25 Μαΐου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ϛ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ». Ἡ γ΄ εὕρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου (850). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Προδρόμου, Κυριακῆς ιε´ ἐπιστολῶν (Β´ Κορ. δ´ 6-15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.

Ὑπάρχει περίπτωση μιά ἀρετή νά εἶναι κληρονομική; Τά καθημερινά τέστ τοῦ Θεοῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γιά ποιό λόγο λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι καί στούς ἀπογόνους; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πρακτικές συμβουλές ἐκκοπῆς τοῦ θελήματος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ὑπακοή πρέπει νά εἶναι ἀπόλυτη ἤ νά φτάσουμε στήν τελειότητα σταδιακά; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ, Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ, 12-5-2025 Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιατί οἱ ἄνθρωποι δέν δέχονται τόν Χριστό; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Ιω.9,1-38]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

«Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;(: Καθώς ο Ιησούς περνούσε από το κέντρο της πόλεως, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τότε οι μαθητές Του Τον ρώτησαν: ‘’Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε για να γεννηθεί ο άνθρωπος αυτός τυφλός; Αμάρτησε ο ίδιος, όταν ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, ή αμάρτησαν οι γονείς του και τιμωρείται αυτός για τις αμαρτίες τους;’’)»[Ιω.9,1].

Επειδή ο Κύριος είναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος και φροντίζει για τη σωτηρία μας και επειδή θέλει να κλείσει τα στόματα των αχαρίστων, δεν παραλείπει να κάνει τίποτε από αυτά που έπρεπε να κάνει, και αν ακόμη κανένας δεν έδινε προσοχή. Αυτά λοιπόν γνωρίζοντας καλά και ο προφήτης Δαβίδ έλεγε: «ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε (:για να φανεί έτσι πόσο δίκιο είχες στις καταδικαστικές Σου αποφάσεις σε βάρος μου και να εξέλθεις έτσι νικητής, όταν ασεβείς και μωροί θελήσουν να Σε επικρίνουν)»[Ψαλμ.50,6].

Για τον λόγο λοιπόν αυτόν, επειδή δεν δέχθηκαν το υψηλό νόημα των λόγων Του, αλλά Τον αποκάλεσαν ακόμη και δαιμονισμένο και επιχειρούσαν να Τον φονεύσουν, αφού εξήλθε από τον ναό, θεραπεύει τον τυφλό, επιτυγχάνοντας έτσι και να καταπραΰνει την οργή τους με την απουσία Του, και με την πραγματοποίηση του θαύματος να μετριάσει τη σκληρότητα και την ασπλαχνία τους και ταυτόχρονα επίσης να κάνει πιστευτούς τους λόγους Του· και το θαύμα που επιτελεί δεν είναι τυχαίο, αλλά τότε συμβαίνει για πρώτη φορά: «ἐκ τοῦ αἰῶνος(:από τότε που έγινε ο κόσμος)»,λέγει,«οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου (:δεν ακούστηκε ποτέ να έχει θεραπεύσει κανείς μάτια ανθρώπου που να έχει γεννηθεί τυφλός· πρώτη φορά έγινε τέτοιο θαύμα, και Αυτός που το έκανε πρέπει να έχει θεϊκή αποστολή)»[:Ιω.9,32]· διότι τυφλού ίσως άνοιξε κάποιος ως τότε τους οφθαλμούς, αλλά τυφλού εκ γενετής, όχι ακόμη.

Κατήγοροι καὶ πλαστογράφοι τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου

Κατήγοροι και πλαστογράφοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Κωνσταντίνου Καραστάθη

Αφότου ο Μέγας Κων/νος μετέφερε τον αυτοκρατορικό του θρόνο στη νέα πρωτεύουσα του κράτους του Κων/πολη (ή Νέα Ρώμη) έχασε σταδιακά τη συμπάθεια των πιστών της Ρώμης. Και παρότι κατά τον 6ο αιώνα αναγνώρισαν και αυτοί την αγιότητά του από την ενωμένη τότε εκκλησία, αργότερα αφαίρεσαν τ’ όνομά του από το αγιολόγιο της εκκλησίας και τον κατέστησαν στόχο της πολεμικής τους. γνώριζαν, ωστόσο, ότι τ’ όνομά του ασκούσε τεράστια γοητεία και επιβολή στο χριστιανικό κόσμο Ανατολής και Δύσης και κάποιος κληρικός της παπικής αυλής, με πρωτοβουλία του ή με την έμπνευση των στελεχών αυτής, συνέταξε (διάβαζε: πλαστογράφησε) έγγραφο ως δήθεν έδικτο του Μ. Κων/νου, με το οποίον γίνονταν μεγάλες παραχωρήσεις προς τον πάπα Σίλβεστρο και στους διαδόχους του. Το έγγραφο αυτό συντάχτηκε στη Ρώμη μεταξύ των ετών 752 και 778 μ. Χ., αλλά οι συντάκτες του αφήνουν να εννοηθεί ότι συντάχτηκε από τον Κων/νο λίγο μετά την κατάληψη της Ρώμης (313 – 315 μ. Χ.) και ονομάστηκε «Δωρεά του Κων/νου», λατινιστί «Donatio Constantini».

Για πρώτη φορά έκανε λόγο για το έγγραφο αυτό ο πάπας Ανδριανός (771 – 795 μ. Χ.) σε γράμμα του προς τον Καρλομάγνο, από το οποίο ζητούσε να του αναγνωρίσει και να του αποδώσει όλα τα προνόμια και τα δικαιώματα που περιλαμβάνονταν στη Δωρεά το Μ. Κων/νου.

Κεραυνός εν αιθρία! Μέχρι τότε κανείς ποτέ δεν είχε κάνει λόγο για την ύπαρξη κάποιας Διαθήκης ή Δωρεάς του Κων/νου. Και κανείς δεν αμφισβήτησε την «αποκαλυφθείσα Δωρεά».

Αλλά ας δούμε που βασίστηκε η χάλκευση εκείνου του περιβόητου εγγράφου και ποιο είναι το περιεχόμενό του.

Οι εμπνευστές του, μελετώντας το γνωστότατο μύθο ίασης του Κων/νου από λέπρα, έκαναν τη σκέψη ότι ο αυτοκράτορας, αφού είχε θεραπευτεί από την ανίατη ασθένειά του χάρη στο Σίλβεστρο, οπωσδήποτε θα του χρωστούσε μεγάλη ευγνωμοσύνη, κατασκεύασαν την πλαστή Δωρεά του Κων/νου προς το Σίλβεστρο και τους διαδόχους του, στην οποία κατέγραψαν ό,τι επιθυμούσε η ψυχή του πάπα! Οι μεγαλοφυείς πλαστογράφοι χάλκευσαν αριστοτεχνικά ένα τέλειο έδικτο, γραμμένο, όπως διέδωσαν, από το ίδιο το χέρι του αυτοκράτορα Μεγάλου Κων/νου και που είχε και την υπογραφή και τη βούλλα του!

Ὁ Προσωπικός Ἀριθμός καί τό Ἅγιον Ὅρος.

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Καί μιά πού σέ πρόσφατες ἀναρτήσεις σχολίασα τήν ἀπαράδεκτη στάση τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας στό θέμα τῆς νέας ταυτότητας καί τοῦ λεγόμενου Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ, ὃπως αὐτή ἐκφράζεται μέσῳ διαφόρων ἀνεκδιήγητων ἐπιχειρημάτων, ἀλλά καί μέ τήν διαστρέβλωση ὅσων εἶπε καί ἔγραψε κάποτε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, νά μή ξεχάσουμε καί τήν ἐπίσης ἀπαράδεκτη ἐπίσημη στάση τοῦ Ἁγίου Ὅρους (ἀπαντώντας ἔτσι καί ὅσους ἀπέμειναν ἀκόμη νά στηρίζουν τήν γνωστή πατριδοχριστεμπορική μάζωξη καί οἱ ὁποῖοι ἐπικαλοῦνται ἤδη αὐτή τήν στάση, γιά νά ὑποστηρίξουν τό προβληθέν ἀπό τό κομματίδιό τους αἴτημα γιά προαιρετικότητα). Καί ἀναφέρομαι στήν ἐπιστολή πρός τόν φασίστα ὑπουργίσκο ψηφιακῆς ὑποδούλωσης, πού ἀνακοίνωσε ἡ Ἱερά Κοινότητα καί τήν ὁποία δέν μποροῦμε παρά νά χαρακτηρίσουμε ὡς ἀπερίγραπτο σκουπιδόχαρτο (καί τοῦτο μάλιστα μετά ἀπό εἰλικρινῆ προσπάθεια γιά τήν ἐπιλογή τῶν ἠπιοτέρων δυνατῶν λέξεων).

Καί πόσο κοσμιότερα ἄλλωστε νά τήν χαρακτηρίσουμε, ὅταν μιλᾶμε γιά ἕνα κείμενο πού δέν θίγει ἀπολύτως τίποτε ἀπό τά σημαινόμενα τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ (ὄχι μόνο τά πνευματικά, ἀλλά οὔτε κἄν τά πολιτικά), ἀλλά ἁπλῶς ψελλίζει τήν λέξη «προαιρετικότητα», γιά τήν ὁποία μάλιστα ἀπευθύνεται σέ παρακλητικό τόνο πρός τόν «ἐξοχώτατο ὑπουργό», ὅπως τόν ἀποκαλεῖ; Βάσει τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν, τό ἀπολύτως προφανές, αὐτονόητο καί ἀναμενόμενο θά ἦταν ἕνα ἔντονο καί ὀξύ κείμενο, μέ πλήρη ἀναφορά στήν τεράστια πνευματική διάσταση τοῦ θέματος, συγχρόνως δέ καί στούς λοιπούς σοβαρούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ γιά τούς Ἕλληνες (μέ τή διπλῆ ἰδιότητά τους ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀλλά καί ὡς πολιτῶν) καί πού φυσικά θά τασσόταν κατηγορηματικά καί ἀνένδοτα ἀπέναντι στίς ἀχρειότητες τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος, ἀπαιτώντας τήν πλήρη ἀπόσυρσή τους, ἀντί νά τίς ἀποδέχεται μέ τρόπο ἐμμέσως νομιμοποιητικό παρακαλώντας γιά προαιρετικότητα.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Πράξ.16,11-34]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἀναχθέντες οὖν ἀπὸ τῆς Τρῳάδος εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθρᾴκην, τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰς Νεάπολιν, ἐκεῖθέν τε εἰς Φιλίππους, ἥτις ἐστὶ πρώτη τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία. Ἦμεν δὲ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς, τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίζετο προσευχὴ εἶναι, καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις γυναιξί. καί τις γυνὴ ὀνόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου(:Από την Τρωάδα πλεύσαμε στο ανοιχτό πέλαγος και ήλθαμε κατευθείαν στη Σαμοθράκη. Και την άλλη μέρα ήλθαμε στη Νεάπολη(:στη σημερινή Καβάλα).Από εκεί ήλθαμε στους Φιλίππους, που είναι η σπουδαιότερη ρωμαϊκή αποικία στην περιφέρεια της Μακεδονίας. Παρατείναμε μάλιστα τη διαμονή μας στην πόλη αυτή για μερικές ημέρες.Και την ημέρα του Σαββάτου βγήκαμε έξω από την πόλη σε κάποιο μέρος που ήταν κοντά σ’ ένα ποτάμι και θεωρούνταν τόπος προσευχής των Ιουδαίων. Εκεί καθίσαμε κι ανοίξαμε συνομιλία με τις γυναίκες που είχαν συναχθεί εκεί. Αυτά που λέγαμε εκεί τα άκουγε ιδιαιτέρως κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Λυδία και ήταν έμπορος που πουλούσε πορφύρες (:δηλαδή τα πολυτελή εκείνα υφάσματα που βάφονται με κόκκινο χρώμα). Η γυναίκα αυτή καταγόταν από την πόλη της Μικράς Ασίας Θυάτειρα˙ ήταν προσήλυτη και είχε ευλάβεια στον αληθινό Θεό. Ο Κύριος της άνοιξε τα πνευματικά αισθητήρια του νου και της διήγειρε το πνευματικό ενδιαφέρον, για να προσέχει σε όσα έλεγε ο Παύλος)»[Πράξ.16,11-15].

Πρόσεχε πάλι τον Παύλο που και από τον χρόνο και από τον τρόπο ενεργεί με τρόπο ιουδαϊκό. «Σε μέρος που θεωρούνταν», λέγει, «τόπος προσευχής»· διότι δεν προσεύχονταν μόνο όπου υπήρχε συναγωγή, αλλά και έξω από αυτήν, ξεχωρίζοντας κατά κάποιον τρόπο έναν τόπο, καθόσον οι Ιουδαίοι απέδιδαν περισσότερη προσοχή στα σωματικά. «Κατά την ημέρα του Σαββάτου», κατά την οποία φυσικό ήταν να συγκεντρωθεί πλήθος.

«Αυτά που λέγαμε εκεί τα άκουγε ιδιαιτέρως κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Λυδία και ήταν έμπορος που πουλούσε πορφύρες. Η γυναίκα αυτή καταγόταν από την πόλη της Μικράς Ασίας Θυάτειρα˙ ήταν προσήλυτη και είχε ευλάβεια στον αληθινό Θεό. Ο Κύριος της άνοιξε τα πνευματικά αισθητήρια του νου και της διήγειρε το πνευματικό ενδιαφέρον, για να προσέχει σε όσα έλεγε ο Παύλος». Το μεν άνοιγμα λοιπόν της καρδιάς της ήταν έργο του Θεού, το να προσέχει όμως τα λεγόμενα ήταν θέληση αυτής· επομένως αυτό ήταν και θείο και ανθρώπινο έργο.

24 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Σαμαρείτιδος». Συμεὼν ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ ὄρει (†590). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου ε΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιε΄ 35-41).

Πραξ. 15,35       Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.

Πραξ. 15,35              Ο δε Παύλος και ο Βαρνάβας παρέμειναν εις την Αντιόχειαν διδάσκοντες και κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Κυρίου μαζή και με πολλούς άλλους κήρυκας.

Δελτίο Τύπου πιστῶν Ι. Μ. Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως μὲ ἀφορμὴ τὴν παρουσία τοῦ βλάσφημου εἰκαστικοῦ Κατσαδιώτη σὲ σεμινάριο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Ι.Μ. ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

Στις 16 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Νεαπόλεως στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε τριήμερο σεμινάριο όπου συμμετείχε ως εικαστικός και ομιλητής ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης, ο οποίος έχει προκαλέσει την οργή και την ιερά αγανάκτηση όλου του Ελληνορθόδοξου λαού με τα βλάσφημα και υβριστικά προς την Ορθόδοξη Πίστη μας τερατουργήματά του.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο

Κινηθήκαμε ως Επιτροπή Ορθοδόξων Χριστιανών της Ι.Μ.Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως με επιστολές προς τον οικείο Μητροπολίτη κ.κ. Βαρνάβα και Δήμαρχο Νεαπόλεως κ.Συμεών Δανιηλίδη, από τους οποίους ζητήσαμε την άμεση παρέμβασή τους ώστε να μην επιτραπεί η παρουσία του συγκεκριμένου «καλλιτέχνη». Δυστυχώς δεν λάβαμε καμία ανταπόκριση.

Στις 16 Μαΐου το απόγευμα συγκεντρωθήκαμε από όλα τα μέροι της Θεσσαλονίκης έξω από το παλαιό δημαρχείο Νεαπόλεως για να υπερασπιστούμε τα Ιερά και τα Όσια μας όπου υβρίζονται ανελέητα τον τελευταίο καιρό με τις «ευλογίες» του κράτους και με το πρόσχημα της «ελευθερίας της τέχνης». Δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ότι ο συγκεκριμένος δήθεν καλλιτέχνης θα έδινε λόγο για εκπαίδευση σε εικαστικούς εκπαιδευτές από τους οποίους θα διδαχτούν τα παιδιά μας.

Η διαμαρτυρία μας ξεκίνησε στον εξωτερικό χώρο για να παρεμποδίσει την είσοδο του συγκεκριμένου ατόμου με αποτέλεσμα να εισέλθουμε στον εσωτερικό χώρο του παλαιού Δημαρχείου με δυνάμεις της ελληνικής αστυνομίας να φυγαδεύσουν τον «καλλιτέχνη». Δεν υπήρχε καμία απολύτως διάθεση τραυματισμού ή ύβρις προς το πρόσωπο του από εμάς. Ζητήσαμε να καλέσουν τον Δήμαρχο για να ακυρωθεί η ομιλία του Κατσαδιώτη με παρέμβαση της ελληνικής αστυνομίας, τελικά αστυνομικές δυνάμεις και ΜΑΤ μας ανάγκασαν να βγούμε έξω στο προαύλιο του χώρου όπου συγκεντρώθηκε πλήθος ανθρώπων που φώναζαν «Ντροπή και Αίσχος»!

Όλο το πλήθος άρχισε με μια φωνή να ψάλλει «Τη Υπερμάχω» και εξής συνθήματα:

Μέχρι πότε;

Μέχρι πότε;

353.000 θύματα τῆς κεμαλικῆς θηριωδίας

100.000 ὀρφανά

50.000 ἀγνοούμενοι

Μέχρι πότε θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ ταμποῦ στὸ Ἑλληνικὸ καὶ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο τὸ θέμα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Θράκης;

Μέχρι πότε θὰ εἶναι ἐκτὸς διδακτέας ὕλης σὲ Δημοτικά, Γυμνάσια καὶ Λύκεια, τὰ κεφάλαια ποὺ ἀναφέρονται στὴν Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ, Θρακικοῦ καὶ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ;

Μέχρι πότε θὰ συνεχίζουμε, χωρὶς αἰδώ, νὰ στεφανώνουμε στὴν Ἄγκυρα τὸ μνημεῖο τοῦ ἐξολοθρευτῆ μας Μουσταφᾶ Κεμάλ;