Κόκκινες πατάτες ἀντί γιά κόκκινα αὐγά ἔβαφε ἡ συνοδεία τῶν νηστευτῶν τοῦ Χατζη-Γεώργη τοῦ Ἀθωνίτη

Αναφέρει  ο Όσιος Γέροντας Παΐσιος στο βιβλίο του για τον Χατζη-γεώργη τον Αθωνίτη: «Παρόλο που ήταν πολλά μικρά παιδιά στην Συνοδεία του, όχι μόνο δεν δημιουργούσαν δυσκολία στο αυστηρό Χατζή-Γεωργιάτικο τυπικό, άλλα αντιθέτως οι μικροί ξεπερνούσαν τους μεγάλους στην άσκηση. Εν όλω ήταν τριάντα αδελφοί. Είχαν φτάσει μέχρι πενήντα στο κελί του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Μηνά.

Μέσα στην Συνοδεία του, πάντα θα είχε έξι-επτά μικρούς από Μοναστήρια ή από άλλες Συνοδείες, μέχρι να βγάλουν τα πραγματικά γένια και τα πνευματικά φτερά κοντά στον Άγιο Γέροντα. Επειδή ήταν πολύ θερμή ή πνευματική ατμόσφαιρα του Χατζή-Γεώργη, διάχυτη η Χάρις του Θεού, και θερμαίνονταν οι Πατέρες πνευματικά, επόμενο ήταν να μην τους χρειάζονταν πολλές υλικές τροφές και θερμίδες. Η συνηθισμένη τους  τροφή  ήταν  ξηροί  καρποί  και  μέλι.  Αρτύσιμα  ποτέ  δεν έτρωγαν, ούτε και λαδερά. Το δε Πάσχα, αντί για αυγά, έβαζαν πατάτες και τις έβαφαν κόκκινες. Όλες τις Άγιες ήμερες, οι ΧατζήΓεωργιάτες τις χαίρονταν πνευματικά και όχι με καλά φαγητά. Ή Χάρις του Θεού τους δυνάμωνε και σωματικά και ήταν υγιέστατοι. Εάν καμιά φορά κρυολογούσε ένας αδελφός, θέρμαινε λίγο τον φούρνο  ο  Γέροντας  και  όταν  ταπεινωνόταν  η  θερμοκρασία, δοκίμαζε με το χέρι του, και τότε έμπαινε μέσα ο κρυολογημένος αδελφός και γινόταν καλά. Εάν πάλι τύχαινε να πάθει κάτι άλλο, τον  έβαζε  μπροστά  στο  προσκυνητάρι,  και  έκαναν  ολονύκτια προσευχή, παρακαλούσαν την Παναγία, και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έπαιρνε την Θεία Κοινωνία, αντί για φάρμακο, και γινόταν καλά. Εκτός εάν ήταν κανένα Γεροντάκι στα τελευταία του και υπέφερε, οπότε το έπαιρνε ο Χριστός κοντά Του, για να το ξεκουράσει πια αιώνια.

Είχε μεγάλη παρρησία στον Θεό ο άγιος Γέροντας, όπως και οι Πατέρες της Συνοδείας του, διότι είχαν γίνει σαν  Άγγελοι.  Φυσικά,  οι  περισσότεροι  ήταν  και  από  πριν Αγγελάκια,  πόσο  μάλλον  στην  συνέχεια  με  την  υπερφυσική άσκηση που  έκαναν!  Είχαν  εξαϋλωθεί  κατά  κάποιον  τρόπο  και πετούσαν ψηλά. Ό νους τους βρισκόταν πάντα στον Θεό». 

 

http://thriskeftika.blogspot.gr/2015/04/blog-post_79.html