Γιατί στήν ἐνορία μας ὑπάρχει διχασμός μεταξύ τῶν Χριστιανῶν. Πῶς μποροῦμε τώρα νά βοηθήσουμε, ὥστε νά ἐπέλθει ἡ ἑνότης;

ΠΑΤΗΡ  ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ.

Εκκλησία: Κοινωνία αγίων

Ως ένδειξη της αληθινής αγάπης του Ιερέως προς τον Θεό, ο πατήρ Δαμασκηνός θεωρούσε την υπακοή στην Εκκλησία και τον Επίσκοπο. Αυτή την οδό της υπακοής είχε την αξίωση να βαδίζουν χωρίς παρεκκλίσεις όλοι οι κληρικοί που χειραγωγούσε. Και έλεγε: «Απότισις της εις τον Θεόν υπακοής είναι η εις τον Επίσκοπον τοιαύτη. Ο Επίσκοπος είναι ο κεντρικός αγωγός της Θείας Χάριτος. Διά τούτο και ο ιερεύς υπακούει κατά πάντα εις αυτόν και ποιεί ουδέν χωρίς της γνώμης του Επισκόπου».

Σε κάποιον ιερέα, πού εξομολογήθηκε ότι δυσκολεύεται να υποτάσσεται πάντοτε στον Επίσκοπό του, ο Παππούς ανέφερε: «Υπακούοντας στον Επίσκοπο, διδάσκεσαι τα δικαιώματα του Θεού και δέχεσαι την αποκάλυψη του Θείου θελήματος, ενώ συγχρόνως αποδεικνύεις την προς τον Θεό αγάπη σου. Η αρετή της υπακοής, ενώ θεωρείται πρακτική αρετή, περιέχει μέγα πλούτο θεολογίας και απειρία θείων αναβάσεων».

Παράλληλα με την υπακοή στον Επίσκοπο, υπεδείκνυε και την φιλαδελφία προς τους συνεφημερίους. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο κληρικός πρέπει να ζει τον κάθε ιερωμένο και να τον αγαπά ως εαυτόν να τον ευλαβείται και να τον θαυμάζει διά την προσφορά του στο αγαπητό σώμα της Εκκλησίας».

Ο πατήρ Β. ενθυμείται πως, όταν (ομολόγησε ότι δυσκολεύεται να χαρή στην επιτυχία του συνεφημερίου του, ο Γέροντας τον βοήθησε να υπερβεί την αδυναμία του συμβουλεύοντας τον με στοργή:

-Αφού εσύ λέγεις ότι αγαπάς την Εκκλησία, πώς μπορείς να μη συγχαίρεις με αυτόν, που εργάζεται για την δόξα της; Δεν γνωρίζεις πως, όταν θαυμάζεις και χαίρεσαι το έργο του συνεφημερίου σου ως ιδικό σου, απολαμβάνεις και εσύ τον θησαυρό των χαρισμάτων του; Ακόμη, να έχεις υπ' όψιν σου ότι το ποίμνιο με τις πνευματικές του κεραίες πληροφορείται την μεταξύ των Ποιμένων ενότητα ή αντιπάθεια και επηρεάζεται αναλόγως. Και είμαστε υπεύθυνοι, παρακαλώ, γι' αυτήν την ζημιά που γίνεται στις ψυχές των ενοριτών από τις δικές μας απροσεξίες. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η αγάπη και η εν Χριστώ κοινωνία μεταξύ του Ιερατείου, εάν επιθυμούμε την πνευματική καρποφορία των πιστών.

-Γέροντα, το πιστεύω αυτό. Γιατί στην ενορία μας υπάρχει διχασμός μεταξύ των Χριστιανών. Πώς μπορούμε τώρα να βοηθήσουμε, ώστε να επέλθει η ενότης;

-Από σας τους ιερείς εξαρτάται. Πρέπει να συνδέετε τους πιστούς με το πρόσωπο του Κυρίου και όχι με το δικό σας, για να μη λένε οι πιστοί: «Εγώ είμαι του Παύλου, εγώ του Απολλώ». Να προσέχετε δε να έχετε το αυτό φρόνημα. Να μην υπερισχύη ο εγωισμός και επιμένετε στην γνώμη σας λέγοντας: «Εγώ νομίζω έτσι... εγώ πιστεύω έτσι». Να υποχωρείτε ο ένας στο θέλημα του άλλου με ταπεινοφροσύνη και υπακοή, ώστε να δυναμώνει η μεταξύ σας αγάπη και να συσφίγγονται οι δεσμοί σας με το ποίμνιο. Η υπακοή στην Εκκλησία και η προσήλωσης στην ορθή πίστη, διασφαλίζει την ενότητα Ποιμένων και πιστών. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί -όπως λέγει ο άγιος Χρυσόστομος- «ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτη δύναται την αμαρτία εξαλείφειν» , δηλαδή την διαίρεσι και το σχίσμα της Εκκλησίας. Έχουμε ευθύνη για τις ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε . Δεν μας το είπε ο Ίδιος ο Κύριος; «Εν τούτω γνώσονται ότι έμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» .




ΒΙΒΛΙΟΓ. Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ. ΜΕΓΑΡΑ 2006

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2012/04/blog-post_1069.html