τὶς πλεονεξίες.
193. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν γνωρίζει τὶς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ βαδίζει νοερὰ ἕναν δρόμο ποὺ ἔχει ἀπὸ τὴν μιὰ καὶ τὴν ἄλλη γκρεμνοὺς καὶ ἀπὸ κάθε ἄνεμο εὐκολα ἀναποδογυρίζεται. Ὅταν ἐπαινεῖται, καμαρώνει καὶ φουσκώνει· ὅταν τὸν κατηγοροῦν, πικραίνεται. Ὅταν τρώει καλά, γίνεται ἀσελγής· ὅταν κακοπαθεῖ, ὀδύρεται. Ὅταν ἐννοεῖ, ἐπιδεικνύεται· ὅταν δὲν ἐννοεῖ, προσποιεῖται. Ὅταν πλουτεῖ, ἀλαζονεύεται· ὅταν φτωχαίνει, ὑποκρίνεται. Ὅταν φάει ἄφθονα καὶ χορτάσει, γίνεται θρασύς· ὅταν νηστεύει, γίνεται κενόδοξος. Μὲ ἐκείνους ποὺ τὸν ἐλέγχουν φιλονικεῖ· ἐκείνους ποὺ τοῦ δίνουν συγγνώμη τούς θεωρεῖ ἀνόητους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου