Φιλοκαλία
των Ιερών Νηπτικών
Άγιος
Ησύχιος ο Πρεσβύτερος: Λόγος περί νήψεως
και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια
Filocalía
de los Santos Nípticos
San
Hesiquio de Bazos o el Presbítero: 203 logos sobre nipsis y virtud
Textos
en griego y español separado en cuatro partes. 3ª parte 104-153.
104.
Es natural que el corazón genere por sí mismo loyismí
luminosos, cuando está vigilado continuamente y no permite recibir y
aceptar formas, imágenes y fantasías de los tenebrosos y malignos
demonios. Tal y como el carbón genera la llama, así mucho más lo
hará el Dios que habita en nuestro corazón, por el santo Bautismo,
si encuentra el aire o espacio de nuestra diania limpio de
vientos malignos y vigilado por la atención del nus, entonces
enciende en nuestra diania las contemplaciones, tal y como
hace la llama con la vela.
104.
Εκ φύσεως η καρδιά, όταν φυλάγεται
αδιάκοπα και δεν της επιτρέπεται να
δέχεται τις μορφές και τις εικόνες και
τις φαντασίες των σκοτεινών και πονηρών
πνευμάτων, γεννά από τον εαυτό της
λογισμούς που φεγγοβολούν. Όπως το
κάρβουνο γεννά φλόγα, έτσι πολύ περισσότερο
ο Θεός, ο Οποίος κατοικεί μέσα στην
καρδιά με το άγιο Βάπτισμα, αν βρίσκει
τον αέρα της διάνοιάς μας καθαρό από
τους ανέμους της πονηρίας και φρουρούμενο
από την τήρηση του νου, ανάβει την διάνοιά
μας για να δοθεί σε θεωρίες, όπως η φλόγα
το κερί.
105.
Debemos dirigir y poner siempre en el espacio de nuestro corazón el
nombre de Jesús, como el relámpago lo hace en el firmamento cuando
va a llover. Esto lo conocen con precisión todos aquellos que tienen
experiencia del nus
y de la guerra interior. Así conduciremos
con orden la estrategia de esta guerra espiritual: primero, la
atención; luego, cuando vemos que vino el enemigo loyismós
en nuestro corazón, rechazarlo con ira y con maldiciones.
Tercero, orar de inmediato contra el mismo, concentrando el corazón
con la invocación a Jesús Cristo, para que rápidamente desvanezca
la fantasiosa imagen demoníaca, de modo que el nus
no siga tras la fantasía, como un niño
seducido y enganchado por algún charlatán ο
faquir.
105.
Πρέπει πάντοτε να στρέφομε μέσα στο
χώρο της καρδιάς μας το όνομα του Ιησού
Χριστού, όπως η αστραπή στρέφεται στο
στερέωμα, όταν πρόκειται να πέσει η
βροχή. Αυτό το γνωρίζουν ακριβώς εκείνοι
που έχουν πείρα του νου και του εσωτερικού
πολέμου. Έτσι θα διευθύνομε με τάξη
στρατηγική τον νοητό αυτό πόλεμο: Πρώτα,
προσοχή. κατόπιν, όταν δούμε ότι ήρθε ο
εχθρός λογισμός στην καρδιά μας, να τον
χτυπήσομε οργισμένοι με λόγια κατάρας.
Τρίτον, αμέσως να προσευχηθούμε εναντίον
του, συγκεντρώνοντας την καρδιά με την
επίκληση του Ιησού Χριστού για να
καταπέσει αμέσως η δαιμονική φανταστική
εικόνα, ώστε να μην ακολουθήσει ο νους
την φαντασία, σαν νήπιο που πλανιέται
από κάποιον ψευδοθαυματοποιό.
106.
Esforcémonos como David gritando: “Señor Jesús Cristo”, y que
se haga nuestra garganta ronca y nuestros ojos espirituales no se
cansen en tener esperanza al Señor, nuestro Dios.
106.
Ας κοπιάσομε σαν τον Δαβίδ, κράζοντας
το "Κύριε Ιησού Χριστέ". Ας βραχνιάσει
ο λάρυγγάς μας και ας μην κουράζονται
τα μάτια του νου μας από το να ελπίζομε
στον Κύριο το Θεό μας.
107.
Recordemos siempre la parábola del juez injusto que dijo el Señor,
para enseñarnos que debemos rezar siempre sin desalentarnos y
desesperarnos (Lc 18, 1). Allí encontraremos la
ganancia y la protección de los malos astutos loyismí.
107.
Ας θυμόμαστε πάντοτε την παραβολή του
άδικου κριτή, που ειπε ο Κύριος για να
διδάξει ότι πρέπει να προσευχόμαστε
πάντοτε και να μην αποθαρρυνόμαστε, και
θα βρούμε το κέρδος και την προστασία
από τους πονηρούς δαίμονες.
108.
Así como es imposible que aquel que mira fijamente al Sol no sea su
cara iluminada abundantemente, del mismo modo el que siempre se gira
hacia al aire del espacio del corazón no puede dejar de ser
iluminado. (Aquí se refiere del método
psicosomático que es con las palabras de la oración, la atención
acompañando al aire de la respiración hasta llegar al fondo del
corazón psicosomático, allí donde nace la voz interior).
108.
Όπως εκείνος που ατενίζει προς τον ήλιο,
είναι αδύνατο να μην φωτίζεται
πλουσιοπάροχα το πρόσωπό του, έτσι κι
εκείνος που σκύβει μέσα στον άερα της
καρδιάς, δεν είναι δυνατό να μην φωτίζεται.
109.
Así como es imposible vivir la vida presente sin comer ni beber,
así, sin la vigilancia del nus
y la catarsis, la claridad y la pureza del corazón, es decir, sin
aquello que se llama también nipsis,
es imposible que la psique
acceda a algo espiritual y grato a Dios, o ser liberada del pecado de
la diania
(mente, intelecto) aunque uno, por temor a los castigos, se violente
y se esfuerce a sí mismo en no pecar por temor a los infiernos.
109.
Όπως είναι αδύνατο να ζήσει κανείς στη
ζωή αυτή χωρίς να τρώει και να πίνει,
έτσι είναι αδύνατο, χωρίς φύλαξη του
νου και καθαρότητα της καρδιάς, δηλαδή
χωρίς εκείνο που λέγεται νήψη, να φτάσει
η ψυχή σε κάτι πνευματικό και αρεστό
στο Θεό, ή να ελευθερωθεί από την κατά
διάνοια αμαρτία, ακόμη και αν βιάζει
κανείς τον εαυτό του να μην αμαρτάνει
από τον φόβο των κολάσεων.
110.
Y también aquellos que, con una violencia determinada, se abstienen
del pecado, son benditos ante el Dios, los ángeles y los hombres,
porque son considerados “violentos, arrebatadores” de la Realeza
(increada) de los Cielos (Mt. 11, 12).
110.
Αλλά και εκείνοι που απέχουν με κάποια
βία από την αμαρτία, είναι μακάριοι
ενώπιον του Θεού, των Αγγέλων και των
ανθρώπων, γιατί λογαριάζονται ως
"βιαστές" της Βασιλείας των Ουρανών.
111.
La maravillosa utilidad que la hisijía
da al nus,
es que todos los pecados que antes golpeaban sólo la puerta del nus,
mediante los loyismí,
de modo que fueran acogidos por la diania
(mente, intelecto) y convertirse en pecados sensibles y groseros,
todos estos los corta la virtud intelectiva y níptica; porque los
impide entrar a nuestro hombre interior y se conviertan en obras
malas astutas; y esto mediante la fuerza y ayuda de nuestro Señor
Jesús Cristo.
111.
Η θαυμαστή ωφέλεια του νου από την ησυχία
είναι ότι όλα τα αμαρτήματα, τα οποία
πρωτύτερα χτυπούσαν την πόρτα του νου
μόνο με λογισμούς, ώστε αν γίνονταν
δεκτοί αυτοί από την διάνοια, να γίνουν
αισθητά και χοντρά αμαρτήματα, όλα αυτά
τα κόβει η διανοητική και νηπτική αρετή,
γιατί τα εμποδίζει να μπουν στον εσωτερικό
μας άνθρωπο και να γίνουν έργα πονηρά.
και αυτό, με την δύναμη και τη βοήθεια
του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
112.
El Antiguo Testamento es la imagen de la ascesis externa y sensible
del cuerpo; el Santo Evangelio, el Nuevo Testamento, es la imagen de
la atención, o mejor dicho, de la pureza y de la claridad
del corazón. El Antiguo Testamento no perfeccionaba ni completaba al
hombre interior en su piedad hacia Dios, como dice el Apóstol: “la
ley no ha perfeccionado nunca a nadie” (Heb 7, 19), solamente
impedía los pecados muy groseros; aunque uno corte del
corazón los loyismí y recuerdos malignos –que es un
precepto del Evangelio- es superior y contribuye
más para la catarsis, limpieza y pureza de la psique
que prohibir a uno el arrancar el ojo o el diente del prójimo. En
lo relativo a la virtud y la ascesis del cuerpo, me refiero al ayuno,
la temperancia, el dormir en el suelo, el estar de pie sin moverse,
el velar… todas estas cosas que conciernen al cuerpo y aplacan el
pecado en obra y tranquilizan la parte pasional del cuerpo, -como lo
he dicho para el Antiguo Testamento-, son todas cosas buenas. Ya que
todas estas cosas son la pedagogía del hombre exterior y la
vigilancia de los pecados que se efectúan con el cuerpo, pero
también nos resguardan y nos impiden de los pecados de la diania
(mente, intelecto), como por ejemplo, pueden liberarnos, con la ayuda
de Dios, de la envidia, de la ira, etc.
112.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι εικόνα της
εξωτερικής και αισθητής σωματικής
ασκήσεως. Το Άγιο Ευαγγέλιο, η Καινή
Διαθήκη, είναι εικόνα της προσοχής,
δηλαδή της καθαρότητας της καρδιάς. Η
Παλαιά δεν τελειοποιούσε ούτε ολοκλήρωνε
τον εσωτερικό άνθρωπο στη θεοσέβεια,
-όπως λέει ο Απόστολος: "Κανένα δεν
τελειοποίησε ο Νόμος"- αλλά εμπόδιζε
μόνο τα χοντρά αμαρτήματα, Γιατί από το
να εμποδίσει να βγάζει κάποιος το μάτι
και το δόντι του πλησίον, ακόμη και το
να κόβει κανείς τους πονηρούς λογισμούς
και τις πονηρές ενθυμήσεις από την
καρδιά - που είναι διάταξη του Ευαγγελίου-
είναι ανώτερο και συντελεί περισσότερο
στην καθαρότητα της ψυχής. Έτσι και τα
σχετικά με την σωματική αρετή και άσκηση,
εννοώ τη νηστεία, την εγκράτεια, τη
χαμαικοιτία. την ορθοστασία, την αγρυπνία
και τα λοιπά που αναφέρονται στο σώμα
και κάνουν να ησυχάζει το παθητικό μέρος
του σώματος από την έμπρακτη αμαρτία,
όπως είπα και για την Παλαιά Διαθήκη,
είναι καλά και αυτά. Γιατί όλα αυτά είναι
παιδαγωγία του εξωτερικού ανθρώπου και
φρούρηση των παθών που ενεργούνται
σωματικά, αλλά και τα κατά διάνοια
αμαρτήματα φρουρούν, δηλαδή εμποδίζουν,
όπως για παράδειγμα μπορούν να μας
απαλλάξουν με τη βοήθεια του Θεού, από
το φθόνο, την οργή και τα λοιπά.
113.
La pureza del corazón, es decir, la
vigilancia y la protección del nus,
cuyo tipo es el Nuevo Testamento, si es protegido por nosotros como
es debido, erradica del corazón todos nuestros males, pazos
y vicios, y en su lugar introduce la alegría, la buena esperanza, la
compunción, el luto, las lágrimas, el conocimiento preciso de
nosotros mismos y de nuestros pecados, el recuerdo de la muerte, la
verdadera humildad y la agapi infinita (amor desinteresado, energía
increada) para el Dios y para los hombres, y el eros divino dentro
del corazón.
113.
Η καθαρότητα της καρδιάς, δηλαδή η φύλαξη
και τήρηση του νου, τύπος της οποίας
είναι η Καινή Διαθήκη, αν την φυλάγομε
όπως πρέπει, ξεριζώνει και κόβει όλα τα
πάθη και όλα τα κακά από την καρδιά, και
εισάγει χαρά, καλή ελπίδα, κατάνυξη,
πένθος, δάκρυα, ακριβή γνώση του εαυτού
μας και των αμαρτιών μας, μνήμη θανάτου,
ταπείνωση αληθινή, αγάπη άπειρη προς
το Θεό και τους ανθρώπους και εγκάρδιο
θείο έρωτα.
114.
Así como es imposible caminar sin cortar el aire, así es imposible
que el corazón del hombre no sea incesantemente combatido y atacado
por los demonios o ser ocultamente influenciado de ellos, por más
ascesis del cuerpo que ejercite.
114.
Όπως δεν είναι δυνατό, εκείνος που
βαδίζει, να μην κόβει τον αέρα για να
περπατήσει, έτσι είναι αδύνατο να μην
πολεμείται ακατάπαυστα η καρδιά του
ανθρώπου από τους δαίμονες ή να επηρεάζεται
κρυφά από αυτούς, και αν ακόμη έχει
μεγάλη σωματική άσκηση.
115.
Si no quieres ser considerado un monje en apariencia virtuoso,
clemente y siempre unido a Dios, sino un monje verdadero, deberás
ejercer con todas tus fuerzas la virtud de la atención del nus,
que es la vigilancia y protección del nus
y la perfecta y dulce hisijía
cordial, un bendito estado de la psique
sin fantasía, que esto es algo que no se
encuentra en muchos.
115.
Αν θέλεις όχι μόνο να νομίζεσαι μοναχός
ενάρετος και επιεικής και ενωμένος
πάντοτε με το Θεό, αλλά και να είσαι στην
πραγματικότητα τέτοιος, τότε να εξασκείς
με όλη σου την δύναμη την αρετή της
νοερής προσοχής, η οποία είναι φύλαξη
και τήρηση του νου και τέλεια καρδιακή
γλυκειά ησυχία, μια ψυχική κατάσταση
μακάρια και χωρίς φαντασία που δεν
βρίσκεται σε πολλούς.
116.
Esto es lo que se llama filosofía espiritual. Camina por ella con
mucha nipsis
y fervor, de buena gana y voluntad junto
con la oración de Jesús, con humildad y súplica incesante, con el
silencio de los labios sensibles y espirituales, con continencias en
los alimentos y en las bebidas y en toda cosa que nos pueda inducir
al pecado. Camina con ella encima de la vía de la diania
(mente, intelecto) con conciencia, sabiduría y prudencia: ella te
enseñará, con la ayuda de Dios, las cosas que antes no conocías y
te instruirá, te iluminará y te hará entender cosas que antes te
era imposible percibir y poner en tu nus,
ya que caminabas por la oscuridad de los
pazos y
las obras tenebrosas, cubierto por el olvido y el abismo de la
confusión.
116.
Αυτή λέγεται νοητή φιλοσοφία. Βάδιζέ
την με μεγάλη νήψη και θερμή προθυμία
μαζί με την ευχή του Ιησού, με ταπείνωση
και αδιάκοπη δέηση και με σιωπή των
αισθητών και νοητών χειλέων, με εγκράτεια
φαγητών και ποτών και κάθε αμαρτωλού
πράγματος. Βάδιζέ την πάνω στο δρόμο
της διάνοιας με συναίσθηση και με
φρόνηση. Και αυτή θα σε διδάξει, με τη
βοήθεια του Θεού, εκείνα που δεν τα
γνώριζες και θα σου φανερώσει και θα σε
φωτίσει και θα σε συνετίσει και θα σε
μάθει πράγματα, τα οποία πρωτύτερα ήταν
αδύνατο να τα βάλεις στο νου σου, καθώς
περπατούσες μέσα στο σκοτάδι των παθών
και των σκοτεινών έργων και ήσουν
σκεπασμένος από την λήθη και την άβυσσο
της συγχύσεως.
117.
Así como los valles producen abundante
trigo (Sal 64, 14), lo mismo este trabajo espiritual hace que en
nuestro corazón sea colmado de todo bien; o, más bien, es nuestro
Señor Jesús Cristo el que te dará estas cosas, ya que sin Su ayuda
no podemos hacer nada (Jn 15, 5). Primero en este trabajo espiritual
encontrarás que es como una escalera; luego, como un libro que se
puede leer. Después progresando en este trabajo, encontrarás que es
como la ciudad Jerusalén celeste, y al rey Cristo de las
fuerzas de Israel lo verás claramente con tu nus
junto con Su Padre Consustancial y el adorable Espíritu Santo.
117.
Όπως οι κοιλάδες παράγουν άφθονο σιτάρι,
έτσι και η νοητή αυτή εργασία γεμίζει
την καρδιά με όλα τα αγαθά. Ή μάλλον θα
σου τα δώσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός,
που χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορούμε
να κάνουμε τίποτα. Και πρώτα θα βρεις
τη νοητή αυτή εργασία ως σκάλα. Έπειτα
ως βιβλίο που διαβάζεται. Κατόπιν, όταν
προκόψεις σ' αυτήν, θα την βρεις ως
επουράνια πόλη Ιερουσαλήμ, και τον
βασιλιά Χριστό των δυνάμεων του Ισραήλ
θα τον δεις καθαρά με τον νου μαζί με
τον Ομοούσιο Πατέρα Του και το προσκυνητό
Άγιο Πνεύμα.
118.
Los demonios nos inducen siempre a pecar mediante alguna falsa
fantasía. Pues con una fantasía relacionada con la avaricia y la
ganancia indujeron al infeliz Judas a entregar al Señor y Dios de
todas las cosas; y con el engaño de un vil alivio y de honor, de
ganancia y de gloria, le condujeron a la orca
y le provocaron la muerte eterna, dándosela, los miserables, como
compensación de su fantasía falsa, me refiero
al asalto de los malignos loyismí.
118.
Με μια ψεύτικη φαντασία πάντοτε οι
δαίμονες μας οδηγούν στο να αμαρτάνομε.
Με μια φαντασία σχετική με την φιλαργυρία
και το κέρδος οδήγησαν τον άθλιο Ιούδα
να παραδώσει τον Κύριο και Θεό των όλων.
Και με το ψεύδος μιας τιποτένιας
αναπαύσεως και τιμής και κέρδους και
δόξας τον οδήγησαν στην αγχόνη και του
προξένησαν αιώνιο θάνατο, ανταμείβοντάς
τον οι άθλιοι με τα αντίθετα απ' όσα του
είχαν παρουσιάσει με την ψεύτικη φαντασία
τους, εννοώ την προσβολή των πονηρών
λογισμών.
119.
Mira cómo los enemigos de nuestra sanación y salvación nos matan
con la fantasía, la imaginación, la falsedad, la mentira y las
promesas vacías. También el mismo satanás se precipitó de la
misma manera desde las alturas, como un rayo (Lc. 10, 18), porque
puso en su fantasía ser igual a Dios. Y también el satanás separó
a Adán de Dios, presentándole la fantasía de que sería igual que
el Dios (Gen 3,5). Así, el mentiroso y miserable enemigo acostumbra
engañar a todos que pecan.
119.
Κοίταξε, πώς με φαντασία και ψεύδος και
κούφιες υποσχέσεις μάς κατανικούν οι
εχθροί της σωτηρίας μας. Και αυτός ο
σατανάς με τον ίδιο τρόπο κατακρημνίσθηκε
από το ουράνιο ύψος ως αστραπή, επειδή
έβαλε στη φαντασία του να γίνει ίσος με
τον Θεό. Και τον Αδάμ τον χώρισε ο σατανάς
από το Θεό, παρουσιάζοντάς του τη φαντασία
ότι θα γινόταν ίσος με τον Θεό. Και έτσι
συνηθίζει να εξαπατά όλους όσοι αμαρτάνουν
ο ψεύτης και δόλιος εχθρός.
120.
Recibimos amargura en el corazón mediante el veneno de los malos
astutos loyismí, cuando somos
arrastrados por el olvido y nuestra negligencia y nos alejamos de la
atención y la oración de Jesús. Pero de nuevo recibimos un
sentimiento de dulzura y una cierta suavidad de bendita exultación,
cuando cumplimos con fuerza y buena voluntad lo antedicho, en el
laboratorio de nuestra diania
(mente, intelecto), con diligencia y con divino eros. Entonces
estamos con buena disposición y ganas en caminar por el camino de la
hisijía
cordial, gracias al dulce placer y
felicidad que sentimos de ella en nuestra psique.
120.
Πικραίνεται η καρδιά μας από το δηλητήριο
και τους πονηρούς λογισμούς, όταν από
την αμέλειά μας και τη λήθη μας
απομακρυνόμαστε πολύ από την προσοχή
και την ευχή του Ιησού. γλυκαινόμαστε
όμως πάλι με την αίσθηση μιας γλυκύτητας
ή μιας μακάριας αγαλλιάσεως, όταν όσα
αναφέραμε πιο πάνω τα εκτελούμε σταθερά
και πρόθυμα μέσα στο εργαστήριο της
διάνοιάς μας, μ' επιμέλεια και με θείο
έρωτα. Τότε, προθυμοποιούμαστε να
βαδίζομε το δρόμο της καρδιακής ησυχίας
όχι για άλλο τίποτε, αλλά για χάρη της
γλυκιάς ηδονής και ευχαριστήσεως που
έρχεται από αυτήν στην ψυχή.
121.
Ciencia de las ciencias y arte de las artes es el afrontamiento de
los malditos y astutos loyismí.
El mejor modo, arte y habilidad de actuar
contra ellos es ver la fantasía por la que se hace el asalto,
ayudados de la Jaris (gracia, energía increada) del Señor, y
proteger nuestro nus
como protegemos nuestro ojo y con esto vigilamos atentamente a lo que
por casualidad podría llegar a golpearnos, y con toda nuestra fuerza
impedimos que entre en él la más pequeñita pajita.
121.
Επιστήμη των επιστημών και τέχνη των
τεχνών είναι η αντιμετώπιση των κακούργων
και πονηρών λογισμών. Άριστος τρόπος
λοιπόν και τέχνη αντιμετωπίσεώς τους
είναι το να βλέπομε την φαντασία με την
οποία γίνεται η προσβολή, βοηθημένοι
από την χάρη του Κυρίου, και να φυλάγομε
το νου μας όπως προφυλάγομε το μάτι μας
και μ' αυτό παρακολουθούμε άγρυπνα
όποιον τύχει να έρχεται να μας το
χτυπήσει, και με όλη μας τη δύναμη
εμποδίζομε να μπει σ' αυτό η παραμικρή
αγκίδα.
122.
La nieve no puede engendrar la llama o el agua fuego o el espino
higos; así lo mismo no puede liberarse el corazón del hombre de los
demoníacos loyismí,
logos y
obras, si no hace la catarsis ni purifica
su interior y no mantiene la nipsis
unida con la oración de Jesús, sin haber obtenido la humildad y la
hisijía
psíquica, si no camina así con buena disposición, ardor y gran
ánimo. Y la psique
desatenta se convertirá en infecunda de todo bien y pensamiento
perfecto, como una mula estéril, sin prudencia ni actitud
espiritual. Pero la verdadera paz de la psique
es la dulce cosa y nombre Jesús y el vaciamiento de enfermizos
pensamientos pasionales.
122.
Δεν μπορεί να γεννήσει το χιόνι φλόγα
ή το νερό φωτιά, ούτε ο θάμνος σύκα. Έτσι
δεν μπορεί να ελευθερωθεί η καρδιά του
ανθρώπου από δαιμονικούς λογισμούς και
λόγια και έργα, αν δεν καθαρίσει το
εσωτερικό της και δε φυλάξει τη νήψη
ενωμένη με την ευχή του Ιησού και δεν
κατορθώσει την ταπείνωση και την ψυχική
ησυχία και δε σπεύδει να βαδίζει έτσι
με μεγάλη προθυμία. Η απρόσεκτη όμως
ψυχή αναγκαστικά θα γίνει στείρα από
κάθε αγαθό και τέλειο νόημα, σαν άκαρπο
μουλάρι, χωρίς σύνεση και πνευματική
φρόνηση. Η πραγματική ειρήνη της ψυχής
είναι το γλυκό πράγμα και όνομα Ιησούς
και το άδειασμα από εμπαθείς σκέψεις.
123.
Cuando la psique
se pone de acuerdo con los deseos del cuerpo, entonces ambos
edifican la ciudad de la vanagloria y la torre de la soberbia, y
ponen como habitantes los loyismí
indignos. Pero el Señor, con el temor a la gehena confunde y divide
este acuerdo (Gen 11 1-9), obligando la psique
que tiene dominio, a hablar y a pensar cosas distintas y contrarias
al cuerpo. Del temor a la gehena surge esta división, porque la
conducta de la carne es enemiga de Dios y no se somete a la ley de
Dios (Rm 8, 6).
123.
Όταν συμφωνήσει η ψυχή με τις επιθυμίες
του σώματος, τότε κτίζουν μαζί μια πόλη
κενοδοξίας και έναν πύργο υπερηφάνειας
και βάζουν ως κατοίκους τους ασεβείς
λογισμούς, Ο Κύριος με τον φόβο της
κολάσεως συγχέει και διασπά αυτή τη
συμφωνία, αναγκάζοντας την κυρίαρχη
ψυχή να μιλά και να φρονεί διαφορετικά
και αντίθετα από το σώμα. Από το φοβο
της κολάσεως επέρχεται ο διαμερισμός
αυτός, επειδή το σαρκικό φρόνημα είναι
έχθρα του Θεού και δεν υποτάσσεται στο
νόμο του Θεού.
124.
Debemos sopesar nuestras obras diarias en cada momento y prestarles
atención y, en lo posible, aligerarlas de noche mediante la metania,
el autoexamen y el arrepentimiento, si
realmente deseamos, con la ayuda de Cristo, tener una victoria sobre
la malicia. Es necesario que examinemos cuidosamente
si cumplimos con todas nuestras obras sensibles y manifiestas según
la voluntad de Dios, delante de Dios y solamente por Dios, para que
no seamos irracionalmente engañados y arrastrados por nuestros
sentidos.
124.
Τα καθημερινά μας έργα, πρέπει να τα
ζυγίζομε κάθε στιγμή και να τα προσέχομε,
και το βράδυ να τα ελαφρώνομε όσο μπορούμε
περισσότερο με τη μετάνοια, αν θέλομε,
με τη βοήθεια του Χριστού, να νικήσομε
την κακία. Και πρέπει να παρατηρούμε
προσεκτικά, αν εκτελούμε όλα τα αισθητά
και φανερά έργα μας σύμφωνα με το θέλημα
του Θεού, ενώπιον του Θεού και μόνο για
το Θεό, για να μην παρασυρόμαστε παράλογα
από τις αισθήσεις μας.
125.
Si con la ayuda de Dios cada día ganamos de nuestra nipsis,
no deberemos comportarnos con indiferencia y perjudicarnos con
muchas conversaciones peligrosas y perjudiciales, sino que deberemos
despreciar las vanidades a cambio de la bien amada y dulce ganancia
de esta virtud y su belleza.
125.
Αν, με τη βοήθεια του Θεού, κάθε ημέρα
κερδίζομε από τη νήψη μας, δεν πρέπει
να συμπεριφερόμαστε με αδιαφορία και
να ζημιωνόμαστε με πολλές επιβλαβείς
συνομιλίες. αλλά μάλλον πρέπει να
καταφρονούμε τα μάταια για το αξιαγάπητο
και γλυκό κέρδος της αρετής αυτής και
την ομορφιά της.
126.
Deberemos mover las tres partes de la psique
con justicia y con naturalidad, tal y como
fueron creadas por Dios; es decir, lο
irascible contra nuestro mismo hombre exterior y contra el
Satanás; porque nos dice: “Enojaos con el pecado (Sal 4, 5), es
decir, contra vosotros mismos, y contra el Diablo, para que no
caigáis en el pecado contra Dios. La parte anhelante de la
psique deberemos moverla hacia Dios y hacia
la virtud. Y la parte logística hay que ubicarla en cabeza respecto
a las otras dos partes dirigiéndolas con sabiduría y destreza,
dándoles órdenes, corrigiéndolas, castigándolas y mandándolas,
como un rey manda a sus súbditos. Entonces las otras dos partes de
la psique
serán gobernadas por la lógica (la razón) según la voluntad de
Dios, aunque los pazos
se levanten en contra la lógica. Y que pongamos la lógica como
inspector de los pazos
para dominarlos. Dice el hermano del Señor, Santiago: “Si la
lógica de uno no se equivoca, éste es el hombre perfecto y tiene la
fuerza de domar también a todo su cuerpo…” (Snt 3, 2). Porque de
verdad, toda iniquidad y todo pecado se realizan por medio de estas
tres partes de la psique, así como
toda virtud y justicia también se hacen por estas tres.
126.
Δίκαια και κατά φύση, όπως τα δημιούργησε
ο Θεός, οφείλουμε να κινούμε τα τρία
μέρη της ψυχής. Το θυμικό εναντίον του
εξωτερικού εαυτού μας και του σατανά
γιατί λέει: "Να οργίζεστε κατά της
αμαρτίας, δηλαδή να οργίζεστε εναντίον
σας και εναντίον του διαβόλου, για να
μην αμαρτάνετε στο Θεό". Το επιθυμητικό
να το στρέφομε προς το Θεό και την αρετή.
Το λογιστικό να το βάλομε επικεφαλής
των δύο άλλων με σοφία και επιτηδειότητα,
ώστε να δίνει σ' αυτά διαταγές, να τα
συμβουλεύει, να τα τιμωρεί και να τα
εξουσιάζει, όπως ο βασιλιάς τους δούλους.
και τότε αυτά θα τα κυβερνά το λογικό
μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αν
και τα πάθη επαναστατούν εναντίον του
λογικού. Και να βάλομε επιστάτη πάνω
στα πάθη το λογικό να τα ηγεμονεύει.
Γιατί λέει ο αδελφόθεος Ιάκωβος: "Αν
το λογικό κάποιου δε σφάλλει, αυτός
είναι τέλειος , και έχει τη δύναμη να
χαλιναγωγήσει και όλο το σώμα". Επειδή,
για να πούμε την αλήθεια, κάθε ανομία
και αμαρτία με τα τρία αυτά μέρη της
ψυχής επιτελείται, όπως και κάθε αρετή
και δικαιοσύνη πάλι από αυτά τα τρία
γίνεται.
127.
El nus se oscurece y permanece
estéril sin frutos, cuando formula logos
mundanos, o al acogerlos con su diania
(mente, intelecto) conversa con ellos, o cuando se entretiene
vanamente con cosas sensibles con el cuerpo y con el nus,
o cuando se ha entregado a sí mismo a las vanidades. Entonces de
inmediato ante estas cosas, se destruye el fervor, la compunción y
la franqueza en Dios y la divina gnosis (conocimiento increado).
Porque a medida que prestamos atención al nus,
somos iluminados, y cuando no prestamos atención, nos oscurecemos.
127.
Τότε ο νους σκοτίζεται και μένει άκαρπος,
όταν ή διατυπώσει λόγους κοσμικούς, ή
τους δεχτεί στη διάνοιά του και τους
συζητήσει, ή ασχοληθεί μάταια με πράγματα
αισθητά με το σώμα και με το νου, ή
παραδώσει τον εαυτό του σε ματαιότητες.
Αμέσως τότε χάνει τη θέρμη και την
κατάνυξη και την παρρησία προς το Θεό
και τη θεία γνώση. Επειδή όσο προσέχομε
στο νου, φωτιζόμαστε. και όσο δεν
προσέχομε, σκοτιζόμαστε.
128.
El que busca y pretende cada día la paz y
la hisijía
del nus,
éste fácilmente despreciará toda cosa sensible, para no cansarse
en vano; pero aquel que engaña su propia conciencia, dormirá
amargamente la muerte del olvido, que el divino David implora para
que no le suceda (Sal 12, 4). Y también el Apóstol dice: “El que
sabe hacer el bien y no lo hace, esto es pecado para él” (Snt
4,17).
128.
Εκείνος που κάθε μέρα επιδιώκει και
ζητεί την ειρήνη και την ησυχία του νου,
αυτός εύκολα θα καταφρονήσει κάθε
αισθητό πράγμα, για να μη κοπιάζει
μάταια. Όποιος όμως ξεγελάει τη συνείδησή
του, θα κοιμηθεί πικρά τον θάνατο της
λήθης, το οποίο ο Δαβίδ παρακαλεί να μην
πάθει. Λέει και ο Απόστολος: "Όποιος
ξέρει το καλό και δεν το κάνει, έχει
αμαρτία".
129.
El nus
retorna a su orden y a la nipsis,
de donde se había alejado por la negligencia, si le tratamos con
cuidado y si con ganas, ánimo y ardor le restablecemos en la
práctica de la nipsis.
129.
Ο νους επιστρέφει στην τάξη του και στην
νήψη, από όπου είχε απομακρυνθεί από
αμέλεια, αν τον επιμεληθούμε και αν με
θερμή προθυμία τον επαναφέρομε στην
πρακτική εργασία της νήψεως.
130.
El asno que hace girar al molino,
no puede avanzar en su recorrido circular, al cual ha sido atado.
Tampoco el nus
progresará en la virtud que lleva a la perfección, si no arregla y
endereza su interior. Será siempre ciego en sus ojos interiores, no
pudiendo ver la virtud y a Jesús que irradia resplandores de luz
increada.
130.
Ο όνος που γυρίζει το μύλο, δεν μπορεί
να βγει παραπέρα από τον κύκλο του
μύλου, όπου είναι δεμένος. Ούτε ο νους
μπορεί να προχωρήσει στην αρετή που
φέρνει στην τελειότητα, αν δεν τακτοποιήσει
το εσωτερικό του. Γιατί είναι τυφλός
στα εσωτερικά του μάτια και δεν μπορεί
να βλέπει την αρετή και τον Ιησού που
ακτινοβολεί.
131.
Un caballo valeroso y vivaz goza al cabalgar cuando ha sido montado
por su caballero. Y el nus
receptivo goza intensamente cuando recibe la luz increada del Señor,
y será introducido en esta luz increada si
se ha liberado de los pensamientos. Y caminará con la potencia de la
filosofía práctica, negándose y olvidándose del sí mismo, hasta
alcanzar la potencia y energía (increada) indecible que contempla
las virtudes y las realidades indecibles. Y mientras haya recibido la
profundidad de los conceptos divinos y sublimes del infinito, se le
aparecerá, en la medida que sea accesible al corazón, el Dios de
los dioses (Sal 83, 8). El nus,
atraído sorprendentemente, alaba amorosamente a Dios que es visto y
ve, salvando a aquel que fija tan intensamente su mirada en Él.
131.
Ένα ζωηρό και υπερήφανο άλογο ορμά
χαρούμενο όταν δεχτεί αναβάτη στη ράχη
του. Και ένας δεκτικός νους τέρπεται,
όταν δεχτεί το φως του Κυρίου και εισέλθει
σ' αυτό, αφού ελευθερωθεί από τα νοήματά
του. Θα βαδίσει από τη δύναμη της πρακτικής
φιλοσοφίας του νου, με άρνηση του ίδιου
του εαυτού του, σε άρρητη δύναμη που
θεωρεί τα άρρητα και τις αρετές. Και
αφού δεχτεί το βάθος των θείων και υψηλών
εννοιών του απείρου, θα φανερωθεί σ'
αυτόν, όσο είναι δυνατό στην καρδιά, ο
Θεός των θεών. Ο νους από έκπληξη δοξάζει
με αγάπη το Θεό που βλέπεται και βλέπει,
και που τόσο για το ένα όσο και για το
άλλο σώζει εκείνον που στρέφει το βλέμμα
του σ' Αυτόν.
132.
La hisijía
del corazón, cuando es realizada, verá con gnosis mística
(conocimiento increado) la profundidad sublime; y con el oído
(espiritual) del nus
que está en hisijía,
escuchará cosas extraordinarias de parte de Dios.
132.
Η καρδιακή ησυχία, όταν πραγματοποιείται,
θα δει με μυστική γνώση τον υψηλό βυθό.
και θ' ακούσει εξαίρετα πράγματα από το
Θεό το αυτί του νου που ησυχάζει.
133.
El viajero que trata de empezar un largo viaje, impracticable y duro,
sospechando que puede perder el camino de retorno, pone señales para
que sea bien conducido y tener un camino fácil de retorno; y el
hombre que camina y progresa con nipsis
y oración, pone como estelas logos,
porque tiene miedo él también a ser engañado y perderse al camino.
133.
Ο οδοιπόρος που πρόκειται να περάσει
μακρύ και δύσβατο και δύσκολο δρόμο και
φοβάται να μην παραπλανηθεί στην
επιστροφή, βάζει σημάδια στο δρόμο για
να οδηγείται και να επιστρέψει εύκολα.
Ο άνθρωπος που βαδίζει με νήψη και
προσευχή, βάζει για σημάδια λόγους,
επειδή φοβάται κι αυτός να μην πλανηθεί
στον δρόμο.
134.
Al viajero, el retornar de donde partió,
le proporciona alegría. Pero para el hombre luchador, el retornar a
lo que deja atrás significa la ruina de su psique
y una señal de alejamiento de las obras, de los logos
y de los pensamientos que son gratos a Dios; y durante el tiempo del
sueño mortífero de su psique,
tendrá los loyismí
que lo pincharán y lo despertarán, recordándole su profundo sueño
y la pereza espiritual y física que le vinieron ocasionadas por su
negligencia.
134.
Στον οδοιπόρο, το να γυρίσει πίσω εκεί
που ξεκίνησε, γίνεται πρόξενο χαράς.
Για τον αγωνιστή όμως, το να γυρίσει
πίσω, είναι καταστροφή ψυχής και σημάδι
απομακρύνσεως από τα έργα, τους λόγους
και τις σκέψεις που αρέσουν στο Θεό. Και
στον καιρό του θανατηφόρου ύπνου της
ψυχής θα έχει τους λογισμούς να τον
κεντούν και να τον ξυπνούν με την
υπόμνηση του βαριού ύπνου και της
ραθυμίας που του ήρθε από την αμέλειά
του.
135.
Cuando caemos en tristeza, sufrimiento, agobio y
desesperación, entonces deberemos hacer lo que
hizo David, es decir, derramar nuestra súplica ante Dios, y contarle
al Señor nuestra tribulación (Sal 141, 3). Debemos confesarnos a
Dios porque puede con sabiduría regular nuestros asuntos y salvarnos
de la catastrófica y desastrosa lipi (tristeza, angustia,
sufrimiento y depresión).
135.
Όταν περιπέσομε σε θλίψη, σε απόγνωση
και απελπισία, τότε πρέπει να κάνομε
ό,τι έκανε και ο Δαβίδ, δηλαδή να ξεχύνομε
τη δέησή μας μπροστά στο Θεό και να
αναγγέλομε τη θλίψη μας στον Κύριο.
Πρέπει να εξομολογούμαστε στο Θεό,
επειδή μπορέι με σοφία να ρυθμίσει τις
υποθέσεις μας και να ελαφρώσει τη θλίψη
μας, αν μας συμφέρει, και να μας γλυτώσει
από την ολέθρια και καταστρεπτική λύπη.
136.
La ira que se dirige contra natura contra los hombres, la lipi
(tristeza, sufrimiento y depresión) la que no es
por voluntad de Dios y la acedia (pereza espiritual), son igualmente
destructoras de los buenos loyismí
y de los loyismí
de la gnosis mística (conocimiento increado), los cuales reparte el
Señor después de la confesión de nuestros sufrimientos y
tribulaciones y nos inspira alegría.
136.
Ο θυμός που στρέφεται παρά φύση εναντίον
των ανθρώπων, η λύπη η όχι κατά το θέλημα
του Θεού και η ακηδία, είναι εξίσου
καταστρεπτικά των καλών λογισμών και
των λογισμών της μυστικής γνώσεως. τα
οποία διασκορπίζει ο Κύριος όταν του
εξομολογούμαστε τις θλίψεις μας και
μας εμπνέει χαρά.
137.
Los loyismí
que contra nuestra voluntad se han afianzado en nuestro corazón y
permanecen allí, tiene la cualidad de borrarlos la oración de
Jesús, cuando la decimos con nipsis
desde las profundidades de nuestro corazón.
137.
Λογισμούς που έχουν στερεωθεί μέσα στην
καρδιά μας παρά τη θέλησή μας και
παραμένουν εκεί, έχει το ιδίωμα να τους
εξαφανίζει η ευχή του Ιησού όταν τη λέμε
με νήψη από τα βάθη της καρδιάς μας.
138.
Cuando nos atacan, torturan y angustian muchos y paradójicos
loyismí, encontraremos alivio y alegría cuando nos
reprochamos con verdad y sin pasión, o bien cuando lo contamos todo
al Señor, como lo diríamos a un hombre. Y seguro que con estas dos
maneras encontraremos completo reposo en cada caso.
138.
Όταν μας θλίβουν πολλοί και παράλογοι
λογισμοί, θα βρούμε ανακούφιση και χαρά
όταν μεμφθούμε και κατηγορήσουμε τους
εαυτούς μας με ειλικρίνεια και αβίαστα
ή όταν τους αναγγείλομε στον Κύριο, όπως
ακριβώς θα τους λέγαμε σε άνθρωπο. Και
οπωσδήποτε με τους δύο αυτούς τρόπους
θα βρούμε ανάπαυση σε κάθε περίπτωση.
139.
Los Padres consideran al legislador Moisés como la ima gen del nus.
Porque él ve a Dios en la zarza (Ex 3,6). Su rostro se vuelve
resplandeciente (Ex 34, 30) y es convertido como dios Faraón por el
Dios de dioses (Ex 6, 1). Azota a Egipto (Ex 7, 10) y libera a Israel
(Ex 12) y entrega la ley (Ex 20). Estas cosas si las tomamos
metafóricamente, alegóricamente y espiritualmente,
son energías, operaciones y ventajas del nus.
139.
Οι Πατέρες θεωρούν τον Μωυσή εικόνα του
νου. Γιατί ο Μωυσής βλέπει το Θεό στην
βάτο, και λάμπει το πρόσωπό του, και θεός
Φαραώ γίνεται από το Θεό των θεών.
μαστιγώνει την Αίγυπτο και ελευθερώνει
τον Ισραήλ και νομοθετεί. Αυτά όταν τα
θεωρήσομε αλληγορικά και πνευματικά,
είναι ενέργειες και πλεονεκτήματα του
νου.
140.
La imagen del hombre exterior es Aarón, el hermano del legislador. Y
así también nosotros cuando reprochamos
al hombre exterior, como Moisés a Aarón cuando se había
equivocado, decimos: ¿Qué injusticia ha cometido en tu contra
Israel y te has apresurado en alejarlos del Dios vivo y del Señor
Pantocrátor (omnipotente)? (Ex 32, 21).
140.
Εικόνα του εξωτερικού ανθρώπου είναι
ο Ααρών, ο αδελφός του νομοθέτη. Έτσι κι
εμείς, όταν κατηγορούμε με θυμό τον
εξωτερικό μας άνθρωπο, όπως ο Μωυσής,
έκανε στον Ααρών όταν αυτός έσφαλλε,
του λέμε: "Σε τι σε αδίκησε ο Ισραήλ
και βιάστηκες να τον απομακρύνεις από
τον ζώντα Θεό, τον Παντοκράτορα Κύριο;".
141.
El Señor, cuando estaba por resucitar a Lázaro de entre los muertos
(Jn 11, 33), junto a todos los otros bienes,
nos ha mostrado también esto: rechazar con imposición la
falta de valentía y la fragilidad de la psique
y tener una severa actitud ética con autocrítica y auto-reproche;
esto libera la psique
de la filaftía (egolatría, excesivo amor de sí mismo y del
cuerpo), de la vanagloria y de la soberbia.
141.
Ο Κύριος μαζί με όλα τα άλλα αγαθά μάς
δίδαξε και αυτό, όταν ήταν να αναστήσει
το Λάζαρο: να καταστέλλομε με επιβολή
την έλλειψη ανδρείας και την αστάθεια
της ψυχής και να έχομε ένα αυστηρό ήθος
με αυτομεμψία. αυτό ελευθερώνει την
ψυχή από την φιλαυτία, την κενοδοξία
και την υπερηφάνεια.
142.
Así como no es posible cruzar un océano, si no tenemos una gran
nave, del mismo modo es imposible expulsar el asalto de un
pensamiento o loyismós
maligno sin la invocación a Jesús Cristo.
142.
Όπως είναι αδύνατο να περάσει κανείς
μεγάλο πέλαγος χωρίς μεγάλο πλοίο, έτσι
είναι αδύνατο να διώξει κανείς μια
προσβολή ενός πονηρού λογισμού χωρίς
την επίκληση του Ιησού Χριστού.
143.
El rechazo acalla, en cambio la invocación de Jesús Cristo
habitualmente echa de nuestro corazón los malos astutos loyismí.
Cuando el asalto del mal astuto loyismós
forma la imagen o fantasía de una cosa sensible en la psique,
por ejemplo, con la persona que nos ha entristecido o la fantasía de
una belleza femenina o del oro o del dinero… cuando cada uno de
estas cosas aparece a la diania
(mente, intelecto) se reconocen en seguida como loyismí
de resentimiento, de fornicación o de avaricia que han
provocado esto. Y si nuestro nus
es experimentado e instruido, si se ha acostumbrado en la vigilancia
de sí mismo y a mirar con claridad las fantasías seductoras y los
engaños de los espíritus malignos, podrá con facilidad apenas
aparezcan, mediante el rechazo y la oración de Jesús, apagar
inmediatamente los dardos encendidos del diablo (Ef 6, 16). No
permite a la apasionada fantasía introducirse al corazón, ni a
nuestros loyismí
de adecuarse apasionadamente con esa maligna fantasía, ni conversar
o pensar con ella amistosamente y dar el consentimiento; cosas éstas
que inevitablemente son seguidas de las malas obras por alguna
necesidad, como las noches siguen a los días.
143.
Η αντίρρηση αποστομώνει, ενώ η επίκληση
του Ιησού Χριστού διώχνει από την καρδιά
τους πονηρούς λογισμούς. Όταν η προσβολή
του πονηρού λογισμού διαμορφωθεί στην
εικόνα ενός αισθητού πράγματος μέσα
στην ψυχή, π.χ. με το πρόσωπο εκείνου που
μάς έχει λυπήσει ή στη φαντασία γυναικείας
ομορφιάς ή χρυσού ή χρημάτων, το καθένα
από αυτά όταν εμφανιστεί στη διάνοιά
μας, αμέσως γίνονται φανεροί οι λογισμοί
της μνησικακίας, της πορνείας και της
φιλαργυρίας που το προκάλεσαν. Και αν
ο νους μας είναι πεπειραμένος και
εκπαιδευμένος και έχει συνηθίσει στην
τήρηση του εαυτού του και στο να βλέπει
καθαρά και με διαύγεια τις θελκτικές
εικόνες και τις απάτες των πονηρών
πνευμάτων, εύκολα, μόλις εμφανιστούν,
με την αντίρρηση και με την ευχή του
Ιησού σβήνει αμέσως τα πυρωμένα βέλη
του διαβόλου. Δεν επιτρέπει στην εμπαθή
φαντασία να εισχωρήσει στην καρδιά,
ούτε επιτρέπει στους λογισμούς μας να
συμμορφωθούν εμπαθώς με την πονηρή
φαντασία ή να συνομιλήσουν μαζί της
φιλικά ή να τη σκεφτούν πολύ και να
δώσουν τη συγκατάθεσή τους, πράγματα
στα οποία επακολουθούν τα πονηρά έργα
με κάποια αναγκαιότητα, όπως επακολουθούν
οι νύχτες στις ημέρες.
144.
Pero si nuestro nus
es inexperto y no tiene la destreza de la nipsis,
de inmediato se mezcla con la fantasía o
imagen pasional, cualquiera que sea ella, y conversa con ella
recibiendo informaciones indebidas, y dando contestaciones; entonces
nuestros loyismí
se mezclan con la fantasía o imagen demoníaca, y la misma se
transforma y se multiplica para parecer amable y atractiva,
hermosa y agradable al nus
que la recibe, siendo el mismo saqueado y prisionero. El nus
pues, sufrirá de la misma manera que si apareciera un perro en una
llanura donde pacen corderos inocentes, y éstos corren hacia él
como si fuera su propia madre, sin obtener ninguna ventaja con su
cercanía, antes bien, recibiendo sólo su impureza y su mal olor.
Del mismo modo también nuestros loyismí
como ignorantes corren indisciplinadamente hacia todas las fantasías
demoníacas, y cuando están mezclados entre ellos, quieren abatir la
ciudad de Troya, igual que Agamenón y Menelao. Así lo mismo piensan
también éstos, qué se debe hacer para realizar por medio del
cuerpo, lo que pareció bello y dulce, engañados por el asalto
demoníaco. Y es así como interiormente se producen las caídas de
la psique,
y entonces inevitablemente se exteriorizará
y se revelará también lo íntimo e
interior del corazón.
144.
Αν όμως ο νους μας είναι άπειρος και δεν
έχει την ευχέρεια της νήψεως, αμέσως
ανακατώνεται με την εμπαθή εικόνα, όποια
και να είναι, και συνομιλεί με αυτή και
δέχεται κακές ερωτήσεις και δίνει
απαντήσεις. Και τότε ανακατώνονται οι
λογισμοί μας με τη δαιμονική φαντασία,
η οποία όσο πάει μεγαλώνει και πληθύνεται
για να φανεί αξιαγάπητη και ωραία και
θελκτική στο νου που τη δέχεται και
αιχμαλωτίζεται. Συμβαίνει τότε στο νου,
όπως όταν φανεί σε άκακα αρνιά ένας
σκύλος, εκεί που βόσκουν σε πεδινό μέρος.
και νομίζουν αυτά ότι είναι η μητέρα
τους και τρέχουν κοντά του, χωρίς να
κερδίσουν τίποτε με το να πλησιάσουν
τον σκύλο παρά μόνο την ακαθαρσία και
τη δυσωδία του. Κατά τον ίδιο τρόπο και
οι λογισμοί μας, ως αμαθείς τρέχουν σε
όλες τις δαιμονικές φαντασίες και αφού
ανακατωθούν μαζί τους, τους βλέπει
κανείς ενωμένους να θέλουν να καταστρέψουν
την Ιλιούπολη (Τροία) όπως ο Αγαμέμνων
και ο Μενέλαος. Έτσι και αυτοί σκέφτονται
τι πρέπει να γίνει για να πραγματοποιήσουν
με το σώμα εκείνο που φάνηκε ωραίο με
την απάτη της δαιμονικής εισβολής. Κι
έτσι λοιπόν δημιουργούνται εσωτερικώς
οι πτώσεις της ψυχής. και τότε κατ'
ανάγκην θα εξωτερικευτεί το εσωτερικό
της καρδιάς.
145.
El nus es
una cosa ingenua y dócil, que sigue fácilmente los demoníacos
loyismí,
y difícilmente se puede frenar cuando se enfrenta a las fantasías
ilícitas de los demonios, si no tiene el loyismós
soberano y señor absoluto de los pazos
para que lo frene y domeñe de continuo.
145.
Ο νους είναι κάτι το εύκολο και άκακο
και εύκολα ακολουθεί τους δαιμονικούς
λογισμούς, και δύσκολα μπορεί να κρατηθεί
από τις άνομες φαντασίες των δαιμόνων,
αν δεν έχει τον αυτοκράτορα των παθών
λογισμό, που να τον εμποδίζει ακατάπαυστα
και να τον χαλιναγωγεί.
146.
La contemplación y la gnosis espiritual (conocimiento increado) son
las guías naturales de una vida con exactitud, porque la diania
(mente, intelecto) se eleva tanto, de modo que desprecie los placeres
(hedonismo) y las otras realidades sensibles y agradables de la vida
como cosas insignificantes y nulas.
146.
Η θεωρία και η πνευματική γνώση γίνονται
φυσικοί οδηγοί και πρόξενοι ακριβούς
βίου, γιατί με αυτές η διάνοια ανυψώνεται
τόσο, ώστε να καταφρονεί τις ηδονές και
όλα τα αισθητά και τις ευχαριστήσεις
της ζωής σαν πράγματα μηδαμινά.
147.
La vida atenta, que se logra por la jaris
(gracia, energía increada) de Cristo Jesús, se convierte padre de
la contemplación y de la gnosis (increada);
además es genitora de progreso divino, de
ascensión y de reflexiones sapientísimas, cuando toma como esposa
la humildad, como dice el profeta Isaías: “Aquellos que con
paciencia esperan y atienden al Señor
recibirán a cambio nueva fuerza (energía increada); les saldrán
alas y volarán con la ayuda del Señor” (Is
40, 31).
147.
Ο προσεκτικός βίος που κατορθώνεται με
την χάρη του Ιησού Χριστού, γίνεται
πατέρας της θεωρίας και της γνώσεως.
Ακόμη γεννά θεία προκοπή και ανύψωση
και σοφότατους στοχασμούς , όταν πάρει
σύζυγο την ταπείνωση, όπως λέει ο θείος
προφήτης Ησαΐας. "Όσοι περιμένουν με
υπομονή τον Κύριο, θα πάρουν νέα δύναμη.
θα βγάλουν φτερά και θα πετάξουν με τη
βοήθεια του Κυρίου".
148.
Resulta duro y difícil para los hombres tener en la psique
la hisijía
de todo loyismós.
Y de verdad es laborioso y fatigoso. De hecho, no cansa solamente a
los que no están iniciados a la guerra espiritual, en delimitar y
encerrar al incorpóreo nus
en la casa corporal, sino también a aquellos que ya tienen
experiencia en la lucha inmaterial interior. Pero
el que abrazó al Señor Jesús por medio de la oración continua, no
se cansará de seguirlo, tal y como dice el profeta. Y
un hombre de
este tipo no
deseará vivir como
viven los hombres
comunes, a causa
de la belleza,
de la suavidad
y de la
dulzura de Jesús.
Mas no se
avergonzará ni
se confundirá de
los enemigos
demonios que lo rodean (Sal 126,5), cuando se enfrenta con
ellos detenido en el portal de su corazón y los persigue por medio
de Jesús Cristo.
148.
Σκληρό και δύσκολο φαίνεται στους
ανθρώπους το να ησυχάζει η ψυχή τους
από κάθε λογισμό. Και πράγματι είναι
δύσκολο και επίπονο. Και δεν είναι
δυσβάστακτο μόνο σε όσους είναι αμύητοι
στον πνευματικό πόλεμο, το να περιορίζουν
και να περικλείουν τον ασώματο νου μέσα
στο σωματικό σπίτι, αλλ' ακόμη και σε
εκείνους που έχουν λάβει πείρα της
εσωτερικής άϋλης πάλης. Όποιος όμως
έχει αγκαλιάσει τον Κύριο Ιησού με την
συνεχή ευχή, δεν θα κοπιάσει να Τον
ακολουθεί, όπως λέει ο προφήτης. Και δεν
θα επιθυμήσει ένας τέτοιος άνθρωπος να
ζήσει όπως ζουν οι κοινοί άνθρωποι,
εξαιτίας της ωραιότητας και τερπνότητας
και γλυκύτητας του Ιησού. Και δε θα
ντροπιαστεί από τους εχθρούς δαίμονες
που περπατούν γύρω του, όταν τους
αντιμετωπίζει στεκόμενος μπροστά στην
πύλη της καρδιάς του και τους καταδιώκει
δια του Ιησού.
149.
La psique
que volará alto al aire por medio de la muerte, en las puertas del
Cielo, teniendo consigo como defensa a Jesús Cristo, ni allí
tampoco se avergonzará de sus enemigos, sino que, entonces como
ahora, hablará con ellos con libertad, valentía
y ánimo. Sólo que no pierda su paciencia hasta el día de la muerte
invocando el nombre del Señor Jesús Cristo, Hijo de Dios, de día y
de noche; y Él de inmediato se vengará de los enemigos demonios de
la psique,
y según Su promesa divina y verdadera que dijo respecto del juez
injusto (Lc 18, 1-8). Sí, os lo digo,
castigará los enemigos de la psique
tanto en la vida presente como después de la salida de ella del
cuerpo.
149.
Η ψυχή που θα πετάξει ψηλά στον αέρα δια
του θανάτου, στις πύλες του Ουρανού,
έχοντας μαζί της υπερασπιστή το Χριστό,
ούτε εκεί θα ντραπεί τους εχθρούς της,
αλλά με θάρρος όπως τώρα θα μιλήσει σ'
αυτούς. μόνο να μην χάσει την υπομονή
της μέχρι την ώρα του θανάτου να φωνάζει
ημέρα και νύχτα προς τον Κύριο Ιησού
Χριστό, τον Υιό του Θεού. Και Αυτός θα
τιμωρήσει γρήγορα τους εχθρούς της
δαίμονες, σύμφωνα με την αληθινή και
θεία υπόσχεσή Του, που είπε για τον άδικο
κριτή. Ναι, σας λέω, θα τιμωρήσει τους
εχθρούς της και στη ζωή αυτή, και μετά
την έξοδο της ψυχής από το σώμα.
150.
Navegando por el mar espiritual, confía en Jesús. Porque Él grita
místicamente en lo íntimo de tu corazón: No temas, hijo mío
Jacob, pequeño Israel; no temas gusanillo de Israel, yo soy tu
auxilio, yo te defiendo” (Is 41, 13). Si Dios está con nosotros,
¿quién será el maligno que estará en contra de nosotros? (Rm 8,
31). Es aquel que ha bendecido a los puros
de corazón (Mt 5, 8), y ha establecido como ley el dulce, único y
puro Jesús, que quiere pisar divinamente en los corazones puros,
queriendo también habitar en ellos. Por tanto, no cesemos, según el
divino Pablo, en ejercitar nuestro nus
con propósito la piedad (1 Tm 4, 7). Pues, bien se ha dicho que la
piedad verdadera es la que arranca de raíz las semillas del astuto
maligno. Ésta piedad es el camino de la lógica o, el camino del
loyismós.
Según el dialecto helénico del Ática, la vía o camino se le
denomina imos o kélefzos, es decir, loyismós.
150.
Ταξιδεύοντας τη νοητή θάλασσα, έχε το
θάρρος σου στον Ιησού. Γιατί σου φωνάζει
μέσα στην καρδιά σου μυστικά: "Μη
φοβάσαι, παιδί μου Ιακώβ, μικρέ Ισραήλ.
Μη φοβάσαι σκουλήκι Ισραήλ, εγώ σε
υπερασπίζομαι". Αν ο Θεός είναι με το
μέρος μας, ποιος κακός θα σταθεί αντίθετός
μας; Είναι Εκείνος που μακάρισε τους
καθαρούς στην καρδιά, και νομοθέτησε ο
γλυκύς Ιησούς και μόνος καθαρός, που
θέλει να πατεί θεϊκά μέσα στις καθαρές
καρδιές και να κατοικεί σ' αυτές. Γι'
αυτό ας μην παύομε, κατά τον θείο Παύλο,
να γυμνάζομε το νου μας με στόχο την
ευσέβεια. Εύλογα λοιπόν ονομάστηκε
αληθινή η ευσέβεια εκείνη που βγάζει
από τη ρίζα τα σπέρματα του πονηρού.
Αυτή η ευσέβεια είναι ο "οίμος του
λόγου", δηλ. οδός του λογικού ή οδός
του λογισμού. Στην αττική ελληνική
διάλεκτο οίμος και κέλευθος λέγεται η
οδός, που είναι ο λογισμός.
151.
Se deleitará de los bienes con mucha paz (Sal 36, 11), según David,
aquel que no es afectado por el rostro de una persona,
cuando juzga la injustica en su corazón; es decir, no es
afectado de las formas de los astutos malignos espíritus,
de modo que mediante estos piense al pecado, y juzgando y condenando
malamente en su propio corazón, dando razón y derecho al
pecado. Porque los Padres, grandes y con el don
del discernimiento (la virtud de las virtudes), en algunos de sus
escritos denominaron hombres también a los demonios, a causa del
raciocinio, (o porque tienen lógica para razonar). Tal
y como figura en el Evangelio, donde dice el Señor: “Un
hombre maligno ha hecho esto, y ha mezclado la cizaña con el trigo”
(Mt 13, 28). No hay presteza en rechazar los loyismí
para aquellos que hacen el mal. Por esto,
que somos
devorados por
los loyismí.
151.
Θα απολαύσει τα αγαθά με πολλή ειρήνη,
κατά τον Δαβίδ, εκείνος που δεν επηρεάζεται
από πρόσωπο ανθρώπου όταν κρίνει την
αδικία στην καρδιά του, δηλαδή δεν
επηρεάζεται από τις μορφές των πονηρών
πνευμάτων, ώστε μέσω αυτών να σκέφτεται
την αμαρτία, και κρίνοντας και δικάζοντας
κακώς μέσα στην καρδιά του, να δίνει το
δίκαιο στην αμαρτία. Γιατί οι μεγάλοι
και διακριτικοί Πατέρες σε μερικά
συγγράμματά τους ονόμασαν ανθρώπους
και τους δαίμονες, επειδή έχουν το
λογικό. Παρόμοιο είναι και το ευαγγελικό,
όπου ο Κύριος λέει: "Ένας άνθρωπος
κακός το έκανε τούτο, και ανακάτωσε μέσα
στο σιτάρι και τα ζιζάνια". Δεν υπάρχει
γρήγορξη αντίρρηση στους λογισμούς από
εκείνους που πράττουν τα κακά. Γι'
αυτό και
κατατρωγόμαστε
από τους
λογισμούς.
152.
Si cuando hayamos empezado a vivir con la atención del nus,
y hemos adaptado en la nipsis la humildad y también
hemos unido el rechazo en la oración, entonces estaremos caminando
correctamente el camino de la metania
(introspección, conversión, arrepentimiento y confesión);
como si estuviésemos barriendo, limpiando y adornando la casa del
corazón de la mala astucia, bajo la luz increada del adorable
y santo nombre de Jesús Cristo. Pero si tenemos
confianza sólo en nuestra nipsis
o en nuestra atención, entonces pronto nos empujarán,
retrocederemos, caeremos y seremos vencidos por nuestros fraudulentos
y astutísimos enemigos. Y así quedaremos,
aún más atrapados por sus redes, es decir, los malos astutos
recuerdos ο también
nos degollarán fácilmente, cuando no tenemos con nosotros la fuerte
espada, es decir, el nombre de Jesús Cristo. Porque sólo con esta
venerable espada, cuando gira y se dirige con demasiada frecuencia en
el corazón que sólo conoce una forma de vida, es decir, nipsis
y oración, sólo esto con mucha firmeza sabe hilar y hacer pedazos
los malos astutos demonios, quemarlos y hacerlos desaparecer, tal y
como hace el fuego con la paja.
152.
Όταν αρχίσομε να ζούμε με προσοχή του
νου, ας προσαρμόζομε στη νήψη την
ταπείνωση και συνάπτομε στην αντίρρηση
την ευχή, τότε θα βαδίσομε καλά το δρόμο
της μετάνοιας. σαν να στολίζομε, να
σκουπίζομε και να καθαρίζομε το σπίτι
της καρδιάς από την πονηρία, κάτω από
το φως του προσκυνητού και αγίου ονόματος
του Ιησού Χριστού. Αν έχομε το θάρρος
μας μόνο στη νήψη ή στην προσοχή τη δική
μας, τότε γρήγορα θα μας σπρώξουν, θα
μας ανατρέψουν, θα πέσομε και θα μας
νικήσουν οι εχθροί μας οι πανούργοι και
δολιότατοι. Και περισσότερο θα
περιπλεχθούμε στα δίχτια τους, δηλαδή
τις πονηρές ενθυμήσεις, ή και θα μας
σφάξουν εύκολα, όταν δεν κρατούμε το
ισχυρό δόρυ, δηλαδή το όνομα του Ιησού
Χριστού. Γιατί μόνο το σεβάσμιο αυτό
ξίφος, όταν στρέφεται πολύ συχνά μέσα
σε καρδιά που μόνο ένα τρόπο ζωής γνωρίζει
(νήψη δηλ. και ευχή), μόνο αυτό ξέρει να
στριφογυρίζει και να κατακόβει τους
πονηρούς δαίμονες και να τους καίει και
να τους κάνει άφαντους, σαν καλάμι που
το τρώει η φωτιά.
153.
La culminación de la nipsis
incesante, es decir, la utilidad y el gran beneficio de la psique,
es que uno vea de inmediato, apenas se forman en el nus
las fantasías de los loyismí.
En cambio la culminación del rechazo es el controlar y develar el
loyismós
que trata de entrar en nuestro nus,
por medio de la fantasía de una cosa sensible. Pero lo que
inmediatamente apaga y disuelve todo pensamiento, todo logos,
toda fantasía, todo ídolo, toda astucia mala y toda estela maligna
es la invocación del Señor. Y nosotros mismos vemos en nuestro nus
la total y poderosa derrota de éstos, que se hace por el Jesús
Cristo nuestro gran Dios, y la venganza hecha por Jesús para
nosotros, humildes, mezquinos e inútiles.
153.
Το κορύφωμα της αδιάκοπης νήψεως, δηλαδή
ωφέλεια της ψυχής και μεγάλο κέρδος,
είναι να βλέπει κανείς ευθύς τις φαντασίες
των λογισμών μόλις σχηματίζονται στο
νου του. Ενώ το κορύφωμα της αντιρρήσεως
είναι να ελέγχομε και να εξακριβώνομε
το λογισμό που επιχειρεί να μπει στο
νου μας μέσω της φαντασίας κάποιου
αισθητού πράγματος. Εκείνο όμως που
σβήνει και διαλύει αμέσως κάθε σκέψη
πονηρή των εχθρών δαιμόνων, κάθε λόγο,
κάθε φαντασία, κάθε πονηρή εικόνα και
παράσταση, είναι η επίκληση του Κυρίου.
Κι εμείς οι ίδιοι βλέπομε στο νου μας
την ολοσχερή ήττα τους, που προξενείται
από τον Ιησού το μεγάλο Θεό μας, και την
εκδίκηση που παίρνει ο Ιησούς για μας
τους ταπεινούς και ασήμαντους και
άχρηστους.
(Continua
4º y última parte de 154-203)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου