Ἡ ζημιά πού προκαλεῖ ἡ τρυφή, ἀφθονία καί καλοπέραση, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ζημιά πού προκαλεῖ ἡ τρυφή, ἀφθονία καί καλοπέραση, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-8-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.HristosPanagia.gr , http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ἡ ἁγνεία» μέρος α΄

Ἁγίου Μπριαντσανίνωφ

 

«τό δέ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλά τῷ Κυρίῳ,

καί ὁ Κύριος τῷ σώματι·

«τό σῶμα δέν ἔχει γίνει διά τήν πορνείαν,

ἀλλά διά τόν Κύριον διά νά τοῦ ἀνήκῃ ὡς μέλος του.

Καί ὁ Κύριος εἶναι διά τό σῶμα, διά νά κατοικῇ εἰς αὐτό».

Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ μοιχεία ἦταν ἁμαρτία ὡς ἀτίμωση τῆς φύσεως, ὡς κακή χρήση μιᾶς σημαντικῆς ἰδιότητας τῆς φύσεως, ὡς παράβαση τῶν νόμων τῆς φύσεως. Ἡ παράβαση αὐτή ἀναγνωριζόταν ὡς τόσο σοβαρή, πού γιά τόν ἔνοχο προβλεπόταν ἡ θανατική ποινή.

Στήν Καινή Διαθήκη αὐτή ἡ ἀμαρτία ἀπέκτησε ἄλλη βαρύτητα, ἐπειδή καί τό ἀνθρώπινο σῶμα ἀπέκτησε ἄλλη ἀξία. Τά σώματα τῶν χριστιανῶν ἀποτελοῦν τώρα μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ὅποιος παραβαίνει τήν ἐντολή τῆς ἁγνείας, ἀτιμάζει τόν ἴδιο τόν Χριστό καί χωρίζεται ἀπ᾿ Αὐτόν, καθώς τό μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τό κάνει, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος, μέλος τοῦ σώματος μιᾶς πόρνης¹. Συνέπεια τῆς πορνείας εἶναι ὁ ψυχικός θάνατος, ἐπειδή ἀπό τόν πόρνο ἀναχωρεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Πρόκειται, λοιπόν, γιά ἁμάρτημα θανάσιμο, ἁμάρτημα ἀπόλυτα στερητικό τῆς σωτηρίας, ἁμάρτημα ἐχέγγυο τῆς ἀναπόφευκτης ἀπώλειας καί τοῦ αἰώνιου κολασμοῦ στόν ἅδη, ἐφόσον δέν θεραπευθεῖ ἐγκαίρως μέ τή μετάνοια.

Τί σημαίνει ἁγνεία; Ἁγνεία λέγεται ἡ ἀρετή ἡ ἀντίθετη στό πάθος καί τήν ἁμαρτία τῆς πορνείας. Εἶναι, πρῶτον, ἡ ἀποξένωση τοῦ σώματος τόσο ἀπό τήν ἐνεργητική πτώση στήν πορνεία ὅσο καί ἀπ᾿ ὅλες τίς δραστηριότητες πού ὁδηγοῦν σ᾿ αὐτήν τήν ἁμαρτία, δεύτερον, ἡ ἀποξένωση τοῦ νοῦ ἀπό πορνικές σκέψεις καί φαντασιώσεις, καί τρίτον, ἡ ἀποξένωση τῆς καρδιᾶς ἀπό πορνικά αἰσθήματα καί παρόμοιες ροπές.

Ἡ μεταστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία...

Πρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος

Μετά φόβου Θεού αλλά και με θερμή παράκληση προς τον Θεό να με φωτίσει να εκφράσω σωστά το πιο σημαντικό βίωμα μου˙ τη μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία.

Ο παππούς μου, Ιταλός στην καταγωγή, από την Σικελία και αρχιτέκτονας στο επάγγελμα βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Σουλτάνος τον έστειλε στη Θεσσαλονίκη για να κτίσει δημόσια κτήρια. Στη Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκε τότε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έζησε έως το τέλος της ζωής του. Ένα από τα οκτώ παιδιά του ήταν ο πατέρας μου. Κι εγώ γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασα και δημιούργησα οικογένεια. Από παιδί προσπαθούσα να ανταποκρίνομαι στα θρησκευτικά μου καθήκοντα.

Καθώς φοιτούσα στο γαλλικό σχολείο Δελασάλ, η κατήχηση ήταν απαραίτητη, διότι την επιμέλεια του σχολείου την είχαν μοναχοί καθολικοί. Κάποια ημέρα κατέφθασε ένας καθολικός ιερέας και έκανε συζήτηση με έφηβους καθολικούς.

Κάλεσαν κι εμένα. Κατά τη συζήτηση με ρώτησε αν θέλω να γίνω ιερέας. Απάντησα αρνητικά. Παρόλο πού με συγκίνησε η πρόταση, αρνήθηκα.

Σπούδασα ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και νυμφεύτηκα Ελληνίδα ορθόδοξη.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε προστριβές εξαιτίας της διαφορετικότητάς μας στο δόγμα. Μετά τον γάμο βρεθήκαμε στην Ελβετία, όπου άνοιξα ιατρείο. Εκεί αποκτήσαμε δύο κόρες οι οποίες βαπτίστηκαν καθολικές. Συνολικά ζήσαμε στην Ελβετία ένδεκα χρόνια. Αποτέλεσμα της διαμονής μας στην Ελβετία ήταν να χαλαρώσουμε κάπως στα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός όμως μας λυπήθηκε, μας κάλεσε κοντά Του, και μας υπενθύμισε ότι δίχως αγώνα θα μείνουμε εκτός νυμφώνος. Αλλά πως μας κάλεσε, ας με φωτίσει ο Πανάγαθος, να σας το μεταφέρω σωστά στη συνέχεια.

Πιλότος τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας: «Πετοῦσα πάνω ἀπό τήν Ἁγιά Σοφιά μαζί μέ Ἀγγέλους»

 Αρχές ΔΕΚΑΕΤΊΑΣ του '80.

Η 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα έδινε τον νυν υπέρ πάντων αγώνα στο Αιγαίο και σε όλη την Ελληνική Επικράτεια συντονίζοντας όλες τις Πολεμικές Πτέρυγες και ενισχύοντας με περιπολίες τα πολεμικά αεροδρόμια στην Σκύρο και την Λήμνο.

Ο τούρκος από τότε ήταν αγριεμένος και η λύσσα του δεν κρυβόταν όσες πολιτικές κατευνασμού του έκαναν οι τότε Έλληνες πολιτικοί.

Σε αυτήν την πολυάριθμη τότε Πτέρυγα Μάχης η Πατρίδα με αξίωσε να την υπηρετήσω ως έφεδρος ανθυποσμηναγός.

ΕΚΈΙ έζησα λόγω της ειδικότητας μου πολλά, άκουσα και είδα περισσότερα .

Όμως ένα πράγμα δεν ξεχνάω την αγγελική αυταπάρνηση των Πιλότων της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που μαζί τους βίωνα τις κορυφαίες στιγμές των αναχαιτίσεων στις εσχατιές του Αρχιπελάγους του ΑΙΓΑΙΟΥ όλο το 24ωρο την στιγμή που ο κόσμος ζούσε την τρυφηλή και έκλυτη ζωή της μεταπολίτευσης.

Στο άκουσμα της λέξης scramble οι ιπτάμενοι και οι τεχνικοί της Πολεμικής μας Αεροπορίας έδιναν μια σκληρή μάχη με το χρόνο.

Μία μάχη που τους δίνει τη δυνατότητα να βρεθούν σε λίγα λεπτά στον ουρανό του Αιγαίου για να προασπίσουν τα κυριαρχικά μας εθνικά δικαιώματα και την ΙΕΡΗ ΓΗ των προγόνων μας .

Αγιοκατατάχθηκε Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

 Αγιοκατατάχθηκε ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Μέγεθος Κειμένου

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία συνεδριάζει στο Φανάρι, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, αποφάσισε – σύμφωνα με πληροφορίες – σήμερα, Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018, την αγιοκατάταξη του Γέροντος της Πάτμου Αμφιλοχίου Μακρή (1889-1970).

Ο νέος άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αμφιλόχιος Μακρής, ήταν φίλος και πνευματικό παιδί του Αγίου Νεκταρίου. Υπήρξε πνευματικός πατέρας πολλών μεγάλων μορφών της Εκκλησίας, Ελλήνων και ξένων.

Διετέλεσε και ηγούμενος της Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου. Επίσης ίδρυσε τη Γυναικεία Μονή του Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου το 1937.

Ο Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής σημάδεψε την Πάτμο με τη μεγάλη πνευματική, εθνική και οικολογική προσφορά του.

Υπήρξε εμπνευστής του ιεραποστολικού έργου στην Αφρική και αλλού, αφού μορφές, όπως ο αείμνηστος π. Χρυσόσοστομος Παπασαραντόπουλος και ο ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας κ. Αμφιλόχιος (Τσούκος), υπήρξαν πνευματικά του παιδιά.

Οἱ ἱστορικές ἀνακρίβειες τῆς ταινίας «AGORA» τοῦ Ἀλεχάντρο Ἀμεναμπάρ

Της Ειρήνης Α. Αρτέμη  - Πτ. Θεολογίας - Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών 

Mphil Θεολογίας Παν. Αθηνών, υπ. διδάκτορος Θεολογίας του Παν. Αθηνών

Η ταινία «Agora» διαπραγματεύεται τη ζωή της Αλεξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας μέσα στην ταραγμένη περίοδο του τέλους του 4ου αιώνα και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Αρχικά πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, σκηνοθέτης της ταινίας είναι άθεος. Κατά δική του ομολογία γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε μία χριστιανική οικογένεια, μετά έγινε αγνωστικιστής και στη συνέχεια άθεος. Αυτό σημειώνεται, για να γίνει κατανοητο, γιατί ενώ φαίνεται ότι η ταινία επιφανειακά δεν στρέφεται εναντίον της χριστιανικής θρησκείας, στην πραγματικότητα παρουσιάζει τους χριστιανούς φονταμενταλιστές, σκοταδιστές, αδαεις, φανατικούς και τελειώνει αφήνοντας υπονοούμενο ότι ένας σημαντικός άγιος του Χριστιανισμού, ο Κύριλλος πατριάρχης Αλεξανδρείας, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας φανατικός κληρικός και ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της Υπατίας.

Βασική ιστορική πηγή για την ανασκευή των ανακριβειών της ταινίας είναι το έργο του ιστορικού Σωκράτους του Σχολαστικού «Εκκλησιαστική Ιστορία». Αυτός έζησε την ίδια περίοδο με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας. Τα γραφόμενά του έχουν μεγάλη βαρύτητα, γιατί ο Σωκράτης ανήκε στην αίρεση των Νοβατιανών. Τους τελευταίους πολέμησε με πάθος ο Κύριλλος [1]. Στην αρχή της ταινίας παρουσιάζονται οι ειδωλολάτρες να προκαλούν με τα λόγια τους χριστιανούς και εκείνοι να τους επιτίθενται. Σύμφωνα με το Σωκράτη το Σχολαστικό, ο Θεόφιλος πατριάρχης Αλεξανδρείας και θείος του Κυρίλλου είχε πάρει αυστηρά μέτρα εναντίον τους και κατέστρεψε το Σεράπειον και το Μίθρειον. Η αιτία ήταν ότι οι ειδωλολάτρες επιτίθεντο στους χριστιανούς, για το λόγο αυτό οι πρώτοι φοβούνταν την οργή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β´[2] .

Αν και στην ταινία ο Θέων, πατέρας της Υπατίας και σπουδαίος μαθηματικός, τραυματίζεται κατά την καταστροφή του Σεραπείονος ιερού και αργότερα εξαιτίας αυτού του τραύματος πεθαίνει. Στην πραγματικότητα το γεγονός της αιτίας του θανάτου του Θέωνος είναι άγνωστο.

Τί εἶναι ὁ ἀνθρώπινος νοῦς χωρίς τό Χριστό; (Ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς)

Χωρίζεται ο άνθρωπος από τον Χριστό; Τότε χωρίζεται από την μοναδική λογική έννοια του «όντος» του, της ζωής του, της υπάρξεώς του. Χωριζόμενος ο άνθρωπος από τον Χριστό, χωρίζεται και από την μόνη λογική έννοια της ψυχής του, του «νοός» του, της συνειδήσεώς του, του θελήματός του, του σώματός του.

Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό;

Είναι ένας μαρτυρικός, βασανιστικός θρήνος. Τί είναι η ψυχή του ανθρώπου χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα ομιλούμενο σκιάχτρο. Τί είναι η συνείδησή του, ή βούλησή του; Είναι ένας απελπισμένος τυφλός. Τί είναι το σώμα του χωρίς το Χριστό; Είναι ένα αηδιαστικό, σιχαμερό σκουλήκι. Τί είναι το θέλημα του; Είναι ένας αβοήθητος εγκληματίας. Τί είναι γενικά ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό;

Είναι ένα φοβερό εξωτερικό θέαμα. Έτσι και κάθε άλλο δημιούργημα, από τον άγγελο μέχρι και το πιό ασήμαντο ον, χάνει κάθε λογική έννοια της υπάρξεώς του, αν δεν διατηρήσει στο «είναι» του, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Η αμαρτία είναι η μοναδική διασπαστική δύναμη, που χωρίζει και διακόπτει κάθε δεσμό με τον Θεό. Χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό, χωρίζει τον άγγελο και κάθε άλλο όν. Έτσι, απομακρύνοντας η αμαρτία τον άνθρωπο από τον Θεό, τον καταβυθίζει στη μωρία, στην χωρίς νόημα κατάσταση, στο θάνατο, στο διαβολισμό (στο κράτος του διαβόλου). Γι’ αυτό και ο φιλάνθρωπος Κύριος, ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος και με την ένωση στον Εαυτό Του, της Θείας και ανθρώπινης φύσεως, «ασυγχύτως και αδιαιρέτως», καθάρισε την φύση μας από την αμαρτία, την παραφροσύνη, τον θάνατο και τον διάβολο.

ΨΑΛΜΟΣ 22ος : Γιὰ νὰ ἡμερέψει ὁ Θεὸς τὰ ἄτακτα καὶ ἀνυπάκουα παιδιά, ποὺ θλίβουν τοὺς γονεῖς τους

 

Ερμηνεία των Ψαλμών, κατά τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, σὰν ἱερέας ποὺ ἦταν, χρειαζόταν νὰ διαβάζει εὐχὲς γιὰ διάφορες περιπτώσεις. Οἱ εὐχὲς ὅμως τοῦ Εὐχολογίου δὲν ἀρκοῦσαν, ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς περιπτώσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπῆρχε ἀνάλογη εὐχή. 

Ἔτσι ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος χρησιμοποιοῦσε ὅλους τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Ψαλτηρίου, ὁρίζοντας ἕναν ψαλμό, γιὰ καθεμιὰ περίπτωση. (Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος τοὺς χρησιμοποιοῦσε καὶ γιὰ εὐχή).

 

Ψαλμός 22ος

Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.

Ο Κύριος μου ως στοργικός ποιμήν με περιφρουρεί, με συντηρεί, με τρέφει. Τίποτε δεν θα μου λείψη.

 

εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, 

Εις πλουσίους χλοερούς βοσκοτόπους, εις τόπους ευφορίας και αναψυχής, εκεί με εγκατέστησε. Με τα ολοκάθαρα δροσερά νερά έσβησε την δίψαν μου και με ανεζωογόνησε. 

 

τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 

Και έτσι εις την λιποψυχήσασαν ψυχήν μου επανέδωσε σφρίγος και ζωτικότητα. Με ωδήγησε στοργικώς στους ευθείς και χαρούμενους δρόμους της δικαιοσύνης, όχι δια την αξίαν μου αλλά δια το πανάγαθον Ονομά του. 

Ἅγιος Γερμανός ἐπίσκοπος Ὠξέρ.Ἕνα μικρό περιστατικό ἀπό τό συναξάρι του…

  … τους κατήχησαν την Μεγάλη Σαρακοστή και αφού έφτιαξαν μια εκκλησία από κλαδιά, βάφτισαν πολλούς από αυτούς το Πάσχα. Αναγγέλθηκε τότε η άφιξη των εχθρών. 

Αμέσως οι νεόφυτοι έβγαλαν τους χιτώνες του Βαπτίσματος για να πάρουν τα όπλα και ο Γερμανός αναλαμβάνοντας την ηγεσία του συμβούλεψε να στήσουν ενέδρα σε μια κλειστή κοιλάδα…

Φροντίστε γιά τή σωτηρία τῶν κοντινῶν σας ἀνθρώπων πού μποροῦν νά σᾶς ἀκούσουν. Μήν ἀποστρέφεστε κανέναν, οὔτε μικρό, οὔτε γέρο...

 Φροντίστε γιά τή σωτηρία τῶν κοντινῶν σας ἀνθρώπων πού μποροῦν νά σᾶς ἀκούσουν. Μήν ἀποστρέφεστε κανέναν, οὔτε μικρό, οὔτε γέρο...

Κάθε σταγόνα ἀπό ἅγιο λόγο, πού χύνεται στήν ψυχή τοῦ κοντινοῦ σας ἀνθρώπου, θά βρεῖ ἀνταπόδοση ἀπό τό Θεό.

Άγιος Θεοδόσιος του Καυκάσου, ο Ομολογητής και Θαυματουργός

https://proskynitis.blogspot.com/2018/08/blog-post_91.html?m=1

31 Αὐγούστου. Τά καταθέσια τῆς τιμίας ζώνης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τῷ ἐν Κων/πόλει ναῷ αὐτῆς τῷ ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1-7). 

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς θεραπευτήριο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, Μοναστική κοινότητα Ἄθως-Ὑπεραγία Θεοτόκος, Λάμμι Φινλανδίας, 29.8.2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς θεραπευτήριο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, Μοναστική κοινότητα Ἄθως-Ὑπεραγία Θεοτόκος, Λάμμι Φινλανδίας, 29.8.2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://www.HristosPanagia.gr, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἀββάς Ἰσαάκ: “Προσπάθησε νά βρεῖς ἡσυχία, οἱ δουλειές δέν τελειώνουν ποτέ”!

Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας.Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ’ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει δουλειές καί δέν θά σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, καί ἡ ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν προκοπή τῆς ψυχῆς. Οἱ Πατέρες μάλιστα ὁρίζουν ὅτι οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή πρέπει νά καταγίνονται πολύ μέ τή σωματική ἐργασία, γιά νά μή τούς πειράζει ὁ σατανᾶς, χωρίς φυσικά νά παραλείπουν καί τήν προσευχή. Καί προσευχή καί ἐργασία.

Νά μήν ἀμελεῖς τίς μετάνοιές σου, γιατί αὐτό φοβίζει τόν σατανᾶ. Νά γνωρίζεις ὅτι θά σέ πολεμήσουν πολύ οἱ δαίμονες, ὅταν ἀρχίζεις νά προσκυνᾶς τόν Θεό σου. Κανένα πρᾶγμα στόν πνευματικό ἀγώνα δέν εἶναι ἀνώτερο ὅσο ἡ ἀσκητική προσπάθεια, πού τόσο φθονοῦν οἱ δαίμονες, γιατί καίγονται ὅταν βλέπουν τούς χριστιανούς νά πέφτουν γονατιστοί μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο.Νά ζητᾶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά φωτίσει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς σου καί θά κάνει ν’ ἀνθίσει μέσα σου ἕνας πνευματικός παράδεισος.

Ἡ μεταστροφή ἑνός ἀθέου ἡθοποιοῦ τοῦ Ἑλληνικού θεάτρου στήν Ὀρθοδοξία κατά τό ἐπιθανάτιο κρεβάτι

  Μιά μέρα, σ᾽ ἕνα ἀπ᾽ τά πιό μεγάλα Νοσοκομεῖα ἔφεραν ἔνα ἄρρωστο ἠθοποιό τοῦ Ἑλληνικοῦ θεάτρου. Ξακουστό καί δοξασμένο. Ἡ ἀρρώστια του ἦταν σοβαρή.

Ἔτσι, ὁ ἡθοποιός εἶναι τώρα ξαπλωμένος στό κρεββάτι. Σκέπτεται. Θυμᾶται, Ἀναπολεῖ τά περασμένα… Καί μελαγχολεῖ.

Ἡ Θεία Πρόνοια ἔφερε κοντά του μία ἀδελφή νοσοκόμα πολύ πιστή. Τοῦ μίλησε γιά τή χριστιανική ζωή, γιά τήν ἀρετή, γιά τό φῶς. Ὁ ἠθοποιός ἐπηρεάσθηκε. Ἄρχισε νά σκέπτεται βαθύτερα. Σέ λίγες μέρες —τί θαῦμα!— ζήτησε νά ἐξομολογηθῆ. Ἦλθε ἀμέσως ἕνας κατάλληλος πνευματικός. Ὁ ἠθοποιός μίλησε μέ εἰλικρίνεια, μέ ἀληθινή μεταμέλεια…

Τό ἀπόγευμα, ὅμως, τῆς ἴδιας μέρας ἦλθε νά τόν ἐπισκεφθῆ μιά ἄλλη ἠθοποιός, συνεργάτις του στό θέατρο. Τόν ρώτησε πῶς εἶναι. Καί ὁ ἠθοποιός μ᾽ ἕνα στοχαστικό τρόπο, ἀπάντησε ἀργά-ἀργά καί μέ πόνο:

Ὁ Ἅγιος Νήφων σώζει καράβι!

  Άγιος Νήφων, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Κατά το έτος 1916, αδελφέ Λάζαρε [διήγηση του μοναχού Βησσαρίωνα Διονυσιάτη στον π. Λάζαρο Διονυσιάτη], όταν διωρίσθηκα οικονόμος στον μύλο των Μαριανών (μετόχιον εν Χαλκιδική), έφθασα στην Δάφνη μ’ ένα βαποράκι της συγκοινωνίας, νομίζω πως το έλεγαν «Ελένη».

Μετά από εκεί με άλλο πλοιάριο, αφού εφθάσαμε στο ακρωτήριο της Συκιάς, στα Καρτάλια, όπου σταυρώνονται όλοι οι αέρηδες, αχ αδελφέ μου! εκινδυνεύσαμε να πνιγούμε από την μεγάλη φουρτούνα.

 

Έβλεπες το καϋμένο το βαποράκι και το χόρευε η θάλασσα, σαν ένα καρυδόφλουδο. Έβλεπες την πλώρην του μια στο βάθος και μια στο ύψος, στον αέρα τριζοκοπούσε ολόκληρο και έλεγες τώρα να σπάση και να κομματιασθή.

 

Όλοι οι επιβάτες τα χρειάσθηκαν, όλοι έβλεπαν τον κίνδυνον, τον θάνατον να πω, που μας εκύκλωνε.

 

Άκουες φωνές, παρακάλια στην Παναγία. Κάτι γυναίκες με τα μικρά τους άρχισαν να κλαίνε, να φωνάζουν, να παρακαλούν τον Χριστό, την Παναγία… ως και αυτοί οι καπεταναίοι εφοβήθησαν.

Τότε και εγώ φοβήθηκα και προσηυχόμην όρθιος, με τα χέρια σηκωμένα προς τον ουρανόν, και φωνάζω με πίστην πολλήν μεγαλοφώνως:

– Άγιε Πατήρ ημών Νήφων, πρόφθασε και σώσε μας. Άγιε Πατήρ ημών Νήφων, πρόφθασε και σώσε μας. Άγιε Νήφων, γλύτωσέ μας. Άγιε Νήφων, πνιγόμαστε, σώσε μας!

Γυναίκες, άνδρες, καπεταναίοι, όλοι με ακούγανε εκστατικοί.

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν Ὑπατία

Η αλήθεια για την Υπατία

1ο μέρος: Η αληθινή ιστορία τής Υπατίας

πηγή:http://www.oodegr.com/

neopaganismos/diogmoi/ypatia1.htm

Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, έχει κατασυκοφαντηθεί στη Δύση από πολλούς αστήρικτους δήθεν ιστορικούς, και τον τελευταίο καιρό συκοφαντείται ειδικά στην Ελλάδα, από τους ειδωλολάτρες, τους αθεϊστές και ακραίες Προτε- σταντικές ομάδες. Όμως η άδικη και κακόβουλη επίθεση κατά του αγίου, θα φανεί από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια.

Ο άγιος Κύριλλος κατηγορείται από διαφόρους ανιστόρητους ως υπεύθυνος για την απάνθρωπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ δολοφονία μας διάσημης φιλοσόφου, που ονομαζόταν Υπατία, το 415 Κ.Χ. Προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως "φονιά" χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, απλούστατα γιατί δεν υπάρχει! Δεν θα αγνοήσουμε όμως την πρόκληση αυτή, γιατί αν και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον τού αγίου Κυρίλλου, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ. Θα παραθέσουμε λοιπόν τις ιστορικές αποδείξεις τής περιόδου εκείνης, με τα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας γύρω από το φόνο τής Υπατίας.

Εδώ θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα των γεγονότων που οδήγησαν στον άδικο χαμό μιας φιλοσόφου, της ονομαστής Υπατίας. Ο φόνος τής Υπατίας, βαρύνει αποκλειστικά τους αυτουργούς του εγκλήματος.

Οι άστοχες «βολές» κάποιων νέο - Εθνικών που θέλουν να μπλέξουν τον Άγιο Κύριλλο σε αυτά τα γεγονότα δεν ευσταθούν ιστορικώς. Το γιατί θα το δείτε παρακάτω. Το δυστυχέστερο πάντως είναι ότι ο χαμός της Υπατίας δεν ήταν ο μόνος εκείνης της περιόδου. Τα πνεύματα ήσαν «αναμμένα» στην Αλεξάνδρεια, σε αυτήν την πόλη που ανακατεύονταν διάφοροι πληθυσμοί με διαφορετικές κουλτούρες. Εθνικοί, Ορθόδοξοι, Μονοφυσίτες, Ιουδαίοι κ.α.

Διάδοχος του Πατριάρχη Θεόφιλου αναγορεύθηκε ο ανεψιός αυτού Κύριλλος, αρχιερέας από το έτος 412 μέχρι του θανάτου του το 444. Από την στιγμή της εκλογής του καταπολέμησε τους εν Αλεξάνδρεια Νοβατιανούς και τους Ιουδαίους (Σωκράτης 7, 7-13). Παρά τα επί Θεοφίλου συμβάντα,  στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν ακόμη αρκετοί Εθνικοί και στον Κάνωπο. Ο Άγιος Κύριλλος μετακόμισε εκεί (Αμπουκύρ) τα λείψανα των μαρτύρων Κύρου και Ιωάννου και τοποθέτησε αυτά στον υπό του Θεοφίλου ανεγερθέντα ναό των Ευαγγελιστών. Έκτοτε μέγα προσκύνημα απέβη ο ναός αυτός. Εκεί συνεχώς ο Κύριλλος τελούσε την θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείο λόγο. Η ειδωλολατρεία εξαφανίστηκε από τον Κάνωπο.

Αλλά στην Αλεξάνδρεια οι Εθνικοί στηρίζονταν στη φιλόσοφο Υπατία, θυγατέρα του φιλοσόφου Θέωνος, που προκαλούσε όλη την προσοχή της πόλεως με την σοφία της. Ο Συνέσιος διαπρεπής επίσκοπος Πτολεμαΐδας έγραφε επιστολές προς αυτήν, μαρτυρώντας τον γενικό θαυμασμό προς την σοφή αυτή γυναίκα. Υπήρχαν όμως και πολλοί Χριστιανοί, που έβλεπαν την Υπατία δυσμενώς. Πολυάριθμοι δε ήταν και οι Ιουδαίοι στην Αλεξάνδρεια και διάφορα μέτρα του Κύριλλου κατ΄ αυτών εύρισκαν αντιμέτωπο τον τότε έπαρχο της Αλεξάνδρειας Ορέστη, ο οποίος διέκειτο εχθρικά προς τον ιεράρχη.

Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

 

 Η εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου έχει βαθύτατα και πολλά θεολογικά νοήματα. Κατά καιρούς τα ακούμε και από τους ιερούς ύμνους και από τις ιερές αναγνώσεις, αλλά και εδώ έχουμε πει και εμείς μερικά. Σήμερα θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα σημείο, ότι η Μεταμόρφωση του Κυρίου δεν είναι μόνο ένα γεγονός Χριστολογικό, αλλά είναι και γεγονός ανθρωπολογικό. Δεν γίνεται μόνον για να δείξει την δόξα του Σωτήρος Χριστού, αλλά γίνεται και για να δείξει την δόξα του εν Χριστώ ανθρώπου. Διότι ο άνθρωπος μετά την πτώση του αμαύρωσε το κάλλος το ουράνιο, το οποίο είχε. Και δεν είχε φανεί ως τότε η καθαρή εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Θα έπρεπε λοιπόν να φανερωθεί και ποιος είναι ο αληθινός άνθρωπος, πόση δόξα και πόση ωραιότητα έχει. Αυτόν τον αληθινό άνθρωπο ανεστήλωσε ο Χριστός. Και αυτόν φανέρωσε επάνω στο Όρος της Μεταμορφώσεως.

Έτσι ενθαρρύνει όλους τους πιστούς Του μαθητές όλων των αιώνων στο να τείνουν και να προσδοκούν και να εργάζονται, για να γίνουν και αυτοί λαμπρές εικόνες του Θεού. Για να φανεί και στην κάθε ανθρώπινη υπόσταση, του κάθε ενός ανθρώπου, αυτό το οποίο φάνηκε στον Σωτήρα μας Χριστό στο Όρος της Μεταμορφώσεως. Κάθε Χριστιανός να λάμψει μαζί με τον Χριστό.

Η σημερινή λοιπόν εορτή είναι για όλους μας μία πρόσκληση του Θεού να μη μείνουμε στα γήϊνα και στις πεδιάδες, στα χαμηλά. Να μην αφήσουμε την εικόνα του Θεού μαυρισμένη στον εαυτό μας. Να ανεβούμε μαζί με τον Κύριο στο Όρος των αρετών και εκεί, προσευχόμενοι στον Θεό και υπομένοντας για τον Θεό, να αξιωθούμε και εμείς να δούμε σιγά-σιγά το μέγα τούτο και φρικτό μυστήριο. Και σ’ εμάς σιγά-σιγά να υποχωρεί το μαύρισμα, το λέρωμα, το σκότος, και να αποκαθίσταται το φως, η ωραιότητα, η λαμπρότητα του κατά Θεόν ανθρώπου.

«Ἐμεῖς, Γέροντα, σέ θεραπεύουμε, ἐάν θέλεις, ἀλλά αὐτό δέν σέ συμφέρει!»

 Θεοφύλακτος μοναχός Νεοσκητιώτης (1897 - 1986)

...Είχε μεγάλη ευλάβεια στους Αγίους Ανάργυρους, τους προστάτες της Καλύβης του. Πολλές φορές είδε τα θαύματά τους στη ζωή του και τους είχε ένθερμους και αχώριστους φίλους του, τους ονόμαζε «χρυσά παλληκάρια». Όλα του τα προβλήματα τα έλυνε διά των αγίων. 

 Κάποτε που ήταν πολύ άρρωστος, πήγε στην εικόνα τους κι άκουσε να του λένε το εξής θαυμάσιο και αξιοπρόσεκτο: 

«Εμείς, Γέροντα, σε θεραπεύουμε, εάν θέλεις, αλλά αυτό δεν σε συμφέρει!». Στο τέλος της ζωής του τυφλώθηκε τελείως, φωτίσθηκαν όμως τότε πιό πολύ τα μάτια της ψυχής του. Πήγαιναν να τον παρηγορήσουν και παρηγορούνταν οι ίδιοι. Η ζωή του κύλησε μέσα σε θεία και αποκαλυπτικά οράματα. Οι επιθέσεις του πονηρού πολλές. Οι πρεσβείες των άγιων δυνατές και η σκέπη της Θεοτόκου σωστική.

Ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός ἐμφανίζεται καί παρηγορεῖ

 Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος [π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)] και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος [άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός †1964], ενώ ήταν ήδη κεκοιμένος προ πολλών ετών:

Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε:

– Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάιδευε το κεφάλι μου.

“Ἀφῆστε με νὰ μαρτυρήσω γιὰ τὸ Χριστό.

“Οι πρώτοι χριστιανοί των πρώτων αιώνων ήταν σαν την φωτιά που μόλις αρχίσει να καίει έχει μεγάλη φλόγα (πίστεως) και έπειτα με την πάροδο των χρόνων αρχίζει να λιγοστεύει η φλόγα και μένει μόνο μια μικρή φλογίτσα εως ότου σβήσει και μένει η στάχτη...Έτσι γίναμε οι σημερινοί χριστιανοί σαν την μικρή φλογίτσα που τρεμοπαίζει και σαν την στάχτη...

— “Ἀφῆστε με νὰ μαρτυρήσω γιὰ τὸ Χριστό. Τὰ δόντια τῶν θηρίων θὰ γίνουν μύλος ποὺ θὰ μὲ ἀλέσῃ σὰν σιτάρι, γιὰ νὰ γίνω καθαρὸ ψωμὶ τοῦ Χριστοῦ.”

† Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. 107 μΧ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/07/blog-post_239.html

30 Αυγούστου Συναξαριστής. Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου, Αλεξάνδρου Πατριάρχου, Ιωάννου Πατριάρχου, Παύλος ο Νέος, Φαντίνου Θαυματουργού, των Αγίων Έξι Μαρτύρων, Σαρματά Οσίου, Βρυαίνης Οσίας, των Αγίων 16 Θηβαίων Μαρτύρων, Ευλαλίου Ιεράρχου, των Αγίων Φήλιξ, Φουρτουνάτου, Σεπτιμίνου και Ιανουαρίου, Φύλακος Οσίου, Αλεξάνδρου Ρώσου, Φιλωνίδη Ιερομάρτυρα.

Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

Ἀπολυτίκιον μεθεόρτιον Προδρόμου. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι· ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθείς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοῖς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον· διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον μεθεόρτιον τοῦ Προδρόμου. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῆς ἁγνοίας Πρόδρομε, τῷ οὐρανίῳ σου βίῳ, τὰς ἐνθέους χάριτας, ὡς ἔσοπτρον ἀπαστράπτων, ἤλεγξας, παρανομήσαντα βασιλέα· ἤνεγκας, τὸν διὰ ξίφους θάνατον χαίρων· διὰ τοῦτό σοι βοῶμεν· χαίροις Προφῆτα, καὶ Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ.