Η
Μαρία για πολλά χρόνια αλληλογραφούσε μέ τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή και
μέχρι την κοίμησή του. Στο αρχείο της σώζονταν
επί σειράν ετών πολυάριθμες επιστολές του Γέροντα με συμβουλευτικό και
καθοδηγητικό χαρακτήρα γι’ αυτήν και τις αδελφές τις οποίες έκαψε για
πνευματικούς λόγους εκτός από οκτώ πού αποτελούν επισταλιμαίες διατριβές του
Γέροντα περί μετάνοιας, παρθενίας, αθανασίας ψυχής. Νυμφίου ψυχής Ιησού Χριστού
κ.τ.λ. Επίσης ο θεοφόρος εκείνος άνδρας της είχε στείλει μέ γνωστό του πρόσωπο
έναν ξύλινο σκαλιστό επιστήθιο σταυρό, από εκείνους πού έκανε για εργόχειρο, και
είχε προείπει για τό μέλλον της ότι θα γίνει μοναχή. Η πνευματική συγγένεια της
Μαρίας βρίσκονταν σε ανησυχία. Προσπαθώντας να βρουν κατάλληλο τόπο μονασμού
ήταν σε αδιέξοδο μέχρι που έλαβαν επιστολή από τον Γέροντα Ιωσήφ που τις
χαροποίησε μέ τό προορατικό του χάρισμα. Τους απεκάλυπτε ότι θα γύριζαν σε
διάφορα μέρη αλλά τελικά δεν θα απομακρύνονταν από τον Βόλο.
Χαρακτηριστικά
τούς περιέγραφε ότι θα ανέβαιναν ένα ψηλό μονοπάτι, ότι θα περνούσαν ένα εκκλησάκι,
ότι θα προχωρούσαν και εκεί κάτω από τό χωριό θα έβρισκαν ένα ωραίο σπίτι απ’
όπου θα ξεκινούσαν. Τις διαβεβαίωνε ότι μέ την ευλογία του Θεού, τό όλο επιχείρημα
θα είχε αίσια έκβαση.
Ο Γέροντας λοιπόν είχε εκ Θεού λάβει αποκάλυψη στην προσευχή του για την ίδρυση της
Μονής. Έτσι με την ευλογία του το 1954 οι πέντε από τις επτά κοπέλες που
καλογέρευαν στον κόσμο και ήταν φίλες της Μαρίας εγκαταστάθηκαν σε ένα σπίτι
στο χωριό Σταγιάτες του Πηλίου. Αργότερα, όταν έγιναν μοναχές, πήραν τα ονόματα
Συγκλητική, Εφραιμία, Αθανασία, Αρσενία, Μελάνη, και μετά από τρία χρόνια
προστέθηκε η Χριστονύμφη και η Μαρία. Την πνευματική τους καθοδήγηση για χρόνια
την είχε αναλάβει ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο οποίος προσευχόταν με όλη του
τη\ καρδιά να στερεωθούν. Από μακριά παρακολουθούσε την πορεία τους και με την θαυμαστή, προσευχή του ή με
γράμματα τις αιτούσε και τις στήριζε, παροτρύνοντάς τες με αυτόν τον τρόπο περισσότερο αγώνα.
Η
Μαρία παρέμεινε στον κόσμο τρία επιπλέον χρόνια. Εργάστηκε για να μπορέσει να
πάρει την σύνταξή της, προσευχόταν και υπηρετούσε τις αδελφές πουλώντας τά εργόχειρά
τους. Όταν κατέβαινε στο σπίτι, έχοντας περπατήσει 7 χιλιόμετρα και κουβαλώντας
προμήθειες βάρους τριάντα κιλών, αισθάνθηκε όπως ήταν φυσικό μεγάλη κούραση. Όμως, όταν έφθασε, αντί να ξεκουραστεί, έκανε
τετρακόσιες μετάνοιες και τον κανόνα της. Τότε αισθάνθηκε την επίσκεψη της
θείας Χάριτος πολύ έντονα μέσα της, ώστε αργότερα έλεγε: «Μέσα στον κόπο βρίσκει,
κάνεις τον Θεό»... Στα τριανταέξι της χρόνια μπήκε στην άτυπη Μονή. Έπειτα
προστέθηκε στην αδελφότητα και η Βικτωρία. Με εντολή του Γέροντα Ιωσήφ του
Ησυχαστή τα καθήκοντα προϊσταμένης ανατέθηκαν στην Μαρία. Και αυτό γιατί στην
προσευχή του είχε δει οπτασία και τούς έγραψε: «Ο Θεός Μαρίαν εξελέξατο, την αγαθήν μερίδα» Η Μαρία αποδέχθηκε την πρόταση με δυσκολία, όταν όμως της αποκαλύφθηκε
θείο σημείο με τον Τίμιο Πρόδρομο, ανέλαβε ολοπρόθυμα τον σταυρό της
ηγουμενικής διακονίας... Όταν προσπαθούσαν να βρουν τόπο για να κτίσουν την Μονή
τους, υστέρα από εντολή τού Γέροντα Ιωσήφ, η Μαρία και η αδελφή Συγκλητική επισκέφτηκαν
τον ησυχαστή και προορατικό γέροντα Ιερώνυμο στην Αίγινα. Εκείνος τις ωφέλησε
πολύ και τις στερέωσε στον αγώνα τους. Τέλος είπε ότι η Μονή τους θα κτιζόταν
σε ένα βουνό και δίπλα σε μία ρεματιά.
Τον
Δεκαπενταύγουστο του 1959 κοιμήθηκε εν Κυρίω ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής. Την
καθοδήγηση των αδελφών είχε ήδη αναθέσει στον πατέρα Εφραίμ (της Αμερικής). Με την
ευχή του το 1962 αγοράσθηκε στην Πορταριά Πηλίου τό οικόπεδο με ένα μικρό
κτίσμα όπου θα κτιζόταν η Μονή. Έκτοτε πολλά θαυμαστά περιστατικά αναδείκνυαν
καθημερινώς την θεία συνευδοκία για την ανέγερση και στερέωση της Ιεράς Μονής. Θα
αναφέρουμε δύο σχετικά: Την ελάφρυνση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας την οποία μετέφερε η άρρωστη αδελφή Εφραιμία από τις Σταγιάτες στην Πορταριά, και την
εμφάνιση σε δύο εργάτες τεράστιας στήλης στον τόπο ανεγέρσεως της Μονής.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/07/blog-post_22.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου