Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ. Μέρος Β'

 Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ (1846-1916)
 Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας
Μέρος Β'

π.Ἰωαννίκιος Μπάλαν

Ἀργότερα, τά ἀνίψια τοῦ Γέροντος ἐδιηγοῦντο ἕνα γεγονός, πού τό ἄκουσαν ἀπό τό στόμα τοῦ θείου τους. Κάθε νύκτα, τούς ἔλεγε ὁ Γέρο-Γεώργιος, ὅταν ἐπήγαινα στόν Πανάγιο Τάφο, ἔπρεπε νά περάσω ἀνάμεσα ἀπό μιά πλατεῖα, ὅπου ἦτο πολύς κόσμος, διότι ἐκεῖ ἡ ἀγορά κρατοῦσε μέχρι σχεδόν τά μεσάνυκτα, ἐξ αἰτίας τῆς ζέστης.
Ὁπότε, ὅταν ἐπήγαινα πρός τήν ἐκκλησία, πολλοί χριστιανοί ἐξήρχοντο στόν δρόμο μου καί μ᾿ ἐρωτοῦσαν νά τούς εἰπῶ ψυχωφελῆ λόγια καί μέ τιμοῦσαν.
 'Ενῶ, ὅταν ἐπέστρεφα στό ἐνοικιασμένο σπίτι μας, δέν μέ πρόσεχε κανείς καί κανείς δέν μέ γνώριζε.
Ὁ Γέρο-Γεώργιος παρέμεινε στήν Ἱερουσαλήμ μέ νηστεία καί νυχθήμερη προσευχή ἐπί 40 ἡμέρες. Μετά τό Πάσχα ἐπῆγε νά προσκυνήση καί τούς ἄλλους Τόπους, τήν Ναζαρέτ, τήν Βηθλεέμ τήν Ἱεριχώ, τό Θαβώρ, τόν Ἰορδάνη καί ἀλλοῦ.
 Καθ᾿ ὁδόν ἄκουσε ὅτι στήν σπηλιά τοῦ ὁσίου Ξενοφῶντος ἀσκεῖται ἕνας ἅγιος ἐρημίτης.
Ὅτι εἶχε προφητικό καί προορατικό χάρισμα. Λοιπόν, φθάνοντας κοντά στήν σπηλιά του, εἶδε ἕνα φοβερό θέαμα. Ὁ Ὅσιος στεκόταν στό ἄνοιγμα τῆς σπηλιᾶς του καί ἐτάϊζε μέ τό χέρι του ἕνα λιοντάρι. Ὁ Γέρο-Γεώργιος κατάλαβε ἀμέσως ὅτι αὐτός ὁ ἀσκητής εἶναι ἐκλεκτό δοχεῖο τοῦ Θεοῦ.
Κατόπιν ὁ Ὅσιος προέτρεψε τόν λέοντα νά ἐπιστρέψη στήν ἔρημο καί ἐκάλεσε μέ τ' ὄνομα του τόν Γέρο-Γεώργιο. "Ἀδελφέ, Γεώργιε, ἔλα καί μή φοβᾶσαι. Εἴθε ἡ πίστις σου νά γίνη δεκτή ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ καί νά φθάση ἡ προσευχή σου στά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ.
Χαίρομαι βλέποντας τήν μορφή σου καί ἐπικαλοῦμαι τήν εὐλογία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐπάνω σου. Διότι, ἐπροτίμησες νά παρευρίσκεσαι στόν Οἶκο τοῦ Κυρίου, παρά νά κατοικῆς στά σκηνώματα ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν. Ἀδελφέ Γεώργιε, γνωρίζω τήν ἀγάπη σου καί τόν ζῆλο τῆς καρδιᾶς σου. Εἶσαι εὐτυχής, διότι ἐξέλεξες νά ὑπηρετῆς σ᾿ ὅλη τήν ζωή σου τόν Χριστό. Ἀλλά νά μή ἐπιστρέψης ἀμέσως στήν πατρίδα σου.
Μεῖνε ἕνα διάστημα στά Μοναστήρια τῆς Παλαιστίνης μέ συνεχῆ προσευχή, νηστεία καί σιωπή. Ὅταν σέ διατάξη μέσα σου τό Ἅγιο Πνεῦμα, τότε νά ἔλθης πάλι σέ μένα..."
Ἔτσι ἔπραξε ὁ Γέρο-Γεώργιος, ὅπως τόν συμβούλευσε ἐκεῖνος ὁ θαυμαστός ὅσιος τοῦ Θεοῦ. Ἀπομακρύνθηκε ἀπό τούς ἄλλους προσκυνητές τῆς πατρίδος του καί μόνος του, χωρίς νά τόν γνωρίζη κανείς, μετέβη σέ μία λαύρα τῆς Παλαιστίνης, ὅπου τόν ὑποδέχθηκαν μέ πολλή ἀγάπη.
Δέν εἶχε παρά μία φροντίδα, νά προσεύχεται ἀκατάπαυστα στόν Θεό γιά νά τοῦ δείξη τήν ὁδό τῆς σωτηρίας του. Τήν ἡμέρα προσευχόταν σέ μιά σπηλιά διαβάζοντας τό Ψαλτήριο καί κάνοντες χιλιάδες μετάνοιες. Ἐνῶ τίς νύκτες προσευχόταν στήν ἐκκλησία μέ τά χέρια ὑψωμένα. Κοιμόταν μόνο δύο-τρεῖς ὧρες.
Τό πρωΐ καί τό βράδυ ἐρχόταν μέ τούς ἄλλους μοναχούς γιά τίς ἐκκλησιαστικές Ἀκολουθίες καί κατόπιν τούς βοηθοῦσε στό πότισμα τῶν κήπων, στήν συγκομιδή τῶν λαχανικῶν καί ἔτρωγε κάτι μετά τήν δύσι τοῦ ἡλίου. Λίγο παξιμάδι, λίγες ἐλιές, σῦκα ἤ πορτοκάλλια, ἦτο τό φαγητό του. Τίς ἡμέρες Δευτέρα, Τετάρτη καί Παρασκευή δέν ἔτρωγε τίποτε μέχρι τήν ἄλλη ἡμέρα.
Αὐτή ἦτο ἡ ἄσκησίς του ὅλες τίς ἡμέρες καί οἱ ἄλλοι μοναχοί τῆς Λαύρας τόν ἐθαύμαζαν γι'αὐτό τό ἀσκητικό τυπικό του. Μετά ἀπό 1-2 μῆνες ὁ Γέρο-Γεώργιος ἔπαιρνε εὐλογία ἀπό τόν ἡγούμενο τῆς Λαύρας καί ἐπήγαινε σέ ἄλλα Μοναστήρια συνεχίζοντας καί ἐκεῖ τήν ἴδια ἄσκησι.
 Ἔτσι ἐπροσκύνησε ὅλα τά Μοναστήρια πέριξ τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπως τήν Λαύρα τοῦ ἁγίου Σάββα, τοῦ ὁσίου Γεωργίου Χοζεβίτου, τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου καί ἄλλα. Ἀφοῦ τά προσκύνησε ὅλα, ἀνέβηκε νά προσκυνήση  τόν Τάφο τοῦ Κυρίου καί ἐπέστρεψε πάλι στόν πνευματικό ὁδηγό του, πού ἔμενε στήν σπηλιά τοῦ ὁσίου Ξενοφῶντος. Τόν εἶδε ἀπό μακριά νά στέκεται ἔξω ἀπό τήν σπηλιά του καί νά δίνη τροφή στά κοράκια τῆς ἐρήμου.
-'Αδελφέ Γεώργιε, πῶς αἰσθάνεται τό πνεῦμα σου;
-Καλά μέ τίς εὐχές σου, Πάτερ.
-Ἰδού τί μοῦ ἀπεκάλυψε τό Ἅγιο Πνεῦμα γιά σένα. Ἐσύ δέν εἶσαι καλεσμένος νά γίνης μοναχός, ἀλλά θά κάνης μιά ἄσκησι ἀνώτερη ἀπό ἕνα μοναχό. Θά περπατᾶς ἀπό τόσο σέ τόπο προσευχόμενος, νηστεύων καί κακουχούμενος. Ἀλλά παντοῦ νά ἔχης τόν νοῦ σου στόν Θεό. Αὐτός θά εἶναι πάντοτε μαζί σου.
Περιουσία δέν θά ἀποκτήσης πάρα μόνο γιά νά ζῆς. Νά τιμᾶς, ὅπου πηγαίνεις, τούς μοναχούς. Ἀπό τούς ἱερεῖς νά παίρνης τήν εὐλογία τους, τούς λαϊκούς νά συμβουλεύης καί ἀπό τούς πτωχούς νά μήν ἀποστρέφης τό πρόσωπό σου. Στίς ἐκκλησίες νά στέκεσαι μέ πολλή ἐπιμονή στήν προσευχή καί νά λαμβάνης συχνά τά Πανάχραντα Μυστήρια γιά νά ἐνισχύεσαι στόν ἀγῶνα σου. Αὐτή εἶναι ἡ τάξις τῆς ζωῆς σου, ἀδελφέ Γεώργιε.
-Πές μου Πάτερ, πῶς θά ἠμπορέσω νά ἐκπληρώσω ὅλα αὐτά; Ἐγώ εἶμαι ἀδύνατος πνευματικά καί οἱ παγίδες τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ εἶναι πολύ μεθοδευμένες.
-Πήγαινε στήν ἔρημο, ὅπου δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, καί νήστευε 40 ἡμέρες καί 40 νύκτες, ὅπως ἔκανε ὁ Κύριος. Ἐνῶ τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως νά ἔλθης στά Ἱεροσόλυμα καί νά λάβης τ᾿ Ἄχραντα Μυστήρια. Νά εἶσαι πολύ ἄγρυπνος στούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου, διότι θά σοῦ συμβοῦν πολλοί πειρασμοί. Ἐάν περάσης νικηφόρα αὐτές τίς ἡμέρες, θά λάβης μεγάλο δῶρο ἀπό τόν Θεό καί θά λαμβάνης δύναμι ἐναντίον τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ...Πρόσεχε νά μήν ἐξαπατηθῆς κάνοντας σέ κάτι τό θέλημά σου. Νά διέρχεσαι τίς ἡμέρες σου μέ ψωμί καί νερό.
-Εὐλόγησέ με, Πάτερ καί εὔχου γιά μένα.
-Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου νά εἶναι πάντοτε μαζί σου. Ἀμήν.

 ***

Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις