ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ, 27-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ, 27-7-2024
https://www.youtube.com/live/srkN0FMYe0U?si=42H-DfnqZWSKnSzp

Ὁ χριστιανικός γάμος Α΄-Ποιά πράγματα χρειάζονται/Γιατί στεφανώνεται, Ἀρ...

Γιατί ὁ κακός εὐημερεῖ; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-7-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-7-2024 

https://www.youtube.com/live/D1jOdM_2jlM?si=nTI4XyJXixLEyg0E

Προσοχή στίς παραμασονικές ὀργανώσεις - συστηματική προπαγάνδα στά παιδιά μας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ διάκριση στήν ἐγκράτεια - ὄχι ὑπερβολή οὔτε ἀδιαφορία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (με'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ διάκριση στήν ἐγκράτεια - ὄχι ὑπερβολή οὔτε ἀδιαφορία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (με'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-7-2024

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Μνήμη τῆς️ Εὑρέσεως τῆς Τιμίας κάρας τῆς Ὁσίας Ματρώνας της Χιοπολίτιδας

Στις 15 Ιουλίου εκάστου έτους η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη της️†Ευρέσεως της Τιμίας κάρας της Οσίας Ματρώνας της Χιοπολίτιδας

Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους.

Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι.

H θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Ἁγίας Μαρίνας Μαΐστρου Ἕβρου

Η θαυματουργή εικόνα της Αγ. Μαρίνας Μαΐστρου ήταν οικογενειακό κειμήλιο της Ειρήνης Αμπατζή. Όταν αυτή απεβίωσε στις 21 Σεπτεμβρίου 1932, οι κόρες της Σμαραγδή Καραγεωργίου, Αικατερίνη Μπουσδρούκη κ ο γιος της Δημήτριος Αμπατζής, κατόπιν παραινέσεως του τότε Μητροπολίτη Αλεξ/πόλεως Γερβασίου, προσέφεραν τη θαυματουργή εικόνα στην Εκκλησία του χωριού.

Από τότε ο Ιερός Ναός του Αγ. Γεωργίου Μαΐστρου έγινε κ προσκύνημα της Αγ. Μαρίνας.

Η Ειρήνη Αμπατζή, μετά το θάνατο του συζύγου της του Θ. Αμπατζή το 1911, φεύγει από την Κεσσάνη όπου ζούσε και εγκαθίσταται με τα τρία της παιδιά, στη Μαΐστρο δίπλα στους συγγενείς της, όπου και ασχολείται με τη ραπτική τέχνη.

Αμέσως μετά αρχίζουν να συμβαίνουν τα πρώτα θαύματα.

Η Ειρήνη παρατηρούσε ότι δάκρυζε η εικόνα της Αγ. Μαρίνας και μάλιστα πριν από κάποιο δυσάρεστο γεγονός για τον Ελληνισμό της περιοχής.

Το δάκρυ είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Έτσι μόλις μαθαίνονταν ότι η εικόνα άρχιζε να δακρύζει, πλήθος πιστών από τη Μαΐστρο και την Αίνο έσπευδαν να προσευχηθούν και να λάβουν τη χάρη της.

Τὰ περὶ “Πρώτης Χιλιετίας” καὶ περὶ “Διῃρημένης Ἐκκλησίας”

Φωτο: François Malan

Τὰ περὶ “Πρώτης Χιλιετίας” καὶ περὶ “Διῃρημένης Ἐκκλησίας”

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, Θεολόγου

Σὲ ἄρθρο τοῦ Gianni Valente στὴ Vatican insider, ἡμερομηνίας 9 Δεκεμβρίου 2014 τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖτο, «Ἰωάννης Περγάμου: τὸ Φανάρι σὲ μία “προκαταβολὴ” γιὰ τὴν πλήρη κοινωνία» (Ioannis di Pergamo: al Fanar un “anticipo” della piena comunione) ἀνεφέροντο μεταξὺ ἄλλων τὰ ἀκόλουθα: «Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία “δὲν προτίθεται νὰ ἐπιβάλλει καμιὰ ὑποχρέωση”, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν πλήρη κοινωνία μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς».

“Δυνατὰ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου”, ἦταν ἡ σχετικὴ ἀναφορά τοῦ μ. Ἐπισκόπου Περγάμου. Ὁ Gianni Valente σημείωνε μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Εἰδικὰ ὅταν εἶπε ὁ Πάπας ὅτι, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος τῆς πλήρους ἑνότητας μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, “ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία δέν προτίθεται νὰ ἐπιβάλλει καμιὰ ὑποχρέωση”, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν πλήρη κοινωνία μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς», ὁ μ. Περγάμου χαρακτήρισε ὡς δυνατὰ αὐτὰ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα εἶπε ὁ Πάπας στὸ Φανάρι.

Ἀκολούθως ὁ μ. Περγάμου, ἀνέφερε ὅτι «εἶναι σημαντικὸ νὰ μοιράζονται τὴν ἴδια Πίστη. Τὸ μόνο θεμέλιο τῆς ἑνότητάς μας εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς ἴδιας Πίστης», «Τὸ ζήτημα εἶναι νὰ ἐπισημάνουμε τί εἶναι ἡ ἴδια Πίστη ποὺ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε μαζί, γιὰ νὰ ζήσουμε σὲ πλήρη κοινωνία».

Πρός τί ὑπάρχετε;

ΑΡΘΡΟ- ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ" ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ. ΠΑΛΑΙΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ.

ΟΛΑ τὰ δημιουργήματα, ἀόρατα καὶ ὁρατά, ἔχουν προορισμὸν καὶ σκοπόν. Οὐδὲν ἄσκοπον καὶ παράσκοπον ἐν τῷ πνευματικῷ καὶ τῷ ὑλικῷ κόσμῳ.

Οἱ ἄγγελοι ὑπάρχουν νὰ δοξολογοῦν τὸν Κύριον, ν' ἀναγγέλλουν τό θέλημά του καί νὰ διακονοῦν εἰς τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. «Οὐχὶ πάντες εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;» ( Ἑβρ. α΄ 14).

Τὰ ἄστρα ὑπάρχουν διὰ νὰ μαρμαίρουν εἰς τὰ ὕψη, νὰ διδάσκουν τὴν τάξιν καὶ τὴν ἁρμονίαν, νὰ διακηρύσσουν τὴν μεγαλωσύνην τοῦ Δημιουργοῦ, νὰ εὐφραίνουν μὲ τὸ μεγαλεῖον των ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους, καὶ μὲ τὴν ἰδικήν των γλῶσσαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Κύριον. «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. ιη΄ 1).

Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ὑπάρχουν, διὰ νὰ φωτίζουν καὶ νὰ ὡραΐζουν τὴν ἡμέραν καὶ τὴν νύκτα. «Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός» (Γέν. α΄ 16).

Τὰ σύννεφα ὑπάρχουν, διὰ νὰ ρίπτουν τὴν βροχὴν καὶ νὰ ὡραΐζουν τὸ στερέωμα.

Ἡ γῆ ὑπάρχει διὰ νὰ κατοικῇ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ τρέφεται ἐκ τῶν προϊόντων της. «Αὐτὸς διώρισεν αὐτήν, οὐκ εἰς κενὸν ἐποίησεν αὐτήν, ἀλλὰ κατοικεῖσθαι ἔπλασεν αὐτήν» (Ἠσ. με΄ 18).

Τὰ πτηνὰ ὑπάρχουν διὰ νὰ πετοῦν, νὰ κελαηδοῦν καὶ νὰ εὐχαριστοῦν τὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πτήσεις, τὰ ἄσματα, τὰ σχήματα καὶ τὰ χρώματά των.

Τὰ ζῶα γενικῶς ὑπάρχουν, διὰ νὰ προσφέρουν κρέας ἢ ἐργασίαν ἢ ἄλλας ὠφελείας εἰς τὸν ἄνθρωπον, καὶ δὴ καὶ νὰ διδάσκουν τὸν ἄνθρωπον. Ἡ μέλισσα π.χ. διδάσκει, πόσον ὡραῖον πρᾶγμα εἶνε ἢ ἐργατικότης, ὃ ὄφις διδάσκει, πόσον ἀπαίσιον πρᾶγμα εἶνε ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία τὸ ἐλκυστικώτατον τοῦτο ζῶον μετέβαλεν εἰς ἀποκρουστικώτατον.

16 Ἁγιοκατατάξεις ἐνέκρινε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχεῖο Ρουμανίας

Πατριαρχείο Ρουμανίας

16 Αγιοκατατάξεις ενέκρινε η Ιερά Σύνοδος

1. Ο Άγιος Ομολογητής Σοφιανός (Boghiu), Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Antim.

Η μνήμη του τιμάται στις 16 Σεπτεμβρίου.

2. Ο Άγιος Δημήτριος Stăniloae ο Ομολογητής, καθηγητής θεολογίας στο Sibiu και στο Βουκουρέστι.

Η μνήμη του τιμάται στις 4 Οκτωβρίου.

Ἅγιος Πορφύριος: «Ποτὲ γυναῖκα ἱερέας. Ποτέ»!

Η γυναίκα «ιερέας»

Μια βραδιά που έτυχε να τον πάω στα Τουρκοβούνια, καθίσαμε έξω από το σπίτι του μέχρι αργά και μου μιλούσε για διάφορα πνευματικά θέματα, από τα οποία άλλα καταλάβαινα και άλλα όχι.

Θυμάμαι που μου είπε πως όλα πρέπει να τα λέμε στην εξομολόγηση και όχι σε οποιονδήποτε, παρά μονάχα στον ιερέα πνευματικό.

Στη συνέχεια μου διηγήθηκε το εξής:

«Μια γυναίκα μιλούσε με κάποια άλλη για την εξομολόγηση. Εκείνη της αποκάλυψε πως δεν πηγαίνει σε ιερέα, αλλά σε μία γυναίκα που μαζεύει πολλές και τις εξομολογεί.

Μόλις το άκουσα αυτό, της είπα:

– Φέρ’ την μου εδώ, βρε, να την σώσουμε.

26 Ἰουλίου. † Παρασκευῆς ὁσιομάρτυρος (β΄ αἰ.), Ἑρμολάου ἱερομάρτυρος (†305). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πέμπτης ιε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.

Γαλ. 3,24           ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν·

Γαλ. 3,24                  Ωστε ο Νομος έγινε παιδαγωγός μας, ο οποίος μας εξεπαίδευε και μας προπαρασκευάζε να ποθήσωμεν και γνωρίσωμεν τον Χριστόν, ώστε να πάρωμεν την δικαίωσιν από την πίστιν.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ, 26-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ, 26-7-2024 

https://www.youtube.com/live/eGU74ZvB-Ig?si=ABudJD-_3IEApBTK

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος δίνει σταφύλια στὸν μακαριστὸ μητροπολίτη Κοσμᾶ

Η φωτογραφία είναι από το βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=H3m4VcXlZMk

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_78.html

Οἱ πολεμικές τέχνες εἶναι δαιμονικές τέχνες - Νά ἐπιδιώκουμε οὐράνια προστασία καί ὄχι αὐτονομημένη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἀφοπλίζουν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν θὰ λογοδοτήσουν;»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ἀφοπλίζουν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν θὰ λογοδοτήσουν;», Κυριακή 14 Ἰουlίου 2024.


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/07/blog-post_30.html

. Ὅποιος γεύθηκε τά οὐράνια καταφρονεῖ τά γήινα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μδ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

. Ὅποιος γεύθηκε τά οὐράνια καταφρονεῖ τά γήινα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μδ'), Φιλοκαλία τόμος Α',

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-7-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ἡ συνείδηση μᾶς βοηθάει νά καταλάβουμε ὅτι ὑπάρχει Θεός Δημιουργός, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Οἱ μάρτυρες στά χρόνια τοῦ ἀντίχριστου θά εἶναι οἱ πιό μεγάλοι ἀπό ὅλους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Μνήμη ἁγίου ἱερομάρτυρα Μεθοδίου, ἐπισκόπου Λάμπης Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Μια ιστορική στιγμή είναι φέτος (2024) για τη μνήμη αγίου ιερομάρτυρα Μεθοδίου, επισκόπου Λάμπης, η οποία τιμάται με αρχιερατική λειτουργία στις 9 Ιουλίου στην ιερά μονή Ασωμάτων, στην καρδιά της επαρχίας Αμαρίου.

Για πρώτη φορά φέτος ο άγιος θα γιορταστεί, όχι σε ένα ερειπωμένο μοναστήρι χωρίς μοναχούς, αλλά σε ένα αναστημένο μοναστήρι, ζωντανό ξανά, αφού πριν από λίγες εβδομάδες είχαμε τη χαρά να εγκατασταθεί εκεί, με την ευλογία του Μητροπολίτη Λάμπης Ειρηναίου, μια νέα (γυναικεία) μοναστική αδελφότητα. Έτσι η ιερά μονή Ασωμάτων αποτελεί το μοναδικό εν λειτουργία μοναστήρι του δήμου Αμαρίου και το Αμάρι έχει πάλι το μοναστήρι του!

Ο άγιος Μεθόδιος, κατά το επίθετο Σιλιγάρδος, με καταγωγή από το χωριό Βιζάρι, δολοφονήθηκε άγρια από τους Τούρκους στις 9 Ιουλίου 1793 στο σπίτι της αδελφής του, στο κοντινό χωριό Νευς Αμάρι. Οι Τούρκοι τον μισούσαν, γιατί προστάτευε όσο μπορούσε την επαρχία του από τις βαρβαρότητες και τις αυθαιρεσίες τους.

Ἀπὸ τὴν φύση μετεφέρετο εἰς τὰ ὑπὲρ φύσιν. Στὰ δημιουργήματα ἔβλεπε τὸν Δημιουργό...»(Όσιος Ἀμφιλόχιος)

Ο Άγιος Αμφιλόχιος με το σταυροφόρο πρωτογιό του: Το ευλογημένο Πεύκο του.(πηγή)

Στο πρόσωπο του αγίου Αμφιλοχίου αυτή η αγάπη για το φυσικό περιβάλλον εκφράστηκε κυρίως με την αγάπη του και τη φροντίδα του για τα δέντρα και κυρίως τα πεύκα . Είναι ο πρώτος που έκανε μια σοβαρή προσπάθεια δεντροφύτευσης της άνυδρης γης της Πάτμου, γεγονός που αρχικά προκάλεσε τους χλευασμούς των κατοίκων, οι οποίοι θεωρούσαν το εγχείρημά του μάταιο στη συνέχεια όμως «…άλλαξαν γνώμη και οι ίδιοι επωνόμασαν τα πεύκα “Αμφιλοχίες” για να θυμούνται ότι ο πρώτος που έφερε τα δέντρα αυτά στην Πάτμο ήταν ο Μοναχός Αμφιλόχιος»

~ ~ ~

Τα πεύκα είχαν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του, αλλά προστάτευε και αγαπούσε κάθε τι στη φύση. Καλλιεργούσε κήπους, ελιές, αμπελώνες, συκιές. Φύτευε και πότιζε με τα ίδια του τα χέρια. Τα λιγοστά του χρήματα τα διέθετε για την καλλιέργεια της γης

Ἔγγραφο τῆς ΠΕΘ πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας σχετικὰ μὲ τὸ Πρόβλημα τῆς μή-διδασκαλίας τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο

Τoν Αξιότιμον Υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού κ. Κυριάκο Πιερρακάκη

Κοιν.:

1. Την Αξιότιμη Υφυπουργό Παιδείας κ. Ζέττα Μακρή

2. Γενική Γραμματεία Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

3. Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και

4. Άπαντες τους Αρχιερείς της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΘΕΜΑ: Το Πρόβλημα της μη-διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο

Με την υπ’ Αριθ. Πρωτ. 58/25.4.2024 επιστολή της, η Συνοδική Επιτροπή Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενεργώντας καθηκόντως, μας πληροφόρησε για την με Αριθ. Πρωτ. ΦΕΣΕ 2542/ΒΧ/41969/Δ1/22.4.2024 απάντηση του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού και συγκεκριμένα της Γενικής Γραμματείας Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής, στην υπ΄ Αριθ. Πρωτ. 940/746/4.4.2024 Επιστολή της Ιεράς Συνόδου περί της πλημμελούς διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία, σύμφωνα και με την υπ΄ Αριθ. Πρωτ. 46/29.2.2024 επιστολή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία η Ένωσή μας, παρακαλούσε όπως η Ιερά Σύνοδος διαβιβάσει προς το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού το αίτημα για το διορισμό Θεολόγων Καθηγητών στα Δημοτικά Σχολεία.

Ομολογουμένως, η απάντηση του Υπουργείου προς την Ιερά Σύνοδο και κατ΄ επέκταση προς το αίτημα της Ενώσεώς μας, για το επίμαχο θέμα της μη-διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο, δεν ικανοποιεί, διότι, σ’ αυτήν, διαφαίνεται μία τυπολογική και όχι ουσιαστική προσέγγιση του ζητήματος, καθώς, δείχνει να παραθεωρείται το γεγονός ότι κάποιοι δάσκαλοι στα Δημοτικά, παίρνουν μεν τις ώρες των Θρησκευτικών, αλλά ακυρώνουν ουσιαστικά τη διδασκαλία τους στην εφαρμογή του καθημερινού Προγράμματος στην Τάξη και, μάλιστα, αυθαίρετα, αυτεπάγγελτα και ανεξέλεγκτα. Στην παρούσα επιστολή μας θα διαπιστώσετε ότι όλα όσα αναφέρουμε είναι αληθινά, καθώς πέρα από τις μαρτυρίες των Θεολόγων που διδάσκουν στο Γυμνάσιο και μαθαίνουν αλλά και διαπιστώνουν από τους/τις μαθητές/τριες τους άμεσα αν και πώς διεξαγόταν η διδασκαλία του μαθήματος στα Δημοτικά από όπου ήλθαν, η Ένωσή μας έχει διεξάγει και ειδική επιστημονική έρευνα (Ερωτηματολόγιο) προς τους γονείς των μαθητών και έχουμε διαπιστώσει ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είτε δεν γίνεται καθόλου είτε διεξάγεται πλημμελώς.

Ωστόσο, αυτή η απαξίωση της διδασκαλίας του Μαθήματός μας στο Δημοτικό, δεν καταργεί, απλώς τη νομική υπόσταση της διδασκαλίας του Μαθήματός μας, αλλά σταδιακά συμβάλλει στην αποχριστιανοποίηση της νέας γενιάς, αφού αυξάνει διαρκώς τον θρησκευτικό αναλφαβητισμό των παιδιών.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1994) - Σύντομος Βίος

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

(1924-1994)

 

Σύντομος Βίος

Απόσπασμα απο το βιβλίο Ιερόν Ησυχαστήρίον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου- εδώ

 

O Ἅγιος Παΐσιος γεννήθηκε στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, στὶς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924. Χάρη στὴν ἁγία καὶ φωτισμένη παρουσία τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, ποὺ ἦταν ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ, τὰ Φάρασα ἀποτελοῦσαν μιὰ μικρὴ ἑστία Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας στὰ βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ πατέρας τοῦ Γέ­ροντος Παϊσίου Πρόδρομος Ἐζνεπίδης ἦταν πρόεδρος τοῦ χωριοῦ καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν εὐστροφία καὶ τὴν παλληκαριά του, ἐνῶ ἡ μητέρα του Εὐλογία διακρινόταν γιὰ τὴν σύνεση, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν εὐλάβειά της. Ἡ γέννησή του συνέπεσε μὲ τὶς τραγικὲς ἡμέρες τοῦ ξεριζωμοῦ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ξεριζωμό, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος βάπτισε ὅλα τὰ ἀβάπτιστα παιδιὰ τοῦ χωριοῦ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἦταν καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος. Ὁ Ἅγιος προβλέποντας ὅτι θὰ γίνη καλόγερος, δὲν τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα ποὺ ἤθελαν οἱ γονεῖς του, ἀλλὰ τὸ δικό του ὄνομα λέγοντας: «Ἐσεῖς καλὰ θέλετε νὰ ἀφήσετε ἄνθρωπο στὸ πόδι τοῦ παπποῦ, ἐγὼ δὲν θέλω νὰ ἀφήσω καλόγερο στὸ πόδι μου;».

Ἡ φυγὴ τῶν Φαρασιωτῶν ἀπὸ τὴν πατρογονικὴ γῆ ἔγινε στὶς 14 Αὐγούστου τοῦ 1924 καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς ταλαιπωρίες ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα. Ἡ οἰκογένεια τοῦ μικροῦ Ἀρσενίου ἐγκαταστάθηκε τελικὰ στὴν ἀκριτικὴ καὶ ὀρεινὴ Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου. Ἐκεῖ ὁ Ἀρσένιος ἔζησε τὰ παιδικὰ καὶ νεανικά του χρόνια μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ ἀπέπνεε τὸ ἄρωμα τῆς ἀνατολίτικης εὐλάβειας καὶ ἦταν διαποτισμένο ἀπὸ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Οἱ γονεῖς του, καὶ κυρίως ὁ ψάλτης τοῦ Ἁγίου Πρόδρομος Κορτσινόγλου, διηγοῦνταν ὅσα θαυμαστὰ εἶχαν ζήσει κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἀρσένιο. Οἱ θαυμαστὲς διηγήσεις γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου ἄναψαν στὴν παι­δικὴ ψυχὴ τοῦ Ἀρσενίου τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνη καὶ αὐτὸς καλό­γερος. Ἐπίσης πολὺ τὸν βοήθησε στὸ νὰ ἀγαπήση τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ ἀποκτήση ἀπὸ μικρὸς ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία ἀξιοποιώντας ἁπλὰ καθημερινὰ γεγονότα, τὸν δίδα­ξε τὴν ταπείνωση καὶ τοῦ ἔμαθε νὰ σκέφτεται πνευματικά.

Ὅταν ὁ Ἀρσένιος πῆγε σχολεῖο καὶ ἔμαθε νὰ διαβάζη, ἄρχισε νὰ μελετᾶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ σύντομα Συναξάρια Ἁγίων. Ὅ,τι διά­βαζε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων προσπαθοῦσε νὰ τὸ ἐφαρμόζη, καὶ ἔτσι ὅλο καὶ περισσότερο αὐξανόταν ὁ ζῆλος του γιὰ τὴν ἀσκη­τικὴ ζωή. Πολὺ συχνὰ πήγαινε στὸ ἐξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβά­ρας, ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ δάσος καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ σπίτι του, καὶ ἐκεῖ μελετοῦσε βίους Ἁγίων, ἔψαλλε, προσευχόταν καὶ ἔκανε πολλὲς μετάνοιες.

Ἀναφερόμενος ἀργότερα στὰ χρόνια αὐτὰ ἔλεγε: «Τὰ Συναξάρια πολὺ μὲ βοήθησαν στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἀπὸ δέκα ὣς δεκαέξι ἐτῶν, δηλαδὴ μέχρι τὸ 1940 ποὺ ἄρχι­σε ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος, ἔζησα ἀμέριμνος τὴν πνευματικὴ ζωή· πέρασα τὰ καλύτερά μου χρόνια. Ὅταν ἔτρωγα ἕνα κομμάτι κουλούρα καὶ πήγαινα στὸ δάσος, στὸ ξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρ­βάρας, ὤ, ἔνιωθα τέτοια χαρά, ποὺ δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο! Τὰ κα­λύτερα φαγητὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντικαταστήσουν ἐκείνη τὴν πνευματικὴ χαρὰ ποὺ ἔνιωθα. Πετοῦσα ἀπὸ τὴν χαρά μου!».

Οἱ Χειμαρριῶτες δοκιμάζονται ἀλλὰ ἀντέχουν

Οι Χειμαρριώτες δοκιμάζονται αλλά αντέχουν

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τελευταίως είμαστε μάρτυρες της δοκιμασίας που περνούν με το καθεστώς Ράμα οι Χειμαρριώτες και ο εκλεγμένος Δήμαρχός τους Φρέντης Μπελέρης, δοκιμασία, την οποία αντιμετωπίζουν με επιτυχία. Ο Μπελέρης, Ευρωβουλευτής πλέον, θα είναι εκεί η ζωντανή μαρτυρία για το πώς ζουν οι Έλληνες στη γειτονική χώρα.

Οι Χειμαρριώτες από αρχαιοτάτων χρόνων δείχνουν ζέουσα φιλοπατρία, μαχητικότητα, γενναιότητα και ηρωισμό. Πολλές φορές κήρυξαν την ανεξαρτησία τους και, με όλη την Βόρειο Ήπειρο, την ένωσή τους με την Ελλάδα, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν το επέτρεψαν… Με τον Καποδίστρια το ελεύθερο Ελληνικό κράτος ζήτησε από τον Κάνινγκ τα σύνορά του να φτάσουν έως τον Αώο ποταμό. Ο Κυβερνήτης δικαιολόγησε την διεκδίκηση αυτή αναφέροντας: «Οι κάτοικοι των μερών αυτών ήσαν οι μαχητικότεροι των Ελλήνων, οι οποίοι πολλαπλώς επολέμησαν και ενίκησαν τους Τούρκους εις τα στενά της Πίνδου, τον Όλυμπον και τον Παρνασσόν, ηρωικώτατα υπερεμάχησαν του Μεσολογγίου και της Αράχωβας και αντέσχον κατά των Τούρκων την εσχάτην αντίστασιν εν τη Ακροπόλει των Αθηνών». Ετόνισε δε ότι ουδέποτε οι άνθρωποι αυτοί θα ησυχάσουν εφ’ όσον η πατρίδα τους θα παρέμενε δούλη.

Στην Επανάσταση του 1821 οι Χειμαρριώτες μπήκαν αμέσως με την έκρηξή της στην Πελοπόννησο και ζήτησαν από την Διοίκηση όπλα και μπαρούτι. Η ανέκδοτη έως το 1958 απάντηση της Διοίκησης* προς τους Χειμαρριώτες δείχνει την θέλησή τους να πολεμήσουν για την ελευθερία τους:

« Διοίκησις Προσωρινή. Η Γερουσία της Δυτικής Χ. Ελλάδος Προς τους Γενναίους Καπιτάνους και Φιλογενεστάτους Προκρίτους της Χειμάρρας….

25 Ἰουλίου. † Ἡ κοίμησις τῆς ἁγίας Ἄννης, μητρὸς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὀλυμπιάδος διακόνου (†408-410) καὶ Εὐπραξίας (†413) ὁσίων· μνήμη τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ε΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (553). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, 23 Σεπτεμβρίου (Γαλ. δ΄ 22-27).

Γαλ. 4,22           γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.

Γαλ. 4,22                  Διότι εκεί έχει γραφή, ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο παιδιά, ένα παιδί από την δούλην του, την Αγαρ, και ένα παιδί από την ελευθέραν, από την Σαρραν.

Γαλ. 4,23           ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.

Γαλ. 4,23                  Αλλ' ο μεν πρώτος υιός, ο από την δούλην, έχει γεννηθή, όπως συνήθως, κατά τους βιολογικούς νόμους της σαρκός, χωρίς καμμίαν ειδικήν εύνοιαν και υπόσχεσιν του Θεού. Ο δε άλλος, από την ελευθέραν, την Σαρραν, εγεννήθη σύμφωνα με την υπόσχεσιν, που έδωκεν ο Θεός στον Αβραάμ.

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης - Ποὺ εἶναι ὁ Χριστιανισμός μας; (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

 

Ποῦ εἶναι ὁ Χριστιανισμός μας;

(Δύο γυναῖκες, αἱμορροοῦσα καὶ ἁγία Μαρίνα)

 

«Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην…» (Μᾶρκ. 5,34)

 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου )

Πολλά, ἀγαπητοί μου, ἔχω νὰ σᾶς πῶ τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα. Ἀλλὰ ἀπ᾽ ὅλα τὰ θέματα θὰ μιλήσω γιὰ ἕνα· γιὰ τὴ γυναῖκα.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ, 25-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ, 25-7-2024 

https://www.youtube.com/live/EbNNio4aijI?si=7XFns_-U41DFmacR

Ἕνας Ἅγιος...Παπά Φώτης Λαυριώτης

~ Παπα-Φώτης Λαυριώτης ~

Ως άλλος Άγιος Πατροκοσμάς, επισκεπτόταν την πόλη και όλα τα χωριά του νησιού, αλλά και πολλά μέρη της Ελλάδας που τον ήξεραν και τον υπεραγαπούσαν.

Κήρυττε βρωντοφωνάζοντας και καυτηριάζοντας όσα έβλεπε ότι εμπόδιζαν τους ανθρώπους στο να επιτύχουν τη σωτηρία τους.

Θά ὑπάρξει μιά προσωρινή μετάνοια μετά τόν πόλεμο"(Αγ. Παϊσίου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Κατάκριση-Χάνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὅποιος κατακρίνει , Ἁγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κατάκριση-Χάνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὅποιος κατακρίνει ,  Ἁγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, 23-7-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ἐγκράτεια γιά τήν χαλιναγώγηση τῆς σάρκας καί γιά ἐλεημοσύνη, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἐγκράτεια γιά τήν χαλιναγώγηση τῆς σάρκας καί γιά ἐλεημοσύνη, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-7-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Εἶμαι ἡ Μαρίνα καὶ οἱ δύο ἄλλες ἀδελφές μου, εἶναι ἡ Παρασκευὴ καὶ ἡ Αἰκατερίνα ποὺ συγκατοικοῦν μὲ ἐμένα στὸ Μοναστήρι!(Ι.Μονή Ἁγ Μαρίνας Ἄνδρου)

Η Ιερά Μονή της *Αγίας Μαρίνας «από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα» με το αγίασμα και τη θαυματουργική εικόνα της αγίας, βρίσκεται στην περιοχή των «Αποικίων» βόρεια της Χώρας της «Άνδρου». Η μονή πανηγυρίζει στις (17 Ιουλίου) στην μνήμη της Αγίας Μαρίνας παρουσία χιλιάδων προσκυνητών...

Η μονή, αφιερωμένη στην Μεγαλομάρτυρα Αγία Μαρίνα χρονολογείται από το 1325, όταν στην περιοχή «παρουσιάζεται θαυματουργικά» η *Αγία Μαρίνα σε γέροντα ασκητή και του υποδεικνύει να βρει την «κεκρυμμένη εικόνα» της σε μια σχισμή ενός βράχου, όπως και έγινε. Έτσι ιδρύεται η Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας «Άνδρου». Η αίγλη της Ιεράς Μονής αλλά και τα περίφημα εργόχειρα των εργαστηρίων αργυροποιείας, χαρακτικής και μεταξιού της, απλώνουν τότε τη φήμη της παντού.

Η Μονή Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο είναι αφιερωμένη στη Μεγαλομάρτυρα του 3ου αιώνα μ.Χ. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα στην Ελλάδα και βρίσκεται στην περιοχή του χωριού των Αποικίων. Η ίδρυση της χρονολογείται το 1325 μ.Χ όταν η Αγία Μαρίνα παρουσιάζεται θαυματουργικά σε ένα γέροντα ασκητή με οδηγίες για την θέση της κρυμένης εκόνας της στη σχισμή ενός βράχου. Ο γέροντας με την οικονομική αρωγή του αυτοκράτορα Εμμανουήλ Β΄ Κομνηνού ιδρύει την Ιερά Μονή της Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο.

Στη διάρκεια του 16ου αιώνα η Μονή Αγίας Μαρίνας δέχεται επιδρομές πειρατών με συνέπεια να καεί 3 φορές και παρακμάσει. Το 1743 η αίγλη της έχει χαθεί και στεγάζει μόνο 5 υπερήλικες μοναχούς. Με συνεχόμενα θαύματα και οράματα ο Ιερώνυμος Σωφρόνιος φτάνει στην Μονή και την ανακαινίζει εκποιώντας όλη του την περιουσία στην Πελοπόννησο. Το 1746 μετατρέπει το μοναστήρι σε γυναικεία μονή. Το 1883 η Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας αναγκάζεται να κλείσει και μετατρέπεται σε στάβλο κατόπιν διατάγματος των Βαυαρών αντιβασιλέων. Η εικόνα σώζεται σε αναγκαστική δημοπρασία από της οικογένεια Εμπειρίκου. Παραμένει για 146 χρόνια στο στην Παναγία της Χώρας.

Ἦταν 11 ἡ ὥρα τὸ πρωί, τῆς 12ης Ἰουλίου τοῦ 1994...

Στις 11 Ιουλίου μνήμη της Αγίας Ευφημίας ο Όσιος Παΐσιος κοινώνησε για τελευταία φορά.

Με πολύ κόπο γονάτισε επάνω στο κρεβάτι έκανε τον σταυρό του και με τρεμάμενα χείλη είπε:

"Μνήσθητι μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου".

Έπειτα οι αδελφές του έφεραν την εικόνα της Αγίας Ευφημίας και τον δίσκο με το κόλλυβο της.

"Άκροις δακτύλοις" πήρε δύο κόκκους ως ευλογία και ασπάσθηκε την εικόνα της Αγίας.

Βλέποντας ότι δεν ήταν στολισμένη παρατήρησε:

- Ούτε ένα λουλούδι δεν της βάλατε;

Κατά το μεσημέρι ήρθε στο ησυχαστήριο ο αρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός και ο Γέροντας ζήτησε να του διαβάσει την ευχή "εις ψυχορραγούντα".

Ακόμη τον παρακάλεσε να τον μνημονεύει.

- Να με μνημονεύεις του είπε, γιατί πολλοί άλλοι θα με εγκαταλείψουν·θα νομίζουν ότι δήθεν δεν έχω ανάγκη.

Η τελευταία εκείνη νύχτα ήταν μαρτυρική. Ακόμη και τα πιο ισχυρά παυσίπονα δεν τον έπιαναν.

Κύπρος – 50 χρόνια ἀπὸ τὴν εἰσβολή: Ἡ ἀμετανοησία μας τὴν κρατᾶ ἀκόμα σκλαβωμένη – Θὰ ἔρθει ὅμως ἡ μεγάλη ὥρα ποὺ οἱ ἅγιοι τῆς θὰ «μιλήσουν»

Κύπρος – 50 χρόνια από την εισβολή: Η αμετανοησία μας την κρατά ακόμα σκλαβωμένη – Θα έρθει όμως η μεγάλη ώρα που οι άγιοι της θα «μιλήσουν»

Αν η πολυπόθητη λευτεριά της Κύπρου εξαρτώταν από τους σημερινούς ξεπεσμένους Έλληνες, θα ήταν χαμένη υπόθεση - Ευτυχώς όμως εξαρτάται από τον Θεό

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Συμπληρώνεται μισός αιώνας από το μαρτυρικό έτος 1974, τότε που οι μιαρές ορδές του Αττίλα ξεχύθηκαν σαν δαίμονες στην Αγιοτόκο Κύπρο μας, για να σφάξουν, να βιάσουν, να λεηλατήσουν και να πυρπολήσουν ελληνικές ψυχές. Πενήντα χρόνια μιας αδικαίωτης κτηνωδίας, που σήμερα κάποιοι ξεφτιλισμένοι χαρτογιακάδες σε Ελλάδα και Κύπρο, την παρουσιάζουν σαν απλή «διαίρεση» που προέκυψε από μόνη της. Σαν ένα «ωραίο» πρωί να ξύπνησαν οι Ελληνοκύπριοι έχοντας χάσει το 36% του νησιού.

Το αίμα και τα κόκκαλα των ηρώων που έχουν σπαρθεί στην ιερή γη της Κύπρου, σήμερα σκεπάζονται από την φιλοτουρκική «κορεκτίλα» των Χατζατζάρηδων. Δεν αντέχει η πληγωμένη μνήμη τόσο φαρμάκι προδοσίας. Μισό δράμι ανθρωπιά να έχεις, κι άλλο μισό πατριωτική συνείδηση, αρρωσταίνεις με αυτά που ακούγονται. Αν οι νεκροί είχαν φωνή, θα μας ξεκούφαινε το ανάθεμα. Μας λένε παραμύθια ότι εξασφαλίζουν τάχα «ήρεμα νερά», αλλά δεν κοιτάζουν τα ταραγμένα μνήματα. Μας κάνει εντύπωση η βαρβαρότητα των Άγγλων που είχαν φυλακισμένα τα μνήματα του Καραολή, του Δημητρίου, του Παλληκαρίδη και των άλλων αγωνιστών. Και δεν κοιτάμε που εμείς σήμερα φυλακίζουμε τη μνήμη των σκοτωμένων Κυπρίων μακριά από τη συνείδησή μας.

Περὶ τῶν βάσεων τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως: Ἡ παρθενία καὶ ἡ σωφροσύνη

Ἅγιος Σωφρόνιος Ἀθωνίτης

 Ἡ παρθενία καὶ ἡ σωφροσύνη συνιστοῦν τὴ δεύτερη κύρια ὑπόσχεση τοῦ μοναχισμοῦ. Ἡ ἀντίληψη γύρω ἀπὸ τὴν παρθενία, ὡς ζωῆς κατ’ εἰκόνα τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι παραδόξως τόσο λίγο ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύγχρονο κόσμο, ἀκόμη καὶ ἀπό τούς Χριστιανούς, ὥστε καθίσταται ἀπαραίτητο νὰ ἐκθέσουμε τὴ δογματικὴ βάση αὐτῆς τῆς ὑπόσχεσης.

Ἡ δισχιλιετὴς πείρα τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀκαταμάχητη ἀξιοπιστία κατέδειξε ὅτι ὁ ἀποκλεισμὸς τῆς γενετήσιας λειτουργίας ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας ὄχι μόνο δὲν ἐπιφέρει βλάβη στὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀντίθετα, ὅταν χρησιμοποιεῖται μὲ ὀρθό τρόπο αὐξάνει καὶ τὴ φυσικὴ ἀντοχή, τὴ μακροβιότητα καὶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία του.

Κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι δυνατὸ νὰ παρατηρήσει κανεὶς πλῆθος ἐπιστημονικῶν ἐργασιῶν, οἱ ὁποῖες διαπιστώνουν τὴν πνευματικὴ γονιμότητα ἐκείνου τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη ψυχολογία ὀνομάζει «ἐξαϋλωμένη ἁγνεία». Πρέπει νὰ χαίρεται κανεὶς γιὰ τὴ διαπίστωση αὐτή, διότι σὲ κάθε ἐποχή δὲν ἔπαυσαν κάποιοι νὰ διαστρέφουν τὴν ἔννοια τῆς μοναχικῆς σωφροσύνης, ἀκόμη μάλιστα καὶ νὰ ἀντιτίθενται σὲ αὐτή, σὰν φαινόμενο παθολογικὸ καὶ «παρὰ φύσιν»...

Ἐν τούτοις ὀφείλουμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ σύγχρονη πείρα στὸν τομέα αὐτό ἀπέχει ἀκόμη πολὺ ἀπὸ τὴ δυνατότητα νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴν ἀδιάκοπη καὶ αἰωνόβια πείρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἔχει τὴν ἀξίωση μὲ κάποιο τρόπο νὰ τὴ διορθώσει ἢ νὰ τὴν ἐμπλουτίσει. Ἀπὸ ἐκεῖ εὔκολα κατανοεῖται τὸ μικρὸ ἐνδιαφέρον τῶν μοναχῶν γιὰ αὐτή. Προσπερνώντας τὴ λεπτομερῆ ἐξέταση τοῦ ζητήματος ἀπὸ δογματικὴ καὶ ἀνθρωπολογικὴ σκοπιά, θὰ ποῦμε μονάχα ὅτι γιὰ ἐμᾶς κύριο καὶ ἀναμφισβήτητο τεκμήριο δικαίωσης αὐτῆς τῆς ὑπόσχεσης, στὸ ὁποῖο ἄλλωστε ὁδηγοῦν ὅλες οἱ ἄλλες ἀποδείξεις,εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς ἐν παρθενία ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου «Σᾶς ἔδωσα τὸ παράδειγμα» (Ἰωάν. ιγ ’15). Μόνο κάποιος ἐντελῶς ἀσύνετος θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε «παρὰ φύσιν».

Μπροστὰ ἀπὸ ἐμᾶς τούς χριστιανοὺς στέκεται τὸ ἀπόλυτο αἴτημα: νὰ γίνουμε ὅμοιοι, ἂν εἶναι δυνατό, μὲ τὸν Ἄνθρωπο-Χριστὸ (σὲ ὅλα) ἔτσι ὥστε μέσα ἀπὸ αὐτήν τὴν ἐξομοίωση νὰ κατορθώσουμε τὴν ἐξομοίωση μὲ τὸν Θεό, πού εἶναι ὁ ὕστατος σκοπὸς καὶ ἡ ὕψιστη ἔννοια τῆς ὕπαρξής μας…Ὁ ἅγιος Μεθόδιος τοῦ Ὀλύμπου, στὸ ἒργο του «Τὸ συμπόσιο τῶν δέκα Παρθένων» μιλᾶ γύρω ἀπὸ τὴν παρθενία σὰν ἕνα ἔργο «ἄκρως μεγάλο» καὶ σὰν «μυστήριο». Καὶ ἀναμφίβολα, ἐὰν ὁ γάμος εἶναι μυστήριο, τότε καὶ ἡ παρθενία εἶναι παρομοίως μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

24 Ἰουλίου. Χριστίνης μεγαλομάρτυρος (†300). Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ, Θεοφίλου νεομάρτυρος (†1635). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης ε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιε΄ 7-16).

Ρωμ. 15,7          διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Ρωμ. 15,7                  Ακριβώς δε αυτό και σας παρακαλώ να δέχεσθε με αγάπην και καλωσύνην και να εξυπηρετήτε με προθυμίαν ο ένας τον άλλον, όπως ακριβώς και ο Χριστός σας εδέχθη με άπειρον αγάπην ως αδελφούς του εις δόξαν του Θεού.

Σκηνὲς μεσαίωνα στὸν Πειραιᾶ μὲ αὐτομαστίγωμα ἑκατοντάδων μουσουλμάνων – Θεατὴς ἡ Πολιτεία ποὺ ἐνοχλεῖται μόνο ἀπὸ διαδηλώσεις Ὀρθοδόξων!

Σκηνές μεσαίωνα στον Πειραιά με αυτομαστίγωμα εκατοντάδων μουσουλμάνων – Θεατής η Πολιτεία που ενοχλείται μόνο από διαδηλώσεις Ορθοδόξων!

Σιίτες μουσουλμάνοι γιόρτασαν στον Πειραιά το αιματηρό έθιμο της Ασούρα - Απάθεια από το κράτος για μια βάρβαρη «γιορτή» που προωθεί τον αυτοτραυματισμό

Συντάκτης: Παντελής Λαμψιώτης

Απίστευτες σκηνές ενός πραγματικού σκοταδισμού, επαναλήφθηκαν για ακόμη μια χρονιά στον Πειραιά κατά την ημέρα της Ασούρα, όπου μουσουλμάνοι Σιίτες έκαναν την καθιερωμένη δημόσια τελετή αυτομαστιγώματος. Το θέαμα, ανατριχιαστικό. Δεκάδες ημίγυμνοι άνδρες με αλυσίδες που φέρουν κοφτερά μέταλλα, χτυπούν με μανία τις πλάτες τους μέχρι να ματώσουν.

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κακά παραδείγματα....

Ὁ Θεός μέ ἀπεκάλυψε ὅτι τό μόνον διά τήν σωτηρίαν μας εἶναι ἡ μετάνοια, καί νά μετανοήσουν πρῶτον οἱ Αρχιερεῖς καί νά ἑνωθοῦν, διότι είναι αίσχος να λένε περἱ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί αὐτοί ἀναμεταξύ τους νά ἔχουν ἔχθρας...Καιρός δακρύων, ἀλλά πρέπει ἡ ἀλήθεια νά ὁμολογῆται... Ένας Θεός κατεδέχθη νά γίνη ἄνθρωπος διά νά εἰρηνεύση τόν κόσμον καί ἐμεῖς γινόμεθα ἐνάντιοι τῆς εἰρήνης!

— Καί τώρα εύρισκόμεθα εἰς τάς παραμονάς τῆς μεγάλης ὀργῆς, πλησιάζει το τέλος τῆς συντελείας.

Ἐὰν ΔΕΝ γίνει ΜΕΤΑΝΟΙΑ,επιστροφή καὶ διόρθωσις...

Εάν ΔΕΝ γίνει ΜΕΤΑΝΟΙΑ, επιστροφή και διόρθωσις, τότε πενθήσατε όρη και βουνοί και τα περίχωρα της Οικουμένης.

π. Φιλόθεος Ζερβάκος

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_40.html

Ἡ ἐγκράτεια- γενικό ὄνομα ὅλων τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μαβ), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐγκράτεια- γενικό ὄνομα ὅλων τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μαβ), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-7-2024 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου..." (Λουκ. 21, 18), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Roman catholicism and defenders of Orthodoxy, Arch. Gervasios Raptopoulos-Preface and the Pope's primacy, Arch. Savvas Agioreitis

Roman catholicism and defenders of Orthodoxy, Arch. Gervasios Raptopoulos-Preface and the Pope's primacy, 21-7-2024, Arch. Savvas Agioreitis 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ γονεῖς ἄς καλλιεργοῦν στά παιδιά τους τό μαρτυρικό φρόνημα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό παράδειγμά μας εἶναι μήνυμα στούς ἄλλους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ πίστη καὶ ἡ γνώση (Φώτης Κόντογλου)

«Η πίστις η εκ της μαθήσεως ουκ ελευθεροί

τον άνθρωπον εκ της υπερηφανείας και του δισταγμού».

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

ΚΑΠΟΙΟΙ φιλόσοφοι θελήσανε να γίνουνε χριστιανοί, δηλαδή να πιστέψουνε, μα χωρίς να παρατήσουνε τη φιλοσοφία. Αληθινά, έπρεπε να είναι κανέ­νας φιλόσοφος για να μπορέσει να φτάξει σ’ ένα τέτοιο ανάποδο πράγμα, δηλαδή να πιστέψει πως μπορεί να σταθεί μαζί η μέρα κ’ η νύχτα στο ίδιο μέρος, η πίστη κ’ η αμφιβολία, η ανάπαυση και το ψάξιμο, η ειρήνη της διάνοιας κ’ η δίψα του μυαλού, ο Θεός και ο όφις, ο σατανάς.

Απ’ αυτά τα ασυνταίριαστα βγήκανε κάτι ερμαφρόδιτα συστήματα, όπως είνε η λεγόμενη «Χρι­στιανική φιλοσοφία», «ο επιστημονικός Χριστιανισμός» κι’ άλλα παρόμοια.

Μα δεν μπορεί κανένας να γίνει χριστιανός αν δεν πετάξει από πάνω του κάθε γνώση κι’ αν δεν απομείνει άδεια από τους σαρκικούς διαλογισμούς η διάνοια κ’ η καρδιά του. Ο άγιος Παύλος γράφει πως αυτό που λένε οι φιλόσοφοι «πνευματικό», είναι «ο νους της σαρκός αυτών». Ένα πνευματικό υπάρχει μοναχά, κι’ αυτό είναι η θρησκεία του αληθινού Θεού, που το λένε οι άγιοι και «πνευματική γνώση», η μονάχα «γνώση» κι’ ο Σολομώντας το λέγει «σοφία».

Κ’ ένα πνεύμα υπάρχει μονάχα, το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που μας τον φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός, όπως μας φανέρωσε τον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς: «Πάντα μοι παρεδόθη υπό του πατρός μου και ουδείς επιγινώσκει τον υιόν ειμή ο πατήρ, ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει ειμή ο υιός και ω εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι». (Ματθ. ια’, 27).

Ο Θεός που πλάσανε με το μυαλό τους οι φιλόσοφοι, είναι ένα είδωλο νεκρό και χωρίς υπόσταση, χωρίς ζωή και χωρίς αγάπη, ένα φάντασμα που δεν έχει καμμιά σχέση με τον αληθινό Θεό που μας αποκάλυψε ο Χριστός. Γι’ αυτό κι ο Βλάσης Πασκάλ, που ήτανε φιλόσοφος, σαν τον φώτισε η θεία χάρη κι άνοιξε τα μάτια του να δει τον αληθινό Θεό, κατάλαβε τι άψυχο είδωλο είχε πρωτύτερα για Θεό κ’ έγραψε : «Δεν πιστεύω στον Θεό των φιλοσόφων, αλλά πιστεύω στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ».

Ἐλπίδα, ἡ ἡρωίδα τῆς ὑπομονῆς

Η Ελπίδα Αλεξανδρίδου γεννήθηκε το 1950 και ήταν το έκτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας 7 αδελφών.

Όταν ήταν 18 χρόνων αρρώστησε από νεφροπάθεια. Σύντομα μπαίνει στις περιτονικές πλύσεις. Ακολουθεί η πρώτη μεταμόσχευση νεφρού. Μετά τρία χρόνια απορρίπτεται ο νεφρός και μπαίνει στην αιμοκάθαρση. Συνολικά έκανε αιμοκάθαρση 24 χρόνια, από τα οποία τα 4 σχεδόν χρόνια ήταν ανάπηρη στο καρότσι από βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό που έπαθε. Αυτά τα 4 χρόνια δεν μπορούσε να μιλήσει. Μόνο μία λέξη έλεγε, «έλα».

Στα χρόνια της αιμοκάθαρσης, το 1983, έκανε και δεύτερη μεταμόσχευση νεφρού χωρίς επιτυχία, από την οποία ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα.

Η αδελφή της κ. Αικατερίνη διηγείται:

Σε όλα τα χρόνια της ζωής της ουδέποτε την είδα απογοητευμένη. Πίστευε πως ο Θεός δίνει στον καθένα μας τον σταυρό που μπορεί να σηκώσει. Αυτό το πίστευε ακράδαντα και έκανε πάρα πολύ υπομονή. Συνέχεια μας έλεγε, όσο αντέχουμε, τόσο μας δίνει ο Θεός, όχι περισσότερο. Δεν έχω λόγια να περιγράψω την ευχάριστη υπομονή της. Δεν την άκουσα να παραπονεθεί ποτέ! Διαρκώς έλεγε: «Εγώ πολύ καλά είμαι, με τα δικά σας προβλήματα ασχολούμαι». Συγκεκριμένα ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Η Ελπίδα έρχεται σε μένα και όλο για το σόι της και για άλλους μου λέει». Τόνιζε μάλιστα πολύ την υπομονή της. Πολλές φορές έχει πει: «Την Ελπίδα έπρεπε να την βαφτίσουν Υπομονή».

Όταν έμεινε ανάπηρη, εγώ η αδελφή της, είχα λογισμό μήπως τώρα μέσα της η Ελπίδα παραπονεθεί στο Θεό γιατί να γίνει έτσι. Αν και ήμουν σίγουρη για την απάντηση, επειδή όμως με απασχολούσε της το είπα μια μέρα. Μόνο να βλέπατε την μορφή της! Επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, να μου δώσει απάντηση με λόγια, αγρίεψε, μου έκλεισε το στόμα με το χέρι της, σαν να μου έλεγε αυστηρά: «Τι είναι αυτά που λες;».

Πολλές φορές, επιστρέφοντας από την αιμοκάθαρση στο σπίτι, την ρωτούσε κάποια ψυχή: «Πού ήσουν, Ελπίδα;» Και απαντούσε με χιούμορ: «Να, πήγα, έγραψα το μεροκάματο και ήρθα».

Κυπριακὴ τραγωδία ΄74 - 50 Χρόνια μετά – Εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸ θέμα Ἀγνοούμενοι

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ’74 - 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

ΕΙΔΙΚΗ AΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ‘ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ’

Νίκος Παπανικολόπουλος, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Κύπρος 1974

Η Κύπρος, η μεγαλόνησος της Μεσογείου, το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο σταυροδρόμι των μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, ελληνική πάνω από τέσσερις χιλιετίες π.Χ. και από εδώ και δυο χιλιετίες ορθόδοξη χριστιανική, πριν από 50 χρόνια, με την ανοχή – συνενοχή μεγάλων δυνάμεων, δέχτηκε μια βάρβαρη εισβολή από την Τουρκία που κατέλαβε το 37% του εδάφους της. Η κατοχή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Κύπρος, 20 Ιουλίου 1974, 5:30 το πρωί, ο ήχος των σειρήνων διαπεραστικός και έντονος σήμανε την έναρξη της τουρκικής εισβολής από τις ακτές της Κερύνειας. που εκτόπισε βίαια από τις εστίες τους περίπου 220.000 Ελληνοκύπριους και οδήγησε στο θάνατο περισσότερους από 3.000 Έλληνες. Στην προέλασή τους λεηλατούσαν, έκαιγαν, εκτελούσαν αμάχους, βεβήλωναν εκκλησίες. Για 50 χρόνια, την ίδια μέρα και ώρα, οι σειρήνες ηχούν όπως τότε και ξυπνούν μνήμες ξεριζωμού, βίας και πόνου.

20 Ιουλίου 1974 ξεκίνησε η τουρκική εισβολή, με την κωδική ονομασία (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι) και 14 Αυγούστου 1974 (ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ) ολοκληρώθηκε με τη de facto κατοχή και διχοτόμησή της κατά παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών με την ανοχή της Αγγλίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης. Αν και υπήρξε πληθώρα Αποφάσεων και Ψηφισμάτων του ΟΗΕ δεν υπήρξε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Και πως θα μπορούσε να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα όταν τα όργανα του ΟΗΕ δίσταζαν ακόμη και να χαρακτηρίσουν την εισβολή της Τουρκίας ως επιθετική ενέργεια και αναφέρονταν « στην ξένη στρατιωτική παρουσία στο νησί » και « στην κατοχή τμήματος του νησιού από ξένες δυνάμεις » ;

Εδώ και μισό αιώνα η Κύπρος είναι θύμα βίας, άπατης, υποκρισίας, ψεύδους και πολιτικού κυνισμού.

Ἡ θυσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ καὶ ἡ Φιλοκαλικὴ θεώρηση τῆς ἐλευθερίας († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανὸς (1756-1821) περικλεὴς μορφὴ τοῦ γένους, ὑπῆρξε καλλίνικος μάρτυρας τῆς ρωμηοσύνης, ποὺ μὲ τὴ θυσία του, στὴν ἀρχὴ τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀνεξαρτησίας (1821), ἐνεψύχωσε τὸν ἐπαναστατημένο ἑλληνισμό, ἐπιβεβαιώνοντας συνάμα τὴ ρωμαίικη οἰκουμενικότητα τῆς ἐπαναστάσεώς του. Ἰδιαίτερη ὅμως σημασία ἔχει τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Κυπριανός, κατὰ κοινὴ μαρτυρία, συγκέντρωνε τὰ γνωρίσματα τῶν γνησίων ἐκπροσώπων τῆς πατερικῆς παραδόσεως: πίστη-πιστότητα στὴν Ὀρθοδοξία, ἦθος ἁγιοπνευματικὸ καὶ ποιμαντικὴ πληρότητα. Τὸ μαρτύριό του ἀκολούθησε τὴν ἄρνησή του, κατὰ τὴ μαρτυρία μάλιστα ξένου, νὰ ἐξωμόσει, νὰ προδώσει δηλαδὴ τὴν πίστη τῶν πατέρων του, στὴν ὁποία ἀγωνιζόταν νὰ διακρατήσει καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν γνωστὴ ἐγκύκλιό του «κατὰ Φαρμασώνων», ἤδη τὸ 1815. Μὲ αὐτὴν ὑποστασιώθηκε ἡ ποιμαντική του ἀγωνία, νὰ προφυλάξει τὸ ποίμνιο, ποὺ τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός, ἀπὸ τὴν κορυφαία συνέπεια τῆς μεταφυσικῆς διαλεκτικῆς τῆς ἀποχριστιανοποιημένης Δύσεως, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐκφράγκευση τοῦ γένους καὶ τὴν ριζικὴ ἀλλοτρίωσή του. Τὸ ἐνδιαφέρον του δὲ γιὰ τὴν συνέχεια τῆς παιδείας τοῦ γένους, ἐπιβεβαιώνει τὴν πατερικὴ συνείδησή του καὶ τὸν τοποθετεῖ στὴν χορεία τῶν ἀξίων ἱεραρχῶν μας, ποὺ θεωροῦν τὴν κατὰ Χριστὸν παίδευση ὡς περιχαράκωση τῆς πίστεως.

Ἔχοντας «ἐγκεκραμένο» μέσα του τὸ ποίμνιό του, ὅπως ὅλοι οἱ αὐθεντικοὶ τῆς παράδοσής μας ποιμένες, ἔφθασε, στὴν κρίσιμη στιγμή, ποὺ ἐκαλεῖτο νὰ ὁμολογήσει καὶ μαρτυρήσει τὴν σχέση του μὲ τὸν Χριστό, ὄχι ἁπλῶς στὴν θυσία, ἀλλὰ στὴν αὐτοθυσία. Καὶ αὐτὸ ὄχι ἀπὸ κάποια στιγμιαία πατριωτικὴ ἔξαρση. Ἡ θυσία του φέρει στὸν νοῦ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Ἔτσι κατανοοῦμε τὶς δύο παραινέσεις τοῦ Κυπριανοῦ πρὸς τοὺς χριστιανούς του (Ἀπρίλιος-Μάιος 1821) νὰ παραδώσουν τὰ ὅπλα γιὰ τὴν ἀποφυγὴ ἀκαίρων προκλήσεων στὸν ἐχθρό. Ὁ ἴδιος ὁ Κυπριανὸς ὅμως ἦταν πάντα ἕτοιμος γιὰ τὸ μαρτύριο, διότι γνώριζε, ὅτι ἡ ὥρα αὐτὴ δὲν θὰ βραδύνει, ὅπως ἐκμυστηρεύτηκε στὸν John Carne: «Ὁ θάνατός μου, τοῦ εἶπε, δὲν θὰ βραδύνῃ. Γνωρίζω πὼς περιμένουν τὴν εὐκαιρία γιά ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ μένα».

Κανένας δέν ξεχνᾶ

Κανένας δέν ξεχνᾶ

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Ὁ χρόνος πάγωσε ἐκεῖνο τό τραγικό πρωινό τῆς 20ῆς Ἰουλίου, πρίν 50 χρόνια, ὅταν τό «χρυσοπράσινο φύλλο» τῆς Μεσογείου, ἡ Κύπρος μας, ἄρχισε νά αἱ­μορραγεῖ κάτω ἀπό τή βίαιη μπότα τοῦ τούρκου κατακτητῆ, πού εἰσέβαλε μέ μέ­νος στό νησί, σκορπώντας τόν ὄλεθρο, τόν θάνατο, τήν ἀπόγνωση καί τήν κα­ταστρο­φή. 36.000 καί πλέον στρατιῶτες, 80 μαχητικά ἀεροσκάφη, δεκάδες ἅρματα μάχης, 20 ναυτικά μέσα συ­νο­δευ­όμενα ἀπό 5 ἀντιτορπιλικά ἐφορμοῦν ἀπό τίς τουρκικές βάσεις.

Οἱ Τοῦρκοι μέ τόν «Ἀττίλα 1 καί 2», κατέλαβαν τό 37% τοῦ κυπριακοῦ ἐδάφους, ἐπιφέροντας οἰκονομική κατάρρευση στό βόρειο τμῆμα, τό ὁποῖο πρίν τό 1974 ἦταν τό πλουσιότερο τοῦ νησιοῦ καί τό πιό ἀνεπτυγμένο. Τό 70% τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πόρων τῆς Κύπρου χάθηκε, ἐνῶ τό 30% τοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ ἔμειναν ἄνεργοι. Στίς τουρκοπατημένες περιοχές βρίσκονταν τά τουριστικά ξενοδοχεῖα τῆς Ἀμμοχώστου καί τῆς Κερύ­νειας, τό μεγαλύτερο λιμάνι τῆς Κύπρου, ἡ Ἀμμόχωστος, ὁ περισσότερος ὀρυκτός πλοῦτος, ἡ μισή κτη­νοτροφική παραγωγή, ἡ μισή καλλιεργήσιμη γῆ.

Περίπου 200.000 Ἑλληνοκύπριοι, σχεδόν τό 40% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ, κατέφυγαν ὡς πρόσφυγες στό νό­τιο ἐλεύθερο τμῆμα τοῦ νησιοῦ. Μερικές χιλιάδες παρέμειναν γιά μῆνες ἐγ­κλω­βισμένοι, κυρίως στή στενόμακρη ἁ­για­σμένη χερσόνησο τῆς Καρπασίας -σή­­­­με­ρα ἀρι­θμοῦ­­νται σέ λίγες ἑκατοντάδες-, στήν Κερύνεια καί ἀλλοῦ.

23 Ἰουλίου. Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου (600 π.Χ.), Πελαγίας ὁσίας τῆς ἐν Τήνῳ (†1834). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιδ΄ 9-19).

Ρωμ. 14,9          εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Ρωμ. 14,9                  Διότι και ο Χριστός δι' αυτόν ακριβώς τον σκοπόν και απέθανεν επί του σταυρού και ανεστήθη εκ των νεκρών και έλαβε πάλιν ως άνθρωπος την ζωήν, δια να είναι κύριος και εξουσιαστής νεκρών και ζώντων.

Ρωμ. 14,10         Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ.

Ρωμ. 14,10                Συ, λοιπόν, διατί κατακρίνστον αδελφόν σου, που τρώγει από όλα τα φαγητά; Η συ διατί καταφρονείς τον αδελφόν σου, που δεν τρώγει από όλα; Κανείς δεν έχει εξουσίαν να κρίνη και να κατακρίνη, διότι όλοι θα σταθώμεν εμπρός στο βήμα του Χριστού, που είναι κριτής όλων.

Ἡ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ποὺ δὲν σταματᾶ νὰ τρέχει μύρο

Μονή Μαλεβής Αρκαδίας

 

Επί μισό αιώνα η εικόνα της αναβλύζει μύρο και εκείνη αρκετά συχνά εμφανίζεται στους πιστούς της, προσκαλώντας τους στο ταπεινό «σπίτι» της. Όσοι δέχτηκαν το ιερό κάλεσμα και επισκέφθηκαν το μοναστήρι της στην κορυφή του Πάρνωνα, ένιωσαν το θεϊκό άγγιγμά της να διαπερνά τόσο την ψυχή όσο και το βασανισμένο κορμί τους.

Και ως εκ θαύματος, στάθηκαν και πάλι στα πόδια τους, και πήραν τη ζωή στα χέρια τους κάνοντας μια νέα αρχή με τον φύλακα-άγγελό τους στο πλευρό τους: την Παναγιά τη Μαλεβή.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΖΕΚΙΗΛ, 23-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΖΕΚΙΗΛ, 23-7-2024 

https://www.youtube.com/live/yIFNDNJ6DVE?si=gR24NABOW0E8VOfx

Αὐτοὶ ποὺ ἁμάρτησαν καὶ ἀπὸ ντροπὴ δὲν ἐξομολογοῦνται,παραδίδουν τὴν ψυχή τους στὸν θάνατο...

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως (Περί ἐπιμελείας ψυχῆς Σελ, 102).

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_48.html

Ἡ ὑπακοή- ἀνώτερη ἀπό τήν προσευχή καί τήν νηστεία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μα'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ ὑπακοή- ἀνώτερη ἀπό τήν προσευχή καί τήν νηστεία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μα'), Φιλοκαλία τόμος Α',

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 22-7-2024

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ἀνεξομολόγητες ἁμαρτίες τῶν γονέων ἐπηρεάζουν ἀρνητικά τά παιδιά τους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τά σά ἐκ τῶν σῶν, τί σημαίνει, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά σά ἐκ τῶν σῶν, τί σημαίνει, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-07-2024

 

Τί σημαίνει νά κατέβει ὁ νοῦς στήν καρδιά; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ σκοπός τῆς ἄσκησης ἡ ἀγάπη καί ὄχι τά ὁράματα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ σκοπός τῆς ἄσκησης ἡ ἀγάπη καί ὄχι τά ὁράματα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-7-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ μεγάλη πίστη του ἐκατόνταρχου Β', Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Κυριακή Δ' Ματθαίου, Ἡ θεραπεία τοῦ δούλου του ἐκατόνταρχου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μεγάλη πίστη του ἐκατόνταρχου Β', Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Κυριακή Δ' Ματθαίου, Ἡ θεραπεία τοῦ δούλου του ἐκατόνταρχου, 21-7-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Νουθεσίες Ἁγίου Ἰωσὴφ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἡσυχαστοῦ (†1959)

* Ἡ ἀπόγνωσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία, καὶ χαίρει ἐν αὐτῇ ὑπὲρ ἅπαντα ὁ διάβολος. Διαλύεται δὲ εὐθὺς μὲ τὴν ἐξαγόρευσιν.

* Τὸ ἁμάρτημα τὸ μικρὸν ἢ τὸ μέγα διὰ τῆς ἀληθοῦς μετανοίας ἐξαφανίζεται.

* Μόνον τὴν μετάνοιαν τοῦ ἀνθρώπου, ἐὰν λάβῃ εἰς χεῖράς Του ὁ Φιλάνθρωπος, ὅλα τὰ ἄλλα γνωρίζει Αὐτὸς νὰ οἰκονομῇ πανσόφως εἰς σωτηρίαν. Ὁ ἐλεήμων Θεὸς αἰτίαν γυρεύει καὶ ἀφορμὴν διὰ νὰ σώσῃ ψυχήν.

* Ἐπειδὴ ἐμολύναμε τὸν νοῦν μας, τὴν καρδίαν μας καὶ τὸ σῶμα μας, μὲ λόγον, μὲ ἔργον, κατὰ διάνοιαν, τώρα δὲν ἔχομεν παρρησίαν. Δὲν ἔχομεν ἔνδυμα γάμου. Δι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ καθαρισθῶμεν μὲ ἐξομολόγησιν, μὲ δάκρυα, μὲ πόνον ψυχῆς· καὶ τὸ πάντων ἀνώτερον, μὲ προσευχήν, ὅπου καθαρίζει καὶ τελειοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον.

* Καί, ὅσον ἐσὺ καθαρίζεις ἀπὸ τὰ πάθη, τόσον εἰρηνεύεις καὶ σωφρονεῖς καὶ ἐννοεῖς τὸν Θεόν.

Κατάκριση-Χανει τη χαρη του Θεού όποιος κατακρίνει, Ἁγ. Παϊσίου, 23-7-20...

Ἅμα δεῖς ἄνθρωπο νὰ πολυλέγει «τὸ καθῆκον μου κάνω» καὶ νὰ μὴν κάνει ποτὲ χάρη, νὰ ξέρεις πὼς δὲν εἶναι καλὸς ἄνθρωπος..

Η ψεύτικη αρετή τούτου του κόσμου (της κοινωνίας)

Δε μας συγκινεί και πολύ αν δούμε στ’ αληθινά έναν σκοτωμένο άνθρωπο στο δρόμο, όσο αν τον δούμε σκοτωμένον ψεύτικα στον κινηματογράφο. Η ψευτιά κατάντησε να είναι για εμάς αλήθεια, πιο αληθινή από την αλήθεια.

Αυτή την αρετή την έχουνε ένα σωρό άνθρωποι, ίδιοι με τους Φαρισαίους που περηφανευόντανε για την αρετή τους και που περιφρονούσανε τον φτωχόν, τον τελώνη

Οι τέτοιο ενάρετοι προσέχουνε πολύ να μην παραβούνε τους νόμους, που τους κρατάνε από φόβο κι όχι από την καλή διάθεση της ψυχής τους, κι έτσι μπορούνε να κάνουνε κάθε παρανομία και παλιανθρωπιά «εκ του ασφαλούς» χωρίς να διακινδυνέψουνε το τομάρι τους.

Μιλάνε όλο για το νόμο, για την τιμιότητά τους, για το καθήκον. Ταμπουρώνονται πίσω από το καθήκον και από το νόμο.