Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ θεραπεία τῆς θελήσεως, Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΣΤΙΣ 11/10/2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 22-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 4  

ιγ΄ 11 - ιδ΄ 4



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Στ΄ 14 - 21

Στ΄ 14 - 21



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κυριακή τῆς Τυροφάγου: Τά ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

(Ματθαίου στ' 14-21)
«Το στάδιον των αρετών ηνέωκται»
1. Ευρισκόμεθα στο τέλος του πρώτου μέρους του Τριωδίου και από αύριο εισερχόμεθα στο δεύτερο μέρος του, την Μ. Τεσσαρακοστή. Μας δίδαξε ήδη η Εκκλησία μας την αρετή της ταπεινοφροσύνης, ως βασική προϋπόθεση της μετανοίας, κατά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Μας βεβαίωσε την πραγματικότητα της σωτηρίας, όταν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, κατά την Κυριακή του Ασώτου. Και τέλος μας προέβαλε ανάγλυφο τον λόγο, για τον οποίο έχουμε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής, το γεγονός δηλαδή της παγκοσμίου Κρίσεως, κατά την Κυριακή της Απόκρεω. Επειδή δε η Μ. Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικοσωματικής προετοιμασίας και εισαγωγής στο πάθος του Χριστού μας, μας υπενθυμίζει η Εκκλησία σήμερα ένα σοβαρό και θλιβερό γεγονός, που έγινε αιτία να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να πάθει. Μας υπενθυμίζει την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.
2. Όταν ο σημερινός άνθρωπος ακούει έξωση από τον Παράδεισο, το θεωρεί αστείο. Του φαίνεται «ωσεί λήρος» ο λόγος αυτός. Εάν μάλιστα είναι κάποιος «φιλελεύθερος» και προοδευτικός θεολόγος, θα δεχθεί το πράγμα με έννοια αλληγορική, μεταφορική.
Είναι παρατηρημένο, πως, όσον αφορά στην Aγια Γραφή, όσα μας συμφέρουν τα παίρνουμε κατά γράμμα. Σ' όσα όμως (νομίζουμε πως) δεν μας συμφέρουν, δίνουμε αλληγορική ερμηνεία. Παρ' όλ' αυτά είναι και η έξωση εκ του Παραδείσου ένα από τα γεγονότα εκείνα, που δεν επιδέχονται αλληγορική ερμηνεία, γιατί είναι αλήθειες.

Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ γιά διαχωρισμό Κράτους - Ἐκκλησίας, θρησκευτικό ὅρκο, διάλογο Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν, Ἰσλαμικό φονταμενταλισμό

onomastiria_sebasmiwtatou_2014_26


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΣΤΟ «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ»
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 
Ἐρώτησις 1η : Θά σᾶς εὕρισκε σύμφωνο ἡ ἰδέα νά προωθηθεῖ ὁ διαχωρισμός Κράτους - Ἐκκλησίας; Μπορεῖ κάτι τέτοιο νά ἐφαρμοστεῖ ἄμεσα;
Ἀπάντησις : Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, κατά κοινή ὁμολογία ἦταν καί εἶναι διαχρονικά ἡ Μητέρα καί ἡ σώτειρα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Γένους μας. Τό ἀναγέννησε καί τό ἀνόρθωσε πνευματικά ἐδῶ καί 20 αἰῶνες. Τό ἐστήριξε καί τό ἔσωσε σέ κάθε κρίσιμη περίστασι καί μάλιστα στά 400 δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας. Τό σκέπασε μέ τή Χάρι τοῦ Χριστοῦ, τήν κραταιά σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἐλευθερώτριας καί τήν πρεσβεία τῶν Ἁγίων μας -ἀφοῦ ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι «ἡ χώρα τῶν Ἁγίων» - καί μάλιστα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων μας, πού ἀπετέλεσαν τό πνευματικό ἀνάχωμα κατά τοῦ ἐξισλαμισμοῦ. Κορωνίδα τῶν Συνταγμάτων τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν ἀπελευθέρωσί του μέχρι σήμερα εἶναι ἡ ἀναφορά των «Εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος».
            Ἡ ἑλληνική ψυχή εἶναι ζυμωμένη μέ τόν Χριστό και τήν Ἑλληνορθόδοξη πατρίδα μας. Κορυφαῖο στέλεχος τῆς ἀριστερᾶς, ὅταν ζοῦσε, ἐπιβεβαίωσε τήν ἀλήθεια αὐτή λέγοντας: «δέν μποροῦμε νά βγάλωμε τήν πίστι ἀπό τήν ψυχή τοῦ Ἕλληνα. Ἐγώ κάποτε (ὅταν βρισκόμουνα ξαπλωμένος στό δάσος) καί ἀντιλήφθηκα ὅτι μιά ὀχιά εἶχε τυλιχθῆ στό πόδι μου, τινάχθηκα ἐπάνω καί αὐθόρμητα φώναξα : Παναγία μου».

Μνήμη θανάτου (Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης)

– Γέροντα, γιατί, ενώ ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός για τον άνθρωπο, εμείς τον ξεχνούμε;
– Ξέρεις, παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο. Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε». Η ζωή είναι τυλιγμένη με την θνητή σάρκα.
Το μεγάλο αυτό μυστικό δεν είναι εύκολο να το καταλάβουν όσοι άνθρωποι είναι μόνο «σάρκες», γι’ αυτό δεν θέλουν να πεθάνουν, δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για θάνατο. Έτσι ο θάνατος γι’ αυτούς είναι διπλός θάνατος και διπλή στενοχώρια.
Ευτυχώς όμως ο Καλός Θεός οικονόμησε, ώστε να βοηθιούνται από μερικά πράγματα τουλάχιστον οι ηλικιωμένοι, που φυσιολογικά είναι πιο κοντά στον θάνατο.

 Ασπρίζουν τα μαλλιά, κόβεται το κουράγιο, οι δυνάμεις τους σιγά-σιγά τους εγκαταλείπουν, αρχίζουν να τρέχουν τα σάλια, οπότε ταπεινώνονται και αναγκάζονται να φιλοσοφούν πάνω στην ματαιότητα αυτού του κόσμου.

Δέν ἄντεξα τήν κοροϊδία τῆς μάνας μου, πῶς θά ἀντέξω τήν ντροπή πρός τόν Χριστό;

Διηγήθηκε ένας γέροντας, ότι κάποιος αδελφός, θέλοντας να αναχωρήση, εμποδιζόταν από την μητέρα του. Αυτός δεν παραιτούνταν από τον σκοπό τους λέγοντας ότι θέλει να σώση την ψυχή του.
Μετά από τα πολλά, η μητέρα του δεν μπορούσε άλλο να τον εμποδίζη και υποχώρησε. Αυτός δε αφού μόνασε, κατανάλωσε όλη του την ζωή στην αμέλεια.
Έγινε δε να πεθάνει η μητέρα του, και μετά από έναν χρόνο αυτός να ασθενήση βαριά. Τότε βρέθηκε σε έκσταση και του φάνηκε ότι πήγε να κριθή και βρίσκει και την μητέρα του μεταξύ των κρινόμενων.
Τότε εκείνη του λέει έκπληκτη:

Βρισκόμαστε ἐνώπιον νέας κακοδοξίας τῆς «ἁγιομαχίας»;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 16η  Φεβρουαρίου 2015.
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΝΕΑΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΗΣ «ΑΓΙΟΜΑΧΙΑΣ»;
Η πρόσφατη αγιοκατάταξη του αγιορείτου μοναχού Γέροντος Παϊσίου πλήρωσε με αισθήματα χαράς και αγαλλιάσεως σύμπασα την Ορθοδοξία, ελληνόφωνη και μη, εκτός ελαχίστων θλιβερών εξαιρέσεων. Σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας σχολιάσαμε δημοσίευμα μαρξιστικού παραληρήματος κατά της αγιοκατατάξεως του αγίου Παϊσίου. Φυσικά δεν περιμέναμε άθεοι εκκλησιομάχοι να χαρούν για το μεγάλο αυτό γεγονός. Περιμέναμε όμως από όλους τους Ορθοδόξους, να χαρούν και να πανηγυρίσουν.Και όμως! Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, υπήρξαν πρόσωπα, ανήκοντα σε ομάδες αποτειχισμένων, τα οποία όχι μόνον δεν χάρηκαν, αλλά και σφόδρα ελυπήθησαν για το χαρμόσυνο αυτό γεγονός, το οποίο έσπευσαν να παρουσιάσουν ως προϊόν οικουμενιστικής σκοπιμότητος.
Ο γνωστός αρθρογράφος κ. Κωνσταντίνος Γεωργίτσης, σχολιάζοντας κάποια επιστολή του αγίου Παϊσίουσε πρόσφατο δημοσίευμά του,(7.2.2015), στο ιστολόγιο «Αποτείχιση» με τίτλο: «“Αγιοκατατάξεις” πονηράς οικουμενιστικής σκοπιμότητος», φθάνει στο συμπέρασμα, όχι μόνον να αρνείται ευθέως την αγιότητα του αγίου, αλλά επί πλέον τον κατηγορεί ως εκκλησιομάχο,ως παραβάτη των εντολών του Κυρίου, των λόγων των αγίων αποστόλων και των αγίων Πατέρων, όπως θα δούμε αναλυτικά παρά κάτω. Πρόκειται για μια επιστολή, την οποία είχε αποστείλει ο άγιος Παΐσιος στον ιδρυτή της «Π.Ο.Ε.» αείμνηστο αρχ. π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο στην εποχή που βρισκόταν στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα αγίου Όρους στις 23.1.1969, η οποία αναδημοσιεύθηκε στο φύλο του «Ορθοδόξου Τύπου» της 23ης.1.2015. Την επιστολή αυτή θεωρεί ως «φερόμενη» και ως αποδιδόμενη στον άγιο, χωρίς προφανώς να είναι βέβαιος για την γνησιότητά της. Ωστόσο η γνησιότητά της είναι αδιαμφισβήτητη, διότι υπάρχει στο αρχείο του «Ορθοδόξου Τύπου».

Περὶ εἰρήνης τῆς ψυχῆς_Ἀόρατος Πόλεμος_Ἁγίου Νικόδημου Ἁγιορείτου_mp3


Π. Σάββας 2009-09-20_Περὶ εἰρήνης τῆς ψυχῆς_Ἀόρατος Πόλεμος_Ἁγίου Νικόδημου Ἁγιορείτου_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-09-2009 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁ π ο τ α μ ὸ ς τ ῆ ς φ ω τ ι ᾶ ς (π. Δημητρίου Μπόκου)

ceb4ceb5cf85cf84ceb5cf81ceb1-cf80ceb1cf81cebfcf85cf83ceb9ceb11
Τὸ γε­γο­νὸς τῆς τε­λι­κῆς κρί­σε­ως ἀ­ναγ­γέλ­λε­ται ἀ­πὸ πο­λὺ πα­λιά.
Αἰχ­μά­λω­τος στὴ Βα­βυ­λώ­να ὁ προ­φή­της Δα­νι­ήλ, βλέ­πει σὲ ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κὸ ὅ­ρα­μα νὰ στή­νον­ται θρό­νοι, ὅ­που κά­θη­σε ὁ «Πα­λαι­ὸς τῶν ἡ­με­ρῶν», ὁ προ­αι­ώ­νιος δηλ. Θε­ός, ντυ­μέ­νος μὲ ἔν­δυ­μα λευ­κὸ σὰν χι­ό­νι, ἐ­νῶ οἱ τρί­χες τῆς κε­φα­λῆς του ἦ­ταν σὰν κα­θα­ρὸ λευ­κὸ μαλ­λί. Ὁ θρό­νος του καὶ οἱ τρο­χοὶ τοῦ θρό­νου του ἦ­ταν πῦρ ποὺ ἐ­ξέ­πεμ­πε φλό­γες. Ἀ­πὸ τὸ θρό­νο του ἐκ­πο­ρευ­ό­ταν καὶ κυ­λοῦ­σε ἕ­νας πύ­ρι­νος πο­τα­μός. Χι­λιά­δες καὶ μυ­ριά­δες ἀγ­γέ­λων τὸν ὑ­πη­ρε­τοῦ­σαν καὶ στέ­κον­ταν γύ­ρω του. Καὶ τό­τε στή­θη­κε κρι­τή­ριο καὶ τὰ βι­βλί­α ἀ­νοί­χτη­καν (Δαν. 7, 9-10).
Τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τὸ ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νε­ται πλή­ρως ἀ­πὸ τὸν Κύ­ριό μας, ὅ­ταν λέ­γει, ὅ­τι ὅ­λες οἱ φυ­λὲς τῆς γῆς θὰ δοῦν τὸν Υἱ­ὸ τοῦ Ἀν­θρώ­που νὰ ἔρ­χε­ται «ἐ­πὶ τῶν νε­φε­λῶν τοῦ οὐ­ρα­νοῦ με­τὰ δυ­νά­με­ως καὶ δό­ξης πολ­λῆς» καὶ νὰ κά­θε­ται «ἐ­πὶ θρό­νου δό­ξης αὐ­τοῦ», γιὰ νὰ κρί­νει «πάν­τα τὰ ἔ­θνη» (Ματθ. 24, 30· 25, 31-32).
Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τὸ φέρ­νει στὴ μνή­μη μας κα­τὰ τὴν Κυ­ρια­κὴ τῆς Ἀ­πό­κρε­ω. Οἱ ὑ­πέ­ρο­χοι ὕ­μνοι της πε­ρι­γρά­φουν τὰ πρω­τό­γνω­ρα αἰ­σθή­μα­τα ποὺ θὰ μᾶς συγ­κλο­νί­ζουν, ὅ­ταν θὰ «τί­θων­ται θρό­νοι καὶ ἀ­νοί­γων­ται βί­βλοι καὶ πρά­ξεις ἐ­λέγ­χων­ται καὶ τὰ κρυ­πτὰ δη­μο­σι­εύ­ων­ται». Ὅ­ταν θὰ πη­γά­ζει «πο­τα­μὸς πύ­ρι­νος πρὸ τοῦ βή­μα­τος» τοῦ Κρι­τοῦ, ποὺ θὰ κα­τα­κλύ­σει τοὺς πάν­τες, κα­λοὺς καὶ κα­κούς, μὲ τὴν πλημ­μύ­ρα τῆς φω­τιᾶς του.
Τί εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς αὐ­τὸς ὁ πύ­ρι­νος πο­τα­μός;

ΤΑΤΟΥΑΖ – “λείψανο” κενό καί κούφιο

TATOYAZ

Κρητίδου Αλεξίας
Θεολόγου-Οικονομολόγου

Ο σημερινός τρόπος ζωής των ανθρώπων, στα πλαίσια του “ηθικού” και του “πολιτισμένου”, έχει δώσει χώρο και τόπο για να ανθούν φαινόμενα και τάσεις όπως αυτός της δερματοστιξίας. Μία συνήθεια που, όπως δείχνει η εξέλιξή της δεν είναι και τόσο περαστική ή τόσο “αθώα”, έχει σαν σκοπό να παγιωθεί και να εδραιωθεί σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και σε όλες τις ηλικίες.
Δερματοστιξία, ή tatto στα αγγλικά και tatouage στα γαλλικά, ξεκίνησε από τη νεολιθική και λίθινη εποχή, αλλά η ονομασία του προέρχεται από τις Πολυνησιακές διαλέκτους. Στη γλώσσα της Ταϊτή και της Σαμόα, το “τατουάζ” σημαίνει συνήθεια. Υπήρχε στην παράδοση τους και μάλιστα στις τελετές μύησης.
Στο Λευιτικό συναντάμε: “και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν, εγώ είμι Κύριος ο Θεός υμών” (Λευ. 19,28). Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.1
Σχολιάζει ο π.Ι.Φούντας, “Στους στίχους αυτούς γίνεται λόγος για τα πένθιμα έθιμα των Χαναναίων, στα οποία συμπεριελαμβάνετο το κόψιμο των μαλλιών και του πώγωνος, οι εντομές στο σώμα και η δερματοστιξία (τατουάζ). Τα έθιμα αυτά απηγορεύοντο, διότι εθεωρούντο μολυσμένα από τον παγανισμό”.1

π.Ἐμμανουήλ Καλύβας καί μακαριστός π.Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος γιά τό 666 ( π.Εὐσέβιος Βίττης )

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/02/666.html

Λόγος εἰς κοιμηθέντας ἐν Χριστῷ ἀδελφούς

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΚΟΙΜΗΘΕΝΤΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ
Εἰς κοιμηθέντας ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς Λόγος τρίτος, ἀναγινωσκόμενος τῷ Σαββάτῳ τῶν Ψυχῶν
(ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Τυπογραφείου, ἐν Βενετίᾳ 1865)
[Μέρος Α΄]

.           Τί τοῦτο σήμερον, Ἀγαπητοί, σπουδαίως ὁμοῦ ἐσυνάχθημεν; Διότι ἐκάλεσαν ἡμᾶς οἱ πρὸς Χριστὸν ἀπὸ ἡμᾶς καλεσθέντες Ἀδελφοί· διὸ καὶ προσέλθωμεν προθύμως πρὸς Χριστοῦ ὑμνωδίαν, ὅτι ἀνέστησαν ἡμᾶς, ἵνα ποιήσωμεν δοξολογίαν ἐπὶ τῆς γῆς, οἱ μετὰ Ἀγγέλων δοξολογοῦντες ἐν οὐρανοῖς· καὶ χοροὺς συστησάμενοι, καὶ τράπεζαν ἡμῖν πνευματικὴν παραθέμενοι οἱ τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου χορταζόμενοι, οἱ τῆς ἐκεῖσε ἐμπεπλησμένοι ἀναπαύσεώς τε καὶ παρακλήσεως· καὶ φῶτα ἀνάψαντες, οἱ τὰς ἑαυτῶν καρδίας φωτίσαντες, καὶ πρὸς τὸ φῶς τὸ ἄδυτον δραμόντες. ῎Ελαβον γὰρ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς Ὁσίους οἱ πρὸς Χριστὸν Ὅσιοι, καὶ μετέστησαν ἀπὸ ἡμᾶς οἱ ποτὲ εὑρισκόμενοι μεθ᾽ ἡμῶν· μετεστάθησαν ἀπὸ ἡμᾶς οἱ καλῶς πρὸς Θεὸν ἐμπορευσάμενοι· ἀφῆκαν ἡμᾶς ὀρφανοὺς καὶ ἀπῆλθον πρὸς τὴν αὐτῶν Πατρίδα· ἀφῆκαν τὴν φθορὰν καὶ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν ἀνῆλθον· ἔλειψαν ἐκ τοῦ κόσμου καὶ πρὸς Χριστὸν ἀνέτειλαν· ἐξῆλθον ἐκ τῆς καλύβης καὶ ἐκατοίκησαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ· ἀφῆκαν τὴν τοῦ βίου ματαιότητα καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν ἄνω μακαριότητα· ἀφῆκαν τὰς ματαίας συγχύσεις καὶ ὥδευσαν εἰς τόπους εἰρηνικούς· ἐξῆλθον ἐκ τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς φουρτούνας τοῦ κόσμου, καὶ ἄραξαν εἰς τοὺς γαληνοὺς λιμένας· ἀφῆκαν τὴν τοῦ κόσμου ματαίαν σκιάν καὶ πρὸς τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης ἀνέδραμον.

Μοναδική φωτογραφία τῶν Ἁγίου Παϊσίου καί παπα Τύχωνα μέ τούς ἀδελφούς Ἰωασαφαίους, πού τούς ἐπισκέφθηκαν στό Κελλί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ιερομόναχος Τύχων ο Ρώσος (1884-1968) με τους αδελφούς Ιωασαφαίους.

Ο άγιος Παΐσιος προσφέρει βρόχινο νερό από τη στέρνα της καλύβης (φωτ. 1966)

Και άλλη φωτογραφία εδώ:

http://athosprosopography.blogspot.gr

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2015/02/6041.html

21 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Τιμοθέου ἐν Συμβόλοις, Εὐσταθίου Πατριάρχου, τῶν Ἁγίων Βερουλίου, Σεκουνδίνου, Σιρικίου, Φελισίου, Σερβούλου, Σατουρνίνου, Φορτουνάτου καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς Μαρτυρησάντων, Μαξιμιανοὺ Ἀρχιεπισκόπου, Ἀνδρέου καὶ Ἀνατολίου, Ἰωάννη Πατριάρχου, Ζαχαρίου Πατριάρχου, Γεωργίου Ἐπισκόπου.

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ ἐν Συμβόλοις

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ σῳζόμενη Ἀκολουθία αὐτοῦ, ἔζησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καὶ καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχὸς σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ διέπρεψε στὴ σωφροσύνη καὶ παρθενία γενόμενος δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διακρίθηκε δὲ στὴν φιλανθρωπία καὶ ὑπῆρξε τροφὴ τῶν πεινώντων καὶ προστάτης τῶν ὀρφανῶν.
Ἡ ἀναφορὰ τῶν Συναξαριστῶν στὴ διατύπωση «ἐν τοὶς Συμβόλοις» ἴσως φανερώνει τὸν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου αὐτοῦ.
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως τιμήσας Θεὸν Τιμόθεε, διὰ ζωῆς ἐνάρετου ἀπὸ παιδὸς ὡς σοφός, ἐτιμήθης παρ' αὐτοῦ ἀξίως Ὅσιε τῶν γὰρ ἐνθέων δωρεῶν, σκεῦος ὤφθης ἱερόν, παρέχων ἐνὶ ἐκάστω, πολυτελεῖς χορηγίας, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible