Κομποσχοίνι: «Τό κινητό μου τηλέφωνο»
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Στην ἐποχή μας μόνο τὰ μωρὰ δὲν ἔχουν κινητὸ τηλέφωνο.Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουν τὸ κινητό τους καὶ συνεχῶς μιλοῦν καὶ ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους. Ὅπου καὶ νὰ βρίσκονται παίρνουν τηλέφωνο. Παντοῦ ἀκούγονται ποικίλες μουσικές, ποὺ εἶναι ἐπιλογὴ τῶν κατόχων τῶν τηλεφώνων. Ἀκόμα καὶ μέσα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς χτυποῦν τηλέφωνα.
Θὰ ἔλεγα ὅτι καὶ οἱ ἀναχωρητὲς ἔχουν κινητὸ τηλέφωνο, παρόλο, ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει τὴν ἀπόκοσμη ζωὴ καὶ ἔχουν ἀπαρνηθεῖ συγγενεῖς καὶ φίλους. Ἐλάχιστοι εἶναι πιὰ ἐκεῖνοι, ποὺ συνειδητὰ ἀρνοῦνται τὸ κινητὸ τηλέφωνο καὶ περιορίζονται μόνο στὸ σταθερὸ τοῦ σπιτιοῦ τους.
Θεωροῦν πολὺ ἐνοχλητικὸ ὁποιαδήποτε ὥρα καὶ σὲ ὁποιοδήποτε τόπο νὰ τοὺς ἀναζητοῦν καὶ νὰ γίνονται κοινωνοὶ τῶν προβλημάτων τῶν ἄλλων, περισπώντας τους ἀπὸ πνευματικὲς ἐνασχολήσεις, ποὺ προϋποθέτουν περισυλλογή, ἀφοσίωση καὶ ἀπόθεση βιοτικῶν μεριμνῶν. Πολλοὶ ἀδελφοὶ ἴσως νὰ θεωρήσουν παραδοξολογία τὰ ὅσα σημειώνω ἐδῶ.
Ὅμως ἐπιμένω, γιατὶ πιστεύω ὅτι τὰ ὅσα λέγονται μέσῳ τῶν κινητῶν εἶναι περιττά, ἂν ὄχι καὶ ἐπιβλαβῆ. Λίγες εἶναι οἱ περιπτώσεις ὅπου ἔχουν κάποια ἀξία καὶ διευκολύνουν τὴ ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γι᾽ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι τὸ σταθερὸ τηλέφωνο τοῦ σπιτιοῦ, τοῦ γραφείου, τῆς πλατείας κ.λπ.
Ἡ συνεχὴς τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία προκαλεῖ περισπασμὸ τοῦ νοῦ σὲ χίλιες δυὸ ὑποθέσεις, γεγονός ποὺ δυσκολεύει στὴν προσευχὴ καὶ γενικότερα στὴν πνευματικὴ ζωή. Πῶς νὰ ἐργαστεῖς κατὰ Θεόν, ὅταν γιὰ «ψύλλου πήδημα» τηλεφωνεῖς ἢ δέχεσαι τηλεφωνήματα;
Ὅταν σὲ καταπονοῦν οἱ ἄλλοι μὲ ἄχρηστα θέματα καὶ ζητοῦν τὴ γνώμη σου γιὰ γελοῖα θέματα, λὲς καὶ ἔχουν χάσει τὴ λογικὴ ἢ βρίσκονται στὴν παιδικὴ ἡλικία; Ἀναφερόμενος στὴν κινητὴ τηλεφωνία, δὲν πρέπει νὰ ξεχάσω ὅτι ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς ἐπιθυμεῖ πρωτίστως τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ καὶ δευτερευόντως μὲ τοὺς ἀνθρώπους.
Μὲ τὸ τηλέφωνο συνομιλεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Μὲ τὸ Θεὸ ὅμως πῶς θὰ συνομιλεῖ; Ἕνας μοναχὸς μοῦ εἶχε πεῖ κάποτε ὅτι καὶ αὐτὸς ἔχει κινητὸ τηλέφωνο καὶ μάλιστα μὲ πολλὲς δυνατότητες, καὶ μοῦ ἔδειξε τὸ πολυδουλεμένο κομποσχοίνι του! «Μὲ αὐτό, μὲ διαβεβαίωσε, συνομιλῶ μὲ τὸν Κύριο ἀνὰ πᾶσα στιγμή!
Στὸ κινητὸ τηλέφωνο ὑπάρχουν τὰ πλῆκτρα, ἐνῶ ἐγὼ περνῶ τοὺς κόμπους καὶ ζητῶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. Αὐτὸ τὸ τηλέφωνο πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε συνεχῶς, ἰδίως στὴν ἐποχή μας ὅπου οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό, καθὼς εἶναι ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὶς βιοτικὲς μέριμνες».
Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν αἰχμαλωτίστηκαν ἀπὸ τὴ σύγχρονη τεχνολογία καὶ μποροῦν ἐλεύθερα νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὸ Θεὸ μέσῳ τῆς ἀπερίσπαστης προσευχῆς, ἡ ὁποία δὲν χρειάζεται συσκευές, κεραῖες, ἀκουστικά, καλώδια κ.λπ.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1952, 30 Νοεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου