Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνεται στὸν Χριστὸ ξεπερνάει τὶς δυσκολίες χωρὶς νὰ φθείρεται. Γέρων Πορφύριος

Μοῦ εἶπε ἀκόμη ὁ Παππούλης:

“Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνει τὴν καρδιά του στὸν Χριστό, ὅπως ὁ Μοναχός, αὐτὸς γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του, γεμίζει μὲ Χριστό. Ἀκούεις; Μὲ καταλαβαίνεις; Μὲ τὸν Χριστό.

Καὶ, ὅταν ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὸν Χριστό, τότε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι σοφός, εἶναι ἔξυπνος· τοῦ τὰ διδάσκει ὅλα τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

“Ἡ λέξη ἔξυπνος, ὄχι μὲ τὸ νόημα που τὴν ἐννοεῖ ὁ κόσμος, δηλαδὴ νὰ ἀπαντᾶ καθηλώνοντας τοὺς ἄλλους ἢ νὰ κάνει μιὰ δουλειὰ καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλά, νά! Πῶς νὰ σοῦ τὸ πῶ;

“Σὲ κάθε δυσκολία ποὺ τοῦ παρουσιάζεται, δὲν τὰ χάνει, δὲν ἀπελπίζεται, ἀλλὰ, προσφεύγοντας στὸν Χριστό, ποὺ εἶναι μέσα του, βρίσκει ὡραίους καὶ εὔκολους τρόπους νὰ τὴν ξεπερνάει χωρὶς νὰ τοῦ στοιχίζει, χωρὶς νὰ φθείρεται ἐσωτερικά. Μὲ κατάλαβες, Γεώργιε;” (Εἶπε τὸ ὄνομά μου χωρὶς νὰ μὲ ἔχει ρωτήσει. Οὔτε χθές, ὅταν μὲ σύστησαν, τοῦ τὸ εἶπαν. Μὲ ἐντυπωσίασε).

- Κατάλαβα, Γέροντα.

“Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δώσει τὴν καρδιά του στὸν Χριστὸ δὲν ὑποφέρει, ὅσες δυσκολίες καὶ νὰ συμβοῦν. Χαίρεται, εἶναι γεμάτος ἐσωτερικὴ χαρά. Εἶναι δραστήριος, προσεκτικός. Δὲν κάνει λάθη, ζημιές. Τὸ μυαλό, τὰ χέρια, τὰ πόδια, ὅλα κινοῦνται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κουτός;

“Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ποὺ πρέπει νὰ κάνει τὸν κουτό, γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ.

- Δηλαδή, πῶς θὰ κάνει τὸν κουτό;

Ὅταν σιωπήσει ἐν γνώσει, μὲ κάποιον ἐσωτερικὸ σκοπό, κάνει πὼς δὲν κατάλαβε, κάνει πὼς δὲν ξέρει, διότι ἔχει ἕναν καλὸ σκοπό. Αὐτὰ θὰ τοῦ τὰ διδάξει σιγὰ σιγὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Διότι, ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸν Χριστό, δὲν ζοῦμε κανονίζοντας ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας. Ζεῖ ἐν ἡμῖν Χριστός, καὶ κανονίζει Αὐτὸς τὴ ζωή μας”.

Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 209-210

http://www.porphyrios.net/?p=1070