Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, 14-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, 14-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου Γιατί σταυρώθηκε ὁ Κύριος, http://hristospanagia3.blogspot.gr/ , http://www.hristospanagia.gr/ , http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί τῶν Παθῶν» [Ἐπιστολή 1η - 9η]


 1η Επιστολή
 
Αγωνίζου, τέκνον, διότι ο δρόμος του Θεού είναι στενός και ακανθώδης, όχι φυσικώς, αλλά δια τα πάθη μας, και εφ’ όσον θέλομεν να εκριζώσωμεν από την καρδίαν μας τα πάθη, τα οποία εικονίζονται ως 
ακανθώδεις ριζίδες, δια να φυτεύσωμεν χρήσιμα φυτά, φυσικώς θα κοπιάσωμεν πολύ και τα χέρια μας θα αιματώσουν και το πρόσωπόν μας θα ιδρώση, ενίοτε θα μας έλθη και απελπισία, βλέποντας όλο ρίζες, όλο πάθη!
Ημείς όμως, με την ελπίδα μας εις τον Χριστόν, τον διορθωτήν των ψυχών μας, ας επιμελούμεθα κάθε ημέραν την γην της καρδίας μας εργαζόμενοι επί αυτής την κάθαρσιν. Η υπομονή, το πένθος, η ταπείνωσις, η υπακοή, η εκκοπή του θελήματος, όλα αυτά συνεργούν εις την καλλιέργειαν. 
Ημείς πρέπει να βάλωμεν όλην την δύναμίν μας και ο Θεός βλέποντας τον κόπον μας, έρχεται και τον ευλογεί και γίνεται η προκοπή μας.
Θάρσει, ο κόπος πρόσκαιρος και εφήμερος, ενώ ο μισθός πολύς εν τω ουρανώ, αγωνίζου και νήφε εις τους λογισμούς, την ελπίδα κράτει γερά, διότι εικονίζει ότι το σπίτι τεθεμελίωται εις την πέτραν, πέτρα δε ο Χριστός μας. 
2η Επιστολή
Να έχης πραότητα, να μη θυμώνης, διότι ο θυμός είναι καρπός εγωϊσμού και ιδίου θελήματος, ενώ αντιθέτως, η πραότης είναι καρπός ταπεινής καρδίας και εκκοπής του ιδίου θελήματος. Όταν κανείς θυμώνη, χάνει το διακριτικόν ο νους, και ως εκ τούτου χάνει την ισορροπίαν του και παρασύρεται εις άπρεπους λόγους και σχήματα.
 
Οι άγιοι πατέρες τον θυμόν κυρίως, αν και όλα τα πάθη, τον παρομοιάζουν με την μέθην, διότι όταν μεθύη κανείς, χάνει την αξιοπρέπειάν του και γίνεται γελοίος ενώπιον των συνανθρώπων του, ούτω πως και ο θυμώδης εν καιρώ παραφοράς.
 
Ο Κύριος, μας λέγει: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11,29 ). Δια να εύρωμεν ειρήνην εις την συνείδησίν μας, πρέπει να καταστείλωμεν και να εκριζώσωμεν το θηρίον του θυμού, που φωλεάν έχει τον εγωϊσμόν.
 
Όταν τύχη και σε ελέγξη το πρόσωπον αυτό, είτε δικαίως, είτε από αδιακρισίαν, σφίξε τον εαυτόν σου, πίεσε τον εσωτερικόν αναβρασμόν, κλείσε το στόμα και άρχισε την ευχήν μέσα σου και θα ίδης αμέσως να πνιγή το θηρίον! Αλλά χρειάζεται αγώνας δια κάθε νίκην.

Μοναχός καί Μοναχισμός (Γέρων Σεραφείμ Σαββαϊτης)


Ὁ Μοναχισμός εἶναι ἡ τέλεια ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Μοναχός εἶναι ἕνας καλός χριστιανός· συνεχιστής τῆς ἀποστολικῆς ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανῶν.

Πνευματικές Συμβουλές του Γέροντος Σεραφείμ του Σαβαΐτου
       Οι παλαιοί άγιοι μοναχοί ονόμαζαν τη μοναχική ζωή, ζωή «ευαγγελική», δηλαδή ζωή σύμφωνη με τις εντολές του Ευαγγελίου.        «Μοναχός εστί ο μόνον των του Θεού εχόμενος όρων και λόγων, εν παντί καιρώ και τόπω και πράγματι». Η ζωή του μοναχού είναι αφιερωμένη στον Θεό, στην υπηρεσία του Θεού μόνο από υπερβολικό ουράνιο έρωτα.        Βιώνει τις θρησκευτικές αξίες εκούσια περιορισμένος, απομακρυσμένος από τον κόσμο, αλλά ζει για τον κόσμο και την Εκκλησία. «Πάντων κεχωρισμένος και τοις πάσι συνηρμομένος.».

       Δεν εμίσησε τον κόσμον, αλλά την κακία αυτού. Το ευλογημένο ήθος, που προσέφερε ο θεόσδοτος ορθόδοξος μοναχισμός, ο αμαθής πνευματικά κόσμος δεν το κατανοεί. Το χλευάζει και το απορρίπτει. Οι μοναχοί αποτελούν την προφυλακή του Σταυρού της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τα απόρθητα οχυρά είναι τα μοναστήρια αυτής. Η αγιώτερη και ευκολώτερη οδός προς σωτηρία των ψυχών μας είναι, σύμφωνα με τη γνώμη των περισσοτέρων Πατέρων, η ζωή του κοινοβίου θεμελιωμένη από τον ίδιο τον Σωτήρα μας Χριστό, και τους αγίους Μαθητάς και Αποστόλους Του. Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με την ίδια Του τη ζωή, ευλόγησε την παρθενία. Αυτήν ετίμησαν κορυφαίοι άγιοι Πατέρες, «ων ουκ έστιν αριθμός»1.        Οι μοναχοί είναι «οι Άγγελοι του Θεού», κατά τον ιερό Χρυσόστομο, «οι μάρτυρες τη προαιρέσει», κατά τον Μέγα Αθανάσιο, «οι συνεχισταί της μαρτυρικής Εκκλησίας», κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, «η κόμη που κοσμεί την κεφαλήν της Εκκλησίας», κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, επειδή δοξάζουν την κεφαλή της Εκκλησίας.

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ: Οἱ γιατροί περίμεναν νά πεθάνει …

  31-3-2000, Καναδάς

Πριν ένα μήνα έλαβα ένα φακελάκι, που μέσα είχε ένα θησαυρό για μας που ζούμε μακρυά από το σεβαστό Άγιον Όρος. Ήταν μία λουρίδα με ύφασμα ευλογημένο στην Αγία Ζώνη της Παναγίας μας.
Ακούστε και το πρώτο θαύμα που έκανε.
Ένας φίλος μας ήλθε στο μαγαζί μου και μου είπε ότι ο πατέρας του ήταν ετοιμοθάνατος. Έκανε εγχείρηση (καρκίνο στο κεφάλι) πριν 20 ημέρες και βρισκόταν σε αφασία. 
Ήταν όλοι τους πολύ στενοχωρημένοι. Του είπα ότι μου έστειλαν από την Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου κορδέλα από την Αγία Ζωνή. Πάρε την και σταύρωσε το κεφάλι του πατέρα σου και θα γίνει καλά. Θέλω όμως να μου την επιστρέψεις, για να την δώσω και σε άλλους να την προσκυνήσουν.
 Πράγματι πήγε στο νοσοκομείο και σταύρωσε το κεφάλι του πατέρα του. Μετά από λίγο, ενώ βρισκόταν σε κώμα 20 ημέρες σαν πεθαμένος ζωντανός, χασμουρήθηκε δύο φορές, άνοιξε για λίγο τα μάτια του και πάλι χάθηκε.

Τί σημαίνει ἡ φράση: «Τάς θύρας τάς θύρας ἐν σοφία πρόσχωμεν» ;


Αποτέλεσμα εικόνας για Θεια Ευχαριστία


Mέχρι τον 10ο περίπου αιώνα όταν ο Ιερέας έλεγε «τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν» έμεναν μέσα στον Ναό μόνον οι μυημένοι, οι πιστοί χριστιανοί και ετελείτο το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Όσοι έμεναν, στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, κοινωνούσαν όλοι.
Αυτή η προτροπή (τας Θύρας τας Θύρας…) είναι η ανδιαφισβήτητη απόδειξη ότι δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα όπως σήμερα, ότι δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι αυτονόητα μέλη της Εκκλησίας, ότι υπήρχε σαφής διάκριση ανάμεσα στους χριστιανούς και τους μή χριστιανούς καιότι για να γίνει κάποιος δεκτός ως χριστιανός και πλήρες μέλος της Εκκλησίας έπρεπε να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Αυτό το δεύτερο μέρος της θείας Λειτουργίας, στη Λειτουργία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, συμμετέχουν μόνο οι βαπτισμένοι πιστοί.

Οι κατηχούμενοι που δεν βαπτίστηκαν, οι εχθροί και οι αμύητοι στα δεδομένα της Εκκλησίας αποκλείονται. «Οι κατηχούμενοιι προέλθετε» «τάς θύρας, τάς θύρας εν σοφία. Πρόσχωμεν»! Γιατί;

Διότι οι αβάπτιστοι, οι εχθροί και γενικά οι αμύητοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να κατανοήσουν και να συμμετάσχουν στα υπό της Εκκλησίας τελούμενα και ιδίως στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Η Θ. Λειτουργία, ιδίως το Β΄ μέρος είναι μόνο για τους πιστούς.

THE NOUS OF ADAM WAS DARKENED“ALL OF US NEED TO BE HEALED” - PURIFICATION FROM OUR SINFUL PASSIONS AND ILLUMINATION.

Αποτέλεσμα εικόνας για NOUS ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

THE NOUS OF ADAM WAS DARKENED
So, after the fall of the First-Created, man is in a state of sickness. When we say sick, we mean our soul is sick, and, when we say our soul is sick, we mean that our nous and our reason (logic, intellect) are sick; they are darkened, according to our Holy Fathers. This is why they talk to us about the fall of man and emphasize that during this fall, their nous got darkened.
"Adam's nous got darkened", this is the disease of the human nature, and all of us humans got it with no exception.

Τό νόημα τοῦ Σταυροῦ καί ὁ Ἅγιος Μιχαήλ τοῦ Μούρομ


ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΙΜΗΘΗΚΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον ὥστε τόν Υἱόν Αὐτοῦ ἔδωκεν τόν μονογενῆ, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόλλυται, ἀλλ' ἔχει ζωήν αἰώνιον». Δήλ. «Τόσο ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο (πρό καταβολῆς κόσμου ,πρό πάντων τῶν αἰώνων) ὥστε παρέδωσε τόν μονογενῆ Του Υἱό στό θάνατο, ὥστε καθένας πού πιστεύει σ' Αὐτόν νά μήν χάνεται ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια». Τόση εἶναι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ὥστε ἄν εἶχε καί κάτι ἀκόμη πιό πολύτιμο ἀπό τόν Υἱό Του δέν θά δίσταζε κι αὐτό νά τό θυσιάσει γιά νά μᾶς δώσει ἀπόδειξη τῆς ἄπειρης ἀγάπης πού ἔχει γιά μᾶς, τά ἁμαρτωλά πλάσματά Του. Ἄν χρειάζονταν δέν θά δίσταζε ὁ γλυκύτατος Κύριος μας νά ὑφίστατο μυρίους θανάτους γιά νά μᾶς σώσει. Ὅμως δέν χρειάζεται. Ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου μας «ἐφ' ἅπαξ» καί «διά παντός» συνέτριψε τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, ξεδόντιασε τό διάβολο, μᾶς χάρισε τήν εἰρήνη μέ τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί ἀνασυγκρότησε τόν διασπασμένο ἐσωτερικό ἑαυτό μας.

«Βαστάζοντας ὁ Κύριός Μας τόν Σταυρόν Του ἐξῆλθε στόν λεγόμενο τόπο τοῦ κρανίου». Ὁ Κύριος βαστάζει τόν Σταυρό Του ὅπως ἄλλοτε ὁ δίκαιος Ἰσαάκ τά ξύλα τῆς θυσίας του. Ὁ Σταυρός ἀπό σύμβολο ἔσχατης ταπείνωσης καί ἀτιμίας γίνεται σύμβολο δόξης ἀφοῦ πάνω του νικήθηκαν ὅλες οἱ ἀντίθεες δυνάμεις· γίνεται «ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης» διότι μέ τή δύναμή Του διαλύονται ὅλες οἱ παγίδες καί τά ἔργα τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου.

Ὁ Σταυρός: τὸ ἁγιότερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας


Αποτέλεσμα εικόνας για Ύψωση του Τιμίου Î£Ï„Î±Ï…Ï Î¿Ï


Στὶς 14 Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε μὲ λαμπρότητα τὴ μεγάλη Ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ὅλος ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ἱερὴ Ὑμνολογία τοῦ Σταυροῦ, τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα καὶ οἱ Κυριακὲς Πρὸ τῆς Ὑψώσεως καὶ Μετὰ τὴν Ὕψωσιν, ποὺ δορυφοροῦν τὴν Ἑορτή, ὑπογραμμίζουν τὴν ἐπισημότητά της.
Ὁ Σταυρὸς μέχρι τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας ἦταν ὄργανο τοῦ πιὸ ἀτιμωτικοῦ θανάτου. Ἦταν «τὸ ξύλον τῆς αἰσχύνης». Ἀλλὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε θυσιαστήριο ἐπάνω στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς προσέφερε τὸν Ἑαυτό Του θυσία γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἁγιάσθηκε καὶ ὀνομάζεται «τρισμακάριστον ξύλον»! «Ὢ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, σὺ τῇ ἀληθείᾳ εἶσαι πολλῶν μακαρισμῶν ἄξιον· διότι ἐπάνω εἰς ἐσὲ ἐτανύσθη κατὰ τὰς χεῖρας καὶ (τούς) πόδας καὶ καθ᾿ ὅλον τὸ σῶμα ὁ γλυκὺς Ἰησοῦς Χριστός, ὁ τῶν αἰώνων ὑπάρχων Βασιλεύς, καὶ πάντων τῶν ὄντων Κύριος, καὶ διὰ μέσου σου ἔπεσε πτῶμα ἐλεεινὸν καὶ ἀξιο­δάκρυτον ὁ διάβολος», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Ἑορτοδρόμιον, Ἑρμηνεία εἰς τὸν κανόνα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ᾠδὴ Ε΄).
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ «ἔγινε θεμέλιο μεγάλης εὐλογίας γιὰ τὴν ἀνθρωπό­τητα, κτύπημα θανατηφόρο κατὰ τοῦ διαβόλου, χαλινάρι τῶν δαιμόνων, φί­μωτρο τῆς δυνάμεως τῶν ἐχθρῶν… Κατήργησε τὸν θάνατο, συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες τοῦ Ἅδη, τσάκισε τὶς σιδερένιες ἀμπάρες του, ἔκοψε τὰ νεῦρα τῆς ἁμαρτίας, κατέπαυσε τὴ μάστιγα ποὺ βασάνιζε τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἄ­νοιξε τὶς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, «τοὺς μισουμένους φίλους ἐποίησεν, εἰς τὸν Οὐ­ρανὸν ἐπανήγαγεν, ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου ἐκάθισε τὴν ἡμετέραν φύσιν», κηρύττει ὁ μεγαλύτερος ἱεροκήρυκας τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Κατὰ Ἰουδαίων Ὁμ. Γ΄, δ΄, PG 48, 867).

ΓΈΡΩΝ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ. [Ἡ μοναχική ἰδιότητα εἶναι: "ἠγνισμένον σῶμα, κεκαθαρμένον στόμα καί πεφωτισμένος νοῦς".....

Ὁ μή "κεκαθαρμένος λόγος", ὁ "σαπρός λόγος", εἶναι δεῖγμα μή καθαρῆς καρδιᾶς:"Ἐκ γάρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τό στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθός ἂνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλει τά ἀγαθά,ο  καί ὁ πονηρός ἂνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά" (Ματθ. ιβ' 34-36).

«Ἔγραψε δέ καί τίτλον ὁ Πιλᾶτος καί ἔθηκεν ἐπί τοῦ σταυροῦ·... καί ἥν γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ρωμαϊστί». (Ἰω. ιθ΄19-20)

«Ἡ ἐπιγραφή πού εἶχε ἀναγραφεῖ πάνω στή σανίδα, πού κάρφωσε ὁ Πιλᾶτος πάνω ἀπό τό κεφάλι τοῦ Κυρίου, ἐκπλήρωνε τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού ἔλεγε: "ὅταν θά ὑψωθῶ, θά τούς ἑλκύσω ὅλους κοντά μου" (Ἰω. ιβ΄, 32). Διότι τό σωτήριο πάθος ἔγινε ὄχι μόνο γιά τήν Ἰουδαία, ἀλλά καί γιά κάθε ἑλληνική καί βαρβαρική χώρα».

(Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πιλουσιώτου, Ἐπιστολές, ΕΠΕ Α΄491)

14 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Πλακίλλας Βασιλίσσης, Μνήμη στ’ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Πάπα, Θεοκλή, Βαλεριανού νηπίου, Μακαρίου Ὁσιομάρτυρα.

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Τὸ 326 ἡ Ἁγία Ἑλένη πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους νὰ προσκυνήσει, καὶ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριο γιὰ τοὺς θριάμβους τοῦ γιοῦ της. Πηγαίνοντας ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀρχίζει νὰ ἀναζητᾶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Φτάνοντας στὸ Γολγοθὰ διατάζει νὰ γκρεμιστεῖ ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης.
Ἐκεῖ βρίσκουν τρεῖς σταυρούς. Καὶ μὴν ξέροντας ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρὸς, ὁ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ἀκούμπησε κάποιας εὐσεβέστατης νεκρῆς γυναίκας τὸ σῶμα της διαδοχικὰ καὶ στοὺς τρεῖς σταυρούς. Μόλις ἀκούμπησε ἡ γυναίκα στὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀναστήθηκε.
Μαθεύτηκε γρήγορα τὸ νέο καὶ πλῆθος κόσμου ἄρχισε νὰ ἔρχεται γιὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὕψωσαν τὸν Τίμιο Σταυρὸ μέσα στὸ ναὸ καὶ σὲ μέρος ψηλὸ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν ὅλοι.
Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ ὅπλο ὅλων τῶν χριστιανῶν κατὰ τοῦ διαβόλου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

14 Σεπτεμβρίου. ♰ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς ἑορτῆς. (Α´ Κορ. α´ 18-24). 
Α Κορ. 1,18        Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.
Α Κορ. 1,18               Διότι το περί σταυρού θείον κήρυγμα εις εκείνους μεν, που απιστούν και επιμένουν να βαδίζουν τον δρόμον της απωλείας, φαίνεται και θεωρείται μωρία· εις ημάς όμως, που το εδέχθημεν και ευρισκόμεθα στον δρόμον της σωτηρίας, είναι, όπως και η προσωπική μας πείρα βεβαιώνει, δύναμις Θεού. 

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible