Τό καρναβάλι, ἡ οἰκονομική κρίση καί ἡ ἐκκλησία

Του Νέαρχου Παναγή,Ορθοδοντικός-Λεμεσός

Ο τόπος καταγωγής και παραμονής μου είναι η Λεμεσός.

Μια πόλη φημισμένη για το καρναβάλι της εδώ και πολλές δεκάδες χρόνια.

Ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή όχι δίνει το στίγμα της πόλης μας.
Δαπανούνται από όσο ξέρουμε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το Δήμο και άλλες τόσες από τον απλό κόσμο, με τις στολές, τα άρματα κ.λ.π.
Εδώ και λίγα χρόνια παρουσιάσθηκε μια κάμψη στην οικονομία της Κύπρου με αύξηση των φτωχών και των απόρων.

Η βοήθεια η οποία τους προσφέρεται κατά κύριο λόγο προέρχεται από το κράτος αλλά και από την εκκλησία, οργανωμένα κεντρικά ή από τις ενορίες.

Τα τελευταία όμως δύο χρόνια παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Το κράτος αδυνατεί πλέον να βοηθήσει περισσότερο.

Άλλοι φορείς θα πρέπει να προσπαθήσουν να βοηθήσουν περικόπτοντας λιγότερο σημαντικά πράγματα. Η εκκλησία της Λεμεσού ήδη αύξησε κατακόρυφα τη βοήθειά της προς τον κόσμο καθώς και τις μερίδες φαγητού που προσφέρει.
Κατά διαστήματα ακούω από γνωστούς και αγνώστους, να λένε ότι πρέπει η εκκλησία να κάνει μικρότερους ναούς, λιγότερα επιβλητικά κτήρια, οι ιερείς να μην βάζουν άμφια, οι πολυέλαιοι να μην είναι χρυσοί (και δεν είναι χρυσοί) με άμεσο σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για τους φτωχούς.
Έχει γίνει πλέον κουραστικό να ακούμε το «να δώσει η εκκλησία». Ποτέ οι ίδιοι, ποτέ οι δήμοι.
Και εγώ λέω, αφού τόσο ενδιαφέρεστε για τον κόσμο ας ακυρώσετε τα καρναβάλια της Λεμεσού εξοικονομώντας πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Ας δώσει ο κόσμος τα χρήματα για τις στολές και τα άρματα στο φτωχό της γειτονιάς του, στο κοινοτικό παντοπωλείο και μετά όταν γίνει αυτό τότε ας έρθουν να ζητήσουν και από την εκκλησία, η οποία από το υστέρημα της δίνει, και να κάνει εκκλησίες λιγότερο «πολυτελείς», μικρότερες κ.λ.π. Και σας λέω με πάσα βεβαιότητα ότι ουδείς θα κόψει το καρναβάλι και ουδείς θα βάλει το χέρι στην τσέπη για τον συνάνθρωπο αφαιρώντας από την εγωιστική διασκέδασή τους. Και αυτό γιατί όταν πρόκειται περί βοήθειας σε φτωχούς εμείς δεν έχουμε, μόνο η εκκλησία έχει.
Και ακόμη κάτι, εμείς και σπίτια μεγάλα φτιάχνουμε και τα καλύτερα υλικά χρησιμοποιούμε και γρανίτες και διακοσμητικές πέτρες και πισίνες, για να εντυπωσιάζει το σπίτι, από φιλοδοξία και κενοδοξία και μόνο, αλλά κοπτόμαστε για τους φτωχούς, πάντα όμως τα χρήματα από ξένη τσέπη.
Ο οίκος του Θεού θέλουμε να είναι κατώτερος του σπιτιού μας; Για το σπίτι μας τα καλύτερα αλλά για το Θεό τα πιο φθηνά, τα τρίτης ποιότητας;
Το παράδειγμα μας το έδωσε ο Χριστός όταν μια γυναίκα αγόρασε  ακριβό μύρο για  να πλύνει τα πόδια του Κυρίου.
Ακολούθως διαμαρτυρήθηκε, υποκριτικά από ότι φαίνεται, ο προδότης Ιούδας ότι με αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να δοθούν στους φτωχούς. Τότε ο Κύριος του απάντησε ότι φτωχοί πάντα θα υπάρχουν(και εννοούσε φαντάζομαι ότι και με αυτά τα χρήματα θα φρόντιζαν απειροελάχιστο αριθμό ατόμων) ενώ ο Ίδιος ως Βασιλεύς και Κύριός μας αποδέχτηκε την περιποίηση της γυναίκας όπως ακριβώς κάνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί λατρεύοντας στους ναούς μας με πάσα τιμή και μεγαλοπρέπεια τον Κύριό μας. Και ναι το έργο της εκκλησίας είναι κατά δεύτερο σκοπό κοινωνικό αλλά πρώτιστα είναι ψυχοσωτήριο.
Αν ήταν το έργο της εκκλησίας κατά πρώτο σκοπό κοινωνικό, στο ευαγγέλιο θα βλέπαμε το Χριστό να μοιράζει χρήματα, φαγητό και να επιτελεί ένα έργο ανθρώπινο, καταπολέμησης της φτώχειας. Πράγμα που δεν είδαμε. Φυσικά όμως η εκκλησία είναι ο πιο μυστικός βοηθός των φτωχών και δεν το διατυμπανίζει.
Καταλήγοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι η οικονομική κρίση μας προσφέρει ένα μεγάλο καλό μέσα σε όλα τα άλλα κακά. Μας δίνει την δυνατότητα να αποδείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι και ότι το «Αγαπάτε Αλλήλους» δεν είναι μόνο θεωρία. Από θεωρία να γίνει πράξη.
Ας αποφασίσει ο δήμος Λεμεσού έστω και την υστάτη να δώσει όσα χρήματα έμειναν στο κοινοτικό παντοπωλείο και στους φτωχούς.
Ας μιμηθεί το δήμο Λάρνακας ο οποίος αποφάσισε την ακύρωση του καρναβαλιού και την διάθεση των χρημάτων στο κοινοτικό παντοπωλείο.
Προέχει ο άνθρωπος και όχι η φιλήδονη και άνευ ουσίας διασκέδαση η οποία μας βγάζει από τους πραγματικούς μας στόχους.
Την ένωση με το Θεό και την πραγματική αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας.  

http://vatopaidi.wordpress.com/2013/03/06/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%B7-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7/#more-129656