Πρὸς ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης...

Ἐπιστολὴ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή: Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

Καθόσουν στὸ τρένο καὶ σώπαινες. Δίπλα σου κάθονταν κάποιοι κύριοι καὶ συζητοῦσαν γιὰ τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους. Ἕνας ἀπ` αὐτοὺς ἀπαριθμοῦσε ὀνόματα μεγάλων προσωπικοτήτων ποὺ ἐκτιμᾶ καὶ μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάποιος ἄλλος εἶπε ὅτι αὐτὸς δὲν θεωρεῖ τὸν Χριστὸ μεγάλο ἄνθρωπο. Καὶ ἄρχισαν νὰ φιλονικοῦν γύρω ἀπὸ τὸν Κύριό μας, κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Συμεὼν ὅτι αὐτὸς θὰ εἶναι «εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λούκ. 2,34). Τότε ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ἀπευθύνθηκαν σ` ἐσένα καὶ ρώτησαν ἐὰν ἐσὺ θεωρεῖς τὸν Χριστὸ μεγάλη προσωπικότητα. Ἐσὺ ἀπάντησες ὄχι. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι γιὰ σύγκριση. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι μεγάλος ἄνθρωπος. Εἶναι Θεός. Ἀκούγοντας τὰ λόγια σου ὅλοι γέλασαν καὶ ἄρχισαν νὰ...χλευάζουν τὴν πεποίθησή σου περὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο διαχωρισμένοι μεταξύ τους, μὲ μίας ὅλοι συμφώνησαν ἐναντίον σου καὶ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ σου, ὅπως τότε ποὺ ὁ Πιλᾶτος καὶ ὁ Ἡρῴδης συμφιλιώθηκαν, ὅταν ἤθελαν νὰ καταδικάσουν τὸν Χριστό. Κι ἔτσι, ἐσὺ ὑπὸ τὴν μάστιγα τῶν κοροϊδιῶν καὶ χλευασμῶν ταξίδευες ἕως τὸν τόπο σου.

«Ἐγώ Τοῦρκος δέν εἶμαι νά φάω λάδι τήν Μεγάλη Πέμπτη...,» ἔλεγε ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος...

«...Μεγάλοι ήταν οι ασκητικοί του αγώνες.Ακόμη και στην περίοδο που ήταν ασθενής.Είχε βηματοδότη στην καρδιά, είχε κάνει διάφορα χειρουργεία, έπαιρνε πολλά φάρμακα, τα οποία επιβάρυναν πολύ το στομάχι του.

Και όταν κάποτε Μεγάλη Πέμπτη, ο π. Κύριλλος, επειδή ήταν σε φοβερή κατάσταση ο Γέροντας Ιάκωβος, του έβαλε ελάχιστο λαδάκι στο φαγητό του, στενοχωρήθηκε και είπε: " εγώ Τούρκος δεν είμαι να φάω λάδι Μεγάλη Πέμπτη".

Μοναχός ἀπό τή Μονή Βαρλαάμ, Μετέωρα.

Μοναχός από τη Μονή Βαρλαάμ, Μετέωρα. Δείχνει μια φωτογραφία του Κυρίου Ιησού Χριστού που φωτογραφήθηκε ένα Μεγάλο Σάββατο στο Ναό του Τάφου του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ την στιγμή που το Αγιον Φώς κατεβαίνει.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/05/blog-post_26.html

32. Ἡ λύπη καί η θεραπευτική της Ε'- Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, 10-5-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

https://youtu.be/ZoLKs1rI7xw

Συν Θεω σε λίγο ζωντανή μετάδοση Διαδικτυακή ομιλία με θέμα: 32. Ἡ λύπη καί η θεραπευτική της Ε'- Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, 10-5-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Ἡ λύπη καί η θεραπευτική της Δ'- Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ λύπη καί η θεραπευτική της Δ'- Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, 9-5-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Συν Θεω αν υπάρχουν ερωτήσεις παρακαλούμε στείλτε τες μας στο: AgiaTrias.erotiseis@gmail.com Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com​ Κάνετε ἐγγραφή στό κανάλι μας "Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos" τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCEtO...

Τά πάθη ἀπενεργοποιοῦν τήν Θεία Χάρη, Φιλοκαλία (τόμος Α΄), Προοίμιον, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τα πάθη απενεργοποιουν την Θεία Χάρη, Φιλοκαλία (τόμος Α΄), Προοίμιον, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 10-5-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com​ Κάνετε ἐγγραφή στό κανάλι μας "Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos" τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCEtO...

Οἱ ἄπιστοι φρίττουν κι οἱ πιστοὶ διακηρύττουν:Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

Μεγίστη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ὅτι ὁ Ἐσφαγμένος Χριστὸς ἔδειξε μετὰ τὸν θάνατο τόση δύναμη, ὥστε ἔπεισε τοὺς ζωντανοὺς νὰ περιφρονήσουν καὶ πατρίδα καὶ σπίτι καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή τους γιὰ χάρη του καὶ νὰ προτιμήσουν μαστιγώσεις καὶ κινδύνους καὶ θάνατο. Αὐτὰ δὲν εἶναι κατορθώματα νεκροῦ κλεισμένου στὸν τάφο, ἀλλὰ ἀναστημένου καὶ ζωντανοῦ.

Πρόσεξε παρακαλῶ: Οἱ ἀπόστολοι, ὅταν μὲν ζοῦσε ὁ Διδάσκαλος ἀπὸ τὸν φόβο τοὺς τὸν πρόδωσαν κι ἐξαφανίσθηκαν ὅλοι. Ὁ Πέτρος μάλιστα τὸν ἀρνήθηκε μὲ ὅρκο τρεῖς φορές. Ὅταν ὅμως πέθανε ὁ Χριστός, αὐτὸς ποὺ τὸν ἀρνήθηκε τρεῖς φορὲς καὶ πανικοβλήθηκε μπροστὰ σὲ μίαν ὑπηρετριούλα, τόσο ἀπότομα ἄλλαξε, ὥστε ν᾿ ἀψηφήσει ὁλόκληρο λαὸ καὶ μέσ᾿ στὴ μέση του Ἰουδαϊκοῦ ὄχλου νὰ διακηρύξει ὅτι ὁ σταυρωθεὶς καὶ ταφεὶς ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν τὴν τρίτη ἡμέρα καὶ ὅτι ἀνέβηκε στὰ οὐράνια. Καὶ τὰ κήρυξε ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὴ φοβερὴ μανία τῶν ἐχθρῶν καὶ τὶς συνέπειες.

Ποῦ βρῆκε αὐτὸ τὸ θάρρος; Ποῦ ἀλλοῦ, παρὰ στὴν Ἀνάσταση. Τὸν εἶδε καὶ συνομίλησε μαζί του καὶ ἄκουσε γιὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά, κι ἔτσι ἔλαβε δύναμη νὰ πεθάνει γι᾿ Αὐτὸν Καὶ νὰ σταυρωθεῖ μὲ τὴν κεφαλὴ πρὸς τὰ κάτω. Τὸ ἐξόχως σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὄχι μόνο ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι, ἄλλα, καὶ ὁ Ἰγνάτιος, ποὺ οὔτε κὰν τὸν εἶδε οὔτε ἀπόλαυσε τὴ συντροφιά του, ἔδειξε τόση προθυμία γιὰ χάρη του, ὥστε γι᾿ Αὐτὸν πρόσφερε θυσία τὴ ζωή του.

Ἀπό τά θαύματα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

Ο ναός της Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής στις Βλαχέρνες οικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Λέοντα τον Μακέλλη (*). Στη συνέχεια και άλλοι φιλόχριστοι Βασιλείς καλλώπισαν αυτό τον ναό με προσθήκες οικοδομημάτων και τον έκαμαν ακόμα πιο ωραίο, όπως και ο Ιουστινιανός, ο οποίος ανακαίνισε και ανοικοδόμησε προς τιμήν της Θεοτόκου αυτό τον ναό ψηλότερο και πιο μεγαλόπρεπο.

Αφορμή στάθηκε η ευεργεσία που του έκανε η Θεοτόκος όταν αυτός ο Βασιλεύς έπασχε στην ουροδόχο κύστη του, καθώς εμποδιζόταν η φυσική ροή των ούρων από μία πέτρα που είχε δημιουργηθεί εκεί, και ουρούσε με μεγάλο πόνο και φοβερή δυσκολία· και δεν μπόρεσε να θεραπευτεί με τη βοήθεια των γιατρικών, αλλά η πάθηση αυτή έφτασε σε τόση έξαρση, ώστε οι γιατροί απελπίστηκαν για τη ζωή του και κινδύνευε να πεθάνει.

Σε τέτοια κακή κατάσταση ευρισκόμενος ο Βασιλεύς, και ενώ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κατά τα μεσάνυχτα άκουσε μία φωνή γλυκύτατη να του λέει: «Είναι αδύνατον, ω Βασιλεύ, να βρεις την προηγούμενη υγεία σου, εάν δεν πιεις από το δικό μου νερό».

Ο Βασιλεύς ούτε ποιανού ήταν η φωνή γνώρισε, ούτε ήξερε το νερό αυτό σε ποιον τόπο βρίσκεται, και λυπόταν. Σε άλλη όμως νύχτα, ενώ ο Βασιλεύς ήταν ξύπνιος, προς το ξημέρωμα, εμφανίστηκε σε αυτόν η Κυρία Θεοτόκος με σχήμα σεμνό και κόσμιο, και του λέει: «Σήκω από το κρεβάτι σου και πήγαινε αμέσως στη δική μου πηγή, πιες από το νερό της και θα βρεις την υγεία σου».

Ο Βασιλεύς υπάκουσε και πήγε αμέσως στην πηγή της Θεοτόκου, και πίνοντας χορταστικά από το νερό της πηγής αυτής θεραπεύτηκε από την πάθησή του με τη βοήθεια της Θεοτόκου, διότι το θείο και σωτήριο αυτό νερό έβγαλε την πέτρα από τα εντόσθια του Βασιλέως συντρίβοντας και διαλύοντάς την.

Για να ανταμείψει λοιπόν την ευεργέτιδα Θεοτόκο, η οποία χάρισε σε αυτόν και τη βασιλική εξουσία, ανήγειρε επάνω στα πρώτα θεμέλια νέο περικαλλή ναό, για να είναι υπόδειγμα και διαπρύσιος κήρυκας της μεγάλης ευεργεσίας που έλαβε.

Τό ὀντολογικό νόημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ἱ. Μ. Πατρῶν)

Είναι ιστορικώς επιβεβαιωμένο ότι η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου συνέβη κατά την εποχή της ανοίξεως. Αυτό δεν είναι τυχαίο και χωρίς βαθύτερο σημειολογικό νόημα γεγονός. Το καλοκαίρι είναι η εποχή, η οποία διαθέτει καλό από πάσης πλευράς καιρό. Το φθινόπωρο αρχίζουν και φθίνουν τα πάντα και η φύση οδεύει προς μία νέκρωση. Τον χειμώνα όλα χειμάζονται. Η άνοιξη, όμως, είναι η εποχή, κατά την οποία τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν. Όλα χαίρονται, όλα ανθίζουν, όλα ευωδιάζουν. Για τον λόγο αυτό επέλεξε ο Θεάνθρωπος Κύριος την εποχή αυτή να νικήσει τον θάνατο, ανοίγοντας τις πύλες της αιωνίου ζωής.

Με την Ανάσταση του Χριστού ανοίγουν οι πύλες του Άδου και εξέρχεται ο πρώτος άνθρωπος και όλοι «όσοι έλαβον αυτόν [τον Αναστάντα Κύριο], έδωκεν αυτοίς τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιωάν. 1, 12). Ανοίγουν επίσης και οι καρδιές και ο νους όλων των πνευματικών τέκνων της Αγίας μας Εκκλησίας και γεμίζουν από την χαρά και την αγάπη της Αναστάσεως, εκφράζοντάς την προς τον Θεόν Δημιουργό μας και προς τον πλησίον. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγουν και οι οφθαλμοί, για να δυνηθεί ο άνθρωπος να ιδεί το άκτιστο Φως της Αναστάσεως, το οποίο θα φωτίσει το εσώτερο «είναι» του, το καλυμμένο από το σκότος των παθών και αμαρτιών.

Η Ανάσταση, λοιπόν, του Θεανθρώπου Κυρίου σηματοδοτεί και δίδει την δυνατότητα στον άνθρωπο να βιώσει δύο λυτρωτικά γεγονότα.

Το πρώτο είναι η διάβαση του ανθρώπου από τον χώρο της αμαρτίας στον χώρο της μετανοίας, το πέρασμα από την φθορά και τον θάνατο στην αφθαρσία της αιωνίου ζωής και Αναστάσεως. Για τον λόγο αυτό και ονομάζεται «Πάσχα» που σημαίνει «διάβαση» στην Εβραϊκή γλώσσα. Ο άνθρωπος μετά την πτώση του στον Παράδεισο εισήλθε στην φθορά και στον θάνατο. Απομακρύνθηκε από την κοινωνία με τον Θεό και Πλάστη Του, από τον Οποίον αντλούσε την ζωή, την ελευθερία, την χαρά, την αρμονική συνύπαρξη με την φύση και όλα τα αγαθά και κατήντησε μια βιολογική μονάδα που αγωνίζεται για την επιβίωση, υπόδουλος στα πάθη και στην φοβερή κυριαρχία του θανάτου.

Η νίκη που επέφερε εναντίον του θανάτου με την Ανάστασή Του ο Ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού Πατρός άνοιξε τον δρόμο της επανόδου του ανθρώπου στην προπτωτική του κατάσταση.

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστάσει Σου Κύριε! (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Τὸ χαρ­μό­συ­νο γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ μας γεν­νᾶ στὶς ψυ­χές μας ἐν­θου­σι­α­σμὸ καὶ ἀ­γα­λλί­α­ση, αἰ­σθή­μα­τα ἀ­γά­πης καὶ συγ­χω­ρή­σε­ως. Κα­ταυ­γά­ζει τὸ Ἅ­γι­ον Φῶς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ώς Του τὴ γῆ, τὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ τὶς ψυ­χές μας. Συ­γκλο­νι­σμέ­νη ὁ­λό­κλη­ρη ἡ ὕ­παρ­ξή μας ψάλ­λει τὸν πα­σχα­λι­νὸ παι­ά­να «Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!»· καὶ πα­νη­γυ­ρί­ζο­ντας ἀ­ντι­βο­ᾶ σύ­μπα­σα ἡ κτί­ση «Ἀ­λη­θῶς Ἀ­νέ­στη!».

Ὅ­λος ὁ ὀρ­θό­δο­ξος λα­ός μας —νη­στεύ­σα­ντες καὶ μὴ νη­στεύ­σα­ντες, ἐ­γκρα­τεῖς καὶ ρά­θυ­μοι, πλού­σι­οι καὶ πέ­νη­τες, πρῶ­τοι καὶ δεύ­τε­ροι, γνω­ρί­ζο­ντες καὶ μὴ γνω­ρί­ζο­ντες, πι­στεύ­ο­ντες καὶ ἀμ­φι­σβη­τοῦ­ντες— ὅ­λος ὁ ὀρ­θό­δο­ξος λα­ός μας, συ­νε­παρ­μέ­νος ἀ­πὸ τὴν μο­να­δι­κὴ λα­μπρό­τη­τα αὐ­τοῦ τοῦ συ­γκλο­νι­στι­κοῦ θαύ­μα­τος, συμ­με­τέ­χει στὴν πνευ­μα­τι­κὴ εὐ­ω­χί­α αὐ­τῆς τῆς με­γί­στης τῶν ἑ­ορ­τῶν τῆς Πί­στε­ώς μας.

Ὁ Ἀναστάς Κύ­ρι­ος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, ὁ Σω­τή­ρας τοῦ πε­πτω­κό­τος Ἀ­δάμ, ἀ­πο­τε­λεῖ τό Κέ­ντρο τοῦ Οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς, τό Κέ­ντρο τῆς ῾Ι­στο­ρί­ας καί τῆς Πί­στε­ώς μας, τό Κέ­ντρο τῶν θεί­ων Γρα­φῶν καί τῆς Θεί­ας Λα­τρεί­ας. Γι­ά νά οἰ­κει­ο­ποι­η­θοῦ­με, ὅ­μως, προ­σω­πι­κά τό γε­γο­νός τῆς Ἀναστάσεως πρέ­πει, ταυ­τό­χρο­να, νά ἀ­πο­τε­λεῖ τό Κέ­ντρο τῆς ψυ­χῆς μας, τῆς δι­α­νοί­ας μας, τῆς καρ­δι­ᾶς καί τοῦ εἶ­ναι μας. Πρέ­πει νά εἶ­ναι ὁ σκο­πός τῆς ζω­ῆς μας, τό ἀ­γαλ­λί­α­μα, ὁ πό­θος καί ἡ λα­χτά­ρα μας.

Κα­τά τόν θε­ο­φώ­τι­στο πα­τέ­ρα τῆς ᾿Εκ­κ­λη­σί­ας μας Ἅγιο Ἰ­ου­στί­νο Πό­πο­βιτ­ς: «“τά πά­ντα καί ἐν πᾶ­σι Χρι­στός”. Τό ἀ­ντί­θε­τον Αὐ­τοῦ; Τό κε­νόν, τό μη­δέν! Αὐ­τός εἶ­ναι τό Πα­νεῖ­ναι. ᾿Ε­κτός Αὐ­τοῦ, τό μή εἶ­ναι. ῎Αν δέν εἶ­ναι ὁ Χρι­στός μέ­σα σου, δέν εἶ­σαι τί­πο­τε, εἶ­σαι μη­δέν, εἶ­σαι ἕ­να πτῶ­μα, εἶ­σαι τό μή ὄν. Καί τό ἴ­δι­ον τό σύ­μπαν χω­ρίς τόν Χρι­στόν, εἶ­ναι πτῶ­μα, εἶ­ναι μη­δέν, εἶ­ναι μή ὄν. ῾Ο Χρι­στός εἶ­ναι τό Πα­νεῖ­ναι καί ἡ πα­νε­νό­της. Αὐ­τός τά πά­ντα πλη­ροῖ καί τά πά­ντα συ­νέ­χει· ἄ­νευ Αὐ­τοῦ τά πά­ντα εἶ­ναι κε­νά καί ἔ­ρη­μα καί δι­ε­σπαρ­μέ­να. ᾿Ε­άν ἀ­φαι­ρέ­σω­μεν τόν Χρι­στόν ἀ­πό τόν ἄν­θρω­πον, ἀ­πό τόν ἥλι­ον, ἀ­πό τό σύ­μπαν, ἀ­πό τήν μέ­λισ­σαν, τά πά­ντα κρη­μνί­ζο­νται εἰς τό χά­ος, εἰς τό μή εἶ­ναι, εἰς τό μή ὄν, εἰς τόν θά­να­τον. Μό­νον Αὐτός δι­ά τοῦ θε­αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τός Του, τῆς ᾿Εκ­κ­λη­σί­ας, συ­νέ­χει τά πά­ντα καί πλη­ροῖ τά πά­ντα».

Γιά τόν ἅγιο Μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Γεώργιο († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Ευχαριστούμε τον άγιο Γεώργιο, διότι μας έδειξε τι μεγάλο πράγμα είναι να δοθεί ο άνθρωπος ολοκληρωτικά στον Θεό και να του δώσει και την ίδια τη ζωή του. Και πώς ο Θεός δέχεται αυτή τη θυσία, και πώς η θυσία αυτών που δίδονται έτσι στον Θεό γίνεται πηγή αγιασμού για όλο τον κόσμο. Αισθανθήκαμε και πάλι σήμερα ότι ο Μεγαλομάρτυρας του Χριστού προΐστατο της ιεράς μας αγρυπνίας και πανηγύρεως.

Τον ευφημεί η Εκκλησία μεταξύ των άλλων και «ως των αιχμαλώτων ελευθερωτήν». Και, νομίζω, ότι είναι εύκαιρο σήμερα να τον παρακαλέσουμε να μας θεραπεύσει και να μας βοηθήσει να ελευθερωθούμε από δύο αιχμαλωσίες, οι οποίες δυσκολεύουν την πνευματική μας πορεία.

Και η μεν πρώτη αιχμαλωσία είναι η αιχμαλωσία των παθών, η αιχμαλωσία του εγωισμού μας, η οποία δεν μας αφήνει να δοθούμε ολοκληρωτικά στον Θεό, όπως δόθηκε ο άγιος Γεώργιος, και για την οποία αιχμαλωσία χρειάζεται ένας αγώνας ολόκληρης ζωής με ηρωικό πνεύμα. Διότι δεν είναι εύκολο να δεχτεί κανείς τον εαυτό του εμπαθή, ούτε είναι εύκολο να κάνει ένα συνεχή αγώνα για να ξεπεράσει τα πάθη του και να θεραπευτεί από αυτά.

Και η δεύτερη αιχμαλωσία, για την οποία νομίζω ότι αισθανόμαστε την ανάγκη να προσευχηθούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, είναι η αιχμαλωσία του αθεϊσμού, ο οποίος σήμερα με θρασύτητα προσπαθεί να αιχμαλωτίσει με ανελεύθερους τρόπους τον Ορθόδοξο λαό μας και να τον αποχριστιανοποιήσει, ώστε να πάψει να είναι λαός του Χριστού, της Παναγίας, του αγίου Γεωργίου και όλων των Αγίων της Πίστεώς μας, και να γίνει ένας λαός άθεος και άθρησκος.

10 Μαΐου. Δευτέρα. Σίμωνος ἀποστόλου τοῦ Ζηλωτοῦ. Λαυρεντίου ὁσίου τοῦ Μεγαρέως, Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων (μετακομιδὴ λειψάνου). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. β΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. δ΄ 1-10).

Πραξ. 4,1           Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,

Πραξ. 4,1                  Καθ' ον δε χρόνον ωμιλούσαν οι δύο Απόστολοι στον λαόν, ώρμησαν ξαφνικά εις αυτούς οι ιερείς και ο αξιωματικός ιερεύς, ο στρατηγός, που ήτο επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι,

Ἡ ἐξουσία νά γίνουμε τέκνα Θεοῦ, Φιλοκαλία τόμος Α',Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορείτου Κήρυγμα

 Ἡ ἐξουσία νά γίνουμε τέκνα Θεοῦ, Φιλοκαλία τόμος Α',6-5-2021, Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορείτου Κήρυγμα

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος νεομάρτυρας Ρωμανός ὁ ἐν Ρακκᾶ

1 Μαΐου

Γόνος θεοσεβούς οικογένειας της Γαλατίας, ο άγιος Ρωμανός γεννήθηκε περί το 730 και ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο στην Μονή του Μαντινέου της Βιθυνίας που είχε ιδρύσει η αγία Ανθούσα (27 Ιουλ.) κοντά στην γυναικεία μονή της. Ο υποδειγματικός βίος του προσείλκυσε την συμπάθεια της αγίας, η οποία τον έστειλε κάποτε σε αποστολή για υποθέσεις της μονής μαζί με έναν άλλο σεβάσμιο μοναχό (771). Στον δρόμο πιάστηκαν από Σαρακηνούς που τους έστειλαν στην Βαγδάτη, έδρα του χαλίφη Αμπντουλάχ Αμπού Γκαφάρ, ο οποίος διέταξε να τους ρίξουν στην φυλακή.

Λίγες ημέρες αργότερα ο σύντροφός του πέθανε και στο ίδιο κελλί έκλεισαν άλλους δύο μοναχούς, θύματα του διωγμού των εικονομάχων, και έναν βυζαντινό άρχοντα, ονόματι Γεώργιο, που από την μεριά του ήταν φανατικός οπαδός της παλατιανής αίρεσης των εικονομάχων. Παρά την κοινή δυστυχία τους, ο τελευταίος αυτός καθύβριζε τους μοναχούς και θα τους είχε σκοτώσει αν δεν τον εμπόδιζαν οι Σαρακηνοί δεσμοφύλακες.

Ένας επίσημος χριστιανός της Βαγδάτης πήρε τους έγκλειστους υπό την προστασία του και κατάφερε να τους κρατήσει στην οικία του. Λίγα χρόνια αργότερα, ήλθαν να προστεθούν στην ομάδα άλλοι πέντε μοναχοί.