Τά πρῶτα γράμματα. Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

Τά πρῶτα γράμματα 

Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν 

Η καλή ἐκείνη γυναίκα τόν ἄφησε λίγες μέρες νά ξεκουραστεῖ, νά συνέλθει ἀπό τήν ταλαιπωρία τοῦ ταξιδιοῦ καί νά συνηθίσει τόν τόπο.  Γιατί ἀπό τή μιά τό μακρύ θαλασσινό ταξίδι κι ἀπό τήν ἄλλη ἡ λύπη γιά τό χωρισμό ἀπό τούς γονεῖς, τόν εἶχαν καταβάλει πολύ.
Ὕστερα ἀποφάσισε νά τόν ἀναθέσει σ’ ἕναν καλό κι ἐνάρετο δάσκαλο γιά νά τοῦ μάθει τά ἱερά γράμματα, ὅπως τῆς εἶχε παραγγείλει ὁ σύζυγός της. Σάν πιό κατάλληλο σκέφτηκε τόν πρεσβύτερο Πέτρο, πού ἦταν ἐφημέριος στό ναό τοῦ ἀρχοντικοῦ της.  Τοῦ πῆγε λοιπόν τό παιδί καί τόν παρακάλεσε νά τόν διδάξει ὅ,τι ἔπρεπε, καί πρῶτα-πρῶτα τό Ψαλτήρι –αὐτό συνηθιζόταν τότε.
Ἔτσι κι ἔγινε. Μέρα μέ τή μέρα ὁ Νήφων πρόκοβε στά θεῖα μαθήματα, ἐνῶ βοηθοῦσε καί τόν πρεσβύτερο στήν ἐκκλησία, ἐκτελώντας πρόθυμα κάθε διακονία.
Ὁ ζῆλος του γιά μάθηση ἦταν πολύ μεγάλος· τόσος, πού καί τίς νύχτες συχνά τίς περνοῦσε μελετώντας μέσα στήν ἡσυχία, μέ τό φῶς τοῦ κεριοῦ ἤ τοῦ λυχναριοῦ. Κι ἔτσι μέσα σέ λίγο καιρό ἔμαθε πολλά.
Στό δάσκαλό του –μά καί σ’ ὅλους- φερόταν μέ βαθύ σεβασμό, εὐλάβεια καί συστολή.
Γιά ἕνα πράγμα ὅμως λυπόταν πολύ ὁ Νήφων. Γιατί ἦταν μικρός ἀκόμα καί δέν μποροῦσε νά κατανοήσει πολλά χωρία τῆς Γραφῆς, παρόλο πού πήγαινε στούς ὄρθρους καί ἄκουγε τό δάσκαλό του νά διαβάζει.
Καταλάβαινε πάντως τά πιό ἁπλά καί εὔκολα. Τότε ἡ ψυχή του φλογιζόταν καί ποθοῦσε νά μοιάσει στούς ἁγίους.
Σύντομα ἔμαθε τό Ψαλτήρι. Ἔπειτα ἔβαλε τά δυνατά του νά μάθει καί τήν τάξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀκολουθιῶν.
Μιά μέρα, ἐνῶ στεκόταν στήν ἐκκλησία, τοῦ δίνει κάποιος ἕνα βιβλίο καί τοῦ λέει:
-Πάρε, καί μάθε νά κανοναρχεῖς στούς ψάλτες.
Ὁ Νήφων ὅμως, ἀπό ἐπήρεια τοῦ δαίμονα, δέν ἔπαιρνε στά χέρια του τό βιβλίο.  Τοῦ λέει τότε ἕνας ἄλλος, πού στεκόταν δίπλα του:
-Γιατί, παιδί μου, κάνεις παρακοή; Πάρε καί μάθε ὅ,τι σοῦ λένε. Κι ἄν σοῦ φαίνεται δύσκολο ἀκόμα νά μάθεις, θά ἔρθει καιρός πού θά εὐγνωμονεῖς αὐτούς πού σέ διδάσκουν τώρα.
Στά λόγια αὐτά ὁ Νήφων πῆρε ἀμέσως τό βιβλίο. Ἀπό τότε τοῦ δόθηκε τό χάρισμα νά μελετάει μέ τόσο ζῆλο, πού, ὅ,τι διάβαζε τό ἀποστήθιζε μέ εὐκολία.
Πιό πολύ ὅμως τόν ἔθελγαν οἱ βίοι τῶν ἁγίων. Ὅταν ἄκουγε νά διαβάζουεν στίς ἱερὲς συνάξεις τά κατορθώματα καί τά μαρτύριά τους, θαύμαζε τή φλογερή πίστη, τήν ὑπομονή καί τή γενναιοψυχία τους. Ἄν πάλι ἔβρισκε ὁ ἴδιος κάπου σχετικά κείμενα, τά ἔπαιρνε καί τά διάβαζε ἄπληστα.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων  Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

 (σελ.19-20)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2203.html#more