Για την ανάσταση του Χριστού. Και τι λογής είναι αυτή, ή πώς γίνεται μέσα μας η ανάσταση του Χριστού και μέσα σ’ αυτή η ανάσταση της ψυχής. Και ποιο είναι το μυστήριο αυτής της ανάστασης.
Ειπώθηκε μετά το Πάσχα, τη Δευτέρα της δεύτερης εβδομάδας του Πάσχα.
Αδελφοί και πατέρες, τώρα πια το Πάσχα, η χαρμόσυνη μέρα, η γεμάτη από χαρά και γλυκύτητα, η μέρα της ανάστασης του Χριστού, που έρχεται πάντοτε με το γύρισμα του χρόνου, ή, μάλλον, που γίνεται κάθε μέρα και αδιάκοπα μέσα σ’ αυτούς που γνωρίζουν το μυστήριό της γέμισε από χαρά και ανείπωτη αγαλλίαση τις καρδιές μας, παύοντας συγχρόνως τον κόπο της πάνσεπτης νηστείας, ή, μάλλον, να πω, φέροντάς τον σε τελειότητα και παρηγορώντας συγχρόνως τις ψυχές μας, γι’ αυτό και, αφού κάλεσε, όπως βλέπετε, όλους μαζί τους πιστούς σε ανάπαυση και σε ευχαριστία, πέρασε.
Ας ευχαριστήσουμε λοιπόν τον Κύριο, που μας διαπέρασε από το πέλαγος της νηστείας και μας οδήγησε με χαρά στο λιμάνι της ανάστασής του˙ ας τον ευχαριστήσουμε, και αυτοί, που με θερμή πρόθεση και με αγώνες της αρετής διάνυσαν καλά και πρόθυμα το δρόμο της νηστείας, και αυτοί, που από αμέλεια και αδυναμία της ψυχής υστέρησαν σ’ αυτά, επειδή ο ίδιος ο Κύριος είναι αυτός που δίνει με το παραπάνω και στους αγωνιστές τα στεφάνια και τις άξιες αμοιβές για τα έργα τους, και που μοιράζει και στους ασθενέστερους, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος, τη συγχώρηση. Διότι βλέπει περισσότερο τις διαθέσεις των ψυχών μας και τις προαιρέσεις μας, από όσο τους κόπους του σώματος, με τους οποίους ασκούμε τους εαυτούς μας στην αρετή, είτε επιτείνοντας περισσότερο την άσκηση με την προθυμία της ψυχής, είτε κάνοντάς την, εξαιτίας της αδυναμίας του σώματός μας, σε βαθμό κατώτερο από τους αγωνιστές, και ανταποδίδει στον καθένα, ανάλογα με τις προθέσεις μας, τα βραβεία και τα χαρίσματα του Πνεύματος, αναδεικνύοντας κάποιον από τους αγωνιστές περίφημο και ένδοξο ή αφήνοντάς τον ακόμη να είναι αφανής και να χρειάζεται πιο επίπονη κάθαρση.
