Ἡ αἵρεση τῆς Καισαρολατρείας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Η αίρεση της Καισαρολατρειας, 14-11-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Εἶναι πλῆθος καί ἐγώ εἶμαι ὁ τελευταῖος

«ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ»

Όταν το 1955 o Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ανακηρύχθηκε και επίσημα Άγιος (γιατί στην συνείδηση του λαού μας ήταν από την πρώτη στιγμή της κοιμήσεώς του Άγιος), έγινε ένα αποφασιστικό βήμα γιά την εδραίωση του πατερικού φρονήματος στον Ορθόδοξο χώρο γιά δύο κυρίως λόγους:

Κατά πρώτον, γιατί ο Άγιος Νικόδημος υπήρξε ο εκφραστής της πατερικής παραδόσεως!! Από τους Αποστολικούς Πατέρες μέχρι τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τις άλλες μεγάλες μορφές του Ησυχασμού. Σ’ αυτό, πολύ τον εβοήθησαν τα διανοητικά χαρίσματα, με τα οποία τον είχε προικίσει ο Θεός. Ήταν άνθρωπος σπάνιας ιδιοφυΐας, οξυδερκέστατος, διαλεκτικώτατος, με απίστευτα δυνατή μνήμη.

Ο δεύτερος λόγος ήταν ο εξής: Όταν ο Άγιος Νικόδημος επήγε στο Άγιον Όρος να μονάσει στα εικοσιέξι του χρόνια (καταγόταν από την Νάξο και το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος), έφθασαν παπικοί αντιπρόσωποι να συζητήσουν τις διαφορές μεταξύ Ορθοδοξίας και παπισμού. Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους εκάλεσε τον γνωστό γιά την ευρυμάθειά του ασκητή Νικόδημο να συζητήσει μαζί τους. Προσήλθε ρακένδυτος κι άρχισε τη συζήτηση. Ο Νικόδημος, διέλυσε κυριολεκτικά τους παπικούς αντιπροσώπους με ακαταμάχητα επιχειρήματα, τόσο, που εκείνοι κλονίσθηκαν και σιώπησαν.

Ετόλμησαν όμως να υποβάλλουν την ερώτηση: «Υπάρχουν κι άλλοι στον Άθωνα όμοιοι με τον συνομιλητή μας;» Και ο Άγιος πρόλαβε να δώσει απάντηση, που δείχνει το μέγεθος της ταπεινοφροσύνης του: «Είναι πλήθος και εγώ είμαι ο τελευταίος»!!!

«Οἱ ἰατροί μου πρότειναν νά κάνω ἔκτρωση»

«Οι ιατροί μου πρότειναν να κάνω έκτρωση»

Η Νίνα Λομπζανίτζε:

– Περίμενα το πρώτο μου παιδί. Η εγκυμοσύνη ήταν πολύ δύσκολη, είχα οξεία τοξίκωση. Η μια από τις εξετάσεις έδειξε ότι το παιδί θα γεννιόταν με Σύνδρομο Ντάουν. Οι ιατροί μου πρότειναν να κάνουμε έκτρωση. Ήμουν σε τόσο άθλια κατάσταση που δεν μπόρεσα να απαντήσω τίποτα στον ιατρό και σιωπηλή βγήκα από το νοσοκομείο. «Όχι, δε θα κάνω έκτρωση» - σκέφτηκα μέσα μου και φοβόμουν να ομολογήσω την απόφασή μου στους δικούς μου, που ήταν, δυστυχώς, μακριά από την Εκκλησία. Ο άντρας μου ήταν σε επαγγελματικό ταξίδι κι αποφάσισα να μην του πω τίποτα στο τηλέφωνο για τις εξετάσεις. Πήρα δυνάμεις, πήγα στον πνευματικό μου και του είπα για το κακό που με βρήκε. Με άκουσε και, ύστερα, πολύ ήρεμα μου είπε: «Να μεταλάβεις, να διαβάζεις το Ψαλτήρι, τους Χαιρετισμούς και όλα θα πάνε καλά…». Το επόμενο πρωί, πήγα στην Ιερά Μονή Σαμταβρό, προσκύνησα τα λείψανα του γέροντα Γαβριήλ και προσευχήθηκα με δάκρυα. Κάποια στιγμή με πλησίασε μια μοναχή, η οποία, ίσως, παρατήρησε σε τι κατάσταση ήμουν και μου έδωσε τρία σοκολατάκια. Χάθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω. Μου λέει η μοναχή: «Πάρε, αυτά τα γλυκά είναι από την παράκληση που έγινε μόλις στον γέροντα Γαβριήλ. Να φας, είναι νόστιμα». Πήρα τα σοκολατάκια, ευχαρίστησα τη μοναχή και συνέχισα να προσεύχομαι. Όταν βγήκα από το Σαμταβρό, με πλημμύρισε ηρεμία και χάρη. Δεν έτρωγα γλυκά, αλλά και σε τέτοια κατάσταση που ήμουν με τοξίκωση, δε θα μπορούσα κιόλας να φάω. Όμως, στο δρόμο σκέφτηκα ότι πρέπει να δοκιμάσω έστω ένα σοκολατάκι. Τελικά, τα έφαγα και τα τρία, και πολύ εύκολα. Κάτι που με εξέπληξε πολύ. Δεν είχα καμία αντίδραση, ούτε ναυτία. «Μάλλον, είναι ευλογημένα γλυκά», σκέφτηκα. Έφτασα σπίτι, διάβασα τους Χαιρετισμούς και ξάπλωσα να κοιμηθώ.

Ἡ ἀνάγκη ἀναζήτησης τῆς αἰώνιας ζωῆς στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Η ανάγκη αναζήτησης της αιώνιας ζωής στο πρόσωπο του Χριστού

Πρώτος στην Ιστορία της Αποκαλύψεως του Ιησού, ο γηραιός Πρεσβύτης Συμεών, ο Θεοδόχος, ήταν εκείνος, που, την ημέρα της Υπαπαντής του Χριστού, αφού «εδέξατο το παιδίον εν ταις αγκάλαις αυτού», ομολόγησε και είπε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών. Φως εις Αποκάλυψιν Εθνών και δόξα λαού σου Ισραήλ» -Μετάφραση: Τώρα πάρε με από αυτόν τον κόσμο, Κύριε, σύμφωνα με την εντολή που μου έδωσες, διότι είδαν τα μάτια μου τον Χριστό, που θα φέρει τη σωτηρία, την οποία έχεις ετοιμάσει, για να τη δουν όλοι οι λαοί της γης. Το Φως που θα φανερώσει στα έθνη τον αληθινό Θεό και τη δόξα του λαού σου Ισραήλ, στο πρόσωπο του Χριστού (Λουκ. 2, 27-32).

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Χριστού ήταν ο δεύτερος, που ομολόγησε ότι «ήλθεν ίνα μαρτυρήση περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι΄ Αυτού» -Μετάφραση: Ήλθε με βασικό σκοπό να μαρτυρήσει για το Φως, τον Ιησού Χριστό, και να προπαρασκευάσει τους ανθρώπους να πιστεύσουν σ’ Αυτόν (Ιω. 1, 7).

Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, επίσης, μαρτυρείται για τον Ιησού Χριστό «ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν ημίν ο Θεός, και αύτη η ζωή εν τω Υιώ αυτού εστιν. Ο έχων τον Υιόν έχει την ζωήν. Ο μη έχων τον Υιό του Θεού, την αιώνιον ζωήν ουκ έχει.» -Μετάφραση: Ότι ο Θεός έδωσε σε μας ζωή αιώνια, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός που έχει τον Υιό του Θεού, τον Χριστό, έχει την αιώνια ζωή. Ο μη έχων τον Υιό του Θεού, δεν έχει την αιώνια ζωή) Α’ Ιω. 5, 11-12).

Επισημαίνει, μάλιστα, ότι οι μαρτυρούντες πως ο Χριστός είναι η αιώνια ζωή, στον μεν Ουρανό είναι ο Πατήρ, ο Λόγος και το Πνεύμα, ενώ στη γη είναι τρεις, το Άγιον Πνεύμα, το Βάπτισμα του Ιησού Χριστού και το αίμα της θυσίας Του στον Σταυρό. Αυτός που πιστεύει στον Υιό του Θεού φέρει μέσα του επικυρωμένη αυτή τη μαρτυρία, ενώ αυτός που δεν πιστεύει είναι σαν να αποδέχεται τον Θεό ως ψεύτη, διότι δεν πιστεύει στην μαρτυρία, που Εκείνος έχει δώσει για τον Υιό Του ότι είναι η αιώνια ζωή ( Α΄ Ιω. 5, 7-10).

Είναι σαφές, επομένως, ότι η πίστη του Χριστιανού στον Θεό συνεπάγεται την ακλόνητη αναφορά και αφοσίωσή Του στον Χριστό, που συνδέεται άμεσα με την εσωτερική του μαρτυρία και ομολογία στην αιώνια ζωή.

Η μαρτυρία αυτή είναι καταγεγραμμένη στο Σύμβολο της Πίστεως, που αναγιγνώσκεται σε κάθε Θεία Λειτουργία αλλά και κατά την τέλεση του μυστηρίου του Βαπτίσματος, όπου, εκτός των άλλων, ομολογείται από τον Βαπτισθέντα «εν Βάπτισμα» καθώς και η προσδοκία στην «Ανάστασιν Χριστού και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Ὅσα εἶπε ὁ Κύριος γιά τούς ἐσχάτους χρόνους.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Υπομνηματισμός 24ου κεφαλαίου του «Κατά Ματθαῖον» Ευαγγελίου

από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο: ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ.

Α΄) Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ.24,1-2[:πρόρρηση για την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ]

«Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ᾧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται(:και αφού βγήκε ο Ιησούς από τον ναό, έφευγε οριστικώς πλέον από το ιερό, για να μην επανέλθει σε αυτό. Τότε Τον πλησίασαν οι μαθητές Του για να Του δείξουν τις οικοδομές του ιερού. Ο Ιησούς όμως τους είπε: “Δεν βλέπετε με θαυμασμό όλα αυτά τα ωραία κτίρια; Αληθινά σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα που να μην γκρεμιστεί κάτω”)»[Ματθ.24,1-2].

Επειδή δηλαδή είπε ότι «ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος(:ιδού, εγκαταλείπεται η πόλη σας και ο ναός σας έρημος και απροστάτευτος από τον Θεό. Αυτή θα είναι η τιμωρία σας και η καταστροφή σας)»[Ματθ.23,38] και προφήτευσε προηγουμένως σε αυτούς πάρα πολλές συμφορές, ακολούθως οι μαθητές όταν άκουσαν αυτά, από έκπληξη μάλλον, Τον πλησίασαν για να Του δείξουν το κάλλος του ναού, και επειδή απορούσαν, εάν πράγματι εξαφανιστούν τόσο ωραία πράγματα και πολυτελή υλικά και ποικίλα απερίγραπτα καλλιτεχνήματα, δεν τους ομιλεί πλέον απλά για ερήμωση, αλλά προφητεύει εξ ολοκλήρου τον αφανισμό του ναού αυτού· διότι λέγει: «Δεν τα βλέπετε όλα αυτά και τα θαυμάζετε και μένετε κατάπληκτοι; Δεν θα μείνει λίθος επάνω σε λίθο».

«Πώς λοιπόν τότε», αναρωτιέται ίσως κάποιος, «έμεινε;». Και τι σημασία έχει αυτό; Διότι ούτε έτσι έμεινε ανεκπλήρωτη η προφητεία· διότι ή τα έλεγε αυτά υπαινισσόμενος την ολοκληρωτική καταστροφή, ή εννοούσε την καταστροφή του τόπου εκείνου στον οποίο βρισκόταν· διότι υπάρχουν μέρη του ναού που είναι εξαφανισμένα εκ θεμελίων. Μαζί δε με αυτά και εκείνο θα μπορούσαμε να πούμε, ότι από όσα συνέβησαν και από τα όσα διασώθηκαν πρέπει να πείθονται όσοι υπερβολικά αμφιβάλλουν σαν να ήταν ολοκληρωτική η καταστροφή.

Β΄) Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ.24, 3-14[:Σημεία πριν το τέλος του κόσμου]

«Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;(:και ενώ Αυτός καθόταν στο όρος των ελαιών, Τον πλησίασαν οι μαθητές ιδιαιτέρως και Του είπαν: “Πες μας, πότε θα γίνουν όλα αυτά και ποιο είναι το σημάδι που θα προαναγγέλλει την ένδοξή Σου παρουσία και το οριστικό τέλος του κόσμου αυτού;”)»[Ματθ.24,3].

Για τον λόγο αυτόν Τον πλησίασαν ιδιαιτέρως, επειδή ήθελαν να Τον ρωτήσουν γι' αυτά τα πράγματα. Καθόσον με αγωνία ζητούσαν να μάθουν την ημέρα του ερχομού Του επειδή διακατεχόταν από τη σφοδρή επιθυμία να δουν τη δόξα εκείνη που είναι αιτία απείρων αγαθών. Και για δύο πράγματα Τον ρωτούν: «Πότε θα συμβούν αυτά;», δηλαδή η εκ θεμελίων καταστροφή του ναού, και «Ποιο είναι το σημείο του ερχομού Σου;». Ο Λουκάς όμως λέει ότι ένα είναι το ερώτημα[Λουκ.21,1: «ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντες· διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα γίνεσθαι;(:Τον ρώτησαν τότε οι μαθητές: “Διδάσκαλε, πότε λοιπόν θα γίνουν οι καταστροφές αυτές; Και ποιο είναι το σημάδι που θα φανεί, όταν πρόκειται να γίνουν αυτά;”)»], το σχετικό με την καταστροφή των Ιεροσολύμων, επειδή νόμιζαν ότι τότε θα συνέβαινε και ο ερχομός Του.

Ἅγιος Νεκτάριος:Ὁ μή κάτ" ἐπίγνωση ζηλωτής

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ο ΜΗ ΚΑΤ' ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΖΗΛΩΤΗΣ

Ο «μή κατ’ επίγνωσιν» ζηλωτής έχει, κατά τον άγιό μας, τα εξής χαρακτηριστικά:

«Πλανάται εν ταις σκέψεσι και ενεργείαις αυτού». Δηλαδή ούτε σκέπτεται σωστά, ούτε ενεργεί σωστά. Είναι ένας άνθρωπος λάθος.

«Πράττει τα εναντία προς τας διατάξεις του θείου νόμου». Αυτοχαρακτηρίζεται «ζηλωτής» και «φρουρός των πατρικών παραδόσεων». Προφανώς, από υπερεκτίμηση των απόψεών του και της αποστολής του. Χαρακτηρίζει άλλους, εκείνους που δεν συμφωνούν με τις απόψεις του, «προδότες της Ορθοδόξου πίστεως» και «σε δογματικά ζητήματα μειοδότες». Επικρίνει. Και κατακρίνει. Χάριν της Ορθοδόξου Πίστεως. Δηλαδή;

«Διαπράττει το κακόν, όπως επέλθη το υπ’ αυτού νοούμενον αγαθόν» ( καταντάει εσωτερικά ιησουΐτης).

Εύχεται τω Θεώ να ρίψη πυρ εξ ουρανού και να κατακαύση πάντας τους μη δεχομένους τας αρχάς και πεποιθήσεις αυτού». Εκφωνούν εναντίον τους αναθέματα!

«Τον μη κατ’ επίγνωσιν ζηλωτήν χαρακτηρίζει μίσος προς τους ετεροθρήσκους ή ετεροδόξους, ο φθόνος και ο επίμονος θυμός, η εμπαθής αντίστασις προς το αληθές πνεύμα του θείου νόμου ( ασφαλώς αυτά δεν είναι ποτέ εκ Θεού), η παράλογος επιμονή εν τη υπερασπίσει των ιδίων φρονημάτων ( πλήρης έλλειψις ταπείνωσης), ο παράφορος ζήλος προς κατίσχυσιν εν πάσι ( θέλει παντού να του περνάει, να έχη τον τελευταίο λόγο), η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έρις και το φιλοτάραχον».

Τότε κατάλαβαν ὅτι τό δυνατό φῶς πού εἶχαν δεῖ ἦταν ἡ ἁγία ψυχή του πού ἄφηνε τό σῶμα!(Ὅσιος Γεώργιος Δράμας)

Αφηγείται η Αικατερίνη Μήτσου:

Κάποια στιγμή, ἐκεῖ πού μᾶς μιλοῦσε, εἶχα τήν ἔννοια καί τῆς εἶπα:

“Δέν πᾶς, γιαγιά, νά δεῖς τί κάνει ὁ Γέροντας;”

- “Πῆγα πρίν λίγο καί κοιμᾶται” μοῦ ἀπάντησε.

Ὅταν πέρασε ἡ ὥρα, ἡ μάνα Ἀργυρώ ἀποτραβήχτηκε στο δωμάτιό της καί οἱ γυναῖκες ξάπλωσαν καί αὐτές στίς ψάθες.

Πολύ ἀργά τό βράδυ ἡ Κωνσταντινιά μέ τή θεία της σηκώθηκαν γιά νά πᾶνε στό ἀναγκαῖο. Καί τί νά δοῦν! Βλέπουν το παράθυρο ἀπό τό κελλί τοῦ Γέροντα νά εἶναι ἀνοικτό καί νά βγαίνει ἀπό μέσα πολύ δυνατό φῶς! Ρεῦμα τότε δέν ὑπῆρχε!

“Μά τί συνέβαινε;” διερωτήθηκαν.

Ἦταν κάτι πού τό ἀντίκρυσαν κι οἱ δύο! Ξαναμπῆκαν μέσα καί πλάγιασαν. Πέντε λεπτά μετά ἄκουσαν ὅλοι τήν μάνα Ἀργυρώ νά θρηνεῖ:

Ἡ δειλία τοῦ θανάτου καί ὁ τρόμος τοῦ θανάτου...

«Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίο οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει, ότι υπάρχουν αμαρτίες, για τις οποίες δεν δείχτηκε μετάνοια».

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

https://proskynitis.blogspot.com/2021/10/blog-post_607.htm

15 Νοεμβρίου. Γουρία, Σαμωνᾶ (+299-306) καὶ Ἀβίβου (+222) μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν. - Ἄρχεται ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. κβ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. β´ 13-20).

Κολ. 2,13           καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα,

Κολ. 2,13                   Και σας, οι οποίοι ήσασθε νεκροί ένεκα των αμαρτημάτων και της σαρκικής ακροβυστίας, που είχατε ως ειδωλολάτραι, σας εζωοποίησε μαζή με τον Χριστόν. Ετσι δε εχάρισε, έσβησε και εξηφάνισε τα αμαρτήματα όλων ημών Ιουδαίων και εθνικών.