Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Λόγος στήν Ἁγία Πεντηκοστή-Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Λόγος στήν Ἁγία Πεντηκοστή-Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-06-2012 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι), http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰω.ζ 37-52 καί η 12), Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μέρος πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ιω.ζ΄37-52 και η΄12)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Πεντηκοστής (ομιλία ΝΑ΄από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)
Μέρος Πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. ζ΄37-43
«Ἐν δ τ σχάτ μέρ τ μεγάλ τς ορτς εστήκει ησος κα κραξε λέγων· άν τις διψ, ρχέσθω πρός με κα πινέτω. πιστεύων ες μέ, καθς επεν γραφή, ποταμο κ τς κοιλίας ατο εύσουσιν δατος ζντος (: Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής[της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε· ‘’εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για πνευματικά και αιώνια, για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έλθει κοντά Μου δια της πίστεως και ας πίνει την αλήθεια που προσφέρω, για να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον μύχιοι και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει σε Εμένα, όπως σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό, για να ξεδιψά όχι μόνο ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι έρχονται σε επικοινωνία με αυτόν’’)»[Ιω.7 ,37-38][Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].
Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάπτουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: "Ἡ σαρκική ἀγάπη ἔχει κορεσμό. Ἡ ἀγάπη στόν Χριστό δέν χορταίνεται”

 “Ο Χριστός είναι το άκρον εφετόν, το άκρον επιθυμητόν, δεν υπάρχει ανώτερο. Όλα τα αισθητά έχουν κόρο, αλλά ο Θεός δεν έχει κόρο. Αυτός είναι το πάν. Ο Θεός είναι το άκρον εφετόν. Καμιά άλλη χαρά, κανένα άλλο κάλλος, τίποτε δεν μπορεί να παραβγεί μ΄Αυτόν. Τι άλλο από το ανώτατον;

Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι άλλος έρως. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει… Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει.
Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν΄αρχίσει η ζήλεια, η γκρίνια, μέχρι κι ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σ΄ απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μια ηδονή ακόρεστος, που δεν τη βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.
 
Μόνο σ΄ένα σημείο σταματά ο κορεσμός. Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Χριστό. Αγαπάει, αγαπάει, αγαπάει κι όσο αγαπάει, τόσο βλέπει ότι θέλει ακόμη ν΄αγαπήσει. Το βλέπει ότι δεν έχει ενωθεί, δεν έχει δοθεί στην αγάπη του Θεού. Έχει συνεχώς την έφεση, την επιθυμία, τη χαρά, για να κατορθώσει να φτάσει στο άκρον εφετόν, στον Χριστό.

Ἡ εὐλογία τοῦ ἁγίου Παϊσίου

  Ήμουν φοιτητής Νομικής και επισκέφθηκα τον Γέροντα στις 22 Αυγούστου 1988 με τον συμφοιτητή μου Γρηγόρη. Πρώτη φορά πήγαινα στο Άγιον Όρος, μετά από προτροπές γνωστών μου, διότι ζούσα μακρυά από την Εκκλησία. Πήγα περισσότερο για πνευματικό τουρισμό, αλλά και ήθελα να αποδείξω στον Γέροντα ότι δεν υπάρχει Θεός και κακώς σπατάλησε τόσα χρόνια ως μοναχός.

Κατά τις 4 το απόγευμα φθάσαμε στην «Παναγούδα». Βρήκαμε γύρω στα τριάντα πέντε άτομα να περιμένουν. Χτυπούσαν επίμονα το καμπανάκι, αλλά ο Γέροντας δεν εμφανιζόταν. Εμείς πήγαμε από την πίσω πόρτα, αλλά την βρήκαμε κλειστή. Εκεί, δεν ξέρω τι συνέβη μέσα μου, και για πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια ανύπαρκτης μυστηριακής ζωής γονάτισα και προσευχήθηκα: «Θεέ μου», είπα, «αν πραγματικά υπάρχης και θέλης να πιστέψω, κάνε να έρθη ο Γέροντας να μας μιλήση για σένα».
 Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο Γέροντας αργά με ήσυχο βλέμμα και ένα πολύ γλυκό χαμόγελο μας πλησίασε ερχόμενος από το δάσος.
 – Ο π. Παΐσιος; τον ρωτώ συγκινημένος.
 – Τι τον θέλεις τον π. Παΐσιο; μου απαντά.
 – Να του δώσω αυτές τις κάλτσες και να πάρω την ευλογία του.
 – Σκύψε να σε ευλογήσω.
 Ήταν η πρώτη φορά από την βάπτισή μου που έπαιρνα τέτοια ευλογία. Είχε ακουμπήσει το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου και για πέντε λεπτά περίπου προσευχόταν.
 Ύστερα μας έβαλε στην αυλή του Κελλιού του και καθήσαμε στα κούτσουρα. Μιλούσε για τον Θεό και το τι γίνεται στον κόσμο, σαν να είχε ακούσει το τελευταίο δελτίο ειδήσεων, προσφέροντάς μας πολλές φορές λουκούμια.

Ἐξελικτική Δημιουργία καί Οἰκουμενισμός:Ἡ προσπάθεια μίας νεκρωτικῆς «θεολογίας» νά ἀναζωογονήσει μία ἀποτελματωμένη φιλοσοφική θεωρία


Σχόλιο Τ.Ι.: Πριν από τα κείμενα του Καθηγητή κ. Φαράντου και του μοναχού Δαμασκηνού, παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα κατά το οποίο έγινε ανάγνωση από το υπό κρίση βιβλίο του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ζηζιούλα «Η Κτίση ως Ευχαριστία», σε εκπομπή του Δημήτρη Κοσμόπουλου (εδώ). 
Πρόκειται για ένα από τα πλέον βλάσφημα και αιρετίζοντα θεολογικά αναγνώσματα, σε βαθμό που θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως νέο-ειδωλολατρική ομολογία. Αλλά και από επιστημονική-φιλοσοφική σκοπιά να το δει κανείς, η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρημάτων και των "διαπιστώσεων" του φιλοσόφου Ζηζιούλα, κινούνται ανάμεσα στη σοφιστία και την παραεπιστήμη. Από τη μεριά της Πίστης μας, είναι λυπηρό (για πολλούς σκανδαλιστικό) το φαινόμενο (σίγουρα σημείο των καιρών) πως τέτοιου περιεχομένου κείμενα μπορούν να φέρουν το μανδύα και την επίφαση “πονήματος Ορθοδόξου θεολογικής σκέψης”, και να μην έχουν ήδη καταδικαστεί για τον αντίχριστο χαρακτήρα τους. Από τη μεριά της Επιστήμης είναι απορίας άξιο πως θεωρητικά επιστημονικά σχήματα (Δαρβινισμός) και υφιστάμενα και καθιερωμένα επιστημονικά πεδία (Κβαντομηχανική, Σχετικιστική Φυσική, κ.λ.π.) μπορούν να έχουν τόσο διαβρωτική επίδραση στη φιλοσοφική σκέψη ώστε εν τέλει αυτή να οδηγείται στην πλάνη και την παρακμή.
«... Όλα όσα είπαμε, τονίζει ο μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης στο βιβλίο του η «ΚΤΙΣΗ ΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», περιγράφουν την κατάσταση που αφορά τους πρώτους 2 ή 3 αιώνες της Χριστιανικής περιόδου. Τα πράγματα όμως φαίνεται να αλλάζουν βαθμιαία και η Εκκλησία σιγά-σιγά οδηγήθηκε σε μια σοβαρή αλλαγή συνείδησεως σε ότι αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Τα αποφασιστικά βήματα σε αυτή την εξέλιξη μπορούν να περιγραφούν πολύ περιληπτικά ως εξής:

Πρώτον: η ισχυρή επίδραση του Πλατωνικού και του γνωστικού τρόπου σκέψεως κατά το δεύτερο και τρίτο αιώνα, είχε σαν αποτέλεσμα να υποτιμηθεί η σημασία του υλικού κόσμου και να θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση ‘σαν χωρίς σημασία’ και στη χειρότερη σαν ‘κακός’. Οι Χριστιανοί γνωστικοί της Αλεξάνδρειας, πάνω από όλα η ισχυρή επιρροή του Ωριγένη, είναι κλασσικό παράδειγμα αυτής της εξελίξεως. Ο Ωριγένης του οποίου τα γραπτά διαβάζονταν πολύ από τους μοναχούς της Αιγύπτου, επηρέασε ένα αρκετά σημαντικό μέρος του Ανατολικού μοναχισμού, ο οποίος τελικά, ευτυχώς, διασώθηκε από την επηρροή αυτή χάρη σε δυνάμεις του Ορθοδόξου μοναχισμού όπως οι Άγιοι Μακάριος ο Αιγύπτιος και Μάξιμος ο Ομολογητής.

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Ἰω. ιζ,1-13), ἑρμηνεία Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμπων Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ(Ιω. ιζ΄,1-13)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [Μέρος Δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.ιζ΄,6-13]
(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΠΑ΄ του αγίου που εμπεριέχεται στο Υπόμνημά του στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο )
«φανέρωσά σου τ νομα τος νθρώποις ος δέδωκάς μοι κ το κόσμου. σο σαν κα μο ατος δέδωκας, κα τν λόγον σου τετηρήκασι(: φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους, τους οποίους Εσύ πήρες από τον κόσμο και μου τους έδωσες ως μαθητές μου. Ήσαν δικοί σου, σύμφωνα με την αγαθή διάθεση που είχαν, και Εσύ τους έδωσες σε Εμένα, και αυτοί φύλαξαν την εντολή Σου)»[Ιω.17,6].
«Μεγάλης βουλής Άγγελος» λέγεται ο Υιός του Θεού και για όλα τα άλλα, τα οποία δίδαξε και κυρίως διότι παρουσίασε τον Πατέρα στους ανθρώπους· τούτο ακριβώς και τώρα λέγει: «φανέρωσά σου τ νομα τος νθρώποις (:Φανέρωσα το όνομά Σου στους ανθρώπους)»· (διότι αφού είπε: «τ ργον τελείωσα δέδωκάς μοι να ποιήσω(: τελείωσα το έργο, το οποίο μου έδωσες να πραγματοποιήσω)»[Ιω.17,4], επεξηγεί πάλι αυτό, λέγοντας ποιο έργο ήταν· και όμως, ήταν φανερό το όνομα του Θεού·(διότι και ο Ησαΐας λέγει: «ο μνύοντες π τς γς μονται τν Θεν τν ληθινόν (:και όσοι από τους κατοίκους της γης βρίσκονται στην ανάγκη να ορκίζονται, θα ορκισθούν στον αληθινό Θεό)»[Ησ. 65,16])· αλλά εκείνο, το οποίο πολλές φορές είπα, αλλά και τώρα λέγω, δηλαδή ότι αν και ήταν φανερό το όνομα, ήταν όμως φανερό μόνο στους Ιουδαίους και όχι πάλι σε όλους αυτούς· τώρα όμως ομιλεί περί των εθνών. Και δεν δείχνει αυτό μόνο, αλλά ότι και τον ίδιο τον Πατέρα γνώρισαν. Δεν είναι δε όμοιο να μάθει κανείς ότι είναι Δημιουργός με το να μάθει ότι έχει και Υιό. Φανέρωσε δε το όνομα Αυτού και με λόγια και με έργα.
«ος δέδωκάς μοι κ το κόσμου (:τους οποίους Εσύ πήρες από τον κόσμο και μου τους έδωσες ως μαθητές μου)».Όπως ακριβώς λέγει στην αρχή: «οδες δύναται λθεν πρός με, ἐὰν μ δεδομένον ατ κ το πατρός μου(:“για τον λόγο αυτό σας είπα ότι κανείς δεν μπορεί να έλθει σε εμένα και να με ακολουθήσει με πίστη, εάν δεν του έχει δοθεί αυτό το χάρισμα από τον Πατέρα μου)»[Ιω.6,65], έτσι και εδώ λέγει: «ος δέδωκάς μοι»· και όμως ο ίδιος ο Κύριος λέγει για τον Εαυτό Του ότι είναι η οδός: «γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή (:εγώ είμαι ο ασφαλής δρόμος, που οδηγεί στον ουρανό, εγώ είμαι η απόλυτη και καθαρά αλήθεια, που φωτίζει τον άνθρωπο για τη σωτηρία, εγώ είμαι η ζωή και ο χορηγός της αιωνίου ζωής για όλους τους πιστούς)[Ιω.14,6]».
Από αυτό είναι φανερό ότι με τα λόγια Του δύο πράγματα εδώ αποδεικνύει, δηλαδή και ότι δεν είναι αντίθετος προς τον Πατέρα και ότι θέλημα του Πατρός είναι να πιστέψουν οι Μαθητές στον Υιό.
«Σο σαν κα μο ατος δέδωκας». Εδώ θέλει να διδάξει ότι σε μεγάλο βαθμό Τον αγαπάει ο Πατήρ. Διότι, ότι δεν είχε ανάγκη να λάβει αυτούς, είναι φανερό από το εξής: ο Ίδιος δημιούργησε αυτούς, ο Ίδιος και φροντίζει για αυτούς συνεχώς. Πώς λοιπόν έλαβε αυτούς; Αλλά, πράγμα το οποίο είπα εγώ, αυτό δείχνει τη συμφωνία προς τον Πατέρα.
Εάν πάλι κανείς ήθελε να εξετάσει τα παραπάνω λόγια με τον ανθρώπινο τρόπο, και με αυτόν τον τρόπο, κατά τον οποίο έχει λεχθεί, δε θα είναι πλέον του Πατρός· διότι εάν, όταν ο Πατήρ είχε αυτούς, δεν είχε αυτούς ο Υιός, είναι ευνόητο ότι, και όταν έδωσε ο Πατήρ αυτούς στον Υιό, παραιτήθηκε από την εξουσία Του σε αυτούς· και το πλέον παράλογο πάλι είναι τούτο· δηλαδή θα βρεθούν να είναι ατελείς, όταν ήσαν υπό την εξουσία του Πατρός, να καθίστανται δε τελειότεροι, όταν όμως περιήλθαν υπό την εξουσία του Υιού. Αλλά αυτά είναι γελοία ακόμη και να τα πει κανείς.
Τι δείχνει λοιπόν με τον λόγο αυτό; Ότι και στον Πατέρα φαινόταν καλό να πιστεύουν στον Υιό.
«Κα τν λόγον σου τετηρήκασι. νν γνωκαν τι πάντα σα δέδωκάς μοι παρ σο στιν(:Και αυτοί φύλαξαν την εντολή σου. Τώρα έμαθαν καλύτερα ότι όλα όσα μου έχεις δώσει προέρχονται από Εσένα)»[Ιω.17,6-7]. Πώς τήρησαν τον λόγο Σου; Με το να πιστέψουν σε Εμένα και να μην προσέχουν στους Ιουδαίους· διότι εκείνος, ο οποίος πιστεύει σε αυτόν, λέγει: « λαβν ατο τν μαρτυρίαν σφράγισεν τι Θες ληθής στιν(:Εκείνος λοιπόν που πίστεψε και δέχθηκε αυτήν την διδασκαλία, αυτός έβαλε την σφραγίδα του και υπέγραψε με το όνομά του τους λόγους του Υιού και απεσταλμένου του Θεού και επιβεβαίωσε έτσι ότι ο Θεός είναι πάντοτε αληθινός)»[Ιω.3,33]. Διότι μερικοί λέγουν ότι «νν γνων[δηλαδή όχι ‘’ ἔγνωκαν’’] τι πάντα σα δέδωκάς μοι παρ σο στιν(: τώρα γνώρισα εγώ ότι όλα όσα μου έχεις δώσει προέρχονται από εσένα)», αλλά αυτό δε δύναται να έχει καμία δικαιολογία και υπόσταση· διότι πώς επρόκειτο ο Υιός να αγνοεί τα σχετικά με τον Πατέρα; Αλλά τούτο έχει λεχθεί για τους Μαθητές. Δηλαδή: «από τότε που είπα αυτά», λέγει, «έμαθαν ότι όλα όσα μου έχεις δώσει προέρχονται από Εσένα»· «τίποτα δεν είναι ιδιαίτερο, τίποτα δεν είναι ξένο εκ μέρους μου απέναντί Σου· διότι το ιδιαίτερο τα παρουσιάζει τα περισσότερα σαν να ανήκουν σε ξένο. Έμαθαν λοιπόν ότι όλα όσα διδάξω, είναι δικά Σου, και τα διδάγματα και τα δόγματα».
Και πώς τα έμαθαν; «Από τους λόγους μου· διότι κατά τον τρόπο αυτό και δίδασκα». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι «τι παρ σο ξλθον(: ότι πράγματι Εγώ γεννήθηκα και βγήκα στον κόσμο από Εσένα)»[Ιω.17,8]· διότι αυτό φρόντισε να αποδείξει από την αρχή έως το τέλος του Ευαγγελίου.
«γ περ ατν ρωτῶ(:εγώ ειδικά για αυτούς Σε παρακαλώ τώρα ως μέγας αρχιερέας και μεσίτης)»[Ιω.17,9]. Τι λέγεις; Διδάσκεις τον Πατέρα σαν να το αγνοεί; Συνομιλείς με Αυτόν σαν με άνθρωπο που δεν γνωρίζει; Τι σημαίνει λοιπόν αυτή η διάκριση; Βλέπεις ότι η προσευχή γίνεται όχι για άλλο λόγο, αλλά για να μάθουν οι μαθητές την αγάπη, την οποία έχει προς αυτούς; Διότι Εκείνος, ο Οποίος όχι μόνο τις δικές Του δωρεές παρείχε, αλλά παρακαλεί και Άλλον για τον σκοπό αυτό, δείχνει μεγαλύτερη την αγάπη Του.
Τι σημαίνει λοιπόν το «περ ατν ρωτῶ»; «ο περ το κόσμου ρωτ, λλ περ ν δέδωκάς μοι, τι σοί εσι(: δεν σε παρακαλώ για τον κόσμο τον αμαρτωλό και άπιστο, αλλά για αυτούς που μου έδωσες, διότι εξακολουθούν να είναι και δικοί σου)»[Ιω.17,9].Συνεχώς θέτει το «δέδωκας», για να μάθουν ότι τούτο είναι γνώμη του Πατρός. Έπειτα, επειδή κατ’ επανάληψη είπε: «Σοί εσί καί σύ μοι ατούς δέδωκας», για να καταρρίψει την πονηρή γνώμη, δηλαδή για να μη νομίσει κανείς ότι είναι πρόσφατη η εξουσία Αυτού, και ότι τώρα έχει παραλάβει αυτούς, τι λέγει; « κα τ μ πάντα σά στι κα τ σ μά, κα δεδόξασμαι ν ατος(:Άλλωστε όλα τα δικά μου είναι δικά σου και τα δικά σου είναι δικά μου. Και αυτοί οι μαθητές μου ήσαν δικοί σου και έγιναν δικοί μου και εξακολουθούν να είναι δικοί σου. Και εγώ έχω δοξασθεί εν μέσω αυτών, οι οποίοι με γνώρισαν ως Υιό σου και Θεό)»[Ιω.17,10].
Είδες ισοτιμία; Δηλαδή για να μην νομίσεις όταν ακούς «δέδωκάς μοι», ότι οι Μαθητές παύουν να ανήκουν στην εξουσία του Πατρός, ή προηγουμένως δεν ανήκαν στην εξουσία του Υιού, ο Κύριος και τα δύο τα κατέρριψε, αφού είπε εκείνα τα οποία είπε· ισοδυναμούν αυτά με το να έλεγε: «Ούτε, ακούγοντας ότι ‘’εμένα αυτούς έχεις δώσει’’ να νομίσεις ότι αυτοί είναι ξένοι ως προς τον Πατέρα(διότι τα δικά μου είναι και Αυτού),ούτε να νομίσεις ακούγοντας το ‘’ήσαν δικοί Σου’’ ότι είναι ξένοι ως προς Εμένα· διότι τα δικά Του είναι και δικά Μου».
Ώστε το «δέδωκας» έχει λεχθεί μόνο λόγω προσαρμογής του λόγου στα ανθρώπινα μέτρα· διότι εκείνα τα οποία έχει ο Πατήρ είναι του Υιού και εκείνα τα οποία έχει ο Υιός, είναι του Πατρός. Αυτό δε, δηλαδή το «καί τά σά μά», ούτε επί του Υιού δύναται να λέγεται με την ανθρώπινη έννοια, αλλά επειδή ο λόγος είναι περί Ανωτέρου των ανθρώπων, γι' αυτό λέγεται έτσι. Διότι εκείνο μεν, το οποίο έχει ο μικρότερος είναι βέβαια καθ’ ολοκληρίαν φανερό ότι είναι του μεγαλύτερου, καθόλου όμως δεν συμβαίνει το αντίστροφο.
Αλλά εδώ ο Κύριος τα αντιστρέφει, η δε αντιστροφή δηλώνει την ισότητα. Δείχνοντας αυτό και σε άλλη περίπτωση ο Κύριος, λέγει: « πάντα σα χει πατρ μά στι(:όλα όσα έχει ο Πατήρ είναι δικά μου)»[Ιω.16,15], ομιλώντας περί γνώσεως· το δε «δέδωκάς μοι» και όσα παρόμοια λέγει, τα λέει, για να δείξει ότι προσείλκυσε αυτούς όχι ως ξένος, αφού ήλθε, αλλά έλαβε τους δικούς Του.
Έπειτα εκθέτει και την αιτία και την απόδειξη λέγοντας: «κα δεδόξασμαι ν ατος(:και έχω δοξαστεί εν μέσω αυτών, οι οποίοι με γνώρισαν ως Υιό σου και αληθινό Θεό)»[Ιω.17,10]· δηλαδή: ή «ότι έχω εξουσία επ’ αυτών», ή «ότι θα με δοξάσουν ομοίως». Εάν όμως δεν δοξάστηκε από αυτούς κατά όμοιο τρόπο, δεν είναι τότε δικά Του τα του Πατρός· διότι κανείς δε δοξάζεται με εκείνα επί των οποίων δεν έχει εξουσία.
Πώς λοιπόν έχει δοξαστεί με όμοιο τρόπο; Όλοι ομοίως αποθνήσκουν υπέρ Αυτού, όπως και υπέρ του Πατρός και κηρύσσουν Αυτόν, όπως και τον Πατέρα· και όπως στο όνομα του Πατρός λέγουν ότι τα πάντα γίνονται, έτσι και στο όνομα του Υιού.
«κα οκέτι εμ ν τ κόσμ, κα οτοι ν τ κόσμ εσί(: και δεν είμαι πλέον στον κόσμο αυτόν αισθητώς μεταξύ τους με το σώμα μου, και αυτοί είναι στον κόσμο για να εκπληρώσουν την υψηλή αποστολή τους)»[Ιω.17,11]· αυτό σημαίνει «και αν δε φαίνομαι κατά σάρκα, δια των μαθητών μου δοξάζομαι». Γιατί άραγε συνεχώς λέγει ότι «οκέτι εμ ν τ κόσμῳ(:στον κόσμο πια δεν είμαι)» και ότι «επειδή αφήνω αυτούς, θέτω αυτούς υπό την προστασία Σου» και «τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος (:όταν ήμουνα στον κόσμο, εγώ τους πρόσεχα ώστε να είναι ασφαλείς)»[Ιω.17,12];
Διότι εάν λάβει κανείς αυτούς τους λόγους με την καθ’ αυτό σημασία τους, θα προκύψουν πολλά παράλογα· διότι πώς δύναται να έχει λογική εξήγηση το να μη βρίσκεται ο Ίδιος στον κόσμο, και όταν απέρχεται να εμπιστεύεται τους Μαθητές σε Άλλον; Διότι αυτοί ήταν ως λόγοι ενός ανθρώπου που συνεχώς χωριζόταν από αυτούς. Βλέπεις ότι κατά ανθρώπινο τρόπο εκφράζεται κατά το πλείστον, σύμφωνα με τη νοοτροπία και την πνευματική τους ωριμότητα, επειδή νόμιζαν ότι είχαν κάπως περισσότερη ασφάλεια από την παρουσία Αυτού;
Γι' αυτό λέγει: «τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος (: όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους προφύλασσα)»[Ιω.17,12]. Και όμως λέγει ότι «ρχομαι πρς μς»[Ιω.14,28] και «μεθ᾿ μν εμι πάσας τς μέρας ως τς συντελείας το αἰῶνος(: θα είμαι μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, όλες τις ημέρες, έως ότου συντελεσθεί και λάβει τέλος ο αιώνας αυτός)»[Ματθ.28,20]. Πώς τώρα λέγει αυτά, σαν να πρόκειται να χωρισθεί; Αλλά, πράγμα το οποίο είπα, τα λέγει σύμφωνα με την νοοτροπία τους, για να αναπνεύσουν ανακουφισμένοι λίγο, ακούγοντας Αυτόν να λέει αυτά και να εμπιστεύεται αυτούς στον Πατέρα.
Διότι, επειδή ενώ άκουγαν από Αυτόν πολλούς παρηγορητικούς λόγους, δεν πείστηκαν, στο εξής συνομιλεί με τον Πατέρα, δείχνοντας τη στοργή Του απέναντι σε αυτούς· οι λόγοι Του ισοδυναμούν με το να έλεγε: «Εφόσον με καλείς προς Εσένα, κατάστησε αυτούς ασφαλείς».
« Νν δ πρς σ ρχομαι(:τώρα δε εγώ προς Εσένα έρχομαι)»[Ιω.17,12]. Τι λες; Και δεν μπορείς να διατηρήσεις αυτούς ασφαλείς; «Ναι, μπορώ». Για ποιο λόγο λοιπόν λες αυτά; «να χωσι τν χαρν τν μν πεπληρωμένην ν ατος(: για να έχουν τη δική μου τέλεια χαρά ολόκληρη και πλήρη εντός αυτών)»[Ιω.17,13], δηλαδή «για να μην ταράσσονται, επειδή είναι ατελέστεροι». Αυτά δε αφού είπε, έδειξε ότι όλα αυτά τα έλεγε κατ’ αυτόν τον τρόπο για την ανακούφιση και τη χαρά τους· διότι φαίνεται ότι ο λόγος παρουσιάζει αντίθεση.
«κα οκέτι εμ ν τ κόσμ, κα οτοι ν τ κόσμ εσί(:και δεν είμαι πλέον στον κόσμο αυτόν αισθητά μεταξύ τους με το σώμα μου, και αυτοί είναι στον κόσμο, για να εκπληρώσουν την υψηλή αποστολή τους)»[Ιω.17,11]·αυτό δηλαδή υπέθεταν εκείνοι· κατ’ αρχήν λοιπόν εκφράζεται σε αυτούς με τον ανθρώπινο τρόπο· διότι εάν έλεγε: «εγώ φυλάσσω αυτούς», δε θα πίστευαν τότε· για τον λόγο αυτόν λέγει: «Πατέρα μου άγιε, φύλαξε αυτούς με τη δύναμη του ονόματός Σου»· δηλαδή «με τη δική Σου βοήθεια».
«τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος ν τ νόματί σου (: όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους προφύλασσα με τη δική σου ακαταγώνιστη δύναμη και προστασία)»[Ιω.17,12]. Πάλι ως άνθρωπος ομιλεί και ως προφήτης· διότι σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να έπραξε κάτι εν τω ονόματι του Θεού.
«ος δέδωκάς μοι φύλαξα, κα οδες ξ ατν πώλετο ε μ υἱὸς τς πωλείας, να γραφ πληρωθῇ(:φύλαξα αυτούς που μου έδωσες και κανένας από αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο υιός της απωλείας, ο προδότης, για να εκπληρωθούν έτσι και οι προφητείες της Γραφής).»[Ιω.17,12]. Και σε άλλη περίπτωση λέγει: «τοτο δέ στι τ θέλημα το πέμψαντός με πατρός, να πν δέδωκέ μοι μ πολέσω ξ ατο(: αυτό είναι το θέλημα του Πατρός μου που με απέστειλε στον κόσμο, να μη χάσω κανέναν από όλους εκείνους που μου έχει δώσει)»[Ιω.6,39]. Και όμως δε χάθηκε εκείνος μόνο, αλλά και πολλοί κατόπιν· πώς λοιπόν λέγει: «ομ πολέσω(:δε θα τους χάσω)»; Εννοεί: « δε θα τους χάσω, όσο εξαρτάται από εμένα» (δηλαδή όσον εξαρτάται από εμένα, δε θα γίνω αίτιος απωλείας) πράγμα το οποίο και σε άλλο μέρος δείχνοντάς το έλεγε σαφέστερα ως εξής: «τν ρχόμενον πρός με ο μ κβάλω ξω(: αυτόν που έρχεται σε εμένα, ποτέ δε θα τον βγάλω έξω με περιφρόνηση)»[Ιω.6,37], «δε θα αποχωρήσει κανείς εξαιτίας μου, ούτε επειδή τον ωθώ(πράγμα που δεν κάνω), ούτε επειδή θα τον εγκαταλείψω εγώ· εάν δε από μόνοι τους απομακρύνονται, εγώ δε θα τους σύρω δια της βίας».
«Νν δ πρς σ ρχομαι(:τώρα όμως έρχομαι προς Εσένα)»[Ιω.17,13]. Παρατηρείς ότι ο διάλογος διεξάγεται κατά ανθρωπινότερο τρόπο; Ώστε εάν κανείς ήθελε να παρουσιάζει κατώτερο τον Υιό από τα λόγια αυτά, θα παρουσιάσει κατώτερο και τον Πατέρα. Παρατηρεί λοιπόν εξαρχής ότι ο Κύριος ομιλεί άλλοτε μεν ως κάποιος που διδάσκει και διευκρινίζει αυτά στον Πατέρα και άλλοτε σαν να δίνει παραγγελίες· ως κάποιος που διδάσκει ομιλεί όταν π.χ. λέγει: «ο περ το κόσμου ρωτῶ(:δεν σε παρακαλώ για τον κόσμο τον αμαρτωλό και άπιστο)»[Ιω.17,9] , ενώ ως κάποιος που δίνει παραγγελίες, ομιλεί όταν λέγει: «γ τήρουν ατος ν τ νόματί σου», «οδες ξ ατν πώλετο» και «πάτερ γιε, τήρησον ατος ν τ νόματί σου» · και πάλι: «σο σαν κα μο ατος δέδωκας» και «τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος».
Όλων ωστόσο η εξήγηση είναι ότι οι λόγοι έχουν λεχθεί σύμφωνα με την αδυναμία τους[Δηλαδή οι λόγοι του Κυρίου προσαρμόζονται κατά συγκατάβαση στη νοητική ικανότητα των μαθητών]
Όταν είπε ότι «οδες ξ ατν πώλετο ε μ υἱὸς τς πωλείας(:κανένας από αυτούς τους μαθητές δεν χάθηκε, παρά μόνο ο υιός της απωλείας, ο προδότης πρόσθεσε «να γραφ πληρωθῇ(:για να εκπληρωθούν έτσι οι προφητείες της Γραφής)»[Ιω.17,12] . Ποια Γραφή εννοεί; Εκείνη, η οποία προλέγει περί αυτού. Δε χάθηκε βέβαια για τον λόγο αυτό, δηλαδή για να πραγματοποιηθεί αυτό που λέει η Γραφή. Και για την έκφραση αυτή πολλά είπαμε και προηγουμένως, ότι δηλαδή αυτός ο τρόπος εκφράσεως είναι ιδιάζων τρόπος της Γραφής, δια του οποίου εκθέτει τα συμβαίνοντα από τα αποτελέσματά τους[δηλαδή όταν λέγει «να γραφ πληρωθῇ» δε σημαίνει ότι συνέβη «με τον σκοπό να πραγματοποιηθεί η Γραφή», αλλά συνέβη «με αποτέλεσμα να επαληθευτούν οι λόγοι της Γραφής»]. Και πρέπει με ακρίβεια όλα να τα εξετάζει κανείς, και τον λεκτικό τρόπο του ομιλούντος, και την υπόθεση, και τους νόμους της Γραφής, εάν βεβαίως δεν έχουμε την πρόθεση να καταλήξουμε σε παραλογισμούς· διότι λέγει: «δελφοί, μ παιδία γίνεσθε τας φρεσίν(:αδελφοί, μη γίνεστε σαν μικρά παιδιά κατά τον νου και κατά τη σκέψη)»[Α΄Κορ.14,20].
ΠΗΓΕΣ:
  • https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-joannem.pdf
  • Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, ομιλία ΠΑ΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 2011, τόμος 14, σελίδες 570-581 .
  • Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 75, σελ. 146-155 (ή: 71-74 του PDF) .
https://drive.google.com/file/d/0ByZQkrKg4yKLTzVRWXczRTBoZGs/view
  • Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
  • Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
  • Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
  • http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible