Ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Λουκά τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 17-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018
Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιο καί γι΄ αὐτό, ὅσοι τό προφέρουν χωρίς σεβασμό, ἁμαρτάνουν.
Άγ. Τύχων Ζαντόνσκ: Πορεία προς τον ουρανό
"4. Ευλάβεια προς τον Θεό
Τον Θεό να Τον τιμάς όχι με υλικά πράγματα και επιφανειακές εκδηλώσεις,αλλά με την καθαρή συνείδηση, με το φόβο, την αγάπη, την υπακοή, την ευγνωμοσύνη, την προσευχή, την πίστη. Γιατί ο Θεός είναι άυλο Πνεύμα, και γι΄ αυτό το λόγο με κανέναν άλλο τρόπο δεν τιμάται, παρά μόνο «έν πνεύματι και αληθεία».
Να προφέρεις το όνομα του Θεού με κάθε τιμή, φόβο και σεβασμό. Και αυτό, μόνο όταν και όπου υπάρχει ανάγκη. Το όνομα του Θεού είναι άγιο, και γι΄ αυτό, όσοι το προφέρουν χωρίς σεβασμό, αμαρτάνουν σοβαρά. Να τιμάς λοιπόν και να σέβεσαι το όνομα του Θεού, όπως σέβεσαι Αυτόν τον ίδιο.
Αν χρησιμοποιείς με σεβασμό το όνομα του επίγειου βασιλιά – κι έτσι πρέπει – με πόσο βαθύτερο σεβασμό και ευλάβεια πρέπει να προφέρεις το αγαπημένο και γλυκύτατο όνομα του Θεού, του βασιλιά των ουρανών, που υμνείται από τους αγγέλους και τις ψυχές των αγίων;
Καλή χρήση του ονόματος του Θεού γίνεται στις δεήσεις, στις δοξολογίες, στις ευχαριστίες, στους αίνους, στους πνευματικούς ύμνους και σε ευπρεπείς συζητήσεις και συνομιλίες των χριστιανών, όταν δηλαδή συζητούν για τον άγιο λόγο του Θεού, για το νόμο Του, το Ευαγγέλιο, την έλευση του Χριστού στον κόσμο, την επίγεια ζωή Του, τα Πάθη, το Σταυρό που για χάρη μας σήκωσε, το θάνατο που όλοι θα γευθούμε, τη μέλλουσα Κρίση, την αιώνια κόλαση, την αιώνια ζωή, κ.λ.π.
Ἡ ἀλαζονεία στήν διδασκαλία τῶν Ἁγ.Πατέρων
“Υπάρχει και κάτι χειρότερο απ’ την αμαρτία. Είναι η αλαζονεία της αρετής”, λέει ο Άγιος Αυγουστίνος, δείχνοντας μια άλλη αλαζονεία, αυτή των πιστευόντων ότι είναι κάτι το ξεχωριστό, ακόμη και μέσα στο ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, αναδεικνύοντας μορφές ευσεβισμού και δοκησισοφίας με προσωπείο τελώνου της γνωστής παραβολής.
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης φέρνει στη επιφάνεια τη σχέση αλαζονείας και οργής, συνιστώντας: “Αν βρεις τρόπο να αποβάλεις την υπερηφάνεια από τον χαρακτήρα σου, τότε δεν βρίσκει τρόπο ν’ αναπτυχθεί μέσα σου και το πάθος του θυμού”.
Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός αντιπαραβάλει τον αλαζόνα με την εικόνα του εξωτερικού ενός τάφου: “Βέλτιον καλόν όντα, νομίζεσθαι κακόν, ή κάκιστον, δόξαν έχοντα (να φαντάζεται) αγαθού. Ως τάφος πλαστός τοις ανθρώποις φαινόμενος, και υπάρχων, όστις σεσηπόσι νεκροίς έσωθεν υπερόζων, έξωθεν λάμπει ασβέστω και ζωγραφίαις τερπναίς”.
Ο αλαζών μένει χωρίς στήριγμα, κατά τον Άγιο Ισαάκ το Σύρο: “Η υπερηφάνεια διώχνει τον φύλακα Άγγελό μας, ενώ η προσευχή και η ταπείνωση τον κρατά κοντά μας βοηθό και φύλακά μας”.
Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός συγκρίνει τον αλαζόνα με τον Αδάμ, που από αλαζονεία, “του γίνεσθαι ίσα Θεώ”, εξέπεσε του Παραδείσου:
“Αδάμ ποτε τον προπάτορα ο εχθρός παρασκευάσας ισοθεϊαν φαντασθήναι, εξήνεγκε παραδείσου και μέχρις άδου πυθμένων κατήγαγε.” Ο αδάμας της ερήμου Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης πιστεύει ότι η αλαζονεία φύεται στη λησμοσύνη των αμαρτημάτων του ανθρώπου:
Θαῦμα στόν πόλεμο τοῦ 1940 ~ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Θαύμα στον πόλεμο του 1940 ~
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Ένας Έλληνας στρατιώτης του Αλβανικού μετώπου στο έπος του 1940 καταθέτει την μαρτυρία του για τον άγνωστο σε εκείνον τότε, αλλά γνωστό σε εμάς Ιερέα και Άγιο ο οποίος με παρέμβαση του τόν έσωσε από βέβαιο θάνατο:
«Είμαι Πειραιώτης. Μόλις επέστρεψα από το αλβανικό μέτωπο. Κινδύνεψα. Δίπλα μου ακριβώς, έπεσε μια οβίδα. Άνοιξε ολόκληρο πηγάδι. Εκείνη τη στιγμή, έρχεται αστραπιαία ένας παπάς – πού βρέθηκε; - και μου δίνει μια γερή σπρωξιά. Μ’ έριξε στο χώμα, αντίθετα από την οβίδα. Γλίτωσα, κυριολεκτικά από θαύμα!...
Εκείνος, μόλις μ’ έσπρωξε, εξαφανίστηκε. Ταραγμένος όπως ήμουν, ούτε που μού ’κοψε να τον αναζητήσω εκείνη τη στιγμή.
Όταν γύρισα στον Πειραιά, άρχισα να ρωτώ γνωστούς παπάδες και να κοιτάζω φωτογραφίες Ιερωμένων, για να βρω τον παπά που μ’ έσωσε.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἐδέσσης Πέλλης καί Ἀλμωπίας ἀπορρίπτει ὡς ἀπαράδεκτη τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί ζητᾶ τήν ἀκύρωσή της
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Έδεσσα 25.10.2018
Με μεγάλη έκπληξη ακούσαμε τον βουλευτή Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννη Σηφάκη σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό της Μακεδονίας (EURO), να ισχυρίζεται ότι στην Πέλλα η Εκκλησία υποχώρησε στο ζήτημα του Μακεδονικού. Κατά την κρίση του η μη συμμετοχή στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και η απουσία νέων συλλαλητηρίων αποτελεί δείγμα υποχώρησης της τοπικής Εκκλησίας στο θέμα αυτό, όπως και άλλων φορέων.
Αλγεινή εντύπωση προξένησε εξάλλου το γεγονός ότι χρησιμοποίησε ιδιαίτερα απαξιωτικές εκφράσεις για όσους συμμετείχαν στις πολλαπλές μαζικές εκδηλώσεις υπέρ της Μακεδονίας και κατά της συμφωνίας των Πρεσπών.
Η παραπάνω «δημιουργική» ενημέρωση μας αναγκάζει να δηλώσουμε προς αποφυγήν παραπλανητικών εντυπώσεων και διασποράς ψευδών ειδήσεων τα εξής:
Η Ιερά Μητρόπολις Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας παραμένει αμετακίνητη εναντίον της παραχωρήσεως του ονόματος της Μακεδονίας στο γειτονικό κρατίδιο. Απορρίπτει επίσης ως απαράδεκτη την συμφωνία των Πρεσπών και ζητά την ακύρωσή της, μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Μητροπολιτικής επαρχίας όπως και ολόκληρης της Ελλάδος. Η στάση αυτή εκφράστηκε επίσημα και δημόσια με δύο ψηφίσματα του ιερού κλήρου (22.1 και 14.6.2018), τα οποία υπέγραψαν ο Μητροπολίτης και οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως.
Νά ἀπελπιστοῦμε ἀπό τόν ἑαυτό μας, γιά νά ζήσουμε τόν Θεό
«Μη καταπιστεύσεις με,ανθρωπίνη προστασία»
Ο ιερός υμνογράφος σε ένα από τα τροπάρια της παρακλήσεως παρακαλεί την Υπεραγία Θεοτόκο και της λέει:«Παναγία δέσποινα,μη διαψεύσεις την εμπιστοσύνη μου προς εσένα,εσύ που είσαι η προστασία των ανθρώπων,αλλά να δεχτείς την δέηση του ικέτου σου».Για να δούμε τι σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στην Παναγία και τι σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον κόσμο.
Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη υπήρχε το πρόβλημα αυτό.Είδατε τι λέγει ο ψαλμωδός·«Μή πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἶς οὐκ ἐστι σωτηρία». (Ψάλμ. ΡΜΕ΄ 3).Ή «ἀγαθόν πεποιθέναι ἐπί Κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ᾿ ἄνθρωπον»
.Ο Θεός έχει τη δύναμη αυτά που σχεδιάζει να τα πραγματοποιεί,ενώ ο άνθρωπος πολλές φορές διαψεύδεται στις προσδοκίες του.Ακόμη και οι πιο αγαθοί άνθρωποι με τις πιο καλές διαθέσεις ενδέχεται να αμς απογοητεύσουν.
Ο πρφήτης Ιερεμίας λέγει:«Επικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς τήν ἐλπίδα ἔχει ἐπ’ ἄνθρωπον καί στηρίζει σάρκα βραχίονος αὐτοῦ ἐπ’ αὐτόν»(Ιερεμ.17,5),αυτός δηλαδή που θα στηρίξει τα χέρια του πάνω σ'αυτόν και θα απομακρυνθεί από τον Κύριο.Οι άνθρωποι τον εαυτό τους δεν μπορούν να στηρίξουν,πολύ περισσότερο τους άλλους.
«Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού»(
Κατά την ημέρα του θανάτου μας,όλα τα στηρίγματα θα πέσουν.
Ἡ αὐταπάρνηση τοῦ παπά-Κυπριανοῦ Σταυροβουνιώτη
Η ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ - ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ
Κάποτε, ὁ παπᾶ Κυπριανός Σταυροβουνιώτης ἕνεκα ὑποθέσεως τινός, μετέβη μετ’ ἄλλου μοναχοῦ εἰς Λάρνακα, ὅπου καί προσεκλήθη ὑπό φιλοχρίστου γνωστοῦ τῆς Μονῆς διά κέρασμα. Εἰς τό δωμάτιον ὅπου ὁδηγήθησαν νά καθίσουν, ὑπῆρχεν εἰς ἔπιπλον μεγάλος καθρέφτης, ὁ δέ παπᾶ Κυπριανός βλέπων, ἐνῶ ἐβάδιζεν εἰς τόν καθρέφτην, ἐνόμισεν ὅτι ἦτο κάποιος ἄλλος Μοναχός, ὅπου ἤρχετο νά τόν χαιρετήσει! Διά τοῦτο, πρῶτος ὁ Γέρων τοῦ ἔκαμε σχῆμα καί τοῦ εἶπεν, «Εὐλογεῖτε»! Τότε ὁ ἄλλος ἐγέλασεν καί τοῦ λέγει:
Θαυμαστό γεγονός μέ τόν Ἅγιο Γεώργιο
''Με προσευχή ξεκινήσαμε την επιχείρηση απελευθέρωσης των ομήρων,μας ευλόγησε σε ειδική τελετή ο ιερέας της μονάδας μας.Ακόμα και όταν σφαίρες των τρομοκρατών έπεσαν πάνω σε συναδέλφους αυτοί δεν έπαθαν τίποτα.Υπήρχαν μαρτυρίες μοναχών και λαικών που προσεύχονταν,οι οποίοι έβλεπαν νοερά τον ΑΓΙΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ''!!!
Πανήγυρις καί προσκύνησις Ἱεροῦ Λειψάνου Ἁγίων Ἀναργύρων στά Γιαννιτσά
Την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου πανηγυρίζει το Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού της ενορίας Μητροπόλεως Γιαννιτσών. Τα ιερά λείψανα των Αγίων Αναργύρων, τα οποία φυλάσσονται σε αυτό, θα τεθούν σε προσκύνηση κατά την διάρκεια των Ιερών Ακολουθιών.
ΤΕΤΑΡΤΗ 31/10
5.00 μ.μ. Μέγας Εσπερινός και Λιτάνευση Ιερών Λειψάνων των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.
ΠΕΜΠΤΗ 1/11
7.30 π.μ. Όρθρος, Αγιασμός και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης Σάββας Αγιορείτης, Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως.
Θά παραχωρήσει ὁ Κύριος νά ἐμφανίζονται Ἅγιοι
Ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης, το έτος 1990 είχε πει ότι σύντομα ο Θεός επειδή θέλει να στηρίξει τους ανθρώπους, θα αποκαλύπτει τους Αγίους Του οφθαλμοφανώς. Επειδή οι πειρασμοί θα είναι μεγάλοι και τα βάσανα δυσβάσταχτα, θα παραχωρήσει ο Κύριος να εμφανίζονται Άγιοι και μάλιστα μεγάλοι, όπως ο Άγιος Δημήτριος ή ο Άγιος Γεώργιος.
31 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν 70 : Στάχυ, Ἀπέλλη, Ἀμπλία, Οὐρβανού, Ναρκίσσου καὶ Ἀριστοβούλου, Ἐπιμάχου Αἰγυπτίου, Μνήμη Ἀνώνυμου Ἀπολογητῆ, Ἰακώβου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Στεφάνου, Βαρνάβα, Τροφίμου, Δορυμέδωντος, Κοσμᾶ, Δαμιανοῦ, Σάββα, Βάση καὶ Ἀβραμίου, τοῦ Ἁγίου παιδιοῦ, τῶν Ἁγίων δώδεκα Θυγατέρων, Σελεύκου καὶ Στρατονίκης, Γορδιανού, Ἐπιμάχου Ρωμαίου, τῶν Ἁγίων τριῶν Μαρτύρων ἐν Μελιτινή, Νικολάου Νεομάρτυρα, Ἐγκαίνια τοῦ Πατριάρχου Εὐκτηρίων, Σπυρίδωνος καὶ Νικοδήμου Ὁσίων.
Οἱ Ἅγιοι Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, καὶ Νάρκισσος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70
Καὶ
οἱ πέντε ἄνηκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλοι τους
ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοὶς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδία
Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδία μεταξὺ τῶν σῳζόμενων ποὺ ἄκουγαν
ἀπ’ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.
Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.
Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.
Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.
Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.
Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.
Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.
Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.
Quantity and quality in prayer
ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH
previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/anyone-in-orthodoxy-who-becomes-heathy.html
Quantity
and quality in prayer
Question
from the audience:
Fr.
Savva, “evlogeite” (your blessing). People say “We cannot have
quality in our prayers, because the Holy Spirit would/should be the
only One granting the quality and enabling us for a pure prayer. What
we can offer is just quantity, meaning praying as much as we can…
And
reading in spiritual books, I found our Holy Church Fathers saying,
that we, lay people, which have many activities and mundane worries,
can initially start by filling up the gap in-between, by trying, as
much as and in any way we can, to say the Jesus-prayer. When eating
something or driving somewhere in our car, for example, to say the
Jesus-prayer. This is how we can utilize this spare time. But,
Father, is this enough, at least in terms of quantity?
Answer
by Fr. Savvas:
No,
it is not! Because we have so many things to do, and, at the end,
there are not even 5 minutes left for prayer! Aren’t they? Am I
right?
31 Ὀκτωβρίου. Στάχυος, Ἀπελλοῦ, Ἀμπλίου, Οὐρβανοῦ, Ναρκίσσου καί Ἀριστοβούλου έκ τῶν ἑβδομήκοντα. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 1-8).
Α Θεσ. 2,1 Αὐτοὶ γὰρ
οἴδατε, ἀδελφοί, τὴν εἴσοδον ἡμῶν τὴν
πρὸς ὑμᾶς ὅτι, οὐ κενὴ γέγονεν,
Α Θεσ. 2,1 Περί του έργου μας εις την Θεσσαλονίκην δεν έχω
ανάγκην να σας γράψω· διότι, αδελφοί, σεις οι ίδιοι γνωρίζετε καλά, ότι η
έλευσίς μας εις σας δεν υπήρξε ματαία και ανωφελής,
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018
Ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινά μεγάλος; Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινά μεγάλος; Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 17-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Προσευχητική ἀπομόνωση στό μοναστήρι ἤ στό σπίτι.
"Διότι τι είναι απομόνωση; Είναι όταν ο νους απομονωθεί στην καρδιά και στέκεται μαζί με τον Θεό και δεν επιθυμεί να εξέλθει από αυτή. Καλύτερη απομόνωση από αυτήν μη ζητάς. Διότι είναι δυνατόν και με κλειστές πόρτες να περιφέρεσαι στο σύμπαν ολόκληρο".
Όταν κανείς μονάσει στο μοναστήρι αυτό σημαίνει μοναχική ζωή. Ο βίος στο μοναστήρι είναι δύσκολος μόνο σε εκείνον ο οποίος θέλει να έχει σχέση με πολλούς και να ζει βίο κοσμικής ζωής. Στη μονή πρέπει να γνωρίζει κάποιος μόνο ένα πρεσβύτερο, δηλαδή τον πνευματικό του πατέρα και Γέροντα. Τους λοιπούς αδελφούς να τους βλέπει ως συνδούλους Θεού. Τότε και μόνο θα διέρχεται τη ζωή ευχάριστα και με μεγάλη ανάπαυση και προκοπή. Ειδάλως δεν θα του λείψει η κοσμική ταραχή και σύγχυσις.
Αρχίστε να συγκεντρώνεστε στα δωμάτιά σας τις ώρες της αναπαύσεως από τις σωματικές διακονίες και επιδοθείτε στην προσευχή λέγοντας όπως ο Δαυίδ:"Δείξον Κύριε οδόν εν ή πορεύσομαι". Όχι μόνο με την σκέψη ή τον λόγο αλλά και με πόνο καρδιάς επικαλεστείτε το όνομα του Ιησού Χριστού για να είναι ο Κύριος οδηγός και συνοδός της ζωής σας.
Προσθέστε σε αυτά και τη νηστεία διότι νηστεία και προσευχή διώχνει τους δαίμονες και τα πάθη από την καρδιά και ελευθερώνει την ψυχή.
Την ώρα της απόσυρσης την πρώτη θέση να έχει η προσευχή και η περισυλλογή στα περί του Θεού. Η απασχόληση αυτή έστω και για λίγο διώχνει την πλήξη και τη στεναχώρια καθότι από αυτήν πηγάζει τέτοια παρηγοριά που κανένα άλλο πράγμα στη ζωή δεν προσφέρει.
Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς: "Ὅσον ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός πρᾶος, ἐλεύθερος γίνεται ....γίνεται ἅγιος"
ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής
"Άγιος Πνευματικός
Ιδιαιτέρως διακρίθηκε για το χάρισμα της πνευματικής πατρότητας. Πνευματικά παιδιά ο όσιος Γέροντας είχε πολλά, γιατί σαν μαγνήτης τραβούσε κοντά του τις ψυχές, οπουδήποτε τον οδηγούσε η πρόνοια της αγάπης του Θεού. "Ήταν ο πνευματικός πατέρας που συγκινούσε και εγοήτευε. Σαν με αόρατα νήματα κρατούσε κοντά του τις καρδιές και συνετά τις έστρεφε στον Χριστόν, με έξοχη δεξιοτεχνία στη διακονία του μεγάλου μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως"κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεον.
Ενώ βρισκόταν έξω από τη Μονή της Μετανοίας του επιτελώντας το ποιμαντικό του έργο και συναναστρεφόμενος αρκετούς ανθρώπους "ήταν πολλή μεγάλη η κατά νουν αυτώ νήψις και το προς εαυτόν τε και τον Θεόν δια της προσοχής και της προσευχής επιστράφθαι" (βίος αγίου Γρηγορίου του Παλαμά). Ζούσε δηλαδή διαρκώς με νήψη και προσευχή, όπου κι αν τον έφερνε η πρόνοια του Θεού, διατηρώντας άσβεστη μέσα του τη φλόγα της αδιαλείπτου προσευχής.[....]
Υποστήριζε πως η καλύτερη προσευχή δεν είναι άλλη παρά η ίδια μας η ζωή, καθώς δια της πράξεως θα φθάσουμε εις την θεωρία. Γι΄αυτό συχνά μιλούσε για προσοχή κι έπειτα για προσευχή.
Συνιστούσε δε πάντοτε απλότητα βίου, για να διατηρείται η θεία Χάρις και η ειρήνη στη ζωή μας. Την απλότητα χαρακτήριζε επίσης ως θεμελιώδη αρετή.
Όσον ο άνθρωπος απλοποιείται θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός πράος, ελεύθερος γίνεται ....γίνεται άγιος" έλεγε.
Ὁ στάρετς Ἰωνᾶς ἀξιώθηκε νά δεῖ τήν καινούργια γῆ καί τόν καινούργιο οὐρανό.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ίωνάς (κατά κόσμο Ίβάν Μιροσνιτσένκο) γεννήθηκε το 1805 στην κωμόπολη Κριούκοβ του νόμου της Πολτάβας, στην κεντρική Ουκρανία.
Οι γονείς του Παύλος και Μαρία ήταν αγρότες. Ή οικογένεια ζούσε σε μεγάλη φτώχεια και δεν μπόρεσε να δώσει στον Ίβάν κατάλληλη παιδεία. Το μόνο πού έμαθε στα παιδικά του χρόνια, ήταν να διαβάζει. και αυτό το έμαθε, όπως και τα περισσότερα παιδιά της δικής του κοινωνικής τάξεως από το ωρολόγιο και το ψαλτήρι.
Από τη νηπιακή ακόμη ηλικία και σ' όλη του τη ζωή παρακολουθούσαν τον Ίβάν θεϊκές αποκαλύψεις και σημεία. Ό ίδιος περιγράφει τις θαυμαστές εμφανίσεις σ' αυτόν, όταν ακόμη ήταν μικρό παιδί, ενός σεβάσμιου γέροντα, πού τον ξεναγούσε στις ουράνιες μονές. Έτσι ο μικρός Ίβάν ευτύχησε να δει «την καινούργια γη», πού ήταν καθαρή και φωτεινή σαν διαυγέστατο κρύσταλλο και «τον καινούργιο ουρανό». Εκεί αξιώθηκε να δει και τον Κύριο μέσα στο ανέσπερο φως. Το πρόσωπο του ήταν λαμπερό, ειρηνικό, γεμάτο αγάπη, πού προσείλκυε την καρδιά και το πνεύμα προς τον θείον ερωτά.
Έγινε ακόμη θεατής της ουράνιας κι αιώνιας λειτουργίας, πού τελούσαν οι πολίτες του ουρανού: άγγελοικαι αρχάγγελοι, χοροί των αγίων προφητών, αποστόλων, ιεραρχών, βασιλέων, ιερέων, μαρτύρων και όλων των δικαίων...
Τα ίδια οράματα ξαναείδε ο Ίβάν κι αργότερα, όταν ήταν επτά και δώδεκα χρόνων, με τον ίδιο πάντα οδηγό, πού ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, όπως ο ίδιος του αποκάλυψε. Ύστερα από τέτοια θεϊκά σημάδια, σαν εκλεκτό τέκνο του Θεού, δεν είχε κανένα δισταγμό ν' αφιερωθεί σ' αυτόν. Από μικρός αγαπούσε πολύ να επισκέπτεται τα μοναστήρια της γύρω περιοχής. "Έτσι το 1824, πού ήταν πια 19 χρονών, άφησε το πατρικό του σπίτι και πήγε να αναζητήσει το μοναστήρι, οπού θα εγκαταβίωνε.
Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἅπαντα.
Αγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου Τα Άπαντα Ασκητικά 3 Τόμοι.
Μπορείτε να αποθηκεύσετε τά βιβλία (σε μορφή pdf) εδώ:
Γιάννης Τσιτλακίδης
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1519525328191237&set=a.301144863362629&type=3&theater
Πολύτιμα πνευματικά μαργαριτάρια γιά τήν καθαρή προσευχή ἀπό τό 1852. Νικηφόρου Ἁγιορείτου.
foto by Stratos Afaloniatis-monastiria ths Androu
Νικηφόρου Αγιορείτου και άλλων πατέρων
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Η χάρη που λάβαμε με το Άγιο Πνεύμα κατοικεί στο βάθος του νου μας. (Νου, ονομάζουν οι πατέρες το μάτι της ψυχής και όχι το μυαλό μας). Τα πονηρά πνεύματα όμως κατοικούν τριγύρω στα μέλη της καρδιάς μας, πράγμα που οι άνθρωποι δεν θέλουν να το πιστεύουν μην τυχόν και το γνωρίσει ο νους τους και αρματωθεί εναντίον τους με το σωτήριο όπλο της νοεράς προσευχής. Αλλά αν το μάθει αυτό ο νους δεν θα μπορέσει να στρέψει τα όπλα του εναντίον τους.
Και ποιος λοιπόν να περιγράψει τη γλυκύτητα από το μέλι της καθαρής προσευχής σε εκείνους που δεν την έχουν γευτεί;
Κι ακόμα περισσότερο ποιος να γευτεί την ευφροσύνη, την υπερφυσική ηδονή που πηγάζει απ΄αυτή, που ξεπηδά και τρέχει απ΄αυτήν, την οποία με άλλο τρόπο δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς παρά μόνο όταν ησυχάσει (όταν ακολουθήσει την Ησυχαστική παράδοση της νοεράς προσευχής);
Ούτε είναι δυνατόν να καταπιαστεί κάποιος με αυτά αν δεν μπουν στο περιθώριο οι γήινες, βιοτικές φροντίδες. Ούτε μπορεί να αξιωθεί τη συνομιλία και τη θεωρία του Θεού, αν βρίσκεται με τη συναναστροφή των ανθρώπων.
Γι΄αυτό όσοι ποθούν να απολαύσουν αυτές τις χάρες, επιδιώκουν με ιδιαίτερη φροντίδα περισσότερο από κάθε άλλο έργο να αποφύγουν τη συναναστροφή των ανθρώπων.
Γιά τήν ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.
Από τον Θεό προέρχεται η χάρις, αλλα από εμάς προέρχεται ο κόπος. Επομένως, κανένας ας μη, σκεφτεί ότι οι άγιοι απόστολοι στηρίζονταν εξ ολοκλήρου στη χάρη του Θεού, ή ότι γι’ αυτούς ήταν εύκολα τα πράγματα ή ότι επιτέλεσαν το μεγάλο έργο τους στον κόσμο ακόπως. Μήπως δεν λέει ο Απόστολος Παύλος: Άλλ’ υπωπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι. (Α Κορινθ. 9, 27);
Επίσης, σε άλλο σημείο, δεν λέει πώς πέρασε τη ζωή του; κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις- εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι (Β' Κορινθ. 11, 26);
Ο άγιος Ιάκωβος τρεφόταν μόνο με ψωμί και αυτό όχι μέχρι κορεσμού. Κοιμόταν πολύ λίγο και περνούσε τις νύχτες του με προσευχή. Τόσο πολύ γονάτιζε, προσευχόμενος, ώστε το δέρμα στα γόνατά του ήταν σκληρό σαν το πετσί στα γόνατα της καμήλας.
Αυτός ο αδελφός του Κυρίου προσευχόταν με δάκρυα και στεναγμούς, όχι μόνο γιά την Εκκλησία πού εκείνος ποίμαινε, αλλα και για ολόκληρο τον κόσμο.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μέ τόν Ἡγούμενό του Ἀρχ. Νικόδημο !
Η φωτογραφία είναι από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ, για τον Άγιο Ιάκωβο.
https://paraklisi.blogspot.com/2018/10/blog-post_195.html
Anyone in orthodoxy, who becomes heathy again, can heal his neighbor
ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH
Anyone
in orthodoxy, who becomes heathy again, can heal his neighbor
And,
here is a wonderful thing to be found in Orthodoxy: when we go
through the process of kátharsis (purification) and, by the Grace of
God, become healthy again, we can be doctors also for our fellow
human beings! It may sound strange to you, but we can indeed become
the spiritual father or mother to others, without necessarily having
to wear a rásso (monastic garment). We can “adopt” spiritual
children… show them the true Light and help others.
From
the moment on we get into the process of purification and
illumination, we start practicing and offering a healing method to
others around us. This is the beauty of Orthodoxy! Why? Because we
actually become bearers of the Holy Spirit, and the Holy Spirit is
the One Who, in fact, acts (because
of us, and for
those around us, who are ready and willing to accept Him) offering
the cure. It is not WE who do this to others, not even to ourselves;
God does it… the Holy Spirit.
30 Ὀκτωβρίου. Ζηνοβίου καί Ζηνοβίας μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρίτης. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 6-10).
Α Θεσ. 1,6 καὶ ὑμεῖς
μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Κυρίου
δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς
Πνεύματος Ἁγίου,
Α Θεσ. 1,6 Αλλά και σεις εμιμήθητε ημάς και τον Κυριον με το να
δεχθήτε τον λόγον του Ευαγγελίου εν μέσω πολλών θλίψεων, που σας είχαν
προκαλέσει οι διωγμοί, αλλά και με χαράν, την οποίαν γεννά το Αγιον Πνεύμα εις
τας καλοπροαιρέτους καρδίας.
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018
Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στόν ἄνθρωπο, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στόν ἄνθρωπο, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 16-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
"Οἱ Χριστιανοί ἔχουν τρία πράγματα πού ἄν τά κάνουν σωστά κανένας πονηρός δέν μπορεῖ νά τούς πειράξει".
"....Αργότερα εἴδαμε νά ἔρχεται πρός τό μοναστήρι ἕνα γεροντάκι κατάκοπο καί καταϊδρωμένο στηριζόμενο στό ραβδί του.
-Εὐλογεῖτε, Γέροντα τοῦ εἴπαμε.........
- Γέροντα, στό μοναστήρι σας ἐκτός ἀπό τήν Παναγία τή Γοργοϋπήκοο ἔχετε προστάτες καί τούς ᾽Αρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβιήλ. ῎Αν θέλεις πές μας κάτι γιά τά πονηρά πνεύματα.......
- Λοιπόν, σύμφωνα μέ τήν ῾Αγία Γραφή πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός ἐδημιούργησε τούς ᾽Αγγέλους. ῞Ενα μέρος ἀπό αὐτούς, ὅμως, πίστεψε ὅτι τό μεγαλεῖο τῆς σοφίας καί ἡ ὀμορφιά τῶν ἀρετῶν, μέ τά ὁποῖα ἦταν καταστολισμένοι, δέν τά εἴχαν πάρει ἀπό τό Θεό, ἀλλά ἀπό τή δύναμη τῆς δικῆς τους φύσεως. Γι᾽ αὐτό, γεμάτοι ἀλαζονεία, θεώρησαν τόν ἑαυτό τους ὅμοιο μέ τό Θεό καί σκέφτηκαν ὅτι μποροῦσαν ἀπό μόνοι τους νά φτάσουν στήν αἰώνια μακαριότητα. Καί μόνο αὐτή ἡ σκέψη τούς ὁδήγησε στήν πτώση. Ἔπεσαν ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή καί ἔγιναν ἀσταθείς καί σκοτεινοί.
Οἰ δαίμονες δέν ἔχουν σάρκα γι' αὐτό καί δέν ἐμποδίζονται νά ἐκπληρώνουν ἄμεσα κάθε ἐπιθυμία τους. Τά πονηρά πνεύματα εἶναι ἀναρίθμητα. Ἡ θεία πρόνοια, ὅμως, ἔχει ἔτσι οἰκονομήσει τά πράγματα, ὥστε νά διαφεύγουν αὐτά τά πνεύματα ἀπό τά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τρομερή ἡ ἐπιθετικότητα τους καί φρικαλέες οἱ μορφές πού κάθε φορά παίρνουν. Ἡ θέα τους θά τάραζε τούς ἀνθρώπους καί θά τούς ἔκανε νά λιποθυμήσουν ἀπό τό φόβο τους. Τά ἀνθρώπινα μάτια δέν εἶναι δυνατό ν' ἀντέξουν τέτοιο θέαμα. ῎Ετσι, λένε οἱ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας.
Τώρα πῶς μᾶς πολεμοῦν. Τά πονηρά πνεύματα δέ γνωρίζουν τή φύση τῆς ψυχῆς μας οὔτε μποροῦν νά εἰσχωρήσουν μέσα της.
"Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τόσον πόνο, τόσον πόνο"!Ὅσιος Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα
Όσιος στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα (1812 – 1891)
Εορτάζει στις 10 Οκτωβρίου
Ο στάρετς Αμβρόσιος θεωρείται ο κορυφαίος από τους γέροντες της Όπτινα. Είχε τις αρετές που είχαν όλοι οι άλλοι γέροντες μαζί και μάλιστα στο ύψιστο σημείο τους. Διακρινόταν για την αγία ταπείνωση του, την αγνότητα του νου και της καρδίας, την αγάπη του που ξεχείλιζε, καθώς και για την αυτοθυσία που έδειχνε για τη σωτηρία του πλησίον του.
Λόγω της μεγάλης ταπεινοφροσύνης του ο Κύριος τον προίκισε με πνευματικά χαρίσματα, με τα οποία θεράπευε τις ψυχές που υπόφεραν. Διάβαζε τις καρδιές, γνώριζε τα παρελθόντα και τα παρόντα και προγνώριζε τα μέλλοντα των ανθρώπων. Πρόσφερε στους συνομιλητές του τον αληθινό, αποκαλυμμένο λόγο του Θεού. Τόσο μεγάλα ήταν τα χαρίσματα του, ώστε κοντά του, στο ταπεινό κελλάκι του, έφταναν κάθε μέρα εκατοντάδες άνθρωποι για να τον δουν και να τον ακούσουν. Ανάμεσα τους ήταν κι οι συγγραφείς Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Λεόντιεφ, Σολόβιεφ, Κιρεγιέφσκι κ.ά.
Ο Ντοστογιέφσκι τόσο πολύ ενθουσιάστηκε με την επίσκεψη του στην Όπτινα, ώστε στο τελευταίο έργο του, τους Αδελφούς Καραμαζώφ, περιέγραψε πιστά την πνευματική εικόνα του μοναστηρίου και του στάρετς Αμβροσίου. Ο πασίγνωστος π. Ζωσιμάς του έργου δεν ήταν άλλος από τον στάρετς Αμβρόσιο, τα λόγια και τις συμβουλές του οποίου ο Ντοστογιέφσκυ έβαλε στο στόμα του ήρωα του.
Ο στάρετς γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1812 στο χωριό Λιπόβιτς του Ταμπώφ. Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά του Μιχαήλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ καί στο βάπτισμα του ‘δωσαν το όνομα Αλέξανδρος, προς τιμήν του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ. Ο παππούς του ήταν ιερέας, ο πατέρας του ψάλτης.
Ὁ θαυμαστός τρόπος πού δόθηκε τό χάρισμα τῆς προσευχῆς στόν Ἄγιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη ἀπό τήν Κυρία Θεοτόκο.
Ο "Αγ Μάξιμος ο Καυσοκαλιβίτης είχε πόθο να μάθει τη νοερά προσευχή και παρακαλούσε πάντα την Παναγία να του χαρίσει αυτό τα χάρισμα. Κάποτε έδωσε ο Θεός την εκπλήρωση του Θελήματός του σύμφωνα με την καρδιά του, όπως είναι γραμμένο: «θα σου δώσει ο Κύριος κατά την καρδιά σου και κάθε θέλημά σου θα το εκπληρώσει».
Έτσι του εμφανίστηκε η Κυρία Θεοτόκος και του είπε: «Ανέβα μάξιμε στην κορυφή του Άθωνος και θα λάβεις το χάρισμα της νοεράς προσευχής.
Ανέβηκε λοιπόν ο άγιος αλλά πώς ανέβηκε;
Ανέβηκε πεινασμένος, διψασμένος, αγρυπνισμένος, ταλαιπωρημένος στο σώμα. Ανέβηκε ξυπόλητος αλλά με πίστη θερμότατη, με υπερβάλλουσα ταπείνωση και πλείστη ευλάβεια, με καρδιά καθαρή και διάνοια καθαρισμένη. Ανέβηκε με ζωντανή ελπίδα και με ζέση καρδιάς. Ανέβηκε στην κορυφή του βουνού και έβρεχε το έδαφος του ναού με θερμότατα και πάμπολλα δάκρυα.
Ανέβηκε ωστόσο δεν έλαβε αμέσως το ποθούμενο. Έτσι κατέβηκε πίσω στον θείο ναό της Παναγίας λυπημένος αλλά όχι απελπισμένος. Και ξαναανέβηκε με περισσότερη πίστη, ευλάβεια, ταπείνωση και δέηση, με περισσότερη πείνα και διπλή δίψα, ψυχής και σώματος και με περισσότερα και θερμότερα δάκρυα.
Πήρε μάλιστα την απόφαση, αν δε λάβει το ποθούμενο να μην αναχωρήσει πλέον από την κορυφή του Άθωνος και ούτε να φάει ούτε να πιεί ούτε να νυστάξει και να κοιμηθεί, Όπως έχει γραφτεί: «Όσιε Πάτερ, δεν έδωσες ύπνο στους οφθαλμούς σου, ούτε στα βλέφαρα νυσταγμό μέχρι να ελευθερώσεις την ψυχή και το σώμα από τα πάθη. Και τότε ήρθε ο Χριστός με τον Πατέρα Του και έκανε σε σένα μονή (και ενοίκησε μέσα σου)».
Π. Ἰωάνν. Ρωμανίδης: Τά στάδια τῆς πνευματικῆς ἀνόδου τοῦ ἀγωνιζόμενου Χριστιανοῦ.
Πατερική Θεολογία ~ Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†)
Περί της εμπειρίας της θεώσεως και περί των τριών σταδίων της πνευματικής ζωής.
Η Θέωση δεν συμβαίνει σε όλους, ούτε είναι μόνο ένα στάδιο.
Στα παρακάτω, θα δείτε τα στάδια της Θέωσης, και τις προυποθέσεις της.Τώρα, διαβάζοντας την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, ποιοι βλέπομε ότι έφθασαν στην θέωσι; Στην Παλαιά Διαθήκη ήταν οι Προφήτες και στην Καινή Διαθήκη ήταν οι Απόστολοι. Πρώτα όμως στην Καινή Διαθήκη έφθασε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Μετά ορισμένοι Απόστολοι. Όχι όλοι μαζί οι Απόστολοι. Διότι στο όρος Θαβώρ ήταν μόνο τρεις εκ των Αποστόλων. Μέχρι και την Μεταμόρφωσι, εκείνοι που ξέρομε καλά ότι είχαν φθάσει στην θέωσι στην Καινή Διαθήκη, ήταν (εκτός φυσικά από την Θεοτόκο) ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και μετά οι τρεις Απόστολοι, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Όλοι οι Απόστολοι εθεώθησαν μόνο κατά την Πεντηκοστή. Κατά την Πεντηκοστή όλοι οι Απόστολοι (και οι Εβδομήκοντα) έφθασαν στην θέωσι, εκτός φυσικά από τον Ιούδα τον προδότη, ο οποίος αντεκατεστάθη από τον Ματθία. Και όχι μόνον οι Απόστολοι έφθασαν στην θέωσι κατά την Πεντηκοστή αλλά και πολλοί άλλοι, και βαπτίσθηκαν εκείνην την ημέρα.Μετά βλέπομε το παράδοξο φαινόμενο ότι ο πρώτος εξ ειδωλολατρών, ο πρώτος εθνικός στην Καινή Διαθήκη, που έφθασε σε θέωσι, ήταν ο Κορνήλιος ο εκατόνταρχος, ο οποίος έφθασε σε θέωσι προ του βαπτίσματός του....Αυτός μοιάζει με τον Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος, παρ’ ότι δεν ήταν Εβραίος, αλλά ειδωλολάτρης, έφθασε σε θέωσι. Αλλά έχομε και άλλο παράδειγμα ανθρώπου, ο οποίος φθάνει σε θέωσι, και μετά βαπτίζεται, εκείνο του αποστόλου Παύλου.Το Πνεύμα «όπου θέλει πνει» . Γι’ αυτό και ο Πέτρος λέγει στην περίπτωσι του Κορνηλίου: «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω με το Πνεύμα το Άγιο, που έδωσε στον Κορνήλιο ίση Χάρι με εκείνη που λάβαμε εμείς στην Πεντηκοστή, ώστε να μη τον βαπτίσω;».
Όμως άλλο είναι το να μην υπάρχουν περιορισμοί στην θέλησι του Θεού να οδηγήση κάποιον στην θέωσι, και άλλο είναι το να λέμε ότι όλοι μετέχομε στην θεωτική Χάρι, διότι αυτό είναι ανοησία. Η θεωτική ενέργεια του Θεού ενεργεί μόνον σε όσους φθάνουν Χάριτι Θεού σε κατάστασι θεώσεως. Αλλά αυτή η θεωτική ενέργεια του Θεού ενεργεί σε στάδια, δηλαδή βαθμηδόν. Στο πρώτο στάδιο Της λέγεται και είναι απλή έλλαμψις. Οι πάσχοντες την έλλαμψιν της δόξης του Θεού είναι οι ελλαμφθέντες. Αυτή η έλλαμψις διαρκεί από ένα δευτερόλεπτο μέχρι μερικά λεπτά της ώρας, για λίγο δηλαδή. Μετά έρχεται το δεύτερο στάδιο, κατά το οποίο μιλούμε για θέα του ακτίστου Φωτός. Οι πάσχοντες την θέα του ακτίστου Φωτός είναι οι θεωθέντες. Και μετά έρχεται το τρίτο στάδιο των τελείων,κατά το οποίο μιλούμε για διαρκή θέα.
Περί της εμπειρίας της θεώσεως και περί των τριών σταδίων της πνευματικής ζωής.
Η Θέωση δεν συμβαίνει σε όλους, ούτε είναι μόνο ένα στάδιο.
Στα παρακάτω, θα δείτε τα στάδια της Θέωσης, και τις προυποθέσεις της.Τώρα, διαβάζοντας την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, ποιοι βλέπομε ότι έφθασαν στην θέωσι; Στην Παλαιά Διαθήκη ήταν οι Προφήτες και στην Καινή Διαθήκη ήταν οι Απόστολοι. Πρώτα όμως στην Καινή Διαθήκη έφθασε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Μετά ορισμένοι Απόστολοι. Όχι όλοι μαζί οι Απόστολοι. Διότι στο όρος Θαβώρ ήταν μόνο τρεις εκ των Αποστόλων. Μέχρι και την Μεταμόρφωσι, εκείνοι που ξέρομε καλά ότι είχαν φθάσει στην θέωσι στην Καινή Διαθήκη, ήταν (εκτός φυσικά από την Θεοτόκο) ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και μετά οι τρεις Απόστολοι, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Όλοι οι Απόστολοι εθεώθησαν μόνο κατά την Πεντηκοστή. Κατά την Πεντηκοστή όλοι οι Απόστολοι (και οι Εβδομήκοντα) έφθασαν στην θέωσι, εκτός φυσικά από τον Ιούδα τον προδότη, ο οποίος αντεκατεστάθη από τον Ματθία. Και όχι μόνον οι Απόστολοι έφθασαν στην θέωσι κατά την Πεντηκοστή αλλά και πολλοί άλλοι, και βαπτίσθηκαν εκείνην την ημέρα.Μετά βλέπομε το παράδοξο φαινόμενο ότι ο πρώτος εξ ειδωλολατρών, ο πρώτος εθνικός στην Καινή Διαθήκη, που έφθασε σε θέωσι, ήταν ο Κορνήλιος ο εκατόνταρχος, ο οποίος έφθασε σε θέωσι προ του βαπτίσματός του....Αυτός μοιάζει με τον Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος, παρ’ ότι δεν ήταν Εβραίος, αλλά ειδωλολάτρης, έφθασε σε θέωσι. Αλλά έχομε και άλλο παράδειγμα ανθρώπου, ο οποίος φθάνει σε θέωσι, και μετά βαπτίζεται, εκείνο του αποστόλου Παύλου.Το Πνεύμα «όπου θέλει πνει» . Γι’ αυτό και ο Πέτρος λέγει στην περίπτωσι του Κορνηλίου: «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω με το Πνεύμα το Άγιο, που έδωσε στον Κορνήλιο ίση Χάρι με εκείνη που λάβαμε εμείς στην Πεντηκοστή, ώστε να μη τον βαπτίσω;».
Όμως άλλο είναι το να μην υπάρχουν περιορισμοί στην θέλησι του Θεού να οδηγήση κάποιον στην θέωσι, και άλλο είναι το να λέμε ότι όλοι μετέχομε στην θεωτική Χάρι, διότι αυτό είναι ανοησία. Η θεωτική ενέργεια του Θεού ενεργεί μόνον σε όσους φθάνουν Χάριτι Θεού σε κατάστασι θεώσεως. Αλλά αυτή η θεωτική ενέργεια του Θεού ενεργεί σε στάδια, δηλαδή βαθμηδόν. Στο πρώτο στάδιο Της λέγεται και είναι απλή έλλαμψις. Οι πάσχοντες την έλλαμψιν της δόξης του Θεού είναι οι ελλαμφθέντες. Αυτή η έλλαμψις διαρκεί από ένα δευτερόλεπτο μέχρι μερικά λεπτά της ώρας, για λίγο δηλαδή. Μετά έρχεται το δεύτερο στάδιο, κατά το οποίο μιλούμε για θέα του ακτίστου Φωτός. Οι πάσχοντες την θέα του ακτίστου Φωτός είναι οι θεωθέντες. Και μετά έρχεται το τρίτο στάδιο των τελείων,κατά το οποίο μιλούμε για διαρκή θέα.
"Μακάριος ὅποιος ὑπομένει τούς πειρασμούς γιατί αὐτός θά λάβει τό στεφάνι τῆς ζωῆς".
" MEΛETHMA 26ον
Ὁ Ἅγ. Ἰωάν. Χρυσόστομος ἔγραψε σὲ κάποιον ἡγούμενο:
«Ν᾿ ἀγωνίζεσαι μ᾿ ὅλες σου τὶς δυνάμεις νὰ κρατᾶς τὸ νοῦ σου στενὰ δεμένο μὲ τὸν Θεό.
Ν᾿ ἀποφεύγεις τὶς συνομιλίες μὲ τοὺς αἰσχροὺς λογισμοὺς καὶ ὅλες τὶς πονηρὲς ἔννοιες, ποὺ ὁ σατανὰς μπάζει στὴν καρδιά μας ξυπνώντας τὰ πάθη μας καὶ φτιάχνοντας μὲ τὴ φαντασία διάφορα πρόσωπα.
Σ᾿ ὅποιον ὁ δαίμονας βρεῖ ἀνοιχτὴ τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς του, μπαίνει μέσα καὶ σχηματίζει τὶς ψυχολέθριες εἰκόνες του.
Καὶ ἐνῶ βρίσκεται σὲ τόπο ἐρημικό, νομίζει ὅτι ζεῖ καὶ κινεῖται σὲ πόλεις καὶ ἀγορὲς συνομιλώντας μ᾿ ἀνθρώπους καὶ ἀποφασίζοντας
πράγματα, ποὺ εἶναι γεννήματα τῆς πλάνης τοῦ σατανᾶ».
Καὶ συνεχίζει: «Κάθε λογισμὸς ποὺ ξεμακραίνει τὸ νοῦ μας ἀπὸ τὸν Θεὸ προέρχεται ἀπ᾿ τὸ σατανά, ποὺ παρακινεῖ τάχα νὰ κάνει καλὰ ἔργα, ν᾿ ἀγαπάει τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μᾶς μακρύνει ἀπὸ τὸν Θεό.
Γι΄αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγ. Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος λέει:
«Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ὑπομένει τοὺς πειρασμούς, γιατί, ὅταν βγεῖ νικητὴς ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ δοκιμασία, θὰ λάβει τὸ στεφάνι τῆς ζωῆς».
Μποροῦμε νὰ παλέψουμε νικηφόρα μὲ τὴν πονηρία τῶν δαιμόνων, ὅταν εἴμαστε ταπεινοί, ἐγκρατεῖς, προσέχουμε καὶ προσευχόμαστε.
Καὶ ὁ Ἅγ. Μακάριος γράφει: Τὸ κυριώτερο καὶ σπουδαιότερο μέλημα κάθε ἀγωνιστοῦ Χριστιανοῦ εἶναι νὰ μπεῖ στὴν καρδιά του καὶ ν᾿ ἀρχίσει πόλεμο μὲ τὸ σατανά καὶ νὰ τὸν βγάλει ἀπὸ μέσα του. Ἔτσι ἀντιπαλεύοντας μὲ τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς γίνεται ἀδιάλλακτος ἐχθρός του.
Ὁ Ἅγιος Ἁπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ἀδελφόθεος. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.
Ό Ιάκωβος ονομάζεται Άδελφόθεος διότι ήταν γυιός του δικαίου Ιωσήφ, του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν ο δίκαιος Ιωσήφ πλησίαζε στον θάνατο, μοίρασε την περιουσία του στους γυιούς του και θέλησε ν’ αφήσει ένα μερίδιο και στον Ιησού Χριστό, τον Υιό της Υπεραγίας Θεοτόκου• όμως όλα τα άλλα αδέλφια αντέδρασαν σ’ αυτό, επειδή δεν έβλεπαν τον Ιησού ώς αδελφό τους. Ο Ιάκωβος όμως, πού πολύ Τον αγαπούσε, δήλωσε ότι θά συμπεριλάμβανε τον Ιησού στο δικό του μερίδιο. Γι’ αυτό και ονομάστηκε Αδελφόθεος.
Εξαρχής ο Ιάκωβος ήταν αφοσιωμένος στον Κύριο Ιησού. Σύμφωνα με την παράδοση, ταξίδεψε στην Αίγυπτο με την Παναγία και τον Ιωσήφ, όταν ο Ηρώδης αναζητούσε να σκοτώσει τον νεογέννητο Βασιλέα.
Αργότερα,όταν άκουσε το κήρυγμα του Χριστού, ζούσε σύμφωνα με αυτό. Λέγεται ότι ποτέ δεν έφαγε λίπος ή λάδι, άλλα ζούσε μόνο με ψωμί και νερό και παρέμεινε παρθένος μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του. Πάντοτε αγρυπνούσε τις νύχτες, προσευχόμενος στον Θεό.
Ό Κύριος τον συναρίθμησε ανάμεσα στους Εβδομήκοντα Αποστόλους. Μετά την πανένδοξη Ανάστασή Του ο Κύριος εμφανίστηκε σ’ αυτόν ιδιαιτέρως, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος (Λ Κορινθ. 15, 7). Υπήρξε επίσκοπος της Ιερουσαλήμ επί τριάντα χρόνια, στη διάρκεια των οποιων ποίμαινε με ζήλο την Εκκλησία του Θεού.
Καθοδηγούμενος από τον Κύριο, ό άγιος Απόστολος Ιάκωβος συνέταξε την πρώτη Θεία Λειτουργία, η οποια όμως φάνηκε μακρόσυρτη στους μεταγενέστερους χριστιανούς, με αποτέλεσμα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο άγιος Βασίλειος να την μικρύνουν.
«Ἐγώ, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, διετάχθην μέ τόν Ἅγιο Δαυίδ νά σέ θεραπεύσω»
"Σ' ακούω να λες, πάτερ μου, όλο για τον χειρουργό, ότι είναι καλός γιατρός και καλός άνθρωπος. Όσο καλός γιατρός κι αν είναι το λεπίδι του δεν μπορούσε να σε θεραπεύσει.
Εγώ, ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, διετάχθην με τον Άγιο Δαυίδ να σε θεραπεύσω.
Σπάνια φωτογραφία ἀπό τήν Τῆνο, μέ τήν Εἰκόνα τῆς Μεγαλόχαρης
Μια παλιά φωτογραφία από την Τήνο, με την Εικόνα της Μεγαλόχαρης να μεταφέρεται με την δέουσα ιεροπρέπεια από τον Εφημέριου του Ναού στο λιμάνι, για τον αγιασμό ενός νέου πλοίου όπως γράφει στο πίσω μέρος της.
https://paraklisi.blogspot.com/2018/10/blog-post_4.html
29 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ἀναστασίας Ρωμαίας, Ἀβραμίου καὶ Μαρίας, Κυρίλλου Μίνη καὶ Μηναίου, Σάββα Στρατηλάτη, Ἄννας Ὁσίας, Μελιτίνης, Βάσσας, Διομήδους, Ἀθανασίου Ἱερομάρτυρα, Τιμοθέου Ἐσφιγμενίτη, Ἀβραμίου Ἀρχιμανδρίτη.
Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ Ὁσιομάρτυς
Ἡ
Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν
Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ
κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.
Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους.
Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ
Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν
Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ
κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους.
Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
The advantage of Orthodoxy, with which She can conquer the whole world, is its therapeutics, its unique healing method, the only method by which our human soul can be effectively cured.
ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH
The
advantage of Orthodoxy, with which She can conquer the whole world,
is its therapeutics, its unique healing method, the only method by
which our human soul can be effectively cured.
The
purpose of Orthodoxy is not to offer some kind of a new fetish. Until
recently, black people, for example, in Africa, who were idolaters,
had many fetishes of their own.
So,
what is our mission as Orthodox Christians? Is it maybe to substitute
the artwork-fetish of the Africans with new ones of “Orthodox”
origin? Is this the reason for sending out Orthodox missionaries to
the heathens? Is it to change their religion and their fetish?
29 Ὀκτωβρίου. Ἀναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς Ῥωμαίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 1-5).
Α Θεσ. 1,1 Παῦλος καὶ
Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν
Θεῷ πατρὶ καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ·
χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς
ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Α Θεσ. 1,1 Ο Παύλος και ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος προς την
Εκκλησίαν των Θεσσαλονικέων, η οποία ιδρύθη και υπάρχει εν τω Θεώ και Πατρί και
εν τω Κυρίω Ιησούς Χριστώ· είθε να είναι εις σας η χάρις και η ειρήνη και αι
άλλαι δωρεαί από τον Θεόν Πατέρα ημών και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018
96. α)Ἡ ἀποφυγή τῆς τέρψης καί τῆς προσκόλλησης σέ κάτι, β)Ὁ αὐτοευτελισμός Α΄ , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
96. α)Ἡ ἀποφυγή τῆς τέρψης καί τῆς προσκόλλησης σέ κάτι (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. Ν΄), β)Ὁ αὐτοευτελισμός Α΄ (Εὐεργ. τόμ. Β΄-ὑπόθ. Α΄), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-10-2018, ζωντανή μετάδοση, σύναξη στό Καθολικό Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
Ἐπιστολές παρηγορητικές: Ὅταν φεύγει ἀπό τή ζωή ὁ/ἡ σύζυγος (Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης)
Επιστολή 144. Στον πατρίκιο Θεόδωρο.
Άργησα να στείλω το γράμμα, άλλα αυτό οφείλεται στο ότι αργήσαμε να ακούσουμε την απευκταία είδηση της συμφοράς που συνέβη στον δεσπότη μας.
Τι στενόχωρη αλήθεια αγγελία! Μας εγκατέλειψε η αγαπητή κυρία, αποχωρίστηκες από την καλή σύζυγο, αποκόπηκες από την επαινούμενη σάρκα, για την οποία η αγία Γραφή λέγει• «θα γίνουν οι δύο ένα σώμα».
Εφόσον λοιπόν η σάρκα είναι ομολογουμένως μία, είναι φανερό ότι ο διαχωρισμός προκαλεί τέτοια πληγή σ’ αυτούς που χωρίστηκαν, σαν αυτήν που κάνει το μαχαίρι κόβοντας τον ένα άνθρωπο σε δύο. Το κόψιμο είναι πραγματικά οδυνηρό, και το αίμα τρέχει κατά κάποιον τρόπο μπροστά στα μάτια σας, και δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς κατάπλασμα, ούτε επιδέσμους, όσον αφορά στην ανθρώπινη βοήθεια.
Εξάλλου αυτή που έφυγε δεν ήταν τυχαία σύζυγος, αλλά πολύ αξιέπαινη και θαυμάσια. Πρώτον βέβαια ότι είχε την ευσέβεια της πίστεως σταθερή, την αγάπη προς τον άνδρα της. περισσότερο από κάθε άλλη, την οποία απαιτεί ο ιερός Απόστολος πριν από όλα στους συζύγους. Γι’ αυτό και έκανε δεήσεις για την κεφαλή της, και προσευχές και επικλήσεις και έμενε ώρες προσηλωμένη στον Θεό, βαδίζοντας ξυπόλητη η μακαρία στις νυχτερινές πορείες, μήπως και με αυτές κάμψει την ευσπλαγχνία του Θεού.
Τι πάλι η φροντίδα της για το σπίτι, η ανατροφή των παιδιών, η περιποίηση των δούλων, το απλό της ήθος, το ανοιχτόκαρδο στους φίλους, το ενωτικό του γένους, η έλλειψη φθόνου προς τις ισότιμες, και η προς όλα σεμνοπρέπεια και κοσμιότητα, τα οποία έκανε αντί για χρυσά εμπλόκια και στολίσματα με μαργαριτάρια, και όταν έκανε εξόδους και όταν εμφανιζόταν στις βασιλικές αυλές;
Αλλ’ όμως όλα αυτά έφυγαν, και γίναμε, για να μιλήσω με πάθος, μισοπεθαμένοι και τσακισμένοι, ή καλύτερα, για να μιλήσω ψαλμικά, «σαν νυχτοπούλι που θρηνεί σε έρημο σπίτι, και σπουργίτι που έχασε τον σύντροφό του και μένει μόνο του στη στέγη», βλέποντας το σπίτι άδειο από εκείνην που το φρόντιζε, τα παιδιά μπροστά στα μάτια σας να σας περικυκλώνουν και να περικυκλώνονται, μη έχοντας που να στηρίξουν τα χέρια, από όπου θα πάρουν μητρικό χάδι, γαλουχική εμψύχωση•
το σπίτι σκοτεινό, σαν να το εγκατέλειψε ο ήλιος, κανένας δεν κελαηδεί και στα αυτιά τα δικά σου και των παιδιών και όλων των υποτακτικών, αφού είναι απούσα εκείνη, η πραγματικά καλλίφωνη, που ευχαριστούσε όσους την επισκέπτονταν με την πραγματικά μελωδική συζήτηση και υποδοχή. Όλα αυτά είναι πραγματικά θλιβερά και προκαλούν αναστεναγμούς, και όταν περιγράφονται και όταν τα σκέπτεται κανείς.
Όμως τι να κάνουμε, δέσποτα;
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Κάνε τό καλό πρῶτα σέ ὅσους ἔχουν τήν ἴδια πίστη καί τό ἴδιο αἷμα μέ σένα»
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Николај Велимировић, στα σερβικά) Επίσκοπος Αχρίδος, της Σερβικής Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1880 στην Σερβία. Η οικογένειά του καταγόταν από την Σρεμπένιτσα της Βοσνίας. Έλαβε ευρεία μόρφωση ανά την υφήλιο και επέδειξε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Οι υψηλές θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες του τον έκαναν σύντομα γνωστό λαμβάνοντας πέντε διδακτορικούς τίτλους σε διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου. Επίσκοπος εκλέχθηκε μόλις στα 39 του χρόνια. Λίγο πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί τον μετέφεραν στο στρατόπεδοΝταχάου στην Γερμανία. Τέθηκε ως «ειδικός κρατούμενος» σε ξεχωριστό χώρο και δεν βασανίστηκε. Απελευθερώθηκε στις 8 Μαΐου του 1945. Λόγω του ότι την εξουσία στην πατρίδα του κατέλαβε το αθεϊστικό κομμουνιστικό καθεστώς αυτοεξορίστηκε στην Αμερική. Εκοιμήθη προσευχόμενος στις 17 Μαρτίου 1956 στην Ι.Μ. Αγ. Τύχωνος στις ΗΠΑ. Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία το 1991. Στις 24 Μαΐου 2003 ανακηρύχθηκε Άγιος από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η μνήμη του τιμάται στις12 Μαΐου. Ο σύγχρονος και φίλος του Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς τον είχε χαρακτηρίσει «Χρυσόστομο των ημερών μας». Ο Άγιος αγαπούσε πολύ τον ελληνικό λαό και σεβόταν πολύ την ελληνική Εκκλησία και την ελληνική ιστορία. Μερικά από τα κείμενά του και τις ομιλίες του έχουν κατηγορηθεί από «ειδικούς» ότι περιέχουν«αντισημιτική» ρητορική. Π.χ. σε ομιλία του το 1936 στο Μοναστήρι Zica στη Σερβία, μίλησε εναντίον της εβραϊκής απειλής για τον Χριστιανισμό μπροστά σε ένα εκλεκτό ακροατήριο στο οποίο παρευρίσκετο και ο Πρωθυπουργός της Γιουγκοσλαβίας Μίλαν Στογιαντίνοβιτς. Το βιβλίο του «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής» θεωρείται γενικά ως η ισχυρότερη «απόδειξη» των «αντισημιτικών» πεποιθήσεων του Αγίου.
Αποσπάσματα από το υπέροχο βιβλίο «Μέσα από το Παράθυρο της Φυλακής - Μηνύματα στο λαό», Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012. Ό,τι πρέπει για αυτές τις ημέρες!
Παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο:
- Ο απόστολος Παύλος λέει: «Κι όταν κάνουμε το καλό, ας μην αποκάμουμε. Γιατί, αν αντέξουμε ως το τέλος, θα θερίσουμε τον καρπό στον κατάλληλο καιρό… ας κάνουμε το καλό σε όλους και κυρίως σε αυτούς που έχουν την ίδια πίστη με εμάς» (Γαλ. 6, 9).
Ο λαός σοφά λέει, πως το πουκάμισο είναι πιο κοντά στο δέρμα από την μπλούζα. Κάνε λοιπόν πρώτα το καλό στα αδέρφια σου, σ’ αυτούς που έχουν την ίδια πίστη με σένα, στη συνέχεια στους συγγενείς, μετά στους γείτονες και μετά στους ανθρώπους που είναι μακριά από εσένα, όσον αφορά την πίστη και το αίμα, και μετά στους ανθρώπους που ζουν στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου.
Ας μην είμαστε, όπως εκείνοι, που ονομάζονται διεθνιστές και είναι έτοιμοι να κάνουν το καλό σ’ εκείνους που είναι πιο μακριά, ενώ τα αδέρφια μας, τα πλησιέστερα στοαίμα και την πίστη, τα αφήνουν αβοήθητα, να ταλαιπωρούνται και να πεθαίνουν.
Ἡ ἀγάπη καί ἡ διάκριση τόν ἔφεραν σέ κατάνυξη καί μετάνοια!
Ο αββάς Ποιμήν.
Ο αββάς Ποιμήν ήρθε κάποτε να κατοικήσει στα μέρη της Αιγύπτου. Κοντά του έμενε ένας αδελφός που είχε γυναίκα, και ποτέ δεν τον ήλεγξε.
Αυτή λοιπόν (η γυναίκα) έτυχε να γεννήσει νύχτα. Το πήρε είδηση ο γέροντας και κάλεσε τον μικρότερο αδελφό (της συνοδείας) του.
– Πάρε μαζί σου ένα μπουκάλι κρασί, του είπε, και πήγαινε να το δώσεις στο γείτονα, γιατί το χρειάζεται σήμερα.
Εκείνος έκανε όπως τον πρόσταξε ο γέροντας.
Μόλις πήρε το κρασί ο αδελφός, κατανύχθηκε. Σε λίγες μέρες απομάκρυνε τη γυναίκα, αφού της έδωσε ό,τι είχε. Ύστερα ήρθε στον γέροντα και του είπε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
