Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Πέμπτη 2 Μαΐου 2019

Πῶς προσερχόμεθα στήν Θεία Κοινωνία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς προσερχόμεθα στήν Θεία Κοινωνία (κήρυγμα τό Μ. Σάββατο στή Θ. Λειτουργία), 27-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Εὐαγγέλιο τῆς νίκης κατά τοῦ Θανάτου, Β΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Εὐαγγέλιο τῆς νίκης κατά τοῦ Θανάτου, Β΄ μέρος, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, (κήρυγμα στόν Ἐσπερινό τῆς ἀγάπης), 28-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Εὐαγγέλιο τῆς νίκης κατά τοῦ Θανάτου, Α΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Εὐαγγέλιο τῆς νίκης κατά τοῦ Θανάτου, Α΄ μέρος, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, (κήρυγμα τό Μεγάλο Σάββατο βράδυ στήν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως), 28-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Τά τέσσερα «ἔσχατα»


(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)


ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ


ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ


Τα τέσσερα “έσχατα”


Ο Σοφός Σειράχ μας δίνει μια συμβουλή θαυμάσια και ψυχωφελέστατη:

“Μιμνήσκου τα έσχατά σου, και είς τον αιώνα ούχ αμαρτήσεις” (7:36).

Δηλαδή, “να θυμάσαι πάντα τα τέλη της ζωής σου, και ποτέ δεν θ΄αμαρτήσεις”

Τα “έσχατα” αυτά είναι:

α) ο σωματικός θάνατος του ανθρώπου,

β) η Δευτέρα παρουσία του Χριστού,

γ) η δόξα του Παραδείσου και

δ) η οδύνη της κολάσεως.

Όποιος τα θυμάται και τα μελετάει με το νου του συνεχώς, πολιτεύεται ενάρετα και θεάρεστα.

Ας τα εξετάσουμε, λοιπόν, με τη σειρά.



α΄. Ο θάνατος

Ο άγιος Ιωάννης ο ελεήμων, πατριάρχης Αλεξανδρείας (610-619), για να χαράξει βαθιά μέσα στο νου του τη μνήμη του θανάτου και να την έχει πάντα ζωηρή μπροστά στα μάτια του, πρόσταξε να φτιάξουν τον τάφο του, αλλά να μην τον τελειώσουν. Ύστερα είπε στον κατασκευαστή να έρχεται σε κάθε επίσημη γιορτή, τότε που φορούσε τη λαμπρή αρχιερατική του στολή, και να του λέει δυνατά, μπροστά σε όλους: “Δέσποτα, το μνήμα σου είναι ατέλειωτο μέχρι σήμερα. Δώσε μου την άδεια να το τελειώσω, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σε επισκεφθεί ο θάνατος”. Αυτό το έκανε ο άγιος, για να μην ξεγελαστεί από την πρόσκαιρη τιμή του αρχιερατικού αξιώματος, πού μπορεί να εμπνεύσει την έπαρση, αλλά να θυμάται πάντα το θάνατο, που ταπεινώνει και… προσγειώνει.

Η αληθινή φιλοσοφία είναι η μελέτη του θανάτου, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο. Μ΄αυτή τη μελέτη φιλοσόφησε κι εσύ, αδελφέ, αν θέλεις να βρίσκεσαι μέσα στην πραγματικότητα. Θα ΄ρθει ώρα, και δεν ξέρεις πότε, πού θα σβήσει η ζωή σου, και μαζί μ΄αυτήν όλα τα όνειρα, όλες οι αυταπάτες. Η γη θα καταπιεί αμείλικτα το σώμα σου, πού θα γίνει τροφή των σκουληκιών. Άχρηστες θ΄αποδειχθούν η γνώση και η σοφία σου. Οι κληρονόμοι θ΄αρπάξουν την περιουσία σου, που με τόσους μάταιους μόχθους έφτιαξες. Και οι δαίμονες, αλίμονο, θα περιλάβουν την ψυχή σου, πού για όλα αγωνίστηκε όσο ήταν σ΄αυτόν τον κόσμο, εκτός από το σπουδαιότερο: τη σωτηρία της!

Τὸ Πάσχα τῶν Ἀρχαίων

Αὐτοτελὲς ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὸ σταυροδρόμι τῆς καρδιᾶς μου» τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, Σελίδες 49-64, ἐκδόσεις «Φιλοκαλία», Μάϊος 2002

Τὸ Πάσχα ἐκείνη τὴ χρονιὰ εἶχε πέσει νωρίς. Ἀρχὲς Ἀπριλίου. Τὸ Πάσχα πάντα θυμίζει μία ἔξοδο ἀπὸ τὴ χειμερινὴ νάρκωση. Ὅταν, μάλιστα, τὸ Πάσχα ἔρθει νωρίς, ἡ αἴσθηση αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς εἶναι πολὺ ἔντονη. Ἰδιαίτερα πάνω στὰ παιδιά. Ἔτσι νιώσαμε κι ἐμεῖς ἐκεῖνο τὸ Πάσχα. Θυμᾶμαι ἀκόμη τὸν ἄκρατο ἐνθουσιασμὸ ποὺ ἐπικρατοῦσε ἐκεῖνο τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου στὸ σχολεῖο. Τὰ παιδιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ κρατηθοῦν στὰ θρανία τους. Τὰ ἀστεία στοὺς καθηγητὲς πέρα ἀπὸ τὰ συνηθισμένα. Κι ἐμεῖς ξεθαρρέψαμε, ὅταν παρατηρήσαμε πὼς οἱ καθηγητὲς ἦταν συγκαταβατικοί.
Πρέπει καὶ αὐτοὶ νὰ εἶχαν ἠρεμήσει μὲ τὴν προσδοκία τῶν διακοπῶν. Θὰ ἦταν γιὰ 15 ὁλόκληρες μέρες ἐλεύθεροι ἀπό μᾶς. Αὐτὴ ἦταν σίγουρα ἡ αἰτία ποὺ ἔκανε τὸν καθηγητὴ τῶν μαθηματικῶν κ. Ἰσίδωρο νὰ μὴν θυμώσει ὅταν, τὴν ὥρα ποὺ ἀπεδείκνυε ἕνα θεώρημα τῆς...
γεωμετρίας στὸν πίνακα, ἀρχίσαμε ὅλοι μαζὶ νὰ μουγκρίζουμε. Γύρισε, ξαφνικά, καὶ μᾶς κάρφωσε μὲ τὴ ματιά του:
-Γιατί τὸ κάνατε αὐτό; εἶπε.
Ὅταν εἴδαμε ἐμεῖς πὼς δὲν ἦταν ἄγριος, ὅπως ἄλλες φορές, περάσαμε στὴν ἐπίθεση:
-Ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὰ ψαλτικά τῆς Μεγάλης Ἐβδομάδας, κρατᾶμε τὰ ἴσα, εἶπε ὁ Νίκος ὁ μπούλης, ἕνας θαρραλέος χοντρούλης ποὺ πολλὲς φορὲς μᾶς ἔβγαζε ἀπὸ δύσκολες καταστάσεις πεντακάθαρους.
-Καλά, εἶπε ὁ καθηγητής, παρελθέτω ἀπ΄ ἐμοὺ τὸ ποτήριο τοῦτο, θὰ τὰ ποῦμε μετὰ τὸ Πάσχα. Ἐμεῖς ὅμως ἤμαστε γιὰ καλὰ στὴν ἐπίθεση.

-Ὄχι, ὄχι, Πάσχα εἶναι! Τὸ «παρελθέτω», νὰ εἶναι «παρελθέτω». Μὲ τί καρδιὰ θὰ γιορτάσετε τὸ Πάσχα;



Μιά βρισιὰ πῆγε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ καθηγητοῦ, ἀλλὰ κρατήθηκε. Τότε κατάλαβε ὁριστικὰ πὼς ἐκείνη τὴν ἡμέρα εἴχαμε ἐμεῖς τὸ πάνω χέρι. Οἱ καθηγητὲς πῆραν μία γεύση ἀπὸ «τὰ πάθη τὰ σεπτά», πρὶν ἀκόμη νὰ τελετουργηθοῦν στὴν Ἐκκλησία. Τὸ ἀποκορύφωμα ὅμως τῆς χαρᾶς μας ἐκδηλώθηκε στὸ τέλος τοῦ μαθήματος τῶν ἀρχαίων. Ὁ καθηγητὴς τῶν ἀρχαίων ἦταν γνωστὸς μὲ τὸ παρατσούκλι «Παυσανίας». Ἦταν βολικὸς καὶ καλοκάγαθος ἄνθρωπος. Μιά φορά, σὲ στιγμὲς μεγάλης φασαρίας μέσα στὴν τάξη, στάθηκε στὴ μέση της, κι ἀνήμπορος νὰ κάνει κάτι, σήκωσε τὰ χέρια στὸν οὐρανὸ καὶ εἶπε:


-Παῦσον Κύριε τὰ φρυάγματα τῶν ἐθνῶν.
Ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ «παῦσον» τῆς γνωστῆς προσευχῆς, τοῦ κολλήσαμε τὸ ὄνομα «Παυσανίας». Στὸ τέλος τοῦ μαθήματος τῶν ἀρχαίων τὰ βιβλία μὲ τὸν τίτλο «Ξενοφῶντος Κύρου Ἀνάβασις» πετάχτηκαν στὸν ἀέρα καὶ ὁ γνωστὸς λαϊκὸς τύπος Νίκος ὁ κεφτὲς φώναξε:
-Μεγάλη Ἑβδομάδα ἐπιτέλους! Νὰ ἡσυχάσουμε κι ἀπὸ τὸν Ξενοφώντα καὶ ἀπὸ τὸν Παυσανία.

Κι ὅμως τὰ πράγματα δὲν ἦρθαν ἔτσι. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα μᾶς ἔκρυβε ἐκπλήξεις. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὰ πράγματα μᾶς βγῆκαν στραβά. Ἐνῶ ξεκινήσαμε μὲ τόσο ἐνθουσιασμό.

Ὁ Ἀμερικανός καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος

 Κάποια μέρα παρουσιάστηκε ένας Αμερικανός στον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και του είπε, ότι είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει Θεός.

Ο Όσιος Πορφύριος δεν αντέδρασε, απλά του είπε:
- Πρόσφατα αγόρασες ένα κτήμα στην Καλιφόρνια. Τώρα που θα επιστρέψεις στην πατρίδα σου, πάνε στην ανατολική πλευρά του κτήματος, εκεί που είναι η βρύση, σκάψε σε βάθος 1-1,5 μέτρο και θα βρεις ισπανικά χρυσά νομίσματα και έναν αμφορέα! Πήγαινε, κάνε αυτό που σε είπα και έλα μετά να συζητήσουμε, για το εάν υπάρχει Θεός.
Ο Αμερικανός δεν πίστεψε στα λόγια του γέροντα, ωστόσο όταν επέστρεψε στην πατρίδα του και πήγε στο κτήμα του, σκέφτηκε να σκάψει από περιέργεια.

Ἡ θεία δικαιοσύνη δὲν ἀπαιτεῖ ἱκανοποίηση σὰν νὰ εἶχε προσβληθῆ ἡ Θεία οὐσία, ἀλλὰ φανεροῦται ἐν Χριστῷ διὰ τῆς καταστροφῆς τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ζωοποιήσεως. Ὁ Χριστὸς ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἀνέλαβε καὶ ἐξαφάνισε τίς ἁμαρτίες μας!

 Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «ἐγχειρίδιον» - Ἀλληλογραφία, πατρός Ἰωάννου Σ. Ῥωμανίδου & καθηγητή Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις «Ἁρμός». [1] 

…«ἄνθρωποι δίκαιοι ἀναφέρονται εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, οἵτινες δὲν εἶχον ἀνάγκην τῆς σταυρικῆς θυσίας, διὰ νὰ γίνουν δίκαιοι». Δηλαδὴ ἤσαν δίκαιοι, ἀλλὰ εἶχον ἀνάγκην δικαιώσεως, διότι ἀδίκως ἐκρατοῦντο ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ θανάτου. Ἑπομένως ἡ δικαίωσις αὐτῶν τῶν δικαίων ἦτο ἡ ζωοποίησις αὐτῶν καὶ ἡ ζωοποιὸς αὔτη δύναμις καὶ ἐνέργεια ἐξεπήγασεν ἐκ τῆς σταυρικῆς θυσίας.
…ζωοποίησις καὶ δικαίωσις εἶναι ταυτόν. …Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρχον πρὸ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ δίκαιοι, ἐν τούτοις ἐκρατοῦντο οὗτοι ἀδίκως ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ θανάτου. Ἂν καὶ «ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην» (Ρωμ. δ΄ 9), ἐν τούτοις ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ δὲν ἐσώθη τότε ποὺ ἐπίστευσε. Ἡ τῷ Ἀβραὰμ δοθεῖσα ἐπαγγελία περὶ σωτηρίας ἐπληρώθη...
ἐν Χριστῷ. Τῷ Ἀβραὰμ ἐδόθη ἡ ἐπαγγελία περὶ σωτηρίας, ὄχι αὐτὴ αὔτη ἡ σωτηρία. Τῷ Μωυσεῖ ἐδόθη νόμος, οὐχὶ ὅμως σωτηρία. Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς ἐπιμένει ὁ Παῦλος εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ νόμος δὲν σώζει. Μόνον ὁ Χριστὸς σώζει. 
 
…Οὕτως ἡ δικαίωσις τῶν ἀδίκως ὑπὸ τὸν θάνατον κρατουμένων εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ αὔτη ἡ ζωοποίησις αὐτών. Λοιπόν, «διὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Χριστὸς ἐζωοποίησε τὰς ψυχᾶς τῶν νεκρῶν καὶ ζωοποιεῖ ἐν τοῖς μυστηρίοις τὰς ψυχᾶς τῶν πιστῶν». 
 
…Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ αἰχμαλωσία τῶν ἀνθρώπων χαρακτηρίζεται ὡς μία ὑπὸ τοῦ διαβόλου βιαία διαρπαγὴ ἀνθρώπων μὴ ἀνηκόντων εἰς αὐτὸν (ἀφοῦ μόνον οἱ ἄδικοι ἀνήκουν εἰς αὐτόν), ἀλλὰ καὶ ἀξιοπρόσεκτον εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ στροφὴ τοῦ Θεοῦ κατὰ τοῦ διαβόλου ἐγένετο, «ἴνα μὴ παραβαθῇ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἴνα μὴ καταστραφῇ ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ». Λοιπὸν ἡ θεία δικαιοσύνη δὲν ἀπαιτεῖ ἱκανοποίησιν, ὡσὰν νὰ εἶχε προσβληθῆ ἡ Θεία οὐσία, ὡς διδάσκουν οἱ Ἀνσελμικοί, ἀλλὰ τοὐναντίον ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ φανεροῦται ἐν Χριστῷ διὰ τῆς καταστροφῆς τοῦ διαβόλου καὶ τῆς καταλύσεως τῆς ἀδικίας καὶ διὰ τῆς ζωοποιήσεως τῶν ἀδίκως ὑπὸ τὸν θάνατον κρατουμένων. 

…ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται. (Β' Τιμ. δ',4)

  

Ομιλία μακαριστού πατρός Δανιήλ Γούβαλη

«τα πάθη εθεοποίουν, την μέν επιθυμίαν Αφροδίτην, τον δε θυμόν Άρην, την δε μέθην Διόνυσον προσειπόντες» Ιερός Χρυσόστομος

  Ο απόστολος Παύλος στην τελευταία του επιστολή την δευτέρα προς Τιμόθεον σημειώνει ότι θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι δεν θα την θέλουν την αληθινή θρησκεία την υγιαίνουσα διδασκαλία και θα στραφούν στους μύθους διότι στους μύθους θα βρουν αυτά που ταιριάζουν στις επιθυμίες τους.
 
Ας προσέξουμε την φράση «κνηθόμενοι την ακοήν».
 
Θα θέλουν οι άνθρωποι να ακούνε διδασκάλους και διδασκαλίες που θα κάνουν τις ψυχές τους ευχαριστημένες, η ακοή τους θα τέρπεται, θα γαργαλίζεται,  διότι τα ακούσματα θα είναι ηδονικά.
 
Διότι τα δόγματα θα συμφωνούν με τις ηδονικές επιθυμίες τους.
 
Αν ακούσουν κάποιο σωστό δάσκαλο νιώθουν άσχημα, αν λόγου χάρη τους ομιλήσεις για την αυτοκυριαρχία για την εγκράτεια αν τους πεις ότι η εγκράτεια είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος αντιδρούν, αν τους προτείνεις κάτι από αυτά που συνδέονταν με την λατρεία του Διόνυσου ή της Αφροδίτης τότε τα δέχονται κνηθόμενοι την ακοήν.
 
Επί δε τους μύθους εκτραπήσονται, αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος γίνεται πολύ κατανοητό στις ημέρες μας.
 
Υπάρχουν άνθρωποι που στρέφουν τα νώτα στην αλήθεια του Χριστιανισμού και αγκαλιάζουν με ζήλο όλα τα παραμύθια της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας.
 
Τα μεγάλα πνεύματα της αρχαίας Ελλάδος, οι σοφοί, οι φιλόσοφοι, οι ποιητές, είχαν εννοήσει τα χάλια της αρχαίας θρησκείας και είχαν φτάσει, ας το πούμε έτσι, στον προθάλαμο του Χριστιανισμού.
 
Υπάρχει μια αλήθεια που πρέπει εδώ να την τονίσουμε, στον Ιουδαϊκό χώρο προετοίμασαν για τον Χριστιανισμό οι προφήτες και στον Ελληνικό χώρο οι Έλληνες σοφοί.
 
Ο Πλάτων λόγου χάριν, ένα από τα πιο εκλεκτά πνεύματα που γέννησε η αρχαία Ελλάδα, δεν δεχόταν όσα έγραφε ο Όμηρος για τους Θεούς, δεν τον παραδέχονταν τον Όμηρο, διότι το θείον το παρουσίαζε γεμάτο πάθη αδυναμίες κακίες. Δηλαδή μέσω των μεγάλων σοφών οι Έλληνες έκαναν ένα βήμα μπροστά, με το Χριστιανισμό κάνουν άλλο βήμα μπροστά και έρχονται τώρα οι νεοπαγανιστές να μας γυρίσουν προς τα πίσω.

Εἴστε ὅλοι καλά παιδάκια;

 Είχαμε πάει σε ένα σχολείο, που είχε πολύ μικρά παιδάκια, από 6 χρονών και κάτι. Τα μοιράσαμε καραμέλες και τα κάναμε μια ερώτηση: 

- Είστε όλα καλά παιδάκια; 
- Ναίίίίί...!!! είπαν όλα με μια φωνή. 
- Και ποιό είναι το καλύτερο παιδί; 
- Εγώώώώώώώ...!!! είπαν όλα με μια φωνή, σηκώνοντας το χέρι τους. 
Βλέπω τότε ένα παιδάκι, που δεν σήκωσε το χέρι του και του λέω: 
- Εσύ γιατί δεν σήκωσες το χέρι σου; Δεν είσαι το καλύτερο παιδί; 
Δεν απάντησε. 
Τον παρακάλεσα τότε να μου πει, ποιό είναι το καλύτερο παιδί και ακούστε τι με απάντησε ο Αλέξιος (έτσι έλεγαν το παιδί): 

Τρία διδάγματα ἀπό ἕναν σοφό γέροντα.

 

Τρία διδάγματα από έναν σοφό γέροντα
 
Μετά από παρότρυνση δική μου ο γέροντας είπε προς τους νέους που με συνόδευαν.
 
– Θα σας πω τρία διδάγματα:
 
α. Ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία είναι πιο στενός απ’ ότι είναι το φάρδος μιας τρίχας.
 
β. Όπου είναι ο νους σας, εκεί είναι και η πατρίδα σας.

2 Μαΐου. ♰ Πέμπτη τῆς διακαινησίμου. Ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἁγίου. Ἰαν. 18. (Ἑβρ. ιγ´ 7-16).
Εβρ. 13,7           Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. 
Εβρ. 13,7                   Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν. 

Τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Λαζάρου στή Λάρνακα, Κύπρος (φωτογραφίες)

  Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάζαρος ήταν τριάντα ετών το 33 μ.Χ. όταν ο Χριστός τον ανέστησε εκ νεκρών.  Έζησε δε άλλα τριάντα χρόνια στο Κίτιο και απέθανε γύρω στο 63 μ.Χ. σε ηλικία εξήντα ετών. 

Εδώ λοιπόν τον βρήκαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν ήλθαν στην Κύπρο το 45 μ.Χ. και τον χειροτόνησαν πρώτο Επίσκοπο Κιτίου. Εποίμανε το ποίμνιό του για δεκαοχτώ χρόνια (45-63 μ.Χ.), οπότε πέθανε για δεύτερη φορά και ετάφη στο Κίτιο.
 
Ο τάφος του Λαζάρου βρέθηκε το 890 και τα λείψανα μεταφέρθηκαν το 898 από των Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέων ΣΤ΄ στην Κωνσταντινούπολη. Αργότερα κατά των 13ο αιώνα, κατά την διάρκεια της τέταρτης σταυροφορίας, τα λείψανα μεταφέρθηκαν στην Μασσαλία όπου και χάθηκαν.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible