Ἀπόσπασμα
Πάντα εἴχαμε κύματα στὴν Ἐκκλησία. Πάντα εἴχαμε διωγμούς. Πάντα εἴχαμε αἱρέσεις. Πάντα εἴχαμε αὐτὴ τὴν ἐκκοσμίκευση. Πάντα εἴχαμε τοὺς χλιαρούς. Πάντα εἴχαμε ἐξορίες, φυλακίσεις ἁγίων ἀνθρώπων, δικαστήρια, ὅπως καὶ τώρα. Βλέπετε, αὐτοὺς τοὺς δύο γενναίους Ἱεράρχες, Ὀρθοδόξους, Ὀρθοδοξοτάτους, τὸν ἐπίσκοπο Κυθήρων καὶ τὸν ἐπίσκοπο Αἰτωλοακαρνανίας, τοὺς διώκουν. Καὶ τοὺς πᾶνε στὰ δικαστήρια, καὶ θὰ τοὺς βάλουν τώρα καὶ ἀνακριτὲς νὰ τοὺς ἀνακρίνουν. Γιατί; Γιατὶ ἀκριβῶς ἔκαναν αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουν ὡς Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες. Ὑπερασπίστηκαν τὴν ἀλήθεια τοῦ δόγματος ποὺ λέγει «καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς». Αὐτὸ εἶναι δόγμα, τὸ λέμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅτι ὁ Χριστός μας ἀναστήθηκε τὴν τρίτη ἡμέρα.
Καὶ γιόρτασαν κανονικὰ τὴν Ἀνάσταση στὴ Μητρόπολή τους τὴν τρίτη ἡμέρα. Καὶ δὲν ἔκαναν ὑπακοὴ στὴν ἄνομη αὐτὴ προτροπὴ/ἐγκύκλιο ποὺ δυστυχῶς, ἐξαπέλυσε ἡ ΔΙΣ πρὸς ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς. Γιατί δύο ὧρες πρὶν δηλαδή, δὲν θὰ κολλοῦσε ὁ ἰός, καὶ δύο ὧρες μετὰ θὰ κολλοῦσε; Ἀστεῖα πράγματα! Ἀλλὰ ἄλλο ἦταν τὸ ζητούμενο: τὸ ζητούμενο ἦταν νὰ συμπέσει τὸ Πάσχα μας μὲ τὸ Πάσχα τὸ Ἑβραϊκό. Καὶ ἄς λένε κάποιοι μὲ ἀφορμὴ δημοσιεύματα ὅτι ἤδη τὸ εἶχαν γιορτάσει οἱ Ἑβραῖοι τὸ Πάσχα. Τὸ Πάσχα τὸ Ἑβραϊκὸ ὑπολογίζεται μὲ βάση τὸν Νόμο, τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὶς διατάξεις τοῦ Νόμου. Καὶ τὸ Πατριαρχεῖο μας στὰ Δίπτυχά του, τὸ εἶχε ἀκριβῶς ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ποὺ αὐτοὶ θέλανε νὰ γιορτάσουμε μαζὶ μ’ αὐτοὺς τὸ Πάσχα· δηλαδή, νὰ γιορτασθεῖ μιὰ μέρα νωρίτερα. Νὰ κάνουμε Ἀνάσταση τὸ Μεγάλο Σάββατο, ποὺ ἤτανε σύμφωνα μὲ τοὺς ὑπολογισμοὺς τοὺς κανονικοὺς τῶν Ἑβραίων τῶν παραδοσιακῶν, τῶν σωστῶν· ἔτσι, ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἔπρεπε νὰ γιορτάσουν, ἄσχετα τὶ κάνανε αὐτοὶ φέτος.
Λοιπόν, γιατί; Γιατὶ ἀκριβῶς ὁ πάπας καὶ ὅλοι αὐτοὶ οἱ παγκοσμιοποιητὲς θέλουν νὰ ἐπιτύχουν τὴν πανθρησκεία. Καὶ ἕνας βραχίονας, ἕνας τρόπος, ἕνας μοχλὸς, εἶναι ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, ποὺ θέλει νὰ ἐπιτευχθεῖ, ποὺ θέλουν νὰ τὸν ἐπιτύχουν καὶ μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ μὲ τοὺς Ἑβραίους. Καὶ αὐτὸ ἦταν ἕνα βῆμα τώρα.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιατί κάνανε, νομίζετε, κινητὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα; Τὰ λέει ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ἐνῷ τὰ Χριστούγεννα εἶναι σταθερὴ ἑορτή. Κάθε χρόνο τὰ γιορτάζουμε 25 Δεκεμβρίου. Γιατί καὶ τὸ Πάσχα νὰ μὴν εἶναι σταθερὴ καὶ εἶναι κινητή; Γιατὶ ἀκριβῶς, δὲν θέλανε οἱ Ἅγιοι Πατέρες νὰ γιορτάζουμε μαζὶ μὲ τοὺς Ἑβραίους. Γι’ αὐτὸ τὴν κάνανε κινητὴ τὴν ἑορτή, καὶ ὅρισαν πάντα νὰ μὴ συμπίπτει ποτὲ τὸ Πάσχα τὸ Ἑβραϊκὸ μὲ τὸ Πάσχα τὸ Ὀρθόδοξο.
Πολὺ καλά, λοιπόν, ἔκαναν, καὶ μεγάλη τους τιμὴ εἶναι ποὺ διώκονται. Θὰ μοῦ πεῖτε, «πῶς τὰ λὲς αὐτὰ καὶ γιατί τὰ λές»; Τὰ λέω γιατὶ ταπεινὰ εἶμαι ὁ ἐλάχιστος μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὀφείλω νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχω ποιμαντικὴ εὐθύνη. Καὶ πρέπει αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀληθές, αὐτὸ ποὺ εἶναι σωστό, νὰ τὸ λέμε. Γιατὶ ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅποιος εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια, προσέξτε το αὐτό, αὐτὸς εἶναι στὴν Ἐκκλησία. Λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, «ποιοί ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία; Οἱ τῆς ἀληθείας». Αὐτοὶ ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια. Καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι τῆς ἀληθείας, ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὴν ἀλήθεια, δηλαδὴ αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ λέει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ λένε οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, αὐτοὶ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία. Ξέρετε πόσοι κανόνες καταστρατηγήθηκαν τώρα μ’ αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ ποὺ ἔδωσε ἐντολὴ ἡ ΔΙΣ νὰ γίνει στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα; Καταστρατηγήθηκε ὁ κανόνας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ λέγει ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνονται δύο Θεῖες Λειτουργεῖες τὴν ἴδια ἡμέρα· τὸ ἴδιο εἰκοσιτετράωρο, τὴν ἴδια ἡμέρα. Δηλαδή, ἔγινε τὸ πρωῒ τοῦ Μ. Σαββάτου, καὶ ἔγινε καὶ τὸ ἀπόγευμα, πρὶν ἀπὸ τὶς δώδεκα, πάλι Λειτουργία. Ἀπαράδεκτο! Δὲν μπορεῖ ἕνας ἱερέας νὰ κάνει δύο Λειτουργίες τὴν ἴδια ἡμέρα, οὔτε καὶ στὸ ἴδιο Θυσιαστήριο νὰ γίνουν δύο Λειτουργίες σὲ μία ἡμέρα. Καταστρατηγήθηκε καὶ ὁ κανόνας, ἐπίσης, ποὺ λέει ὅτι δὲν πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ σταματήσουν τὴ νηστεία τοῦ Πάσχα –τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς δηλαδὴ- πρὶν τὶς δώδεκα. Ὅταν τέλειωσε ἡ Ἀνάσταση στὶς ἐννιὰ καὶ ἄκουσαν τὸ Χριστὸς Ἀνέστη, μετὰ πῆγαν καὶ ἔφαγαν οἱ Χριστιανοί. Ἔ, βέβαια! Ἔτσι, τοὺς φάνηκε λογικό. Ὑπάρχει κανόνας ποὺ τὸ ἀπαγορεύει αὐτό. Δὲν ἐπιτρέπεται.
Λοιπόν, καταλαβαίνετε πόσο δίκιο ἔχουν λοιπόν, αὐτοὶ οἱ δύο γενναῖοι Ἀρχιερεῖς ποὺ ἀντιστάθηκαν, καὶ πρέπει νὰ τοὺς συμπαρασταθοῦμε, καὶ σὲ κάθε κατεύθυνση νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ σωστό. Θὰ πεῖτε, εἶναι μία παρωνυχίδα αὐτό. Δὲν εἶναι καθόλου παρωνυχίδα. Καὶ ἕνα ‘καὶ’ στὴν Πίστη μας, στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ἔχει σημασία.
Λέει ἡ Γ’Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, λέει ὅτι ἄν κάποιος προσθέσει ἤ ἀφαιρέσει ἔστω καὶ ἕνα ‘καὶ’ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, καὶ νὰ εἶναι σωστὸ αὐτὸ ποὺ θὰ προσθέσει, νὰ μὴν εἶναι λάθος δογματικό, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἀφορίζεται! Αὐτὸ ποὺ κάνανε δηλαδὴ οἱ παπικοὶ καὶ εἶναι ἤδη ἀφορισμένοι, ποὺ πρόσθεσαν τὸ «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ», τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ποὺ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός, καὶ βάλανε αὐτοὶ «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ». Καὶ μόνον αὐτὸ ποὺ ἔκαναν, τοὺς καθιστᾶ, τοὺς βγάζει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Καὶ αὐτὸ ποὺ πῆγε νὰ γίνει τώρα, νὰ περάσουνε τὸ μήνυμα ὅτι δὲν ἔχει σημασία: «τώρα γιὰ δυὸ ὧρες θὰ τσακωνόμαστε»; «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ», θὰ τοὺς ἀπαντήσουμε, «κατὰ τὰς Γραφάς». Δὲν λέει τὴν δεύτερη ἡμέρα· τὴν τρίτη ἡμέρα.
Λοιπόν, αὐτὰ γιὰ νὰ τονιστεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πάντοτε ἔχει διωγμούς. Πάντοτε ἔχει δυσκολίες, ἔτσι, καὶ ἀπὸ ἔξω, καὶ χειρότερες δυσκολίες ἀπὸ μέσα, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας. Γιατὶ ὅταν τὰ λέμε αὐτὰ ποὺ λέμε, ἔρχονται κάποιοι καὶ μοῦ λένε «πάτερ, ἐσὺ τὰ λὲς αὐτά, οἱ ἄλλοι δὲν τὰ λένε, οἱ περισσότεροι λένε ἀντίθετα». Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει, κι ἄν ὅλοι λένε τὰ ἀντίθετα. Ἐμεῖς θὰ λέμε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Χριστός μας καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ ποιοί εἶναι στὴν Ἐκκλησία; Εἶναι αὐτοὶ ποὺ εἶναι τῆς ἀληθείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου