Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Ταπείνωση καί ἀγάπη, Ε΄ Νηστειῶν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ταπείνωση καί ἀγάπη, Ε΄ Νηστειῶν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-4-2017(Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

CONSCIENCE AND OBEDIENCE Source: “Counsels from the Holy Mountain, ” selected from the Letters and Homilies of Elder Ephraim, St. Anthony's Greek Orthodox Monastery, Florence, AZ (1999), pp. 130-136.

When a person remains completely obedient to his conscience and implements whatever it tells him, he is not reproved by it anymore— not that its voice has weakened, but rather because of his good obedience, his conscience has nothing to reprove. The Apostle John says that when a man’s conscience does not condemn him, he has confidence toward God. (cf. ijn3:2i).

It is impossible for a person to proceed without ever stumbling somewhere, because from all sides the devil, the world, and the flesh are continuously inserting obstacles into his life, and he stumbles in proportion to his carelessness. Therefore, when he falls, he should arise at once and seek forgiveness. When one repents in proportion to the gravity of his fall, his conscience, which used to bother him, stops reproving him.
We must guard our conscience on three points—with respect to God, with respect to our neighbor, and with respect to things. One guards his con-science with respect to God when he avoids the various sins. He guards his conscience with respect to his neighbor when he does not grieve him, judge him, slander him, scandalize him, or push him towards evil deeds. He guards his conscience with respect to things when he does not cause destruction or damage to material things through carelessness, negligence, or unscrupulousness.
When you see something burning or being damaged and you do not pick it up and protect it, this is unscrupulous-ness. When your clothes get torn and you neglect them, and then they get completely ruined, this is unscrupulousness. When you are able to work but instead of working you wander around here and there, this is also un-scrupulousness. When you leave your food out and it goes bad and you throw it away, this is unscrupulousness be-cause you should have taken care to eat it before it went bad. Therefore, unscrupulousness is when one errs in any way with respect to material things, and also when one offends God in any way.

Ὅσιος Ἀβράμιος, ἕνας καταπληκτικός Ἅγιος

Ο Μοναχός Αβραάμ ο Αποκλεισμός

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα του Αγιορείτου.

Σήμερα ἀκούσαμε στό Συναξάρι τό ὄνομα τοῦ ὁσίου Ἀβραμίου. Αὐτός εἶναι ἕνας καταπληκτικός Ἅγιος καί εἶναι μία συνταγή γιά ἐλευθερία, ὅπως καί κάθε Ἅγιος. Ἄν πάρετε ἕναν ἅγιο, τόν Ἅγιό σας καί τόν μιμηθεῖτε, θά γίνετε ἀληθινά ἐλεύθεροι. 
Αὐτός ὁ ὅσιος ἦταν ἀσκητής πενήντα χρόνια στήν ἔρημο. Κοιτᾶξτε ἐλευθερία πού εἶχε! Δέσμευσε τόν ἑαυτό του, περιόρισε τόν ἑαυτό του, δέν βγῆκε ποτέ ἀπό τό ἀσκητήριό του παρά μόνο γιά νά πάει σέ πιό βαθειά ἔρημο. Εἶχε νά πάει στήν πόλη πενήντα χρόνια.
Ἤταν ἀληθινά ἐλεύθερος ἄνθρωπος. Εἶχε ἕναν ἀδελφό, ὁ ὁποῖος πέθανε καί ἄφησε ἕνα μικρό κοριτσάκι περίπου ἑφτά χρονῶν ὀρφανό. Τοῦ τό πῆγαν ἐκεῖ γιατί κανείς δέν τό ἔπαιρνε καί θά γινόταν παιδί τοῦ δρόμου. Καί ὁ ἅγιος -κοιτᾶξτε τήν ἐλευθερία του- τό δέχτηκε καί τό κράτησε κοντά του, ἐνῶ ἦταν ἀσκητής καί θά λέγαμε εἶναι καί κατά κάποιον τρόπο λίγο παρεξηγήσιμο νά ἔχεις καί ἕνα κορίτσι κοντά σου! Ὁ κόσμος εἶναι εὐσκανδάλιστος. 
 Ὁ Ἅγιος ὅμως τήν πῆρε δίπλα του, τῆς ἔφτιαξε ἕνα μικρό σπιτάκι μέ ὅλα τά ἀναγκαῖα, τήν μάθαινε γράμματα… Ὁ Γέροντας ἀσκητής νά μαθαίνει στό παιδί γράμματα! Σιγά – σιγά τό παιδί μεγάλωσε καί, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, θέλησε καί αὐτή νά ἀκολουθήσει τόν δρόμο τοῦ θείου της, νά γίνει μοναχή, ἀσκήτρια. 
Προφανῶς εἶχε δώσει κάποιες ὑποσχέσεις καί ἔμενε δίπλα καί ἀσκήτευε καί προχωροῦσε πολύ καλά στήν ἀρετή. Καί τί ἔκανε ὁ διάβολος;

Ἡ Παραβολή τοῦ Μοναχοῦ. Ἡ πέτρα καί ἡ ἄμμος

 

Κάποτε υπήρχαν δύο φίλοι.  Υποστηριζαν ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή , ο ένας από αυτούς χαστούκισε άλλο. Ο τελευταίος, αισθανόμενος πόνος, αλλά χωρίς να λέει τίποτα, έγραψε στην άμμο: «Σήμερα ο καλύτερος φίλος μου με χαστούκισε». 
Συνέχισαν να περπατούν για να βρουν μια όαση  με λίμνη στην οποία αποφάσισαν να κολυμπήσουν. Αυτός που έφαγε το χαστούκι σχεδόν πνίγηκε και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν έφτασε, έγραψε στην πέτρα: «Σήμερα ο καλύτερος φίλος μου έσωσε τη ζωή μου». 
Αυτός που  τον χαστούκισε και έσωσε τη ζωή του φίλου του, τον ρώτησε: 

"'Ἐκείνοι ποὺ ὁμιλοῦν πληθωρικὰ περὶ ἀγάπης νοθεύουν τὸ περιεχόμενό της γιά νὰ περιπτυχθοῦν ὅλους τούς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων"

 Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου (Ἀριζόνας)


(Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν ἔνθρονιστήριον λόγον τοῦ Γέροντος, 1974)
* Η Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν, ὅτι κατέχει ὅλο το πλήρωμα τῆς ἀληθείας καὶ τῆς χάριτος διὰ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ κόσμου καὶ ἐπὶ πλέον εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι «δυνάμει» τείνει, ὄχι νὰ κατακτήση, ἀλλὰ νὰ ἁγιάση τὸν κόσμον. Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστὸς καὶ ἠμεῖς μέλη ἐκ μέρους συνδεόμενοι διὰ τῆς κοινῆς πίστεως «ἐν τῷ συνδέσμω τῆς ἀγάπης».
* Όσο περισσότερο ἁγιάζομε ὁ καθένας τὸν ἐαυτόν μας, τόσο περισσότερο αγιάζεται το σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατὰ τὸν ἀνθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατὰ τὸν θεῖον τῆς χαρακτήρα εἶναι τόσον ἁγία ὅσον καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱστορία ἀγῶνος ἐξαγιασμοῦ τῶν πιστῶν της.
* Όλοι ὅσοι πιστεύουν ἀληθινά, ἀγαποῦν ἐν ἀληθεία ὅσοι δὲν πιστεύουν ἀληθινὰ ἀγαποῦν ἐν ὑποκρίσει. Εμείς ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀγαποῦμε ὅλους καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔρθουν σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ἔτσι μᾶς δίδαξε «ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης» ἔτσι ἀναπαύεται ἡ συνείδησίς μας. Δὲν ἐχθραινόμεθα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐξ αἰτίας τῆς αἱρέσεως ἥ τῆς ἀπιστίας των, ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ ἀγαπήσωμεν ποτὲ τὴν ἀπιστίαν ἡ τὴν αἵρεσιν χάριν τῶν ἀνθρώπων, διότι θὰ ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεόν.
* Ὁ Θεὸς διοχετεύει τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης Του, ὅταν προσκυνήται «ἐν Πνεύματι καὶ ἀληθεία».

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ.Τρόπος ζωῆς μας εἶναι νά ταπεινώνουμε ἀδιάκοπα τόν ἑαυτό μας, ἐνῶ ἡ δόξα ή ἡ ἐξύψωση κάποιου ἀνήκει στόν Θεό

Ένας από τούς μεγαλύτερους κινδύνους βρίσκεται στην ικανότητά μας να φανταζόμαστε. Όταν όμως ζούμε, δεν πρέπει να φανταζόμαστε ότι ο Θεός είναι μαζί μας και ότι Τον βλέπουμε. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός βλέπει εμάς. Ή προσέγγιση αυτή μάς σώζει από την εκτροπή στη φαντασία: «εγώ είμαι προφήτης, απόστολος, άγιος, αυτός ή ο άλλος».

 Ελεύθεροι από κάθε φαντασία γιά τον εαυτό μας αγωνιζόμαστε, και ό,τι ό Θεός θέλει το κάνει χωρίς εμάς διά μέσου ημών. Σάς υποδεικνύω πώς να ζήσετε, γιά να αποφύγετε τήν πλάνη. Και όταν παραμένουμε σε κατάσταση πού πάσχει όλο το είναι μας -και το πνεύμα και ο νους και η καρδιά και το σώμα-, όταν πάσχουμε από παντού αγωνιζόμενοι να μη διαπράξουμε αμαρτία, τότε οι ίδιοι δεν σκεφτόμαστε ότι συμμετέχουμε στα παθήματα τού Χριστού...

Ό Θεός όμως μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό ως συμμετοχή στα παθήματα τού Χριστού  και μπορεί να το αποδώσει σε μάς ως δικό μας κατά τη δική Του κρίση και όχι κατά τη δική μας. 

Τρόπος ζωής μας είναι να ταπεινώνουμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, ενώ η δόξα ή η εξύψωση κάποιου ανήκει στον Θεό Έτσι δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε γιά να ανυψώσουμε τάχα τον εαυτό μας «τραβώντας τον από τα μαλλιά». Πρέπει να ζούμε με πολύ ταπεινή συνείδηση. Και όταν ο Θεός δώσει κάτι, αυτό είναι τελείως ξεκάθαρο πού καταπλήσσει τη φαντασία τού ανθρώπου. Ωστόσο αυτό προέρχεται από τον Θεό και όχι από εμάς.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ: Ὁ Ἀγαπητός Ἀδελφός

ΙΩΣΗΦ ΜΟΝΑΧΟΥ

Ο αγαπητός μου εν Χριστώ αδελφός, Μοναχός Δανιήλ, εκ της Αδελφότητας των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια, μου διηγήθηκε, πώς πριν από 15 χρόνια, είχε πάει στην Κορυφή του Άθωνα, να βρει και να μαζέψει «αμάραντα» τα οποία αφθονούν μεν, αλλά φυτρώνουν σε απόκρημνα και επικίνδυνα βράχια. Ξαφνικά όπως προσπαθούσε να ανέβει σε ένα βράχο, βλέπει μπροστά του να βγαίνει μέσα από μια σπηλιά ένας σεβάσμιος Ασκητής, ο οποίος με τη δεξιά του τον ευλόγησε και σταύρωσε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος και τον Πατέρα Δανιήλ και του είπε, σε τόνο κάπως αυστηρό:
 
«— Αδελφέ Δανιήλ, αυτό πού κάνεις είναι επικίνδυνο, διότι τα βράχια πού βγαίνουν τα αμάραντα, έχουν σχισμές και εύκολα ξεκόβονται και κατά καιρούς έχουν γίνει πολλά δυστυχήματα, αλλά υπάρχει αδελφέ και άλλος κίνδυνος εξ ίσου μεγάλος, διότι με τον ήλιο ζεσταίνονται και βγαίνουν φαρμακερά φίδια από τις πέτρες και ο Σατανάς ζητεί να βρει τέτοιες ευκαιρίες, να πάθει δυστύχημα ο Μοναχός και να κολασθεί, Γι' αυτό και οι άγιοι Πατέρες, με επιτίμια απαγορεύουν να μαζεύομαι αμάραντα και σαλιγκάρια. Μην ξεφεύγετε από την υπακοή των αγίων Πατέρων, που θα σας χαρίσει ταπείνωση, κι εκείνη με τη σειρά της θα σας εξασφαλίσει τη σωτηρία και την αιώνια ζωή».

Ἡ εὐθύνη ὅσων κοινωνοῦν ἀνάξια

 Φωτογραφία του Γιάννης Τσιτλακίδης.



Σχετική εικόνα


 Ἡ τιμωρία τῶν ἀναξίως κοινωνούντων..Θά ὑποστοῦν τήν ἴδια τιμωρία μέ ἐκείνους πού θανάτωσαν τόν Χριστό, αὐτοί πού λαμβάνουν ἐπιπόλαια καί κατά τύχη τό αἷμα καί σῶμα Του...
«Ου φίλημά σοι δώσω καθάπερ ο Ιούδας», λέμε κάθε φορά που κοινωνούμε.

Εἶπε ἡ Παρθένος. Εἶπε ὁ Ἀρχάγγελος

28 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἰλαρίωνος τοῦ Νέου, Ἠρωδίωνος Ἀποστόλου, Ἠσυχίου Ἱεροσολυμίτου, Μποϋᾶν πρίγκιπα, Εὐστρατίου Νηστευτοῦ, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Φαύστου Θαυματουργοῦ, Μστισλάβου πρίγκιπα, Ἰλαρίωνος Ὁσίου, Ἰωνὰ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐλεήμονος, Ἰωάννου ἐκ Γεωργίας.

Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων ὁ Νέος

Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς Πελεκητῆς στὴν Τριγλὶα καὶ διακρίθηκε γιὰ τὸ ἀσκητικό του ἦθος, τὸ φιλόθεο ζῆλο του, τὸ χάρισμα τῆς ἐλεημοσύνης καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ προορατικὸ χάρισμα. Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 754 μ.Χ.


Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἰλαρότητι τρόπων καλλωπιζόμενος, ὡς καθαρώτατον σκεῦος τῆς ἐπιπνοίας Χριστοῦ, τῆς ἐνθέου βιοτῆς ἐδείχθης ἔσοπτρον ὅθεν ἀστράπτεις νοητῶς, ἀρετῶν μαρμαρυγᾶς, Πατὴρ ἠμῶν Ἰλαρίων, πρὸς ἀπλανῆ ὁδηγίαν, καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Ἕτερο Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοῖ Πάτερ ἀκριβῶς, διεσώθη τὸ κατ' εἰκόνα, λαβῶν γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπεραρᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελείσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου, διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰλαρίων τὸ πνεῦμα σου.


ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible