Πολλές φορές ακούγοντας κάποιες αγιορείτικες διηγήσεις που αφορούν τους
Χαιρετισμούς της Παναγίας μας θεωρούμε – μέσα στην αφέλεια μας και στην
ορθολογιστική προσέγγιση μας – αυτές τις πρακτικές που περιγράφουν είτε ως εκφάνσεις μιας ευσεβιστικής και παρωχημένης για την
εποχή μας νοοτροπίας, είτε στην καλύτερη περίπτωση ως ακρότητες
ασκητικές.
Και αναφερόμαστε συγκεκριμένα στην παράδοση της ανάγνωσης εικοσιτέσερις
φορές την ημέρα των εικοσιτεσσάρων Οίκων των Χαιρετισμών.
Στο άκουσμα της και μόνο απορεί κανείς αν είναι δυνατόν να είναι κάτι τέτοιο εφικτό.
Με δεδομένο ότι η απλή και μόνο ανάγνωση διαρκεί το λιγότερο δέκα λεπτά,
αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος επί εικοσιτέσσερα
δεκάλεπτα κάθε ημέρα δηλαδή για τέσσερις ώρες καθημερινά να λέει τους
Χαιρετισμούς.
Και όμως αδελφοί μου υπήρξαν – και μπορεί ακόμη και σήμερα κάπου αφανείς
να υπάρχουν – μοναχοί που αγωνίστηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Απόδειξη για αυτό μας δίνει η διήγηση του παπα-Τύχωνα του Ρώσου, του
ασκητή του Ιερού Κελλίου του Τιμίου Σταυρού στο Άγιο Όρος, στον οποίο
είχε υποταχθεί ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης στην αρχή της μοναχικής του
πορείας.
Πηγή για το συγκεκριμένο θαύμα αυτό των Χαιρετισμών αποτελεί το βιβλίο
του Αρχιμανδρίτου Θεοφύλακτου Μαρινάκη “Γεροντικό της Παναγίας” το οποίο
στην σελίδα 39 αναφέρει τα ακόλουθα, τα οποία και μεταφέρουμε
αυτολεξεί.
Ο ασκητής παπα-Τύχων έλεγε πως ο μοναχός πρέπει να κάνει μία ώρα εργασία χειρωνακτική και μία ώρα προσευχή.
Και για τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας που ιδιαίτερα αγαπούσε και
τους διάβαζε πολλές φορές καθημερινά, διηγόταν το θαύμα που είχε συμβεί
σε έναν μοναχό στο Ρώσικο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα.
Ήταν ένας μοναχός, μεγάλος θεοτοκόφιλος, ο οποίος έλεγε τους
Χαιρετισμούς κάθε ημέρα εικοσιτέσερις φορές με οδηγό για την έναρξη τους
τους χτύπους του ρολογιού της Μονής ! Όταν δηλαδή άκουγε το ρολόι να
χτυπά την ώρα ο μοναχός άρχιζε την ανάγνωση των Χαιρετισμών ! Γνώρισμα
της ευσέβειας του μοναχού ήταν, ότι πάντοτε τους διάβαζε με τόση
ευλάβεια, σαν να επρόκειτο για την πρώτη φορά. Αυτόν τον κόπο του στην
Παναγία καθημερινά δεν τον παράβλεψε η Μεγαλόχαρη γι αυτό μία μέρα
άκουσε της φωνής της Παναγίας από την εικόνα Της που είχε στο κελλί του,
να του λέει με ευχαρίστηση και για έπαινο στο πρόσωπο του “Χαίρε δούλε
και σε σένα , Χαίρε “
Ασφαλώς και πρόκειται αδελφοί μου για ένα ασκητικό επίτευγμα του αγίου αυτού μοναχού.
Να μην ξεκουράζεται καθόλου, ούτε να κοιμάται πάνω από τρία τέταρτα,
αλλά να σηκώνεται κάθε μία ώρα, πρωί και βράδυ, και να χαιρετά την
Παναγία μας με τους Χαιρετισμούς Της.
Ασφαλώς και είναι κάτι δυσέφικτο για να μην πούμε ανέφικτο για εμάς τους
λαϊκούς, έχουμε ωστόσο παραθέσει στο Ιστολόγιο αυτό των Χαιρετισμών,
δύο θαύματα που μας εμπιστεύτηκαν δύο αδελφές μας αναφορικά με την
ανάγνωση έστω και μία φορά στη ζωή μας των Χαιρετισμών για εικοσιτέσερις
φορές.
Το πρώτο θαύμα που αποτελεί και μία από τις πλέον δημοφιλείς αναρτήσεις
αυτού του Ιστολογίου αφορά το “Διπλό θαύμα των Χαιρετισμών σε άνεργο
νέο” για το οποίο θα σας δώσουμε στο τέλος της ανάρτησης μας τον
σύνδεσμο να το διαβάσετε αναλυτικά, όσες και όσοι δεν το έχετε διαβάσει,
και το δεύτερο αφορά μία άνεργη μητέρα και για το οποίο θα σας δώσουμε
τον σύνδεσμο.
Ασφαλώς και δεν μπορούμε να προτρέψουμε κανέναν να καταβάλλει τέτοιο κόπο και θυσία.
Ωστόσο θεωρούμε ότι ένα δεκάλεπτο την ημέρα μπορούμε να το θυσιάσουμε για να διαβάζουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας..
Και φυσικά όχι μόνο τώρα την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής , αλλά κάθε ημέρα του χρόνου.
Και η Παναγία μας, πιστή όπως πάντα στις δύο υποσχέσεις που έδωσε στον
Όσιο Πέτρο τον Αθωνίτη , όχι μόνο θα μας προστατεύει από κάθε κακό, κάθε
ημέρα του πρόσκαιρου αυτού βίου μας, αλλά το σπουδαιότερο, θα μας
υπερασπιστεί ενώπιον του Υιού Της, τόσο κατά την μερική μας κρίση στις
σαράντα ημέρες μετά την κοίμηση μας, όσο και κατά την Δευτέρα Παρουσία
του Υιού και Θεού Της.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_575.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου