Πώς προσεύχεσαι; Ἁγ. Δημητρίου, 28-1-2020 Ἁρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

26. Πώς προσεύχεσαι; Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ, 28-1-2020, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Καλή Σκύδρας΄ http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

25. Προσευχή, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ, 14-1-2020, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

25. Προσευχή, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ, 14-1-2020, Ἁρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ ἄνθρωπος εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀλλά καί ἡ κάθε ψυχή εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής στήν Μυσταγωγία καί μάλιστα στό Δ΄ κεφάλαιο, πού φέρει τόν τίτλο: «Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο γίνεται ἡ συμβολικὴ ἀπεικόνιση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ εἰκονισμὸς τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἀνθρώπου ἀπ' αὐτὸν».

Ἡ κάθε ψυχή εἶναι τό ἅγιο Βῆμα καί ὁ νοῦς ἡ ἁγία Τράπεζα τοῦ ἔμψυχου ναοῦ, πού εἶναι ὁ κάθε πιστός. «Ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», διδάσκει ὁ ἅγιος Μάξιμος, «εἶναι ὁ ἂνθρωπος· σὰν ψυχὴ ἔχει τὸ ἱερὸ βῆμα, νοῦ της τὸ ἱερὸ θυσιαστήριο, σῶμα τὸ ναό. Γιατί εἶναι εἰκόνα καὶ ὁμοίωση τοῦ ἀνθρώπου, γινωμένου κατὰ τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι μὲ τὸ ναό, ὅπως μὲ σῶμα, προβάλλει τὴν ἠθικὴ φιλοσοφία· μὲ τὸ ἱερὸ βῆμα, ὅπως μὲ ψυχή, ἀναπτύσσει πνευματικὰ τὴ φυσικὴ θεωρία· μὲ τὸ ἱερὸ θυσιαστήριο, ὅπως μὲ νοῦ, φανερώνει τὴ μυστικὴ θεολογία...

Θέλει προσοχή, ὅταν ἐνθαρρύνετε τά παιδιά...

.. Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!…». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί.

Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν». Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού!

Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν. Τώρα ο κόσμος χάλασε. Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια. Μην το μαλώσομε, μην του εναντιωθούμε, μην το πιέσομε το παιδί. Μαθαίνει, όμως έτσι και δεν μπορεί ν’ αντιδράσει σωστά και στην πιο μικρή δυσκολία. Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος.

Πῶς γνώρισα τήν ἀξία τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας

*Μία συγκλονιστική ιστορία μετανοίας και επιστροφής στην αγκαλιά του Θεού που αξίζει να την διαβάσετε .

Μέχρι τὰ 22 μου ζοῦσα μιὰ ζωὴ ὑλιστική, κοσμική, κάνοντας ὅ,τι ἤθελα χωρὶς νὰ σκέπτομαι οὐσιαστικά. Νόμιζα πὼς ἡ ἀσύστολη ἐλευθερία δὲν ἔχει συνέπειες. Ζοῦσα γαστρίμαργα, ράθυμα, μέσα σὲ σαρκικὲς ἀπολαύσεις.

Σὲ κάποια φάση ἄρχισα νὰ βλέπω πὼς αὐτὸς ὁ τρόπος ζωῆς μὲ βούλιαζε χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνω.

Ἔνιωθα νὰ ἀπελπίζομαι μὲ τὴ σύντομη, ψεύτικη, γήινη ἀπόλαυση.

Ἤμουν ἐπιθετικός, χωρὶς διάκριση, γεμάτος εἰρωνεία γιὰ κάθε τί. Ἔβλεπα θολά, ἀγχωτικὰ, πιεστικὰ ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ ἁπλὰ καθημερινὰ προβλήματα.

Ἡ κατάκριση καὶ ἡ καταλαλιά ἦταν κάτι τὸ «φυσιολογικό».

Δὲν γνώριζα τί εἶναι ὀρθοδοξία, δὲν ἤξερα νὰ ξεχωρίσω ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἀπὸ ὅλες θρησκεία, τὰ εἶχα μπερδεμένα ὅλα στὸ μυαλό μου.

Εἰρωνευόμουν συνεχῶς τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες, ἀκόμη καὶ τὰ μυστήρια καὶ τὶς παραδόσεις τῆς ἐκκλησίας. Πίστευα πὼς μόνο ἡ δική μου ἄποψη ἦταν ἡ σωστή.

Προκύπτει ὅμως μιὰ δοκιμασία στὴ ζωή μου.

Ἤθελα ἕνα στήριγμα ψυχολογικό. Τίποτα γήινο δὲν μὲ ἀνέπαυε·βίωσα ἕνα κενό. Ξεκίνησα πειραματικὰ νὰ διαβάζω θρησκευτικὰ βιβλία.

Εἶχα ἀκούσει ἀπὸ ἕναν οἰκογενειακὸ φίλο γιὰ τὸ ἀπόδειπνο κι ἔτσι διάβασα τὸ ἀπόδειπνο πρώτη φορὰ στὰ 22 μου χρόνια.

Ἄρχισα ν’ ἀκούω ψαλμωδίες κι ἀπὸ αὐτὸ ἔπαιρνα δύναμη! Παράξενο πράμα γιὰ μένα.

Δὲν μποροῦσα νὰ τὸ πιστέψω. Ἀποροῦσα.

Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος, ὁ ἐμπνευστὴς καὶ τὸ πρότυπο τῶν ἀγώνων τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση – Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος. Κιλκίς, 18-1-2020

Στὶς 19 Ἰανουαρίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Μητροπολίτου Ἐφέσου καὶ ὑπερμάχου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Αὐτοῦ ποὺ στὴν σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, «μονώτατος» ἀκύρωσε τὶς ἀποφάσεις της, μὴ ὑποκύπτοντας στὰ θελήματα τοῦ Πάπα. Οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές, ὁ Οἰκουμενισμὸς σαρώνει καὶ οἱ δεξιοτέχνες διάκονοί του, ἱεράρχες καὶ πολιτικοί, φτάνουν στὴν κορύφωση τοῦ ἔργου τους, ἀφοῦ πρὸ ὀλίγου ἀνακοίνωσαν καὶ τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα. Καὶ ὅλα αὐτά, δίχως δυστυχῶς ὁ λαὸς νὰ γνωρίζει ποιὸς εἶναι ὁ τελικὸς σκοπός τους. Γι` αὐτὸ δημοσιεύουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου Βασιλειάδη: «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ», γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, ἀφύπνιση καὶ προβληματισμὸ καὶ ἑτοιμότητα:

«Οἱ ἀξιώσεις καὶ οἱ βλέψεις τῆς ἐγωιστικῆς «δυτικῆς ὀφρύος» ἐπὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἦταν καταφανεῖς ἀπὸ τὸν Δ΄ ἀκόμη αἰώνα. Ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὅρισε ὡς πρωτεύουσας τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους τὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ Δύση δὲν εἶδε μὲ καλὸ μάτι αὐτὸν τὸν χωρισμό, φοβούμενη πὼς θὰ γίνει τὸ θρησκευτικὸ κέντρο τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ὕστερα ἀπὸ ἕντεκα αἰῶνες ἡ ἀπειλὴ εἶχε κορυφωθεῖ. Οἱ Δυτικοὶ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀδυναμία τοῦ Βυζαντίου καὶ κυρίως τὸν τουρκικὸ κίνδυνο, προσπάθησαν μὲ κάθε τρόπο νὰ ὑποτάξουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ καὶ ἔδιναν ὑποσχέσεις γιὰ ὑλικὴ βοήθεια. Δὲν ἔλεγαν βέβαια ὅτι θὰ τὴν ὑποτάξουν. Πρότειναν ἁπλῶς ἕνωση Ἐκκλησιῶν. Τὸ δόλωμα ἦταν ἐξόχως ἑλκυστικό, διότι ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε τὸ ὀλέθριο σχίσμα, ἡ ἕνωση ἦταν ὁ....

βαθὺς πόθος τῶν Χριστιανῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Ἀλλὰ οἱ ἀπόπειρες περὶ ἑνώσεως εἶχαν ἀποβεῖ «μάταιες, διότι οἱ μὲν δυτικοὶ ἕνωση ἐννοοῦσαν τὴν ὑποταγὴ τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, οἱ δὲ δικοί μας δὲν πείθονταν νὰ ὑποκύψουν σ` αὐτὴν τὴν κυριαρχία, καθὼς θὰ μποροῦσε αὐτὴ νὰ ἐνεργήσει ὀλέθρια καὶ στὴν ἐθνικὴ καὶ στὴν πολιτικὴ μᾶς ὕπαρξη» (Ἱστορ. Κων. Παπαρηγόπουλου).

Ὁ ἑλληνικὸς Ὀρθόδοξος λαὸς τῶν παλαιολογείων χρόνων δὲν εἶχε ἀνάγκη νὰ διαφωτιστεῖ περὶ τῶν πραγματικῶν προθέσεων τοῦ Πάπα. Οἱ ὀλέθριες Σταυροφορίες ποὺ προηγήθηκαν, ἦταν γὶ` αὐτὸν ἀρκετὴ ἀπόδειξη περὶ τοῦ τί θὰ σήμαινε ἡ Ἕνωση. Γνώριζε ὁ λαὸς ὅτι μὲ αὐτὲς εἶχε ἐκπληρωθεῖ, ἔστω καὶ προσωρινά, «τὸ προαιώνιο ὄνειρο τῆς Δύσης, νὰ κατακτήσει τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ νὰ ὑποτάξει τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἀνατολῆς στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης» (Ἱστορ. Παπαρηγόπουλου). Ἐπιπλέον ὁ λαὸς ἔβλεπε πὼς ὅπου εἶχαν κυριαρχήσει ἤδη οἱ Φράγκοι - Ρῆγες, Κόμητες, Βαρῶνοι, Δοῦκες καὶ ἄλλοι πολυώνυμοι τυχοδιῶκτες ἀπὸ τὴν Δύση – ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀναγνωριζόταν ὡς ἀρχή. Στὶς φραγκοκρατούμενες περιοχὲς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι μόλις γίνονταν ἀνεκτοί, καὶ αὐτό, ἐφόσον κατὰ τὴν ὥρα ἐπισήμου τελετῆς ἔδιναν ἐνώπιόν του Λατίνου ἐπισκόπου ταπεινωτικὸ ὅρκο πίστεως καὶ ὑποταγῆς στὸν Πάπα καὶ ἐφόσον ὁμολογοῦσαν προφορικὰ καὶ γραπτὰ τὸν Πάπα ἅγιο καὶ ἄκρο ἀρχιερέα. Κατὰ τὸν ἱστορικὸ Δημ. Π. Πασχάλη, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ἄθλια διαγωγὴ τῶν παπικῶν ἐπὶ Φραγκοκρατίας καὶ Τουρκοκρατίας στὰ νησιὰ τῶν Κυκλάδων, οἱ Ὀρθόδοξοι «πειθαναγκάζονταν κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῶν Φράγκων νὰ ἀσπαστοῦν τὸν Παπισμὸ καὶ νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν ποντίφηκα τῆς Ρώμης ὡς ὕπατο ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας τους»!

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (Ἅγιος Τύχων τοῦ Ζαντόνσκ)

Πάντοτε να θυμάσαι με αγάπη τον Θεό σου και την αγάπη Του για μας. Όλα όσα βλέπεις στον ουρανό και στη γη, στον τόπο της κατοικίας σου, σε ξυπνούν, για να θυμάσαι τον Κύριό σου και την αγάπη Του, που μέσα της κλείνει κι εμάς.

Κάθε πλάσμα του Θεού φανερώνει την αγάπη Του σ’ εμάς. Βλέποντας, λοιπόν, και απολαμβάνοντας τα δημιουργήματά Του, λέγε μέσα σου:

«Αυτό είναι έργο των χεριών του Θεού μου και έχει δημιουργηθεί για χάρη μου.

» Αυτά τα φωτεινά ουράνια σώματα, ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ άλλα αστέρια, είναι δημιουργήματα του Κυρίου μου, για να φωτίζουν όλη την οικουμένη κι εμένα.

» Αυτή η γη που πάνω της ζω και που δίνει τους καρπούς της σ’ εμένα και στα ζώα μου, αυτή, μαζί με ό,τι έχει, είναι δημιούργημα του Κυρίου μου.

» Αυτό το νεράκι που ξεδιψά εμένα και τα ζώα μου, είναι αγαθό του Κυρίου μου.

» Αυτά τα ζώα που μου δουλεύουν, είναι δημιουργήματα του Κυρίου μου, και Εκείνος τα έθεσε στην υπηρεσία μου.

» Αυτό το σπίτι, όπου κατοικώ, είναι δώρο του Θεού, και Εκείνος μου το έδωσε για την ανάπαυσή μου.

» Αυτή η τροφή που τρώγω, είναι αγαθό του Θεού, και Εκείνος μου τη δίνει για την ενίσχυση και την παρηγόρηση των αδυναμιών του σώματός μου.

» Αυτό το ρούχο που φοράω, μου το έδωσε ο Κύριος και Θεός μου για να καλύψω το γυμνό μου σώμα».

*

Φανερό δείγμα της αγάπης μας προς τον Θεό είναι και η χαρά της καρδιάς μας. Γιατί είναι φυσικό να αισθανόμαστε χαρά για ό,τι αγαπάμε. Έτσι και η αγάπη μας προς τον Θεό, χωρίς τη χαρά δεν μπορεί να νοηθεί. Όσες φορές ο άνθρωπος νιώθει στην καρδιά του τη γλυκύτητα της αγάπης προς τον Θεό, τόσες φορές και πλημμυρίζει από χαρά. Όπως το μέλι ευφραίνει τη γεύση μας, έτσι και η αγάπη του Θεού χαροποιεί την καρδιά μας, γιατί «δοκιμάζουμε και βεβαιωνόμαστε πόσο καλός είναι ο Κύριος» (Ψαλμ. 33:9).

Οἱ θέσεις τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων(ΠΕΘ) γιά τή σχολική ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχ[ῶν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι θέσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

για τη σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών

Η 30ή Ιανουαρίου, ημέρα εορτής των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έχει καθιερωθεί, από το 1842, ως ημέρα εορτασμού των ελληνικών γραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Στα πρόσωπα των Τριών Μεγάλων Πατέρων, που προστατεύουν την παιδεία μας, τιμώνται και εορτάζουν όλοι οι λειτουργοί της. Παραδοσιακά, στα σχολεία την ημέρα αυτή πραγματοποιούνταν εκκλησιασμός των μαθητών και ομιλία εκπαιδευτικού με σχετικό περιεχόμενο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η μεγάλη και σημαντική αυτή γιορτή υποβαθμίστηκε, με αποκορύφωμα την ουσιαστική κατάργησή της από την προηγούμενη κυβέρνηση, και την καθιέρωση αργίας και δίωρων εκδηλώσεων την προηγούμενη μέρα. Πρόσφατα, η σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΘ εξέφρασε την πρόθεση να επαναφέρει την ημέρα ως σχολική εορτή. Σε αυτή την κατεύθυνση η Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζαχαράκη εξέδωσε για το θέμα, μια κατά βάση ορθή εγκύκλιο. Όμως, στη συνέχεια, ακολούθησε το «άδειασμα» της Υφυπουργού από την Υπουργό κ. Κεραμέως, με ανακοίνωση που εξέδωσε και με μια δεύτερη άστοχη εγκύκλιο και νομοθετική ρύθμιση που κατέθεσε. Προφανώς, η προχειρότητα και η έλλειψη διαλογικού πνεύματος από τους υπεύθυνους και τους συμβουλάτορες της Υπουργού, την οδήγησαν σε ένα νέο πολιτικό και επικοινωνιακό ατόπημα, αποδομώντας έτσι μια ορθή πρωτοβουλία.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), την οποία η κ. Υπουργός δεν έχει δεχθεί ακόμη, ως επιστημονική ένωση των Θεολόγων Ελλάδας που είναι, για διάλογο, επισημαίνει το απλό, λογικό και αυτονόητο: Ότι δηλαδή η ημέρα των Τριών Ιεραρχών μπορεί και είναι ανάγκη, πλέον, να είναι μια σχολική εορτή, κατά την οποία, όπως άλλωστε και στις άλλες σχολικές εορτές, δεν γίνονται μαθήματα, αλλά εκδηλώσεις σχετικές με το νόημα της. Η γιορτή θα πρέπει να περιλαμβάνει, κατά το πρώτο δίωρο του σχολικού προγράμματος, εκκλησιασμό των μαθητών, και, στη συνέχεια στο επόμενο δίωρο, μετά την επιστροφή στο σχολείο, σχετικές εκδηλώσεις για το ευρύ και πολυδιάστατο έργο και τη διδασκαλία των Τριών Προστατών Αγίων της Παιδείας, όπως προβολές ταινιών, καλλιτεχνικές δράσεις, ομιλίες και συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα κ.ά.

Ἄλλοι ἄνθρωποι μοιάζουν μέ τήν μέλισσα καί ἄλλοι μέ τήν μύγα.

.. Μου είπαν μερικοί ότι σκανδαλίζονται, γιατί βλέπουν πολλά στραβά στην Εκκλησία, καί έγώ τους είπα: Άν ρωτήσης μια μύγα: “Έχει λουλούδια εδώ στην περιοχή;” θα πει : « Δεν ξέρω. Εκεί κάτω στον λάκκο έχει κονσερβοκούτια, κοπριές, ακαθαρσίες”, και θα σου άραδιάση όλες τις βρωμιές στις όποιες πήγε.

Άν όμως ρωτήσης μιά μέλισσα: “ Είδες καμμιά ακαθαρσία εδώ στην περιοχή;” θα σου πει : “Ακαθαρσία; οχι, δέν είδα πουθενά εδώ ο τόπος είναι γεμάτος από εύωδιαστά λουλούδια” καί θα σου άναφέρη ένα σωρό λουλούδιατου κήπου, του άγρου κ.λπ. Βλέπεις, ή μύγα ξέρει μόνον που υπάρχουν σκουπίδια, ενώ η μέλισσα ξέρει πώς εκεί πέρα είναι ένας κρίνος, πιο εκεί ένα ζουμπούλι.

Όπως έχω καταλάβει, άλλοι άνθρωποι μοιάζουν μέ τήν μέλισσα καί άλλοι μέ τήν μύγα.

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Οἱ συνέπειες τῆς βαυαροκρατίας ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση ἕως σήμερα

Τί ἦταν τὸ νεοσύστατο κράτος τὸ κράτος τὸ ἑλληνικὸ ἀμέσως μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τοὺς τούρκους; Τί ἦταν στὴ συνείδηση ὁ Ἕλληνας; Τί τοῦ εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ ὅλη τὴν τετρακοσαετή ὑποδούλωση στοὺς Τούρκους; Ποιὰ ἦταν ἡ ταυτότητά του; Ἦταν Ἕλλην, Ρωμιός, Γραικός; Πόσο συνέβαλε ἡ βαυαροκρατία στὸ στήσιμο τοῦ νεοσύστατου κράτους; Ποιὲς οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ πρακτικῶν προτεσταντικοῦ τύπου σὲ ἕναν λαὸ ποὺ αὐτὸ ποὺ τὸν κράτησε δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ μόνον ἡ πίστη του στὴν Ἐκκλησία ἡ πίστη του στὴν Ὀρθοδοξία;...

enromiosini.gr

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2020/01/blog

Τί συμβαίνει μὲ τὴν λογοκρισία στὸ Facebook

Ἡ "μὴ κερδοσκοπικὴ ἐταιρία" τοῦ συνταξιούχου στρατιωτικοῦ (ὑπαξιωματικοῦ) στὴν ὁποία ἀνήκει τὸ Ἑλληνικὰ Hoaxes ἔχει ἀναλάβει ἐδῶ καὶ ἕναν χρόνο χρέη λογοκριτὴ στὸ facebook, κυρίως σὲ ἀντινεοταξικὲς σελίδες, λογοκρίνοντας μὴ ἀρεστὲς δημοσιεύσεις καὶ στὴ συνέχεια τὸ Facebook μπλοκάρει, κάνει deboosting ἢ καὶ σβήνει τὶς σελίδες. (1)

Ἡ ἐταιρία τοῦ ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει (2) πῆρε μέσα σὲ μία χρονιὰ 300 χιλιάδες δολάρια ἀπὸ τὸ συμβόλαιο μὲ τὸ facebook (γιὰ τὶς παροχὲς ὑπηρεσιῶν λογοκρισίας). Ὁ ἴδιος διατείνεται ὅτι ἡ ἐταιρία του δὲν ἔχει ἄλλες πηγὲς χρηματοδότησης πέρα ἀπὸ κάποια μικρὰ ποσὰ ἀπὸ τὴν ΕΕ καὶ τὶς διαφημίσεις τῆς Google.

Ἡ γλυκεῖα ἐκείνη φιλονεικία τὸ ἑαυτὸν βούλεσθαι νικᾶν ἐν τῇ ἀγάπῃ ἑκάτερον.

Ἡ γλυκεῖα ἐκείνη φιλονεικία τὸ ἑαυτὸν βούλεσθαι νικᾶν ἐν τῇ ἀγάπῃ ἑκάτερον.

Εἶναι γλυκιὰ ἐκείνη ἡ φιλονικία, το νὰ θέλει δηλαδὴ ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς δύο νὰ νικᾶ τὸν ἑαυτό του στὴν ἀγάπη. 

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

https://wra9.blogspot.com/2020/01/blog-post_3.html

29 Ἰανουαρίου. Ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Παραλειφθέν. Κυρ. ιγ΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ις΄ 13-24).

Α Κορ. 16,13      Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε.

Α Κορ. 16,13             Μενετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Σταθήτε στερεοί και ακλόνητοι εις την πίστιν. Δειχθήτε άνδρες γενναίοι· παρέτε δύναμιν και ισχύν.