Ὀρθοδοξία καί αἱρέσεις. Δανιήλ Κατουνακιώτης.

Ορθοδοξία και αιρέσεις

Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές

 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Οι προτεστάνται, οίτινες απεχαιρέτησαν από πολλού τας ιεράς παραδόσεις και όσα ανάγονται εις την στενήν και τεθλιμμένην οδόν, ου μην δε και τας νηστείας, αγρυπνίας και προσευχάς, τας διά του μονήρους βίου κανονικώς εκτελουμένας, έπεισαν δυστυχώς ενίους εκ των ημετέρων εν Ευρώπη φοιτώντων, ίνα μη είπω το πλείστον μέρος των καθ’ ημάς ευρωπαϊζόντων, και δι’ αυτών και διά πολλών δολίων εισηγήσεων και σοφιστειών αποπειρώνται, ει δυνατόν, την εν γένει ανατροπήν του Ορθοδόξου φρονήματος.
   Ημείς οι Μοναχοί, οι οποίοι οφείλομεν να είμεθα στύλοι ακλόνητοι της Ορθοδοξίας…
   Αι Μοναχαί, καθ’ εκάστην αναγινώσκουσαι τους βίους των Αγίων και των Μοναζουσών δεν βλέπουσι τον ένθεον ζήλον, ον έτρεφον προς την Ορθοδοξίαν;
   Παραβλέπων τα πολλά, φέρω υπ’ όψιν σας την αγιωτάτην εκείνην Μελάνην. Αυτή η Οσία δεν υπερήλασε κατά τον μονήρη βίον πολλάς αγίας Παρθένους κατά τε την πράξιν και θεωρίαν και κατά τον έγκλειστον βίον;
   Διατί η τοιαύτη να εγκαταλείψη και ησυχίαν και μόνωσιν, και να απέλθει εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου διετέλει ο θείος της Βουλυσιανός, όστις ήτο έπαρχος της Ρώμης, και επειδή ήτο υποκείμενος εις την αίρεσιν του Νεστορίου και Σαβελίου, διά τούτο και μόνον υπήγεν εκεί, και με διαφόρους Γραφικάς αποδείξεις και διά του αγγελικού αυτής βίου κατέπεισε τον θείον της και αρνηθείς την ασέβειαν εγένετο δούλος του Χριστού δοκιμώτατος…

   Και ου μόνον αυτόν, αλλά και διαλεχθείσα με πλείστους Νεστοριανούς πολλούς επέστρεψεν εις την ευσέβιαν.
   Εάν λοιπόν αυτή η Αγία δεν εγνώριζεν ουσιωδώς την αίρεσιν ταύτην και το Ορθόδοξον φρόνημα της Εκκλησίας, πώς ήτο δυνατόν να στήση το τοιούτον τρόπαιον;
                                                                          (Επιστολή εις ηγουμένην Θεοδοσίαν, 17-1-1924)

…Και επειδή εν τοιούτον συνέβη και εις μίαν μου πρώτην εξαδέλφην, ήτις ερασθείσα πλούσιον Δυτικόν προέβη εις τον γάμον, και εις τούτο δυστυχώς συνέδραμον και οι γονείς της, εγώ έτι παίς ων εν Σμύρνη απελθών ήλεγξα τους γονείς αυτής, ως και την ιδίαν την εξαδέλφην μου, ου μην δε και τον πατέρα του Δυτικού, ειπών αυτοίς ότι το τραγελαφικόν τούτο συνοικέσιον αμφότερα τα μέρη θα καταστρέψει, όπερ και εγένετο, καθ’ όσον εν τω καιρώ του τοκετού η μεν εξαδέλφη μου δεινώς βασανιζομένη απέθανεν, ο δε πενθερός ο Δυτικός έλαβε αυτήν την ημέραν την τύχην της κεραυνοβόλου αποπληξίας, οι δε γονείς της κόρης έκτοτε προσομιλήσαντες πολλοίς πειρασμοίς έδωκαν κακόν τέλος.
                                                                   
                                                                                    (Επιστολή προς Ν. Ρέγκον, 23-2-1923)

   Εγώ προκειμένου περί συγγραφής τοιούτων πραγματειών (δηλ. αντιαιρετικών), επικαλούμαι την Κυρίαν ημών Θεοτόκον˙ και όλας μου τας Γραφικάς αποδείξεις τας αρύομαι από τους Θεοεικέλλους (Θεοειδείς) της Εκκλησίας Πατέρας.
Πρέπει ο Χριστιανός να μη δίδη την ελάχιστην ακρόασιν εις εκείνους τους λυμεώνας, καν διδάσκαλοι και πνευματικοί, οίτινες παρενείρουσι και διδάσκουσι διά των φαινομένων σοφιστειών τα εναντία των Ορθοδόξων νοημάτων και ιερών παραδόσεων, αλλά να εμμένη στερρά εις όσα παρέλαβε παρά της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 113-115

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.