Ποιά ἔργα εἶναι καλά καί ἄξια μισθοῦ ἀπό τόν Κύριο.

«Πόση είναι η θεϊκή ευσπλαχνία απέαντί μας!» ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, καί συνεχίζει: «Με τόσο μεγάλη φιλανθρωπία και αγαθότητα έκανε συγκατάβαση στους ανθρώπους ο Κύριος, ώστε υποσχέθηκε να μην παραβλέψει κανενός αγαθού έργου το μισθό, αλλά να μας ανυψώσει από τις μικρές στις μεγάλες αρετές, έτσι που και ένα ποτήρι κρύο νερό αν δώσει κανείς, να μην του στερήσει την ανταπόδοση.
Γιατί είπε: «Όποιος δώσει σε κάποιον ένα ποτήρι κρύο νερό, μόνο επειδή είναι μαθητής μου, σάς βεβαιώνω ότι δε θα χάσει το μισθό του» (Ματθ. 10, 42), και πάλι: «Εφόσον το κάνατε σ' έναν από αυτούς, σ' εμένα το κάνατε»(Ματθ. 25, 40). Μόνον ό,τι γίνεται, να γίνεται γιατί το θέλει ο Θεός και όχι για δόξα ανθρώπινη.

Γιατί ο Κύριος πρόσθεσε, "μόνο επειδή είναι μαθητής μου", δηλαδή από φόβο και αγάπη Χριστού. Και, κατηγορώντας εκείνους που κάνουν το καλό επιδεικτικά, κατέληξε: «Σας βεβαιώνω ότι δεν θα πάρουν άλλη ανταμοιβή»(Ματθ. 6, 2), βεβαιώνοντας έτσι το λόγο Του με αμετάκλητη απόφαση»[1].

Σχόλιο: Ὁ μισθός δέν δίνεται σέ ὅλα τά ἔργα μας, ἀλλά μόνο στά θεάρεστα. Δέν δίδεται μισθός ἀπό τόν Θεό στά ἀνθρωπάρεσκα ἔργα· ὅσο «μεγάλα», φανταχτερά, «φιλάνθρωπα» καί ἄν φαντάζουν γιά τόν πολύ κόσμο καί τά ΜΜΕ.

Ὁ Θεός ἀνταμοίβει τά ἔργα μας ἀνάλογα μέ τό κίνητρο, τήν αἰτία ἔναρξης, τήν πορεία καί τόν τελικό σκοπό τοῦ ἔργου.

Ἡ ἀρχή, ἡ πορεία ἀλλά καί τό τέλος τοῦ ἔργου θά πρέπει νά εἶναι ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη μας πρός Αὐτόν.

Ὁ Κύριος μᾶς λέγει στήν Ἀποκάλυψη: «Ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ ... ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ»[2]. Καί πάλι λέγει: «ἐγὼ τό Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος»[3].

 Ὁ Κύριος πρέπει νά εἶναι ἡ ἀρχή, ἡ αἰτία, ἡ ἀφορμή...ἀλλά καί τό τέλος, ὁ σκοπός, ὁ στόχος κάθε μας ἔργου, κάθε μας σκέψης, κάθε μας ἐπιθυμίας, κάθε μας βούλησης. Τότε τό ἔργο μας ἔχει τίς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιά νά εἶναι ἀξιόμισθο, θεάρεστο καί καλό. Βέβαια θά εἶναι ἀληθινά καλό ὅταν ὄχι μόνο ἡ ἀφορμή καί ὁ σκοπός του εἶναι κατά Θεόν, ἀλλά καί ἡ ὅλη του πορεία πραγμάτωσης ἀπό τό ξεκίνημα μέχρι τήν ὁλοκλήρωσή του. Ὅταν πραγματοποιηθεῖ μέ τόν μόνο ἀγαθό, τόν μόνο καλό πού εἶναι ὁ Κύριος, ὁ «κάλλει ὡραῖος». Τότε θά ἔχει τό ἀληθινό κάλλος, τό κάλλος τοῦ μόνου «κάλλει ὡραίου παρά πάντας βροτούς».

Ὅλα τά ἀληθινά καλά ἔργα γίνονται  διά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς Θείας Του Ἐνεργείας, διά τῆς Θείας Χάριτος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συνεργάζεται ἐλεύθερα καί ἀγαπητικά μέ τόν Κύριο, μέ σκοπό νά ἀρέσει στόν Κύριο καί νά ἐκπληρώσει τό θέλημά Του, τότε καί μόνον τότε ποιεῖ καλά ἔργα. Τότε καί μόνον τότε ἀπολαμβάνει καί τόν ἀνάλογο μέ τούς κόπους του θεϊκό μισθό.

Μισθός τοῦ Κυρίου δίδεται στούς ἀγαθοποιούντας γιά χάρη Του καί ὄχι στούς ἐνεργούντας ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια. Θά δοθῇ πράγματι μισθός καί γιά τό πιό ἐλάχιστο ἔργο πού γίνεται γιά Χάρι Του.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν συνεργάζεται μέ τήν Θεία Χάρη, ὅταν δέν ἔχει σκοπό νά ποιήσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά εὐαρεστήσει σ’ Αὐτόν, ἀλλά ἀποσκοπεῖ στό νά εὐαρεστήσει σέ ἀνθρώπους ἤ καί στόν ἑαυτό του, τότε τό ἔργο του εἶναι ἀκάθαρτο, μή ἀξιόμισθο, ἀπορριπτέο ἀπό τόν Θεό, κακό, καί ἄξιο γιά τήν αἰώνια ἀπώλεια μαζί μέ τόν ποιητή του.

Ὁ Κύριος μᾶς τό ἐδίδαξε σαφέστατα ὅτι χωρίς Αὐτόν «οὐ δυνάμεθα ποιεῖν οὐδέν»[4].

Εἴθε νά ἐργαζόμαστε πάντοτε διά τῆς Θείας Χάριτος τά ἀληθινά καλά ἔργα χάριν τοῦ Κυρίου, γιά νά ἀπολαύσουμε καί τήν ἕνωσή μας μ’ Αὐτόν, τήν αἰώνια ζωή καί Βασιλεία. Αὐτήν πού ἤδη προγευόμαστε ὅταν ζοῦμε μέ ὑπακοή στίς ἅγιες ἐντολές Του, μισώντας τήν ἀνθρωπαρέσκεια καί κάθε ἄλλο πάθος.

ΤΩ ΔΕ  ΤΡΙΑΔΙΚῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΑΜΗΝ!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3. Blogspot.com

---

[1] Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Παράφρασις Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ εἰς ρν κεφάλαια, εἰς τούς Πεντήκοντα λόγους τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, Μετάφραση Ἀντώνιος Γαλίτης, Τόμος Γ΄, Ἐκδόσεις Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας.
Τό πρωτότυπο κείμενο: κε΄. Τοσαύτῃ φιλανθρωπίᾳ καί ἀγαθότητι, ὤ τῶν θείων σπλάγχνων περί ἡμᾶς, συγκατέβη τοῖς ἀνθρώποις ὁ Κύριος, τοῦτο πραγματευόμενος, τό μηδένα ἔργου ἀγαθοῦ μισθόν παριδεῖν, ἀλλ’ ἀπό τῶν μικρῶν ἐπί τάς μείζους τῶν ἀρετῶν πάντας ἀναγαγεῖν, ὡς μηδέ ποτηρίου ψυχροῦ ὕδατος ἀποστερεῖν τινα ἀντιδόσεως. Εἴρηκε γάρ· ὅς ἄν ποτίσῃ ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ, ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐ μή ἀπολέσῃ τόν μισθόν αὐτοῦ (Ματθ. ι’ , 42). Καί αὖθις· ἐφ’ ὅσον ἑνί τούτων ἐποιήσατε, ἐμοί ἐποιήσατε (Ματθ. κε΄, 40). Μόνον κατά Θεόν τό γινόμενον καί μή κατά δόξαν ἀνθρωπίνην γινέσθω. Προσέθηκε γάρ, μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ· τοὐτέστι, φόβῳ καί ἀγάπῃ Χριστοῦ. Τοῖς γάρ ἐπιδεικτικῶς τό ἀγαθόν μετιοῦσι μεμφόμενος ὁ Κύριος καί ἀποφάσει βεβαίᾳ τόν λόγον ἀσφαλιζόμενος, ἐπάγει λέγων· ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τόν μισθόν αὐτῶν (Ματθ. στ΄, 3). (Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Παράφρασις Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ εἰς ρν κεφάλαια, εἰς τούς Πεντήκοντα λόγους τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου Φιλοκαλία, τόμος Γ΄, σελ. 180, ἐκδ. Ἀστέρος).

[2] Ἀποκ. 1, 8.

[3] Ἀποκ. 22, 13.

[4] Πρβλ. Ἰω. 15, 5: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».