Γιά νά χτιστεῖ ὁ νοητός οἶκος τῆς ψυχῆς. Τριώδιο καί πάλι.

 

Κι ο άνθρωπος περισσότερο πληγωμένος, μετέωρος, ανέστιος. Ανάγλυφη η ρευστότητα, η ματαιότητα, το γκρέμισμα.

Συνάμα, όμως, σταθερή και αιώνια η πνευματική οικοδομή. Έργο ισόβιο και πολύμοχθο αυτή. Έργο μαρτυρίου και μαρτυρίας. Κατάθεση ψυχής και πλουτισμός ψυχής.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από την προσωπική του εμπειρία μας δίδει τα «υλικά» με τα οποία οικοδομείται ο νοητός αυτός οίκος:

«Καθώς ο αισθητός οίκος για να κατασκευαστεί χρειάζεται γη στερεή, θεμέλιο, λίθους, πηλό, τοίχους, σκεπή και οικοδόμο, έτσι παρόμοια όλα αυτά τα χρειάζεται και ο οίκος ο νοητός.

Και αντί για στερεή γη, χρειάζεται κάποιος να έχει τέλεια υπομονή σε κάθε πειρασμό, που θα προέλθει είτε εξ ανθρώπων, είτε εκ δαιμόνων, είτε εκ της διεφθαρμένης φύσης μας.

Αντί θεμελίου να έχει τη σταθερή και αδιάκριτη πίστη, με την οποία πιστεύουμε, ότι είναι όλα αληθινά, όσα είπε ο Θεός.

Αντί λίθων χρειάζεται ο οίκος αυτός τις διάφορες αρετές.

Αντί πηλού και λάσπης χρειάζεται την ταπείνωση, γιατί όπως με τον πηλό συγκολλούνται οι πέτρες, έτσι και με την ταπείνωση συγκολλούνται και συγκρατούνται όλες οι αρετές.

Αντί 4 τοίχων τις 4 γενικές αρετές, δηλαδή τη φρόνηση, τη σωφροσύνη, την ανδρεία και τη δικαιοσύνη.

Σκεπή αυτού του οίκου είναι η τελεία αγάπη προς το Θεό και προς τον πλησίον.

Και οικοδόμος αυτού είναι η διάκριση και η σοφία, όπως είναι γραμμένο: “Μετά σοφίας οικοδομείται οίκος, και μετά συνέσεως ανορθούται”(Παρ. κδ’ 3). Ή μάλλον, Οικοδόμος του είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, χωρίς τον Οποίο τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε (Ιω, ιε’ 15), όπως έχει γραφτεί: “Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες” (Ψαλμ. ρκς’ [126]).

Πρόσεχε δε να έχεις και θυρωρό να φυλάει το σπίτι αυτό, δηλαδή λογισμό προσεκτικό.

Τέλος, παρακάλα με θερμά δάκρυα, με όλη την ψυχή και την καρδιά σου, τον Αρχιτέκτονα και Οικοδόμο του οίκου αυτού, δηλαδή τον αγαθότατο Χριστό και γλυκύτατο Ιησού, για να έρθει να κατοικήσει σ’ αυτόν, για να σε πλουτίσει με τα χαρίσματά Του».*

Τριώδιο και πάλι.

Περίοδος σύντονης προσευχής, βαθύτερης μετάνοιας, πνευματικής ανασυγκρότησης και οικοδομής.

Γι’ αυτό και συνεχίζουμε να ευπρεπίζουμε τον νοητό οίκο της ψυχής μας. Στολισμός του τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και λατρείας προς το Θεό, η φιλάδελφη αγάπη με τους αγαθούς λογισμούς για τους συνανθρώπους μας, η αυταπάρνηση και η συντριβή για τον εαυτό μας.

Κ.Μ.

*Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον, σ. 216-219.

ΠΗΓΗ: http://www.xfd.gr/εορτολόγιο/συναξαριστής/τριώδιο/για-να-χτιστεί-ο-νοητός-οίκος-της-ψυχής

http://opougis.blogspot.gr/2015/02/blog-post_4.html