Ὁ π. Κλεόπας ἡγούμενος τῆς Σκήτης.Ἡ Σκήτη Συχαστρία κατά τά ἔτη 1945-1946.Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

Ὁ π. Κλεόπας ἡγούμενος τῆς Σκήτης.Ἡ Σκήτη Συχαστρία κατά τά ἔτη 1945-1946.

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 
 

 Μετά τήν μετάβασι στόν οὐρανό τοῦ πρώην Γέροντος π. 'Ιωαννικίου, ὅλες οἱ φροντίδες τῆς Σκήτης ἔπεσαν στίς πλάτες τοῦ μοναχοῦ  π. Κλεόπα. 'Αλλά αὐτός δέν ἤθελε νά δεχθῆ χειροτονία του σέ διάκονο καί ἱερέα, διότι ἐφοβεῖτο τίς μεγάλες ὑποχρεώσεις καί τί θά ἀπολογηθῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 'Ιδού ὅμως πῶς εὐδόκησε ὁ Θεός νά ἐξελιχθοῦν τά πράγματα νά χειροτονηθῆ καί νά τοποθετηθῆ ὡς ὑπεύθυνος ἡγούμενος τῆς Σκήτης.
Τόν 'Οκτώβριο τοῦ 1944, ὁ μοναχός Κλεόπας μαζί μέ μερικούς 'Αδελφούς ἐπῆγαν στό ἀμπέλι τῆς Σκήτης, πού ἦτο στήν Κοινότητα Ράκοβα περιοχῆς Μπουχούσι γιά νά φέρουν τά σταφύλια. Καθ' ὁδόν, πλησίον στό Μπουχούσι, ἐξῆλθε μπροστά τους μία εὐλαβής γυναῖκα κρατῶντας στά χέρια της μία στολή ἱερατικά ἄμφια, ἕνα Λειτουργικό βιβλίο, μία ράβδο καί τοῦ εἶπε:
-Πάτερ, αὐτά τά ἄμφια παρέμεναν στό σπίτι μου ἀπό κάποιον στρατιωτικό ἱερέα, ὁ ὁποῖος ἔμενε σ' ἐμᾶς τήν περίοδο τοῦ πολέμου. Μετά, πηγαίνοντας μέ τό μέτωπο μακρύτερα, τ' ἄφησε στό σπίτι μας καί δέν ξέρω τί νά τά κάνω!
-'Αδελφή, δῶσε τα σέ μία ἐκκλησία ἤ σέ ἕνα Μοναστήρι, τό ὁποῖο ἔχει ἀνάγκη ἀπ' αὐτά, διότι δέν εἶναι καλό τέτοια ἅγια ἀντικείμενα νά μένουν μέσα σ' ἕνα σπίτι.
-Πάτερ, ἐάν τά δώσω στίς ἁγιωσύνη σου τά δέχεσαι;
-Δῶσε τα καί σ' ἐμᾶς, καλή μου Χριστιανή, καί τά μεταφέρουμε στό Μοναστήρι μας, διότι εἶναι ἁμαρτία νά ὑπάγουν ὁπουδήποτε.
-'Ορῖστε, πάτερ, τά ἄμφια, τό βιβλίο καί τήν ράβδο!  Εὐχαριστῶ τόν Θεό διότι σᾶς ἐσυνάντησα γιά νά σᾶς τά δώσω!
Παίρνοντας τά ἱερά ἀντικείμενα αὐτά ὁ π. Κλεόπας, τά ἔβαλε στήν καρότσα καί ἔπεσε σέ συλλογισμούς: «Γιατί ἄρα γε νά ἔφερε αὐτή ἡ γυναῖκα τά ἄμφια, τήν ράβδο καί τό λειτουργικό βιβλίο ἀκριβῶς κατ' εὐθεῖαν σέ μένα; Μήπως εἶναι ἕνα σημεῖο τοῦ Θεοῦ γιά νά δεχθῶ νά χειροτονηθῶ ἱερεύς καί μέ τήν ράβδο νά ποιμαίνω τήν 'Αδελφότητα τῆς Σκήτης μας;»
'Επιστρέφοντας ἀπό τό ἀμπέλι ἐξωμολογήθηκε στόν Πνευματικό του ὅλα αὐτά. 'Ο Πνευματικός του, ἀντιληφθείς ὅτι εἶναι ἕνα σημεῖο τοῦ Θεοῦ, τοῦ εἶπε: «Κάνε ὑπακοή, πάτερ Κλεόπα, διότι αὐτό ὑποσχεθήκαμε στήν κουρά μας καί χωρίς αὐτή τήν ἀρετή δέν ἠμποροῦμε οὔτε νά σωθοῦμε! Μετά ποιός θά κυβερνήση τήν 'Αδελφότητα τῆς Σκήτης, ἐάν ὅλοι ἀρνούμεθα τίς εὐθῦνες; Μᾶς λέγουν ἐπίσης οἱ ῞Αγιοι Πατέρες: «'Η ὑπακοή εἶναι ζωή, ἐνῶ ἡ παρακοή εἶναι θάνατος!»
Μετά ἀπό δύο μῆνες, στίς 27 Δεκεμβρίου 1944, τήν ἡμέρα πού ἑορτάζεται ὁ ἅγιος Πρωτοδιάκονος Στέφανος, ὁ μοναχός π. Κλεόπας χειροτονήθηκε ἱεροδιάκονος, ἐνῶ στίς 23 'Ιανουαρίου 1945, στήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Κλήμεντος, χειροτονήθηκε ἱερομόναχος ἀπό τόν 'Επίσκοπο Γαλακτίωνα Κόρντουν, ὁ  ὁποῖος τότε ἦτο ἡγούμενος τῆς Μονῆς Νεάμτς.
Μετά ἀπό ὀλίγο καιρό, ὁ ἱερομόναχος π. Κλεόπας ἐξελέγη καί ἐνθρονίσθηκε ἡγούμενος τῆς Σκήτης Συχαστρία.

Ἡ Σκήτη Συχαστρία κατά τά ἔτη 1945-1946.

Μέ τήν κατάπαυσι τοῦ πολέμου τά ἀνορθωτικά ἔργα τῆς Σκήτης, πού εἶχαν ἀρχίσει ἀπό τό 1942, συνεχίσθηκαν ἀκόμη τρία χρόνια. ῎Ετσι, τό ἔτος 1945 τελέσθηκε ὁ 'Αγιασμός γιά τήν λειτουργία τῆς Τραπέζης τοῦ φαγητοῦ, ὅπου χωροῦσαν νά καθίσουν πάνω ἀπό  ἑκατό ἄτομα. 'Επίσης ἐτελείωσαν τό μεγαλύτερο μέρος τῶν κελλιῶν τῆς βορείου πλευρᾶς τῆς αὐλῆς μέ δέκα μεγάλα δωμάτια καί μαγειρεῖο γιά ὅλη τήν 'Αδελφότητα. Στά χρόνια 1945-46 ἱδρύθηκε ἡ πτέρυγα τῶν κελλιῶν ἀπό τό νότιο μέρος τῆς αὐλῆς, ὅπου δημιουργήθησαν δέκα κελλιά, ἀλλά μικρότερα ἀπό τ' ἄλλα.
'Ιδού πῶς μᾶς ἐδιηγεῖτο ὁ π. Κλεόπας τίς δυσκολίες τίς ὁποῖες ἀντιμετώπισε γιά τήν ἀνακαίνισι τῆς Σκήτης: «῞Οταν ἐξελέγην ἡγούμενος, ἡ κατάστασις ἦτο πολύ δύσκολη. 'Η Σκήτη δέν εἶχε οὔτε ἕνα ἐργαλεῖο. 'Η τροφή ἐρχόταν ἀπ' ἔξω κι ἐμεῖς δέν εἴχαμε τίποτε στήν ἀποθήκη μας γιά νά φᾶμε. Τά κελλιά μας ἦσαν καμμένα, οἱ καμπάνες σπασμένες, ἐνῶ στήν μεγάλη ἐκκλησία οἱ φλόγες εἶχαν καταφάγει τήν σκεπή. Τότε ἐπῆγα στήν Μονή Νεάμτς νά δανεισθῶ μερικά χρήματα. 'Αλλά δέν μοῦ ἔδωσαν, διότι δέν εἶχαν κεφάλαιο.
Μετά ἐπέρασα ἀπό τόν ἱερομόναχο π. 'Ιωακείμ Σπατάρου, ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ! Μέσῳ αὐτοῦ εὑρέθη ἕνας καλός Χριστιανός ἀπό τό Βουκουρέστιο, ὁ Κωνσταντῖνος Βαλσάν, γενικός διευθυντής τῆς τηλεφωνίας. Αὐτός ἀκούοντας ὅτι δέν ἔχομεν οὔτε καί νά φᾶμε, μοῦ ἔδωσε 800. 000 λέϊ, μεγάλο ποσό γιά ἐκεῖνο τόν καιρό. ῞Οταν ἦλθα στήν Συχαστρία, μ' ἐπερίμενε ὁ Πνευματικός μου, ὁ π. 'Ιωήλ, ὁ ὁποῖος προσηύχετο στόν Θεό γιά νά ἐμφανισθῆ κάποιος δωρητής. 'Ακούοντας γιά τήν δωρεά, ἐθαύμασε καί εὐχαρίστησε τόν Θεό.
Τήν ἄνοιξι τοῦ ἔτους 1946, οἱ Χριστιανοί τῆς Κοινότητος Ραντασένι τῆς Σουτσεάβας, λόγῳ τοῦ πολέμου εἶχεν ἐκκενώσει τό χωριό τους καί ἐζοῦσαν στά δάση γύρω ἀπό τήν Σκήτη Συχαστρία. Αὐτοί ἀπεφάσισαν νά κτίσουν δωρεάν ἕνα Παρεκκλήσιο καινούργιο, στόν τόπο πού ὑπῆρχε παλαιότερα τό παρεκκλήσιο τῶν ἁγίων 'Ιωακείμ καί ῎Αννης, ἀφιερωμένο στούς ἰδίους 'Αγίους.
Κτίτωρ αὐτοῦ τοῦ 'Ιεροῦ Παρεκκλησίου ἦτο ὁ Πνευματικός Γεράσιμος Κιμπάνου, καταγόμενος ἀπό τό ἴδιο χωριό Ραντασάνι. Μέχρι τό τέλος τοῦ 1946 τό Παρεκκλήσιο ἦτο σχεδόν ἕτοιμο. 
'Απελείπετο ἀκόμη τό τέμπλο, τό ὁποῖον τότε κατασκευαζόταν καί ἡ ἐσωτερική ἁγιογράφησίς του. Μ' αὐτό τό ἔργο τους οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Ραντασάνι καί ἄλλων χωριῶν, ἐτελείωσαν ἕνα ἔργο εὐγνωμοσύνης στόν Θεό καί στούς Πατέρας αὐτῆς τῆς Σκήτης, διότι τούς ἔσωσαν ἀπό πολλούς κινδύνους κι ἀπό τόν θάνατο, στήν περίοδο τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, τό καλοκαίρι τοῦ 1944.
Σ' αὐτή τήν περίοδο τῶν ἐτῶν 1945-46, εὐδόκησε ὁ Θεός καί ἦλθαν ἀρκετοί νέοι, ἀλλά καί ἡλικιωμένοι ἀδελφοί, γιά νά μονάσουν κι ἔτσι ἡ Σκήτη εἶχε τότε ἕνα μεγάλο ἀριθμό μοναστῶν.
 Αὐτό ὀφείλετο σέ δύο βασικά λόγους. Πρῶτον, ἐξ αἰτίας τῆς πείνας καί πτωχείας πού ἐβασάνιζε τότε ὁλόκληρη τήν Χώρα καί δεύτερον  αἰτίας τῆς πνευματικῆς ἀκτινοβολίας τοῦ ἡγουμένου π. Κλεόπα, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα εἶχε ἀρχίσει νά διαδίδεται παντοῦ. Γι αὐτό ἡ Σκήτη εἶχε ἀπό τότε μία τέτοια πνευματική αἴγλη, ἀλλά καί καλή ὑλική ὑποδομή.
'Η ψυχή αὐτῆς τῆς εὐημερίας ἦτο ἀσφαλῶς ὁ π. Κλεόπας, ὁ ὁποῖος ὅλο καί περισσότερο ἐξετιμᾶτο στά μέρη ἐκεῖνα. Σέ καιρούς πού τ' ἄλλα Μοναστήρια καί οἱ Σκῆτες εἶχαν ἔλλειψι ἀπό μοναχούς καἰ μάλιστα ἔλλειψι ἀπό Πνευματικούς Πατέρας, ἡ Συχαστρία ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα ἐπροώδευε, πρᾶγμα τό ὁποῖον ὠφείλετο στόν πρᾶο καί ἐλεήμονα 'Ηγούμενό της.
Αὐτός ἦτο πατήρ, διδάσκαλος καί ἐξομολόγος ὅλων τῶν μοναχῶν, ἀκόμη καί τῶν διανοουμένων, τῶν πτωχῶν καί τῶν ζητιάνων. Καθημερινά ὅλοι τόν ἀναζητοῦσαν καί ἐκεῖνος στεκόταν στό μέσον τοῦ πλήθους βοηθώντας, συμβουλεύοντας, ἐλέγχοντας, διατρέφοντας καί εἰρηνεύοντας τόν καθένα. ῎Ετσι, ὁ πατήρ Κλεόπας ἔγινε γνωστός στήν Χώρα μας, κυρίως ἐξ αἰτίας τοῦ κηρυκτικοῦ του χαρίσματος, κατόπιν τῆς ἐξομολογήσεως, τῆς πνευματικῆς καθοδηγήσεως καί τῆς ἐλεημοσύνης.
'Επειδή  εἶχε τήν πνευματική σοφία καί τ' ἄλλα χαρίσματα, ὁ Θεός τοῦ ἐπηύξησε αὐτή τήν χάρι καί τά δωρήματά Του καί τά διεμοίρασε καί σ' ὅλη τήν 'Αδελφότητα τῆς Σκήτης μέ τίς πρεσβεῖες τῆς 'Υπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Προστάτιδος τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ τεμένους.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω 

1999

   Ἀναβάσεις