ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς Θεοτόκου. 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1-7).
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. ζ΄ Λουκᾶ. (Λκ. η΄ 41-56).
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν
καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον
κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την
σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον
θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ
κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ
τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της
σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους
οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον
τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο
Αγια.
Εβρ. 9,3 μετὰ δὲ τὸ
δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων,
Εβρ. 9,3 Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον
εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που
ελέγετο Αγια Αγίων.
Εβρ. 9,4 χρυσοῦν ἔχουσα
θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης
περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα
τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ
βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης,
Εβρ. 9,4 Αυτά είχαν χρυσόν θυμιατήριον και την κιβωτόν της
διαθήκης, η οποία ήτο ολόγυρα σκεπασμένη από παντού με χρυσόν. Μεσα εις αυτήν
υπήρχεν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, από εκείνο που ο Θεός έδιδεν
στους Εβραίους εν τη ερήμω, και η ράβδος του Ααρών, που δια θαύματος Θεού είχε
βλαστήσει, και αι πλάκες της Διαθήκης, επάνω εις τας οποίας ήτο χαραγμένος ο
δεκάλογος.
Εβρ. 9,5 ὑπεράνω δὲ
αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον·
περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
Εβρ. 9,5 Επάνω δε από την κιβωτόν υπήρχον δύο χρυσά
Χερουβίμ, συμβολίζοντα την δόξαν του Θεού, και τα οποία έρριπταν την σκιαν των
πτερύγων των και εκάλυπταν το επάνω μέρος της κιβωτού, που ελέγετο ιλαστήριον.
Δι' αυτά όμως τώρα δεν είναι καιρός να ομιλήσωμεν ιδιαιτέρως.
Εβρ. 9,6 Τούτων δὲ οὕτω
κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ
παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες,
Εβρ. 9,6 Ενώ, λοιπόν αυτά έτσι είχαν κατασκευασθή, εις μεν
το πρώτον μέρος της σκηνής, δηλαδή εις τα Αγια, εισήρχοντο πάντοτε οι ιερείς,
δια να τελούν τας διαφόρους λατρευτικάς τελετάς.
Εβρ. 9,7 εἰς δὲ τὴν
δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς,
οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ
καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,
Εβρ. 9,7 Εις δε το δεύτερον τμήμα της σκηνής, εις τα Αγια
των Αγίων, εισήρχετο μία φορά το έτος, κατά την επίσημον ημέραν του εξιλασμού,
μόνος ο αρχιερεύς και αυτός όχι χωρίς να είναι εφωδιασμένος με το αίμα της
θυσίας, το οποίον επρόσφερε δια την εξιλέωσιν του εαυτού του και των
αμαρτημάτων, τα οποία από άγνοιαν είχε διαπράξει ο λαός.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. ζ΄ Λουκᾶ. (Λκ. η΄ 41-56).
Λουκ.
8,41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν
ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς
ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν
παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν
εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
Λουκ. 8,41 Και ιδού, ήλθε κάποιος άνθρωπος, ονόματι Ιάρειος, ο
οποίος ήτο και άρχων της συναγωγής. Και αφού έπεσεν εις τα πόδια του Ιησού, τον
παρακαλούσε να μεταβή στο σπίτι του,
Λουκ.
8,42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς
ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη
ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ
ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
Λουκ. 8,42 διότι η μονογενής κόρη, την οποίαν είχε, δώδεκα
περίπου ετών, ήτο ετοιμοθάνατος. Καθώς δε ο Ιησούς επήγαινεν στο σπίτι του
Ιαείρου, τα πλήθη τον επίεζαν με τον συνωστισμόν των.
Λουκ.
8,43 καὶ γυνὴ οὖσα
ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις
ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν
ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
Λουκ. 8,43 Και μια γυναίκα, που από δώδεκα έτη υπέφερε από
αιμοραγίαν και η οποία είχε εξοδέψει όλην την περιουσίαν της εις ιατρούς, χωρίς
να μπορέση να θεραπευθή από κανένα,
Λουκ.
8,44 προσελθοῦσα ὄπισθεν
ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ
παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
Λουκ. 8,44 επλησίασε πίσω από τον Ιησούν, ήγγισε την άκρη από το
ιμάτιόν του και αμέσως εσταμάτησε η αιμοραγία της.
Λουκ.
8,45 καὶ εἶπεν ὁ
Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ
πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ·
ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι,
καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
Λουκ. 8,45 Και είπεν ο Ιησούς· “ποιός είναι αυτός, που με
ήγγισε;” Επειδή δε όλοι ηρνούντο, είπεν ο Πετρος και οι μαθηταί που ήσαν μαζή
του· “διδάσκαλε, τα πλήθη σε στενοχωρούν και σε πιέζουν ολόγυρα και συ λέγεις
ποιός με ήγγισε;”
Λουκ.
8,46 ὁ δὲ Ἰησοῦς
εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων
δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
Λουκ. 8,46 Ο δε Ιησούς είπε· “κάποιος με ήγγισε. Διότι εγώ
κατάλαβα ότι δύναμις θαυματουργική εβγήκε από εμέ”.
Λουκ.
8,47 ἰδοῦσα δὲ ἡ
γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ
προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο
αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς
τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
Λουκ. 8,47 Η δε γυναίκα, όταν είδε ότι δεν εξέφυγε από την
προσοχήν του Ιησού, τρέμουσα από φόβον και ευλάβειαν ήλθε, έπεσε γονατιστή
εμπρός του και διηγήθηκε εις αυτόν και εμπρός εις όλον το πλήθος την αιτίαν,
δια την οποίαν τον ήγγισεν, όπως επίσης και το γεγονός, ότι εθεραπεύθηκε
αμέσως.
Λουκ.
8,48 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε·
πορεύου εἰς εἰρήνην.
Λουκ. 8,48 Ο δε Ιησούς της είπε· “θάρρος, κόρη μου, η πίστις σου
σε έχει σώσει· πήγαινε ειρηνική και χαρούμενη, χωρίς την ανησυχίαν και την
θλίψιν που είχες προηγουμένως από την ασθένειάν σου”.
Λουκ.
8,49 Ἔτι αὐτοῦ
λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου
λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ
σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
Λουκ. 8,49 Ενώ δε αυτός ακόμη ωμιλούσε, έρχεται κάποιος από το
σπίτι του αρχισυναγώγου λέγων εις αυτόν, ότι “πέθανε η κόρη σου, μη ενοχλείς
και μη βάζεις εις κόπον τον διδάσκαλον”.
Λουκ.
8,50 ὁ δὲ Ἰησοῦς
ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ·
μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
Λουκ. 8,50 Ο Ιησούς όμως, όταν ήκουσε την είδησιν, είπεν στον
αρχισυνάγωγον· “μη φοβείσαι, μόνον πίστευε και θα σωθή η κόρη σου”.
Λουκ.
8,51 ἐλθὼν δὲ εἰς
τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα
εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ
τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
Λουκ. 8,51 Οταν δε ήλθε στο σπίτι, δεν αφήκε κανένα να μπη, ει
μη μόνον τον Πετρον και τον Ιωάννην και τον Ιάκωβον και τον πατέρα της κόρης
και την μητέρα.
Λουκ.
8,52 ἔκλαιον δὲ πάντες
καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ
κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει.
Λουκ. 8,52 Εκλαιαν δε όλοι και οδυρόμενοι εκτυπούσαν τας κεφαλάς
και τα στήθη των δια την νεκράν. Ο δε Ιησούς είπε· “μη κλαίετε· δεν απέθανε,
αλλά κοιμάται”.
Λουκ.
8,53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ,
εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
Λουκ. 8,53 Και τον περιγελούσαν, διότι ήξευραν καλά, ότι η κόρη
είχε πεθάνει.
Λουκ.
8,54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν
ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε
λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
Λουκ. 8,54 Αυτός όμως έβγαλε όλους έξω, επιασε το χέρι της και
εφώναξε λέγων· “Κορη, σήκω επάνω”.
Λουκ.
8,55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ
πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ
διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
Λουκ. 8,55 Και αμέσως η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και
αναστήθηκε· και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάγη, δια να αναλάβη τελείως
από την εξάντλησιν της ασθενείας που την οδήγησε στον θάνατον.
Λουκ.
8,56 καὶ ἐξέστησαν οἱ
γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς
μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Λουκ. 8,56 Και έμειναν εκστατικοί και κατάπληκτοι οι γονείς
αυτής. Ο δε Ιησούς παρήγγειλε εις αυτούς, να μη είπουν εις κανένα το γεγονός.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/03.%20Louk.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου