Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό
Ἀπὸ τὸν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς:
Ἡ μακαρία Συγκλητικὴ εἶπε στὶς ἀδελφές που εἶχαν συγκεντρωθεῖ κοντά της:
– Ὑπάρχει λύπη ὠφέλιμη καὶ λύπη βλαπτική. Καὶ ὠφέλιμη εἶναι ἡ λύπη, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θρηνεῖ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ὅταν θλίβεται γιὰ τὴν (πνευματική) ἄγνοια τοῦ πλησίον, ὅταν ἀνησυχεῖ μήπως ξεφύγει ἀπὸ τὸν σκοπό του καὶ ὅταν ἔχει ἀγωνία νὰ κατακτήσει τὴν τέλεια ἀρετή. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ λύπη ποὺ ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός, κι αὐτὴ εἶναι ἐντελῶς παράλογη. Ἀπὸ μερικούς ὁνομάζεται καὶ ἀκηδία. Τὴν λύπη αὐτὴν πρέπει νὰ τὴν ἀποδιώχνουμε μὲ τὴν προσευχὴ κυρίως καὶ τὴν ψαλμωδία, κάνοντας τὴν σκέψη ὅτι στὴν παρούσα ζωὴ κανένας ἀσύνετος δὲν εἶναι χωρὶς (τέτοιες) λύπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου