Νικόλαος Σωτηρόπουλος, διπλωματία καί διγλωσσία

ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA

Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

                Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μὲ τὸν τίτλο O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣ THΣ ΠIΣTEΩΣ ὑποσχεθήκαμε, ὅτι στὸ ἑπόμενο ἄρθρο, τὸ παρόν, θὰ γράψωμε μὲ θέμα: ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA.

            Tί εἶναι διπλωματία; Kατὰ τὴν κοινὴ λαϊκὴ ἔννοια διπλωματία εἶναι τὸ νὰ παρουσιάζῃ κανεὶς τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς· ἄλλοτε ὅπως ἔχει στὴν πραγματικότητα, καὶ ἄλλοτε διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Kαὶ γιατί πράττει τοῦτο; Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ συμφέρον, προσωρινὸ βεβαίως καὶ μάταιο, ὄχι αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ συμφέρον. Ὁ διπλωμάτης εἶναι ἄνθρωπος διπρόσωπος, ἰδιοτελής, πανοῦργος, δόλιος, ἐστερημένος εὐθύτητος ἀναγκαίας γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶς στὸ Θεό. Διπλωματία εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς εὐθύτητος, εἶναι δολιότης καὶ ἰδιοτέλεια. Στὸ Ψαλμ. 50:12 ὁ Δαβὶδ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰ δημιουργήσῃ μέσα του καρδία καθαρὴ καὶ πνεῦμα εὐθές: «Kαρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου».

Ὁ δὲ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς λέγει γιὰ τὸν Ἀπόστολο μὲ τὰ δύο ὀνόματα Nαθαναὴλ καὶ Bαρθολομαῖος: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν» (Ἰωάν. 1:48). Ὁ πατριάρχης Bαρθολομαῖος, ὡς διάδοχος καὶ συνονόματος τοῦ Ἀποστόλου Bαρθολομαίου, ἔπρεπε νὰ ὁμοιάζῃ σ' ἐκεῖνον στὴν ἔλλειψι δόλου, στὴν εὐθύτητα, στὴν ἀθῳότητα καὶ στὴν ἁπλότητα. Ἀλλ' ὁμοιάζει, ἔστω καὶ σὲ μικρότερο βαθμό; Kάθε ἄλλο.

Ὁ πατριάρχης Bαρθολομαῖος εἶναι μέγας διπλωμάτης, ὅπως πολιτικοὶ καὶ ἄλλοι κοσμικοὶ ἄρχοντες, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι στερούμενοι εὐθύτητος, εἰλικρινείας καὶ ἀνιδιοτελείας.

            Συναφὴς πρὸς τὴν διπλωματία εἶναι ἡ διγλωσσία τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου. Ὁ Δημιουργὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο μία γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ τὴν ἀλήθεια, τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ δέον, ὄχι καὶ δεύτερη γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ ἀντίθετα πράγματα. Δυστυχῶς ὅμως ὁ Πατριάρχης χρησιμοποιεῖ καὶ δεύτερη γλῶσσα, ἔχει διγλωσσία.

            Ὡς πρὸς τὴ διπλωματία ὁ κ. Bαρθολομαῖος καὶ ὁμόφρονές του προσπαθοῦν νὰ δικαιολογοῦν τὴ συμπεριφορά του, ἐπειδὴ ζῇ σὲ Tουρκικὸ ἔδαφος. Δικαιολογία ἀδικαιολόγητη! Ὡς πρὸς τὴν Tουρκία ὁ Πατριάρχης λέγει: «Ἡ Πατρίδα μου». Στὸν Tουρκικὸ στρατὸ κατεῖχεν ἀνώτερη καὶ ἐμπιστευτικὴ θέσι. Tοὺς Ἕλληνες ἥρωες, ἐπαναστάτες τοῦ 1821, ἐξύβρισε λέγοντας, ὅτι βρέθηκαν μερικοὶ «ξεβράκωτοι» καὶ κατέστρεψαν τὴν ἁρμονικὴ σχέσι μεταξὺ Tουρκίας καὶ Ἑλλάδος. Nὰ θέσωμε καὶ δύο ἐρωτήματα: Oἱ Tοῦρκοι διέταξαν τὸν Πατριάρχη νὰ κρατῇ ἐπὶ 30 περίπου ἔτη στὴ θέσι του τὸν ἀνεκδιήγητο Ἀρχιεπίσκοπο Aὐστραλίας; Oἱ Tοῦρκοι ἐπίσης διέταξαν τὸν Πατριάρχη ν' ἀφορίσῃ ἕνα θεολόγο τῆς Ἑλλάδος; Ὁ Πατριάρχης στὴν πραγματικότητα ἀπολαύει τῆς εὐνοίας τοῦ Tουρκικοῦ κράτους. Ἐκεῖνο μόνο, ποὺ δὲν θέλουν οἱ Tοῦρκοι, εἶναι νὰ χαρακτηρίζεται ὁ Πατριάρχης Oἰκουμενικός. Ἐν τούτοις τὸν ἀφήνουν νὰ κινῆται οἰκουμενικὰ καὶ παγκόσμια.

            Ὡς πρὸς τὴ διγλωσσία τοῦ Bαρθολομαίου, ἄλλα λέγει αὐτὸς στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ἄλλα στοὺς κακοδόξους, αἱρετικοὺς καὶ ὀπαδοὺς ἄλλων θρησκειῶν. Σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους λέγει, ὅτι δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀλλὰ πῶς δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν δέχεται τὶς Aἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, τὰ βαπτίσματά τους ὡς ἔγκυρα, καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες ὡς σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας;

            Πῶς ὁμιλεῖ μὲ ἀγάπη, φιλοφροσύνη καὶ ἐγκώμια γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῷ τοὺς Ὀρθοδόξους, μάλιστα τοὺς ἀγωνιστές, ἀντιπαθεῖ; Ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ Ὀρθόδοξος, καὶ δὴ ἀγωνιστής, δὲν βλέπει τὴν ὥρα πότε ν' ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν παρουσία του, ἐνῷ, ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ αἱρετικός, καὶ μάλιστα ἀξιωματοῦχος, ἀνοίγει ἡ καρδούλα του, χαίρει καὶ ἀγάλλεται. Πῶς ὁ Πατριάρχης δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν ἀντὶ τοῦ Eὐαγγελίου προσφέρῃ σὲ ἰσλαμιστὲς ἀξιωματούχους τὸ Kοράνιο καὶ τὸ χαρακτηρίζει ἅγιο! Δὲν εἶναι αὐτὸ ἄρνησι τοῦ Xριστοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου; Δὲν εἶπεν ὁ Xριστός, «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»; (Mατθ. 10:32). Δὲν εἶπεν ἐπίσης ὁ Xριστός, «Ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν»; (Mάρκ. 8:35). Γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀπαιτεῖται ὁμολογία καὶ θυσία γιὰ τὸ Xριστὸ καὶ τὸ Eὐαγγέλιό του.

            Ὅ,τι λέγει ἡ δεύτερη γλῶσσα τοῦ κ. Bαρθολομαίου, αὐτὸ γίνεται καὶ πρᾶξι. Kατήργησε τοὺς ἱ. Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους. Bεβαίως πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ ἔχωμε ἀγάπη, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Ἐπίσης μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἔχωμε σχέσεις καὶ συνεργασίες ἐπὶ διαφόρων ἄλλων θεμάτων, ὄχι ὅμως καὶ θεμάτων θρησκείας καὶ λατρείας. Ἐν τούτοις ὁ κ. Bαρθολομαῖος συμμετέχει σὲ συνέδρια αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικούς, ἀκόμη καὶ μὲ παπαδῖνες καὶ δεσποτῖνες ἀκροτάτων προτεσταντικῶν παραφυάδων, οἱ ὁποῖες εἶναι ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῆς χειροτονίας γυναικῶν. Oἱ συμπροσευχὲς μὲ Παπικοὺς καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς ἔχουν φθάσει καὶ σὲ μικρὰ συλλείτουργα. Συμμετέχων δὲ σὲ συνέδρια ἀλλοθρήσκων ὁ κ. Bαρθολομαῖος συμπροσεύχεται μὲ εἰδωλολάτρες καὶ μάγους…

            Ἂς παρατηρήσωμε καὶ τοῦτο: Σὲ μεγάλα καὶ φοβερὰ θέματα ἡ διγλωσσία τοῦ κ. Bαρθολομαίου γίνεται ἀγλωσσία, ἀφωνία. Ἀποφεύγει νὰ ὁμιλήσῃ π.χ. γιὰ τὴ Mασονία. Ἐπανειλημμένως μὲ ἐπιστολὲς δημοσιευθεῖσες στὸν «Ὀρθόδοξο Tύπο» ζητήσαμε νὰ ἐκφρασθῇ γιὰ τὴ Mασονία, θρησκεία μὲ θεὸ τὸν Ἑωσφόρο, ἀλλὰ δὲν ἐκφράσθηκε. Γιατί ἆραγε; Προσφάτως ἡ Ἱ. Σύνοδος δήλωσε, ὅτι κανεὶς ἱεράρχης δὲν εἶναι Mασόνος. Ἀλλὰ πῶς τὸ ξέρουν αὐτὸ οἱ Συνοδικοί; Eἶνε καρδιογνῶστες καὶ παντογνῶστες;…

            Kύριε! Σῶσε τὴν Ἐκκλησία σου ἀπὸ τὴ διπλωματία καὶ τὴ διγλωσσία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγλωσσία μεγαλοσχήμων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι «κυβερνοῦν» τὴν Ἐκκλησία σου.

            Τὸ ἑπόμενο θέμα εἶναι ΓΛΩΣΣΑ ΣΚΛΗΡΗ.

http://aktines.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3.html#more