Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Νοσηλευτική δεοντολογία.Σχέσεις νοσηλευτή μέ τούς ἀσθενεῖς.η' μέρος

ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΝΩ: Η Αγία Φοίβη εις Κεχριές της Κορίνθου, η διακόνισσα του Αποστόλου Παύλου και προστάτης των νοσοκόμων που γιορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου.
 
Δεῖτε ἐδῶ:ζ' μέρος


Α. ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ


ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ(δεν είναι θάνατος ο εγκεφαλικός θάνατος)
Ἡ ὑπόθεση τῶν μεταμοσχεύσεων εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τή δυνατότητα λήψης ζωτικῶν ὀργάνων σέ κατάλληλη κατάσταση. Αὐτό σημαίνει ὅτι
τά ὄργανα αὐτά θά πρέπει νά ἀφαιρεθοῦν ἀπό τό δότη ὁπωσδήποτε πρίν καταπαύσει ἡ καρδιακή λειτουργία, διότι ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματος εἶναι αὐτή πού τά συντηρεῖ στή ζωή. Ἡ ἐπινόηση τοῦ ἀναπνευστῆρα ἔλυσε αὐτό τό ἀδιέξοδο, μιά πού στίς περιπτώσεις ἐγκεφαλικά νεκρῶν ἀτόμων στάθηκε ἔτσι δυνατό νά διατηρηθεῖ ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματος παρά τή νέκρωση τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτή ὅμως ἡ ἰδιόμορφη ἰατρογενής κατάσταση ὁδήγησε στό παράδοξο φαινόμενο νά μιλοῦμε γιά νεκρούς πού ὅμως διατηροῦν ζωντανό σῶμα! Γιά νεκρούς πού δεν ἔχουν“ξεψυχήσει”.


Ἡ ἐπικρατοῦσα ἄποψη μεταξύ τῶν εἰδικῶν ψευδο-ἐπιστημόνων καί ἁρμοδίων ἐπιτροπῶν εἶναι ὅτι βιολογικός θάνατος εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς λειτουργικῆς συνοχῆς τοῦ σώματος ὡς ὀργανισμοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος ἐπέρχεται ὅταν ἔστω μία ἐκ τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν (καρδιακή, ἐγκεφαλική, νεφρική, ἠπατική, πεπτική, πνευμονική κ.λ.π.) ἀδυνατεῖ νά ἐπιτελεσθεῖ, διότι τότε ἡ ζωή τοῦ ὀργανισμοῦ ὡς συνόλου καταργεῖται, ἔστω κι ἄν μέ κάποιο ὑποστηρικτικό τρόπο συνεχίσουμε τή λειτουργία ὁρισμένων ἐκ τῶν ὑπολοίπων.
Δηλαδή ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος, σέ ἀντίθεση μέ τόν ὡς τώρα γνωστό φυσικό θάνατο, εἶναι ἰατρογενής ἔννοια, συνέπεια μιᾶς συμφεροντολογικῆς τεχνολογίας
29 (ανθρώπινη αυθαίρετη επινόηση).
Ο Εμμ.Παναγόπουλος, ΑΜ. ΕΠ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΧΕΙ/ΚΗΣ, Δ/ΝΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ τονίζει ότι ο εγκεφαλικός θάνατος δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον βιολογικό θάνατο. Το ερώτημα δεν είναι αν οι δότες είναι νεκροί γιατί δεν είναι (AriJoffe, καθηγητής Παιδιατρικής στο πανεπιστήμιο Alberty του Καναδά ,2007). Πέρα από τον λεγόμενο εγκεφαλικό θάνατο βρέθηκε με τα πρωτόκολλα λήψης οργάνων και άλλος τρόπος να τα παίρνουν ησυχάζοντας την συνείδηση τους ( για ασθενείς που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του Ε.Θ.) Τους αποσυνδέουν 2-5 λεπτά από την μηχανική υποστήριξη και αναγγέλλουν τον θάνατό τους και μετά εφαρμόζεται καρδιοαναπνευστική υποστήριξη και προχωρούν στην αφαίρεση οργάνων. Ο χρόνος 2-5 λεπτά δεν θεωρείται επαρκής για να θεωρηθεί η παύση της καρδιάς ως μη αναστρέψιμης. Στην ιατρική έχουν περιγραφεί περιπτώσεις ανάκαμψης μετά από 10 και περισσότερα λεπτά. Επίσης είναι οξύμωρο να θεωρείται ότι μετά από 5 λεπτά η καρδιακή παύση είναι μη αναστρέψιμη, όταν η ίδια αυτή καρδιά μεταμοσχευμένη λειτουργεί κανονικά.30 (Ο Εμμ.Παναγόπουλος, ΑΜ. ΕΠ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ) .

Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε μπροστά μας ἕναν νεκρό καί αὐτός νά ἔχει ἐνδείξεις καί εἰκόνα ζωντανοῦ; Εἶναι δυνατόν ἕνας νεκρός νά ἔχει ὄργανα πού λειτουργοῦν καί καρδιά πού πάλλεται;
Γιά νά γίνει μεταμόσχευση ἤπατος, καρδιᾶς, πνευμόνων, χρειάζεται νά ὑποβληθεί ὁ δότης σέ ὁλική νάρκωση. Γιατί λοιπόν σέ ἕναν “νεκρό” χρειάζεται νά κάνουν νάρκωση; Ὁ βιολογικός θάνατος εἶναι ἕνα συμβάν, ὄχι μία διαδικασία. Ὁ ἄνθρωπος πεθαίνει καί τήν ἑπόμενη στιγμή ἀρχίζει ἡ διαδικασία τῆς ἀποσύνθεσης. Κάποιος εἶναι εἴτε ζωντανός εἴτε νεκρός, δέν μπορεῖ νά εἶναι καί τά δύο ἤ τίποτε ἀπό τά δύο. Ὅταν κάποιος πεθαίνει εἶναι ζωντανός, ὅταν ἔχει ἤδη πεθάνει καί ἔχει ἀρχίσει νά ἀποσυντίθεται τότε εἶναι νεκρός.
Συνήθως ἀπό τήν Ἁγία Γραφή οἱ ὑπέρμαχοι τῶν μεταμοσχεύσεων δανείζονται χωρία ὅπως : «Ὅλοι ἐμεῖς θέλουμε νά μιμηθοῦμε τήν χωρίς ὅρους ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, πού εἶπε νά «ἀγαποῦμε τόν πλησίον μας» καί «νά κάνουμε στούς ἄλλους αὐτό πού θέλουμε νά κάνουν
ἐκεῖνοι σ’ ἐμᾶς». Σκεφτεῖτε τή θυσία πού ὁ Ἰησοῦς ἦταν πρόθυμος νά κάνει, καθώς προσέφερε τό Σῶμα Του γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί μέ διάφορα χωρία τῆς Ἁγ. Γραφῆς ὑποστηρίζουν τή δωρεά ὀργάνων.Κατά κάποιο τρόπο προσπαθοῦν νά ἐξαναγκάσουν τούς ἀνθρώπους νά προσφέρουν ὑποχρεωτικά ὥς φιλανθρωπία τά ὄργανά τους, “θέλουν δέν θέλουν”.

 Ἡ Ἐπίσημη θέση τῆς Ἐκκλησίας
Τά ἐδάφια αὐτά, ἀλλά καί ἄλλα πού προβάλλονται, δέν πείθουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὑποστήριζε τή δωρεά ὀργάνων (καί τήν κερδοφορία τρίτων ἀπό τέτοιες «δωρεές»). Ἀντίθετα μάλιστα, ἡ Ἐκκλησία ἔχει καταδικάσει ὡς κακόφρονες αἱρετικούς αὐτούς πού ἐθελοντικά ἀποσποῦν κάποιο μέλος τοῦ σώματός τους, γιά νά κάνουν “καλοσύνη” ἤ “φιλανθρωπία”.(Πηδάλιον, σελ.23) Ψεύδονται προσπαθώντας νά πνίξουν τόν ἄγραφο νόμο πού ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα στόν ἄνθρωπο πού εἶναι τό: «οὐ φονεύσεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις ὅσα ἀνήκουν στόν πλησίον σου....»(10 ἐντολές – Λουκᾶ ιη΄ 20)
Μποροῦμε νά ἀγαποῦμε καί νά θυσιαζόμαστε ἄν θέλουμε γιά τόν συνάνθρωπό μας, μή φονεύοντας, μή ψευδομαρτυρώντας, μήν ἐπιθυμώντας ὅσα ἔχει ὁ πλησίον μας.
Ὁ Θεός ἔδωσε ἐντολή στούς Ἀποστόλους καί στήν Ἐκκλησία, νά μήν ἀφαιρεῖ κανείς ἄνθρωπος μέρος ἤ μέλος τοῦ σώματός του γιά κανένα λόγο.
Οἱ Ἀποστολικές διαταγές λένε: Ὅποιος ἀκρωτηριάζει ἕνα μέλος τοῦ σώματός του εἶναι ἐχθρός τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, καί φονιάς τοῦ ἑαυτοῦ του. Ὅποιος θέλει νά ἀκρωτηριάσει, ἤ εὐνουχίσει τόν ἑαυτό του, ἤ βάλει ἄλλον νά τό κάνει νά ἀφορίζεται ἀπό τά μυστήρια καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνάθροιση τῶν Χριστιανῶν τρία χρόνια, ἐπειδή μέ αὐτόν τόν τρόπο γίνεται ἐπίβουλος τῆς ζωῆς του. (Ἀποστ. Διατ. κα΄ κβ΄ κδ΄ ) Τά ἴδια λέει καί ὁ πρῶτος κανών τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τό ἴδιο ἐπιτίμιο ἔχουν καί ὅσοι κακόφρονες αἱρετικοί, πού ἀκούγοντας τά λόγια του Κυρίου: «ἀνίσως τό χέρι σου ἤ τό πόδι σου σέ σκανδαλίσει ἔκοψον αὐτά..» τά ἑρμηνεύουν κατά γράμμα καί ὄχι τροπολογικῶς (Πηδάλιον, σελ.23). Στό αὐτό πνεῦμα εἶναι καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.(Ἅγιοι Χρυσόστομος, Θεοφύλακτος, Ἐπιφάνιος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, κ. ά.) Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηριστικά λέγει ὅτι τό γένος αὐτό τῶν ἀνθρώπων πού ἀφαιροῦν (θεληματικά) κάποιο μέλος τοῦ σώματός τους εἶναι ἄτιμοι, πανώλεθροι, ἄνανδροι, σιδηροκατάδικοι, καί ἄλλα.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κρίνει τόν “ἐθελοντή δότη” ὡς “κατάρας ὑπεύθυνο”, ἀφοῦ θεληματικά ἀποκόπτει μέλος ἀπό τό σῶμα του, ἔστω κι ἄν τό κάνει αὐτό γιά τό καλό τῆς ψυχῆς του καί τῶν συνανθρώπων του (Πηδάλιον, σελ23).
Στήν Ἐκκλησία μας ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.
Δέν ὑπάρχει φιλανθρωπία ἤ ἀγαθοεργία πού γίνεται μέ ἔγκλημα γιά ὁποιονδήποτε λόγο, καί δέν ἐπιτρέπεται ἡ εὐθανασία.
Δέν μπορεῖ κάποιος νά γίνει ἐθελοντής δότης ὀργάνων πρίν πεθάνει διότι αὐτό εἶναι αὐτοκτονία καί δέν σώζεται. Εἶναι σάν νά λέει στό Θεό ὅτι: “πρίν μοῦ πάρεις τήν ζωή, ἔχω τόδικαίωμα νά τήν ἀφαιρέσω ἐγώ”. Ἀφοῦ ὁ καθένας πού ἀποφασίζει νά δώσει τή συγκατάθεσή του γιά κάτι τέτοιο, στήν πραγματικότητα ἐξουσιοδοτεῖ μέ τόν πιό ἐπίσημο τρόπο κάποιους πού θέλουν νά λέγονται γιατροί, νά τόν τεμαχίσουν ζωντανό.
Ἀκόμα ὁ δότης συμπαρασύρει στήν ἁμαρτία τοῦ φόνου καί ὅσους συμμετέχουν στήν λήψη τῶν ὀργάνων.
Ἡ ἐθελοντική θυσία τοῦ δότη εἶναι ἀντίθετη μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὁ Χριστός, δέν ζήτησε ἀπό τόν Ἰούδα νά τόν προδόσει οὔτε ἀπό τούς στρατιῶτες, τούς Ἀρχιερείς ἤ τό λαό νάτόν σταυρώσουν. Ἀντίθετα μάλιστα, προσπαθοῦσε νά τούς ἀποτρέψει ἀπό αὐτό τό μεγάλο θανάσιμο ἁμάρτημα πού ἐμπαθώς προσπαθοῦσαν νά διαπράξουν.
Γι’ αὐτό τό λόγο καί ὅσοι συμμετεῖχαν στήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἁμάρτησαν θανάσιμα.
(Να σημειωθεί ότι ο Χριστός αν ήταν σύμφωνος με την πρακτική δωρεάς οργάνων πρώτος Αυτός ο ίδιος θα μας έδινε το παράδειγμα. Όταν τον πλησίαζαν τυφλοί, κουτσοί κ.τ.λ. και κάποιοι μάλιστα εκ γενετής δεν έκοβε τα δικά του μέλη να τα δώσει, ούτε και προέτρεπε σε άλλους να δώσουν π.χ. το ένα τους μάτι (γιατί σαν Θεός μπορούσε να μεταφέρει το ένα μάτι κάποιου σε κάποιον άλλον που δεν είχε καθόλου) αλλά με θαυμαστό τρόπο τους έπλαθε από την αρχή καινούργιο μάτι, καινούργιο πόδι κ.ο.κ. Ήθελε έτσι να μας διδάξει να στηριζόμαστε πάντοτε στην παντοδυναμία του και στην ελπίδα ενός θαύματος από μέρους του (εφόσον βέβαια αυτό το θαύμα θα είναι ωφέλιμο για την σωτηρία της ψυχής μας.
Επιπλέον ο πάνσοφος Θεός έπλασε τον κάθε ανθρώπινο οργανισμό να λειτουργεί έτσι, δηλαδή με 2 νεφρούς, με 2 πνεύμονες κ.ο.κ. ώστε να διατηρείται υγιής στην ζωή. Δεν έπλασε με ένα νεφρό άνθρωπο. Αν συνέβαινε αυτό θα υπήρχε κάποια μαρτυρία στην Αγία γραφή ή στην παράδοση της Εκκλησίας μας. Αυτοί λοιπόν που ενώ ζούνε γίνονται δωρητές οργάνων και πάλι αμαρτάνουν διότι λένε στον Θεό « εγώ αποφασίζω τώρα να λειτουργώ με ένα νεφρό» και θέτουν έτσι σε κίνδυνο την υγεία τους και σε κάποιες περιπτώσεις και την ζωή τους. Άλλο το να επιτρέψει κάτι τέτοιο ο Θεός και άλλο το να αποφασίζουμε μόνοι μας εγωιστικά.
Αν επρόκειτο για καλή πράξη ο Θεός θα την ευλογούσε όπως όταν δίνουμε τα τρόφιμα μας ή τα ρούχα μας (ενώ τα χρειαζόμαστε γιατί δεν έχουμε άλλα) σε άλλους που δεν έχουν και ο Θεός μας ευλογεί και ούτε πεινάμε ούτε κρυώνουμε ή φωτίζει κάποιους να μας φέρουν άλλα (τέτοια θαυμαστά περιστατικά συνέβησαν σε πολλους Αγίους της Εκκλησίας μας π.χ. ο Άγιος Φιλάρετος έδινε ακόμη και τα ρούχα του και το φαγητό της οικογένειας του και ο Θεός ευλόγησε και η εγγονή του παντρεύτηκε πρίγκηπα ). Αντίθετα ο δωρητής εν ζωή και ο δότης δεν έχουν καμιά ευλογία διότι ταλαιπωρούνται μια ζωή. Ο δότης πρέπει να εξετάζεται σε πολύ τακτά διαστήματα από γιατρούς, να παίρνει φάρμακα και να τρέμει να κυκλοφορήσει φυσιολογικά στην κοινωνία εφ’ όρου ζωής. Ο οργανισμός του αναγνωρίζει το μεταμοσχευμένο όργανο ως ξένο σώμα διότι είναι και θα είναι ξένο σώμα γιατί ο Θεός έδωσε αυτό το όργανο εξαρχής σε άλλον. Μαρτύριο και η ζωή του δωρητή εκτός εξαιρέσεων. Μια ζωή να αποφεύγει τροφές όπως π.χ. το αλάτι κ.τ.λ., είναι περισσότερο επιρρεπής σε ασθένειες απ’ ότι αν είχε και τα δυο του διπλά όργανα και σε κάποιες περιπτώσεις κινδυνεύει και η ζωή του.)
Ἀπαγορεύει ἡ Ἐκκλησία τό φόνο. Ὁ Γιατρός δέν μπορεῖ νά τερματίσει κάποιον ἀσθενῆ ἔστω κι ἄν αὐτός ἔχει δηλώσει “δότης ὀργάνων”. Ἀν ὁ ἀσθενής πεθάνει μόνος του, δέν εὐθύνεται κανείς ἀπέναντι στό Θεό. Ἄν ὅμως τόν τερματίσει ὁ γιατρός γιά ἀφαίρεση ὀργάνων, τότε χρεώνεται αὐτός τό μεγάλο ἁμάρτημα τῆς ἐσκεμμένης κλοπῆς μετά φόνου καί ὄχι μόνο ὁ γιατρός ἀλλά καί ὅσοι συναινοῦν σ’ αὐτό.
Ὁ λήπτης τοῦ ζωντανοῦ μοσχεύματος, γίνεται ὁ ἠθικός αὐτουργός τοῦ φόνου. Ἀποδέχεται νά πεθάνει κάποιος ἄλλος γι’ αὐτόν τόν ὁποῖο, κατά τήν ἰατρική δεοντολογία, δέν πρέπει νά μάθει ποτέ. Κι αὐτό γιατί μέ τή μεταμόσχευση λαμβάνει προσωρινά τή σωματική του ὑγεία ἀλλά ὂχι τήν ψυχική. Τό ἰατρικό αὐτό ἐπίτευγμα, διαφημίζει καί προβάλλει τόν λήπτη ἐνῶ τόν φόνο τόν ἀποκρύπτει.
Τό ἴδιο κάνουν καί τά μαιευτήρια, πού προβάλλουν τίς γεννήσεις, ἐνῶ τίς ἐκτρώσεις τίς ἀποκρύπτουν. Τήν κλοπή ὀργάνων τή λένε δωρεά ὀργάνων καί τήν εὐθανασία τή λένε φιλανθρωπία. Δέν μπορεῖ ὁ λήπτης νά κάνει “καρδιακή” προσευχή, μέ κλεμμένη καρδιά, διότι δέν εἰσακούγεται ἀπό τό Θεό ἐπειδή ἡ καρδιά πού ἔχει εἶναι προϊόν ἀδικίας καίφόνου.(Ἰακώβου β΄ 8-12)
Κατά τήν Ἐκκλησία μας, ὁ δότης, ὁ γιατρός, ὁ λήπτης, καί οἱ συνεργοῦντες ἐμπίπτουν σέ θανάσιμα ἁμαρτήματα καί δέν μποροῦν νά σωθοῦν. (Ἐκτός κι ἄν μετανοήσουν ἀληθινά). Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ Θανάτου εἶναι μόνο ὁ Θεός.
Οἱ Γιατροί ὁμοιάζουν μέ τούς στρατιῶτες πού σταύρωσαν τόν Χριστό. Οἱ συγγενεῖς πού δίνουν τόν ἄνθρωπό τους στούς γιατρούς ὁμοιάζουν μέ τόν Ἰούδα. Ὅσοι ἀποδέχονται αὐτή τήν κατάσταση ὁμοιάζουν μέ τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Φαρισαίους, πού θέλησαν νά θυσιαστεῖ ὁ Χριστός γιά ἰδιοτελεῖς λόγους. Τέλος, τόν Πόντιο Πιλάτο τόν παριστάνει τό Κράτος, τό ὁποίο νομοθετεῖ μέ βάση τό δικό του πολιτικό οἰκονομικό ὤφελος, τίς πιέσεις τῶν ἀντιΧριστιανικῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ καί μετά “νίπτει τας χείρας του”.
Γενικά αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ μεταμοσχεύσεις εἶναι μία καλοστημένη παγίδα τοῦ διαβόλου γιά νά μαζεύει ψυχές.
Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ ἐπιστήμη θά συνεχίσει νά προχωρεῖ μέ βάση αὐτό πού ἔχει γίνει γνωστό ὡς «τεχνολογικά ἐπιβεβλημένο», δηλαδή, «ἄν μπορεῖ νά γίνει κάτι, πρέπει νά γίνει». Ὡς Χριστιανοί, ὀφείλουμε νά ἰσοζυγίσουμε τή ζωή μας μέ τό Εὐαγγέλιο καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι περιστασιακά νά ποῦμε «ὄχι» σέ ἰατρικά ἐπιτεύγματα, πού εἶναι ἠθικῶςἀπαράδεκτα. Πρέπει νά δείξουμε σέ ὅλους ὅτι, παρόλο πού ἐκτιμοῦμε τά ἐπιτεύγματα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐντούτοις, στή Χριστιανική ἠθική αὐτά δέν ἔχουν τόν πρῶτο λόγο.

συνεχίζεται...

29. « Η Παγίδα τῆς Δωρεᾶς ὀργάνων καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας», Του πρεσβυτέρου Εὐθυμίου Μουζακίτη ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀμαρουσίου, ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:.alopsis.gr
30. ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ « Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», ΤΕΥΧΟΣ468 του 2009, ΣΕΛ.153.

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ Η΄ ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΜΩΒ ΓΡΑΜΜΑΤΑ


Πηγή:Τό λάβαμε μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου
 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible