Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης καί ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα

«Κάποτε ήλθαν στον άγιο Ιάκωβο δύο παιδιά από Αθήνα και είχαν μαζί τους μία κοπέλα, που ζούσε στην αμαρτία. Μόλις έφτασαν στην Μονή συνάντησαν τον Γέροντα, ο οποίος με πραότητα και γλυκιά και ήρεμη φωνή καλωσόρισε τα παιδιά. Και αυτά είπαν:

– Γέροντα, φέραμε μία κοπέλα και θέλει να σας δει, ζει στην αμαρτία, να της δείξετε αγάπη, γιατί την πήγαμε και σε άλλο Πνευματικό, αλλά τίποτε.

»Ο Γέροντας ρωτά την κοπέλα:

-Πώς σας λένε και από πού είστε;

-Γέροντα, εγώ είμαι λεσβία και αμαρτωλή, είπε η κοπέλα.

-Αχ! Πόσο χαίρομαι, παιδί μου που είσαι από την Λέσβο, που έχει βγάλει αγίους, τον άγιο Ραφαήλ, τον άγιο Νικόλαο και την αγία Ειρήνη, χαίρομαι.

»Η κοπέλα τα έχασε, “τί λέει τώρα;”, θα σκέφτηκε! Ο Γέροντας της λέει:

-Πάμε μέσα στον Άγιο Χαράλαμπο να εξομολογηθείς, να μου πεις για την πατρίδα σου την ωραία Λέσβο και ό,τι άλλο έχεις που σε στενοχωρεί.

»Πήγαν μέσα, εξομολογήθηκε η κοπέλλα και βγήκε άλλος άνθρωπος έξω: “Αύτη η αλλοίωσις της Δεξιάς του Υψίστου”.

Ο Γέροντας της είπε:

-Δεν μισώ εσένα, παιδί μου, αλλά την αμαρτία».

Από το βιβλίο, «Ο Γέρων Ιάκωβος», εκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 159-150.

Πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2018/01/blog-post_675.html