Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Από τον Θεό προέρχεται η χάρις, αλλά από εμάς προέρχεται ο κόπος. Επομένως, κανένας ας μη σκεφθεί ότι οι άγιοι απόστολοι στηρίζονταν εξ ολοκλήρου στη χάρη του Θεού, ή ότι γι’ αυτούς ήταν εύκολα τα πράγματα ή ότι επιτέλεσαν το μεγάλο έργο τους στον κόσμο ακόπως. Μήπως δεν λέει ο Απόστολος Παύλος: "Αλλά ταλαιπωρώ το σώμα μου και το υποδουλώνω, από φόβο μήπως, ενώ θα έχω κηρύξει στους άλλους, εγώ ο ίδιος κριθώ ακατάλληλος". (Α Κορινθ. 9, 27)
Επίσης, σε άλλο σημείο, δεν λέει πώς πέρασε τη ζωή του; "με κινδύνους από ποταμούς, κινδύνους από ληστάς, κινδύνους από τους ομοεθνείς μου Εβραίους, κινδύνους από τους εθνικούς, κινδύνους μέσας στις πόλεις, κινδύνους σε έρημες περιοχές, κινδύνους στην θάλασσαν, κινδύνους εκ μέρους ψευταδέλφων, με κόπον και μόχθον, πολλές φορές ἄϋπνος, με πείναν και δίψαν, πολλές φορές νηστικός, στο κρύο χωρίς επαρκή ενδύματα". (Β’ Κορινθίους 11: 26-27)
Ο άγιος Ιάκωβος τρεφόταν μόνο με ψωμί και αυτό όχι μέχρι κορεσμού. Κοιμόταν πολύ λίγο και περνούσε τις νύχτες του με προσευχή. Τόσο πολύ γονάτιζε, προσευχόμενος, ώστε το δέρμα στα γόνατά του ήταν σκληρό σαν το πετσί στα γόνατα της καμήλας.
Αυτός ο αδελφός του Κυρίου προσευχόταν με δάκρυα και στεναγμούς, όχι μόνο γιά την Εκκλησία πού εκείνος ποίμαινε, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Ακόμη και όταν σπρώχτηκε από τους μοχθηρούς Ιουδαίους να πέσει κάτω από τη, στέγη του ναού και πραγματικά τσακίστηκε, ο άγιος Απόστολος ποτέ δεν ξέχασε το χρέος του στον Θεό και στους ανθρώπους. Μαζεύοντας τις λιγοστές δυνάμεις πού του είχαν απομείνει, ανακλαδίστηκε: στάθηκε στα γόνατά του, ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και προσευχήθηκε θερμά στον Θεό λέγοντας: "Κύριε, συγχώρησέ τους· δεν ξέρουν τι κάνουν". Ενώ προσευχόταν, κάποιοι κακοί άνθρωποι βάλθηκαν να τον πετροβολούν από παντού.
Βλέποντάς το, ένας απ’ τους γυιούς του Ρηχάβ φώναξε δυνατά: «Σταματήστε! Μά τί κάνετε; Ο δίκαιος αυτός προσεύχεται στον Θεό γιά σας κι εσείς τον σκοτώνετε!». Όμως η κραυγή αυτή της ευσπλαχνικής ψυχής, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τους «εικότως κακοπραγούντες» εγκληματίες από του να δολοφονήσουν τον άγιο του Θεού.
Έτσι, λοιπόν, οι Απόστολοι δεν στηρίζονταν μόνο στην Θεία χάρη, αλλά επίσης κατέβαλαν υπεράνθρωπες σχεδόν προσπάθειες γιά να γίνουν άξιοι της χάριτος του Θεού.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,
«Ο Πρόλογος της Αχρίδος»,
(Οκτώβριος)
εκδ. Άθως
https://wra9.blogspot.com/2021/10/blog-post_23.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου