Μέρος Γ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία )
Ἄν ὅμως εἶχες τήν ἁπλότητα νά τοῦ πεῖς ἀμέσως, ἰδιαιτέρως, μέ ἡρεμία τήν στενοχώρια σου, τότε θά σοῦ ἔλεγε καί ὁ ἄλλος τί πραγματικά συμβαίνει, ὁπότε μετά θά ἀποφευγόταν, ἐξ ἀρχῆς, ἡ δύσκολη κατάσταση τῆς ψυχρότητας καί δυσαρέσκειας.
Συμβαίνει δυστυχῶς αὐτή ἡ ἀπομάκρυνση καί δυσαρέσκεια νά «τραβάει» γιά πολύ καιρό. Τά θέματα αὐτά θά πρέπει ἀμέσως νά τακτοποιοῦνται.
Γι’ αὐτό καί λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ:«Μή ἐπιδυέτῳ ὁ ἥλιος ἐπί τῷ παροργισμῷ ἡμῶν», «νά μήν δύει ὁ ἥλιος καί ἐσεῖς εἴσαστε ἀκόμη ὀργισμένοι».
Δηλαδή «Νά μήν ἔχετε μέσα σας κάτι, ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Θά πρέπει νά τό φροντίσετε νά τό τακτοποιήσετε τό ἀργότερο πρίν δύσει ὁ ἥλιος. Καί βεβαίως θά πρέπει νά ἔχετε τήν καλοσύνη καί τήν ἁπλότητα νά δεχθεῖτε τήν ἐξήγηση πού θά σᾶς πεῖ ὁ ἄλλος».
Γιατί βεβαίως μπορεῖ νά τοῦ πεῖς:
- Γιατί τό ἔκανες αὐτό;
Ἐκεῖνος τότε θά σοῦ πεῖ τήν ἀπάντηση καί ἐσύ εἶναι ἐνδεχόμενο, ἄν δέν ἔχεις καλή διάθεση μέσα σου, νά σκεφτεῖς: «μπά.... ψέμματα μοῦ λέει».
Τότε βέβαια δέν γίνεται τίποτα. Τότε τόν κατακρίνεις μέσα σου. Τότε δέν τόν ἀγαπᾶς- ἀφοῦ σκέφτεσαι ὅτι ὁ ἄλλος σοῦ λέει ψέματα. «Ἡ ἀγάπη οὐ λογίζεται τό κακό». Θά πρέπει νά ἔχεις τήν ἁπλότητα νά δεχτεῖς τήν ἐξήγηση πού θα σοῦ δώσει ὁ ἄλλος καί νά εἰρηνεύσεις.
Λέει πολύ ὡραῖα στό Γεροντικό:
Κάνει κάποιος ἕνα λάθος, τό βλέπεις ἐσύ καί πᾶς καί τοῦ λές: «Γιατί τό ἔκανες αὐτό;» Καί σοῦ λέει: «Ὄχι δέν τό ΄κανα».
Τί πρέπει νά κάνεις ἐσύ μετά; Δέν πρέπει νά τοῦ πεῖς: «Ὄχι το΄κανες ἀφοῦ σέ εἶδα». Ἀντίθετα θά πρέπει νά τό δεχτεῖς, ὅπως σοῦ τό λέει. Νά μήν ἐπιμείνεις. Γιατί μπορεῖ νά κάνεις ἐσύ λάθος.
Ἀκόμη καί στά μάτια σου νά μήν ἐμπιστεύεσαι. Τό εἶδες σἰγουρα; Πόσες φορές βλέπουμε καί δέν βλέπουμε σωστά. Νομίζουμε, ὅτι βλέπουμε σωστά. Θά πρέπει νά ἔχεις τήν ἑτοιμότητα νά δεχτεῖς τόν λόγο τοῦ ἀδελφοῦ σου. Νά πεῖς ἀφοῦ μοῦ λέει «δέν το’ κανα», πράγματι δέν το’ κανε, ὁπότε κατόπιν εἰρηνεύουμε. Ἐνῶ μέ τό νά ἐπιμείνεις λέγοντας: «το’ κανες, βέβαια το’ κανες καί πρέπει νά τό παραδεχτεῖς, νά βάλεις μυαλό», δέν θά γίνει τίποτα. Οὔτε ἐσύ εἰρηνεύεις καί ἐκεῖνον τόν ταράζεις.
Ἔτσι λοιπόν θά διασφαλίζεται ἡ βαθειά εἰρήνη στήν οἰκογένεια: Ὅταν καί οἱ δυό φροντίζουν νά ἀπομακρύνουν τά αἴτια τῆς δυσαρέσκειας.
Πολύ εὔκολα, ξέρετε, ὅταν ζοῦμε εἴκοσι τέσσερις ὥρες μαζί, δημιουργοῦνται τέτοια αἴτια δυσαρέσκειας καί ἀπ΄τόν ἕναν καί ἀπ΄ τόν ἄλλον. Καί ἀπό μιά κουβέντα πού θά πεῖ καί ἀπό μιά συμπεριφορά καί ἀπό ἕνα κοίταγμα καί ἀπό μια κίνηση ἀκόμα. Καί πρέπει νά ἔχει τήν ἁπλότητα ὁ ἕνας στόν ἄλλον νά πεῖ: «γιατί το΄κανες αὐτό».
Ἀλλά ἀπ΄τήν ἄλλη, βέβαια, προσέξτε, δέν πρέπει νά γίνουμε «μυγιάγγιχτοι». Κάθε στιγμή, δηλαδή, νά πηγαίνει ὁ νοῦς μας στό κακό καί νά ζητᾶμε ἀπό τόν ἄλλον νά ἀπολογηθεῖ. Θά πρέπει νά μάθουμε νά ξεπερνᾶμε κάποια πράγματα καί νά μήν πηγαίνει ὁ νοῦς μας στό κακό.
Ἔτσι λοιπόν ὁ ἱερός Πατήρ συνιστᾶ οἱ σύζυγοι,νά μήν παίρνουν κατά γράμμα τίς ἐνδεχόμενες δίκαιες ἤ ἄδικες κατηγορίες, πού ἀπό ἀδυναμία καί ὑποβολή τοῦ πονηροῦ, ἐκτοξεύουν κάποτε ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Προσέξτε καί αὐτό.
Πολλές φορές μάλιστα εἶναι ἄδικη ἡ κατηγορία. Σοῦ προσάπτει μία κατηγορία ὁ ἄλλος πού δέν ἰσχύει: «Γιατί τό ἔκανες αὐτό;» Καί ἐσύ δέν το΄ κανεις. Ἔ! Δέν πρέπει νά τό πάρεις καί κατά γράμμα. Ἐντάξει. Τόν πείραξε ὁ πονηρός τόν ξεγέλασε τοῦ ἔβαλε αὐτήν τήν ἰδέα.
Στό πονηρό θά τά φορτώσεις καί ὄχι στόν ἀδελφό, στόν σύζυγο. Δέν θά τά παίρνεις κατά γράμμα. Ἐνῶ παράλληλα θά πρέπει καί οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες, προπάντων οἱ ἄνδρες, νά εἶναι ἐπιεικεῖς καί ἥμεροι. Οἱ γυναῖκες ἐπίσης θά πρέπει νά εἶναι εἰρηνικές καί ἀφοσιωμένες στούς ἄνδρες τους. Ἐκτός βεβαίως ἁμαρτίας. Ἀφοσιωμένη στόν ἄνδρα δέν σημαίνει νά τοῦ κάνει τά ἁμαρτωλά θελήματα. Ὄχι αὐτό δέν εἶναι σωστό. Νά τόν βοηθήσει σ’ αὐτά, πού εἶναι κατά Θεόν, βεβαίως. Γιά αὐτό λέει ἐπλάσθηκε καί «βοηθός κατ’ αὐτόν» (γιά τόν Ἀδάμ), ἡ Εὔα.
Ἡ οἰκογένεια παραβάλλεται ἀπό τόν ἱερό Πατέρα Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, μέ πλοῖο. Ὁ διαπληκτισμός τοῦ ἄντρα με τήν γυναῖκα μές τήν οἰκογένεια, μοιάζει μέ τόν διαπληκτισμό τοῦ κυβερνήτη μέ τόν πηδαλιοῦχο. Τή στιγμή πού τό πλοῖο θαλασσοδέρνεται...
Ἡ διχόνοια τῶν γονέων ἐπηρεάζει δυσμενῶς ὅλα τά μέλη τῆς οἰκο¬γένειας. Ὅταν οἱ κυβερνῆτες τῶν πλοίων κάνουν στάση, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, συμμετέχουν στίς θλιβερές συνέπειες καί οἱ συνταξιδιῶτες. Ὅταν εἶναι τό πλοῖο ἀκυβέρνητο, ἀφοῦ τσακώνεται ὁ καπετάνιος μέ τούς ναῦτες ἤ μέ τόν τιμονιέρη, ἑπόμενο εἶναι νά βυθιστεῖ· καί μαζί μ’ αὐτό νά βυθιστοῦν καί ὅλοι ὅσοι εἶναι μέσα σ’ αὐτό.
Ἔτσι συμβαίνει καί μέ τήν οἰκογένεια, στήν ὁποία ὑπάρχει διχόνοια ἀνάμεσα στόν ἄντρα καί στήν γυναῖκα. Τά παιδιά τότε, ἐπίσης ταλαιπωροῦνται, καθώς καί ὅλα τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας.
Γιά αὐτό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσότστομος, ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε χειρότερο ἀπό τό νά μαλώνει ὁ ἄντρας μέ τήν γυναῖκα. Σκεφτεῖτε ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, πόσο ἀλλοτριωμένη εἶναι ἡ ἐποχή μας, πού τό θεωρεῖ φυσιολογικό καί νόμιμο νά τσακώνονται οἱ σύζυγοι.
Ἔχουμε δυστυχῶς ἀποδεχθεῖ τήν ἀρρώστια σάν κάτι τό φυσιολογικό.
Τό ἤρεμο οἰκογενειακό περιβάλλον, εἶναι παράγοντας, πού συμβάλει ἀποφασιστικά καί καθοριστικά στό ἀνώτερο πνευματικό καί ἠθικό ποιόν τῶν παιδιῶν. Τά παιδιά μιμοῦνται τήν ἀρετή τῶν γονέων, ὅταν ἡ ἀρετή αὐτή ἀποτελεῖ τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τοῦ σπιτιου. Ὅταν ἡ ὅλη ἀτμόσφαιρα τοῦ σπιτιοῦ εἶναι ἁγνή, καθαρή, τά παιδιά εὔκολα «μπαίνουν» σ’ αὐτό τό κλίμα. Μιμοῦνται αὐτό πού ζοῦνε καί αὐτό πού βλέπουνε στούς γονεῖς τους.
«Τότε γάρ» λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «οἱ τικτόμενοι τῇ τῶν γεγενηκότων ἀρετῇ κατακολουθήσωσι». «Οἱ τικτόμενοι», τά παιδιά, θά ἀκολουθήσουν τήν ἀρετή τῶν γονέων τους.
Τό οἰκογενειακό περιβάλλον καί ἰδιαίτερα οἱ γονεῖς ἐπηρέαζουν βαθύτατα τήν προσωπικότητα τῶν παιδιῶν τους. Ἐπιδροῦν καθοριστικά στήν μελλοντική πνευματική τους πορεία.
Δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει κακός, ἐκεῖνος πού ἀπό τήν ἀρχή ἀνατράφηκε μέ πολύ ἐπιμέλεια καί ἀπήλαυσε πολύ φροντίδα.
συνεχίζεται ...
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_26.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου