Χιοῦμορ

   

Β. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Χιοῦμορ

«Αὐτό ποὺ ἴσως ἕνας δὲν θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ ὑποθέσει», διηγεῖται πνευματικό του παιδί, «εἶναι τὸ πηγαῖο χιοῦμορ, ποὺ εἶχε ὁ Γέρων Πορφύριος∙ κάτι ποὺ ἔσπαζε καὶ τὸ τελευταῖο κομμάτι πάγου, ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπῆρχε στὴν σχέση, ἀλλὰ πού κυρίως ἦταν ἕνα σπουδαῖο μέσον γιὰ νὰ σὲ βγάλει ἀπὸ τὴν κατήφεια καὶ τὴ μελαγχολία. Ἡ εὐθυμία, ἡ ἱλαρότητα καὶ ἡ καλοσύνη του εἵλκυαν κοντά του τὶς ψυχές». Καί συνεχίζει:
«Πολλὲς φορὲς γέλασα μαζί του σὰν μικρὸ παιδί. Κι ἦταν αὐτὸ τὸ γέλιο τὸ φάρμακο ποὺ χρειαζόμουν στὴν δεδομένη ἐκείνη στιγμή, τὸ βάλσαμο ποὺ γλύκαινε τοὺς πόνους τῆς ψυχῆς. Τὸ φάρμακο αὐτὸ τὸ χρησιμοποιοῦσε πολὺ στὶς τηλεφωνικὲς συνομιλίες μας. Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες καὶ τρυφερὲς ἀναμνήσεις μου ἀπὸ τὸν Γέροντα ἦταν ἡ φορὰ ἐκείνη, ποὺ ἔμεινα στὸ κελλάκι του πάνω ἀπὸ μισὴ ὥρα. Ὅταν βγῆκα ἔξω, οἱ φίλοι, μὲ τοὺς ὁποίους εἶχα πάει, μὲ μακάριζαν, ποὺ μιλοῦσα τόση ὥρα μὲ τὸν Γέροντα. Κι ὅπως συνήθως συνέβαινε, ἄρχισαν νὰ μὲ ρωτοῦν τί μοῦ εἶπε∙ δὲν χορταίναμε ν’ ἀκοῦμε κάθε φορά, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο, λόγια ὠφέλιμα τοῦ Γέροντος. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ὅτι ἔμειναν μὲ τὸ στόμα ἀνοικτό, ὅταν τοὺς ἀπάντησα ὅτι ὅλη ἐκείνη τὴν ὥρα ὁ Γέρων Πορφύριος κι ἐγὼ παίζαμε μὲ τὸν παπαγάλο, ποὺ ἦταν μέσα στὸ κελλάκι του. Ἕναν παπαγάλο, ὅμως, στὸν ὁποῖο ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε διδάξει νὰ λέει συνεχῶς: «Κύριε, ἐλέησόν με». Πόσους τρόπους εἶχε ὁ Παππούλης, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγήσει στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν κατὰ Θεὸν ζωή! Γι’ αὐτὸ μποροῦσαν νὰ τὸν καταλάβουν ὅλοι∙ ἀκομη κι ἕνα μικρὸ παιδί»[92].

    

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/  

[92] Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κλείτου Ἰωαννίδη “Ὁ Γέρων Πορφύριος. Μαρτυρίες καὶ Ἐμπειρίες, http://www.porphyrios.net/%cf%80%e1%bf%b6%cf%82-%ce%bc%e1%be%b6%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%bf%e1%bf%a6%cf%83%ce%b5-%e1%bd%81-%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82/.