Ἐγκώμιον εἰς τήν Κοίμησιν...( Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ)

« τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ βασιλέως ἔσωθεν,
ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη,
πεποικιλμένη.

ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς,
αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι·

ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καί
ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναόν βασιλέως.

ἀντί τῶν πατέρων σου ἐγενήθησαν οἱ υἱοί σου·
καταστήσεις αὐτούς ἄρχοντας ἀπί πᾶσαν τήν γῆν.

μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ·
διά τοῦτο λαοί ἐξομολογήσονταί σοι εἰς τόν αἰῶνα καί
 εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

(Ψαλμ. 44:18)

«Πῶς νά ὀνομάσομε τό μυστήριο αὐτό,
πού σχετίζεται μέ σένα, Θεοτόκε;
Ἀλλ᾿ ἄν καί ἡ πανίερη καί μακαρία ψυχή Σου
χωρίζεται ἀπό τό πανόλβιο καί ἀμίαντο σῶμα Σου
καί τό σῶμα Σου παραδίνεται στή νόμιμη ταφή,
ὅμως δέν παραμένει στό θάνατο οὔτε διαλύεται ἀπό τή φθορά.
Διότι Αὐτῆς πού ἡ παρθενία της ἔμεινε ἄθικτη ὅταν γέννησε,
Αὐτῆς τό σῶμα καί τώρα, πού μετατίθεται στούς οὐρανούς,
διατηρήθηκε ἄφθαρτο».
( Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ,
Ἐγκώμιον εἰς τήν Κοίμησιν, ΕΠΕ 9, 261).