Ἀφορμή γιά νά γραφεῖ αὐτό τό ἄρθρο ἀποτέλεσε τό ἑξῆς περιστατικό: Πρόσφατα ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. δέχθηκε τήν ἐπίσκεψη ἑνός Πολυτέκνου ζεύγους, ὁ γιός καί ἡ νύφη τοῦ ὁποίου εἶναι φορεῖς γενετικῆς νόσου. Ζήτησαν οἰκονομική βοήθεια, προκειμένου νά ὑποβληθεῖ ἡ νύφη τους σέ συγκεκριμένη δαπανηρή ἐξέταση, «ἀπαραίτητη» γιά νά ἀποκλεισθεῖ ἡ πιθανότητα ἀπόκτησης ἀσθενοῦς παιδιοῦ. Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. ζήτησε τή γνώμη μιᾶς εὐσεβοῦς γυναικολόγου, συνεργάτιδός της, ἡ ὁποία ἀποφάνθηκε ὅτι πρόκειται γιά τήν «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» πού πραγματοποιεῖται μόνο σέ ἐξειδικευμένες Κλινικές Ἐξωσωματικῆς Γονιμοποίησης. Μέ αὐτή ἐλέγχονται τά ἔμβρυα πού προῆλθαν ἀπό τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς, γιά τό ἐνδεχόμενο ὕπαρξης γενετικῶν προβλημάτων, πρίν ἐμφυτευθοῦν στή μήτρα ἤ καταψυχθοῦν. Στή συνέχεια μᾶς περιέγραψε ἐν συντομίᾳ πῶς διεξάγεται ἡ ἐξέταση καί μᾶς ἐξήγησε τό προφανές, ὅτι ἡ καταστροφή τῶν «ἐλαττωματικῶν» ἐμβρύων εἶναι ἔκτρωση καί μάλιστα πολλαπλή!Ἐρευνήσαμε διεξοδικά τό θέμα ἐνημερώνοντας τήν Oἰκογένεια ὥστε νά γνωρίζει τή φύση καί τό σκοπό αὐτῆς τῆς ἐξέτασης. Βλ. Περιοδικό τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φίλων τῶν Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π, www.pefip.gr), «Ἑλληνορθόδοξη ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», ἀρ. τ. 157/Μάρτιος 2018, σελ. 4–9.
Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» («Preimplantation Genetic Diagnosis»–PGD) καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» («Preimplantation Genetic Screening»–PGS) πραγματοποιοῦνται κατά τή διάρκεια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς γονιδιακές (PGD) ἤ χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις (PGS). Ἀκόμα καί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς μεθόδου αὐτῆς ἀναφέρουν ὅτι: «… ὁ ὅρος “διάγνωση” στήν PGD εἶναι κατά κυριολεξία ἀτυχής, διότι τό ἐξεταζόμενο ἔμβρυο οὔτε συμπτώματα ἐκδηλώνει, οὔτε πάσχει (ἀκόμη) ἀπό τό νόσημα. Ἑπομένως, PGD καί PGS πρέπει νά νοοῦνται μέθοδοι ἀνίχνευσης γενετικῶν χαρακτηριστικῶν ἤ μέθοδοι ἐπιλογῆς ὠαρίων ἤ ἐμβρύων, καί ὄχι στήν κυριολεξία “διαγνωστικές” ἐξετάσεις».2
Σύμφωνα, λοιπόν, μέ αὐτά πού ἀναφέρουν οἱ πιστοποιημένες γιά τίς ἐξετάσεις αὐτές Κλινικές, διαφημίζοντας τά «προϊόντα» τους: «…Ἡ τεχνική περιλαμβάνει τή βιοψία ἐμβρύων πού βρίσκονται στό στάδιο τῶν 6–10 κυττάρων… Μέ τή χρήση εἰδικῆς μικροπιπέτας3, γίνεται ἀναρρόφηση ἑνός ἤ δύο τέτοιων κυττάρων, ἀντιπροσωπευτικῶν τοῦ ἐμβρύου ἀπό τό ὁποῖο προῆλθαν. Τό γενετικό ὑλικό ἀπό αὐτά τά κύτταρα ἀναλύεται ἐπιτρέποντας τήν ἀνίχνευση γενετικῶν ἀνωμαλιῶν… Μετά τήν ἀνάλυση, μόνο τά φυσιολογικά ἔμβρυα ἐπιλέγονται γιά τή μεταφορά (ἤ τήν κατάψυξή τους), πού θά γίνει τήν 4η ἤ 5η ἡμέρα μετά τήν ὠοληψία».4
Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» εἶναι μία ἐξέταση μέ καθαρά εὐγονικά χαρακτηριστικά,5 ἀφοῦ ὅταν ἀνιχνεύονται ἔμβρυα, πού δέν ἀνταποκρίνονται στά «στάνταρ» καί στά «πρότυπα» τῆς ἀπρόσωπης καί εὐδαιμονικῆς ζωῆς μας, τά «ἀποκλείουμε». Ἀπό τί ἄραγε; Μά, ἀπό τί ἄλλο, παρά ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμά τους στή ζωή! Ἰδού, λοιπόν, πόσο «πολιτισμένα» περιγράφουν τή διαδικασία αὐτή οἱ εἰδικοί, πού τήν ὑποστηρίζουν καί τήν ἐφαρμόζουν: «Ἀναζητοῦνται συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις… ἤ ἀριθμητικές/δομικές χρωμοσωμικές ἀνωμαλίες… πού εἶναι ὑπεύθυνες γιά τήν ἐμφάνιση στό ἔμβρυο γνωστῶν συγγενῶν καί κληρονομικῶν νοσημάτων. Τά προσβεβλημένα ἔμβρυα ἀπομονώνονται καί ἀποκλείονται ἀπό τήν ἐμβρυομεταφορά. Στή μήτρα μεταφέρονται ἐπιλεκτικά μόνον τά ὑγιή…».6
Τά ἀδιαμφισβήτητα βιοηθικά διλήμματα πού ἀνακύπτουν ἀπό αὐτές τίς πρακτικές, δέν μποροῦν νά τά παρακάμψουν ἀκόμη καί οἱ ὑπέρμαχοί τους: «Ἐτησίως, πολλές γεννήσεις παιδιῶν μέ κάθε λογής ἐλαττώματα ἤ νοσήματα θά ἦταν δυνατόν νά ἀποφεύγονται μέσῳ τῆς PGD, σέ συνδυασμό μέ ἐξωσωματική γονιμοποίηση. Τότε ὅμως, θά ἄνοιγε ἕνας παράλληλος δρόμος γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῶν ἐμβρύων μέ γνωστή γενετική ἀνωμαλία, μάλιστα δέ μέ λογικοφανή οἰκονομικά ἐπιχειρήματα: λ.χ., τό Κράτος θά μποροῦσε νά θεσπίσει διατάξεις γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῆς τεκνοποίησης τῶν ὑγιῶν φορέων τῆς β-μεσογειακῆς ἀναιμίας,7 μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τό οἰκονομικό καί κοινωνικό κόστος τῶν μεταγγίσεων γιά τούς πάσχοντες ὁμοζυγῶτες εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό τό κόστος τοῦ γενικευμένου προεμφυτευτικοῦ ἐλέγχου κατά τήν τεκνοποίηση τῶν ὑγιῶν φορέων. Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν εὐγονική τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα… ἤ ἀπό τή λογική τῆς ἀπόρριψης τῶν δύσμορφων παιδιῶν στόν Καιάδα».8
Ὅμως, ἐκτός τῶν ἀνωτέρω, ἡ διαδικασία δέν εἶναι ἀπολύτως «ἀσφαλής». Μεταφέρουμε τήν ἀπάντηση τῶν εἰδημόνων στό ἐρώτημα: «πόσο ἀσφαλής εἶναι αὐτή ἡ ἐξέταση»:
«Ὅσο κι ἄν οἱ μέθοδοι εἶναι τελειοποιημένες καί θεαματικές, τό ἐνδεχόμενο ἀποτυχίας τῆς διάγνωσης ὑπάρχει (ἀνάλογα μέ τίς μεθόδους, ὁ κίνδυνος εἶναι ἕως 5–10%), γιά ποικίλους λόγους… Δύο εἴδη σφαλμάτων εἶναι πιθανά: ψευδῶς ἀρνητικό ἀποτέλεσμα (πού ὁδηγεῖ στή μεταφορά ἑνός μή ὑγιοῦς ἐμβρύου) ἤ ψευδῶς θετικό ἀποτέλεσμα (πού ὁδηγεῖ στήν ἀπόρριψη ἑνός ὑγιοῦς ἐμβρύου)…».9
Ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι γονιμοποιοῦνται συνήθως 4–5 ὠάρια, τότε μιλᾶμε γιά ἰσάριθμα ἔμβρυα μέ ἀθάνατη καί μοναδική ψυχή. Ἐάν ὑπάρχει ἕνα ποσοστό 50% κάποια ἀπό αὐτά νά ἔχουν γενετική «ἀνωμαλία», τότε στατιστικά 2 ἔμβρυα ἀπορρίπτονται, μέ ἄλλα λόγια θανατώνονται!10 Ἐνῶ ἀπό τά ὑπόλοιπα «φυσιολογικά» κάποια ἤ ὅλα θά ἐμφυτευθοῦν στή μήτρα καί κάποια θά καταψυχθοῦν γιά νά εἶναι «φρέσκα»11 γιά μελλοντική χρήση (ὅταν καί ἐάνκάποτε τά χρησιμοποιήσουν, ἀλλιῶς καί αὐτά μετά τήν πάροδο κάποιων ἐτῶν θά καταστραφοῦν).12 Πρόκειται γιά χιλιάδες ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες δέν συμπεριλαμβάνονται στίς καταγεγραμμένες 400.000 καί πλέον πού γίνονται κάθε χρόνο στήν ὁλοένα συρρικνούμενη πληθυσμιακά Χώρα μας.13
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, διά τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, διατρανώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀθάνατη ψυχή ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς του. Δέν ὑπάρχει οὔτε ἀπειροελάχιστη χρονική στιγμή πού τό σῶμα ὑπάρχει χωρίς τήν ψυχή καί τό ἀντίστροφο. «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται‧ οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον».14 Γι’ αὐτό καί κάθε «καταστροφή» ἐμβρύου, σέ ὁποιοδήποτε στάδιο καί γιά ὁποιονδήποτε λόγο, εἶναι ἔκτρωση καί ἄρα φόνος!
Ὅσο καί ἐάν αὐτό σέ κάποιους ἀκούγεται σκληρό, ἄς ἀναλογισθοῦν μόνο πόσο σκληρό εἶναι τό νά μήν ἀντικρύσει τό φῶς, νά μή γεννηθεῖ ἕνας ἄνθρωπος καί μάλιστα γιά τό «καλό» τῶν γονιῶν του, τῆς κοινωνίας καί… τό δικό του! Καί ἐάν ἀκόμη ἐπιμένουν, ἄς κοιτάξουν στά μάτια ἕναν συνάνθρωπό μας μέ σύνδρομο down ἤ μέ μεσογειακή ἀναιμία ἤ μέ ὁποιαδήποτε «ἀναπηρία» καί ἄς τοῦ ποῦν ὅτι κακῶς γεννήθηκε! Καί ἄν κι αὐτό ἔχουν τό θράσος νά τό ποῦν, στήν ἄλλη ζωή, τήν αἰώνια καί ἀληθινή, πῶς θά ἀντικρύσουν ὅλα αὐτά τά ἀθῶα θύματα τῆς σκληρότητας καί τῆς ὑποκρισίας μας; Βέβαια, ἡ εὐσπλαγχνία καί τό ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μας εἶναι ἄπειρα, μέ τήν προϋπόθεση νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί, μέ ὅποιον τρόπο εἶναι δυνατόν, νά προσπαθήσουμε νά «ἐπανορθώσουμε» τό κακό πού κάναμε.
Κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μας, τόσο τούς παλαιούς ὅσο καί τούς συγχρόνους,15 ἡ ἔκτρωση μπορεῖ νά «θεραπευθεῖ» πνευματικά, μόνο μέ βαθιά καί εἰλικρινή μετάνοια καί ἐξομολόγηση, μέ ταπείνωση καί διά βίου ἐλεημοσύνη, ἰδιαιτέρως σέ ὀρφανά παιδιά καί σέ παιδιά Πολυτέκνων Οἰκογενειῶν. Καί τέλος, ὅταν αὐτό εἶναι ἐφικτό, μέ τήν ἀποδοχή καί τή γέννηση, ἀπό δῶ καί στό ἑξῆς, ὅσων παιδιῶν δώσει ὁ Ζωοδότης Κύριός μας. Οἱ δέ γιατροί, μαῖες, βιολόγοι, γενετιστές κλπ., πού ἐμπλέκονται, ἄς σταματήσουν τήν ἐμβρυοκτονία καί ἄς γίνουν πρεσβευτές καί προστάτες τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Τό κάθε ἀπειλούμενο ἀνυπεράσπιστο ἔμβρυο, σιωπηλά κραυγάζει: «Ἀφῆστε με νά ζήσω!».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. 2. Καζλαρής Χάρης, PhD Βιοχημικός–Κλινικός Ἐμβρυολόγος,«Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) καί προεμφυτευτικός γενετικός ἔλεγχος (PGS): εἰδικές ἐξετάσεις ἤ ἐφαρμογές ρουτίνας;», Ἀθήνα 2012, σελ. 3.
3. Μικροπιπέτα: ἐργαλεῖο πού χρησιμοποιεῖται στό ἐργαστήριο γιά τή μεταφορά καί μέτρηση τοῦ ὄγκου ἑνός ὑγροῦ.
5. «Ὁ εὐγονισμός ἤ εὐγενισμός ἤ Εὐγονική [ἀγγλικά eugenism, ἀπό τήν ἑλληνική λέξη εὐγενής] εἶναι ἐπιστήμη καί κλάδος τῆς Βιολογίας πού συνεργάζεται μέ τή Γενετική, μελετᾶ τίς μεθόδους βελτίωσης καί ἐπιδιώκει νά βελτιώσει βιολογικά, σωματικά, ἠθικά καί πνευματικά τό ἀνθρώπινο γένος, ἀλλά καί γενικότερα, ἡ μελέτη τῆς βελτίωσης τοῦ ἀνθρώπου μέ γενετικές μεθόδους. Ὑποστηρίζει τήν προγραμματισμένη διατήρηση καί τόν ἐξευγενισμό μίας φυλῆς καί γενικά τοῦ ἀνθρώπινου γένους μέ τήν ὑπόδειξη μέτρων γιά τή βελτίωση τῶν σωματικῶν ἰδιοτήτων μιᾶς φυλῆς καί σκοπός της εἶναι ἡ αὔξηση τῆς ἀναλογίας τῶν ἀτόμων μέ ἀνώτερα κληρονομικά προσόντα». (http://el.metapedia.org/). Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι τήν εὐγονική στήν ἀρχαιότητα ἐφήρμοζαν οἱ Σπαρτιάτες μέ τόν Καιάδα, ἐνῶ στή νεώτερη ἱστορία μεταξύ ἄλλων οἱ Ναζιστές, ἀλλά καί κάποια «πολιτισμένα» κράτη, ὅπως οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς, ἡ Σουηδία κ.ἄ.
«Ἡ θέση τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς ἀπέναντι στήν εὐγονική ἰδεολογία εἶναι σαφής. Παρά τό γεγονός ὅτι θεωρεῖ σημαντικό τό θεραπευτικό ρόλο τῆς ἰατρικῆς καί γενικότερα τῆς ἐπιστήμης, ἀντιμετωπίζει τήν ἀσθένεια θετικά. Πρῶτον,σύμφωνα μέ τή χριστιανική ἠθική, οἱ θλίψεις εἶναι δυνατόν νά ὠφελήσουν τόν ἄνθρωπο πνευματικά. Δεύτερον, ἡ Ἐκκλησία ἀγκαλιάζει τόν ἀσθενή, τόν ἀνάπηρο, τόν μή φυσιολογικό, καθώς καί αὐτός εἶναι θεῖο δημιούργημα μέ αἰώνια προοπτική. Ἀπό τή θεολογική σκοπιά, κάθε ἄνθρωπος ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψής του εἶναι ἄξιος σεβασμοῦ καί ἴσης μεταχείρισης ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλικία ἤ τά φυσικά χαρακτηριστικά του. Οἱ γενετικές ἐπεμβάσεις φαίνεται νά ὁδηγοῦν στή μηχανοποίηση καί ἀντικειμενοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ αὐτός ἀντιμετωπίζεται ὡς ἕνα ἀντικείμενο, τό ὁποῖο τό μεταλλάσουμε κατά βούληση. Αὐτό συμβαίνει λόγῳ τῆς μονοδιάστατης εὐγονικῆς θεώρησης, ἡ ὁποία δίνει βαρύτητα στή σωματική καί ὄχι στήν πνευματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου». (Μπαρμπούτη Ἀλεξάνδρα, «Ἡ ἠθική θεώρηση τῆς εὐγονικῆς», Θεσ/νίκη 2008, σελ. 124).
7. «Μέ τήν εἰσαγωγή τῆς προγεννητικῆς ἐξέτασης, ἡ Κύπρος πέτυχε τή μείωση τῶν πιθανοτήτων γέννησης παιδιῶν μέ θαλασσαιμία, ἐνῶ τά τελευταῖα 14 χρόνια γεννήθηκαν μόνο 51 παιδιά μέ τή νόσο ἔναντι τῶν 414 παιδιῶν πού ἀναμενόταν νά γεννηθοῦν, χωρίς τό συγκεκριμένο προγεννητικό ἔλεγχο». (www.reporter.com.cy/health/article/67806/). Καυχῶνται γιά τή μή γέννηση παιδιῶν, πού θά «ἔπασχαν» ἀπό μεσογειακή ἀναιμία (θαλασσαιμία), χωρίς ὅμως νά ἀναφέρουν τί ἀπέγιναν αὐτά τά ἀθῶα ἔμβρυα πού δέν τά ἄφησαν νά γεννηθοῦν φονεύοντάς τα!
8. Καζλαρής Χάρης, «Προεμφυτευτική γενετική…», ἔ. ἀ., σελ. 6.
9. Ἔ. ἀ., σελ. 9.
10. Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι μόνο τό 2014, πού ἔχουμε ἐπίσημα στοιχεῖα, πραγματοποιήθηκαν στήν Ἑλλάδα 14.000 κύκλοι ἐξωσωματικῆς. Κι ἐνῶ σύμφωνα μέ τόν Κώδικα Δεοντολογίας Ἰατρικῶς Ὑποβοηθούμενης Ἀναπαραγωγῆς (ΦΕΚ 293/Τεῦχος Β΄/7.2.2017), γιά νά ἀποφευχθοῦν πολύδυμες κυήσεις, ἐμφυτεύονται 1 ἤ 2 ἔμβρυα (ὅταν βεβαίως ἐφαρμόζεται ὁ Κώδικας), συνήθως γονιμοποιοῦνται πάνω ἀπό 4–5 ὠάρια. Τί γίνονται ὅλα ὅσα δέν ἐμφυτεύονται; Τό ἀναφέραμε ἤδη, τά ἀδύνατα ἤ «μή φυσιολογικά» καταστρέφονται ἤ χρησιμοποιοῦνται σέ πειράματα καί τά ὑπόλοιπα καταψύχονται, ἐάν βεβαίως αὐτό ἐπιθυμοῦν οἱ γονεῖς τους, ἀλλιῶς κι αὐτά καταλήγουν στόν Καιάδα!!!
11. «Τά ἔμβρυα δέν ἔχουν ὅλα τήν ἴδια ἱκανότητα νά ἀνταπεξέλθουν στόν κύκλο κατάψυξης–ἀπόψυξης. Κατά μέσον ὅρο, ἕνα ποσοστό τῆς τάξης τοῦ 20–30% τῶν ἐμβρύων αὐτῶν καταστρέφονται κατά τή διαδικασία αὐτή… Τά κατεψυγμένα ἔμβρυα ἔχουν τή χαμηλότερη πιθανότητα νά ἐμφυτευθοῦν σέ σχέση μέ τά νωπά. Γιά τό λόγο αὐτό καταψύχουμε μόνο τά καλύτερης ποιότητας ἔμβρυα…». (www.biodimiourgia.gr/index.php/el/services/katapsiksi-emvryon). Προσέξτε τήν ὁρολογία: «νωπά» (δηλαδή «φρέσκα»!), «καλύτερης ποιότητας», σάν νά ἀναφέρονται σέ τρόφιμα!!!
12. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος σέ εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (6.2.2005) ἀναφερόμενος στό νομοσχέδιο γιά τήν «Ἰατρική Ὑποβοήθηση στήν Ἀνθρώπινη Ἀναπαραγωγή», σημείωνε καί τά ἑξῆς: «Τό τρίτο σημεῖο ἔχει σχέση μέ τό λεγόμενο “πλεονάζον γεννητικό ὑλικό” καί τό λεγόμενο “κρυοσυντηρημένο γεννητικό ὑλικό”, τό ὁποῖο, ὅταν δέν ἐμφυτεύεται σέ ἄλλο σῶμα, χρησιμοποιεῖται γιά θεραπευτικούς ἤ ἐρευνητικούς σκοπούς ἤ καταστρέφεται. Ὁπότε, σέ αὐτήν τήν περίπτωση, ἀκριβῶς ἐπειδή τό γονιμοποιημένο ὠάριο, ἤτοι τό ἔμβρυο, γιά τήν ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι ἄνθρωπος, σημαίνει ὅτι ἡ πράξη αὐτή συγκαταλέγεται στήν κατηγορία τοῦ φόνου συγκεκριμένου ἀνθρώπου…». Καί συνεχίζει παρακάτω, ἀναφερόμενος στή χρήση γονιμοποιημένων ὠαρίων (ἐμβρύων) γιά ἐρευνητικούς ἤ θεραπευτικούς σκοπούς: «Γιά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία τό γονιμοποιημένο ὠάριο εἶναι ἔμβρυο–καί ἑπομένως ἄνθρωπος πού ἔχει ψυχή καί σῶμα –, γιατί ὁ ἄνθρωπος “ἅμα τῇ συλλήψει ἐμψύχωται” καί οἱ λειτουργίες τῆς ψυχῆς θά ἐκδηλωθοῦν ἀνάλογα μέ τήν σωματική ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρώπου. Ὁπότε, τό ἔμβρυο, τόν ἄνθρωπο, δέν μποροῦμε νά τό ὀνομάσουμε ἁπλῶς γεννητικό ἤ γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο μάλιστα μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε γιά ἐρευνητικούς καί θεραπευτικούς σκοπούς. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ πειραματόζωο». [Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος (Βλάχος), «Ὑποβοηθούμενη Ἀναπαραγωγή»,http://alopsis.gr (12.1.2006)].
13. Βλ. σχετικό ἄρθρο στό Περιοδικό μας, μέ τίτλο: «1986–2016: 30 χρόνια ἀπό τήν ψήφιση τοῦ ἐθνοκτόνου–«ἐκτρωτικοῦ» νόμου. Καί ἡ ἐμβρυοκτονία συνεχίζεται…!», Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 149/2016, σελ. 3–11 (http://pefip.gr/wp-content/uploads/2016/04/WEB-ΣΕΛΙΔΕΣ-149.pdf).
14. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σελ. 150. — «Δέν νοεῖται, σέ ζῶντα ἄνθρωπο, νά ὑπάρχει σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: “Τὴν ψυχήν, οὔτε γὰρ προϋφίσταται τοῦ σώματος, οὔτε μεθυφίσταται, ἀλλ᾽ ἅμα τῇ τούτου γενέσει κτίζεται καὶ αὐτή”. Δηλ., ἡ ψυχή, οὔτε προϋπάρχει τοῦ σώματος, οὔτε ὑπάρχει μετά ἀπό αὐτό, ἀλλά ταυτόχρονα μέ τήν γένεση τοῦ σώματος κτίζεται καί ἡ ψυχή. Καί γράφει ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: “Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο, οὔτε ψυχή πρὸ τοῦ σώματος”, δηλ. ὅτι ἡ ψυχή καί τό σῶμα κτίζονται ταυτόχρονα… Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει, συγκεκριμένα, κάτι πού εἶναι πάρα πολύ καταπληκτικό καί πάρα πολύ χρήσιμο, καί ἔχει βέβαια σχέση καί μέ τό θέμα τῶν ἐκτρώσεων… Λέγει, αὐτός ὁ βαθύτατος θεολόγος ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ἐξ ἀρχῆς τελεία, δέν μπορεῖ ὅμως, ἄν καί εἶναι τελεία ἡ ψυχή, νά ἐκδηλώσει τίς ἐνέργειές της λόγῳ τοῦ μή ἀνεπτυγμένου σωματικοῦ στοιχείου. Οἱ ἐνέργειές της δηλ., μοιραίως, ἀναγκαστικά, ἐμφανίζονται σταδιακά, πῶς; Μέ τήν πρόοδο τῆς σωματικῆς ἀναπτύξεως…». (Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, «Ὀρθόδοξη Ἀνθρωπολογία – Ἐκτρώσεις»).
15. «Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ κανόνας ταπείνωσης, πού ζητοῦσε ὁ σύγχρονοςἍγιος Γεώργιος Καρσλίδης († 4 Νοεμβρίου), μέ πίκρα κι ὄχι μέ ἠθικιστικό μίσος, ἀπό τίς μητέρες πού εἶχαν κάνει ἔκτρωση ἤ μαῖες πού εἶχαν συνεργήσει σέ ἔκτρωση (τό ἀναγνώριζε καί τούς τό ἀποκάλυπτε ὁ ἴδιος μέ τό διορατικό του χάρισμα): νά ζητιανέψουν γιά ἑφτά μέρες σέ ἑφτά χωριά (μία μέρα σέ κάθε χωριό) καί, ὅ,τι συγκεντρώσουν ἀπό τίς ἐλεημοσύνες, νά τό δώσουν στούς φτωχούς» (www.oodegr.com/oode/synaxaristis/gewrg_karslidis_1.htm) καί μάλιστα νά ντύσουν ὀρφανά καί πτωχά παιδιά. Μία φορά, διηγεῖται κάποιος, «ἐκεῖ πού καθόμασταν (μέ τόν Ὅσιο) ἔξω ἀπό τό κελλί του, εἶπε σέ μιά γυναίκα: “Σκότωσε ἐκείνη τή μύγα. Μπορεῖς νά τῆς δώσεις ζωή;”. “Ὄχι Γέροντα”, εἶπε ἐκείνη. “Τότε πῶς σκότωσες ἕνα, δύο, τρία… ἑφτά παιδιά;”. “Δέν μποροῦσα νά τά ζήσω, πάτερ”. “Νερόβραστο φαγητό ἄς τά τάιζες κι ἄς τά κρατοῦσες”»! (Χατζόπουλος Γεώργιος, «Θαύματα καί Προφητεῖες τοῦ Ὁσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη», τόμ. β΄, Δράμα 1983, σελ. 50).
Ὁ δέ νεοφανής Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου), γιά τό θέμα τῆς ἐξωσωματικῆς, δίδασκε:
«Ὁ ὀργανισμός μας ἔχει μνήμη, τά κύτταρά μας, οἱ ἱστοί μας, ὅλα. Ἡ ψυχή εἶναι παντοῦ, σ’ ὅλο τό σῶμα.
(Ἐρώτηση): — Ἄν κόψεις ἕνα κομματάκι δάχτυλο καί τό πετάξεις, πετᾶς καί λίγη ψυχή;
— Ὄχι, ἀλλά ὡστόσο καί στήν ἄκρη τοῦ δαχτύλου σου ἔχεις ψυχή. Ἦλθαν γυναικολόγοι καί μοῦ εἶπαν, πώς θ’ ἀρχίσουν πειράματα κι αὐτοί γιά τό παιδί τοῦ “σωλήνα”.Τούς εἶπα νά μήν τό κάνουν αὐτό, εἶναι πολύ κακό.Ἡ γονιμοποίηση εἶναι μυστήριο. Ὅλα τά μέρη τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνουν μέρος στήν συνουσία. Ἔχει σημασία αὐτό. Τί παιδί θά βγεῖ; Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ψυχική διάθεση τῶν δύο, ἀπό τήν ἀγάπη τους. Αὐτά ἐπιδροῦν στά νευρικά κύτταρα, στήν κατάσταση τῶν ὀργάνων, στό σπέρμα, στό ὠάριο, στήν σύλληψη. Ἐγώ τούς τό εἶπα: Ἔχω πληροφορία, ὅτι θά γίνει μεγάλο κακό μέ τό παιδί τοῦ σωλήνα…». (Κωστάκου Ἄννα, «Συνομιλώντας μέ τόν Γέροντα Πορφύριο», ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι 2012, σελ. 98–99).
Ὁ Ἅγιος μέ τή φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπό τότε εἶχε «δεῖ» τίς πνευματικές καί σωματικές ἐπιπτώσεις τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Κι ἐρχόμαστε στό σήμερα, 40 χρόνια μετά τή γέννηση τοῦ πρώτου μωροῦ τοῦ «σωλήνα» (25.7.1978), ὅπου, σύμφωνα μέ μελέτες, ὑπάρχουν σοβαρές ἐνδείξεις ὅτι τά παιδιά πού προέρχονται ἀπό ἐξωσωματική γονιμοποίηση ἔχουν μεγαλύτερη πιθανότητα νά γεννηθοῦν ἤ νά ἐκδηλώσουν κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς τους τά παρακάτω:
«Ἐγκεφαλική παράλυση: Ὑπάρχουν ἐνδείξεις ὅτι τά ποσοστά τῆς ἐγκεφαλικῆς παράλυσης εἶναι ὑψηλότερα (περίπου διπλάσια σύμφωνα μέ ἔρευνα τοῦ Παν/μίου τοῦ Aarhus στή Δανία) μεταξύ τῶν παιδιῶν πού προῆλθαν ἀπό ἐξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) σέ σύγκριση μέ ἐκεῖνα πού προέρχονται ἀπό φυσική σύλληψη… Μεταβολές γονιδιώματος: Τό DNA τῶν ἐμβρύων πού συλλαμβάνονται μέ ἐξωσωματική γονιμοποίηση διαφέρει ἀπό ἐκεῖνο τῶν ὑπόλοιπων παιδιῶν (Ἔρευνα Σαπιέντσα). Οἱ ἐπιστήμονες ἐντόπισαν διαφορές στό 10% τῶν γονιδίων πού μελέτησαν. Τό γεγονός αὐτό, ὑπογραμμίζουν, δίνει μία λογική ἐξήγηση γιατί τά μωρά ἀπό ἐξωσωματική τείνουν νά ἀντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο γέννησης μέ πολύ μικρό βάρος, προβλήματα ὑγείας καί σπάνιες μεταβολικές διαταραχές… Ἄλλοι ἐπιφανεῖς γενετιστές προειδοποιοῦν ὅτι τά μωρά πού προέρχονται ἀπό ἐξωσωματική γονιμοποίηση κινδυνεύουν νά ἐμφανίσουν σοβαρές παθήσεις (διαβήτη, ὑπέρταση, καρκίνο) κατά τήν ἐνήλικη ζωή..Καταγράφηκε διπλασιασμός τῶν ἀποβολῶν, τριπλασιασμός τῶν ὄψιμων ἐμβρυϊκῶν θανάτων, πενταπλασιασμός τῆς ἐξωμήτριας κύησης, ὑπερδιπλασιασμός τῆς πιθανότητας γέννησης λιποβαροῦς βρέφους (<2.500gr), διπλάσιες πιθανότητες γιά ἐμφάνιση συγγενῶν ἀνωμαλιῶν καί 17πλάσιες πιθανότητες ἐκτοπικῆς ἐγκυμοσύνης μέ κατεψυγμένα ἔμβρυα». (Χάλδα–Σκαρλάτου Παναγιώτα, Βιολόγος, Γενετική καί Μοριακή Βιολογία, MSc Biology, «Οἱ Κίνδυνοι τῆς Ἐξωσωματικῆς Γονιμοποίησης, πού κανείς δέ θά σᾶς τούς πεῖ!»).
Στό φλέγον θέμα τῆς Ἐξωσωματικῆς Γονιμοποίησης εἴχαμε ἀφιερώσει τό ὑπ’ ἀριθμ. 90/2001 τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ μας, μέ τίτλο: «Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί Προγεννητικός Ἔλεγχος. Ναί ἤ Ὄχι;», βλ. http://pefip.gr/wp-content/uploads/2015/04/90.2001.compressed.pdf‧ ἀξίζει νά τό διαβάσετε στό Διαδίκτυο ἤ νά ζητήσετε νά σᾶς τό ἀποστείλουμε δωρεάν.
(Πηγή ηλ. κειμένου: enromiosini.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου